“ဇြဲ, ၏ အားမာန္” (အေမ့သား-ဒိန္းမတ္) ကဗ်ာ

ဘဝၿပဲၿပဲထဲ

ေခၽြးရႊဲကာ ရုန္းကန္..

ဒူးမေထာက္ ဦးမၫႊတ္

ေလာကဓံၾကံ့ၾက့့ံခံ ဇြဲနဲ႔

အားခဲ ထားၿမဲ...။

ၾကမၼာဆိုး

ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ထိုးႏွက္

ကႏၱာရပန္းတိုင္ဆီ

ရဲရဲေတာက္ေျခကိုလွမ္း

ယံုၾကည္ခ်က္ ေခါင္းေပၚရြက္

ခံယူခ်က္ အားမာန္ဟုန္ဝင့္ကာျဖင့္

ေရွ႕ဆက္မယ့္ခရီးကို

ေနာက္မတြန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕သူမဟုတ္လို႔...

ေရွ႕ဆက္ကာၿမဲ...။

ရိခဲ့တဲ့ ေလာကဓံ

ဆင္ရိုင္းႏွယ္ၾကမၼာဆိုးကို

ျပံဳးခ်ဳိေသာမ်က္ႏွာထားနဲ႔

ရဲရဲေတာက္ ေက်ာ္ကာျဖတ္ခဲ့ၿပီမို႔...

“ဇြဲ” ဆုကိုရခဲ့ေပါ့...။

ဇြဲ၏ အားမာန္ဟုန္ျဖင့္

လိုခ်င္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ေတာင့္တခဲ့ လူ႔အခြင့္ေရး

ဖန္ဆင္းကာေပးမယ့္သူ

ဇြဲရွိသူမွတပါး အျခားမရွိပါတကား...။

အေမ့သား(ဒိန္းမတ္)

အုိ ..လူႀကီးတုိ႔ ထ,ခ်ေလာ့....

က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံျခားေရာက္တဲ့ လူေတြဒီအလုပ္ပဲ လုပ္ႏုိင္လုိ႔ ဒီလုိပဲလုပ္ပါရေစ..။

လစ္ဗ်ားၿပီးေတာ့၊ ယီမင္လာပါၿပီ။ ဗမာျပည္ရဲ  ့လူထုေတြကေကာ...။ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲတဲ့။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္သူေတြ အထူးသျဖင့္လူငယ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကလုိ႔ လစ္ဗ်ားလုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

ဒါဆုိရင္ ဘယ္သူေတြလုပ္ၾကမွာလဲ။ က်န္တဲ့လူႀကီးေတြ ခ်,ရမဲ့တာ၀န္ေပါ့ဗ်ာ။ လူငယ္ေတြက ျပည္ပမွာေငြရွာၿပီးပို႔ေပးေနရတာက တကယ့္မဟာတာ၀န္ႀကီးပဲ။ ဒါကိုလူႀကီးေတြက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ႏွလုံးနဲ႔ခ်ဲထုိးဖုိ႔ေလာက္ပဲ လုပ္မယ္ဆုိရင္ လူႀကီးေတြ တရားပါ့မလားဗ်ာ။

၂၀၁၁-ေရာက္လူႀကီးေတြဟာ လူငယ္ေတြေလာက္ ဒုကၡမျဖစ္ပါဘူး။