ေျပာခ်င္တဲ့စကား (၁)

ကဲ...ေျပာေျပာက မေစာဘူးလား။

မလုပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာသားပဲ..။ အခုေတာ့ ေစာက္ရွက္ကြဲတာပဲ အဖတ္တင္ေတာ့တယ္။ ၀င္,ခ်င္အုံးဟဲ့...ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး။ ေထာက္ခံၾကအုံးဟဲ့...ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး..။

ရတဲ့ေနရာကေန ယူဖုိ႔လုပ္တဲ့သူေတြ အခုေတာ့ ပါလီမန္ထဲမွာ ၀င္,ခြင့္ေတာင္မရေတာ့ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ခင္တုန္းက ဦးသုေ၀ခင္ဗ်ာ...ဟုိဖာရ ဒီဖာရနဲ႔ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာလုိ႔...။ ေရႊပင္ကေန ေရႊသီး၊ သီးမယ္လုိ႔ေျပာ..အခုေတာ့ ေရႊပင္ကေန သီးတဲ့ေရႊသီးလား၊ ေဂြးသီးလားဆုိတာ သိသြားရွာၿပီေပါ့။

မ၀င္ခင္တုံးက အသံက စာစာ စာစာနဲ႔..ရႈံးတယ္လုိ႔...အသံၾကားေရာ ... မယားငယ္တုံးညွပ္သံနဲ႔... သနားစရာ။

အသက္ႀကီးမွ မေနတက္မထုိင္တက္၊ အခုေတာ့ အေမာဆုိ႔တာပဲ အဖတ္တင္ေတာ့တယ္။ ဒါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အစုိးရျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္မဟုတ္ပါဘူး။ သူခုိး၊ ဂ်ပိုး၊ ဓျမေတြ ေျဗာင္လိမ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပါ ဦးသုေ၀..။

အမတ္ ၂၀၀ ေက်ာ္က ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားမဟုတ္ပါ

ဒီမုိကေရစီေရးဘက္ေတာ္သားအမတ္ေတြ အားလုံးေပါင္းရင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ပါလီမန္ထဲမွာ အဓိကအတိုက္အခံလုပ္မဲ့အင္အားစုက ၂၀၀ နဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးအတုိက္အခံလုပ္မွာလဲ..။ ေရမ်ားရင္ ေရႏုိင္၊ မီးမ်ားရင္ မီးႏုိင္ပါတယ္။ တံငါနားနီးတံငါ မုဆုိးနားနီး မုဆုိးျဖစ္ပါတယ္။

၉၃-ခုႏွစ္က အမ်ဳိးသားညီလာခံလုိ အိပ္တဲ့ကုိယ္စားလွယ္ကအိပ္၊ စာဖတ္တဲ့ကုိယ္စားလွယ္က စာဖတ္တာႀကဳံဘူးၾကမွာပါ။ အခုလည္း ေနျပည္ေတာ္က အသစ္စက္စက္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုလည္း စိတ္ကူးထဲျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ ဒီလုိပုံစံပါပဲ။ ဒါကို နအဖက စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ ဒီမုိကေရစီလိုသုံးပါတယ္။ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔ သိတ္မကြာပါဘူး။

လူေတြဟာ အာဏာတစ္ခုရရင္ နဲနဲေလးေတာ့ ဖင္ေခါင္းက်ယ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ကပ္ဖားရပ္ဖားတဲ့လူေတြကလည္း မ်ားလာလို႔ပါ။ ဂြင္,ရ ႏုိင္တယ္။ အနည္းဆုံး ကုိယ့္မိသားစုေတာ့ ၀ါးတီးမွန္ႏုိင္တယ္။ မဲေပးတဲ့ျပည္သူက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..သူတုိ႔ ဂရုမစုိက္။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ....ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မွုာ လြပ္လပ္ေအးခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ႀကီး ျဖစ္ႏုိင္အုံးမွာလဲ။ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ့။

ေတာ္ေတာ္ဗဟုသုတေခါင္းပါးတဲ့ ေရႊးေကာက္ပြဲ၀င္တဲ့ အမတ္မ်ား

အျခားႏုိင္ငံေတြရဲ ႔ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပပုံ၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း၊ ပြင့္လင္းမႈ၊ စတဲ့ အရာေတြကုိ အခုေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္,အေရြးခံတဲ့ ဦးသုေ၀၊ ကိုေအးလြင္၊ ကိုေနမ်ဳိးေ၀ စတဲ့ လူေတြ မေလ့လာထားဘူးလုိ႔ထင္တယ္။ ေလ့လာထားလုိ႔ သိတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ နအဖလုပ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ဗဟုသုတေခါင္းပါးတဲ့ျပည္တြင္းက ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားလုိ႔ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ ေနာက္ၿပီး စစ္အစုိးရဘက္က ၀င္အေရြးခံတဲ့လူေတြလည္း ဒီအတုိင္းပဲလုိ႔ ယူဆတယ္။ ႏုိင္ငံတကာအေတြ႔အႀကဳံမရွိသူ၊ ႏုိင္ငံတကာ ဗဟုသုတမရွိသူ၊ ဘာသာစကားအခက္အခဲ ရွိတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားတုိင္းျပည္က ေကာင္းတဲ့အတုကုိ အထင္မႀကီးဘူးလုိ႔ယူဆတယ္။

NLD က ေခါင္းေဆာင္ေတာင္ အီးေမးမသုံးတတ္ဘူး

ဗဟုသုတဲ့နဲ႔ပက္သက္လုိ႔ေျပာအုံးမယ္။ တခါတုန္းက ေဒၚစုက Twitter သုံးခ်င္တယ္လုိ ဦးညဏ္၀င္းနဲ႔ေျပာေတာ့ ဦးညဏ္၀င္းက မီဒီယာကုိေျပာတယ္။ ဦးညဏ္၀င္းလည္း အီးေမးဘယ္လုိ႔ပုိ႔ရလဲဆုိတာေတာင္ သိပုံမရဘူး။ ဒီလုိအေသးအဖြဲေလးေတာင္ မတက္တဲ့ NLD ဗဟုိေကာ္မတီ နဲ႔ ဗဟိုအလႈပ္အမႈေဆာင္ လူႀကီးေတြကို သန္းေရႊအုိနာက်ဳိးကန္းႀကီးက ေဘာ,ပဲလုိ႔ ေျပာတာျဖစ္မွာေပါ့။

ႏုိင္ငံကုိ ဦးေဆာင္မဲ့လူ၊ ကိုယ့္ရပ္ရြာကို ဦးေဆာင္မဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ အနည္းဆုံး ေခတ္မွီနည္းပညာ၊ ဘာသာစကား၊ ဗဟုသုတေတာ့ ရွိရမွာေပါ့။ မရွိေတာ့ရင္ ဘာနဲ႔တူသလဲဆုိေတာ့ ငပိရည္၊ ငပိေထာင္းကပဲ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆုံးအဟာရျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကအုံးမွာ။ ဒါကို ေခတ္ေနာက္က်တယ္လို႔ မေခၚရင္ဘယ္လုိေခၚရမွာလဲ။ ဒီလိုအရည္အခ်င္းမရွိတဲ့လူေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ ေခါင္းေဆာင္မတင္ဘူး။

၁၉၅၂-ႏွစ္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္က စီးပြားေရးပညာနဲ႔ ဘြဲ႔ရတဲ့လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ လက္ရွိ ၂၀၁၀-စီးပြားေရးအေျခအေနကုိ ဘယ္လုိအကဲခက္၊ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္မွာလဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၅၂-ခုႏွစ္ စီးပြားေရးပညာဟာ အင္တာနက္သုံးတာ မဟုတ္ဘူး။ ၂၀၁၀-စီးပြားေရးဟာ ရႈပ္ရွက္ကိုခက္ေနၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၁၉၅၂-ခုႏွစ္က ပညာသင္ခဲ့တဲ့လူႀကီးအေတြးနဲ႔ ၂၀၁၀-ခုႏွစ္ လူငယ္အေတြးဟာ အကြာႀကီးကြာတယ္။ ဒါကိုရွက္စရာမလုိဘူး။ ပညာေတြက ဒိတ္ေအာက္ရင္ ဘာမွသုံးမရဘူး။ ၾသစေတ်းလ်မွာ Snr First Aid ကုိသင္ဖူးတယ္။ ဒီပညာကုိ သုံးႏွစ္ျပည့္တုိင္း အသစ္ျပန္တက္ရတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ပညာတခုက အၿမဲတမ္းမလုပ္ရင္ ေမ့ကုန္လုိ႔ပဲ။ အခု တုိင္းျပည္က လူေတြဟာ ဘြဲ ့သာရၿပီး ရတဲ့ဘြဲ႔မလုပ္စားေတာ့ သူတုိ႔ဘြဲ႔ကို ဘယ္လုိေခၚရမလဲ။ ဘုန္းႀကီးေတြရတဲ့ဘြဲ႔ကမွ အသုံး၀င္အုံးမယ္။ အနည္းဆုံး ၀ါး,တီးေတာ့ မွန္ႏုိင္တယ္။

ပညာမတက္ရင္ ေစာက္ရမ္းစြပ္ေျပာတယ္..

က်ေနာ္လည္း ပညာတက္တဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ကိုယ္အျမင္ကို ေျပာခ်င္တယ္။ မွားရင္လည္းမွားမယ္၊ မွန္ရင္လည္းမွန္မယ္။

တခ်ဳိ ႔လူႀကီးေတြရွိတယ္။ အေၾကာင္းအရာတခုကုိ မသိပဲနဲ႔စြပ္အာတယ္။ မသိဘူးလုိ႔ ေျပာရမွာကို ရွက္ပုံရတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ ့ေလးစားမႈကိုေတာ့ ခံခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လည္းမသိပဲနဲ႔ သိသေရာင္ေရာင္ ရႊီးေျပာတဲ့ လူႀကီးေတြရွိတယ္။ အက်ဳိးဆက္က ဘာျဖစ္လာလဲဆုိေတာ့ လူငယ္ေတြက ဒီလူႀကီးေတြရဲ ႔အတုကုိ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ အတုခုိးလာေရာပဲ...။ ေနာ္ဆုံး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလုံး ေစာက္ရမ္းစြပ္ေျပာတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္လာေရာပဲ။ အခုၾကည့္ ျမ၀တီမွာ တုိက္ပြဲေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေကာလဟာလေတြက နဲတာမဟုတ္ဘူး...ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ေသခ်ာမစဥ္စားဘူး..စြပ္ၿပီး ေျပာၾကတယ္။ ေလယ်ာဥ္ နဲ႔ ၀င္တိုက္ေတာ့မယ္လုိ႔၊ နအဖက ဂ်ီ၀မ္းတစ္ေယာက္ကုိ မိထားၿပီလုိ႔ ဘာညာစုံလို႔...။

လူငယ္ေတြကုိ ေနရာေပးပါ

ေရြးေကာက္ပြဲကို လူႀကီးေတြ၀င္ၿပိဳင္ၾကတယ္။ အမ်ားစုက ေသခါနီးလူႀကီးေတြႀကီးပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကုိ အားေပးအားေျမာက္လုပ္ၿပီး ေနရာမေပးၾကလဲမသိဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ လူငယ္ေတြမရွိေတာ့ဘူးလား။ အကုန္လုံးေသကုန္လို႔လား။ လူငယ္ေတြက မလုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူငယ္ေတြကုိ ေမွ်ာက္ေပးေပါ့..။ လူႀကီးက အေစာႀကီးေသရမွာ...လူငယ္ေတြက ေသဖုိ႔အမ်ားႀကီးလိုေသးတယ္။ ကိုယ္ပဲ တခ်ိန္လုံး ေနရာလုိခ်င္သလုိျဖစ္ေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။

နိဂုံးကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ အာဏာရွင္လုပ္တာ အရမ္း၀ါသနာပါတယ္။