အေတြ ့အၾကံဳ အခ်ိဳ ့ကို တင္ျပလိုပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ၁၉၉၁ မွာ တာဝန္အရ ဘန္ေကာက္ကို စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္ ။
ယူအန္ကို တိုက္ရုိက္ထိုးေဖါက္ႏိုင္ဖို ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက စတင္ထိုးေဖါက္ေနတဲ့အခက္အခဲ အမ်ားဆံုး အခ်ိန္တခုကေပါ့ဗ်ာ ။
၁၉၈၈အာဏာသိမ္း အၿပီးကေနၿပီးဘန္ေကာက္မွာ ျမန္မာ အခ်ိဳ ့ လည္ဝယ္သူေတြ ၁၉၉၀ မွာ အေမရိကန္ကို သြားဖို ့ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။ သူတို ့ေပးတဲ့ သတင္းေတြမွားခဲ့လို ့၁၉၉၁-၁၉၉၂ ေတြမွာ အစစ္အမွန္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ
JVA မွာ reject ေတြျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ ။
အဲဒီတံုးက အေမရိကန္ကို သြားဖို ့UNHCR ေအာင္ၿပီးရင္ JVA မွာ မွတ္ပံုတင္ၿပီး ေလွ်ာက္ရတယ္ဆိုတာ ၈၈ ကလာတဲ့ အမ်ားစုမသိခဲ့ပါဘူး။
JVA ဆိုတာ ဘယ္ေနရာလဲဆိုတာ မသိၾကပါဘူး။ နီးစပ္ရာ လက္တို ့ၿပီး ေအာင္ၾကလက္တြဲေခၚၾကတာပါ ။
အဲဒီအခ်ိန္က ၈၈ ေတြ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္ဖို ့တဦးျခင္း ဆႏၵမရွိခဲ့ၾကပါဘူး။
အတုလို ့ေခၚမလား သစၥာေဖါက္ေတြေခၚမလား သူတို ့ကေတာ့ ထြက္ဖို ့ၾကိဳးစားၾကတယ္ ။
အခုေတာ့ သူတို ့အမ်ားစုကေတာ့အေျခၾကၿပီး ခ်မ္းသာ ကုန္ၾကျပီေလ ။
၈၈ အမ်ားစုကေတာ့၂၀၀၀ မနီလီြဳင္စခန္းမွာ စာရင္းပိတ္ၿပီး၊ နယူးဇီလန္ ဥေရာပေတြက စတင္ေခၚယူခဲ့တာပါ ။ ေျပာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေပါင္ကို လွန္ေထာင္းမိေတာ့မယ္ ။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ တင္မကပါဘူး တတိယႏိူင္ငံေတြမွာပါဒီျပႆနာကရွိေနဆဲပါ။
ျမန္မာျပည္ရဲ ့ရြာက အေျခအေနကိုသာသိတဲ့သူက ျမန္မာျပည္က အေျခအေနဆိုၿပီးကုလားထိုင္လုၿပီး ရွင္းျပေနသူေတြ
ႏိူင္ငံတိုင္းမွာ ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား။
ေခါင္မိုး မလံုခဲ့ေတာ့လဲ ဝိုင္းဝန္းေျဖရွင္းရမွာပါ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့သမိုင္းတခုကိုသံုးသပ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္တခုေရာက္ေနျပီေလ ။
ေဌးတင့္
နယ္သာလန္။
No comments:
Post a Comment