အေနာ္ရထာကုိ ဘာ့ေၾကာင့္ ထုိင္းေတြခ်စ္တာလဲ

အေနာ္ရထာမင္းႀကီးကို ထုိင္းေတြက အရမ္းေလးစားတယ္။ ထုိင္းလူမ်ဴိးေတြရဲ ့အိမ္အခ်ိဴ ့မွာ အေနာ္ရထာဘုရင္းႀကီးရဲ ့ပန္းခ်ီကုိ ထားၿပီးေတာင္ ကုိးကြယ္တဲ့ ထုိင္းေတြကို ေတြ ့ဘူးတယ္။ အေနာ္ရထာလည္း အယုဒယကုိ ႏွစ္ခါဝင္ၿပီးတုိက္ဘူးတယ္။ သူက ဦးေအာင္ေဇယ်နဲ ့မတူတာက ေစာက္ရမ္းမလုပ္ဘူး။


ဒီေခတ္စကားနဲ ့ေျပာရရင္ Nation Rebuilding ျပန္လုပ္ေပးတယ္။ ႏုိင္ငံကုိ သိမ္းၿပီးတာနဲ ့ အေနာ္ရထာက အပ်င္းေျပ ထိုင္းမေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ရတယ္။ သူတုိ ့ဘုရင္ကုိယ္တုိင္က အေနာ္ရထာကိုၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖူနဲ ့ေပးထားတာ။ ဘုရင္နဲ ့ေပးစားရင္ ခေလးေတြထြက္လာမယ္။ ဒီခေလးေတြကိုေထာက္ၿပီး ယုိးဒယားကို စစ္မခင္းႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ယုိးဒယားဘုရင္က ခေလးအေတြးနဲ ့တြက္ပုံရတယ္။

ျမန္မာဆုိတာ သိတဲ့အတုိင္း အားအားရွိရွိ သူမ်ားကို ခ် ခ်င္ေနတာ။ သူမ်ားကို ခ်လုိ ့မရရင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကို ျပန္ခ်တယ္။

အဲဒိတုန္း ဖင္ေခါင္းက်ယ္တဲ့ ဘုရင္းတပါးရွိတယ္။ ရခုိင္ဘုရင္။ နာမည္ေတာ့မသိဘူး။ သိခ်င္ရင္ အုိဘယ့္အေနာ္ရထာကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သူကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ဘယ္သူမွ လူမထင္ဘူး။ ရခုိင္ကမ္းရုိးတန္းနဲ ့ဗမာျပည္ကို ေတာင္တန္းေတြျခားထားတယ္။ အဲဒိေတာင္ေတြကို အားကိုးၿပီး ရခုိင္က ဗမာကို ေသြးတုိးစမ္းတယ္။ အေနာ္ရထာက မလုပ္ရင္လည္းမလုပ္ဘူး။ လုပ္ၿပီဆုိရင္လည္း ဦးသိန္းစိန္လုိပဲ။

ဒီမွာတင္ အေနာ္ရထာက ဒီေခတ္စကားနဲ ့ဆုိရင္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးကမ္းလွမ္းတယ္။ ရခုိင္ဘုရင္က ျငင္းတယ္။ ျငင္းတာတင္မကဘူး ယုိးဒယားကို ေတာင္ေက်ာ္ၿပီး အေဖေခါ္ခ်င္တယ္။ အဲဒိမွာတင္ ဦးသိန္းစိန္နဲ ့တူတဲ ့အေနာ္ရထာက ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ့ ယုိးဒယားေကာ ရခုိင္ေကာ အပီေကြ်းတာ။

က်န္စစ္သား၊ ငလုံးလက္ဖယ္၊ ငေထြးရႈး၊ ေညာင္ဦးဖီးဆုိတဲ့ အညာသားေလးေယာက္ကလည္း သိတဲ့အတုိင္း လမ္းမယူဘူး။ သူတုိ ့ကုိ အားကုိးၿပီးအေနာ္ရထာက ရခုိင္မကလုိ ့၊ ယုိးဒယားျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ေအာင္တုိက္ခဲ့ႏုိင္တယ္။ အယုဒယတင္မကဘူး ဇင္းမယ္နဲ ့ လာအုိအထိေတာင္ေရာက္ေသးလားမသိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွမ္းေတြကို ေနရာတကာေတြ ့ႏုိင္တယ္။

တခ်ုိ ့ျမန္မာစစ္သားေတြ ထုိင္းမေတြကို ယူၿပီး ယုိးဒယားမွာေနခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာဘုရင္ႀကီးက ေက်ာင္းေတြေဆာက္တယ္။ ဘုရားတည္တယ္။ လယ္ေတြျပဳျပင္တယ္။ ယုိးဒယားကို ဦးေအာင္ေဇအတုိင္း မဆက္ဆံဘူး။ ဦးေအာင္ေဇယ်ကုိ ဘာနဲ ့ႏႈိင္းရမလဲဆုိရင္ သြားေလသူ ဦးသန္းေရႊလုိပဲ။ သိတ္ၿပီး က်ပ္ျပည့္တဲ့ပုံမေပါ္ဘူး။ အေနာ္ရထာက ဦးသိန္းစိန္လုိ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းပဲ။ သူ ့သမီးကို ရလုိ ့လားမသိဘူး။ ေနာက္ဆုံး ယုိးဒယားဘုရင္ႀကီးကုိ အေနာ္ရထာက သူ ့တပည့္အျဖစ္ လြဲခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္လာတယ္။ လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူတည္လုိက္တဲ့ဘုရားေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္ထိထုိင္းမွာ ဗမာဘုရားနဲ ့ဗမာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက အမ်ားႀကီပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ယုိးဒယားေတြက အေနာ္ရထာကို သူတုိ ့ဘုရင္လုိ ကုိးကြယ္ပုံ ရတယ္။

ျမန္မာျပည္က ေတာင္ႀကီးရွမ္းေတြကုိ ရွမ္းႀကီးလုိ ့ေခါ္တယ္။ ထုိင္းလူမ်ဴိးေတြကို ရွမ္းေလးလုိ ့ေခါ္တယ္။ ယိုးဒယားနဲ ့ဗမာက တကယ္တမ္းဆုိရင္ တႏုိင္ငံတည္းလုိ ့ပဲေတာင္ေျပာလုိ ့ရတယ္။ အကုန္နီးပါးတူတယ္။ မတူတာက ယုိးဒယားေတြ သတိၲမရွိဘူး။ မိန္းမလုပ္စာ ထိုင္ၿပီးစားခ်င္တယ္။ ေယာက်ာ္းေတြ ျမင္းေဆးရူတယ္။ ဒီျမင္းေဆကလည္း ဗမာေတြပဲ ထုတ္ၿပီး ယုိးဒယားကိုေရာင္းတာ။ အခုဆုိရင္ ယုိးဒယားႏုိင္ငံတခုလုံးကို သိမ္းခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္က စစ္တပ္ေတာင္အကူအညီေတာင္းစရာမလုိဘူး။ ထုိင္းမွာရွိတဲ့ဗမာေတြနဲ ့တင္လုံေလာက္တယ္။

ေနာက္ၿပီး သူတုိ ့ကဗမာကို အားကိုးတယ္။ ရြံလည္း ရြံတယ္။ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္တယ္။ အားမကိုးလို ့လည္း မရဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဗမာေတြပဲ...လက္ရွိထုိင္းကိုလုပ္ေက်ြးေနတာ။ ဘန္ေကာက္က လွ်ပ္စစ္မီးနဲ ့ကားေတြကိုေမာင္းေနတာက ရခုိင္က ဂက္စ္နဲ ့ေမာင္းေနတာ။ အလုပ္သမားကလည္း ဗမာပဲ။ ယိုးဒယားေတြအလုပ္က ဖာခံတာပဲရတယ္။ မယုံရင္ ထုိင္းကိုိေလွ်ာက္လည္ၾကည့္။ ဖာမေတြလမ္းေပါ္မွာနည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဖာခန္းေတြလည္းနည္းတာမဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ၿပီးထုိင္းေတြက ဗမာေတြကုိ အထင္ႀကီးတယ္။ ကန္ေဗာဒီးယားနဲ ့လာအုိတုိ ့လည္း သူ ့ေဘးမွာရွိတာပဲ။ ထူးျခားတာတစ္ခုက ဗမာေတြအတြက္ နယ္စပ္ေတြမွာ သူ ့ႏုိင္ငံကုိ တံခါးမရွိဒါးမရွိ ဝင္ေစပဲ။ ကန္ေဗာဒီးယားနဲ ့လာအုိဆုိရင္ ဒီေကာင္ေတြအေတာ္ႏွိမ္တယ္။ က်ေနာ္ ကန္ေဗာဒီယားနယ္စပ္ကုိ ေရာက္တုန္းက ေတြ ့ဘူးတဲ့အေတြ ့အႀကဳံပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးေအာင္ေဇယ်၊ အေနာ္ရထာနဲ ့ မဟာဗႏၶဳလကုိေတာ့ အေတာ္သေဘာက်တယ္။ ဒီဘဲႀကီးေတြ အေတာ္ေဆာ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေစာ္လည္းၾကည္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အစုိးရက ရုပ္ထုၿပီးကိုးကြယ္တာျဖစ္မယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးေအာင္ေဇယ်ေျပာတဲ့ ဟုိအေခ်ာင္းႀကီးကို မကုိးကြယ္လုိ ့။ သူတုိ ့ေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ ဂုဏ္တက္ခဲ့တာပဲ။



ဒီေလာက္ပါပဲဗ်ာ။

ေမွ်ာက္ျပဆန္ေတာင္းတဲ့ ျပည္ပက မီဒီယာ

မီဒီယာသမားေတြကို မီဒီယာေပါ္မွာ မင္းသားေတြလုိ ေတြ ့ေနရတယ္။ သူ ့တုိ ့မ်က္ႏွာေတြက ခန္ ့ခန္ ့ႀကီးနဲ ့။ မသိရင္ေတာ့ အထင္ႀကီးစရာ။ အစုိးရက လုပ္တဲ့ပြဲမွာ တစ္ခါမွ မတက္ဘူးေတာ့ ဒီလုိျဖစ္တာေတာ့မစမ္းပါဘူး။ ဝန္ႀကီးမေျပာနဲ ့ စစ္ဗုိလ္ေတာင္အနီးကပ္မေပါင္းဘူးတဲ့လူေတြ ၊ အခုဝန္ႀကီးေတြနဲ ့ထိေတြ ့ဆက္ဆံလာရေတာ့ သူတုိ ့ကုိသူတုိ ့ဟုတ္လွၿပီထင္ေနၾကတယ္။




မီဒီယာဥပေဒေရးဆြဲဖို ့အတြက္ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြကို ဖိတ္ေခါ္လုိ ့သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရက Irrawaddy Mizzima and DVB တုိ ့ခင္ဗ်ား- က်ေနာ္တို ့ကို ဝုိင္းကူပါလုိ ့ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။



က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ မ်က္စိဆံပင္ေမြးဆူးေနတာလား။ မနာလုိတဲ့စိတ္မ်ားေနတာလားေတာ့မသိဘူး။ တုိင္းျပည္ျပင္ပမွာ မီဒီယာေတြတစ္ပုံႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားသူတုိ ့ကုိ ေရြးၿပီးမွ က်ေနာ္ ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလဲဆုိတာကို ရွင္းပါ့မယ္။



မေလးရွားမွာ ျမန္မာ ဂ်ာနယ္ေတြရွိတယ္။ မဂၢဇင္းေတြရွိတယ္။ စကၤာပူလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ သူတုိ ့က စီးပြားေရးအတြက္ ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ မည္သည့္ အန္ဂ်ီအုိကေနမွ သူတုိ ့မေတာင္းဘူး။ သူတုိ ့စာေစာင္ေတြမွာလည္း ျပည္သူ ့အတြက္ရည္းဇူးၿပီး ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နဲ ့ပညာေရးအေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ျပတယ္။ ေၾကာ္ျငာနဲ ့ရပ္တည္သလုိ ေရာင္းအားကိုလည္း အားကိုၾကတယ္။ သူတုိ ့လည္း တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့က မဇိမ၊ ဧရာဝတီ နဲ ့ ဒီဗြီဘီလုိ ဝန္ႀကီးနဲ ့ေတြၿပီး မီဒီယာဥပေဒကို ေရးဆြဲတဲ့အထဲမွာမပါဘူး။ သူတုိ ့အလုပ္ကုိ သူတုိ ့လုပ္ၾကတယ္။



ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနကလုပ္တဲ့ မီဒီယာနဲ ့ဆုိင္တဲ့အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပြဲကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ျမန္မာျပည္ထဲက နာမည္ႀကီး မီဒီယာဘုိးေအႀကီးေတြကုိ မဖိတ္တာလဲမသိဘူး။ ဥပမာ လူထုဦးစိန္ဝင္းကိုၾကည့္ပါ။ သူ ့တုိ ့အျပင္အျခားလူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေအာင္ေဇာ္တုိ ့ညီအစ္ကို၊ စိန္ဝင္းတုိ ့ညီအစ္ကို နဲ ့ ေၾသာ္စီက အဂၤလိပ္မ ဝဝတုတ္တုတ္ႀကီးကို ခ်ဴစားေနတဲ့ တုိးေဇာ္လတ္တုိ ့ပဲ မီဒီယာအေၾကာင္းသိတာလား။



သူတုိ ့ကုိ တခ်ဴိ ့လူေတြေတာ့ အထင္ႀကီးမယ္။ မဇိမ၊ ဧရာဝတီနဲ ့ဒီဗြီဘီတုိ ့ဟာ ၈၈-ေတာခုိေက်ာင္းသားေတြလုပ္ခဲ့တဲ့မီဒီယာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒိသူေတာင္းစားေတြက မေလးရွားက ဂ်ာနယ္ေတြေလာက္ေတာင္အဆင့္မရွိဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကုိယ္ရွာစားတဲ့ေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ အန္ဂ်ီအုိကေန အေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ူိးျပလိမ္ၿပီးေတာင္းစားလာတယ္။ ဒီေငြနဲ ့ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမွင့္ကုိ တက္ဖို ့လွမ္းခ်င္ေသးတယ္။ ဒီလူေတြကုိ အထင္ႀကီးစရာ၊ အတုခုိးစရာ ဘာရွိလဲ။ ရွိရင္ က်ေနာ့္ကိုေျပာစမ္းပါ။ ခုိးတာမ်ား ဘတ္ေငြသန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး ရွိတယ္။



သူတုိ ့ေတာခုိလာတယ္။ ေတာထဲမွာ ေနရတာကိုေတာ့ အေသၾကာက္တယ္။ ေသရမွာလည္းေၾကာက္တယ္။ ဒါနဲ ့ၿမိဳ ့ေပါ္ကုိေျပးၿပီး ေမွ်ာက္ျပဆန္ေတာင္ၿပီး မီဒီယာဆုိၿပီးလုပ္တာကို အထင္ႀကီးစရာ၊ ေလးစားစရာလုိလုိ ့လား။ အဲဒိေကာင္ေတြတေန ့မွာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့ဒဏ္ခတ္တာကို ခံလိမ္မယ္။ သူတုိ ့လည္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးက စားလာတဲ့ ထမင္းကုိ ေျခမနဲ ့ကေလာ္ထုတ္ရင္ေတာင္ အေတာင့္လုိက္ထြက္လာႏုိင္တယ္။



သူတုိ ့ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမဲ့အစား ေတာထဲမွာ မွ်စ္စားၿပီး အေသခံတုိက္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကုိပဲ ေလးစားေတာ့မယ္။