ဘုန္းေက်ာ္ Group ဖြင့္ၿပီ...

Google Groups
Subscribe to phone_kyaw
Email:
Visit this group

7/18/11

ကုိထူးထူးဟန္


က်ေနာ္ ဒါကုိ ဖတ္ၿပီးအရမ္းအံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ ၀မ္းနည္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိပါတယ္။ သူ ့လုိလူမ်ဳိး ရွိေသးပါလားလုိ႔။

ကုိထူးထူးဟန္သည္ ၈၈-ခုႏွစ္တြင္ လူအေျမာက္အမ်ားကို သတ္ပစ္တယ္။ ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ ဆုိလုိပါသည္။ အခု သူ ့အမွားကို သူ ေတာင္းပန္သည္။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရဲ ့ဥပေဒအတုိင္း လုိက္နာမည္ဟု သူေျပာသည္။ က်ေနာ္သူ ့ကုိ အရမ္းေလးစားတန္ဖုိးထားမိသည္။ က်ေနာ္တက္ႏုိင္သေလာက္ သူ ့ကုိကူညီပါအုံးမယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ သူဒီလုိသတ္ရလဲဆုိေတာ့ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာရွိႏုိင္သည္။ သူ ့ကိုေတြ႔ရင္ က်ေနာ္ေမးခ်င္ပါသည္။ အမိန္႔မေပးပဲ ဘယ္သူကမွ မသတ္ပါ။

က်ေနာ္သည္ စစ္သားမိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနခ်ဳပ္နားတြင္ေနသည္။ အမ်ဳိးေတြသည္ ေထာက္လွမ္းေရး ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။

က်ေနာ္သည္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ၈၈-ခုႏွစ္မွာ လူေတြကုိ သတ္ခဲ့တာကို သိခဲ့သည္။ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေနသည္ကုိ ၾကားခဲ့မွတ္ခဲ့ဘူးသည္။

ယခုလုိ ကုိထူးထူးဟန္ေျပာသည္ကုိ တခါမွမေတြ႔ဘူးပါ။ ျဖစ္ႏုိင္္လွ်င္ ကုိထူးထူးဟန္ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိသတ္ခဲ့ရလဲဆုိတာကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာျပေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိပါသည္။

---------------------

A Burmese refugee living in Australia says he committed 24 executions while working undercover for the Burmese military regime and says he was involved in at least another 100 murders.

Htoo Htoo Han, now an Australian citizen, says he performed the executions during the 1988 anti-government uprising that swept Burma, resulting in thousands of deaths.

Han says he worked as an undercover officer in Burmese military intelligence from 1987 until 1992, leading a group whose main role was to identify targets and kill them.

"I did it, I am a war criminal," he said.

"For so long I have lived like an animal.

"Now I want to release what I carry inside for 20 years. I want to say sorry to the mothers and fathers of the people I killed."

Han says he chose to approach the media with his story, fearing it might not be told if he went directly to authorities.

The 44-year-old father of three young children says he expects to be dealt with and is ready to turn himself over to Australian authorities.

He says he led a group that infiltrated student groups and masqueraded as protesters.

As leader of the group, he says he was also indirectly involved in at least 100 other murders.

"We destroy them ... destroy means kill," Han said.

He says he killed his victims with a bullet to the back of the head, but is aware of others who were buried alive and their bodies incinerated.

"Just bang, very quick. I don't do torture," he said.

Han has come forward because he says he can no longer live with his guilt.

An Australian citizen for more than a decade, Han says he turned his back on his former Burmese masters before coming to this country, a decision he claims resulted in an attempt on his own life.

Since arriving here he has campaigned widely in Australia against his former government, speaking in schools and using his artistic skills to focus on repression and human rights abuses around the world.

He insists he has not engaged in any criminal activity in Australia.

In 2003, SBS television made a documentary around a campaign he conducted in Australia to raise awareness of human rights abuses in Burma.

Han says he is prepared to face whatever justice he deserves, including a long jail term.

He also acknowledges he may never see his children again, but he hopes they will come to understand what he has done.

"I am prepared for this. I think my wife and kids for sure will cry a lot," he said.

"But in Burma a thousand mothers cry."

AAP

Topics: law-crime-and-justice, unrest-conflict-and-war, murder-and-manslaughter, crime, human, australia, burma

First posted July 18, 2011 13:37:07

ေပးပုိ႔သူ ကုိသိန္းလြင္(လူ႔ေဘာင္သစ္)

ဘုန္းႀကီးဆုိတာ ဘုန္းႀကီးနဲ႔တူမွေကာင္းတယ္

က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ  ့မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေလးေက်ာင္းရွိတယ္။ ဓမၼာရုံတစ္ခုလည္းရွိေသးတယ္။ အရင္တုန္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းပဲရွိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကတစ္မ်ဳိး၊ လူက တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြအမ်ားႀကီးေပၚလာပါတယ္။ ၿမိဳ  ့က ေသးေသးေလးပါ။

ေနာက္ဆုံးေပၚတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြဟာ တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္း ခဲ နဲ႔ လွမ္းထုေတာင္ မွီႏုိင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ကြဲတာနဲ႔လူေတြလည္းကြဲပါေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းက မရွိအတူရွိအတူေနလာခဲ့တဲ့လူေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကၿပီး မတည့္ၾကျပန္ဘူး။

ျမန္မာကလြဲရင္ အျခားေက်ာင္းေတြဟာ ခန္းနားႀကီးမားေသာ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြပါ။ ျမန္မာေက်ာင္း ကေတာ့ ကေဘာက္တိကေဘာက္ျခာ ေက်ာင္းလုိ႔ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ခ်မ္းသာတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းေသးတာကုိေတာ့ လက္ခံပါတယ္။

ျဖစ္ႏုိင္ရင္ က်ေနာ္က စုစည္းမႈနဲ႔ ညီညြတ္မႈကုိ အရမ္းအလုိရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိစၥ ေျပာျဖစ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုံးေလးေက်ာင္းျဖစ္ေနတာ မေကာင္းဘူးလုိ႔လည္းမေျပာခ်င္ပါ။ ဘုန္းႀကီးလည္း အားလုံးေပါင္းမွာ ေလးပါးေလာက္ရွိပါတယ္။ သုံးေက်ာင္းေပါင္းရင္ေတာင္ ေလးပါးေလာက္ပဲရွိတာကုိ ဒီလိုလုပ္ရင္ မေကာင္းဘူးလားလုိ႔။

အျခားဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ေရာင္းၿပီးတစ္ေက်ာင္းထဲမွာ ေက်ာင္းႏွင့္တူေသာ ေက်ာင္းအႀကီးတစ္ခုကုိ ေဆာက္လုပ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြအခ်င္းခ်င္း သတင္းသုံးရင္ မေကာင္းဘူးလားလုိ႔ အႀကံေပးဘူးပါတယ္။ ဘယ္လူႀကီး ဘယ္ဘုန္းႀကီးကမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဘာသာေရးလုပ္ၿပီး အတၱေတြႀကီးၾကတယ္။ သာသာနာေတာ္ျပန္႔ပြားေရးလုပ္ဖုိ႔အတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေထာင္ထားတာပါ။ ဘုန္းႀကီးေတြ ေငြကုိ မက္ၿပီးၾသစေတ်းလ်မွာ သတင္းသုံးဖုိ႔မဟုတ္ပါ။

က်ေနာ္ မိရုိးဖလာ ဗုဒဘာသာ၀င္တစ္ဦးပါ။ ဘုန္းႀကီးကိုလည္း ရွိခုိးတက္ပါတယ္။ ေလးစားတက္ပါတယ္။ သံဃာဆုိတာကိုလည္း ၾကည္ညိဳပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ရွိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ၀ိနည္းနဲ႔ေနတဲ့ဘုန္းႀကီး၊ တန္ခုိးမႀကီးရင္ေတာင္ ဘုန္းႀကီးစာတက္တဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကို ပုိၿပီးၾကည္ညိဳပါတယ္။ ဘုန္းႀကီး၀တ္ၿပီး ေငြရဖုိ႔၊ အစားေခ်ာင္ဖုိ႔အတြက္ သကၤန္းကုိခုတုံးလုပ္တာေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ  ့ကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိသြားၿပီး ဘုန္းႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ဖုိ႔ အင္မတန္၀န္ေလးပါသည္။

ခရာဇ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူႀကီးတစ္ေယာက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ အပ်င္းေျပသြားလည္တယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ျဖစ္တဲ့သူက ခရစ္ယာန္ကိုးကြယ္တဲ့လူကို ဒီလုိေျပာတယ္။ မင္းငါ့ေက်ာင္းကိုလာၿပီး ငါ့ကုိ ကန္ေတာ့ေပါ့။ ဒီမွာတင္ ဟုိလူက....မင္းလည္း လူ၊ ငါလည္း လူ ဘာလုိ႔ မင္းကုိငါက ရွစ္ခုိးရမွာလဲလုိ႔ေျပာေရာ။ ဒါက က်ေနာ္ေတြ႔ဘူးၾကားဘူးတဲ့ ၿမိဳ  ့က ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။

က်ေနာ္တုိ အလုပ္လုပ္တဲ့ ၀င္ေငြဟာ တစ္ႏွစ္ကိုမွ ေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ စုမိရင္ အေတာ္ကံေကာင္းပါ။ ဟုိေပး ဒီေပး၊ ဟုိဟာ၀ယ္ ဒါ၀ယ္နဲ႔ လစာထုတ္တာနဲ႔ကုန္ပါတယ္။ ဒါက လူတို္င္းပါ။ ႏုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့လူတုိင္း ေငြကုိအမ်ားႀကီးမစုႏုိင္ပါ။ ေနဘူးတဲ့လူတုိင္းသိပါတယ္။ သူ ့ေငြနဲ႔သူ ့ဟာက ကြက္တိပါ။

သုိ႔ေသာ္ ဘုန္းႀကီးေတြ ေငြအေတာ္စုမိတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘာကုန္က်စရိတ္မွမရွိဘူး။ ဆြမ္းလည္း အခမဲ့။ ေနစရာေက်ာင္းလည္း အခမဲ့။ ေရဖုိးမီးဖုိး အခမဲ့။ အစုိးရကေပးတဲ့ ေထာက္ပ့ံေၾကးလည္းရေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔ေက်ာင္းတက္ေနရင္ေပါ့။ ဒါ့အျပင္၊ တရားပြဲသြားရင္ အလွဴေငြ၊ ကထိန္ဆုိရင္လည္း အလွဴေငြရပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ကုိ သုံးေလးေသာင္းေလာက္ သူတုိ႔မွာ ၀င္ေငြရွိပါတယ္။ တရားေဟာေကာင္းရင္ေကာင္းသလုိ ေထာပါတယ္။ မနာလုိလုိ႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းမွာက ဘုန္းႀကီး တစ္ပါးႏွစ္ပါးပဲရွိေတာ့ ေထာပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေတြဟာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ျမန္မာ့ကြန္ျမဴနတီ အတြက္ ရည္ဇူးၿပီး တစ္ေက်ာင္းထဲျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ မလုပ္ၾကဘူး။ တခါတေလ စဥ္းစားမိတာက ဘုန္းႀကီးလည္းလူပဲ။ အတၱရွိတယ္။ ေနရာလုၾကတယ္လို႔။

သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းကြဲေတာ့ လူေတြပါလုိက္ကြဲၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီး၀တ္တာက ေငြရဖုိ႔မဟုတ္ပါ။ သာသနာအတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္သည္ ဒီလုိဘုန္းႀကီးမ်ားကိုု ကန္ေတာ့ဖုိ႔အင္မတန္၀န္ေလးပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားဖို႔ အင္မတန္ေၾကာက္ပါတယ္။ သာမညဆရာေတာ္လုိမ်ဳိးဘုန္းႀကီးဆုိရင္ က်ေနာ္အေတာ္ၾကည္ညိဳပါတယ္။ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ တခါတေလ ဘုန္းႀကီးေတြကုိၾကည့္ၿပီး အရမ္းစိတ္ပ်က္တယ္။

ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ သတင္းသုံးတဲ့ဘုန္းႀကီးဟာ အဂၤလိပ္လုိမွ အျခားသူေတြကုိ တရားမေဟာတက္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးသာသနာက ျပန္ ့ပြားအုံးမွာလဲ။ အခုုေတာ့ ဘုန္းႀကီးအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လုံး၀ တရားမေဟာတက္ဘူး။ ဘုိလုိေျပာတာပါ။ ဗမာလုိေတာ့ ေဟာပါတယ္။ ဆုိေတာ့ ၾသစေတ်းလ်လာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ေငြ ရဖုိ႔လား။ ဘုန္းႀကီး ၀တ္တာဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ။ အစားေခ်ာင္လုိ႔လား။ ဘုန္းႀကီးအားလုံးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ လုပ္တဲ့ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ေျပာေနတာပါ။ ဘာသာတရားကုိလည္ မေစာ္ကားပါဘူး။ က်ေနာ္ စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ကုသုိလ္လုိခ်င္ပါတယ္။

လမ္းေပၚမွာစီးတဲ့ ဧရာ၀တီ

လမ္းေပၚမွာ စီးတဲ ့ဧရာ၀တီ

က်ေနာ္ မငိုဘူးအေမ
အခန္းတံခါးေတြကို အလံုပိတ္
မီးပြင့္ေတြ အကုန္မွိတ္ျပီး
တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခဲ့ရတဲ ့ညေတြမွာ
ငါဘာေတြ မွားခဲ ့လို ့လည္းဆိုတဲ ့ေမးခြန္းတခုနဲ ့
သက္ျပင္းေတြကို မွဳတ္ထုတ္ေနခဲ့ရတယ္။

ပထမေန ့
ေမတၱာတရားရဲ ့ပဲ ့တင္သံေတြ
လမ္းမေတြေပၚကိုလႊမ္း
သံဃာေတာ္ေတြ ခင္းေနတဲ ့လမ္းေဘးမွာ
လက္အုပ္ခ်ီ မ်က္ရည္၀ဲ
က်ေနာ္ရဲ ့ေျခေထာက္ေတြကို
ေၾကာက္စိတ္ေတြက ဆြဲထားတုန္းပဲ အေမ။

ဒုတိယေန ့
မိုးထဲ ေရထဲ ေျခဗလာနဲ ့
ေမတၱာေ၀ က်တဲ ့ပြဲမွာ
လူငယ္ေတြ ျပည္သူေတြ
ေရႊ၀ါေရာင္ စီးေၾကာင္း ေဘးက ျခံရံ
ဧရာ၀တီ အသစ္းတခု
လမ္းေပၚကို လွ်ံထြက္က်
ေမေမ ေရ အဲဒီေန ့ကေတာ့
က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္ ဧရာ၀တီ ျဖစ္ခဲ့ရေပါ့။

ေနာက္တေန ့ရိုးရိုးေလးပါပဲ အေမ
အေမရဲ ့အပူကို အန္တု
ေညာင္းညာကိုက္ခဲမွဳေတြကို မမွဳတဲ ့
သံဃာ့အာဇာနည္ တို ့အတြက္
အုပ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္
က်ေနာ္ အေသအခ်ာကို ျဖစ္ခဲ့တယ္ အေမ။

ဗုဒၹဘာသာ ထြန္းကားတဲ ့ႏိုင္ငံက
ဗုဒၹဘာသာ ၀င္တေယာက္ျဖစ္တဲ ့အေမ
က်ေနာ့္ရဲ ့လုပ္ရက္ေတြ အတြက္
သာဓုေခၚ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

က်ေနာ့္ စိတ္နဲ ့မတန္တဲ ့
အခ်ိဳ ့ေသာ သူေတြ့ရဲ ့အေၾကာင္း
အေမ့ကို စာလံုးေပါင္းျပ မေနေတာ့ပါဘူး။
အရူးတကာ့ အရူးထဲမွာမွ
အဆိုးဆံုးဆိုတဲ ့အာဏာရူး
ျပီးေတာ့ သူ ့ႏွဳတ္မွာမွ အမိန္ ့ေပးခြင့္
သူ ့လက္ေအာက္မွာက
ငရဲ နဲ ့ေတာင္ မတန္တဲ ့
မိစၧာေတြ
သူတို ့ရဲ ့လက္ထဲမွာက လူသတ္လက္နက္
ေမေမေရ
ဒီႏိုင္ငံရဲ ့အနာဂါတ္ သူတို ့လက္ထဲကို
ဘယ္လိုစိတ္နဲ က်ေနာ္တို ့့အပ္ရမလည္း။

ေမေမေရ
ရိုက္ႏွက္ခံ ဒဏ္ရာဗလာပြနဲ ့
ျပန္လြန္ေတာ္ မူခဲ့ၾကရွာတဲ ့
သံဃာေတာ္အခ်ိဳ ့ရဲ ့၀ိဥာဥ္ေတြ
က်ေနာ့္ကုိ လာစကားေျပာေနတယ္။
(အေရွ ့အရပ္ ရွိေသာ အနႏၱ စၾကာဝဠာအနႏၱ သတၱ၀ါတို ့
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။ ေဒါသ ခပ္သိမ္းျငိမ္းၾကပါေစ။
ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ျငိမ္းၾကပါေစ။ ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ )

ငါတို ့ေမတၱာတရားဆိုတဲ ့အလင္းနဲ ့
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ထြန္းညွိခဲ့ၾကတယ္တဲ ့
ဟုတ္တယ္အေမ
အားလံုးဟာ တကယ့္ကို ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ
ဒိုင္းေတြကို နံပါတ္တုတ္နဲ ့တဒုန္းဒုန္းတီးျပီး
ညာသံေပး ခ်ီတက္လာသံေတြ
မ်က္ရည္ယိုဗံုးခြဲသံေတြ
ေသနတ္ပစ္သံေတြ
ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုသံေတြ
ေနာက္…. ၾကိမ္းေမာင္းရိုက္ႏွက္သံေတြ
အဲဒီအသံေတြ ေရာက္မလာခင္အခ်ိ္န္ထိ
တႏို္င္ငံလံုးဟာ သံဃာေတာ္ေတြရဲ ့
ေမတၱာတရားေတြနဲ ့ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတိ
ျပီးေနခဲ့ပါတယ္ အေမ။

ေမေမေရ
မိစၧာတို ့ရဲ ့က်ည္တေတာင့္ကို ႏွလံုးသားထဲ
ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္ခြင့္ ျပဳလုိက္ရတဲ ့
ေက်ာင္းသား တေယာက္ရဲ ့၀ိဥာဥ္က
က်ေနာ္ ့ကို စကားေတြ လာေျပာတယ္။
(သံဃာေတာ္ေတြကို က်ေနာ္ ရွစ္ခိုးတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြ လုိအပ္သမွ်ကို က်ေနာ္ လွဴဒါန္းတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြနဲ ့အတူ သတၱ၀ါေတြ အားလံုးကို
က်ေနာ္ ေမတၱာပို ့တယ္။
က်ေနာ္ ဘာအမွားမွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
က်ေနာ္ အျဖဴစင္ဆံုး စိတ္တခုနဲ ့
အလုပ္သင့္ဆံုး အလုပ္တခုကိုပဲ လုပ္ခဲ့တာပါတ)ဲ့ ။

ဟုတ္တယ္ အေမ။
ေက်ာင္းသားေတြ၊ြလူငယ္ေတြ၊ျပ
ည္သူေတြ၊
သံဃာေတာ္ေတြ ေဖာက္တဲ ့လမ္းေနာက္ကို
ေပ်ာ္လို ့ေလွ်ာက္လိုက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို နားလည္လို ့
အမွန္နဲ ့အမွားဆုိတာကို ခြဲျခားတတ္လို ့
အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ ရမယ္ဆိုတဲ ့အသိရွိခဲ့လို ့
ေနာက္ျပီး တတ္ႏိုင္တဲ ့အားေလးတခုနဲ ့နိစၧဓူ၀ ဘ၀ေတြထဲက
ျဖစ္ျဖစ္ေနတဲ ့မျဖစ္သင့္တာေတြကို ေလ်ာ့ပစ္ႏိုင္ဖို ့
သိတ္မေသခ်ာတဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး မစို ့မပို ့္နဲ ့
လမ္းေပၚကို ထြက္ခဲ့ၾကတာပါ။

အမွားအယြင္းဆိုတာနဲ ့ေ၀းတဲ ့
အျဖဴေရာင္ လူငယ္ေလးေတြဆိုတဲ ့ရင္ဘတ္ကို
အနီေရာင္ေသြးေတြလႊမ္းေအာင္ပ
စ္ခတ္
သူတို ့ေတြ လုပ္ရက္ခဲ့ၾကတယ္ အေမ။

ေမေမေရ
အဲဒီေတာ္လွန္ေရးမွာ
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေတြက အစ
စစ္ေျမျပင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြရဲ ့ေသြးက စလို ့
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ ့ေသြးအဆံုး
မိစၧာေတြ ျမိန္ေရ ယွက္ေရ ေသာက္သံုးခဲ့ၾကတယ္။

ေမေမေရ
အေျပာင္းအလဲတခုအတြက္
အသက္၀ိဥာဥ္ေတြ စေတးဖို ့လိုအပ္တယ္တဲ့။
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္ တရားမွ်တမွဳအတြက္၊ အမွန္တရားအတြက္
ဒီထက္ပိုျပီး ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္
ထပ္ေပးဆပ္ရအံုးမွာလည္းဆိုတဲ
့အေမး။
ေျဖႏိုင္သူေတြကို ေမးၾကည့္ေပးပါအံုး ေမေမ။

မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ဖုိ ့မဟုတ္တဲ ့ေသနတ္ေတြ
အလွျပထားတာ မဟုတ္တဲ ့၀ါးရင္းတုတ္ေတြ
အဲဒါေတြ ထားလိုက္ပါ ေမေမ။
ေသခ်ာတာ တခုက ေတာ့
ဘယ္ေလာက္ သတ္သတ္
ဘယ္ေလာက္ေသေသ
လမ္းေပၚက ဧရာ၀တီဟာ
က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ထာ၀ရ စီးဆင္းေနအံုးမယ္ ဆိုတာပါ။


ကဗ်ာရြတ္ဆုိမႈ - ေနဘုန္းလတ္

ပုိ ့သူ ကုိေသာမစ္ (ဘာလီ)

က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္အေၾကာင္း-၂

Geologist တစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ ေရႊရွာနည္းကို မသိပါ။ ေတြ ့ဘူးတဲ့ အရာကိုေျပာျပပါမယ္။ ပထမဆုံး ေရႊေၾကာရွိႏုိင္မဲ့ ေနရာမွာ ရွာေဖြေရးလုပ္ဖုိ႔အတြက္ အစုိးရဆီမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံရပါတယ္။ အစုိးရကေန သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္ဆီးမႈ၊ ဌာေနတုိုင္းရင္းသားေတြရဲ  ့ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြရွိမရွိ စစ္ေဆးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလုိ အစုိးရက အာဏာရွိတဲ့အတုိင္း ရွာေစဆုိၿပီး လုပ္လုိ႔မရပါ။ ဥပမာ ရွာေဖြေရးလုပ္မဲ့ေနရာမွာ ေဒသခံရြာေတြရွိၾကည့္ပါ။ ရွာေဖြေရးကို လုံး၀ခြင့္မျပဳ။ ေတာရုိင္းတိရဆန္ေတြနဲ ့အပင္ေတြကုိ ထိခိုက္ပ်က္ဆီးမႈ ရွိေစႏုိင္တယ္ဆုိရင္လည္း ရွာေဖြေရးလုိင္စင္ထုတ္မေပးပါ။

Stakeholder engagement လို႔ေခၚတဲ့ ဘက္ေပါင္းစုံပါ၀င္ႏုိင္မႈရဲ  ့သဘာတူညီမႈ ့လည္း ရယူပါတယ္။ ဥပမာ ေဒသခံရြာသား၊ အစုိးရ၊ အန္ဂ်ီအုိ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ရွာေဖြေရးအတြက္ တုိင္ပင္ညွိႏႈိင္းမႈေတြလုပ္ရပါတယ္။ အားလုံးအတြက္ အက်ဳိးရွိေစမွ အစုိးရက ရွာေဖြေရးလုိင္စင္ခ်ေပးပါတယ္။ 

လုိင္စင္ရတာနဲ႔ Drilling တူးပါတယ္။ ေျမေအာက္ကမီတာ ၂၀၀၀ ကေန သုံးေထာင္ေလာက္အထိမွာ ေရႊေၾကာရွိမရွိကုိ Sample နမႈနာ ေကာက္ပါတယ္။ ေရႊေၾကာဆုိတာက ေက်ာက္တစ္တန္မွာ ေရႊေအာင္စ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆုိတဲ့ အရာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားဆုံးက ေက်ာက္တစ္တန္မွာ ေရႊေအာင္စ (၂.၅) ေလာက္ရွိရင္ မုိင္းတူးႏုိင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္အေသးစိတ္ စီးပြားျဖစ္မျဖစ္ကုိ တြက္ခ်က္ၿပီးမွ တူးေလ့ရွိပါတယ္။ ကုန္က်စရိတ္နဲ႔ အျမတ္ကုိ တြက္ခ်က္ၿပီး အျမတ္မ်ားမ်ားရမွ တူးပါတယ္။ ဒါက ဘူမိေဗဒပညာရွင္မ်ားရဲ  ့အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

Drilling မွာ သုံးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ RC၊ RAB၊Diamond ဆုိတဲ့ ေျမေအာက္ေက်ာက္နမႈနာေတြကို စုတ္ယူ၊ တူးယူတဲ့ စက္ေတြကိုသုံးၿပီး ေရႊရွာတဲ့နည္းပါ။ၿပီးရင္ ေက်ာက္နမႈနာေတြကို ဓာတ္ခြဲခန္းကို ပုိ႔ပါတယ္။ ကုန္က်စရိတ္က အရမ္းႀကီးပါတယ္။ ဓာတ္ခြဲခန္းက ရလာတဲ့ Result ေတြကုိ ကြန္ျပဴတာနဲ ့အဆင့္ဆင့္ တြက္ခ်က္ၿပီးမွာ Ore Body ကုိအကြက္ရုိက္ပါတယ္။ မုိင္းနင္းေဆာ့ဖ္၀ဲယားေတြနဲ ့ဆုိေတာ့ သိတ္မခက္ပါဘူး။ အျမတ္မ်ားမ်ားရႏုိင္မယ္လုိ ့ထင္ရင္ ေရႊတူးလုိ႔ရပါတယ္။ တူးနည္းႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ Open Pit နဲ႔ Underground နည္းဆုိၿပီးသုံးပါတယ္။ Underground နည္းက ေစ်းေပါတယ္။ Open Pit က ကၽြင္းအႀကီးႀကီးကိုတူးတဲ့နည္းဆုိေတာ့ ေငြကုန္မ်ားတယ္။ ေျမေအာက္ထဲမွာ ကားေတြေတာင္ ေမာင္းလို႔ရတဲ့ ေျမေအာက္မုိင္းတူးနည္းက အရမ္းစိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။


မုိင္းႏွင့္အသက္အႏၱရာယ္

ၾသစေတ်းလ်မုိင္းမွာ လုပ္ဘူးသူတုိင္း အပူအေအးဒဏ္ကုိခံႏုိင္ရည္ရွိရပါတယ္။ ပူရင္ အရမ္းပူတယ္။ ေအးရင္ အရမ္းေအးတယ္။ အပူခ်ိန္ ၅၀ ဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုိက္ေလာက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ရတယ္။ တခါတေလ ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံတယ္။ မုိင္းအလုပ္က ညစ္ပတ္တယ္။ ပင္ပန္းတယ္။ ကုိယ္ကာယကုိ သုံးရတယ္။ ရုံးထဲမွာ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းတာရွိသလုိ ေနပူထဲမွာ Tough Book ဟုေခၚေသာ ေနပူခံ၊ မုိးရြာတာကိုခံႏုိင္ရည္ရွိတဲ့ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာလည္းရွိတယ္။

အမ်ားအားျဖင့္ က်ေနာ့္အလုပ္သည္ အျပင္မွာ လုပ္ရတာက ပုိမ်ားသည္။ အျပင္မွာလုပ္ရေတာ့ အဓိကေၾကာက္စရာေကာင္းတာက ယင္ေကာင္ေတြ။ ေနပူရင္ ယင္ေကာင္ေတြ ထြက္တယ္။ ကိုယ္ေပၚက ေခၽြးေတြကုိ လာစုပ္တယ္။ ယင္ေကာင္ဆုိတာက တစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္မဟုတ္။ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီးအနည္းဆုံးရွိမယ္။ Fly net လုိ႔ေခၚတဲ့ ယင္ေကာင္မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ျခင္ေထာင္ေသးေသးေလးကုိ မ်က္ႏွာမွာ ၀တ္ထားရတယ္။ မ၀တ္ထားရင္ အလုပ္လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ဒီေလာက္ထိဆုိးတဲ့ ယင္ေကာင္။

ေရမ်ားမ်ားေသာက္ရတယ္။ ေရငတ္ေသတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီး။ ေနပူေတာ့ ေရေသာက္။ ဓာတ္ဆားရည္အထုတ္ပါေဆာင္ထားရတယ္။ ဆားဓာတ္ျဖည့္ဖုိ႔။ တစ္ရက္လွ်င္ မနက္ (၆) နာရီကေန ညေန (၆) နာရီထိ အလုပ္လုပ္တာဆုိေတာ့၊ ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစုိက္ အန္ဂ်ီအုိေရာင္ေရာင္ ႏုိင္ငံေရးသမားေရာင္ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားငေၾကာင္ေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္ေလာက္ေတာ့ ဘုန္းေက်ာ္ သနားတယ္။ တခါတေလာက္ ဒီလူေတြမုိင္းမွာလုပ္ဘူးေစခ်င္တယ္။ နဖူးကေခၽြး ဖင္ၾကားထဲအထိေရာက္တယ္။

ေတာထဲမွာ လမ္းမရွိဘူး။ ကုိယ့္လမ္းကုိ လမ္းခရုစာနဲ႔ ထုိးေဖာက္ရတယ္။ Global Positioning System (GPS) သုံးရတယ္။ ေျမပုံပါရတယ္။ လမ္းေပ်ာက္လုိ႔ကေတာ့ မလြယ္။ လမ္းေပ်ာက္လုိ႔ေသတဲ့မသာေတြတစ္ပုံႀကီး။ ေျမၿပိဳလုိ႔ေသတဲ့မသာေတြလည္း မနည္း။ ေက်ာက္ပိလုိ႔၊ ကားႀကိတ္လုိ႔ေသတဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္။ မုိင္းလုပ္ငန္းသည္ အသက္အႏၱရာယ္ အရမ္းႀကီးသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ Safety ကို ဦးစားေပးသည္။ ေလယ်ာဥ္ခဏခဏစီးရသည္။ ေလယ်ာဥ္စီးရတာလည္း သိတဲ့အတုိင္း။ ပ်က္ၾကရင္ေလွ်ာႏုိင္တယ္။

ဆက္ရန္-

View My Stats