ဘုန္းေက်ာ္ Group ဖြင့္ၿပီ...

Google Groups
Subscribe to phone_kyaw
Email:
Visit this group

12/31/11

စစ္ေၾကာေရးမွာ ပါ၀င္သူ တပ္ရင္းမႈး ကိုသုိက္ထြန္းဦးဘာေတြေျပာလဲ (ေျမာက္ပုိင္းကိစၥ)

ကိုသိုက္ထြန္းဦး (ဆစ္ဒနီ-ၾသစေတ်းလ်ရွိ သူ ့ေနအိမ္တြင္)

ABSDF ေျမာက္ပုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း သတ္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေၾကာေရးေတြလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေၾကာေရးမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းမႈးတစ္ဦးျဖစ္သူ ကုိသုိက္ထြန္းဦးရဲ  ့ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ ့ဒီကိစၥကုိ စကားေျပာေနတုန္း အသံခုိးဖမ္းထားပါတယ္။

http://www.mediafire.com/?9t1l8ul2991sr26

ၿပီးေတာ့ အင္တာနက္မွာ တင္ဖုိ ့ခြင့္ျပဳပါဆုိၿပီး သူ ့ဆီက ခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္။ သူလည္းခြင့္ျပဳပါတယ္။ ကုိသုိက္အေနနဲ ့အမႈမွန္ေပၚဖုိ ့အတြက္ လုံး၀ကုိ ကူညီခ်င္ပါတယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ခံခဲ့ရတဲ့လူေတြအေနနဲ ့သူ ့ကုိ တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္ၿပီး အကူအညီေတာင္း သူကူညီမယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။

ကုိသုိက္က ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္မွာ အျပစ္မရွိဘူးလုိ ့ေျပာတယ္။ အဓိက အျပစ္ရွိတဲ့သူက ကိုေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္(ခ) ဥကၠဌေလးျဖစ္ပါတယ္လုိ ့၀န္ခံပါတယ္။











http://www.mediafire.com/?9t1l8ul2991sr26

12/30/11

Ministry For Work Safe တစ္ခုလုိေနၿပီ

Occupational Health and Safety ကုိဘာသာမျပန္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီပညာရပ္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သင္ၾကားေနတာမရွိပါဘူး။ ဒီလုိဘာသာရပ္ဟာ ယေန ့ေခတ္ကာလမွာ အထူးပဲ အေရးႀကီးတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္တုိင္းမွာ စက္ရုံအလုပ္ရုံတုိင္းမွာ ဒီဘာသာရပ္နဲ ့သက္ဆုိင္တဲ့ဌာနရွိရတယ္။ ရွိမွလည္း လုပ္ငန္းရွင္နဲ ့အလုပ္သမားေတြႏွစ္ဘက္လုံး အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိႏုိင္မယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီလုိအလုပ္နဲ ့အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနတဲ့လူေတြအမ်ားအျပားရွိတယ္။

လစာလည္းအေတာ္ေကာင္းတဲ့အလုပ္တစ္ခုပါ။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ ဒီဘာသာရပ္နဲ ့ဘြဲ ့ရၿပီး အေတြ ့အႀကဳံေလးငါးႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့သူတစ္ဦးရဲ ့လစာဟာ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာသိန္းခ်ီရွိပါတယ္။

ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ Ministry For Work Safe ဆုိတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံအမ်ားစုကုိ ေျပာတာပါ။ တခ်ဳိ ့ေသာ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ေတြမွာေတာ့မရွိပါဘူး။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ပါတယ္လုိ ့ေျပာႏုိင္ၿပီ။

တာေမြမွာ ျဖစ္ပြားတဲ့ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲမႈ ကိုေလ့လာၾကည့္ပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ဓာတုေဗဒပစၥည္းေတြကုိ လူေတြနဲ ့နီးတဲ့ေနရာမွာ ထားတဲ့ကိစၥဟာ အင္မတန္ကို အသိပညာေခါင္းပါးတဲ့ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ အမွန္မွန္က ဒီပစၥည္းေတြကုိ လူေနအိမ္နဲ ့ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ သီးသန္ ့ထားသင့္တယ္။ ထားရင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိေပးတဲ့ ဆုိင္းပုဒ္ေတြဘာေတြတပ္ဆင္ၿပီး သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္သင့္တယ္။

အခုလုိ ဗဟုသုတေခါင္းပါးေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေသေၾက ၾကရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံမွာ အထက္ကေျပာတဲ့ Occupational Health and Safety ဆုိတဲ့ဘာသာရပ္ရယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္လုံၿခဳံေရးအတြက္ ဖြဲ ့စည္းထားတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာန မရွိလုိ ့ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိ မျဖစ္သင့္တဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီေပါက္ကြဲမႈ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္၊ ဘယ္သူ ့မွာတာ၀န္ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိခုိက္တဲ့သူမွန္သမွ်ကုိ စက္ရုံပုိင္ရွင္ (သုိ ့) စီးပြားေရးသမားက လုံး၀ အေလွ်ာ္ေပးရပါ့မယ္။ ၿပီးရင္ တရားဥပေဒအရ ေထာင္ခ်သင့္တယ္။

ဦးပုိင္က ပုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ ဦးပုိင္က လုံး၀တာ၀န္ယူရပါလိ့မ္မယ္။ အစုိးရအေနနဲ ့ ဒီအမႈ ့အတြက္ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ ့ၿပီး စစ္ေဆးသင့္ၿပီ။

ဒီလုိျဖစ္ရပ္နဲ ့အလားတူတဲ့ ပုံစံေတြ တုိင္းျပည္ထဲက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာရွိေနတယ္။ စက္ရုံအလုပ္ရုံတုိင္းမွာ ဖုံးဖိလုိ ့မရတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြကလြဲရင္ ေသးေသးမႊားမႊားျဖစ္ရပ္ေတြဟာ လူမသိခဲ့ပါဘူး။ တာေမြက ကိစၥကေတာ့ ဖုံးလုိ ့မရလုိ ့ ဒီေလာက္ေပၚခဲ့တာပါ။

ဘက္ထရီစက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္သမေလး တစ္ေယာက္ဟာ ဘက္ထရီအဆိပ္မိလုိ ့ တစ္သက္လုံးခေလးေမြးလုိ ့မရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ ၀မ္းကြဲ ညီမျဖစ္တယ္။ သူမလုိ စက္ရုံမွာ လုပ္တဲ့စက္ရုံအလုပ္သမားတုိင္းမွာ ဒီလုိေရာဂါမ်ဳိးရွိတယ္။ က်ေနာ္ညီမမွာ အထက္ေျပာတဲ့ ပညာရပ္မ်ဳိးနဲ ့ဗဟုသုတ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တရားစြဲရမွန္းလည္းမသိ၊ ဘယ္သူ ့ကိုတုိင္းရမွန္းလည္း မသိတဲ့သူျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

စစ္တပ္ထဲမွာ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြေပါက္ကြဲလုိ ့ေသၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း မနည္းဘူး။ ဒါေတြကုိ အာဏာပုိင္လူႀကီးေတြက ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမလဲဆုိတာကုိ မသိၾကဘူး။ အထူးသျဖင့္ ပညာမတက္တဲ့ ျပသာနာေၾကာင့္လုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။

ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေကာ ဒီလုိျပသနာကုိဘယ္လုိေျဖရွင္းရင္ ေကာင္းမလဲဆုိတာကုိ သိဖုိ ့လုိသလုိ၊ လက္ရွိအစုိးရကလည္း ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္အထက္ကေျပာတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနကုိဖြဲ ့ပါ။ Occupation Health and Safety ဘာသာရပ္ေတြကုိ တကၠသုိလ္ေတြမွာ သင္ၾကားပါ။ စက္ရုံတုိင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္တုိင္းမွာ ဒီလုိ ဌာန နဲ ့အလုပ္အကုိင္ေတြ ဖန္တီးပါ။ ဒါေတြကုိ ၀န္ႀကီးဌာနက ဥပေဒနဲ ့တိတိက်က် လုပ္ရင္ အခုလုိမ်ဳိး တာေမြမွာ ျဖစ္တဲ့မီးေလာက္ေပါက္ကြဲမႈမ်ဳိး ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ရွားႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ လူ ့အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူေတြရွိသင့္သလုိ လုပ္ငန္းခြင္လုံၿခဳံေရးနဲ ့ျမွင့္တင္ေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားသူေတြလည္း ရွိဖုိ ့လုိအပ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့မီးေလာင္တုိင္း ေရနဲ ့ၿငိမ္းရမဲ့ဆုိတဲ့ အသိပညာမ်ဳိးနဲ ့လည္း မီးသတ္သမားေတြ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။

အဓိကျပသနာက ပညာမဲ့မႈ ့ေၾကာင့္ မေသသင့္ပဲေသ၊ မကုန္သင့္ပဲ ကုန္ခဲ့ၿပီ။


· · · Share · Delete


12/29/11

ေတာင္ငူအုပ္စု (လူ ့ေဘာင္သစ္) ႏွင့္ ေလထီးမ်ားအေၾကာင္း

ေတာင္ငူသား အသားက ျဖဴျဖဴ။ လူေကာင္းက ပုပု။ လူပုေသာ္လည္း အေတာ္ေလးကုိ ဂြင္ ျမင္တက္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ ပရုိပုိဆယ္တင္တဲ့ေနရာမွာ သူမတူေအာင္ အထူးကၽြမ္းက်င္လွတာေၾကာင့္ သူ ့ကုိ ပါတီမွာဆရာႀကီးတစ္ဆူအျဖစ္ အားကုိးၾကတယ္။ အဂၤလန္ႏုိင္ငံကရလာတဲ့ မာစတာဆုိတဲ့ဘြဲ ့ႀကီးလည္းရွိတယ္။ သူ ့မွာအရည္အခ်င္းေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။

သူမွာမရွိတဲ့အရည္ အခ်င္းက သတၱိမရွိဘူး။ အရမ္းေၾကာက္တက္တယ္။ အျမတ္ရရင္ေနပါေစ၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ေငြကုိ ဘယ္ေနရာက ဖန္တီးရမလဲဆုိတာကုိ အထူးကၽြမ္းက်င္တာေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ သူ ့ကုိ ပြဲစားလုိ ့ေတာင္ နစ္နိမ္းေပးရတဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတကာကုိ ေလ့လာေရးခရီးဆုိၿပီး ေဟာလီးေဒးေတြ အမ်ားအျပားထြက္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေဟာလီးေဒးကေတာ့ ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ေဟာလီေဒးကာလမွာ အရည္မရအဖတ္မရေတြေျပာတယ္။ အရပ္ပုတဲ့ ဖိလစ္ပုိင္ေတြကုိ ငန္းတယ္။ ကုိ ့ရုိးကားယားႏုိင္တဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ ့နဲ ့ဖိလစ္ပုိင္မွာ သူတုိ ့တစ္ဖြဲ ့လုံး ဖြန္ေၾကာင္ေနတာကို အင္တာနက္မွာ ျမင္လုိက္ရေတာ့ ေၾသာ္....ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ လုပ္စားလုိ ့အရမ္းေကာင္းတဲ့အရာပါလားလုိ ့ေတာင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ အခုလည္း သူတုိ ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေဟာလီးေဒးသြားၾကအုံးမယ္။ ေလ့လာခရီးေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြမ်ားအက်ဳိးေက်းဇူးရလဲလုိ ့ေမးရင္.....ဟဲ့..ငါတုိ ့ေတာ့အေတာ္ေပ်ာ္တယ္ကြ....တလြဲေျဖၾကတယ္။

က်ေနာ္တုိ ့ဒုကၡသည္ေတြတစ္စုကေတာ့ ၾသစီ၊ အေမရိကန္၊ ေနာ္ေ၀တုိ ့မွာေနတာေတာင္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေဟာလီးေဒးမသြားႏုိင္ဘူး။ မိသားစုေတြနဲ ့လုပ္လုိက္စားလုိက္။ ရလာတဲ့ေငြက ကုန္သြားလုိက္နဲ ့။ သူတုိ ့ကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေကာင္းေကာင္းရွိရင္ ေဟာလီေဒးကုိ ႀကိဳက္တဲ့ႏုိင္ငံမွာ အခမဲ့သြားလုိ ့ရႏုိင္တယ္။ နဖူးကေခၽြး တစက္မွ မက်ပဲ ထမင္းစားႏုိင္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့သူေတြဆုိၿပီး အေခ်ာင္ရတဲ့ ဂုဏ္ေတြလည္းရွိတယ္။ အရမ္းအားၾကမိပါတယ္။ ေတာင္ငူမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သားနဲ ့မိသားစုေတြကုိလည္း ပုံမွန္ေငြေထာက္ပံ့ႏုိင္ေသးတယ္လုိ ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာၾကတယ္။ မဲ့ေဆာက္မွာလည္း သူကေနာက္တစ္ေယာက္နဲ ့။ ကားလည္ စီးႏုိင္တယ္။ အရမ္းကို အဆင္ေျပၾကတဲ့အတြက္ အထင္ကုိလုံး၀ႀကီးမိပါတယ္ ကုိေတာင္ငူသားတုိ ့ရယ္။

ေတာင္ငူသားေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ လူလည္း အရက္ေတြဘာေတြ ျပတ္သြားတဲ့အတြက္ အထူးပဲ အားရစရာေကာင္းပါတယ္။ အရက္ျပတ္တာ ေနာင္တရလုိ ့မဟုတ္ပါ။ ေသမွာေၾကာက္လုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေတာင္ငူအုပ္စုမွာ ဆရာႀကီး။ အရင္တုန္းက ေငြ ကုိင္တဲ့လူ။ စာရင္းဇယားပုိင္တဲ့လူ။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ပုပုနဲ ့ေတာင္ငူသားက ပရုိပိုဆယ္တင္တယ္။ ရလာတဲ့ေငြကုိ အသားမဲမဲ အရက္သမားေတာင္ငူသားက ကုိင္တယ္။ စာရင္းဇယားေတြကသာ သူ ့ဘ၀ေပါ့။ အရမ္းကို က်ဳိးစားရွာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆုိရင္ သူ ့မိန္းမအေမက သူ ့သမီးဟာ ရွမ္းျပည္မွာ ရွမ္းသူေဌးနဲ ့ရေနပါတယ္လုိ ့ဆုိၿပီး ၾကြားရတဲ့အထိ က်ဳိးစားရွာပါတယ္။

တဲစုတ္ကေန တုိက္အိမ္ဘ၀ကုိေျပာင္းသြားလုိ ့ၾကြားတဲ့ေလသံနဲ ့ေယာက္ခမႀကီးက ဂုဏ္ယူတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါကုိ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း တီးတုိးသံနဲ ့ေျပာတာကလြဲလို ့ဘယ္သူမွ ေပၚေပၚတင္တင္ မေ၀ဖန္ရဲဘူး။ ေ၀ဖန္ရင္ ငတ္သြားမွာ ေၾကာက္လို ့ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့က ေငြကုိင္တဲ့လူေတြေလ။ သူတုိ ့ေပးမွ အားလုံးက ထမင္း၀တာဆုိေတာ့ မေျပာရဲေပါင္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ေတာင္ငူသားကေတာ့ အရက္သမား။ အခ်က္သမား။ ထမင္းခ်က္တာ ေတာ္တယ္။ က်ေနာ့္ကုိ မႈးၿပီး ဓားနဲ ့ခုတ္မလုိ ့။ ေတာ္ေသးတာ ဇတ္ျပတ္ခါနီး ေတာင္ငူသား မိန္းမက ကယ္ေပလုိ ့။ အခုေတာ့ ဘာလုပ္ေနလဲမသိ။

အစည္းအေ၀းေတြမွာ စကားတစ္လုံးမွမေျပာတဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီ ေတာင္ငူသားလည္း ရွိေသးတယ္။ သူကေတာ့ေအးရွာပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေထာင္ထြက္ တာင္ငူသားလည္းရွိေသးတယ္။ သူက ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဆုိတဲ့ ရာထူးကုိ ေထာင္ကထြက္ထြက္ျခင္း ရတာဆုိေတာ့ အရမ္းကံေကာင္းတဲ့လူ။ က်ေနာ္တုိ ့ဆီမွာ မႈ တစ္ခုရွိတယ္။ အထဲက ထြက္လာတဲ့ လူႀကီးဟုေခၚေသာ လူႀကီးတုိင္း အျပင္ေရာက္ရင္လည္း လူႀကီးျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ မႈ။ ရႈးေနတဲ့ လူလည္း ရတယ္။ သုိ ့ေသာ္ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ ျဖစ္ရမယ္။ ေတာင္ငူသားကလြဲရင္ က်န္တဲ့ နယ္သားေတြေတာ့ မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီပဲယင္းမွာ ထြက္ေျပးလာတဲ့ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ငူသားမဟုတ္ေတာ့ သူတုိ ့လူႀကီးမျဖစ္။ လူငယ္ပဲ ျဖစ္ရရွာေတာ့ သူတုိ ့လည္းမၾကည္။ မၾကည္လည္း ဘာမွလုပ္မရေလေတာ့ အေမရိကန္မွာေနတာ အေကာင္းဆုံးဆုိၿပီး ျမန္ျမန္လစ္ၾကပါေတာ့တယ္။

ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ လူႀကီးေတာင္ငူသားကေတာ့ လူႀကီးရာထူးနဲ ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံႀကီးမွာ အားရပါးရ ခုန္ခ်တဲ့အထိေလးစားစရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ့ကုိ ေလထီးေတာင္ငူသားလုိ ့ေခၚတယ္။ ပါတီမွာ ေလထီးေတြမ်ားတယ္။ ေလထီးတရုတ္ႀကီး။ ေလထီး အာအက္ဖ္ေအ။ ေလထီး......။ ေလထီး....။ ေလထီးတုိင္းက လူႀကီးေတြ။ လူငယ္ေတြက ေလထီးရာထူးမရပါ။ ေလထီးေတာင္ငူသားကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ နယ္စပ္မွာေနလုိက္ရေတာ့ သူ ့ခဗ်ာ အရမ္းပင္ပန္းရွာတယ္လုိ ့ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။

အုပ္စုႏွစ္စုရွိတဲ့အထဲက ေတာင္ငူသားအုပ္စုအေၾကာင္းကုိ ေရးထားတာပါ။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ မွားတယ္မွန္တယ္ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကုိယ္က တရားသူႀကီးမွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ့္အျမင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ပရုိပုိဆယ္ ေအာက္မွာ စားလာတဲ့သက္တမ္းက ႏွစ္ေပါင္း ၁၅-ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ၁၅-ႏွစ္တာကာလမွာ ရလာတဲ့ေငြေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာကုိ ယေန ့အထိ က်ေနာ္လုံး၀မသိပါဘူး။ ပရုိပုိဆယ္ထဲမွာ ဘာေတြေရးလဲဆုိတာကိုလည္း မသိပါဘူး။ ၿပီးရင္ ဘယ္သူေတြကုိတင္လဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္သုံးလဲဆုိတာကုိလည္း မသိတဲ့အျပင္ ေမးရင္ေတာင္ စိတ္ဆုိးၾကေသးတယ္ဆုိေတာ့ မေမးရဲပါဘူး။ ေတာ္ၾကာေန ဒီေကာင္ေက်းဇူးကန္းတယ္ျဖစ္ေနအုံးမယ္။ သိေတာ့ သိခ်င္တာေပါ့။ သိရင္ ဘာလုပ္ဖုိ ့လဲဆုိရင္ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူးဆုိတဲ့ စကားပဲေျပာရမွာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီလုိအေျခအေနကုိ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ (မဲ့ေဆာက္) မွာေတြ ့ႏုိင္ပါတယ္။ ပါတီရဲ ့ေပၚလစီ၊ မႈ ေတြအေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာရပ္တယ္ဆုိတဲ့လူႀကီးေတြ ေနာင္လာမဲ့ႏွစ္မွာ ပရုိပုိဆယ္မရရင္ ျပည္တြင္းကုိျပန္ၾကေတာ့မယ္။ မသြားခင္ေလး စာရင္းေလးဘာေလးရွင္းေပးၾကပါအုံးလုိ ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေလထီး ၀ယ္ခ်င္လုိ ့ပါ။

ႏွစ္သစ္မွာ က်န္းမာပါေစ ကုိညိဳႏွင့္ကုိေဇာ္ေဇာ္ထြန္း။

12/27/11

၂၀၁၂-ကိုအေကာင္းျမင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္မယ္

ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လုိ ့ႏွစ္သစ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၂-ကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆုေတာင္းစာ၊ ခ်ီးမႊမ္းစာအေနနဲ ့ ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားလုံးေတြျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေျပာပါရေစ။ က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးပါရဂူမဟုတ္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လုိတာကုိျဖည့္ၿပီးဖတ္ပါ။ ပုိတာကုိ ဖယ္ၿပီးဖတ္ပါလုိ ့ ပထမဆုံးေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။

အရမ္းကုိ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ ဘယ္ႏုိ္င္ငံမွ မရွိတဲ့ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းေရးမႈးတစ္ဦး ျမန္မာျပည္မွာရွိခဲ့ၿပီ။ သူကေတာ့ ရထား၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္း။ ရထား၀န္ႀကီးရဲ ့အလုပ္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ ရထားေတြေခတ္မွီေအာင္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ ျပည္သူေတြအဆင္ေျပေခ်ာ့ေမြ ့စြာခရီးသြားလာႏုိင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ရထားလမ္းေတြ တုိးခ်ဲ ့တာ၊ မြန္းမံတာကုိ မ်က္ေျခမျပတ္လုပ္ရမဲ့အလုပ္က ရထား၀န္ႀကီးရဲ ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံတကာက ရထား၀န္ႀကီးေတြ လုပ္ရတဲ့အလုပ္။ သုိ ့ေသာ္ သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ ့မတူ ၊ တမႈထူးျခားစြာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ရထား၀န္ႀကီးဟာ ရထားအလုပ္ကို မလုပ္ပဲ ပြဲစားလုပ္ရတယ္လုိ ့ဗ်ာ။ ထူးျခားေနတာကုိ ေျပာတာပါ။ သူ ့ကုိရထား၀န္ႀကီး မခန္ ့ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိယ္စားလွယ္ (သုိ ့) ၀န္ႀကီးခန္ ့လုိက္ရင္ ပုိလုိ ့ေတာင္ သင့္ေတာ္အုံးမယ္။

သူကလည္း အေတာ္ႀကိဳးစားပမ္းစား နဲ ့ထုိင္းႏုိင္ငံတခြင္လုံးပတ္ၿပီး ကြတ္တီရုိစားလိုက္၊ ေလာက္ေခါင္ေသာက္လုိက္နဲ ့။ ၿပီးရင္ အတုိက္အခံ နဲ ့သူပုန္ေတြကုိ စည္းရုံးလုိက္ဆုိေတာ့ ၂၀၁၁-အတြက္ သူ ့ကုိ The Man of Year 2011 ဆုိၿပီး ဘုန္းေက်ာ္ဘေလာ့ဂ္ကေန ေပးခ်င္တဲ့အထိ ေစတနာရွိပါတယ္။ သူနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း အတုိက္အခံေလာကမွာ တစ္ပုံႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ အနဲဆုံး ဓာတ္ပုံေလးမ်ား တြဲၿပီးရုိက္လိုက္ရရင္ေတာင္ ေခတ္မွီသလုိမ်ဳိး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွ ့ဆက္တုိးပါ ရထား၀န္ႀကီးရယ္လုိ ့ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဒီကာလမွာေခတ္စားေနတဲ့ Development ေတြအေၾကာင္း နဲနဲေလာက္ေျပာခ်င္တယ္။ စစ္ေတြ၊ ထား၀ယ္၊ သီလ၀ါစတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးေတြအေၾကာင္းပါ။ ေဒၚလာ ဘီလီလ်ံအမ်ားအျပားနဲ ့တည္ေဆာက္ေနေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္အထူးပဲ အက်ဳိးအျမတ္ရႏုိင္ပါတယ္။ အလုပ္အကုိင္၊ အရင္းအႏွီး၊ နည္းပညာေတြလည္း စီမံကိန္းနဲ ့အတူပါလာတာကို ေတြ ့ေနရတယ္။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈ၊ ရြာေတြအေရႊ ့ခံရမႈ၊ လူ ့အခြင့္အေရးေတြ ခ်ဴိးေဖာက္ခံရမႈေတြလည္း ျမင္ေနၾကားေနရတယ္။ ဒီေနရာမွာ မၾကားရတာက စီမံကိန္းကေန အျမတ္ေငြဘယ္ေလာက္ရမွာလဲ။ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြဘယ္ေလာက္ ဖန္တီးေပးႏုိင္မွာလဲဆုိတာကို စာရင္းဇယားနဲ ့မေတြ ့ရေသးဘူး။ စီမံကိန္းတည္ေဆာက္ေနတဲ့ကာလမွာေတာင္ ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားေတြအမ်ားစုက ျပည္တြင္းက မဟုတ္ပဲ ျပည္ပေနေခၚယူတင္သြင္းေနတာကုိ ျမင္ေနရတယ္။ဥပမာ ျမစ္ဆုံမွာ တရက္ကားေမာင္းတဲ့လူေတာင္ တရုတ္ေတြျဖစ္္ေနတာကုိၾကည့္ပါ။ ရခုိင္ဘက္က ေရႊဂစ္စီမံကိန္းမွာလည္း ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာတရုတ္ေတြပဲ ေနရာတုိင္းျမင္ေနရေတာ့ တုိင္းျပည္ထဲက လူေတြသူမ်ားကိုေတာင္ခုိင္းစားေနရၿပီလုိ ့ေတာင္ ေျပာရမလုိျဖစ္ေနၿပီ။

ျဖစ္ေစခ်င္တာက ဒီလုိစီမံကိန္းေတြမွာ ျမန္မာေတြကုိ သုံးပုံပုံရင္ ႏွစ္ပုံေလာက္ ခန္ ့သင့္တယ္။ သူမ်ားေတြနဲ ့တြဲၿပီး ပညာယူသင့္တယ္။ ဒီလုိအခြင့္အလမ္းကုိ အစုိးရက ဥပေဒနဲ ့တိတိက်က်ျပဌာန္းသင့္တယ္။ အခုေတာ့ ျမန္မာေတြဟာ စီမံကိန္းတုိင္းမွာ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ျဖစ္တဲ့ လက္နဲ ့ေျမတူးတာ ေဘးကေန သူမ်ားေတြကုိ ကူညီတာပဲေတြ ့ေနရတယ္။

ဘယ္စီမံကိန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္တေလာျမင္ေနရတာက တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြထဲမွာျဖစ္ေနတယ္။ ထြက္လာမဲ့အက်ဳိးအျမတ္ေတြဟာ ဗဟုိအစုိးရလက္ထဲ (သို ့) Bank Account ထဲကုိပဲ ၀င္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အစုိးရအေနနဲ ့အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ တကယ္ပုိင္ရွင္အစစ္ေတြလက္ထဲကုိ မ်ားမ်ားထည့္ေပးဖုိ ့လိုိတယ္။ အျမတ္ေငြရဲ ့ရာခုိင္ႏႈံးအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သူတုိ ့နယ္ေျမဖြံ ့ၿဖိဳးေရးအတြက္ ခြဲေ၀သုံးဆြဲသင့္တယ္။

ဒါေပမဲ့လက္ရွိအေနအထားထိ အစုိးရမွာ ဒီလုိစဥ္းစားခ်က္မ်ဳိးေတာင္မရွိေသးဘူး။ သူတုိ ့မရွိေပမဲ့ ပုိင္ရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ရခုိင္တုိ ့၊ ရွမ္းတုိ ့မွာ အထူးသျဖင့္တာ၀န္ရွိတယ္။ ကုိယ့္ပစၥည္းကုိသူမ်ားက လာတူးၿပီးေရာင္းစားတယ္။ ၿပီးရင္ ကုိယ္က ဘာမွျပန္မရတဲ့အျပင္ ရြာေတြေတာင္ေရႊ ့ေပးရေသးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားေတြ မညံ့ဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။

လက္ရွိစီမံကိန္းရဲ ့ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ရြာေတြကုိ နစ္နာေၾကးေပးတာ တအားနဲတယ္။ တရုတ္ကုမဏီေတြကတရုတ္လုပ္အေပါစားတီဗြီနဲ ့ေငြေၾကးအနဲငယ္ေလာက္ပဲေပးေနတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ သက္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ ဘာမွ မလုပ္ေသးတာ အေတာ္အံ့ၾသမိတယ္။

တခ်ိန္တုန္းက မၾကားဘူးတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္အလုုပ္သမားေတြကုိ ကူညီတာ၊ ပတ္စ္ပုိ ့ထုတ္ေပးတာေတြဟာ အရမ္းကုိ ေက်နပ္စရာေကာင္းေနတယ္။ အရင္တုန္းက ျမန္မာေတြဟာ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္အေနအထားမ်ိဴးနဲ ့ထုိင္းမွာကၽြန္ခံေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ ေပၚတင္ရဲရဲ၀ံ့၀့ံ သြားလာႏုိင္ၿပီ။ အစုိးရကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ပက္သက္လာေတာ့ အလုပ္သမားေတြအေနနဲ ့အားကိုးရလာၿပီ။ ထုိင္းအစုိးရက လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ဖို ့မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ဒီလုိအေနအထားမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အစုိးရကို ေက်းဇူးတင္စရာေတာ့မလုိဘူး။ ဒါက သူတုိ ့အလုပ္။ သူတုိ ့အလုပ္ကုိသူတုိ ့လုပ္တာကုိ အားအားယားယားေက်းဇူးတင္ရင္ ေျမာက္ကုိးရီးယားလုိ Great Leaders and Dear Leaders ဆုိၿပီး ျဖစ္ေနအုံးမယ္။

ေနာက္တစ္ခုအားရစရာေကာင္းတာက အလုပ္သမားအေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး တုိင္းျပည္ထဲမွာ ဘဏ္ေလးခုကုိ ေငြေၾကးလုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမးခ်င္တာက ဘာ့ေၾကာင့္အားလုံးေသာ ဘဏ္ေတြကုိ ဒီလုိအခြင့္အလမ္းေတြမေပးတာလဲ။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ အားလုံးကုိေပးသင့္တယ္။

ဒီေန ့အထိျပည္ပကေန အလုပ္လုပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ထဲက လူေတြကုိ ေငြလႊဲတာ အရမ္းစိတ္ကုန္ေနၿပီ။ ဟြန္ဒီနဲ ့က အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ တုိင္းျပည္လည္း အခြန္မရဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့လုိလူေတြအတြက္လည္း အရမ္းနစ္နာရတယ္။ အမွန္တကယ္ေပါက္ေစ်းကုိ မရဘူး။ ၿပီးရင္အလိမ္လည္းခံရေသးတယ္။ ဥပမာ စကၤာပူမွာ ေဒၚလာသန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး လိမ္သြားတဲ့ကိစၥဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္သနားစရာေကာင္းလဲ။ ျမန္ျမန္လႊဲလုိ ့ရပါေစဆုိၿပီး ဆုေတာင္းေနပါတယ္။

ဒိထက္ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖုိ ့မ်ားမ်ားလုိေသးတယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ ဥပမာ အၿမဲတမ္းလူေတြေျပာေနတဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ပြင့္လင္းလာေရး နဲ ့ တရားေရးစနစ္ခုိင္မာသထက္ခုိင္ေအာင္လုပ္ဖုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိျမန္ျမန္နဲ ့မ်ားမ်ားေပးဖုိ ့ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေပးပါ။

လက္ရွိအေျခအေနအထိေတာ့ အစုိးရလုပ္ေနတာေတြကုိ အားလုံးလုိလုိေထာက္ခံေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစုိးရ ့ျဖစ္ခ်င္္တဲ့အတုိင္း လုပ္ေနတာကိုေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ ့အသံေတြကုိ နားေထာင္ၿပီးလက္နာဖုိ ့လုိေသးတယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ ့လုိေသးတယ္။ ေခါင္းေတာ့ညိမ့္တယ္။ ၿပီးရင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးလည္း မေကာင္းဘူး။ လက္ရွိအေနအထားထက္ ပိုၿပီးပြင့္လင္းလာရင္ ေကာင္းလာရင္ လူတုိင္းက အားေပးမွာပဲ။

ေနာက္ဆုံးတစ္ခုေတာင္းဆုိခ်င္တာက ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ျမန္မာပညာရွင္ေတြနဲ ့စီးပြားေရးသမားေတြကုိ ျပန္လာပါ။ တုိင္းျပည္ထဲမွာလာလုပ္ပါဆုိိုယုံနဲ ့မလုံေလာက္ေသးဘူးလုိ ့ျမင္တယ္။ သူတုိ ့ေတြကုိ Offer ေပးရမယ္။ ဥပမာ ရာထူး၊ လစာ နဲ ့အာမခံေကာင္းေကာင္းေပးရမယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့ေတြ ျပန္လာခ်င္တဲ့စိတ္ရွိမယ္။ အထူးသျဖင့္ မက္လုံးေပးကုိေပးရမယ္။ မည္သည့္အလုပ္မဆုိ အလုပ္ေခၚရင္ မက္လုံးေပးရပါတယ္။ ဒါမွ လုပ္ခ်င္တဲ့ Motivation ရွိလာမယ္။ ျပန္လာပါဆုိယုံနဲ ့ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး။လူတုိင္းက တုိင္းျပည္ ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္တယ္။ ထမင္းေတာ့ အငတ္မခံႏုိင္ဘူး။ အနဲဆုံးကုိယ့္မိသားစုဖူလုံဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္။

အစိုးရကသာ နဲနဲေလးေပ်ာ့လာရင္ အတုိက္အခံေကာ ျပည္သူေကာ အလုိလုိေပ်ာ့လာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္စည္းလုံးေစခ်င္ရင္ ဒိထက္ပုိၿပီးေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ခ်ည္းကပ္မႈေတြနဲ ့အတိုက္အခံကုိခ်ည္းကပ္ၾကည့္ပါ။ အတုိက္အခံကလည္း မိမိျဖစ္ခ်င္္တာေတြႀကီးပဲ မၾကည့္ပဲ ေျပလည္ႏုိင္မဲ့ နည္းလမ္းကိုလည္း ရွိထားေစခ်င္တယ္


ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့ရထား၀န္ႀကီးရာထူးကေန ေလယ်ာဥ္၀န္ႀကီးရာထူးေတာင္ရႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္ တကယ္လုိ ့ ဒိထက္ပုိၿပီးေအာင္ျမင္လာရင္။ ၂၀၁၂-မွာ ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရ၊ ေဒၚစုဦးေဆာင္ေသာ အတိုက္အခံႏွင့္တကြ အားလုံးေသာ ျမန္မာျပည္သူတုိင္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

အားလုံးေသာဘက္တုိင္းကလူေတြ အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာ ပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာကုိ ၂၀၁၂-မွာ ျမင္ႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

ပဲခူးက ကုိေက်ာ္၀ဏ (လက္ရွိ နယူးေယာက္) ခင္ဗ်ား။ ေရာက္ရာအရပ္က မယားႀကီး မခင္ခင္လဲ့ (အုန္းဖန္ဒုကၡသည္စခန္း) ကုိ အျမန္ဆုံးဆက္သြယ္ပါ။

ပဲခူးက ကုိေက်ာ္၀ဏ (လက္ရွိ နယူးေယာက္) ခင္ဗ်ား-

ေရာက္ရာအရပ္က မယားႀကီး ေဒၚခင္ခင္လဲ့ (အုန္းဖန္ဒုကၡသည္စခန္း) ကုိ အျမန္ဆုံးဆက္သြယ္ပါ။

အလယ္တန္းျပေက်ာင္းဆရာမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ခင္လဲ့ဟာ ၉၉၉၉ -မွာ ကုိေက်ာ္၀ဏေၾကာင့္ ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ၿပီး၊ ၿပီးခဲ့ႏွစ္ကမွ ျပန္လြတ္လာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကုိေက်ာ္၀ဏက ေနာက္မိန္းမနဲ ့နယူးေယာက္မွာႏွပ္ေနပါၿပီ။

အခု ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ေထာင္က်သြားတဲ့ ေဒၚခင္ခင္လဲ့ နဲ ့ခင္ဗ်ားသားေတြဟာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ ကုိယ့္မိသားစုကို ကူညီဖုိ ့ေနေနသာသာ မုိက္ရုိင္းတယ္လုိ ့ၾကားရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္။

ဆရာမေဒၚခင္ခင္လဲ့က ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ ၉-ေလးလုံးမွာ ေထာင္က်တာ ဘ၀ကိုပ်က္ေရာပဲတဲ့ဗ်ာ....။


12/26/11

ကုိဇာဂနာ ဂတုံးႀကီးသုိ ့

yanlinshein@gmail.com


အထက္မွ သူငယ္ခ်င္းက ဒါကို ေၾကာ္ျငာဆုိလုိ ့ပုိ ့ပါတယ္။ ေအာက္ကလင့္ကုိ နိပ္ပါ။


http://vimeo.com/34208530


မွတ္ခ်က္။ ။ ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး ဂ်ီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းေနရတယ္။

Iron Cross ၏ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

သူမ်ားေတြ စုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အုိင္စီေပ်ာက္ေနေတာ့ စိတ္ခုမိခဲ့တယ္။ အခုလုိမ်ဴိးေတြ ့ေတာ့လည္း အေတာ္ရင္ခုန္မိပါတယ္ဗ်ာ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပဲ...အတူတူ ေအာ္ၾကတာေပါ့...ကိုႀကီးေလးျဖဴေရ...။

ကုိထူးခ်စ္၏ျပန္စာ (ေျမာက္ပုိင္းကိစၥ)

ရက္စြဲ။ ( ၂၅) ရက္၊ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂၀၁၁ ခုနွစ္

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊

ထုိင္းနုိင္ငံ။


ကိုဘုန္းေက်ာ္ခင္ဗ်ား၊

ေလးစားစြာစာေရးအေႀကာင္းႀကားလိုက္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ားေရးလုိက္တဲ႔စာကိုဒီဇင္ဘာလ(၂၅)ရက္ေန႔ကလက္ခံရရွိပါတယ္။ခင္ဗ်ားရဲ႕စာ၊ရရၿခင္းဘဲစာၿပန္ေရးလုိက္ပါတယ္။ABSDFေၿမာက္ပုိင္းမွာေက်ာင္းသားအၿခင္းၿခင္းအခုလုိအစုလုိက္အၿပံဳလုိက္၊ရက္ရက္စက္စက္ေသြးေအးေအးနဲ႔သတ္ၿဖတ္ခံခဲ႔ရတယ္ဆုိတဲ႔ၿဖစ္စဥ္ကုိလြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲကက်ေနာ္႔အေနနဲ႔ႀကားသိခဲ႔ရေပမဲ႔အခုေလာက္တိတိက်က်ခိုင္ခုိင္လံုလံု၊တင္ၿပခဲ႔က်တာမ်ိဳးမေတြ႔ဖူးခဲ႔ပါ။က်ေနာ္တို႔လူ႕အဖြဲ႔စည္းမွာၿဖစ္ေလ႔၊ၿဖစ္ထ၊ၿဖစ္ေနတဲ႔အစဥ္အလာအတုိင္း၊တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိပုဂၢိဳလ္ေရးအမွန္းနဲ႔တုိက္ခိုက္ေနတာဘဲလို႔ရုိးသားစြာနားလည္ခဲ႔ပါတယ္။အခုလိုအေထာက္အထားေတြေသေသခ်ာခ်ာရထားၿပီဆိုရင္ေတာ႔လူ႔အခြင္႔အေရးလႈပ္ရွားေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အခုလိုသမုိင္းတြင္ရစ္ေစမဲ႔ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကုိ ကုိယ္႔ဖက္က အတတ္နိင္ဆံုးပူးေပါင္း၊ကူညီေဆာင္ဖို႔ အဆင္သင္႔ရွိပါတယ္။

ေၿမာက္ပုိင္းၿဖစ္စဥ္ဟာအမွန္တကယ္အၿပင္မွာၿပန္႔ေနတဲ႔သတင္းေတြအတုိင္းလူတစ္္ဦးတစ္ေယာက္ကၿဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုကၿဖစ္ေစ၊က်ဴးလြန္းခဲ႔တယ္ဆိုရင္ဘယ္သူ႕မ်က္နွာမွမေထာက္ထားပဲ။အမႈ႔မွန္ေပၚတဲ႔အထိေဖၚထုတ္ရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ဒါမွလဲအခုလိုဆုိးဝါးလွတဲ႔အၿဖစ္အပ်က္မ်ုိဴးကုိက်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕မ်ိဴးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ မခံရဖုိ႔နဲ႔၊အမႈ႔မွန္ေပၚေပါက္ဖို႔အတြက္က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔(လံုးဝ)ကိုတာဝန္ရွိပါတယ္။အခုေလာေလာဆယ္၊အၿပစ္ရွိတယ္(အပစ္က်ဴးလြန္းခဲ႔တယ္)လုိ႔စြတ္စြဲခံေနရတဲ႔လူေတြအေနနဲ႔လဲသူတိုမွာခုခံပုိင္ခြင္႔ရွိပါတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အားအၿပစ္ရွိသည္ဟုတရားရံုးမွမဆံုးၿဖတ္ေသးဘဲ။မိမိတို႔၏အထင္ၿဖင္႔တရားခံဟုသတ္မွတ္ၿပီးစြတ္စြဲ႔၊ေၿပာဆုိေရးသားမႈ႔မ်ားသည္လဲ၊လူ႔အခြင္႔အေရးခ်ိဴးေဖါက္ရာေရာက္ပါသည္။အထက္ေဖၚၿပပါအေၿခအေနမ်ားေႀကာင္႔မိမိအေနၿဖင္႔အႀကံၿပဳလုိသည္မွာ-

၁) အမႈ႔မွန္၊မေပၚမၿခင္း ( သုိ႔မဟုတ္) တရားရံုးတစ္ခုခုက သက္ဆုိ္င္သူမ်ားကိုအပစ္ရွိတယ္လို႔ မဆံုးၿဖတ္မၿခင္း၊ သက္ဆုိင္တယ္ (အစုလုိက္အၿပံဳလုိက၊္ႏွိမ္႔စက္၊သတ္ၿဖတ္မႈ႔မွာတာဝန္ရွိတယ္)လို႔ယူဆရတဲ႔လူေတြကုိ တရားခံေတြပံုစံ၊ ေရးသား၊ စြတ္ဆြဲတာမ်ိဳးေတြမလုပ္မိေစရန္-

၂)အဆုိပါလူသတ္ပြဲၿဖစ္ပြားခဲ႔စဥ္ကညွင္းပန္းနွိမ္႔စက္ခံခဲ႔ရၿပီးအသက္မေသဘဲလြတ္ေၿမာက္လာသူမ်ားအားလူေတြ႔ေမၿမန္းၿပီး။ နုိင္ငံတကာ၊တရားရံုးသုိ႔ တင္ၿပနုိင္မည္႔ အေထာက္အထားအခ်က္အလက္မ်ားစုေဆာင္းထားရန္- ( မ်က္ၿမင္သက္ေသမ်ား၊ ရနုိင္သေလာက္၊ ရေအာင္ရွာထားရန္)

၃) အဆိုပါအခင္းအက်င္းတြင္ နွိမ္႔စက္သတ္ၿဖတ္သူမ်ားဖက္မွ ပါဝင္ခဲ႔သူမ်ားကုိလဲ ရွာေဖြ၊ၿပီးအခ်က္အလက္ မ်ားေမးၿမန္းထားရန္(အခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ားသည္႔ၿဖစ္ေႀကာင္းကုန္စဥ္ကုိမသိဘဲ၊မိမိတို႔၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားတာဝန္ေပးသည္႔ အတြက္ လုပ္ေကာင္းလုပ္ေဆာင္ခဲ႔ႀကပါမည္)

၄)International Criminal Court,Asia Human Rights Commission၊ သက္ဆုိင္ရာနုိင္ငံမ်ားရွိလူ႕အခြင္႔ အေရးေကာ္မရွင္မ်ားတြင္တရားဆြဲဆုိနုိင္ရန္ အတြက္ နုိင္ငံတကာလူ႕အခြင္႔အေရးေရွ႕မ်ားႏွင္႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး၊ စံခ်ိန္စံနွန္း မွီသည္႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားၿပင္စဥ္ရန္-

၅)အဆုိပါလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုတစုိက္မတ္မတ္လုပ္ေဆာင္နုိင္မည္႔သူမ်ားပါဝင္သည္႔ေကာ္မီတီတစ္ရပ္ကုိဖြဲ႔စည္းရန္-

၆) အေကာင္အထည္ေဖၚမည္႔ လုပ္ငန္းအဆင္႔တုိင္းတြင္ေငြေႀကးအနည္းနွင္႔အမ်ားသံုးစြဲရမည္ၿဖစ္သည္႔အတြက္ ရန္ပံုေငြရွာေဖြေရးေကာ္မီတီတစ္ရပ္ဖြဲ႔စည္းရန္။

က်ေနာ္တင္ၿပခဲ႔သည္႔ အထက္ေဖၚၿပပါအခ်က္အလက္မ်ားအတုိင္း အေကာင္အထည္ေဖၚမည္ဆုိပါက၊ မိမိအေနၿဖင္႔ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ( သုိ႔မဟုတ္) မည္သည္႔ အဖြဲ႔အစည္းနွင္႔ မဆုိအမႈ႔မွန္ေပၚေပါက္သည္အထိပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ၿဖစ္ေႀကာင္းေလးစားစြာအေႀကာင္းႀကားအပ္ပါသည္။


ေလးစားစြာၿဖင္႔


ထူးခ်စ္

လူ႔အခြင္႔အေရးလႈပ္ရွားသူ

ဖန္ငခရိုင္၊ ထုိင္းနုိင္ငံေတာင္ပုိင္း။


စာႀကြင္း။

အခုေလာေလာဆယ္၊က်ေနာ္စိတ္ကူးရသည္႔အေႀကာင္းအရာအခ်က္အလက္မ်ားကိုသာေရးသားထားပါသည္။က်ေနာ္တင္ၿပထားသည္႔အေႀကာင္းအရာအခ်က္အလက္မ်ားသည္၊ၿပည္႔စံုသည္ဟုမယူဆပါ။အဆုိပါကိစၥရပ္အားကုိင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မည္႔ေကာ္မီတီေပၚေပါက္လာပါက၊အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ား၊ထပ္မံေဆြးေႏြးဖို႔ လုိအပ္မည္ၿဖစ္ပါသည္။

12/25/11

ကုိထူးခ်စ္ႏွင့္ကုိေအာင္မ်ဳိးမင္းသုိ ့

ABSDF ေျမာက္ပုိင္းက အစုအလိုက္အၿပဳံလုိက္လူတ္မႈ ့ ကိစၥကုိ ကာယကံရွင္ေတြက စၿပီး အေရးယူဖုိ ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါၿပီ။

ဒီလူသတ္မွာ အဓိက ႀကိဳးကုိင္တဲ့ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ နဲ ့ ကုိေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္တုိ ့ႏွစ္ဦးက မဲ့ေဆာက္မွာရွိေနတုန္းပါ။ သူတုိ ့ေတြဟာ အေမရိကန္ႏုိ္င္ငံက ခရီးသြားလာခြင့္လက္မွတ္ေတြကို ကုိင္ထားတယ္။ တစ္ေယာက္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံကေထာက္ပံ့တဲ့ အင္တာနယူးစ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ဒီလူႏွစ္ဦးကုိ ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္တုိင္းက သူတုိ ့ဟာ တရားခံျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး အေထာက္အထားေတြနဲ ့တင္ျပေနၿပီ။ ကုိေအာင္မုိး၀င္းနဲ ့ကိုထိန္လင္းတုိ ့ေတာင္ ဒီအမႈတြဲမွာ စတင္ေဖာ္ထုတ္ေနၿပီ။ သူတုိ ့ေတြဟာ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ျပည္ပမွာ နာမည္အေတာ္အတန္ရွိတဲ့သူေတြပဲ။

ဘန္ေကာက္က ျမန္မာသံရုံးမွာေတာင္ ေျမာက္ပုိင္းလူသတ္မႈဗြီဒီယုိအေ

ခြရွိတယ္လုိ ့သိရတယ္။ သံရုံးကလည္း ဒီကိစၥကုိ လွ်ဳိ ့၀ွက္ထားတယ္။ အဲဒိဗြီဒီယုိကုိ ၾကည့္ဖူးတဲ့လူတစ္ဦးက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ လူသတ္မႈကုိ အမိန္ ့ေပးတဲ့လူထဲမွာ ကိုႏုိင္ေအာင္ပါတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ အမိန္ ့ေပးတာတင္မဟုတ္ဘူး၊ လူသတ္ေနတဲ့ ေနရာမွာကုိ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ရွိပါတယ္။ အဲဒိအေခြထဲမွာ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ကို သူ ေတြ ့တယ္လုိ ့ဆုိတယ္။ ထူးျခားတာက ဘာ့ေၾကာင့္ သံရုံးက ဒီအေခြကုိ အင္တာနက္မွာ မတင္တာလဲမသိဘူး။

ယေန ့အခ်ိန္ထိ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့အတိုက္အခံေလာကမွာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္နဲ ့ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္တုိ ့ဟာ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ေနရာမွာရွိေနတုန္းပဲ။ သူတုိ ့ဟာသူတုိ ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတာက ျပသနာမဟုတ္ဘူး။ အဓိကျပသာနာက ဒီလုိမ်ဳိးအုပ္စုနဲ ့အႏုိင္က်င့္ၿပီး သတ္ခ်င္တုိင္းသတ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားအရည္ၿခဳံ၊ ဒီမုိကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အရည္ၿခဳံ လူေတြကုိ လက္ရွိ ထုိင္းအေျခစိုက္အတုိက္အခံေတြက အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံထားတဲ့ကိစၥကုိ ယေန ့ႏုိင္ငံေရးကာလမွာ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ လူ ့ေဘာင္သစ္၊ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္၊ အန္အယ္ဒီ စတဲ့အဖြဲ ့ေတြက အသိအမွတ္အျပဴၿပီး ဒီလူေတြနဲ ့ဖင္လုိးဖင္ခံလုပ္ေနၾကတာလဲ။ ေငြရွာေပးႏုိင္လုိ ့လား။ အထူးသျဖင့္ လူ ့ေဘာင္သစ္ဥကၠဌ ကိုေအာင္မုိးေဇာ္ဟာ ဒီကိစၥကုိ မသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိသိႀကီးနဲ ့ FDB မွာ ပါ၀င္ပက္သက္တယ္။ ကုိသံခဲဆုိရင္ ဒီကိစၥကုိ အထူးသျဖင့္ေဖာ္ထုတ္ဖုိ ့တာ၀န္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူေတြ သတိၱမရွိဘူး။ ကုိယ္နဲ ့ေပါင္းတဲ့ခင္တဲ့လူေတြဆုိၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။

လူသတ္ပြဲမွာ မေသလုိ ့က်န္ခဲ့တဲ့ အမနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ဟာ အခုလက္ရွိ မ်က္ျမင္သက္ေသအျဖစ္နဲ ့ၾသစေတ်းလ်မွာရွိတယ္။ သူ ့ရဲ ့ေစာက္ဖုတ္ကုိ မညွာမတာ ဒုတ္နဲ ့အထုိးခံရတဲ့အထိ လုပ္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ။ ဒီလူေတြကေတာ့ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ ကုိႏုိင္ေအာင္နဲ ့ ကိုေအာင္ႏုိင္ပဲ။

ဒီအမႈ ့မွန္ေပၚဖုိ ့အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ့တဲ့လူတုိင္း အမွန္တရားကုိ ခ်စ္တဲ့သူတုိင္း ကူညီဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္။ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ ့က်ေနာ္ေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္း နဲ ့ကုိႏုိင္ေအာင္တုိ ့ဟာ ဖင္လုိးဖင္ခံေနတဲ့လူေတြဆုိတာ က်ေနာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာဇ၀တ္မႈမွာေတာ့ ဒီလုိဆက္ဆံေရးမ်ဴိး မရွိသင့္ဘူး။ ရွိေနတယ္ဆုိရင္ အားေပးတဲ့လူျဖစ္တယ္။ ကိုထူးခ်စ္နဲ ့က်ေနာ္လည္း အေတာ္ရင္းႏွီးပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကုိထူးခ်စ္နဲ ့ကုိေအာင္မ်ဴိးမင္းတုိ ့ဒီကိစၥမွာ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတာလဲ။ တကယ္လုိ ့အမ်ဳိးသားသင့္ျမတ္ေရး နဲ ့ လူ ့အခြင့္အေရးကိုလုပ္ေနတဲ့လူေတြဆုိရင္ ဒီကိစၥမွာ ၀ုိင္းၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ကုိထိန္းလင္း၊ ကိုေအာင္မုိး၀င္းတုိ ့ဦးေဆာင္ၿပီးဖြဲ ့ထားတဲ့ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရးအဖြဲ ့ကူညီသင့္တယ္။ ဒီအဖြဲ ့က ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္ေတြ အခ်က္အလက္ေတြနဲ ့တရားစြဲႏုိင္ေအာင္လုိ ့လုပ္ထားတဲ့အဖြဲ ့ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ့္မွာ အုိင္ဒီယာတစ္ခုရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ အဓိကလူသတ္မႈမွာ အမိန္ ့ေပးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုႏုိင္ေအာင္နဲ ့ကိုေအာင္ႏုိင္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့က ထုိင္းမွာလက္ရွိေနတယ္။ ထုိင္းမွာ လူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မတီဆုိတာရွိတယ္။ ဒီေကာ္မတီမွာ တုိင္ၾကားလုိ ့ရတယ္။ အခ်က္အလက္လုံေလာက္ရင္ သူတုိ ့ႏွစ္ဦးကို ထုိင္းအစုိးရက ဖမ္းလိမ့္မယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ႏုိင္ငံတကာနဲ ့ပက္သက္တယ္။ ဖင္လန္ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံတကာလူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ဆုိတာ ရွိတယ္။ အဲဒိမွာလည္း ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္ေတြအမႈဖြင့္တုိင္ၾကားႏုိင္တယ္။ ဥပမာ ကိုထိန္လင္းရဲ ့ထြက္ဆုိခ်က္၊ နန္ေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ ့ထြက္ဆုိခ်က္နဲ ့ေတာင္ ဖမ္းဆီးဖုိ ့လုံေလာက္္တယ္။ အျခားလူေတြကပါ ထပ္ၿပီး ထြက္ဆုိခ်က္ေပးရင္ ကိုႏုိင္ေအာင္နဲ ့ကိုေအာင္ႏုိင္တုိ ့ေျပးမလြတ္ပါဘူး။

၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းနဲ ့Personal ေဆြးေႏြးတယ္ဆုိတဲ့ ကိုႏုိင္ေအာင္မွာ အႀကံအစဥ္တခုရွိပုံရတယ္။ ဒါကေတာ့ အစိုးရရဲ ့လက္ေအာက္မွာ ခြန္ဆာလုိ မ်ဳိးလက္နက္ခ်မဲ့ပုံစံျဖစ္တယ္။ ဒါဆုိရင္နအဖရဲ ့အကာကြယ္ကို သူရလိမ့္မယ္။ ေသေဘးကေန လြတ္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ့ပါးစပ္က ပါစြန္နယ္ေတြ ့ပါတယ္လုိ ့ေျပာေနတယ္။ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ တပ္ေပါင္းစုရဲ ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဟာ ဒီလုိ ႏုိ္င္ငံေရးအခင္းအက်င္းမွာ ပါစြန္နယ္ေတြ ့စရာလား။ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ မရွင္းတဲ့ေမးခြန္းပါ။

ကိုထူးခ်စ္နဲ ့ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္းတုိ ့မွာ အထက္ကေျပာတဲ့ လူ ့အခြင့္ေရးမွတ္တမ္းတင္တာ၊ တရားစြဲတာ၊ ခ်န္နယ္ေတြကို သိတဲ့ကၽြမ္းတဲ့အဖြဲ ့အစည္းနဲ ့လူႀကီးေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသိတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့အဖြဲ ့အစည္း လူပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ေျမာက္ပုိင္းလူသတ္မႈကုိလုပ္တာဘယ္သူလဲ၊ လုပ္တဲ့သူကိုအေရးယူဖုိ ့အတြက္ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ စစ္အစုိးရၾကေတာ့ လူ ့အခြင့္အေရးခ်ဴိးေဖာက္တယ္ဆုိၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး ရႈံ ခ်တယ္။ ကုိယ့္ထဲလူေတြ အုပ္စုဖြဲ ့လူသတ္မုဒိမ္းက်င့္တာကုိၾကေတာ့ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လုိ လူမ်ဳိးေတြလဲဆုိတာကုိေတြးၾကည့္ပါ။

ဆုိေတာ့...က်ေနာ္တုိ ့ဟာ ဒီကိစၥမွာ ပါ၀င္ဖို ့တာ၀န္ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္၀ုိင္းၿပီးကူညီေပးပါ။

အေခ်ာင္သမား အယ္ဒီတာေတြ

က်ေနာ္တို ့ႏုိင္င္ငံက အယ္ဒီတာေတြ အေခ်ာင္သမားေတြမ်ားေနၿပီလုိ ့က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစကားကုိ က်ေနာ္ေျပာရလဲဆုိေတာ့ မခံႏုိင္ေတာ့လုိ ့ပါ။

အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္ဟာ စာေရးကၽြမ္းက်င္တဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ၀ါသနာပါလုိ ့စာေရးတယ္။ ကုိယ့္ႏွလုံးသားနဲ ့အုံးေႏွာက္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး စာေတြေရးတယ္။ ေရးၿပီးရင္ နာမည္ရေနတဲ့ မီဒီယာေတြကုိ ပုိ ့ျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္မွာလည္း ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္က နာမည္ႀကီးတဲ့ဟာ မဟုတ္ေတာ့ စာဖတ္သူတုိင္း ကုိယ့္အေရးအသားကုိ ဖတ္ႏုိင္မွာမထင္လုိ ့နာမည္ႀကီး ၀က္ဆုိက္ဒ္ေတြ လူဖတ္မ်ားတဲ့၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ ့ကုိ ပုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။

အယ္ဒီတာေတြက ကုိယ့္စာမႈကို ေရြးတဲ့အခါရွိသလုိ မေရြးတဲ့အခါလည္း ရွိိတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေရြးတာမ်ားပါတယ္။ စာမႈေရြးၿပီး ေဖာ္ျပရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံေပးဖုိ ့ေနေနသာသာ ခ်ီးက်ဴးစကားေလးေတာင္ အယ္ဒီတာဆီက ျပန္မလာတာ မ်ားတယ္။ မ်ားတာမဟုတ္ဘူး ရွိကုိမရွိတာပါ။

က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္တာက ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုိေနလုိ ့၊ စာအေရးအသားညံ့လုိ၊ အေၾကာင္းအရာမေကာင္းလုိ ့ဆုိၿပီး အေၾကာင္းၾကားစာေလးေရးရင္ေတာင္ ေက်နပ္ႏုိင္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ စားၿပီးနားမလည္ အေခ်ာင္သမားအယ္ဒီတာေတြလုိပဲ။

ကုိယ္ကေတာ့ မရလဲေနပါေစ၊ ကုိယ္ေရးထားတဲ့စာကို သူတုိ ့၀က္ဘ္ဆုိက္နဲ ့ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခြင့္ရရင္ပဲ အေတာ္ေလးကုိ ေက်နပ္ေနၿပီ။ ဒါက စာေရးတဲ့သူတုိင္းရဲ ့ခံစားခ်က္ျဖစ္မယ္လုိ ့ယူဆတယ္။

က်ေနာ္ဟာစာေရးစားတဲ့လူလည္းမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္မွာ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။ အယ္ဒီတာေတာင္ ကုိယ္တုိင္ငွားၿပီး မေလးရွားမွာ ဂ်ာနယ္တစ္ခုေတာင္ထုတ္ခဲ့ဘူးတယ္။

စာေရးဆရာေတြရဲ ့စာမႈကို ေငြေပးၿပီးေတာင္းခဲ့ဘူးတယ္။

စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ၊ အယ္ဒီတာေတြမွာ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ေလးစားသမႈရွိရမယ္လုိ ့က်ေနာ္ယူဆတယ္။

စာေရးတယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ရင္ထဲမွျပည့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကုိ တျခားသူေတြသိေအာင္ေျပာျပတာဆုိၿပီ က်ေနာ္ခံယူထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ကအပင္ပန္းခံ ေရးထားတဲ့စာမႈကို ႏွမလုိးအယ္ဒီတာေတြက မခန္ ့ေလးစားလုပ္တာကို ေစာက္ရမ္းတင္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီစာကုိေရးတာပါ။

တစ္ခါတုန္းက က်ေနာ္ ဟစ္တုိင္စာမ်က္ႏွာကုိ က်ေနာ့္စာမႈကို ပုိ ့ျဖစ္တယ္။ ဟစ္တုိင္ဆုိတာက စာမႈေပါင္းစုံကို ျဖစ္သလုိတင္ျဖစ္သလုိလုပ္ထားတဲ့ ၀က္ဆုိက္ဒ္ျဖစ္ေပမဲ့ နာမည္အေတာ္အတန္ရတဲ့ ၀က္ဆုိက္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရတယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္သူက က်ေနာ့္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲ က်ေနာ္ေရးထားတာမဟုတ္တဲ့ စာပုိ္ဒ္တစ္ခုကုိ က်ေနာ္စာမႈထဲ ထုိးထည့္ၿပီး တင္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္က ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ဒီစာပိုဒ္ကုိ ျဖဳတ္ေပးပါဆုိေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ ဆုိေတာ့ အယ္ဒီတာလုပ္တဲ့လူက နားမလည္ပဲ အယ္ဒီလုပ္တာေကာင္းသလား။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ မုိးမခမွာ အၿမဲတမ္းစာေရးေနတဲ့ ကုိမ်ဳိးျမင့္လည္း ဒီလုိ အေတြ ့အႀကဳံကို ရခဲ့တယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္သူေမာင္ရစ္က ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကုိ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ စာေရးသူကုိမ်ဳိးျမင့္ခ်ဳိေရးတဲ့ေခါင္းစဥ္က "သာမန္အခ်ိန္မွာ သာမန္ျပည္သူျဖစ္ခ်င္သူ" လုိ ့ေရးခဲ့တယ္။ မုိးမခ အယ္ဒီတာေမာင္ရစ္က "စစ္မႈထမ္းဥပေဒျဖင့္တိုုင္းျပည္ကိုုစစ္ကၽြန္ျပဳေတာ့မည္" ဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုလုံးေျပာင္းလိုက္ေတာ့ အပင္ပန္းခံၿပီးေရးထားတဲ့ ကုိမ်ဳိးျမင့္ခ်ဳိဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စာေရးတယ္ဆုိတာ စာဖတ္တာထက္ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ဆုိတာကို အယ္ဒီတာေတြသိဖုိ ့ေကာင္းတယ္။ မသိလုိ ့မဟုတ္ဘူးထင္တာပဲ။

သူမ်ားဆီက အေခ်ာင္ယူၿပီး နာမည္ရေနတဲ့ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဆုိရင္လည္း ကာတြန္းကုိေစာငိုေရးထားတဲ့ ကာတြန္းတစ္ပုဒ္ကူးၿပီး သူ ့ဆီမွာတင္တယ္။ တင္တဲ့အခါရုိးရိုးသားသားမတင္ဘူး။ နာမည္ပါေျပာင္းၿပီးတင္တယ္။ ခြင့္ျပဳခ်က္လည္းေတာင္းတာမဟုတ္။

ဒါေတြကုိၾကည့္ရင္ အယ္ဒီတာလုပ္သူေတြဟာ စာေရးသူေတြကို ေစာ္ကားေနသလုိပဲ။ သူတုိ ့ပဲတက္။ သူတုိ ့ပဲသိသလုိမ်ဳိး။

မဇၨိမက ညီအစ္ကုိ အယ္ဒီတာ။ ဧရာ၀တီက ညီအစ္ကုိအယ္ဒီတာေတြကိုလည္းၾကည့္အုံး။ သူတုိ ့ကုိ ဘယ္သူက ဒီရာထူးေပးလဲမသိဘူး။

ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ အယ္ဒီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ ့အတြက္ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကေတာ့ အေတာ္လြယ္ပါတယ္။

ျပည္ပမွာ ၀က္ဆုိက္ဒ္ေတြမႈိလုိေပါက္ေနတယ္။ ဒီထဲမွာ အတုိက္အခံေတြထဲက သတင္းမီဒီယာ၀က္ဘ္ဆို္က္ေတြကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဥပမာ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ၊ မုိးမခ၊ ဟစ္တုိင္၊ ေန ့သစ္၊ ေမာကၡ၊ လူထုအသံ၊ စတဲ့ မီဒီယာေတြတစ္ပုံႀကီးပါ။ သူတုိ ့ေတြကုိ စာမႈပုိ ့တုိင္း ေရြးခ်င္မွေရြးတယ္။ ေရြးၿပီးရင္လည္း ပုိက္ဆံေပးတယ္မထင္နဲ ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆုိတဲ့စကားက လြဲရင္ ဘာမွ အရည္မရအဖတ္မရ ေက်းဇူးမ်ိဳးေတာင္သူတုိ ့ဆီက ျပန္ရတယ္မထင္နဲ ့။

စာေရးသူေတြရဲ ့စာေတြကုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြက သူတုိ ့၀က္ဆုိက္မွာလာၿပီး စာဖတ္ၾကတယ္။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့ပဲ နာမည္ရတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အလွဴေငြနဲ ့ေၾကာ္ျငာခေတာင္ ရေသးတယ္။ စာေရးသူခင္ဗ်ာ သူေရးထားတဲ့စာေလးကုိ ဖတ္ၿပီး ပီတိျဖစ္တာကလြဲလုိ ့လီးေတာင္မေတာင္ႏုိင္ဘူး။

စာမႈပို ့ရင္လည္း ဟုိစာေၾကာင္းျဖဳတ္၊ ဒီစာေၾကာင္းျဖဳတ္နဲ ့။ သူတုိ ့ႀကိဳက္တဲ့စာမႈဆုိရင္တင္တယ္။ မႀကိဳက္ရင္ မတင္ဘူး။ မေရြးရင္လည္း ဘာ့ေၾကာင့္မေရြးတာလဲဆုိတာကုိေတာ့ စာေရးသူေတြကုိ ျပန္ၿပီးအေၾကာင္းျပန္သင့္တယ္။ အခုေတာ့ ငါးလုိးမသား အယ္ဒီတာေတြေစာက္အရည္အခ်င္းမရွိပဲ အယ္ဒီတာလုပ္တာေကာင္းသလား။

အယ္ဒီတာေတြက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး ဂ်ီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းေနရတာဆုိၿပီး သူတုိ ့ကုိယ္သူတုိ ့ ကယ္တင္ရွင္ေလသံေျပာၾကတယ္။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္က ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္။ ေဟ့....ႏွမေစာင္းအေခ်ာင္သမားအယ္ဒီတာေတြ မင္းတုိ ့ကုိ ဘယ္သူက အတင္းေက်ာင္းခုိင္းေနလုိ ့လဲကြ...။

12/24/11

ေတာနက္ထဲမွာ ဟင္းစားရွာပုံေတာ္

စခန္းထဲမွာ ေနရတာ ေလးငါးေျခာက္လရွိေနၿပီ။ တေန ့လာလည္း ေတာင္ယာတဲက ေက်ာက္ဖရုံသီး၊ ငရုတ္သီးစိမ္းနဲ ့ငပိေထာင္း။ မွ်စ္ျပဳတ္နဲ ့တုိ ့စရာ။ ဒါကုိပဲ ေန ့တုိင္းစားေနရေတာ့ အသားေလးငါးေလး စားခ်င္လာတယ္။ ေသြးက ပရုိတိန္းဓာတ္ကုိ ေတာင္းေနၿပီ။ လူကလည္း ပိန္လွီေဖ်ာ့ေလွ်ာ့ေနၿပီ။ ဒီၾကားထဲ ငွက္ဖ်ားကမိေသးတယ္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ စခန္းေပၚမွာ ခ်ည္ထားတဲ့ ပုခတ္ေပၚမွာ အိပ္လိုက္ရတယ္။

ထား၀ယ္သားေဆးမႈးက ငွက္ဖ်ားေဆး အာဆင္နိတ္နဲ ့မရေတာ့လုိ ့အေၾကာထဲကုိ အာဆင္နိတ္အရည္ေတြထုိးထည့္ေပးတယ္။ ဒါနဲ ့သက္သာလာတယ္။

ကီြနီးနဲ ့က်ေနာ္မတည့္ဘူူး။ ေသြးက ဆာဖာနဲ ့ထိရင္ ယားနာေတြ အဖုအပိတ္ေတြေပါက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးပူထူၿပီး ဘယ္လုိမွ မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြီနီးအစား တရုတ္ႏုိင္ငံထုတ္ အာဆင္နိတ္ ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆးကုိပဲ ေဆးမႈးဆီကေတာင္းတယ္။ သူကလည္း သေဘာေကာင္းတဲ့ထား၀ယ္သားျဖစ္ေတာ့ ကုိယ္အႀကိဳက္သူေပးရွာပါတယ္။ အာဆင္းနိတ္အရည္ကုိ အေၾကာထဲထုိးထည့္ေတာ့မွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ငွက္ဖ်ားက ထြက္ေျပးေတာ့တယ္။ ဒါနဲ ့သက္သာလာတယ္ဆုိပါစုိ ့။

ငွက္ဖ်ားနလံထေတြအားလုံး အဖ်ားေပ်ာက္တဲ့ေနကစၿပီး အစားအစာကုိ အရမ္းေတာင့္တတယ္။ ေတြ ့ကရာ စားခ်င္တဲ့စိတ္ရွိတယ္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀က စားေတာ့စားခ်င္တယ္။ စားဖုိ ့အတြက္ စခန္းထဲမွာ ဘာမွ မယ္မယ္ရရမရွိဘူး။ ရွိတာက ေက်ာက္ဖရုံသီးနဲ ့မွ်စ္ပဲရွိတယ္။ ဒီအစားအစာေတြနဲ ့ဘယ္လုိမွ အဟာရမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အသားငါးကုိ အရမ္းစားခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုေတာပစ္ထြက္ၾကမယ္ဆုိၿပီး စီစဥ္ၾကတယ္။ စခန္းမႈးကုိ သတင္းပုိ ့ၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ယူရတယ္။ သူက ခြင့္မျပဳရင္ သြားလုိ ့မရဘူးဆုိေတာ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရန္သူ ့သတင္းကလည္း ေအးေနတဲ့အခ်ိန္။ ဆုိေတာ့ သိတ္ၿပီး ပူပင္စရာမရွိဘူး။

စခန္းမွာ အင္အားအားလုံးေပါင္းရင္ သုံးဆယ္ေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။ စခန္းကို ေတာင္ထိပ္နားမွာ ကပ္ၿပီးတည္ထားတယ္။ ေနေရာင္ေတာင္ မျမင္ရဘူး။ ရဲေဘာ္ေတြအားလုံး ၀ါးနဲ ့သက္ကယ္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္လုပ္ၿပီး တည္ထားတဲ့စခန္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ စခန္းတည္တဲ့ေနရာမွာ ရန္ကုန္သားေတြက အသုံးမ၀င္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လက္ေၾကာမတင္ဘူး။ ႏွီးမဖ်ာတက္ဘူး။ ၀ါးလည္းခုတ္တက္လားဆုိေတာ့ ဓားေတာင္ေျဖာင့္ေအာင္ မကုိင္တက္ဘူး။ ထား၀ယ္သားေတြကေတာ့ အေတာ္ကၽြမ္းတယ္။ သူတုိ ့ပဲ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၿပီး လုပ္ၾကတယ္။ ကုိယ္က အေနာက္က သူတုိ ့ခုိင္းတာကုိ လုပ္ေပါ့။

ေတာပစ္ထြက္ရင္ အနဲဆုံးသုံးေလးရက္ၾကာတယ္။ လုိအပ္တဲ့ ေသနတ္ကုိယူတယ္။ ေသနတ္ကလည္း ေကာင္းအုံးမွ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသနတ္ေကာင္းေကာင္းကုိ ေရြးယူရတယ္။ ေအေက ၄၇ ကေမွ်ာက္ပစ္ရင္ အသုံးမ၀င္ဘူး။ အမ္(၁၆) ေတာ့အေတာ္အသုံး၀င္တယ္။ ဒါနဲ ့အမ္ (၁၆) ႏွစ္လက္ နဲ ့ေအေက ႏွစ္လက္ကုိ ထမ္းၿပီး သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ဟင္းစားရွာထြက္ၾကတယ္။

ေတာလည္တဲ့အခါမွာ အေရးႀကီးဆုံးက လမ္းျပသမား။ သူက ေမွ်ာက္ရွိတဲ့ေနရာ၊ ဖားရွိတဲ့ေနရာ၊ ငါးရွိတဲ့ေနရာကို သိတဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ မုဆုိးလုပ္တဲ့သက္တမ္းရင့္တဲ့သူျဖစ္ရမယ္။ ဆုိေတာ့ ဒီလုိမုဆုိးကုိ ရေအာင္က်ေနာ္တုိ ့ေတာမထြက္ခင္ အရင္ရွာရပါတယ္။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ စခန္းနားက ရြာမွာ အသက္ (၃၀) အရြယ္ ကရင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ေတာပုန္းေသနတ္နဲ ့အမဲလိုက္ၿပီး မိသားစုကုိ ရွာေဖြေကၽြးေနတဲ့လူဆုိေတာ့ သူ ့မွာ အေတြ ့အႀကဳံေကာင္းေကာင္းရွိႏုိင္မယ္ဆုိၿပီး သူ ့ဆီကေန အကူအညီေတာင္းတယ္။

ေ၀းးးးးးေမာင္ေက်ာ္ က်ေနာ္တုိ ့ေတာလည္ထြက္ရေအာင္လုိ ့ေမးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ
ဘယ္ေန ့သြားခ်င္လဲဆုိၿပီး အေျဖေပးတယ္။

"မနက္ဖန္သြားမယ္"

မနက္အေစာႀကီး သူကစခန္းထဲကုိ ေရာက္လာတယ္။ သူလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မုိးေလးေတြဖြဲဖဲြရြာေနၿပီ။ ေတာထဲမွာမုိးရြာရင္ ခ်င္ကိုက္ျဖဳတ္ကုိက္တာအရမ္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုို ့ေနသားက်ေနၿပီဆုိေတာ့ သိတ္မမႈပါဘူး။ မနက္အေစာႀကီး ထမင္းအုိးတည္။ နံနက္စာကုိ ငပိရည္နဲ ့မွ်စ္ျပဳတ္ကုိစားၿပီး ခရီးထြက္ဖုိ ့ေတာလည္တဲ့အဖြဲ ့ေတြျပင္ၾကတယ္။

ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ငရုတ္၊ ၾကက္သြန္ နဲ ့အခ်ဳိမႈန္ထည့္တယ္။ ဓား၊ ဖေယာင္းတုိင္၊ မီးျခစ္ နဲ ့အ၀တ္အစား ႏွစ္စုံေလာက္ထည့္တယ္။ ေတာထဲအိပ္ဖုိ ့အတြက္ စစ္သုံးပုခတ္နဲ ့မုိးကာအျပင္ ေငြရည္ခြံအိတ္ထည့္တယ္။ မိလာတဲ့ငါးေတြ၊ ဖားေတြ၊ ေမွ်ာက္ေတြကုိ ထည့္ဖုိ ့အတြက္။ ဒီလုိခရီးထြက္ရင္ စခန္းနဲ ့အဆက္အသြယ္မျပတ္ေအာင္ စခန္းမႈးက စိတ္ပူစြာနဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္စခန္းေျပာစက္ယူသြားလုိ ့ေျပာတယ္။

"အၿမဲတမ္းသုံးနာရီတစ္ခါ လုိင္းေပၚတက္ခဲ့။ ငါတုိ ့အၿမဲတမ္းစက္ကိုဖြင့္ထားမယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္းသတင္းပုိ ့ၾကားလား..."

"ဟုတ္ကဲ့"

တက္တက္ၾကြၾကြနဲ ့ေတာပစ္မဲ့အဖြဲ ့စခန္းထဲကေန ထြက္ခြာၾကတယ္။ မုိးကလည္းရြာေနေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရမ္းမပင္ပန္းဘူး။

ေ၀းးးေမာင္ေက်ာ္...က်ေနာ္တို ့ဘယ္ေနရာမွာ ေတာပစ္ထြက္မွာလဲ....လုိ ့လမ္းျပမုဆုိးကိုေမးေတာ့...သူက သူမ်ားေတြ မပစ္ဘူးတဲ့ေနရာ မေရာက္ဘူးတဲ့ေနရာကုိ သြားမယ္။ အဲဒိမွာ ေက်ာက္ငါးေတြ၊ ေက်ာက္ဖါးေတြလည္းအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေမွ်ာက္လည္းေပါတယ္ဆုိၿပီး အားတက္သေရာနဲ ့ေျပာတယ္။

စခန္းနဲ ့ေတာပစ္မဲ့ေနရာက တစ္ညအိပ္ခရီးသြားရတယ္။ စခန္းပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ေတာပစ္တဲ့ရြာသားေတြရွိေတာ့ သားေကာင္က ေၾကာက္ၿပီး ေနရာေျပာင္းကုန္ၾကေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့စခန္းနားမွာက သားေကာင္ရွားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေပါႏုိင္မဲ့ေနရာကို သြားၾကတာပါ။

ေတာင္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္တယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြကုိ ကူးခတ္ၿပီး တဘက္ကမ္းကိုေရာက္ေအာင္ ေရေတြစိုရႊဲၿပီး ေတာပစ္မဲ့အဖြဲ ့က ကူးခတ္သြားရတယ္။ ရန္သူနဲ ့ ေပ်ာက္ၾကားပစ္သြားတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ သိတ္ၿပီး စိတ္ပူစရာ အထူးသတိထားစရာမလုိဘူး။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာက ေကအန္ယူအဖြဲ ့၊ မြန္ျပည္သည္ပါတီအဖြဲ ့နဲ ့ရခုိင္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ ့က စခန္းေတြရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့သူတုိ ့က ကုိယ္နဲ ့ရန္သူမွမဟုတ္ေတာ့ အားလုံးစိတ္ေအးလက္ေအး ခရီးသြားႏုိင္တယ္။

ေခ်ာင္းႀကီးႀကီးေတြ ့ရင္ ခဏနားတယ္။ ေခ်ာင္းေဘးမွာ ထမင္းခ်က္တယ္။ ေခ်ာင္းေဘးမွာ တုိ ့စရာအရြက္ေပါင္းစုံရွိတယ္။ ေကာက္ေကာက္ညြန္ ့ဆုိတဲ့အရြက္ကေတာ့ အေတာ္စားေကာင္းတယ္။ ေခ်ာင္းေလးေတြက ဒူးေလာက္ပဲရွိေတာ့ ေခ်ာင္းထဲမွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ငါးေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းျမင္ႏုိင္တယ္။ လမ္းျပမုဆုိးက ငါးပစ္တဲ့မွ်ားကုိ သူ ့အိမ္ကေနယူလာေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေကာင္းေကာင္းအသုံး၀ယ္တယ္။ မ်က္လုံးအုပ္တဲ့ မ်က္မွန္ကုိ၀တ္ၿပီး ေရနက္ထဲကိုဆင္းၿပီး ေက်ာက္ငါးၾကင္းေတြကုိ မွ်ားနဲ ့ပစ္တယ္။ အေတာ္လက္ေျဖာင့္တဲ့ မုဆုိး။ ငါးဆယ္သားအရြယ္ေလာက္ရွိတဲ့ေက်ာက္ငါးၾကင္းေတြ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ရတယ္။

ငါးေတြရေတာ့ ခ်က္ဖုိ ့အတြက္ ရဲေဘာ္ေတြျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ပါလာတဲ့ ငရုတ္သီးမႈန္ ့၊ အခ်ဳိမႈန္ ့၊ ဆား၊ ဆီေတြကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲထုတ္ၿပီးငါးကုိ ေရာေပၚေလာဟင္းခ်က္လုိက္တယ္။ ေခ်ာင္းေဘးက ေကာက္ေကာက္ညြန္ ့ေတြကုိ တုိ ့စရာလုပ္တယ္။ ငပိေထာင္းကေတာ့ မပါမျဖစ္။ ေမာေမာနဲ ့အားလုံးဖတ္ရြက္ေပၚမွာထမင္း စုစားရတဲ့အရသာက အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေက်ာက္ငါးၾကင္းက လက္ဆက္ေတာ့ အေတာ္ေလးစားေကာင္းတယ္။ ပုိတဲ့ငါးဟင္းကုိ ညေနစာအတြက္ ထုတ္ပိုးၿပီး ခရီးဆက္ၾကျပန္တယ္။

ညေနေဆာင္းေတာ့ ေခ်ာင္းေဘးတစ္ခု ညဖက္စခန္းခ်ရျပန္ၿပီ။ လူေတြလည္းအေတာ္ေလးကုိ ပင္ပန္းေနၿပီ။ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေရခ်ဴိးတယ္။ ၿပီးရင္ ပုခတ္ကုိ သစ္ပင္ေကာင္းေကာင္းႏွစ္ပင္မွာ ခ်ည္လုိက္တယ္။ ပုခတ္ေပၚကေန မုိးမစုိေအာင္ မုိးကာကို အုပ္ထားတယ္။ ပုခတ္ေပၚမွာ ေဆးလိပ္အတုိကုိဖြာ၊ ေရဒီယုိေသးေသးေလးကုိ ဖြင့္ၿပီး နားေထာင္ရတဲ့ အရသာက အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့အတြက္ ဒါက အပန္းေျဖနည္းတစ္ခုပါ။ ခဏေလာက္ေမွးၿပီးေတာ့ ေန ့လည္က ခ်က္ထားတဲ့ငါးဟင္းနဲ ့ထမင္းစားၾကတယ္။

ညဖတ္မွာ ေက်ာက္ဖားေတြထြက္တယ္။ ေခ်ာင္းထဲမွာ စားလုိ ့ရတဲ့ေက်ာက္ဖားေတြကုိ ဖမ္းရတာ အေတာ္လြယ္ကူလွပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ သုံးေထာင့္ထုိးဓာတ္မီးတစ္ခုဆီ ယူလာ႕ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က စခန္းမွာေစာင့္ၿပီး က်ေနခဲ့။ က်န္တဲ့ေလးေယာက္က ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲနဲ ့ဆန္ ့က်င္ဘက္ကို ထြက္ၿပီး ဖားဖမ္း။ ဖားဖမ္းတဲ့အခါမွာ အထူးသျဖင့္ ေျခသံမၾကားမိဖုိ ့အထူးအေရးႀကီးတယ္။ ေမွာင္ၿပီဆုိရင္ ေတာထဲမွာ အျပင္နဲ ့မတူေတာင္ အေတာ္ေလးကိုေမွာင္မဲလွပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဓာတ္မီးနဲ ့ေခ်ာင္းထဲကုိ ထုိးလုိက္ရင္ မ်က္လုံးစိမ္းစိမ္း နဲ ့မ်က္လုံးနီနီေတြကုိ ျမင္ရတယ္။ မ်က္လုံးစိမ္းၿပီဆုိရင္ အဲဒါစားလုိ ့ရတဲ့ဖားျဖစ္တယ္။ မ်က္လုံးနီၿပီဆုိရင္ ဖားျပဳတ္။ ဒီလုိဖားဆုိရင္ ဘယ္သူမွ မဖမ္းဘူး။ သူတုိ ့အနားကုိ အသာေလးကပ္သြားၿပီး လက္နဲ ့ဖမ္းလုိက္တာနဲ ့ဖားရၿပီဆုိပါေတာ့။

ေပါလုိက္တဲ့ ဖားေတြ။ နာရီ၀က္အတြင္း ေလးငါးပိသာေလာက္အနဲဆုံးရတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ဖားေတြကုိ သနားလာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆုိေတာ့ ရလာတဲ့ဖားကုိ ေသမွာဆုိးလုိ ့ေျခေထာက္ေတြကုိ ခ်ဴိးၿပီး၊ အိပ္ထဲထည့္တယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့ထြက္မေျပးႏုိင္မွာ။ ဖားေတြအားလုံး ေျခေထာက္ေတြက်ဳိးေနလုိ ့ပါ။

မနက္မုိးလင္းေတာ့ ဖားသားဟင္းဆီျပန္နဲ ့ရဲေဘာ္ေတြ တ၀တၿပဲစားရၿပီ။ အရသာက က်က္သားလုိပဲ။ တစ္ေကာင္တစ္ေကာင္က အႀကီးႀကီးေတြဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတယ္။ မင္းတစ္တုံး ငါတစ္တုံးဆုိၿပီး ေ၀ပုံၾက ခြဲေနစရာမလုိဘူး။ ႀကိဳက္သေလာက္စားပဲ။ အေတာ္ေလးကုိေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။

ပုိတဲ့ဖားအရွင္ေတြကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲထည့္ၿပီး သိမ္းထားလို္က္တယ္။ အျပန္ၾကမွ ထပ္ဖမ္းအုံးမယ္။ ဒီတစ္ခါဖမ္းရင္ မ်ားမ်ားဖမ္းမွ။ စခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ရဲေဘာ္ေတြ အတြက္ဆုိေတာ့။ ေတာပစ္ထြက္တဲ့အဖြဲ ့ကေတာ့ ဗုိက္ကုိေခြးနမ္းတဲ့ညေပါ့။

အခုမွပဲ ငွက္ဖ်ားေၾကာင့္ ကုန္သြားတဲ့အားအင္ေတြကုိ ေတာလည္ၿပီး ျပန္ျဖည့္ႏုိင္ေတာ့တယ္။

ဆက္ရန္-

12/22/11

လူ ့ေဘာင္သစ္ ဥကၠဌ ဘာလဲဘယ္လဲ?

၀ါးသလားေတာ့ မေမးနဲ ့( လူ ့ေဘာင္သစ္ဥကၠဌ )

ကုိျမင့္ေဇာ္ေသကတည္းက ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ဥကၠဌျဖစ္ခဲ့တယ္
။ သူဟာ တရုတ္အမ်ဳိးအႏြယ္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့သူတစ္ဦးပါ။ ပါတီမွာ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးဆုိရင္ ပါတီပြဲလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဥကၠဌရာထူးရဖုိ ့အတြက္ ဘာေတြလုိအပ္လဲေတာ့မသိဘူး ။ အခုအခ်ိန္အထိသူက ဥကၠဌျဖစ္ေနတုန္းပါ။ ဗဟုိကက်င့္သုံးတဲ့ဒီမုိကေရစီဆုိၿပီးအာဏာရွင္ဆန္စြာ အခုအခ်ိန္အထိ ဥကၠဌရာထူးကေန မဆင္းေသးဘူး။ သူဟာ အစားႀကီးတယ္။ ပ်င္းတယ္။ ၀ဲထူတယ္လုိ ့ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ ပါတီ၀င္ေတြနဲ ့အတူတူေနေလ့မရွိပဲ ခ်င္းမုိင္မွာ ဆရာမ ဂ်က္ကီရဲ  ့ေဘးမွာ ကပ္စားေနတဲ့လူဆုိၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကေျပာေနၿပီ။

ျပည္ပႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ နာမည္ဆုိးနဲ ့ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့လူေတြျဖစ္တဲ့ သူေတာင္းစားေတြနဲ ့ခ်င္းမုိင္မွာ ေသာက္လုိက္စားလုိက္နဲ ့အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ၿပီ။ ဒီလုိဥကၠဌမ်ဳိးကုိ ယေန ့အထိ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ထားတဲ့လူေတြကုိ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္တယ္။

ေတာ္လွန္ေရးေလာကမွာ အေခ်ာင္စား အေခ်ာင္ေနတဲ့ လူ ့ေဘာင္သစ္ဘ၀ကေန ရုန္းထြက္သင့္ေနၿပီ။

ဒီစကားကို ပတ္၀န္းက်င္ ႏုိ္င္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြက ေျပာေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါေတြကုိ ယေန ့မွာ ျပင္သင့္ေနၿပီ။ ျပည္္တြင္းမွာျပန္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖုိ ့လည္းအစီအစဥ္မရွိ၊ ျပည္ပမွာ လည္းထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ မျဖစ္တ့ဲ ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ကို ဥကၠဌရာထူးမွာ မထားဖုိ ့တုိက္တြန္းပါတယ္။

12/20/11

ကင္ ႏွင့္ ေရႊ

ေျမာက္ကုိရီးယားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္ နဲ ့ ျမန္မာျပည္က ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေရႊ တုိ ့ၾကားမွာ ဘာကြာလဲဆုိေတာ့ ကြာတာအမ်ားႀကီးဟု ေျပာခ်င္သည္။

ရထားေပၚမွာ ဇိမ္ယူေနတုန္း ရထားခုန္လုိ ့ႏွလုံးပါ ရပ္သြားတဲ့ ကင္ ဟာ သူ ့တုိင္းသူျပည္သားေတြကုိ ေသနတ္နဲ ့မပစ္ဘူး။

သူ ့ေၾကာင့္ျပည္တြင္းစစ္မရွိဘူး။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုိ ့လုိမ်ဳိး ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ေျခေထာက္နဲ ့မကန္ဘူး။ ေခါင္းကုိ မရုိက္ခြဲဘူး။ ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ထမင္းငတ္ၿပီး ေသေအာင္လုပ္တာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကင္ရုတ္တရက္ေရွာေတာ့ ခေလးလူႀကီးေခြးပါမက်န္ အသံၿဗဲလရမ္းနဲ ့ငုိေကၽြးၾကတယ္။ ဦးသန္းေရႊႀကီး ရုတ္တရက္ေရွာလုိ ့ကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ငုိမွာမဟုတ္ဘူး။
ေျမာက္ကုိရီးယားက လက္နက္ေတြကုိ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြက ၀ယ္ယူရတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ကင္တုိ ့သားအဖေတြ အစြမ္းထက္ခဲ့တယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပီပီ ၀တ္စရာမရွိေနပါေစ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိေတာ့ ေသတဲ့အထိ ကုိင္စြဲထားတုန္း။

ျမန္မာျပည္က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ ဘာမ်ားထူးထူးျခားျခားတုိးတက္ခဲ့လဲဆုိေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ လူေပါင္းသုံးသန္းခန္ ့ေသဆုံးရတယ္။

ျပည္ပမွာ အလုပ္သမား ေျခာက္သန္းေလာက္ ကၽြန္ခံရတယ္။ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း ခ် ေနတာကုိေတာင္ မရပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။

ေျမာက္ကုိးရီးယားအစုိးရေလာက္ေတာင္ ျမန္မာအစုိးရအဆက္ဆက္ေတြ အသုံးမက်ခဲ့ဘူး။ နည္းပညာေကာ တုိးတက္လားဆုိေတာ့ ရွိတာအကုန္ေရာင္းစားတဲ့ ပညာပဲ ရွိေတာ့တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးသန္းေရႊတုိ ့ေသရင္ ျပည္သူေတြက ငိုဖုိ ့ေနေနသာသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းကေတာင္ အခမဲ့ သၿဂိဳလ္ေပးပါ့မလား။

12/14/11

စာေရးဆရာဆုိတာ ငပ်င္းေတြ

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြဆုိတာက ငပ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ခ်င္ဘူး။ ေခြၽးထြက္တာကုိလည္း မသိဘူး။ ကုလားထုိင္နဲ ့စားပြဲေပါ္မွာ စာဖတ္လုိက္။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ ့စာေရးလုိက္။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့စိတ္ကူးယဥ္တာေတြကုိ စာဖတ္သူကလုိက္ၿပီး ဖတ္ရေသးတယ္။


စာေရးဆရာဆုိတာ လက္ေၾကာမတင္းလုိ ့စာေရးစားတာလုိ ့က်ေနာ္ေျပာတယ္။

စာေပေဟာေျပာပြဲမွာလည္း ဘာေတြေျပာမွန္းမသိ။ လက္ေတြ ့မရွိတဲ့ စာေရးဆရာေတြက စာဖတ္ပါ စာေပျမွင့္မွလူမ်ဴိးတင့္မည္ဘာညာဆုိၿပီး ကယ္တင္ရွင္လုိလုိဘာလုိလုိနဲ ့။

စာဖတ္ၿပီး အလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူထမင္းေက်ြးမွာလဲ။ ဒီေခတ္မွာ စာဖတ္ဖုိ ့ေနေနသာသာ တေနကုန္တေနခန္း အလုပ္လုပ္ရတာ စာဖတ္ဖုိ ့ေနေနသာသာ ဖင္ေတာင္မကုတ္အားဘူး။

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ သီခ်င္းေရးတဲ့သူေတြအမ်ားစုက အရက္သမားေတြ ေဆးသမားေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့ေရးတာကုိမ်ား သူတုိ ့လူေတြပဲ ခ်ီးက်ဴးၾက ေျမွာက္ပင့္ၾကနဲ ့။ ဘယ္မီဒီယာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ ့ပဲ သူေတာ္ေကာင္းေတြၾကေနတာပဲ။ စာေရးစားတယ္ဆိုတာ အလုပ္တစ္ခုပါ။ စက္ရုံမွာလုပ္တာလည္း အလုပ္တစ္ခုပါ။ အလုပ္သမားခ်င္းတူတာကိုမ်ား စာေရးစားတဲ့အလုပ္ကို လုပ္တဲ့သူက ျမင့္ျမတ္သလုိ။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ ဗမာစာေရးဆရာေတြ ကဗ်ာဆရာေတြ။



12/13/11

က်ေနာ္တုိ ့ဗမာေတြ မညံ့ပါဘူး

က်ေနာ္ႏုိင္ငံျခားမွာေနတာပါ။ ျမန္မာေတြဟာ တျခားႏုိင္ငံသားေတြနဲ ့ယွဥ္ၿပီး ပညာသင္၊ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ျမန္မာေတြမညံ့ေၾကာင္း ၊ ေတာ္ေၾကာင္း ေတြ ့ရတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစာကုိေရးရလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ဗမာေတြဟာ တျခားႏုိင္ငံသားေတြထက္ လုံးဝမညံ့ဘူးဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္လုိ ့ပါ။ က်ေနာ္ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာေနတယ္။ လူမ်ဴိးေပါင္းစုံနဲ ့အလုပ္အတူတူ တြဲၿပီးလုပ္ဘူးတယ္။ ပညာသင္ဘူးတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ထက္ ညံ့တဲ့လူမ်ဴိးေတြကို တစ္ပုံႀကီးေတြ ့ရတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း က်ေနာ္တုိ ့လုပ္သလုိ သူတုိ ့မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ အပင္ပန္းမခံႏုိင္ဘူး။ ဇြဲမရွိဘူး။ အေခ်ာင္ခုိတယ္။ စည္းကမ္းမရွိဘူး။ အကုန္လုံးကုိ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ျမန္မာေတြထဲမွာလည္း ည့ံတဲ့သူ ပ်င္းတဲ့သူေတြရွိတယ္။ တျခားႏုိင္ငံသားေတြထဲမွာလည္း ညံ့တဲ့သူ ပ်င္းတဲ့သူေတြ ရွိတာပဲ။

ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လူမ်ဴိးဟာ ေယဘုယ်ေျပာရရင္ လူညံ့စာရင္းထဲမွာ မပါဘူး။ သူမ်ားေတြထက္္ေတာ့ သာတဲ့အရည္အခ်င္းလုံးဝရွိတယ္။ တကယ္လုိ ့အခြင့္အေရးသာေပးၾကည့္။ အေျဖကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရ ေတြ ့ရပါလိမ့္မယ္။

တတိယႏုိင္ငံေတြကုိ နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲကေန ေရာက္လာၾကတဲ့ဒုကၡသည္ေတြရွိတယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းဆုိတာကလည္း အရမ္းခ်ိဳ ့တဲ့ေနရာေလးပါ။ ပညာေရးကစၿပီး အစားအေသာက္အေနအထုိင္အဆုံး ၊ အေတာ္ေလးကုိ ဆင္းရဲလွပါတယ္။ စခန္းထဲက လူေတြအားလုံးဟာ ဗမာႏုိင္ငံသားေတြပါ။ အေၾကာင္းမ်ူိးမ်ဴိးေၾကာင့္သာ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေနရတယ္။ ဒီစခန္းေတြကေန ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ စတဲ့တုိင္းရင္းသားေတြ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတုိ ့ကုိ ပညာေကာင္းေကာင္းမသင္ခဲ့ရတဲ့ ခေလးေတြဆုိၿပီး ညံ့တယ္လုိ ့မထင္ၾကနဲ ့။ အထင္မေသးၾကနဲ ့။

က်ေနာ္ေတြ ့ဘူးတာကုိေျပာျပမယ္။ က်ေနာ့္အိမ္ေဘးနားမွာ ကရင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ ့သမီးေလးက ၁၄-ႏွစ္အရြယ္။ သူတုိ ့မွာ ေမာင္ႏွစ္မငါးေယာက္ရွိတယ္။ သူမက အႀကီးဆုံးမိန္းခေလး။ စခန္းထဲမွာေနတုန္းက ေလးငါးတန္းေလာက္ပဲ ပညာသင္ဘူးတယ္။ ၾသစေတ်လ်လည္းေရာက္ေရာ သူတုိ ့ထုံးစံအရ အသက္နဲ ့လုိက္ၿပီး ေက်ာင္းအတန္းကိုလည္းျမွင့္ေပးတယ္။ ဒီမွာတင္ ခေလးမေလးက ရွစ္တန္းျဖစ္သြားတယ္။ ေရာက္ခါစတစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္လုိ သင္တဲ့အခါမွာ အရမ္းအခက္အခဲျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ကရင္မေလးဟာ သူမ်ားထက္ထူးခြၽန္သြားတယ္။ သူမ အခန္းထဲမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံက ေက်ာင္းသားေတြလည္းရွိတယ္။

တေန ့မွာေကာင္မေလးက ျပည္နယ္အဆင့္ ေက်ာင္းေပါင္းစုံစာစီစာကုံး ဝင္ၿပိဳင္္တယ္။ သူမေရးတဲ့ စာစီစာကုံးက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း။ ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးခဲ့တာမဟုတ္တဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းက ကရင္မေလးဟာ သူမ ့တုိင္းျပည္အေၾကာင္းကို ေရးရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္မလဲဆုိတာကို ခန္ ့မွန္းၾကည့္ပါ။ ျမန္မာစကားလည္း ေကာင္းေကာင္းမတက္ဘူး။ သူ ့အေဖနဲ ့အေမကလည္း နယ္စပ္မွာႀကီးလာခဲ့တဲ့လူေတြ။

သူတုိ ့က စာေပပညာရွင္ေတြလည္းမဟုတ္ေတာ့ သူ ့တုိ ့သမီးကို သူတုိ ့သိတဲ့ ဗဟုသုတေလာက္ပဲ ေျပာျပႏုိင္တယ္။ စာစီစာကုံးေရးဖုိ ့အတြက္ သူ ့အေမကရင္မႀကီးက ျမန္မာျပည္ရဲ ့လူမ်ဴိးနဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ ့အေၾကာင္းကို သူေတြ ့ဘူးသေလာက္ ရွင္းျပတယ္။ သူ ့သမီးက နားေထာင္တယ္။ ဒီေလာက္ပဲ သူ ့ကုိ သူ ့မိဘကေျပာျပႏုိင္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြလုိ သူမက စာစီစာကုံးကုိ အာဂုံေဆာင္တာမဟုတ္ပဲ ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ သူမဘဝေတြရဲ ့အေတြ ့အႀကဳံေတြကုိေပါင္းစပ္ၿပီး သူတက္ကြၽမ္းတဲ့အဂၤလိပ္စာနဲ ့စာစီစာကုံးတစ္ပုဒ္ေရးလုိက္တယ္။ ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၅ဝဝဝ-ေက်ာ္ေလာက္ဝင္ၿပိဳင္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြအစ၊ အေမရိကန္ေက်ာင္းသားေတြအဆုံး စာစီစာကုံးေရးၾကတယ္။

အဂၤလိပ္စာကုိ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲသင္ခဲ့တဲ့ ကရင္မေလး၊ နယ္စပ္က ငပိေထာင္းနဲ ့မွ်စ္ျပဳတ္စားၿပီး သက္ကယ္မုိးဝါးထရံကာနဲ ့ ျဖစ္သလုိလုပ္ထားတဲ့ေက်ာင္းမွာ ေလးငါးတန္းထိတက္ခဲ့တဲ့ ကရင္မေလးဟာ အေကာင္းဆုံး စာစီစာကုံးေရးတဲ့ေက်ာင္းသား (၁ဝ) ဦးထဲမွာ သူမ ပါခဲ့တယ္။ ဆုိေတာ့ သူမ စာစီစာကုံးၿပိဳင္ပြဲမွာ ဆုရခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားနဲ ့စာကုိ အရည္က်ဳိၿပီးေသာက္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြၾကားထဲမွာ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့လာခဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြားကရင္မေလးရဲ ့ဥပမာကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြရဲ ့ပင္ကုိအရည္အခ်င္း လုံးဝမညံ့ဘူးဆုိတာကို သိႏုိင္ၿပီ။

သူမဆုရဖုိ ့အတြက္ သူ ့မိဘေတြက သူမကုိအသည္းအသန္က်ဴိးစားသင္ေပးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္လက္လုပ္လက္စား လူတန္းစားဘဝဆုိေတာ့ ခေလးမေလးရဲ ့ပညာေရးကိုလည္း သာမန္ေလာက္ပဲသေဘာထားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူမ မိဘေတြလုိ ၾသစေတ်းလ်အစုိးရက အၿငိမ္မေနပါဘူး။ ကရင္မေလးပညာေရးအတြက္ အစုိးရက စေကာလားရွစ္ေပးတယ္။ သူမ မိဘေတြကုိ ခေလးရဲ ့ပညာေရးကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ ့အတြက္ သတိေပးတယ္။ လိုအပ္တဲ့သင္တန္းေတြ အကူအညီေတြေပးတယ္။ လူမ်ဴိးျခား ဆရာဆရာမေတြက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့...ဒီခေလးမေလးဟာ အေတာ္ေလးကုိ ညဏ္ရည္ထက္ျမတ္တဲ့ မိန္းခေလးဆုိၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ ့ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီကရင္မေလးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့က ေစ်းအႀကီးဆုံး အင္တာေနရွင္ေနစကူးမွာ သင္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ သူ ့မိဘေတြက က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္သားကရင္မေလးဟာ နယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ျဖစ္သလုိေနျဖစ္သလုိစားၿပီး သက္ကယ္မုိးဝါးထရံကာေက်ာင္းမွာ ေလးငါးတန္းအထိပဲ ပညာသင္ခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ အခုၾကည့္...သူမအေနနဲ ့အခြင့္အလမ္းရေကာ သူမရဲ ့ညဏ္ရည္ညဏ္စြမ္းကို လူမ်ဴိးျခားေတြကပါ အံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ ့လူမ်ဳိးဟာ ညံ့တယ္ ၊ စည္းကမ္းမရွိဘူးလုိ ့ေျပာတဲ့လူမ်ား ေရးတဲ့သူမ်ားကုိ ေျပာခ်င္တာက ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၿပီးမွ ေျပာပါ။ က်ေနာ္တုိ ့ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ ့ႏုိင္ငံေရးစနစ္၊ ပညာေရးစနစ္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ ့လူမ်ဴိးနဲ ့တုိင္းျပည္ဟာ သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ ့ယွဥ္ရင္ ေနာက္ၾကေကာင္းေနာက္ၾကႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ညံ့တယ္လူမ်ဴိးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အလမ္းသာ ရရင္ သူမ်ားလူမ်ဴိးေတြထက္ သာကိုသာတယ္။ အနဲဆုံး သူတုိ ့နဲ ့ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္တယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့အခါမွာ အၿမဲတမ္း ထိပ္မွာ မရေပမဲ့ အသိအမွတ္ေတာ့ ျပဳခံရတဲ့လူမ်ဴိးျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တယ္။ မယုံရင္ လူႀကီးမင္းတုိ ့ ေလ့လာၾကည့္ပါ။

က်ေနာ္ၿပီးခဲ့ႏွစ္ႏွစ္က စကၤာပူကအျပန္ေလယာဥ္ေပါ္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံသားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးနဲ ့စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူကဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ မင္းတုိ ့ျမန္မာေတြစကၤာပူမွာအမ်ားႀကီး အလုပ္လုပ္ေနတာရွိတယ္။ ဆရာဝန္နဲ ့ေရွ ့ေနေတြထဲမွာ ျမန္မာေတြက အေတာ္ထက္ထက္ျမတ္ျမတ္နဲ ့နာမည္ႀကီးတယ္လုိ ့မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ ဒီျမန္မာဆရာဝန္ေတြ ျမန္မာေရွ ့ေနေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ပညာသင္ခဲ့တာပါ။ သူတုိ ့အေနနဲ ့ အခြင့္အလမ္းလည္းရေကာ သူမ်ားေတြထက္သာေၾကာင္း ျပႏုိင္ခဲ့တာကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြည့ံပါတယ္လုိ ့ေျပာတဲ့လူေတြအေနနဲ ့ ဘယ္လုိေျဖမလဲ။

ဒုကၡသည္ေတြအျပင္ ျမန္မာျပည္သားေတြ ႏုိင္ငံတကာမွာ ပတ္ၿပီးအလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ပညာသင္ၾကတယ္။ အေမရိကန္ ဂ်ပန္ စတဲ့ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဴိးေတြကိုထပ္ၿပီး ေလ့လာၾကည့္ပါ။ သူတုိ ့သားသမီးေတြ အဲဒိမွာ ႀကီးၿပီး ပညာသင္ေနၾကတာ တစ္ပုံႀကီးရွိပါတယ္။ သူတုိ ့ေရာက္ရွိေနတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ပညာေရး၊ အားကစား အႏုပညာေတြမွ ျမန္မာခေလးေတြဟာ တျခားႏုိင္ငံသားေတြယွဥ္ရင္ အၿမဲတမ္းထြန္းေပါက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စာရင္းအတိအက်ကုိေတာ့ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။

ဥပမာတစ္ခုကုိ ထပ္ၿပီးေပးခ်င္ပါတယ္။ တေန ့မွာ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံက SBS တီဗြီလုိင္းကေနလႊင့္တဲ့ Documentary တစ္ခုၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဆစ္ဒနီၿမိဳ ့မွာေရာက္ရွိေနတဲ့ ခ်င္းလူမ်ဴိးခေလးငယ္ဟာ ေဘာလုံးကန္ဖုိ ့အတြက္ ၾသစေတ်းလ်းအစုိးရကေပးတဲ့ စေကာလားရွစ္ကုိရပါတယ္။

အဲဒိခေလးငယ္မိသားစုက မေလးရွားႏုိင္ငံကေန ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့လာတဲ့ ခ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူေဘာလုံးကစားတာ အရမ္းေကာင္းလုိ ့ၾသစေတ်လ်အစုိးရကေတာင္ စေကာလားရွစ္ေပးရတဲ့အထိဆုိေတာ့ ဒီခေလးဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္းသိမယ္ထင္တယ္။ မေလးရွားနဲ ့ခ်င္းေတာင္မွာေနတုန္းက ေဘာလုံးပညာကုိ ေကာင္းေကာင္းသင္ခဲ့တဲ့ခေလးမဟုတ္ပါဘူး။ မုိးရြာထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနဲ ့ ့ျဖစ္သလုိေဘာလုံးကစားခဲ့တဲ့ခေလးငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ေနာက္ၿပီးၾသစေတ်လ်းမွာလည္း ေဘာလုံးပညာကုိ သင္ခဲ့ဘူးတဲ့သူမဟုတ္ပါ။

ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေလးငါးေျခာက္လမွာတင္ အသက္ဆယ္သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ျမန္မာခ်င္းခေလးငယ္ဟာ လူေကာင္ထြားထြား အဂၤလိပ္ေတြနဲ ့အာဖရိကန္ ေဘာလုံးသမားေတြေလးငါးေယာက္ေလာက္ကုိ လိမ္ပတ္ၿပီး ေဘာလုံးကစားျပတဲ့အတြက္ သူဆုရခဲ့တယ္။ သူေဘာလုံးကစားျပတာကုိ တီဗြီမွာၾကည့္လုိက္ရေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္တဲ့က်ေနာ္လည္း ကုိယ့္လူမ်ဴိးအတြက္ ဂုဏ္ယူလုိ ့မဆုံးဘူး။

ဒီလုိ ဥပမာေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာမွာ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမန္မာေတြရဲ ့ညဏ္ရည္ညဏ္ေသြးနဲ ့ပင္ကုိစြမ္းရည္ဟာ ထက္ျမတ္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ ့ေလးေတြကုိ အခြင့္အလမ္းနဲ ့လမ္းေၾကာင္းမွန္တဲ့ ပဲ့ျပင္ထိန္းကြပ္မႈသာေပးၾကည့္ပါ။ တေန ့မွာ အထက္ကေျပာတဲ့ေျပာတဲ့ ကရင္မေလးဟာ ကမ႓ာေက်ာ္စာေရးဆရာမ မျဖစ္လာႏုိင္ဘူးလုိ ့ေျပာႏုိင္လား။ ေနာက္ၿပီး ခ်င္းခေလးငယ္ဟာလည္း ေဒါ္လာသန္းေက်ာ္ေပးၿပီး ငွားရတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလုံးသမားမျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ဘယ္သူေျပာမလဲ။ သူတုိ ့အားလုံးဟာ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြကလုိ ျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ ့စနစ္တက် သင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ခေလးေတြမဟုတ္ေပမဲ့ ခ်မ္းသာၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့စနစ္တက်ပညာသင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ဴိးေတြကုိေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့တာကုိေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳလုိ ့မရဘူး။

သူတုိ ့အျပင္ ထုိင္းမွာ တရားမဝင္လာၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား မိသားစုကေမြးခဲ့တဲ့ ခေလးငယ္ဟာလည္း စကၠဴစြန္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာေတာင္ ခ်န္ပီယံရခဲ့တယ္ဆိုၿပီး နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဒီခေလးဟာ ျမန္မာျပည္ဖြားတုိင္းရင္းသားေတြထဲက ခေလးငယ္တစ္ဦးပါ။ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုေတြထဲကပါ။ အေျခအေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ထုိင္းမွာ အႏွိမ္ခံရေပမဲ့တေန ့မွာ သူလည္း ကမၻာေက်ာ္မဲ့လူတစ္ဦး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ေျပာႏုိင္လား။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လူမ်ဴိးလုံးဝမညံ့ပါဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ မညံ့တဲ့လူမ်ဴိးကုိ ည့ံေအာင္မလုပ္မိဖုိ ့လူႀကီးေတြအေနနဲ ့လုံးဝတာဝန္ယူရပါလိမ့္မယ္။ ဒီတာဝန္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့မ်ူိးဆက္ကုိ အခြင့္အလမ္းေတြ အခြင့္အေရးေတြ မ်ားမ်ားဖြင့္ေပးပါ။ ဒါမွ က်ေနာ္တုိ ့ရဲ ့မ်ဴိးဆက္ေတြကုိ က်ေနာ္တုိ ့ထက္ျမင့္တဲ့ ဘဝေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိျမင့္လာရင္ က်ေနာ္တုိ ့တာဝန္ေက်ပါၿပီ။ က်ေနာ္တုိ ့ေသေပ်ာ္ပါၿပီ။

ဘုန္းေက်ာ္

ေန့လည္ ၂-ႏွစ္ရီ ၃၄-မိနစ္

လင္စတားမုိင္းတြင္း

ၾသစေတ်းလ်အေနာက္ပုိင္း


မွတ္ခ်က္။ ။ အရက္မေသာက္ပဲေရးသည္။









12/9/11

ကုိသန္းလြင္ထြန္းသြားတာက ဒီကိစၥျဖစ္ဖုိ ့မ်ားတယ္။

ဗြီအုိေအက ျပည္တြင္းမွာ သတင္းေထာက္ေတြထားဖုိ ့တရားဝင္ညွိေနပုံပဲ။ ကုိသန္းလြင္ထြန္းသြားတာက ဒီကိစၥျဖစ္ဖုိ ့မ်ားတယ္။ တကယ္တန္းျဖစ္သင့္တာက ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့မီဒီယာေတြအားလုံးရဲ  ့သတင္းေထာက္ေတြျပည္တြင္းမွာ သတင္းယူခြင့္ျပဳရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပါ။ အခုျမင္ေနရတဲ့ပုံစံက ျပည္ပကေန တယ္လီဖုန္းသတင္းေထာက္ေတြျဖစ္ေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆုိေတာ့ သတင္းေတြနားေထာင္ရတာ အရသာသိတ္ၿပီးမရွိဘူးလုိ ့ခံစားရလုိ ့ပါ။

ဗုိလ္မႈးေအာင္လင္းထြဋ္တုိ ့အုပ္စုကုိ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခြင့္ေပးသင့္တယ္။

ႀကံ့ခုိင္ေရးနဲ ့ဖြံ ့ၿဖိဳးေရးအစိုးရက တကယ္ေျပာင္းတယ္ဆုိရင္ ဗုိလ္မႈးေအာင္လင္းထြဋ္တုိ ့အုပ္စုကုိ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခြင့္ေပးသင့္တယ္။ အခုေတာ့ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္တုိ ့အားလုံးဟာ ျပည္ပမွာေနၿပီး ဘာမွ ထိထိေရေရာက္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ သူတို ့လည္း ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ သူမ်ားေတြျပန္ဝင္သလုိ ျပန္သင့္တယ္။ ဒီလုိအေျခအေနျဖစ္လာရင္ စစ္အစုိးရက သေဘာထားႀကီးေၾကာင္းျပတယ္လို ့ေျပာလုိ ့ရၿပီ။ ေထာက္လွမ္းေရးအုပ္စုကုိလည္း လူေတြဒိထက္ပုိၿပီး အထင္ႀကီးလိမ့္မယ္။

12/7/11

ABSDF ျပန္ေပးဆြဲပါ

အၾကမ္းဖက္တဲ့အယူအဆလုိ ့ေတာ့မထင္ပါနဲ ့။ အေတြးေလးကို ေ၀ငွျခင္းပါ။

ႏွစ္ေပါင္း ၂၃-ႏွစ္အတြင္း ABSDF အေနနဲ ့စစ္ေရး ႏုိ္င္ငံေရး ေတြလုပ္လာခဲ့တာ အမ်ားႀကီးျဖစ္တယ္။ ယေန ့အထိ စစ္အစုိးရကုိ ဘက္ေပါင္းစုံတုိက္ပြဲ၀င္မယ္လုိ ့ေျပာထားတဲ့အတြက္ အခုက်ေနာ္ေျပာမဲ့နည္းလမ္းကိုလည္း စဥ္းစားၾကေစခ်င္တယ္။

ျပန္ေပးဆြဲပါ

လက္ရွိအေနအထားမွာ သူမ်ားေတြရဲ  ့ေပးစာကမ္းစာနဲ ့ရပ္တည္ေနရတယ္။ အကယ္လုိ ျပန္ေပးဆြဲလုိက္ရင္ ေငြရႏုိင္မယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ထိပ္သီးသူေဌးႀကီးေတြရဲ  ့သားသမီးေတြ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ  ့သားသမီးေတြကုိ ျပန္ေပးဆြဲၿပီး ေငြေတာင္းရင္ ေဒၚလာသန္းခ်ီရႏုိင္တယ္။ ဒါဆုိရင္ သူမ်ားေတြကို မွီခုိစရာမလုိေတာ့ဘူး။ စစ္ေရးႏုိင္ငံေရးနည္းအရ တုိက္ရင္ အစုိးရက ျဖဳတ္ကုိက္တာေလာက္ေတာင္ ခံစားရမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုလုိ ျပန္ေပးဆြဲလုိက္ရင္ သူတုိ ့ရင္၀ကုိ ေအေကနဲ ့ေထာင္းသလုိပဲ။

ၿပီးရင္ ရလာတဲ့ပုိ္က္ဆံကုိ ျပည္တြင္း လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ တစ္၀က္ခြဲေပး။ က်န္တာကုိ ေအဘီအဖြဲ ့၀င္ေတြယူ။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္တဲ့ အႀကံလည္း။ သူတုိ ့ဆီက ေငြေတာင္းျပန္ေပးဆြဲတာ တရားဥပေဒနဲ ့မညွိဘူး။ ျပည္သူေတြအတြက္ တရားတယ္။ ေတဇသားတစ္ေယာက္ေလာက္ ရရင္ အနဲဆုံးေဒၚလာ သန္းေလးငါးဆယ္ေတာ့ တန္တယ္။

လက္နက္လည္း ရွိတယ္။ စခန္းလဲရွိတယ္။ အဆက္အသြယ္လည္းရွိတယ္ဆုိေတာ့ ဒီအစီအစဥ္ကျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ၀ဲႀကီးမွာ ထုိင္ၿပီး ငတ္ေနတာထက္စာရင္ ဒီလုပ္ငန္းက လက္ေတြ ့ၾကတယ္။

--

Dual Citizen

ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားက Dual Citizen ကုိ လက္ခံတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ အင္ဒုိနီးရွား နဲ ့ဂ်ပန္ကေတာ့ လက္မခံဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံလည္း လက္မခံေသးဘူးလုိ ့ထင္တယ္။ က်ေနာ္ဆႏၵက ႏွစ္ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ခံယူပုိင္ခြင့္ကုိ ခြင့္ျပဳသင့္တယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ နဲတာမဟုတ္ဘူး။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ခံယူလုိက္ၾကကုန္ၿပီ။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြရဲ  ့စြမ္းအားဟာ တေန ့မွာတုိင္းျပည္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးကုိ ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ ့ယူဆရတယ္။ ဒီလုိလုပ္ႏုိင္ဖုိ ့အတြက္ဆုိရင္ ျမန္မာေတြကုိ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပးဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါကေတာ့ Dual Citizen အျဖစ္ လက္ခံဖုိ ့ပါ။

12/6/11

ကုိေမာင္ဦးကုိအားေပးပါအုံး




အေမရိကန္ႏုိင္ငံေန က်ေနာ္တုိ ့ရဲ ့ရဲေဘာ္ႀကီး ကုိေမာင္ေမာင္ဦး ေလျဖတ္ေနပါတယ္။ ေအာက္ပုိင္းေသၿပီး တြန္းလွည္းနဲ ့သြားေနရတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနျဖစ္တာေတာင္ သူ ့ဘေေလာ့ဂ္ နဲ ့ လူ ့ေဘာင္သစ္ ရဲ ့အေမရိကန္ ဌာနခြဲဘေလာ့ဂ္ကုိ အားတက္သေရာ လုပ္ေနတုန္းပဲ။ သူ ဟာ သူယုံၾကည္တာကုိ လုပ္ေနတဲ့အတြက္ အထူးေလးစားမိတယ္။ ခင္မင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြလည္း ဆက္သြယ္အားေပးေစခ်င္တယ္။ မုိးမခမီဒီယာမွာလည္း သူတက္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေနတုန္းပါ။ ဆရာႀကီး ဦးတင္မုိးရဲ ့ျမန္မာကဗ်ာေရးနည္းစာအုပ္ကို သူနဲ ့သူ ့ဇနီးက အဓိကပါ၀င္ကူညီေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။

http://oothandar.blogspot.com/

12/3/11

ရုိးသားတဲ့အစုိးရလား

ကုန္ပစၥည္းခ်င္းတုိက္ရုိက္ဖလွယ္မႈကေန ေငြေၾကးေပၚေပါက္လာတယ္။

၂၀၁၁-ႀကံ့ဖြတ္အာဏာရွင္အစုိးရလက္ထက္မွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ ့လဲလွယ္ရင္း စစ္ပြားေရးပိတ္ဆုိ ့မႈ ့ကုိ ရုပ္သိမ္းျခင္းဆုိတဲ့အရာ ပၚေပါက္လာတယ္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရၿပီ။ ရေတာ့ မရေသးဘူး။ ရခါနီးေနၿပီ။

ဦးသိန္းစိန္အစုိးရေျပာတဲ့ ျပစ္မႈတစ္စုံတစ္ခုက်ဴးလြန္ခဲ့လုိ ့ဖမ္းထားပါတယ္ ဆီးထားပါတယ္ဆုိရင္ ဆက္ၿပီးဖမ္းထားေပါ့။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဆန္ရွင္နဲ ့ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ ့အုပ္စုကုိ လဲရမွာလဲ။ ဒါဆုိရင္ ဥပေဒကုိ ခ်ဴိးေဖာက္တာ ဘယ္သူေတြလဲလုိ ့ေမးရမလုိျဖစ္ေနၿပီ။

ဦးေရႊမန္းတုိ ့မ်ား သိသိႀကီးနဲ ့ေျမာက္ကုိရီးယားနဲ ့ေပါင္းတယ္။ အခုၾကေတာ့ မေပါင္းေတာ့ပါဘူးဆုိၿပီး ေျပာျပန္ၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရတစ္ခုလုံးမွာ လူေကာင္းေကာရွိေသးရဲ ့လား ၊ ရုိးသားတဲ့လူေကာရွိရဲ ့လားဆုိတာကို က်ေနာ္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အားလုံးက ဖာ, ပါးစပ္ေတြနဲ ့ဆုိေတာ့ဗ်ာ။

ဘာကုိ ယုံရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။

ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ထပ္ၿပီးလႊတ္မယ္။ အပစ္ရပ္ေတြ ခဏလုပ္မယ္။ ေျမာက္ကုိရီးယားနဲ ့ေပါင္းတာ ခဏနားမယ္။ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ခဏေပးမယ္။ ႏုိင္ငံေရးစကားေျပာခ်င္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲ၀င္ပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ပါ။ အေျခခံဥပေဒေတာ့ လာမထိနဲ ့။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏုိင္ထားတဲ့လူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တရား၀င္တယ္။ဘာညာဆုိၿပီး ဘုရင္ရႈး ရႈးေနတဲ့ ထိပ္ေျပာင္အစုိးရရဲ ့လုပ္ရပ္ေတြက ခေလးေတာင္သိတယ္။

သူတုိ ့လုိခ်င္တာလဲရေရာ ငါတုိ ့ေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္လာတာ ဘာညာဆုိၿပီး ေစာက္ခြက္ေတြ တမ်ဳိးေျပာင္း။ ေစာက္ခ်ဳိးေတြက အရင္အတုိင္းျပန္လုပ္။ ဂ်ပုေက်ာ္ဆန္းသတင္းစာကေန ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရလက္ထက္မွာ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ ့မႈေတြပြင့္လာေအာင္လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။

ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ ့နဲ ့အပစ္ရပ္ခဲ့ၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္ေလာက္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ ျပည္ပက လူေတြကုိျပန္ေခၚႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒုကၡသည္ေတြကို ဘယ္ေလာက္လက္ခံႏုိင္ခဲ့တယ္။ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိၿပီး သတင္းစာကေန ျပည္သူေတြကို သူတုိ ့ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ေကာင္းေၾကာင္း အတင္းစြတ္ရြီး။ ႏုိင္ငံေရးနားမလည္၊ ဗဟုသုတကင္းတဲ့ ျပည္သူေတြက စြတ္ယုံ။ ဒီမွာ ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရက ဘ၀င္ေတြစြတ္ျမင့္။သူေတာင္းစား ထမင္း၀ၿပီး ေတာင္ခ်င္တုိင္းေတာင္အုံးမွာပါ။

ျပည္သူေတြကေတာ့ ဒုံရင္းကဒုံရင္း ငပိရည္နဲ ့ကန္ဇြန္းရြက္က သူတုိ ့အတြက္ အဓိက အဟာရပဲျဖစ္ေနမွာပါ။

ဒီလုိနဲ ့ပဲ ေဒၚစုက အသက္ေတြႀကီးလာၿပီး ငယ္မႈျပန္၊ ေနာက္ဆုံး အိပ္ရာထဲလဲ ။ အသက္(၇၀)လည္း ေက်ာ္ေရာ၊ ေဒၚစုလည္း ေရေ၀းမွာ ဦးေက်ာ္သူတုိ ့အကူအညီနဲ ့အနားယူ။ဒီမွာတင္ အန္အယ္ဒီ တစ္ခန္းရပ္ေပါ့။ ဦးတင္ဦးလည္းေသ။ ဦး၀င္းတင္လည္း ခေလးမရ ဘာမရနဲ ့ေရွာ။ သူတုိ ့အေၾကာင္းေတြစာအုပ္ထဲမွာပဲ က်န္ခဲ့အုံးမွာပါ။

၂၀၁၁-လည္း ဦးသိန္းစိန္ရဲ ့လူေတြပဲ။ ၂၀၂၁-လည္း ဦးသိန္းစိန္ရဲ ့တပည့္ေတြပဲ အာဏာရ။ ကုိမင္းကိုႏုိင္တုိ ့အဖြဲ ့ေတြလည္း ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ ့ရႈး။ ပြဲကေတာ့ ၾကည့္ရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။

မရုိးသားတာကိုေျပာခ်င္လုိ ့ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိေရးျဖစ္တာေပါ့။ စစ္အစုိးရကလူေတြဟာ ဘယ္တုန္းကမွရုိးသားခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ အမ်ဳိးသားညီလာခံကေန ၂၀၁၀-အဆုံး မရုိးမသားလုပ္ခဲ့ၿပီး အာဏာေတြရခဲ့ၿပီ။ ယေန ့အထိမရုိးသားတဲ့အႀကံအစည္နဲ ့ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ ့ဆန္ရွင္ကုိလဲမယ္။ သူတုိ ့လႊတ္ခ်င္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္လုပ္လုိ ့ရတာပဲ။ သူတုိ ့ပါးစပ္မွာ ဥပေဒရွိတယ္။ဒါကုိက မရုိးသားတာ။

ေနာက္ဆုံးတစ္ေန ့ၾကရင္ သူတုိ ့ေတြပဲ အာဏာယူအုံးမွာပါ။ မည္သည့္အာဏာရ ပုဂၢိဳလ္မဆုိ လြယ္လြယ္နဲ ့မဆင္းဘူးဆုိတာ အားလုံးသေဘာေပါက္ေစခ်င္တယ္။

ဟယ္လာရီက ႏုိင္ငံတကာပတ္ၿပီး အာဏာရွင္မ်ဳိးစုံနဲ ့ဆက္ဆံဘူးတယ္။ ေခ်ာ့တစ္ခါေျခာက္တစ္လွည့္နဲ ့ အေမရိကန္အက်ဳိးစီးပြားရေအာင္ ဆက္ဆံတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ သံခင္းတမံခင္းအရ ခင္ဗ်ားတုိ ့ျပည္သူေတြအတြက္ ေစတနာေတြ ေမတၱာေတြ ကြမ္းသီးေတြ ရွိပါတယ္လုိ ့ေတာ့ေျပာတာပဲ။

အေမရိကန္ ၁၀၀-ေပးရင္ အနဲဆုံး တစ္သိန္းေတာ့ သူတုိ ့ျပန္ရေအာင္ႀကံတယ္။ မယုံရင္ လစ္ဗ်ားကိစၥကုိေလ့လာၾကည့္ပါ။ အာဖဂန္အခင္းအက်င္းကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အီရတ္ကေရနံေတြကုိ ဘယ္သူေတြက အမ်ားစုရလဲဆုိတာကို ေမးၾကည့္ပါ။ အေမရိကန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဂၤလန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ ့ကူညီၿပီးရင္ သူတုိ ့ကိုေတာ့ ျပန္ေပးရတယ္။ အျမတ္မရရင္ ဘယ္သူမွ မလုပ္ဘူး။ မကူညီဘူး။ အနဲဆုံး ႏုိင္ငံေရးအရေတာ့ အျမတ္ရေအာင္ ႀကံဖန္ၿပီး လုပ္တယ္။ တရုတ္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။

ဒီတစ္ခ်ီမွ ဦးသိန္းစိန္တုိ ့ေျပာတဲ့အတုိင္းမလုပ္ရင္ အေမရိကန္က ေလးဂြနဲ ့ေတာ့ပစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သိတဲ့အတုိင္း ဘာျဖစ္ႏုိင္လဲဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးအႀကံေပးေတြျဖစ္တဲ့ အေျခာက္ႀကီး ေနဇင္လတ္တုိ ့၊ အေျခာက္ႀကီး ကိုကုိလႈိင္တုိ ့သိမယ္ထင္တယ္။

အခုလုိအခ်ိန္မွာ ထုိင္းမွာေနတဲ့ အတုိက္အခံအဖြဲ ့အစည္းေတြလည္း ေတာင္ေျပးရမလုိ ေျမာက္ေျပးရမလုိျဖစ္ေနၿပီဆုိေတာ့ သနားစရာ။ အေျခအေနမဲ့ အိမ္မရွိ ယာမရွိ အလုပ္အကုိင္ကလည္း မယ္မယ္ရရမရွိတဲ့ နယ္စပ္ကေခါင္းေဆာင္ေတြကိုအႀကံေပးခ်င္တာက ကုိယ့္ထမင္းကုိ ကုိယ္ရွာစားၿပီး ဦးသိန္းစိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚစုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ျမင္တာ ထင္တာကို လုပ္သင့္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာ့ေၾကာင့္မျပတ္မသားျဖစ္လဲဆုိေတာ့ သူက စစ္အစုိးရနဲ ့လည္းမျပတ္ႏုိင္ဘူး၊ အတုိက္အခံနဲ ့လည္းမျပတ္ႏုိင္ဘူး၊ ႏုိင္ငံတကာေပးတဲ့ဆုေတြကလည္း မ်ားတယ္ဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံတကာနဲ ့လည္းမျပတ္ႏုိင္ဘူး။

မ်က္ႏွာေထာက္စရာေတြမ်ားသားပဲဗ်။ ေဒၚစုအိမ္ကုိလုံၿခဳံေရးယူေပးေနတာက စစ္သားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၈၈-ေတြ အန္အယ္ဒီအဖြဲ ့၀င္ေတြ ယူေပးေနတာမဟုတ္ပါ။

ကဲ...ဒီေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ဟုေခၚေသာ ဦးသန္းေရႊရဲ ့အေမြကိုဆက္ခံသူႀကီးေရ....ဦးခင္ညြန္ ့ကုိလည္း လႊတ္ေပးပါအုံး။

တကယ္တမ္းရုိးသားတယ္ဆုိရင္ စစ္အစုိးရဘက္ကေန တစ္တုိင္းျပည္လုံးကုိ ရာသက္ပန္အပစ္ရပ္ေၾကာင္းေၾကျငာသင့္တယ္။ တစ္ဘက္ကတုိင္းရင္းသားေတြတုိက္လာရင္ေတာ့ သူတုိ ့ေသတြင္း သူတုိ ့တူးတာေပါ့။

ၿပီးရင္ ဘက္ေပါင္းစုံက အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ႏုိင္ငံေရးနည္းအရေျပလည္ရာ ေျပလည္ေၾကာင္းေဆြးေႏြးၿပီး အေျဖရွာသင့္တယ္။အခုလုိ ဦးေအာင္ေသာင္းနဲ ့အဖြဲ ့လုပ္ေနတဲ့ပုံစံကုိေျပာေနတာမဟုတ္ပါ။ ဦးေအာင္ေသာင္းေတာ့ မသိဘူး၊ သူ ့သားကေတာ့ ေငြကုိထားစရာေနရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာေနတာကုိေတာ့သိတယ္။ ဘာတဲ့...အစုိးရကေတာင္ သူ ့ဆီက ေခ်းရတယ္ဆုိလားပဲ။

၂၀၀၈-ခုႏွစ္အေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္ျပင္ၿပီး ျပည္သူေတြရဲ ့ေထာက္ခံမႈရေအာင္လုပ္သင့္တယ္။

ၿပီးရင္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ကုိႏုိင္ငံတကာေစာင့္ၾကည့္မႈနဲ ့က်င္းပၿပီး အစုိးရအသစ္ကုိတစ္ခုကုိ တင္သင့္တယ္။

အခုၾကေတာ့ သူတုိ ့အစုိးရျဖစ္ခ်င္တုိင္းကုိ အတုိက္အခံေကာ၊ ျပည္သူကေကာ၊ အားလုံးေသာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ ့ေတြက လုိက္ၿပီးလုပ္ေပးရသလုိပဲ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနက ခဏပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရႏုိင္လိမ့္မယ္။


12/1/11

အေျဖထြက္လာၿပီ

ဟယ္လာရီကလင္တန္က လက္ရွိစစ္အစုိးရအတြင္းမွာ အုပ္စုသုံးစု ရွိေနတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ခ်င္တဲ့အုပ္စု၊ ၾကားေနအုပ္စု နဲ ့ မေျပာင္းလဲခ်င္တဲ့အုပ္စု။

ဟယ္လာရီေျပာတာအျပင္ ေဒၚစုကလည္း အခ်ိန္တန္မွ ေျပာမယ္လုိ ့ေျပာျပန္ေတာ့ စစ္အစုိးရအတြင္းမွာ အုပ္စုေတြရွိေနတယ္လုိ ့သုံးသပ္ႏိုင္တယ္။ စစ္အစုိးရဘက္က ၀န္ႀကီးေတြကေတာ့ အုပ္စုေတြမကြဲဘူးလုိ ့ေျပာတယ္။ ဘယ္သူက ကြဲေနပါတယ္လုိ ့ေျပာရဲမလဲ။ ေျပာတဲ့လူ ေထာင္ထဲသြားေပါ့။

ဘယ္အဖြဲ ့အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အုပ္စုစြဲ ဂုိဏ္းဂနစြဲေတာ့ရွိတယ္။
ဆုိလုိခ်က္ကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ ေျပာင္းခ်င္တဲ့အုပ္စုေပါ့။ ဟုတ္ေကာဟုတ္လုိ ့လား။ ဟုတ္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္လုိ ့ေျပာင္းခ်င္ရင္ ဦးသိန္းစိန္ပါးစပ္က ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆုိတဲ့စကားလုံးကုိေျပာသင့္တာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါက တစ္ခု။ သူတုိ ့ဘယ္တုန္းကမွ ဒီစကားကုိမေျပာခဲ့ဘူးေနာ္...ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တတိယ အင္အားစုအတြက္ စဥ္းစားဖုိ ့ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီေန ့ရုိက္တာသတင္းဌာနကုိေျပာတာက ဒီလုိပါ။ က်မတုိ ့စြန္ ့စားတာပါ။ တကယ္လုိ ့သူတို ့အေနနဲ ့ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ထပ္ၿပီးဖမ္းတယ္ဆုိရင္ ရွင္တုိ ့၀ုိင္းၿပီးေအာ္ၾကလုိ ့ေျပာတယ္။ မယုံရင္ ရွာၿပီးဖတ္ၾကည့္။ ဆုိလုိခ်က္က ဘာကုိမွ အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ဘ၀အေျခအေနကို ေဒၚစုလည္းသိတယ္။

ဒီအေျခအေနေအာက္မွာ ဦးသိန္းစိန္ရဲ ့အစုိးရတစ္ဖြဲ ့လုံးဟာ သူတုိ ့အခ်င္းအခ်င္းေတြထဲက တစ္ဦးဦး မဟုတ္ေတာင္ အုပ္စုတစ္စုကိုထုိးေကၽြးၿပီး သူတုိ ့နာမည္ကုိ သမုိင္းမွာမွတ္တမ္းတင္က်န္ေစခ်င္တဲ့ပုံျဖစ္ေနၿပီ။ သူတုိ ့လုပ္မွာ ေသခ်ာေနၿပီ။ က်ေနာ္တုိ ့ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ပုံစံကိုနဲနဲေလာက္ လွည့္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္ပါ။ ဥပမာ ၉၀ ဒီဂရီမဟုတ္ပဲ ၄၅-ေလာက္ကိုေပါ့။

ဘယ္သူမွ အတိမက်မသိေသးတဲ့အေျခအေနမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။

View My Stats