ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးတဲ့ ပါေမာကၡအုန္းေက်ာ္စာအုပ္ကုိ မေလးရွားႏုိင္ငံ ပီနန္ၿမိဳ ့ကို ဒုတိယတစ္ေခါက္ေရာက္တုန္းက ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီစာအုပ္ဖတ္တဲ့ေနရာက ပီနန္ၿမိဳ ့က အေပါစား တည္းခုိခန္းတစ္ခုရဲ ့ ေခ်ာင္က်က်ေနရာေလးတစ္ခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ မီးေရာင္က ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ နဲ ့ ေဘးနားမွာ တရုတ္ဘိန္းစားႀကီး ႏွစ္ေယာက္က တီဗီြၾကည့္ေနတယ္။ ညာဖက္အခန္းထဲမွာ ကုလားစုံတြဲက အီစီကလီလုပ္ၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ေမာသံေတြနဲ ့ၾကည္ႏႈးေနၾကတယ္။ ျမန္မာစကား ခပ္၀ဲ၀ဲနဲ ့ လူငယ္စုံတြဲကလည္း ေကာင္တာမွာ သူတုိ ့ကိစၥၿပီးေတာ့ အခန္းဖုိး မေလးရွားရင္းဂစ္ေငြ ငါးဆယ္ကုိ ေပးေနေလရဲ ့။ က်ေနာ္က ေရခ်ဳိးခန္းေဘးက ေလွခါးနားမွာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးတဲ့ပါေမာကၡ ဦးအုန္းေက်ာ္စာအုပ္နဲ ့ဇိမ္ယူပါတယ္။ ေဘးနားမွာက ျမန္မာျပည္ထုတ္ ရမ္အရက္ ပုလင္းျပားေလးနဲ ့။ အရက္တငုံေသာက္လုိက္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုလွန္လိုက္နဲ ့ ပီနန္ၿမိဳ ့ညေနေစာင္းကုိ ႀကိဳဆုိရင္ ဦးအုန္းေက်ာ္ကုိ ဂုဏ္ျပဳတယ္။
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ပါေမာကၡဦးအုန္းေက်ာ္ကုိ အေတာ္ခင္ပုံရတယ္။ ဦးအုန္းေက်ာ္ကလည္း ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကုိ အရမ္းခ်စ္ပုံရတယ္။ သူက အရက္သမား။ အရြဲ ့သမား။ ပညာတက္ၿပီး ပညာတက္တုိ ့ရွိသင့္တဲ့ဂုဏ္သိကၡာမရွိ။ အရွက္မရွိ။ ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစားၿပီး ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးအရြဲ ့တုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ့ေခတ္က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ဦးအုန္းေက်ာ္က အေတာ္ေလးကုိ အျမင္ကပ္ပုံလည္းရတယ္။
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ဒီစာအုပ္ကုိ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေရးလဲေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ သူ ့စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီး အေတြးတစ္ခုရတယ္။ ဒါကေတာ့ ဦးအုန္းေက်ာ္လုိ ပညာရွင္မ်ဳိး လက္ရွိႏုိင္ငံေရးကာလမွာ ထြက္လာရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ဒီလုိမ်ဳိး ပညာတက္ ပညာရွင္အရက္သမားေတြ လူ ့ဂြစာေတြမ်ား လာရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာပဲလုိ ့။
စာအုပ္ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္က ၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာျဖစ္ေတာ့ အခုဆုိရင္ ၁၀-လေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီေန ့မွပဲ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းကုိ ဖီလင္လာလုိ ့ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ စာေရးတယ္ဆုိတာက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာရွိတာကို ရွိတဲ့အတုိင္း ရုိးရုိးသားသားသာေရးခ်လုိက္။ ဒါဆုိရင္ စာေရးလုိ ့ရၿပီလုိ ့ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္လား ပီမုိးနင္းလားမသိဘူး...ေျပာဘူးတယ္။ ဒီစကားကိုအေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ လက္ခံတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိးကားၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဦးမ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကို ေရးဖုိ ့က်ေနာ္ စဥ္းစားေနတာၾကာပီ။
ဆရာ့ကို က်ေနာ္တခါက မႈးၿပီး အင္တာဗ်ဴးတယ္။ ဆရာ့အေၾကာင္းကုိ ေျပာပါလုိ ့။ သူ ့ထုံးစံအတုိင္း နန္းစေတာ့ ေျပာခ်လုိက္တာ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ အစေကာက္ရမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ဒါနဲ ့သူ ့ရဲ ့အင္တာဗ်ဴးဖုိင္ကို ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဒီအတုိင္းပဲသိမ္းထားခဲ့တယ္။
ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့ အန္စီဂ်ီယူဘီမွာလုပ္ေနတဲ့ လူ ့ေဘာင္သစ္က ကုိအေသးေလးမွာ ကြန္ျပဴတာမရွိလုိ ့ က်ေနာ့္ ကြန္ျပဴတာ ကိုေပးလိုက္ေတာ့ ဆရာနဲ ့အင္တာဗ်ဴးထားတဲ့ဖုိင္ပါေပ်ာက္သြားတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဆရာေဒါက္တာ မ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကုိ ေရးခ်င္လဲဆုိေတာ့ ေရးမယ့္သူမရွိလုိ ့ေရးခ်င္တာပါလုိ ့ေျဖပါရေစ။ ဆရာနဲ ့တပည့္ အတုိင္အေပါက္ညီညီေျမွာက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပညာရွင္ေတြ ပညာတက္ေတြကုိ အရမ္းတန္းဖုိးထား အထင္ႀကီးလုိ ့ပါ။
ဆက္ရန္-
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ပါေမာကၡဦးအုန္းေက်ာ္ကုိ အေတာ္ခင္ပုံရတယ္။ ဦးအုန္းေက်ာ္ကလည္း ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကုိ အရမ္းခ်စ္ပုံရတယ္။ သူက အရက္သမား။ အရြဲ ့သမား။ ပညာတက္ၿပီး ပညာတက္တုိ ့ရွိသင့္တဲ့ဂုဏ္သိကၡာမရွိ။ အရွက္မရွိ။ ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစားၿပီး ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးအရြဲ ့တုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ့ေခတ္က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ဦးအုန္းေက်ာ္က အေတာ္ေလးကုိ အျမင္ကပ္ပုံလည္းရတယ္။
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ဒီစာအုပ္ကုိ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေရးလဲေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ သူ ့စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီး အေတြးတစ္ခုရတယ္။ ဒါကေတာ့ ဦးအုန္းေက်ာ္လုိ ပညာရွင္မ်ဳိး လက္ရွိႏုိင္ငံေရးကာလမွာ ထြက္လာရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ဒီလုိမ်ဳိး ပညာတက္ ပညာရွင္အရက္သမားေတြ လူ ့ဂြစာေတြမ်ား လာရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာပဲလုိ ့။
စာအုပ္ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္က ၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာျဖစ္ေတာ့ အခုဆုိရင္ ၁၀-လေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီေန ့မွပဲ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းကုိ ဖီလင္လာလုိ ့ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ စာေရးတယ္ဆုိတာက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာရွိတာကို ရွိတဲ့အတုိင္း ရုိးရုိးသားသားသာေရးခ်လုိက္။ ဒါဆုိရင္ စာေရးလုိ ့ရၿပီလုိ ့ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္လား ပီမုိးနင္းလားမသိဘူး...ေျပာဘူးတယ္။ ဒီစကားကိုအေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ လက္ခံတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိးကားၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဦးမ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကို ေရးဖုိ ့က်ေနာ္ စဥ္းစားေနတာၾကာပီ။
ဆရာ့ကို က်ေနာ္တခါက မႈးၿပီး အင္တာဗ်ဴးတယ္။ ဆရာ့အေၾကာင္းကုိ ေျပာပါလုိ ့။ သူ ့ထုံးစံအတုိင္း နန္းစေတာ့ ေျပာခ်လုိက္တာ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ အစေကာက္ရမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ဒါနဲ ့သူ ့ရဲ ့အင္တာဗ်ဴးဖုိင္ကို ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဒီအတုိင္းပဲသိမ္းထားခဲ့တယ္။
ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့ အန္စီဂ်ီယူဘီမွာလုပ္ေနတဲ့ လူ ့ေဘာင္သစ္က ကုိအေသးေလးမွာ ကြန္ျပဴတာမရွိလုိ ့ က်ေနာ့္ ကြန္ျပဴတာ ကိုေပးလိုက္ေတာ့ ဆရာနဲ ့အင္တာဗ်ဴးထားတဲ့ဖုိင္ပါေပ်ာက္သြားတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဆရာေဒါက္တာ မ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကုိ ေရးခ်င္လဲဆုိေတာ့ ေရးမယ့္သူမရွိလုိ ့ေရးခ်င္တာပါလုိ ့ေျဖပါရေစ။ ဆရာနဲ ့တပည့္ အတုိင္အေပါက္ညီညီေျမွာက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပညာရွင္ေတြ ပညာတက္ေတြကုိ အရမ္းတန္းဖုိးထား အထင္ႀကီးလုိ ့ပါ။
ဆက္ရန္-
