ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား တုိက္ရုိက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံႏုိင္ေတာ့မည္ဆုိတဲ့ သတင္းကို ဖက္ၿပီး ၊ တစ္ဖက္က တုိင္းျပည္အတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ရသလုိ တစ္ဖက္ကလည္း အေတာ္ေလးကုိ ရင္ေလးမိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ရလဲဆုိေတာ့ အရမ္းကိုဆင္းရဲတဲ့ ျပည္သူေတြ အလုပ္ရေတာ့မယ္။ လုပ္ငန္းအေတြ ့အႀကဳံရေတာ့မယ္။ ဘြဲ ့ရၿပီး အလုပ္မဲ့့ေနတဲ့လူငယ္ေတြအတြက္ ပုိၿပီးအခြင့္အလမ္းေတြ ရေတာ့မယ္။ အထူးသျဖင့္ တုိင္းျပည္ရဲ ့အမ်ူိးသားထုတ္ကုန္ပိုထြက္လာၿပီး၊ ႏုိင္ငံျခားဝင္ေငြ ပုိၿပီးတုိးလာႏုိင္လုိ ့ပါပဲ။ ဒါကုိေတြးၿပီး က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္မိပါတယ္။ အလုပ္ေတြေပါလာေတာ့ အရင္တုန္းကလုိ သူမ်ားႏုိင္ငံကိုလည္း သြားၿပီးလုပ္ကုိင္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီဥပေဒက ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ိဳးရွိေစမွာလဲဆိုတာ့ကုိ ေနာက္ထပ္ ၁ဝ-ႏွစ္ေလာက္အထိ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးမွ သိမယ္လုိ ့ ယူဆပါတယ္။ ဒီဥပေဒအျမန္အသက္ဝင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းပါတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ရင္ေလးမိလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ အရမ္းကို ဆင္းရဲလွပါတယ္။ ျပည္သူေတြမွာ စုေဆာင္းေငြမရွိ။ တေန ့လုပ္မွ တေန ့စားရတဲ့ျပည္သူက အမ်ားစု။ ဒါကို လူတုိင္းသိမယ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။ လက္တစ္ဆုပ္စာ လူနည္းစုကသာလွ်င္ ေဒါ္လာေတြ ဘီလွ်ံလိုက္ ခ်မ္းသာေနတာကုိ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာက အရင္းအႏွီးေတြဝင္လာတဲ့အခါမွာ ေငြထုတ္ႀကီးပဲမဟုတ္ပါဘူး။ အတတ္ပညာ နဲ ့နည္းပညာေတြအပါအဝင္ သူတုိ ့ဆီက ယဥ္ေက်းမႈ ့ေတြလည္း တၿပိဳင္တည္းပါလာပါတယ္။ ဝင္လာတာနဲ ့တၿပိဳင္တည္း ပထမဆုံး စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ ့အတြက္ မည္သူမဆုိသူတုိ ့ပါလာတဲ့ေငြနဲ ့ျမန္မာျပည္က ေျမေတြကိုငွားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ ့ဝယ္မယ္။ ဒီမွာတင္ အရင္းဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြရဲ ့ေျမေတြယာေတြကုိ အဆမတန္ေစ်းပုိေပးတဲ့ အခါမွာ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေရာင္းၾကပါတယ္။ ငွားၾကပါတယ္။ ဒီမွာတင္ျပည္သူေတြဟာ ဘုိးဘြာပုိင္ေျမေတြကို ႏုိင္ငံျခားက လာတဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြအျပင္၊ ျပည္တြင္းက သူေဌးႀကီးေတြရဲ ့လက္ထဲကို မေရာင္းခ်င္လဲ ေရာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးသူတုိ ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမတ္တႏုိ္းထိန္းသိမ္းခဲ့ေျမေတြ ယာေတြကုိ ဘူဒုိဇာေတြထုိး ေျမတူးစက္ႀကီးေတြနဲ ့တူးၿပီး စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြေဆာက္ၾကပါတယ္။ စက္ရုံအလုပ္ရုံေဆာက္တဲ့အက်ဴိးဆက္က ေကာင္းတာရွိသလုိ ၊ ဆုိးတာလည္းရွိတာကို အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ဆုံး ေျမပုိင္ရွင္ ၊ ယာပိုင္ရွင္အစစ္ေတြဟာ မျဖစ္စေလာက္ေငြေတြကို ပုိက္ၿပီး ၿမိဳ ့နဲ ့ေဝးတဲ့ေနရာကုိ ေျပာင္းရပါေတာ့တယ္။ ေျမဖုိးရတဲ့ ျမန္မာေငြဟာ တကယ္တန္းေတာ့ သူတုိ ့အတြက္ တန္ဖုိးရွိေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ေတာ့ ဘီယာတစ္ဝုိင္းစာေတာင္မရွိပါဘူး။ ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြနဲ ့သာ သူတုိ ့ရပါတယ္။ ေဒါ္လာနဲ ့ျမန္မာက်ပ္ေငြကိုယွဥ္ရင္ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီးတန္ဖုိးရွိလဲဆုိတာကုိလည္း သိပါလိမ့္မယ္။
ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ နဲ ့ စကၤာပူႏုိင္ငံေတြကုိေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူတုိ ့ဆီမွာ ေျမယာမဲ့ေတြအရမ္းေပါပါတယ္။ လူအမ်ားစုဟာ တုိက္အျမင့္ႀကီးေတြနဲ ့ေနရတဲ့အထိေျမရွားပါတယ္။ ေျမေစ်းကလည္း အင္မတန္ကုိႀကီးပါတယ္။ တရုတ္ႏုိင္ငံလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ အခု ျမန္မာျပည္မွာ ေျမေတြအရမ္းေပါေနပါတယ္။ ကံေကာင္းတာက က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္မွာ ေျမပုိင္ရွင္ေတြအရမ္းေပါတယ္။ ရြာေတြမွာ လယ္စုိက္တဲ့လူေတြအေရအတြက္ကုိ တြက္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြဟာ စကၤာပူ၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကုိရီးေတြထက္ ေျမပုိင္ရွင္ ယာပုိင္ရွင္အရမ္းေပါပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာလူမ်ဴိးေတြဟာ သူတုိ ့ထက္ေျမေနရာပုိၿပီး ခ်မ္းသာပါတယ္လုိ ့ေျပာႏုိင္တယ္။
အခု ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ့ေတြဝင္လာတဲ့အခါမွာ ေဒါ္လာတစ္သိန္းေလာက္ေပးရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေျမေနရာေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္တယ္လုိ ့ဆုိၿပီး ျမန္မာဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ လယ္ေတြအမ်ားႀကီး ဝယ္ႏုိင္တယ္။ ေဒါ္လာတစ္သိန္းဆုိတာက ျမန္မာေငြ သိန္းတစ္ေထာင္နီးပါးေလာက္ေစ်းေပါက္ပါတယ္။ ဘီလွ်ံနာသူေဌးႀကီး တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဒီေငြဟာ ဝုိင္တစ္ပုလင္းစာေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္ကေျမေတြေတာ့ ကုန္ေတာ့မွာပဲလုိ ့ေတြးေနမိပါတယ္။
ရခုိင္က သဘာဝဓာတ္ေငြ ့ပုိက္လုိင္းကုိ တရုတ္ျပည္ကုိ သြယ္တန္းတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ယာေတြဖယ္ေပးရပါတယ္။ တရုတ္ Company က တစ္အိမ္ေထာင္ကုိ နစ္နာေၾကးအေနနဲ ့ တီဗြီတစ္လုံးအျပင္၊ ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ေပးပါတယ္။ ဒီေငြနဲ ့တီဗြီတစ္လုံးဟာ တကယ္တန္းေတာ့ တရုတ္ယြမ္ေငြနဲ ့ဆုိရင္ တရုတ္ျပည္မွာ ေခါက္ဆြဲေလးငါးပြဲစာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါမွ တီဗြီေကာင္းေကာင္းမျမင္ဘူးတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ ဒီလုိအေျခအေနကို တုိင္းျပည္ရဲ ့ေနရာအႏွံ ့အျပားမွာ ျမင္ေတြ ့ေနရပါၿပီ။ တရုတ္စီးပြားေရးအျပင္ႏုိင္ငံတကာက လုပ္ငန္းရွင္ေတြပါေပါင္းလုိက္ရင္ ျမန္မာေတြရဲ ့တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ေျမယာေတြ ဘယ္ေလာက္ဆုံးရႈံးနစ္နာမလဲဆိုတာကို တြက္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ေျမယာမဲ့ေတြေပါလာေတာ့မယ္။ ၾကာရင္ သူတုိ ့ေျမပုိင္ၿပီး ၊ က်ေနာ္တုိ ့က ေျမမဲ့ယာမဲ့ျဖစ္ေတာ့မယ္။
တရုတ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ေလာက္ကုိေတာ့ သနားတယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ၾသစေတ်းလ်မွာ တရုတ္ Company ေတြလာၿပီး မုိင္းတူးပါတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ေတြပိုင္တဲ့ေျမယာေတြကုိ တရုတ္ေတြက ေပါက္ေစ်းထက္သုံးဆေလာက္ေပးၿပီး ဝယ္ပါတယ္။ ၾသစီလယ္သမားေတြလည္း တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့ေပါက္ေစ်းရေတာ့ေရာင္းပါတယ္။ ဒါရဲ ့အက်ဴိးဆက္ကေတာ့ လယ္သမားအမ်ားအျပား ေငြပုိက္ၿပီး တျခားေနရာေျပာင္းရတဲ့အျပင္ ဘာလုပ္စားရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္တယ္။
သူတုိ ့လယ္ေျမေတြေနရာမွာ တရုတ္ႀကီးေတြ ခန္ ့ခန္ ့ႀကီးနဲ ့မုိင္းတူးၿပီး အက်ဴိးအျမတ္ခံစားလာတာကို ၾသစီေတြအေနနဲ ့ရင္ထုမနာျဖစ္ၿပီး သူတုိ ့ေရာင္းခဲ့တာကုိ ေနာင္တအႀကီးအက်ယ္ရၾကပါတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္တီဗြီမွာေတြ ့ေတာ့ ဒီလုိနိဂုံးခ်ဴပ္မိတယ္။ ငါတုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ ၾသစီလုိ ေဒါ္လာသုံးတဲ့ႏုိ္င္ငံမဟုတ္ေတာ့ ပိုၿပီး ထိလိမ့္မယ္လုိ ့ေတြးမိတယ္။ ပုိၿပီးဆုိးလိမ့္မယ္လုိ ့ခန္ ့မွန္းမိတယ္။ အခုလည္းေျမယာက်ဴးေက်ာ္မႈ ့၊ သိမ္းပိုက္မႈအသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေငြဟာ ခဏပဲခံပါတယ္။ ေျမေတြ ယာေတြဟာ က်ေနာ္တုိ ့တစ္သက္တင္မကဘူး ေနာင္မ်ဴိးဆက္ေတြအတြက္ပါ အရမ္းကို အေရးႀကီးတယ္။
ကိုယ့္ေျမ ကုိယ့္ေရကို တန္ဖုိးၾကပါ။ ေစ်းဘယ္ေလာက္ေပးေပး မေရာင္းဖို ့သတိထားၾကပါ။ ျမန္မာက်ပ္ေငြ သိန္းတစ္ေထာင္ဟာ သူေဌးႀကီးေတြ ဘီယာဖိုးေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေငြကုိ မက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ ့ရဲ ့ေျမေတြယာေတြ မဆုံးရႈံးရေအာင္ ဝုိင္းၿပီးကာကြယ္ၾကပါ။
ဘာ့ေၾကာင့္ရင္ေလးမိလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ အရမ္းကို ဆင္းရဲလွပါတယ္။ ျပည္သူေတြမွာ စုေဆာင္းေငြမရွိ။ တေန ့လုပ္မွ တေန ့စားရတဲ့ျပည္သူက အမ်ားစု။ ဒါကို လူတုိင္းသိမယ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။ လက္တစ္ဆုပ္စာ လူနည္းစုကသာလွ်င္ ေဒါ္လာေတြ ဘီလွ်ံလိုက္ ခ်မ္းသာေနတာကုိ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာက အရင္းအႏွီးေတြဝင္လာတဲ့အခါမွာ ေငြထုတ္ႀကီးပဲမဟုတ္ပါဘူး။ အတတ္ပညာ နဲ ့နည္းပညာေတြအပါအဝင္ သူတုိ ့ဆီက ယဥ္ေက်းမႈ ့ေတြလည္း တၿပိဳင္တည္းပါလာပါတယ္။ ဝင္လာတာနဲ ့တၿပိဳင္တည္း ပထမဆုံး စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ ့အတြက္ မည္သူမဆုိသူတုိ ့ပါလာတဲ့ေငြနဲ ့ျမန္မာျပည္က ေျမေတြကိုငွားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ ့ဝယ္မယ္။ ဒီမွာတင္ အရင္းဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြရဲ ့ေျမေတြယာေတြကုိ အဆမတန္ေစ်းပုိေပးတဲ့ အခါမွာ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေရာင္းၾကပါတယ္။ ငွားၾကပါတယ္။ ဒီမွာတင္ျပည္သူေတြဟာ ဘုိးဘြာပုိင္ေျမေတြကို ႏုိင္ငံျခားက လာတဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြအျပင္၊ ျပည္တြင္းက သူေဌးႀကီးေတြရဲ ့လက္ထဲကို မေရာင္းခ်င္လဲ ေရာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးသူတုိ ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမတ္တႏုိ္းထိန္းသိမ္းခဲ့ေျမေတြ ယာေတြကုိ ဘူဒုိဇာေတြထုိး ေျမတူးစက္ႀကီးေတြနဲ ့တူးၿပီး စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြေဆာက္ၾကပါတယ္။ စက္ရုံအလုပ္ရုံေဆာက္တဲ့အက်ဴိးဆက္က ေကာင္းတာရွိသလုိ ၊ ဆုိးတာလည္းရွိတာကို အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ဆုံး ေျမပုိင္ရွင္ ၊ ယာပိုင္ရွင္အစစ္ေတြဟာ မျဖစ္စေလာက္ေငြေတြကို ပုိက္ၿပီး ၿမိဳ ့နဲ ့ေဝးတဲ့ေနရာကုိ ေျပာင္းရပါေတာ့တယ္။ ေျမဖုိးရတဲ့ ျမန္မာေငြဟာ တကယ္တန္းေတာ့ သူတုိ ့အတြက္ တန္ဖုိးရွိေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ေတာ့ ဘီယာတစ္ဝုိင္းစာေတာင္မရွိပါဘူး။ ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာက်ပ္ေငြနဲ ့သာ သူတုိ ့ရပါတယ္။ ေဒါ္လာနဲ ့ျမန္မာက်ပ္ေငြကိုယွဥ္ရင္ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီးတန္ဖုိးရွိလဲဆုိတာကုိလည္း သိပါလိမ့္မယ္။
ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ နဲ ့ စကၤာပူႏုိင္ငံေတြကုိေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူတုိ ့ဆီမွာ ေျမယာမဲ့ေတြအရမ္းေပါပါတယ္။ လူအမ်ားစုဟာ တုိက္အျမင့္ႀကီးေတြနဲ ့ေနရတဲ့အထိေျမရွားပါတယ္။ ေျမေစ်းကလည္း အင္မတန္ကုိႀကီးပါတယ္။ တရုတ္ႏုိင္ငံလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ အခု ျမန္မာျပည္မွာ ေျမေတြအရမ္းေပါေနပါတယ္။ ကံေကာင္းတာက က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္မွာ ေျမပုိင္ရွင္ေတြအရမ္းေပါတယ္။ ရြာေတြမွာ လယ္စုိက္တဲ့လူေတြအေရအတြက္ကုိ တြက္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြဟာ စကၤာပူ၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကုိရီးေတြထက္ ေျမပုိင္ရွင္ ယာပုိင္ရွင္အရမ္းေပါပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာလူမ်ဴိးေတြဟာ သူတုိ ့ထက္ေျမေနရာပုိၿပီး ခ်မ္းသာပါတယ္လုိ ့ေျပာႏုိင္တယ္။
အခု ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ့ေတြဝင္လာတဲ့အခါမွာ ေဒါ္လာတစ္သိန္းေလာက္ေပးရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေျမေနရာေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္တယ္လုိ ့ဆုိၿပီး ျမန္မာဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ လယ္ေတြအမ်ားႀကီး ဝယ္ႏုိင္တယ္။ ေဒါ္လာတစ္သိန္းဆုိတာက ျမန္မာေငြ သိန္းတစ္ေထာင္နီးပါးေလာက္ေစ်းေပါက္ပါတယ္။ ဘီလွ်ံနာသူေဌးႀကီး တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဒီေငြဟာ ဝုိင္တစ္ပုလင္းစာေလာက္ပဲ ရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္ကေျမေတြေတာ့ ကုန္ေတာ့မွာပဲလုိ ့ေတြးေနမိပါတယ္။
ရခုိင္က သဘာဝဓာတ္ေငြ ့ပုိက္လုိင္းကုိ တရုတ္ျပည္ကုိ သြယ္တန္းတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ယာေတြဖယ္ေပးရပါတယ္။ တရုတ္ Company က တစ္အိမ္ေထာင္ကုိ နစ္နာေၾကးအေနနဲ ့ တီဗြီတစ္လုံးအျပင္၊ ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ေပးပါတယ္။ ဒီေငြနဲ ့တီဗြီတစ္လုံးဟာ တကယ္တန္းေတာ့ တရုတ္ယြမ္ေငြနဲ ့ဆုိရင္ တရုတ္ျပည္မွာ ေခါက္ဆြဲေလးငါးပြဲစာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါမွ တီဗြီေကာင္းေကာင္းမျမင္ဘူးတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ မ်ားတာေပါ့။ ဒီလုိအေျခအေနကို တုိင္းျပည္ရဲ ့ေနရာအႏွံ ့အျပားမွာ ျမင္ေတြ ့ေနရပါၿပီ။ တရုတ္စီးပြားေရးအျပင္ႏုိင္ငံတကာက လုပ္ငန္းရွင္ေတြပါေပါင္းလုိက္ရင္ ျမန္မာေတြရဲ ့တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ေျမယာေတြ ဘယ္ေလာက္ဆုံးရႈံးနစ္နာမလဲဆိုတာကို တြက္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ေျမယာမဲ့ေတြေပါလာေတာ့မယ္။ ၾကာရင္ သူတုိ ့ေျမပုိင္ၿပီး ၊ က်ေနာ္တုိ ့က ေျမမဲ့ယာမဲ့ျဖစ္ေတာ့မယ္။
တရုတ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ေလာက္ကုိေတာ့ သနားတယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ၾသစေတ်းလ်မွာ တရုတ္ Company ေတြလာၿပီး မုိင္းတူးပါတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ေတြပိုင္တဲ့ေျမယာေတြကုိ တရုတ္ေတြက ေပါက္ေစ်းထက္သုံးဆေလာက္ေပးၿပီး ဝယ္ပါတယ္။ ၾသစီလယ္သမားေတြလည္း တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့ေပါက္ေစ်းရေတာ့ေရာင္းပါတယ္။ ဒါရဲ ့အက်ဴိးဆက္ကေတာ့ လယ္သမားအမ်ားအျပား ေငြပုိက္ၿပီး တျခားေနရာေျပာင္းရတဲ့အျပင္ ဘာလုပ္စားရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္တယ္။
သူတုိ ့လယ္ေျမေတြေနရာမွာ တရုတ္ႀကီးေတြ ခန္ ့ခန္ ့ႀကီးနဲ ့မုိင္းတူးၿပီး အက်ဴိးအျမတ္ခံစားလာတာကို ၾသစီေတြအေနနဲ ့ရင္ထုမနာျဖစ္ၿပီး သူတုိ ့ေရာင္းခဲ့တာကုိ ေနာင္တအႀကီးအက်ယ္ရၾကပါတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္တီဗြီမွာေတြ ့ေတာ့ ဒီလုိနိဂုံးခ်ဴပ္မိတယ္။ ငါတုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ ၾသစီလုိ ေဒါ္လာသုံးတဲ့ႏုိ္င္ငံမဟုတ္ေတာ့ ပိုၿပီး ထိလိမ့္မယ္လုိ ့ေတြးမိတယ္။ ပုိၿပီးဆုိးလိမ့္မယ္လုိ ့ခန္ ့မွန္းမိတယ္။ အခုလည္းေျမယာက်ဴးေက်ာ္မႈ ့၊ သိမ္းပိုက္မႈအသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေငြဟာ ခဏပဲခံပါတယ္။ ေျမေတြ ယာေတြဟာ က်ေနာ္တုိ ့တစ္သက္တင္မကဘူး ေနာင္မ်ဴိးဆက္ေတြအတြက္ပါ အရမ္းကို အေရးႀကီးတယ္။
ကိုယ့္ေျမ ကုိယ့္ေရကို တန္ဖုိးၾကပါ။ ေစ်းဘယ္ေလာက္ေပးေပး မေရာင္းဖို ့သတိထားၾကပါ။ ျမန္မာက်ပ္ေငြ သိန္းတစ္ေထာင္ဟာ သူေဌးႀကီးေတြ ဘီယာဖိုးေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေငြကုိ မက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ ့ရဲ ့ေျမေတြယာေတြ မဆုံးရႈံးရေအာင္ ဝုိင္းၿပီးကာကြယ္ၾကပါ။
