ေတာင္ငူသား အသားက ျဖဴျဖဴ။ လူေကာင္းက ပုပု။ လူပုေသာ္လည္း အေတာ္ေလးကုိ ဂြင္ ျမင္တက္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ ပရုိပုိဆယ္တင္တဲ့ေနရာမွာ သူမတူေအာင္ အထူးကၽြမ္းက်င္လွတာေၾကာင့္ သူ ့ကုိ ပါတီမွာဆရာႀကီးတစ္ဆူအျဖစ္ အားကုိးၾကတယ္။ အဂၤလန္ႏုိင္ငံကရလာတဲ့ မာစတာဆုိတဲ့ဘြဲ ့ႀကီးလည္းရွိတယ္။ သူ ့မွာအရည္အခ်င္းေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။
သူမွာမရွိတဲ့အရည္ အခ်င္းက သတၱိမရွိဘူး။ အရမ္းေၾကာက္တက္တယ္။ အျမတ္ရရင္ေနပါေစ၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ေငြကုိ ဘယ္ေနရာက ဖန္တီးရမလဲဆုိတာကုိ အထူးကၽြမ္းက်င္တာေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ သူ ့ကုိ ပြဲစားလုိ ့ေတာင္ နစ္နိမ္းေပးရတဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာကုိ ေလ့လာေရးခရီးဆုိၿပီး ေဟာလီးေဒးေတြ အမ်ားအျပားထြက္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေဟာလီးေဒးကေတာ့ ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ေဟာလီေဒးကာလမွာ အရည္မရအဖတ္မရေတြေျပာတယ္။ အရပ္ပုတဲ့ ဖိလစ္ပုိင္ေတြကုိ ငန္းတယ္။ ကုိ ့ရုိးကားယားႏုိင္တဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ ့နဲ ့ဖိလစ္ပုိင္မွာ သူတုိ ့တစ္ဖြဲ ့လုံး ဖြန္ေၾကာင္ေနတာကို အင္တာနက္မွာ ျမင္လုိက္ရေတာ့ ေၾသာ္....ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ လုပ္စားလုိ ့အရမ္းေကာင္းတဲ့အရာပါလားလုိ ့ေတာင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ အခုလည္း သူတုိ ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေဟာလီးေဒးသြားၾကအုံးမယ္။ ေလ့လာခရီးေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြမ်ားအက်ဳိးေက်းဇူးရလဲလုိ ့ေမးရင္.....ဟဲ့..ငါတုိ ့ေတာ့အေတာ္ေပ်ာ္တယ္ကြ....တလြဲေျဖၾကတယ္။
က်ေနာ္တုိ ့ဒုကၡသည္ေတြတစ္စုကေတာ့ ၾသစီ၊ အေမရိကန္၊ ေနာ္ေ၀တုိ ့မွာေနတာေတာင္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေဟာလီးေဒးမသြားႏုိင္ဘူး။ မိသားစုေတြနဲ ့လုပ္လုိက္စားလုိက္။ ရလာတဲ့ေငြက ကုန္သြားလုိက္နဲ ့။ သူတုိ ့ကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေကာင္းေကာင္းရွိရင္ ေဟာလီေဒးကုိ ႀကိဳက္တဲ့ႏုိင္ငံမွာ အခမဲ့သြားလုိ ့ရႏုိင္တယ္။ နဖူးကေခၽြး တစက္မွ မက်ပဲ ထမင္းစားႏုိင္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတဲ့သူေတြဆုိၿပီး အေခ်ာင္ရတဲ့ ဂုဏ္ေတြလည္းရွိတယ္။ အရမ္းအားၾကမိပါတယ္။ ေတာင္ငူမွာ က်န္ခဲ့တဲ့သားနဲ ့မိသားစုေတြကုိလည္း ပုံမွန္ေငြေထာက္ပံ့ႏုိင္ေသးတယ္လုိ ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာၾကတယ္။ မဲ့ေဆာက္မွာလည္း သူကေနာက္တစ္ေယာက္နဲ ့။ ကားလည္ စီးႏုိင္တယ္။ အရမ္းကို အဆင္ေျပၾကတဲ့အတြက္ အထင္ကုိလုံး၀ႀကီးမိပါတယ္ ကုိေတာင္ငူသားတုိ ့ရယ္။
ေတာင္ငူသားေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ လူလည္း အရက္ေတြဘာေတြ ျပတ္သြားတဲ့အတြက္ အထူးပဲ အားရစရာေကာင္းပါတယ္။ အရက္ျပတ္တာ ေနာင္တရလုိ ့မဟုတ္ပါ။ ေသမွာေၾကာက္လုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေတာင္ငူအုပ္စုမွာ ဆရာႀကီး။ အရင္တုန္းက ေငြ ကုိင္တဲ့လူ။ စာရင္းဇယားပုိင္တဲ့လူ။ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ပုပုနဲ ့ေတာင္ငူသားက ပရုိပိုဆယ္တင္တယ္။ ရလာတဲ့ေငြကုိ အသားမဲမဲ အရက္သမားေတာင္ငူသားက ကုိင္တယ္။ စာရင္းဇယားေတြကသာ သူ ့ဘ၀ေပါ့။ အရမ္းကို က်ဳိးစားရွာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိလဲဆုိရင္ သူ ့မိန္းမအေမက သူ ့သမီးဟာ ရွမ္းျပည္မွာ ရွမ္းသူေဌးနဲ ့ရေနပါတယ္လုိ ့ဆုိၿပီး ၾကြားရတဲ့အထိ က်ဳိးစားရွာပါတယ္။
တဲစုတ္ကေန တုိက္အိမ္ဘ၀ကုိေျပာင္းသြားလုိ ့ၾကြားတဲ့ေလသံနဲ ့ေယာက္ခမႀကီးက ဂုဏ္ယူတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါကုိ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း တီးတုိးသံနဲ ့ေျပာတာကလြဲလို ့ဘယ္သူမွ ေပၚေပၚတင္တင္ မေ၀ဖန္ရဲဘူး။ ေ၀ဖန္ရင္ ငတ္သြားမွာ ေၾကာက္လို ့ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့က ေငြကုိင္တဲ့လူေတြေလ။ သူတုိ ့ေပးမွ အားလုံးက ထမင္း၀တာဆုိေတာ့ မေျပာရဲေပါင္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ေတာင္ငူသားကေတာ့ အရက္သမား။ အခ်က္သမား။ ထမင္းခ်က္တာ ေတာ္တယ္။ က်ေနာ့္ကုိ မႈးၿပီး ဓားနဲ ့ခုတ္မလုိ ့။ ေတာ္ေသးတာ ဇတ္ျပတ္ခါနီး ေတာင္ငူသား မိန္းမက ကယ္ေပလုိ ့။ အခုေတာ့ ဘာလုပ္ေနလဲမသိ။
အစည္းအေ၀းေတြမွာ စကားတစ္လုံးမွမေျပာတဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီ ေတာင္ငူသားလည္း ရွိေသးတယ္။ သူကေတာ့ေအးရွာပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေထာင္ထြက္ တာင္ငူသားလည္းရွိေသးတယ္။ သူက ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဆုိတဲ့ ရာထူးကုိ ေထာင္ကထြက္ထြက္ျခင္း ရတာဆုိေတာ့ အရမ္းကံေကာင္းတဲ့လူ။ က်ေနာ္တုိ ့ဆီမွာ မႈ တစ္ခုရွိတယ္။ အထဲက ထြက္လာတဲ့ လူႀကီးဟုေခၚေသာ လူႀကီးတုိင္း အျပင္ေရာက္ရင္လည္း လူႀကီးျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ မႈ။ ရႈးေနတဲ့ လူလည္း ရတယ္။ သုိ ့ေသာ္ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ ျဖစ္ရမယ္။ ေတာင္ငူသားကလြဲရင္ က်န္တဲ့ နယ္သားေတြေတာ့ မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီပဲယင္းမွာ ထြက္ေျပးလာတဲ့ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ငူသားမဟုတ္ေတာ့ သူတုိ ့လူႀကီးမျဖစ္။ လူငယ္ပဲ ျဖစ္ရရွာေတာ့ သူတုိ ့လည္းမၾကည္။ မၾကည္လည္း ဘာမွလုပ္မရေလေတာ့ အေမရိကန္မွာေနတာ အေကာင္းဆုံးဆုိၿပီး ျမန္ျမန္လစ္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ လူႀကီးေတာင္ငူသားကေတာ့ လူႀကီးရာထူးနဲ ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံႀကီးမွာ အားရပါးရ ခုန္ခ်တဲ့အထိေလးစားစရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ ့ကုိ ေလထီးေတာင္ငူသားလုိ ့ေခၚတယ္။ ပါတီမွာ ေလထီးေတြမ်ားတယ္။ ေလထီးတရုတ္ႀကီး။ ေလထီး အာအက္ဖ္ေအ။ ေလထီး......။ ေလထီး....။ ေလထီးတုိင္းက လူႀကီးေတြ။ လူငယ္ေတြက ေလထီးရာထူးမရပါ။ ေလထီးေတာင္ငူသားကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ နယ္စပ္မွာေနလုိက္ရေတာ့ သူ ့ခဗ်ာ အရမ္းပင္ပန္းရွာတယ္လုိ ့ေတာင္ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။
အုပ္စုႏွစ္စုရွိတဲ့အထဲက ေတာင္ငူသားအုပ္စုအေၾကာင္းကုိ ေရးထားတာပါ။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ မွားတယ္မွန္တယ္ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကုိယ္က တရားသူႀကီးမွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ့္အျမင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပရုိပုိဆယ္ ေအာက္မွာ စားလာတဲ့သက္တမ္းက ႏွစ္ေပါင္း ၁၅-ႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ၁၅-ႏွစ္တာကာလမွာ ရလာတဲ့ေငြေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာကုိ ယေန ့အထိ က်ေနာ္လုံး၀မသိပါဘူး။ ပရုိပုိဆယ္ထဲမွာ ဘာေတြေရးလဲဆုိတာကိုလည္း မသိပါဘူး။ ၿပီးရင္ ဘယ္သူေတြကုိတင္လဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္သုံးလဲဆုိတာကုိလည္း မသိတဲ့အျပင္ ေမးရင္ေတာင္ စိတ္ဆုိးၾကေသးတယ္ဆုိေတာ့ မေမးရဲပါဘူး။ ေတာ္ၾကာေန ဒီေကာင္ေက်းဇူးကန္းတယ္ျဖစ္ေနအုံးမယ္။ သိေတာ့ သိခ်င္တာေပါ့။ သိရင္ ဘာလုပ္ဖုိ ့လဲဆုိရင္ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူးဆုိတဲ့ စကားပဲေျပာရမွာေပါ့ဗ်ာ။
ဒီလုိအေျခအေနကုိ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ (မဲ့ေဆာက္) မွာေတြ ့ႏုိင္ပါတယ္။ ပါတီရဲ ့ေပၚလစီ၊ မႈ ေတြအေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာရပ္တယ္ဆုိတဲ့လူႀကီးေတြ ေနာင္လာမဲ့ႏွစ္မွာ ပရုိပုိဆယ္မရရင္ ျပည္တြင္းကုိျပန္ၾကေတာ့မယ္။ မသြားခင္ေလး စာရင္းေလးဘာေလးရွင္းေပးၾကပါအုံးလုိ ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေလထီး ၀ယ္ခ်င္လုိ ့ပါ။
ႏွစ္သစ္မွာ က်န္းမာပါေစ ကုိညိဳႏွင့္ကုိေဇာ္ေဇာ္ထြန္း။
