"မုိက္ရင္သူမ်ားထက္သာေအာင္မုိက္...လိမ္မာရင္သူမ်ားထက္သာေအာင္လိမၼာၾက"
ဒါကို မုိက္မုိက္ျပည္ကာတြန္းကေနရတာပါ။ မုိက္မုိက္ျပည္ဆုိတာက တကယ့္ကုိအေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ ႔ဘ၀ကုိ ထင္ဟတ္ျပႏုိင္တဲ့ကာတြန္းဆရာတစ္ဆူပါ။ အခုေတာ့ ေသၿပီလားမသိဘူး။
ဒီစာသားေလးကုိ က်ေနာ္ ငါးတန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက အရမ္းသေဘာၾကခဲ့တာ။ အိမ္ေရွ ႔မွာကုိေျမျဖဴနဲ႔ေရးၿပီးေန႔တုိင္း မွတ္မိေအာင္ဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲတုံးက မိုက္မုိက္ျပည္ကာတြန္းေလးကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးဖတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးသုတစြယ္စုံ၊ သူေဌးႀကီး ဦးကပ္ေစး၊ ေရႊေသးဂ်ာနယ္ေတြက က်ေနာ့္ရဲ ႔ လူစြမ္းေကာင္းေတြပါပဲ။
အသက္ႀကီးလာေတာ့ ဆရာႀကီးမင္းသိခၤစာေတြကုိဖတ္တယ္။ အရမ္းသေဘာၾကတယ္။ သူ႔ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ တခါတေလ ေလ့က်င့္တယ္။
ေနာက္ပိုင္းႏုိင္ငံေရးနယ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ အတုခုိးတယ္။ ၾကာလာေတာ့ စာေရးဆရာတခုတည္းကုိ မကုိးကြယ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကိုက္တဲ့ စာေရးဆရာကိုသေဘာက်တယ္။
ကဗ်ာနဲ႔ပက္သက္ရင္ ဆရာ မင္းသု၀ဏ္၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီတို႔ရဲ ႔ကဗ်ာေတြကိုႀကိဳက္တယ္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္နဲ႔လြမ္းစရာေကာင္းတယ္။ ဆုံးမပဲ့ျပင္တယ္။ တုိးတက္ႀကီးပြားေအာင္ လမ္းညြန္တယ္။
စာေပေဟာေျပာပြဲေတာ့ မသိဘူး။ ၉၉-ခုႏွစ္ၾကမွ ဆရာေအာင္သင္းရဲ ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲ တိပ္ေခြ ႏုိ႔ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းမွာ နားေထာင္ရတယ္။ ႀကိဳက္လြန္းလုိ႔ အထပ္ထပ္အခါခါနားေထာင္ခဲ့ရင္းနဲ႔ ဆရာေအာင္သင္းကုိရင္းႏွီးသြားတယ္။ သူက ေက်းဇူးရွင္ပါ။
ၾသစီကုိေရာက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာစာနဲ႔ကင္းတယ္။ စာလည္းမဖတ္ျဖစ္ဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚလာေတာ့ စာေရးတာ ၀ါသနာပါသြားတယ္။ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ေရးခ်င္လာတယ္။ ကုိယ္ေရးတာကို ႀကိဳက္တဲ့သူရွိရင္ အားေပးတယ္။ မႀကိဳက္ရင္ဆဲတယ္။ ဒါကုိ အရသာေတြ႔ေတာ့ စာေရးျဖစ္တယ္။ တက္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၀ါသနာျဖစ္သြားၿပီကိုး။
ႏုိင္ငံေရးအျမင္၊ လူ႔ဘ၀နဲ႔ဆုိင္တဲ့အယူအဆ၊ အေတြးအျမင္ေတြကုိ ကိုယ္စိတ္သန္ရာေရးတယ္။ အဓိကေတာ့ ကုိယ့္ရဲ ႔အျမင္ကိုေရးတယ္။ မွားရင္လည္းမွားမယ္။ မွန္ရင္လည္းမွန္မယ္။ ဘုိလုိေျပာရင္ Who knows? ဘယ္သူမွ အမွားအမွန္ကို အတိအက်မဆုံးျဖတ္ဘူး။ Science မွ မဟုတ္တာေနာ္။ Science is objective ေလ။
ဒါ့ေၾကာင့္ေတြ႔ရာျမင္ရာကုိစြပ္ပြားတယ္။ အာတယ္။
အထက္ကေျပာသလုိ မုိက္ရင္သူမ်ားထက္သာေအာင္မုိက္၊ လိမၼာရင္သူမ်ားထက္သာေအာင္ လိမၼာဆုိတာကုိ အရမ္းသေဘာၾကတဲ့အေျခခံက ဒါပဲ။
အေဖက ဒီစာသားေလးကုိ အိမ္ေရွ ႔သစ္သားျပားနံရံမွာေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ဒီလုိေျပာတယ္...
"မင္းကလူမုိက္လား" တဲ့။
သူေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အားရပါးရ ၿပဳံးခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment