၂၀၁၂-ကိုအေကာင္းျမင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ ့ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္မယ္

ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လုိ ့ႏွစ္သစ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၂-ကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆုေတာင္းစာ၊ ခ်ီးမႊမ္းစာအေနနဲ ့ ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားလုံးေတြျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေျပာပါရေစ။ က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးပါရဂူမဟုတ္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လုိတာကုိျဖည့္ၿပီးဖတ္ပါ။ ပုိတာကုိ ဖယ္ၿပီးဖတ္ပါလုိ ့ ပထမဆုံးေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။

အရမ္းကုိ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ ဘယ္ႏုိ္င္ငံမွ မရွိတဲ့ ေစ့စပ္ညွိႏႈိင္းေရးမႈးတစ္ဦး ျမန္မာျပည္မွာရွိခဲ့ၿပီ။ သူကေတာ့ ရထား၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္း။ ရထား၀န္ႀကီးရဲ ့အလုပ္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ ရထားေတြေခတ္မွီေအာင္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ ျပည္သူေတြအဆင္ေျပေခ်ာ့ေမြ ့စြာခရီးသြားလာႏုိင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ရထားလမ္းေတြ တုိးခ်ဲ ့တာ၊ မြန္းမံတာကုိ မ်က္ေျခမျပတ္လုပ္ရမဲ့အလုပ္က ရထား၀န္ႀကီးရဲ ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံတကာက ရထား၀န္ႀကီးေတြ လုပ္ရတဲ့အလုပ္။ သုိ ့ေသာ္ သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ ့မတူ ၊ တမႈထူးျခားစြာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ရထား၀န္ႀကီးဟာ ရထားအလုပ္ကို မလုပ္ပဲ ပြဲစားလုပ္ရတယ္လုိ ့ဗ်ာ။ ထူးျခားေနတာကုိ ေျပာတာပါ။ သူ ့ကုိရထား၀န္ႀကီး မခန္ ့ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိယ္စားလွယ္ (သုိ ့) ၀န္ႀကီးခန္ ့လုိက္ရင္ ပုိလုိ ့ေတာင္ သင့္ေတာ္အုံးမယ္။

သူကလည္း အေတာ္ႀကိဳးစားပမ္းစား နဲ ့ထုိင္းႏုိင္ငံတခြင္လုံးပတ္ၿပီး ကြတ္တီရုိစားလိုက္၊ ေလာက္ေခါင္ေသာက္လုိက္နဲ ့။ ၿပီးရင္ အတုိက္အခံ နဲ ့သူပုန္ေတြကုိ စည္းရုံးလုိက္ဆုိေတာ့ ၂၀၁၁-အတြက္ သူ ့ကုိ The Man of Year 2011 ဆုိၿပီး ဘုန္းေက်ာ္ဘေလာ့ဂ္ကေန ေပးခ်င္တဲ့အထိ ေစတနာရွိပါတယ္။ သူနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း အတုိက္အခံေလာကမွာ တစ္ပုံႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ အနဲဆုံး ဓာတ္ပုံေလးမ်ား တြဲၿပီးရုိက္လိုက္ရရင္ေတာင္ ေခတ္မွီသလုိမ်ဳိး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွ ့ဆက္တုိးပါ ရထား၀န္ႀကီးရယ္လုိ ့ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဒီကာလမွာေခတ္စားေနတဲ့ Development ေတြအေၾကာင္း နဲနဲေလာက္ေျပာခ်င္တယ္။ စစ္ေတြ၊ ထား၀ယ္၊ သီလ၀ါစတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးေတြအေၾကာင္းပါ။ ေဒၚလာ ဘီလီလ်ံအမ်ားအျပားနဲ ့တည္ေဆာက္ေနေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္အထူးပဲ အက်ဳိးအျမတ္ရႏုိင္ပါတယ္။ အလုပ္အကုိင္၊ အရင္းအႏွီး၊ နည္းပညာေတြလည္း စီမံကိန္းနဲ ့အတူပါလာတာကို ေတြ ့ေနရတယ္။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈ၊ ရြာေတြအေရႊ ့ခံရမႈ၊ လူ ့အခြင့္အေရးေတြ ခ်ဴိးေဖာက္ခံရမႈေတြလည္း ျမင္ေနၾကားေနရတယ္။ ဒီေနရာမွာ မၾကားရတာက စီမံကိန္းကေန အျမတ္ေငြဘယ္ေလာက္ရမွာလဲ။ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြဘယ္ေလာက္ ဖန္တီးေပးႏုိင္မွာလဲဆုိတာကို စာရင္းဇယားနဲ ့မေတြ ့ရေသးဘူး။ စီမံကိန္းတည္ေဆာက္ေနတဲ့ကာလမွာေတာင္ ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားေတြအမ်ားစုက ျပည္တြင္းက မဟုတ္ပဲ ျပည္ပေနေခၚယူတင္သြင္းေနတာကုိ ျမင္ေနရတယ္။ဥပမာ ျမစ္ဆုံမွာ တရက္ကားေမာင္းတဲ့လူေတာင္ တရုတ္ေတြျဖစ္္ေနတာကုိၾကည့္ပါ။ ရခုိင္ဘက္က ေရႊဂစ္စီမံကိန္းမွာလည္း ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာတရုတ္ေတြပဲ ေနရာတုိင္းျမင္ေနရေတာ့ တုိင္းျပည္ထဲက လူေတြသူမ်ားကိုေတာင္ခုိင္းစားေနရၿပီလုိ ့ေတာင္ ေျပာရမလုိျဖစ္ေနၿပီ။

ျဖစ္ေစခ်င္တာက ဒီလုိစီမံကိန္းေတြမွာ ျမန္မာေတြကုိ သုံးပုံပုံရင္ ႏွစ္ပုံေလာက္ ခန္ ့သင့္တယ္။ သူမ်ားေတြနဲ ့တြဲၿပီး ပညာယူသင့္တယ္။ ဒီလုိအခြင့္အလမ္းကုိ အစုိးရက ဥပေဒနဲ ့တိတိက်က်ျပဌာန္းသင့္တယ္။ အခုေတာ့ ျမန္မာေတြဟာ စီမံကိန္းတုိင္းမွာ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ျဖစ္တဲ့ လက္နဲ ့ေျမတူးတာ ေဘးကေန သူမ်ားေတြကုိ ကူညီတာပဲေတြ ့ေနရတယ္။

ဘယ္စီမံကိန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္တေလာျမင္ေနရတာက တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြထဲမွာျဖစ္ေနတယ္။ ထြက္လာမဲ့အက်ဳိးအျမတ္ေတြဟာ ဗဟုိအစုိးရလက္ထဲ (သို ့) Bank Account ထဲကုိပဲ ၀င္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အစုိးရအေနနဲ ့အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ တကယ္ပုိင္ရွင္အစစ္ေတြလက္ထဲကုိ မ်ားမ်ားထည့္ေပးဖုိ ့လိုိတယ္။ အျမတ္ေငြရဲ ့ရာခုိင္ႏႈံးအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သူတုိ ့နယ္ေျမဖြံ ့ၿဖိဳးေရးအတြက္ ခြဲေ၀သုံးဆြဲသင့္တယ္။

ဒါေပမဲ့လက္ရွိအေနအထားထိ အစုိးရမွာ ဒီလုိစဥ္းစားခ်က္မ်ဳိးေတာင္မရွိေသးဘူး။ သူတုိ ့မရွိေပမဲ့ ပုိင္ရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ရခုိင္တုိ ့၊ ရွမ္းတုိ ့မွာ အထူးသျဖင့္တာ၀န္ရွိတယ္။ ကုိယ့္ပစၥည္းကုိသူမ်ားက လာတူးၿပီးေရာင္းစားတယ္။ ၿပီးရင္ ကုိယ္က ဘာမွျပန္မရတဲ့အျပင္ ရြာေတြေတာင္ေရႊ ့ေပးရေသးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားေတြ မညံ့ဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။

လက္ရွိစီမံကိန္းရဲ ့ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ရြာေတြကုိ နစ္နာေၾကးေပးတာ တအားနဲတယ္။ တရုတ္ကုမဏီေတြကတရုတ္လုပ္အေပါစားတီဗြီနဲ ့ေငြေၾကးအနဲငယ္ေလာက္ပဲေပးေနတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ သက္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ ဘာမွ မလုပ္ေသးတာ အေတာ္အံ့ၾသမိတယ္။

တခ်ိန္တုန္းက မၾကားဘူးတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္အလုုပ္သမားေတြကုိ ကူညီတာ၊ ပတ္စ္ပုိ ့ထုတ္ေပးတာေတြဟာ အရမ္းကုိ ေက်နပ္စရာေကာင္းေနတယ္။ အရင္တုန္းက ျမန္မာေတြဟာ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္အေနအထားမ်ိဴးနဲ ့ထုိင္းမွာကၽြန္ခံေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ ေပၚတင္ရဲရဲ၀ံ့၀့ံ သြားလာႏုိင္ၿပီ။ အစုိးရကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ပက္သက္လာေတာ့ အလုပ္သမားေတြအေနနဲ ့အားကိုးရလာၿပီ။ ထုိင္းအစုိးရက လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ဖို ့မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ဒီလုိအေနအထားမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အစုိးရကို ေက်းဇူးတင္စရာေတာ့မလုိဘူး။ ဒါက သူတုိ ့အလုပ္။ သူတုိ ့အလုပ္ကုိသူတုိ ့လုပ္တာကုိ အားအားယားယားေက်းဇူးတင္ရင္ ေျမာက္ကုိးရီးယားလုိ Great Leaders and Dear Leaders ဆုိၿပီး ျဖစ္ေနအုံးမယ္။

ေနာက္တစ္ခုအားရစရာေကာင္းတာက အလုပ္သမားအေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး တုိင္းျပည္ထဲမွာ ဘဏ္ေလးခုကုိ ေငြေၾကးလုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးတာ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမးခ်င္တာက ဘာ့ေၾကာင့္အားလုံးေသာ ဘဏ္ေတြကုိ ဒီလုိအခြင့္အလမ္းေတြမေပးတာလဲ။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ အားလုံးကုိေပးသင့္တယ္။

ဒီေန ့အထိျပည္ပကေန အလုပ္လုပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ထဲက လူေတြကုိ ေငြလႊဲတာ အရမ္းစိတ္ကုန္ေနၿပီ။ ဟြန္ဒီနဲ ့က အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ တုိင္းျပည္လည္း အခြန္မရဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့လုိလူေတြအတြက္လည္း အရမ္းနစ္နာရတယ္။ အမွန္တကယ္ေပါက္ေစ်းကုိ မရဘူး။ ၿပီးရင္အလိမ္လည္းခံရေသးတယ္။ ဥပမာ စကၤာပူမွာ ေဒၚလာသန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး လိမ္သြားတဲ့ကိစၥဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္သနားစရာေကာင္းလဲ။ ျမန္ျမန္လႊဲလုိ ့ရပါေစဆုိၿပီး ဆုေတာင္းေနပါတယ္။

ဒိထက္ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြလုပ္ဖုိ ့မ်ားမ်ားလုိေသးတယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ ဥပမာ အၿမဲတမ္းလူေတြေျပာေနတဲ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ပြင့္လင္းလာေရး နဲ ့ တရားေရးစနစ္ခုိင္မာသထက္ခုိင္ေအာင္လုပ္ဖုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိျမန္ျမန္နဲ ့မ်ားမ်ားေပးဖုိ ့ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေပးပါ။

လက္ရွိအေျခအေနအထိေတာ့ အစုိးရလုပ္ေနတာေတြကုိ အားလုံးလုိလုိေထာက္ခံေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစုိးရ ့ျဖစ္ခ်င္္တဲ့အတုိင္း လုပ္ေနတာကိုေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ ့အသံေတြကုိ နားေထာင္ၿပီးလက္နာဖုိ ့လုိေသးတယ္။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ ့လုိေသးတယ္။ ေခါင္းေတာ့ညိမ့္တယ္။ ၿပီးရင္ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးလည္း မေကာင္းဘူး။ လက္ရွိအေနအထားထက္ ပိုၿပီးပြင့္လင္းလာရင္ ေကာင္းလာရင္ လူတုိင္းက အားေပးမွာပဲ။

ေနာက္ဆုံးတစ္ခုေတာင္းဆုိခ်င္တာက ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ျမန္မာပညာရွင္ေတြနဲ ့စီးပြားေရးသမားေတြကုိ ျပန္လာပါ။ တုိင္းျပည္ထဲမွာလာလုပ္ပါဆုိိုယုံနဲ ့မလုံေလာက္ေသးဘူးလုိ ့ျမင္တယ္။ သူတုိ ့ေတြကုိ Offer ေပးရမယ္။ ဥပမာ ရာထူး၊ လစာ နဲ ့အာမခံေကာင္းေကာင္းေပးရမယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့ေတြ ျပန္လာခ်င္တဲ့စိတ္ရွိမယ္။ အထူးသျဖင့္ မက္လုံးေပးကုိေပးရမယ္။ မည္သည့္အလုပ္မဆုိ အလုပ္ေခၚရင္ မက္လုံးေပးရပါတယ္။ ဒါမွ လုပ္ခ်င္တဲ့ Motivation ရွိလာမယ္။ ျပန္လာပါဆုိယုံနဲ ့ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး။လူတုိင္းက တုိင္းျပည္ ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္တယ္။ ထမင္းေတာ့ အငတ္မခံႏုိင္ဘူး။ အနဲဆုံးကုိယ့္မိသားစုဖူလုံဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္။

အစိုးရကသာ နဲနဲေလးေပ်ာ့လာရင္ အတုိက္အခံေကာ ျပည္သူေကာ အလုိလုိေပ်ာ့လာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ တုိင္းျပည္စည္းလုံးေစခ်င္ရင္ ဒိထက္ပုိၿပီးေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ခ်ည္းကပ္မႈေတြနဲ ့အတိုက္အခံကုိခ်ည္းကပ္ၾကည့္ပါ။ အတုိက္အခံကလည္း မိမိျဖစ္ခ်င္္တာေတြႀကီးပဲ မၾကည့္ပဲ ေျပလည္ႏုိင္မဲ့ နည္းလမ္းကိုလည္း ရွိထားေစခ်င္တယ္
။

ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့ရထား၀န္ႀကီးရာထူးကေန ေလယ်ာဥ္၀န္ႀကီးရာထူးေတာင္ရႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္ တကယ္လုိ ့ ဒိထက္ပုိၿပီးေအာင္ျမင္လာရင္။ ၂၀၁၂-မွာ ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရ၊ ေဒၚစုဦးေဆာင္ေသာ အတိုက္အခံႏွင့္တကြ အားလုံးေသာ ျမန္မာျပည္သူတုိင္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

အားလုံးေသာဘက္တုိင္းကလူေတြ အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာ ပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာကုိ ၂၀၁၂-မွာ ျမင္ႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

ပဲခူးက ကုိေက်ာ္၀ဏ (လက္ရွိ နယူးေယာက္) ခင္ဗ်ား။ ေရာက္ရာအရပ္က မယားႀကီး မခင္ခင္လဲ့ (အုန္းဖန္ဒုကၡသည္စခန္း) ကုိ အျမန္ဆုံးဆက္သြယ္ပါ။

ပဲခူးက ကုိေက်ာ္၀ဏ (လက္ရွိ နယူးေယာက္) ခင္ဗ်ား-

ေရာက္ရာအရပ္က မယားႀကီး ေဒၚခင္ခင္လဲ့ (အုန္းဖန္ဒုကၡသည္စခန္း) ကုိ အျမန္ဆုံးဆက္သြယ္ပါ။

အလယ္တန္းျပေက်ာင္းဆရာမျဖစ္သူ ေဒၚခင္ခင္လဲ့ဟာ ၉၉၉၉ -မွာ ကုိေက်ာ္၀ဏေၾကာင့္ ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ၿပီး၊ ၿပီးခဲ့ႏွစ္ကမွ ျပန္လြတ္လာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကုိေက်ာ္၀ဏက ေနာက္မိန္းမနဲ ့နယူးေယာက္မွာႏွပ္ေနပါၿပီ။

အခု ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ေထာင္က်သြားတဲ့ ေဒၚခင္ခင္လဲ့ နဲ ့ခင္ဗ်ားသားေတြဟာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ ကုိယ့္မိသားစုကို ကူညီဖုိ ့ေနေနသာသာ မုိက္ရုိင္းတယ္လုိ ့ၾကားရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္။

ဆရာမေဒၚခင္ခင္လဲ့က ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ ၉-ေလးလုံးမွာ ေထာင္က်တာ ဘ၀ကိုပ်က္ေရာပဲတဲ့ဗ်ာ....။