Occupational Health and Safety ကုိဘာသာမျပန္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီပညာရပ္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သင္ၾကားေနတာမရွိပါဘူး။ ဒီလုိဘာသာရပ္ဟာ ယေန ့ေခတ္ကာလမွာ အထူးပဲ အေရးႀကီးတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္တုိင္းမွာ စက္ရုံအလုပ္ရုံတုိင္းမွာ ဒီဘာသာရပ္နဲ ့သက္ဆုိင္တဲ့ဌာနရွိရတယ္။ ရွိမွလည္း လုပ္ငန္းရွင္နဲ ့အလုပ္သမားေတြႏွစ္ဘက္လုံး အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိႏုိင္မယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီလုိအလုပ္နဲ ့အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနတဲ့လူေတြအမ်ားအျပားရွိတယ္။
လစာလည္းအေတာ္ေကာင္းတဲ့အလုပ္တစ္ခုပါ။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ ဒီဘာသာရပ္နဲ ့ဘြဲ ့ရၿပီး အေတြ ့အႀကဳံေလးငါးႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့သူတစ္ဦးရဲ ့လစာဟာ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာသိန္းခ်ီရွိပါတယ္။
ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ Ministry For Work Safe ဆုိတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံအမ်ားစုကုိ ေျပာတာပါ။ တခ်ဳိ ့ေသာ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ေတြမွာေတာ့မရွိပါဘူး။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ပါတယ္လုိ ့ေျပာႏုိင္ၿပီ။
တာေမြမွာ ျဖစ္ပြားတဲ့ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲမႈ ကိုေလ့လာၾကည့္ပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ဓာတုေဗဒပစၥည္းေတြကုိ လူေတြနဲ ့နီးတဲ့ေနရာမွာ ထားတဲ့ကိစၥဟာ အင္မတန္ကို အသိပညာေခါင္းပါးတဲ့ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ အမွန္မွန္က ဒီပစၥည္းေတြကုိ လူေနအိမ္နဲ ့ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ သီးသန္ ့ထားသင့္တယ္။ ထားရင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိေပးတဲ့ ဆုိင္းပုဒ္ေတြဘာေတြတပ္ဆင္ၿပီး သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္သင့္တယ္။
အခုလုိ ဗဟုသုတေခါင္းပါးေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေသေၾက ၾကရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံမွာ အထက္ကေျပာတဲ့ Occupational Health and Safety ဆုိတဲ့ဘာသာရပ္ရယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္လုံၿခဳံေရးအတြက္ ဖြဲ ့စည္းထားတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာန မရွိလုိ ့ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိ မျဖစ္သင့္တဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီေပါက္ကြဲမႈ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္၊ ဘယ္သူ ့မွာတာ၀န္ရွိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိခုိက္တဲ့သူမွန္သမွ်ကုိ စက္ရုံပုိင္ရွင္ (သုိ ့) စီးပြားေရးသမားက လုံး၀ အေလွ်ာ္ေပးရပါ့မယ္။ ၿပီးရင္ တရားဥပေဒအရ ေထာင္ခ်သင့္တယ္။
ဦးပုိင္က ပုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ဒီကိစၥကုိ ဦးပုိင္က လုံး၀တာ၀န္ယူရပါလိ့မ္မယ္။ အစုိးရအေနနဲ ့ ဒီအမႈ ့အတြက္ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ ့ၿပီး စစ္ေဆးသင့္ၿပီ။
ဒီလုိျဖစ္ရပ္နဲ ့အလားတူတဲ့ ပုံစံေတြ တုိင္းျပည္ထဲက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာရွိေနတယ္။ စက္ရုံအလုပ္ရုံတုိင္းမွာ ဖုံးဖိလုိ ့မရတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြကလြဲရင္ ေသးေသးမႊားမႊားျဖစ္ရပ္ေတြဟာ လူမသိခဲ့ပါဘူး။ တာေမြက ကိစၥကေတာ့ ဖုံးလုိ ့မရလုိ ့ ဒီေလာက္ေပၚခဲ့တာပါ။
ဘက္ထရီစက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္သမေလး တစ္ေယာက္ဟာ ဘက္ထရီအဆိပ္မိလုိ ့ တစ္သက္လုံးခေလးေမြးလုိ ့မရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ ၀မ္းကြဲ ညီမျဖစ္တယ္။ သူမလုိ စက္ရုံမွာ လုပ္တဲ့စက္ရုံအလုပ္သမားတုိင္းမွာ ဒီလုိေရာဂါမ်ဳိးရွိတယ္။ က်ေနာ္ညီမမွာ အထက္ေျပာတဲ့ ပညာရပ္မ်ဳိးနဲ ့ဗဟုသုတ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တရားစြဲရမွန္းလည္းမသိ၊ ဘယ္သူ ့ကိုတုိင္းရမွန္းလည္း မသိတဲ့သူျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြေပါက္ကြဲလုိ ့ေသၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း မနည္းဘူး။ ဒါေတြကုိ အာဏာပုိင္လူႀကီးေတြက ဘယ္လုိေျဖရွင္းရမလဲဆုိတာကုိ မသိၾကဘူး။ အထူးသျဖင့္ ပညာမတက္တဲ့ ျပသာနာေၾကာင့္လုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။
ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေကာ ဒီလုိျပသနာကုိဘယ္လုိေျဖရွင္းရင္ ေကာင္းမလဲဆုိတာကုိ သိဖုိ ့လုိသလုိ၊ လက္ရွိအစုိးရကလည္း ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္အထက္ကေျပာတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနကုိဖြဲ ့ပါ။ Occupation Health and Safety ဘာသာရပ္ေတြကုိ တကၠသုိလ္ေတြမွာ သင္ၾကားပါ။ စက္ရုံတုိင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္တုိင္းမွာ ဒီလုိ ဌာန နဲ ့အလုပ္အကုိင္ေတြ ဖန္တီးပါ။ ဒါေတြကုိ ၀န္ႀကီးဌာနက ဥပေဒနဲ ့တိတိက်က် လုပ္ရင္ အခုလုိမ်ဳိး တာေမြမွာ ျဖစ္တဲ့မီးေလာက္ေပါက္ကြဲမႈမ်ဳိး ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ရွားႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ လူ ့အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူေတြရွိသင့္သလုိ လုပ္ငန္းခြင္လုံၿခဳံေရးနဲ ့ျမွင့္တင္ေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားသူေတြလည္း ရွိဖုိ ့လုိအပ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့မီးေလာင္တုိင္း ေရနဲ ့ၿငိမ္းရမဲ့ဆုိတဲ့ အသိပညာမ်ဳိးနဲ ့လည္း မီးသတ္သမားေတြ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။
အဓိကျပသနာက ပညာမဲ့မႈ ့ေၾကာင့္ မေသသင့္ပဲေသ၊ မကုန္သင့္ပဲ ကုန္ခဲ့ၿပီ။
