….ထူးထူးျခားျခား မိန္းမက ေကာက္ညွင္းေပါင္း နဲ ့ ၾကက္ေၾကာ္ စားခ်င္တယ္တဲ ့ ။ ေၾသာ္…္မိန္းမရယ္ ခ်ဥ္ျခင္း တပ္စရာရွားလုိ ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ ့ၾကက္ေၾကာ္ ကုိ မွစားခ်င္ရသလားကြယ္……
ၾကက္( ၁)ကီလုိ (၆၀)ဘတ္ နဲ ့ေကာက္ညွင္းဆန္က အနည္းဆုံး ၃ ဗူးေလာက္၀ယ္မွရမွာ ငါၾကားဖူးတာက ခ်ဥ္ျခင္းတပ္တယ္
ဆုိတာ ဗုိက္ထဲက ကေလးက ေတာင္းတတာတဲ ့ ။“““ဒိေကာင္ အေတာ္အ္ေကာင္းႀကိဳက္တဲ ့ေကာင္ ၊ႀကီးပြားးမယ့္ေေကာင္ျဖစ္ မွာေသခ်ာ
တယ္””” “ ငါ့အေမက ေျပာဖူးတယ္ င့ါ ကုိ ို့ကုိယ္၀န္လြယ္ ထားတုန္းက လ်ွက္ဆားကို ေရနဲ့ ေဖ်ာ္ၿပီး တဝေသာက္ခ်င္သတဲ့ ေလ။ အဲ့ဒါ
ေၾကာင့္္ဘဲ ငါ အခုထိ ယက္လိုက္ စားလိုက္နဲ့ဲ ဘဝကို ၿဖတ္သန္းေနရလားမသိ။ ဒါေပမဲ့ ….ငါ့သားက အေကာင္းကိုမွ ေတာင္းတ တယ္ဆိုေတာ့ ႀကီးပြားမွာ၊ သားေလးဆႏၵကို ၿဖည့္ေပး ခ်င္လိုက္တာ။
ဒါေပမဲ့ သားရယ္ ရိကၡာထုတ္ရမယ့္ ရက္ကလဲ လိုေသးတယ္ကြ။ အရင္လက ရိကၡာဆန္ေလး ေရာင္းမိလို့ ဆန္အိုးထဲမွာ ႏို ့ဆီခြက္သံ တဂြမ္း
ဂြမ္း ၿမည္ေနၿပီ။ေနာက္ၿပီး စခန္းထဲမွာက စားဖို ့ ရိကၡာဘဲ ေပးတာ၊ ပိုက္ဆံမေပးဘူး။ ပိုက္ဆံကလည္း ဒုတိယဘုရားသခင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း လိုတယ္ကြ။ေေၾသာ္ ….ငါ့ႏွယ္ ““သားေလး သားေလး”” လို ့သာေၿပာေနရတယ္ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလား၊ ေမြးေတာင္ မေမြးရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ရပ္ကြက္(၁၀)ကေေဗဒင္ဆရာေၿပာတာမွန္မွာပါေလ၊“သားေလးေမြးမယ္တဲ့” ငါက လည္း သားေလးအရမ္းလိုခ်င္ေနတာ၊သားေလး
ဘဲၿဖစ္ပါေစ။ ဒါေပမဲ့ သားရယ္ အေဖ့ေၿခရာေတာ့မ နင္းေစခ်င္ဘူးကြာ။အေဖ ၿဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘဝေၿခရာေတြကအရမ္းၾကမ္းတမ္းတယ္။အထူး
သၿဖင့္ ၿပည္တြင္းက စစ္အစိုးရ ရဲ့ စနက္ေတြေၾကာင့္ ေပါ့။ အေဖက ၿပည္တြင္းမွာ ေနတုန္းက လယ္သမားႀကီးကြ။“ေက်းဇူးရွင္ေတာင္သူလယ္
သမားဦးႀကီးမ်ား” လို ့ေခၚတဲ့ မြန္ၿမတ္တဲ့ လယ္သမားႀကီးကြ။ဒါေပမဲ့ အေဖ့လယ္ေတြအသိမ္း ခံရတယ္။ဘာလို ့ သိမ္းလဲ အေဖလဲ မသိပါ
ဘူးကြာ၊ သိမ္းၿပီးေတာ့လည္း ေဖ့ရဲ့လယ္မွာ ဘဲစပါးၿပန္စိုက္ေန ၾကတာပါဘဲ။အေဖကေတာ့ အေဖလယ္မွာဘဲေန ့စားနဲ ့ စပါး ၿပန္စိုက္ ေပးေနခဲ့ရတယ္။ဒါ မတရားဘူးထင္တယ္ေနာ္ သား၊ဒါေပမဲ့ အေဖ တစ္ေယာက္ထဲ ခံရတာ မဟုတ္ဘူးကြ။အမ်ားႀကီး မွ အမ်ားႀကီးဘဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ အေဖတို ့လဲ ခံရရုိး ခံရစဥ္ အတိုင္းဘဲ လို ့ ထင္လာတယ္ ကြ။ မတရားလုပ္ ခံရတယ္လို ့ေတာင္ မခံစားမိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သားရယ္ အေဖ တို ့ စီးပြားေရး ေတြ မေကာင္းေတာ့ဘူး။သားရဲ့ ဖိုးဖိုး နဲ ့ ဖြားဖြား ကလည္း အေဖ့ကို ဘဲ မီွခို ေနရတာကိုး။ေၿပာရင္ ယံုမွာမဟုတ္ဘူး သား၊ စပါး စိုက္ တဲ့ အေဖတို ့ ထမင္းငတ္ခဲ့ ရတယ္။ ငတ္ေပမဲ့လည္း ကိုယ့္ေမြးရပ္ဇာတိေလးမွာ အေဖတို ့က ေပ်ာ္တာကိုး။ရ ရစားစား နဲ ့ဘဲ အေဖတို ့ရဲ့ဘဝေတြကို ၿဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန ့က်ေတာ့ အေဖ့ရဲ့ ေမြးရပ္ဇာတိေလးကုိ အေဖ မခြဲလို ့မရေတာ့တဲ့ အေၿခအေန ကိုၾကံဳခဲ့ရတယ္။ အေဖတို ့ရဲ့ ရြာေလးကို သူပုန္ေတြနဲ ့အဆက္အသြယ္ ရွိလို ့ဆိုၿပီး စစ္သားေတြက တရြာလုံးကို မီးရွဳိ ့ဖ်က္စီး ပစ္လိုက္ၾကတယ္။အေဖ၊မင္းအေမ နဲ ့မင္းအဖိုး၊အဖြား ေတြေတာင္ အသက္လု ၿပီးေၿပးခဲ့ရတာ။ ဘာပစၥည္းမွ ကို မသယ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ ့ အခု ဒီဒုကၡသည္စခန္းထဲကို ေရာက္လာရတာပါဘဲ။စခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အေဖတို ့လိုမ်ဳိး ဘဝတူ ဒုကၡသည္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ ့ေတာ့ အားတက္မိတယ္ သား။ ဒီမွာက ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ရိကၡာေထာက္ပံ့ေပးတယ္ေလ။အေဖတို ့ အဲ့ဒီ ရိကၡာေတြနဲ ့ဘဲ ဘဝကို ရပ္တည္ေနၾကရတာ။ဒါေပမဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲအေန ၾကာလာေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရွူုံးေနသလိုမ်ဳိး ခံစားလာရတယ္။အထူးသၿဖင့္ ပညာေရး က်န္းမာေရး။ေၿပာရရင္ ႏိုင္ငံမဲ့မွဳ ၿပႆနာေတြေပါ့။ ဒါေတြကို အေဖတို ့ မခံစားၾကရဘူး သား။ အေဖတို ့ကို ႏိုင္ငံတကာက သနားစရာ သတၱဝါေတြလို ၿမင္ေနတဲ့ အၿမင္ေတြကို ဖ်က္ပစ္ခ်င္တယ္။ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ၿမင္ေနရလဲ။အေဖ တို ့ပိုင္ တဲ့ ၿမန္မာၿပည္ ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သူေတြက အေဖတိုု ့ကို ကာကြယ္မေပး လို ့ဘဲ။ အမွန္အတိုင္း ေၿပာရရင္ သားေလး လူ ့ေလာက ကို ဒီအေၿခအေနေတြၾကား ထဲ မေရာက္လာေစခ်င္ ေသးဘူး သား။ အေဖရင္ ေလးေနတယ္။ ဒီမွာ သားအတြက္ တိုးတက္ မွူမရွိ ဘူး။ပညာေရး မရွိဘူး။အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ က်န္းမာေရး ကိစၥေတြ ၿဖစ္လာရင္ အသက္အႏၱရယ္ သိပ္နီးတယ္ သား။ အခု တတိယ ႏိုင္ငံေတြကို ကူးေၿပာင္း သိပ္ေခတ္စားေနတယ္။ သားေလး အတြက္ အဲ့ဒီ တတိယႏိုင္ငံ ေတြက သိပ္ေကာင္းမွာ မွန္ေပမဲ့ အေဖရဲ့ အတၱ လို ့ဘဲေၿပာရမလား သား။အေဖ ၿမန္မာၿပည္ႀကီး ကို လြမ္းေနတယ္။ၿဖစ္ႏို္င္ရင္ ၿမန္မာၿပည္ကို ၿပန္ခ်င္ေနတယ္။
ဒါေပမဲ့ အေဖတို ့ပိုင္တဲ့ ခ်စ္စရာ အိမ္ေလးကို ဘီလူး တစ္ေကာင္ ဝင္စီးသလိုမ်ဳိး အိမ္ေလးကို ၿပန္ခ်င္ေပမဲ့ ဘီလူး ေၾကာက္ေနရတယ္သား။ေေနာက္ ႏွစ္ လ ေလာက္ဆိုရင္ မင္းလဲ လူ ့ေလာက ကို ေရာက္ေတာ့မယ္၊အဆင္ေၿပ ေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ ့ ေမြးပါေစလို ့ဘဲ ဆုေတာင္းေနရတယ္။တခုခု ခ်ြတ္ေခ်ာ္ခဲ့ ရင္ ေဆးရုံကေဝးတယ္ ကြ။အဲ့ဒါ အေဖ ပထမဆံုး ပူရတဲ့ အပူ။ဒုတိယကေတာ့ မင္း လူေလာက ထဲေရာက္လာရင္ တၿခားကေလး ေတြနဲ ့ တန္းတူ ထားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ့္ အေဖ့တာဝန္၊ ေနာက္ သားေလး ေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္ေရာက္လာရင္ မွန္ကန္တဲ့ ပညာသင္ မွု စနစ္ ရွိ မရွိ ဆိုတဲ့ ၿပႆနာ အိုး အမ်ားႀကီးဘဲ သား။ အေဖ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ ပါတယ္၊ႀကိဳးစားခ်င္ တဲ့ စိတ္လည္း ရွိ ပါတယ္ ကြာ။ဒါေပမဲ့ ဒီဒုကၡသည္စခန္း ထဲမွာ အကန္ ့အသတ္ေတြ ရွိတယ္ကြ။အေဖ တို ့အလုပ္ လုပ္လို ့မရဘူးေလ။ေနာက္ဆံုး ၾကံရာ မရရင္ေတာ့ သားေလးအတြက္ တတိယႏိုင္ငံ ကူးေၿပာင္းဖို ့ စဥ္းစားေကာင္းစဥ္းစား ရလိမ့္မယ္ သား။ ၿမန္မာၿပည္ ရဲ့အေဝးဆံုး ကို ထြက္သြားရလိမ့္မယ္။အဲ့ဒီလို အေဖဆံုးၿဖတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ သားဘက္က အေဖကို ကတိတခု ေပးရလိမ့္မယ္။ သိပ္ မခက္ခဲ ပါဘူး သားရယ္၊ “သား ဟာ ၿမန္မာႏိုင္ငံသား၊ ၿမန္မာၿပည္ ရဲ့ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ေလးစားတဲ့ ၊တို ့ ၿမန္မာေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို ထိမ္းသိမ္း တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ဖို ့” ဒါပါဘဲ ။ သား လုပ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား၊ သားလုပ္ႏိုင္ မွာပါ။
ေဟာ…. မင္း အေမ က အေဖကို ပြစိ ပြစိ လုပ္ ေနၿပီ…. သား ေတာင္းထား တဲ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္း နဲ ့ ၾကက္ေၾကာ္ ကိစၥေလ။အေဖ ဝယ္ေက်ြးပါ့မယ္ သားရယ္၊ ပိုက္ဆံကေတာ့ မရွိဘူး ကြ။ဒါေပမဲ့ အေဖ ေနာက္ထုတ္မယ့္ ရိကၡာကို ၾကိဳေရာင္းထား လိုက္မယ္။သားေလး စားခ်င္တာ စားရမွာပါ။ ေနာက္လ က်ရင္ေတာ့ စားစရာမရွိေတာ့ဘူးကြ။ …ထားလိုက္ကြာ.. အေဖ ဒါေတြၾကိဳ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး …ေနာက္ေတာ့လည္း အဆင္ေၿပသြားမွာေပါ့ေလ… ေနာ္….
ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္ရွိ ႏုိ႔ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းက ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ့ဘ၀ကုိ တင္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
