ကုိထူးခ်စ္ႏွင့္ကုိေအာင္မ်ဳိးမင္းသုိ ့

ABSDF ေျမာက္ပုိင္းက အစုအလိုက္အၿပဳံလုိက္လူတ္မႈ ့ ကိစၥကုိ ကာယကံရွင္ေတြက စၿပီး အေရးယူဖုိ ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါၿပီ။

ဒီလူသတ္မွာ အဓိက ႀကိဳးကုိင္တဲ့ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ နဲ ့ ကုိေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္တုိ ့ႏွစ္ဦးက မဲ့ေဆာက္မွာရွိေနတုန္းပါ။ သူတုိ ့ေတြဟာ အေမရိကန္ႏုိ္င္ငံက ခရီးသြားလာခြင့္လက္မွတ္ေတြကို ကုိင္ထားတယ္။ တစ္ေယာက္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံကေထာက္ပံ့တဲ့ အင္တာနယူးစ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ဒီလူႏွစ္ဦးကုိ ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္တုိင္းက သူတုိ ့ဟာ တရားခံျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး အေထာက္အထားေတြနဲ ့တင္ျပေနၿပီ။ ကုိေအာင္မုိး၀င္းနဲ ့ကိုထိန္လင္းတုိ ့ေတာင္ ဒီအမႈတြဲမွာ စတင္ေဖာ္ထုတ္ေနၿပီ။ သူတုိ ့ေတြဟာ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ျပည္ပမွာ နာမည္အေတာ္အတန္ရွိတဲ့သူေတြပဲ။

ဘန္ေကာက္က ျမန္မာသံရုံးမွာေတာင္ ေျမာက္ပုိင္းလူသတ္မႈဗြီဒီယုိအေ

ခြရွိတယ္လုိ ့သိရတယ္။ သံရုံးကလည္း ဒီကိစၥကုိ လွ်ဳိ ့၀ွက္ထားတယ္။ အဲဒိဗြီဒီယုိကုိ ၾကည့္ဖူးတဲ့လူတစ္ဦးက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ လူသတ္မႈကုိ အမိန္ ့ေပးတဲ့လူထဲမွာ ကိုႏုိင္ေအာင္ပါတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ အမိန္ ့ေပးတာတင္မဟုတ္ဘူး၊ လူသတ္ေနတဲ့ ေနရာမွာကုိ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ရွိပါတယ္။ အဲဒိအေခြထဲမွာ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ကို သူ ေတြ ့တယ္လုိ ့ဆုိတယ္။ ထူးျခားတာက ဘာ့ေၾကာင့္ သံရုံးက ဒီအေခြကုိ အင္တာနက္မွာ မတင္တာလဲမသိဘူး။

ယေန ့အခ်ိန္ထိ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့အတိုက္အခံေလာကမွာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္နဲ ့ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္တုိ ့ဟာ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ေနရာမွာရွိေနတုန္းပဲ။ သူတုိ ့ဟာသူတုိ ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတာက ျပသနာမဟုတ္ဘူး။ အဓိကျပသာနာက ဒီလုိမ်ဳိးအုပ္စုနဲ ့အႏုိင္က်င့္ၿပီး သတ္ခ်င္တုိင္းသတ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားအရည္ၿခဳံ၊ ဒီမုိကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အရည္ၿခဳံ လူေတြကုိ လက္ရွိ ထုိင္းအေျခစိုက္အတုိက္အခံေတြက အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံထားတဲ့ကိစၥကုိ ယေန ့ႏုိင္ငံေရးကာလမွာ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ လူ ့ေဘာင္သစ္၊ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္၊ အန္အယ္ဒီ စတဲ့အဖြဲ ့ေတြက အသိအမွတ္အျပဴၿပီး ဒီလူေတြနဲ ့ဖင္လုိးဖင္ခံလုပ္ေနၾကတာလဲ။ ေငြရွာေပးႏုိင္လုိ ့လား။ အထူးသျဖင့္ လူ ့ေဘာင္သစ္ဥကၠဌ ကိုေအာင္မုိးေဇာ္ဟာ ဒီကိစၥကုိ မသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိသိႀကီးနဲ ့ FDB မွာ ပါ၀င္ပက္သက္တယ္။ ကုိသံခဲဆုိရင္ ဒီကိစၥကုိ အထူးသျဖင့္ေဖာ္ထုတ္ဖုိ ့တာ၀န္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူေတြ သတိၱမရွိဘူး။ ကုိယ္နဲ ့ေပါင္းတဲ့ခင္တဲ့လူေတြဆုိၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။

လူသတ္ပြဲမွာ မေသလုိ ့က်န္ခဲ့တဲ့ အမနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ဟာ အခုလက္ရွိ မ်က္ျမင္သက္ေသအျဖစ္နဲ ့ၾသစေတ်းလ်မွာရွိတယ္။ သူ ့ရဲ ့ေစာက္ဖုတ္ကုိ မညွာမတာ ဒုတ္နဲ ့အထုိးခံရတဲ့အထိ လုပ္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ။ ဒီလူေတြကေတာ့ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ ကုိႏုိင္ေအာင္နဲ ့ ကိုေအာင္ႏုိင္ပဲ။

ဒီအမႈ ့မွန္ေပၚဖုိ ့အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါခဲ့တဲ့လူတုိင္း အမွန္တရားကုိ ခ်စ္တဲ့သူတုိင္း ကူညီဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္။ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ ့က်ေနာ္ေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္း နဲ ့ကုိႏုိင္ေအာင္တုိ ့ဟာ ဖင္လုိးဖင္ခံေနတဲ့လူေတြဆုိတာ က်ေနာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာဇ၀တ္မႈမွာေတာ့ ဒီလုိဆက္ဆံေရးမ်ဴိး မရွိသင့္ဘူး။ ရွိေနတယ္ဆုိရင္ အားေပးတဲ့လူျဖစ္တယ္။ ကိုထူးခ်စ္နဲ ့က်ေနာ္လည္း အေတာ္ရင္းႏွီးပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကုိထူးခ်စ္နဲ ့ကုိေအာင္မ်ဴိးမင္းတုိ ့ဒီကိစၥမွာ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတာလဲ။ တကယ္လုိ ့အမ်ဳိးသားသင့္ျမတ္ေရး နဲ ့ လူ ့အခြင့္အေရးကိုလုပ္ေနတဲ့လူေတြဆုိရင္ ဒီကိစၥမွာ ၀ုိင္းၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ကုိထိန္းလင္း၊ ကိုေအာင္မုိး၀င္းတုိ ့ဦးေဆာင္ၿပီးဖြဲ ့ထားတဲ့ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေရးအဖြဲ ့ကူညီသင့္တယ္။ ဒီအဖြဲ ့က ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္ေတြ အခ်က္အလက္ေတြနဲ ့တရားစြဲႏုိင္ေအာင္လုိ ့လုပ္ထားတဲ့အဖြဲ ့ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ့္မွာ အုိင္ဒီယာတစ္ခုရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ အဓိကလူသတ္မႈမွာ အမိန္ ့ေပးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုႏုိင္ေအာင္နဲ ့ကိုေအာင္ႏုိင္ျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့က ထုိင္းမွာလက္ရွိေနတယ္။ ထုိင္းမွာ လူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မတီဆုိတာရွိတယ္။ ဒီေကာ္မတီမွာ တုိင္ၾကားလုိ ့ရတယ္။ အခ်က္အလက္လုံေလာက္ရင္ သူတုိ ့ႏွစ္ဦးကို ထုိင္းအစုိးရက ဖမ္းလိမ့္မယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ႏုိင္ငံတကာနဲ ့ပက္သက္တယ္။ ဖင္လန္ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံတကာလူ ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ဆုိတာ ရွိတယ္။ အဲဒိမွာလည္း ခံခဲ့ရတဲ့ကာယကံရွင္ေတြအမႈဖြင့္တုိင္ၾကားႏုိင္တယ္။ ဥပမာ ကိုထိန္လင္းရဲ ့ထြက္ဆုိခ်က္၊ နန္ေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ ့ထြက္ဆုိခ်က္နဲ ့ေတာင္ ဖမ္းဆီးဖုိ ့လုံေလာက္္တယ္။ အျခားလူေတြကပါ ထပ္ၿပီး ထြက္ဆုိခ်က္ေပးရင္ ကိုႏုိင္ေအာင္နဲ ့ကိုေအာင္ႏုိင္တုိ ့ေျပးမလြတ္ပါဘူး။

၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းနဲ ့Personal ေဆြးေႏြးတယ္ဆုိတဲ့ ကိုႏုိင္ေအာင္မွာ အႀကံအစဥ္တခုရွိပုံရတယ္။ ဒါကေတာ့ အစိုးရရဲ ့လက္ေအာက္မွာ ခြန္ဆာလုိ မ်ဳိးလက္နက္ခ်မဲ့ပုံစံျဖစ္တယ္။ ဒါဆုိရင္နအဖရဲ ့အကာကြယ္ကို သူရလိမ့္မယ္။ ေသေဘးကေန လြတ္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ့ပါးစပ္က ပါစြန္နယ္ေတြ ့ပါတယ္လုိ ့ေျပာေနတယ္။ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ တပ္ေပါင္းစုရဲ ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဟာ ဒီလုိ ႏုိ္င္ငံေရးအခင္းအက်င္းမွာ ပါစြန္နယ္ေတြ ့စရာလား။ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ မရွင္းတဲ့ေမးခြန္းပါ။

ကိုထူးခ်စ္နဲ ့ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္းတုိ ့မွာ အထက္ကေျပာတဲ့ လူ ့အခြင့္ေရးမွတ္တမ္းတင္တာ၊ တရားစြဲတာ၊ ခ်န္နယ္ေတြကို သိတဲ့ကၽြမ္းတဲ့အဖြဲ ့အစည္းနဲ ့လူႀကီးေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသိတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့အဖြဲ ့အစည္း လူပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ေျမာက္ပုိင္းလူသတ္မႈကုိလုပ္တာဘယ္သူလဲ၊ လုပ္တဲ့သူကိုအေရးယူဖုိ ့အတြက္ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ စစ္အစုိးရၾကေတာ့ လူ ့အခြင့္အေရးခ်ဴိးေဖာက္တယ္ဆုိၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး ရႈံ ခ်တယ္။ ကုိယ့္ထဲလူေတြ အုပ္စုဖြဲ ့လူသတ္မုဒိမ္းက်င့္တာကုိၾကေတာ့ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လုိ လူမ်ဳိးေတြလဲဆုိတာကုိေတြးၾကည့္ပါ။

ဆုိေတာ့...က်ေနာ္တုိ ့ဟာ ဒီကိစၥမွာ ပါ၀င္ဖို ့တာ၀န္ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္၀ုိင္းၿပီးကူညီေပးပါ။

အေခ်ာင္သမား အယ္ဒီတာေတြ

က်ေနာ္တို ့ႏုိင္င္ငံက အယ္ဒီတာေတြ အေခ်ာင္သမားေတြမ်ားေနၿပီလုိ ့က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစကားကုိ က်ေနာ္ေျပာရလဲဆုိေတာ့ မခံႏုိင္ေတာ့လုိ ့ပါ။

အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္ဟာ စာေရးကၽြမ္းက်င္တဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ၀ါသနာပါလုိ ့စာေရးတယ္။ ကုိယ့္ႏွလုံးသားနဲ ့အုံးေႏွာက္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး စာေတြေရးတယ္။ ေရးၿပီးရင္ နာမည္ရေနတဲ့ မီဒီယာေတြကုိ ပုိ ့ျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္မွာလည္း ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္က နာမည္ႀကီးတဲ့ဟာ မဟုတ္ေတာ့ စာဖတ္သူတုိင္း ကုိယ့္အေရးအသားကုိ ဖတ္ႏုိင္မွာမထင္လုိ ့နာမည္ႀကီး ၀က္ဆုိက္ဒ္ေတြ လူဖတ္မ်ားတဲ့၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြ ့ကုိ ပုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။

အယ္ဒီတာေတြက ကုိယ့္စာမႈကို ေရြးတဲ့အခါရွိသလုိ မေရြးတဲ့အခါလည္း ရွိိတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေရြးတာမ်ားပါတယ္။ စာမႈေရြးၿပီး ေဖာ္ျပရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံေပးဖုိ ့ေနေနသာသာ ခ်ီးက်ဴးစကားေလးေတာင္ အယ္ဒီတာဆီက ျပန္မလာတာ မ်ားတယ္။ မ်ားတာမဟုတ္ဘူး ရွိကုိမရွိတာပါ။

က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္တာက ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုိေနလုိ ့၊ စာအေရးအသားညံ့လုိ၊ အေၾကာင္းအရာမေကာင္းလုိ ့ဆုိၿပီး အေၾကာင္းၾကားစာေလးေရးရင္ေတာင္ ေက်နပ္ႏုိင္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ စားၿပီးနားမလည္ အေခ်ာင္သမားအယ္ဒီတာေတြလုိပဲ။

ကုိယ္ကေတာ့ မရလဲေနပါေစ၊ ကုိယ္ေရးထားတဲ့စာကို သူတုိ ့၀က္ဘ္ဆုိက္နဲ ့ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခြင့္ရရင္ပဲ အေတာ္ေလးကုိ ေက်နပ္ေနၿပီ။ ဒါက စာေရးတဲ့သူတုိင္းရဲ ့ခံစားခ်က္ျဖစ္မယ္လုိ ့ယူဆတယ္။

က်ေနာ္ဟာစာေရးစားတဲ့လူလည္းမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္မွာ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။ အယ္ဒီတာေတာင္ ကုိယ္တုိင္ငွားၿပီး မေလးရွားမွာ ဂ်ာနယ္တစ္ခုေတာင္ထုတ္ခဲ့ဘူးတယ္။

စာေရးဆရာေတြရဲ ့စာမႈကို ေငြေပးၿပီးေတာင္းခဲ့ဘူးတယ္။

စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ၊ အယ္ဒီတာေတြမွာ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ေလးစားသမႈရွိရမယ္လုိ ့က်ေနာ္ယူဆတယ္။

စာေရးတယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ရင္ထဲမွျပည့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကုိ တျခားသူေတြသိေအာင္ေျပာျပတာဆုိၿပီ က်ေနာ္ခံယူထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ကအပင္ပန္းခံ ေရးထားတဲ့စာမႈကို ႏွမလုိးအယ္ဒီတာေတြက မခန္ ့ေလးစားလုပ္တာကို ေစာက္ရမ္းတင္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီစာကုိေရးတာပါ။

တစ္ခါတုန္းက က်ေနာ္ ဟစ္တုိင္စာမ်က္ႏွာကုိ က်ေနာ့္စာမႈကို ပုိ ့ျဖစ္တယ္။ ဟစ္တုိင္ဆုိတာက စာမႈေပါင္းစုံကို ျဖစ္သလုိတင္ျဖစ္သလုိလုပ္ထားတဲ့ ၀က္ဆုိက္ဒ္ျဖစ္ေပမဲ့ နာမည္အေတာ္အတန္ရတဲ့ ၀က္ဆုိက္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရတယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္သူက က်ေနာ့္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲ က်ေနာ္ေရးထားတာမဟုတ္တဲ့ စာပုိ္ဒ္တစ္ခုကုိ က်ေနာ္စာမႈထဲ ထုိးထည့္ၿပီး တင္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္က ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ဒီစာပိုဒ္ကုိ ျဖဳတ္ေပးပါဆုိေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ ဆုိေတာ့ အယ္ဒီတာလုပ္တဲ့လူက နားမလည္ပဲ အယ္ဒီလုပ္တာေကာင္းသလား။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ မုိးမခမွာ အၿမဲတမ္းစာေရးေနတဲ့ ကုိမ်ဳိးျမင့္လည္း ဒီလုိ အေတြ ့အႀကဳံကို ရခဲ့တယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္သူေမာင္ရစ္က ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကုိ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ စာေရးသူကုိမ်ဳိးျမင့္ခ်ဳိေရးတဲ့ေခါင္းစဥ္က "သာမန္အခ်ိန္မွာ သာမန္ျပည္သူျဖစ္ခ်င္သူ" လုိ ့ေရးခဲ့တယ္။ မုိးမခ အယ္ဒီတာေမာင္ရစ္က "စစ္မႈထမ္းဥပေဒျဖင့္တိုုင္းျပည္ကိုုစစ္ကၽြန္ျပဳေတာ့မည္" ဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုလုံးေျပာင္းလိုက္ေတာ့ အပင္ပန္းခံၿပီးေရးထားတဲ့ ကုိမ်ဳိးျမင့္ခ်ဳိဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စာေရးတယ္ဆုိတာ စာဖတ္တာထက္ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ဆုိတာကို အယ္ဒီတာေတြသိဖုိ ့ေကာင္းတယ္။ မသိလုိ ့မဟုတ္ဘူးထင္တာပဲ။

သူမ်ားဆီက အေခ်ာင္ယူၿပီး နာမည္ရေနတဲ့ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဆုိရင္လည္း ကာတြန္းကုိေစာငိုေရးထားတဲ့ ကာတြန္းတစ္ပုဒ္ကူးၿပီး သူ ့ဆီမွာတင္တယ္။ တင္တဲ့အခါရုိးရိုးသားသားမတင္ဘူး။ နာမည္ပါေျပာင္းၿပီးတင္တယ္။ ခြင့္ျပဳခ်က္လည္းေတာင္းတာမဟုတ္။

ဒါေတြကုိၾကည့္ရင္ အယ္ဒီတာလုပ္သူေတြဟာ စာေရးသူေတြကို ေစာ္ကားေနသလုိပဲ။ သူတုိ ့ပဲတက္။ သူတုိ ့ပဲသိသလုိမ်ဳိး။

မဇၨိမက ညီအစ္ကုိ အယ္ဒီတာ။ ဧရာ၀တီက ညီအစ္ကုိအယ္ဒီတာေတြကိုလည္းၾကည့္အုံး။ သူတုိ ့ကုိ ဘယ္သူက ဒီရာထူးေပးလဲမသိဘူး။

ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ အယ္ဒီတာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ ့အတြက္ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကေတာ့ အေတာ္လြယ္ပါတယ္။

ျပည္ပမွာ ၀က္ဆုိက္ဒ္ေတြမႈိလုိေပါက္ေနတယ္။ ဒီထဲမွာ အတုိက္အခံေတြထဲက သတင္းမီဒီယာ၀က္ဘ္ဆို္က္ေတြကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဥပမာ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ၊ မုိးမခ၊ ဟစ္တုိင္၊ ေန ့သစ္၊ ေမာကၡ၊ လူထုအသံ၊ စတဲ့ မီဒီယာေတြတစ္ပုံႀကီးပါ။ သူတုိ ့ေတြကုိ စာမႈပုိ ့တုိင္း ေရြးခ်င္မွေရြးတယ္။ ေရြးၿပီးရင္လည္း ပုိက္ဆံေပးတယ္မထင္နဲ ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆုိတဲ့စကားက လြဲရင္ ဘာမွ အရည္မရအဖတ္မရ ေက်းဇူးမ်ိဳးေတာင္သူတုိ ့ဆီက ျပန္ရတယ္မထင္နဲ ့။

စာေရးသူေတြရဲ ့စာေတြကုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြက သူတုိ ့၀က္ဆုိက္မွာလာၿပီး စာဖတ္ၾကတယ္။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့ပဲ နာမည္ရတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အလွဴေငြနဲ ့ေၾကာ္ျငာခေတာင္ ရေသးတယ္။ စာေရးသူခင္ဗ်ာ သူေရးထားတဲ့စာေလးကုိ ဖတ္ၿပီး ပီတိျဖစ္တာကလြဲလုိ ့လီးေတာင္မေတာင္ႏုိင္ဘူး။

စာမႈပို ့ရင္လည္း ဟုိစာေၾကာင္းျဖဳတ္၊ ဒီစာေၾကာင္းျဖဳတ္နဲ ့။ သူတုိ ့ႀကိဳက္တဲ့စာမႈဆုိရင္တင္တယ္။ မႀကိဳက္ရင္ မတင္ဘူး။ မေရြးရင္လည္း ဘာ့ေၾကာင့္မေရြးတာလဲဆုိတာကုိေတာ့ စာေရးသူေတြကုိ ျပန္ၿပီးအေၾကာင္းျပန္သင့္တယ္။ အခုေတာ့ ငါးလုိးမသား အယ္ဒီတာေတြေစာက္အရည္အခ်င္းမရွိပဲ အယ္ဒီတာလုပ္တာေကာင္းသလား။

အယ္ဒီတာေတြက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး ဂ်ီးေတာ္ႏြားေက်ာင္းေနရတာဆုိၿပီး သူတုိ ့ကုိယ္သူတုိ ့ ကယ္တင္ရွင္ေလသံေျပာၾကတယ္။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္က ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္။ ေဟ့....ႏွမေစာင္းအေခ်ာင္သမားအယ္ဒီတာေတြ မင္းတုိ ့ကုိ ဘယ္သူက အတင္းေက်ာင္းခုိင္းေနလုိ ့လဲကြ...။