က်ေနာ့္မွာ ခေလးသုံးေယာက္ရွိတယ္။ သားတစ္ေယာက္ သမီးႏွစ္ေယာက္။ ဒီသုံးေယာက္လုံးကုိ ေမြးရတဲ့ အေတြအႀကဳံကုိ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ခေလးေတြအားလုံးကုိ ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ ေမြးခဲ့ရတယ္။ သားအႀကီးဆုံးကုိ မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံႀကီးမွာေမြးတယ္။ သမီးႏွစ္ေယာက္ကုိ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံ ပတ္ၿမိဳ ့မွာေမြးတယ္။ သားေတြသမီးေတြကုိ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ေမြးတာမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္က လုပ္ရုံေလးလုပ္တာပါ။ မိန္းမကပဲ ေမြးတာဆုိေတာ့ က်ေနာ္ေမြးတာလုိ ့ေျပာလို ့မရဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ခေလးေမြးရင္ ေဘးမွာ ကူမဲ့မိတ္ေဆြ နဲ ့အမ်ဳိးေတြက အနည္းဆုံးရွိတက္ၾကေတာ့ ေမြးမိခင္ကပုိၿပီး သက္သာတယ္။ လုပ္ေပးရတဲ့ အေဖလည္း စိတ္ပူစရာမလုိဘူးေပါ့။ ႏုိင္ငံျခားမွာေတာ့ ခင္ရာေဆြမ်ဳိး မိန္ရာ ဟင္းေကာင္းေပါ့ဗ်ာ။
မဲ့ေဆာက္ အေတြ ့အႀကဳံ
ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာလည္း အလုပ္မရွိ ေငြကလည္းမရွိေတာ့ အေတာ္မ်က္ႏွာငယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခေလးကုိ မေမြးခင္ လပုိင္းအလိုမွာ ခ်ဲ, ႏွစ္ခါေလာက္ေပါက္,ေတာ့ မိန္းမက ေရႊစ ေလးေတြဝယ္ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လူ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီကလည္း ခေလးေမြးစရိတ္ထုတ္ေပးတယ္။ ခေလးတစ္ေယာက္ကုိ ထုိင္းဘတ္ေငြ ႏွစ္ရာဆုိၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ကုိမုိးေဇာ္ေအာင္ကလည္းေထာက္ပ့ံေပးတယ္။ ဒီေငြေတြက အေတာ္အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါတယ္။ သန္ ့စ္ယူပါ အဲဗီြေဘာ္ဒီ။
တစ္ရက္မွာ မိန္းမက ဗုိက္နာေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လင္မယားဆုိင္ကယ္ေပါ္တက္ၿပီး မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံႀကီးကုိ ေျပးပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေနထုိင္ခြင့္လက္မွတ္မရွိတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးဆုိေတာ့ အေတာ္အႏွိမ္ခံရတယ္။ မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံႀကီးဆုိတာကလည္း ျမန္မာျပည္က လူနာေတြနဲ ့ျပည့္ေနတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြလည္း အေတာ္ေကာင္းရွာပါတယ္။ ေငြေတာင္းတာ မရွိဘူး။ နဲနဲေတာ့ စကားေျပာတာမာတာေပါ့။ ဒါကလည္း သူ ့စကားမွ ကုိယ္က မတက္တာဆုိေတာ့ ျဖစ္တက္ပါတယ္။
မိန္းမ ဗိုက္နာေတာ့ သူ ့ကုိ ေမြးခန္းထဲပုိ ့လုိက္တယ္။ ေမြးခန္းထဲကုိ ေယာက်ာ္းေလးမဝင္ရဘူး။ အျပင္မွာထုိင္ၿပီးေစာင့္ေနရတယ္။ ညပုိင္ေရာက္ေတာ့ ခေလးေမြးၿပီ။ ေဆးရုံမွာ ေနလုိ ့မရေတာ့ အိမ္မွာျပန္ၿပီး ေစာင့္ပါတယ္။ သားေလးလား သမီးေလးလားဆုိတာကုိ သိခ်င္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ေခါင္းက ဆံပင္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္မဖီးႏုိင္ဘူး။ ပထမဦးဆုံး ခေလးဆုိေတာ့ ရင္ကလည္း ခုန္တယ္။ ငါ, အေဖတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မွာပါလား။ ဒါဆုိရင္ ငါ့မွာ တာဝန္ေတြပုိၿပီး ရွိသြားၿပီလုိ ့ခံစားရတယ္။ ပုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ယုံၾကည္မႉနဲ ့သတၱိရွိလာတယ္။ ခေလးမ်က္ႏွာကုိလည္း အရမ္းေတြ ့ခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းမကုိလည္းေဘးကေန အားေပးခ်င္တယ္။ စိတ္ေတြအကုန္လုံးက ေဆးရုံကုိပဲ တခ်ိန္လုံးေရာက္ေနတယ္။
မနက္ပုိင္းမွာ မိန္းမက ေဆးရုံကေန ဖုန္းဆက္လာတယ္။
"ဘုန္းေက်ာ္ ေယာက်္ားေလး ေမြးတယ္"...မိန္းမက က်ေနာ့္ကို ဘုန္းေက်ာ္လုိ ့ပဲ မြန္မပီပီ ျပတ္ျပတ္ပဲ ေခါ္တယ္။ သူမ်ားေတြလုိ ေမာင္ေတြ အကုိေတြ စတဲ့ ၿပီတီတီစကားသံနဲ ့မဟုတ္ဘူး။ ခပ္မာမာပဲ။ သူကလည္းမာေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ဘယ္ေပ်ာ့မလဲ။
"အေကာင္ႀကီးလား"...
"သုံးကီလုိခြဲ ရွိတယ္...." နင္မလာနဲ ့အုံး။ ေဆးရုံက ဝင္ခြင့္မေပးဘူး။
"ဘာစားမလဲ"
"စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္..."
က်ေနာ္တုိ့အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေတာဟင္းရြက္ေပါင္းစုံရွိတယ္။ ဒီအရြက္ေတြကုိ အရင္တုန္းက စားလုိ ့ရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေတြကုိ ခူးၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံေန ကုိေနဝင္းရဲ ့ ့မိန္းမက "ကရင္စုၿပံဳဟင္းခါးရည္" ကုိ အားတက္သေရာခ်က္ေပးတယ္။ စုၿပံဳဟင္းခါးလုိ ့က်ေနာ္က နာမည္ေပးတာ ဒီလုိေၾကာင့္ပါ။ ငါးကုိမီးဖုတ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ ဓားျပားရုိက္၊ ၿပီးရင္ ေရေႏြးဆူဆူထဲကုိ ပစ္ထည့္။ ခဏၾကာရင္ အိမ္ေနာက္ေဘးက အရြက္ေပါင္းစုံကုိ ခူးၿပီး ေရေႏြးဆူထဲမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္ထည့္လုိက္တာနဲ ့ စုၿပဳံဟင္းခါးျဖစ္ေလသတည္း။ အခ်ိဳမႈန္ ့နဲ ့ ငရုတ္ေကာင္းက မပါရင္ စုၿပဳံဟင္းခါးမျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး အုိးကုိ မီးဖုိေပါ္က ခ်ခါနီးမွ ထည့္ပါတယ္။ ေမႊးလုိက္တဲ့အနံ ့။ သြားရည္ေတာင္ က်တယ္။ ဒီေလာက္ထိေကာင္းတဲ့ ကရင္မလက္ရာ စုၿပဳံဟင္းခါးရည္ဗ်ာ။
ဒီဟင္းခါးရည္က ခေလးမိခင္ေတြအတြက္ ႏုိ ့ထြက္ေကာင္းေစတယ္လုိ ့ မမႈ,ဟုေခါ္ေသာ အုတ္ေပ်ာ္ႀကီးက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဘးက အရြက္ဆုိတာကဗ်ာ....က်ေနာ္တုိ ့ညတုိင္း အရက္ေသာက္ၿပီးရင္ ေသးပန္းေနၾကတဲ့အရြက္ေတြမ်ားတယ္။ အမႈးသမားအေတာ္မ်ားမ်ားက အိမ္သာထဲမွာေသးမေပါက္ဘူး။ ခ်ဳံေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ပန္းတာပဲ။ ဒီလုိေတြ ့ကရာပန္းလုိ ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာလုိ ဘယ္သူမွ အေရးမယူဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ ဥကၠဌလည္း ပန္းတယ္။ အတြင္းေရးမႉးလည္းပန္းတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတာ့ ညီညြတ္ပါတယ္။ မယုံရင္ လူ ့ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠဌ ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ကုိ ေမးၾကည့္ပါ။ သူက အဆုုိးဆုံးပဲ။
က်ေနာ္တုိ ့ေနတဲ့အိမ္က အရက္ဆုိင္လုိပဲ။ တေနကုန္လူစည္တယ္။ လူ ့ေဘာင္သစ္က လူေတြဆုိတာက ဘုရားသမား တရားသမား တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။
မေအးမႈက ကရင္ဟင္းခါးရည္က်က္ၿပီဆုိေတာ့ သူပဲ ဆရာမႀကီးလုပ္တယ္။ သူက ေကအန္ယူက ေဆးမႈးလည္းျဖစ္၊ ခေလးလည္း ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ထြက္ၿပီးပီဆုိေတာ့ အုိက္စပီရက္စ္ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။
" ေမာင္ဘုန္း ခ်ဳိင့္နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာထည့္။ ေနတုိင္းဒါကုိပဲတုိက္။ ႏုိ ့ထြက္ေကာင္းတယ္။ နင္လည္း တခ်ိန္လုံးမႈးမေနနဲ ့။ ေဆးရုံကုိ ျမန္ျမန္သြားပုိ ့"
မမႈညႊန္ၾကားေတာ့ က်ေနာလည္း လစ္တာေပါ့။
အိမ္က ပိန္လိန္ေနတဲ့ ဟန္းေကာခ်ဳိင့္နဲ ့ထည့္။ ဆုိင္ကယ္အစုတ္ေပါ္တက္ၿပီး ေဆးရုံေပါ္က ပထမဦးဆုံးသား နဲ ့ မိန္းမကုိ ၾကည့္ဖုိ ့သြားပါတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ထုိင္းရဲ နဲ ့လမ္းမွာတုိးၿပီး ဘတ္ေငြႏွစ္ရာ ကုန္ပါေလေရာ။ ႏွမေစာင္းထုိင္းရဲေတြ။ သူတုိ ့ကုိပဲ လုပ္ေက်ြးေနရတယ္။
" မိန္းမ နင္ ေနေကာင္းလား "
" ေအး...ေကာင္းတယ္"
" ခေလးေကာ "
" ေကာင္းတယ္ "
" ခေလးက ေခ်ာတယ္ဟ...။ သူ ့အေဖနဲ ့တူလုိ ့ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ငါ့ေၾကာင့္ ခေလးေခ်ာေခ်ာထြက္တာေနာ္။ နင္...သူမ်ားရရင္ ဒီေလာက္ေခ်ာမွာမဟုတ္ဘူး..." ဆုိၿပီး မိန္းမကုိေနာက္ေတာ့...သူမက..
" ဟင္း......." ဆုိၿပီး မခန္ ့ေလးစားအၿပဳံးနဲ ့တုန္ ့ျပန္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံးၿပိဳင္တူ ၾကည္ႏႉးၾကပါေလေတာ့သည္။
၂။ ၾသစေတ်းလ် အေတြ ့အႀကဳံ ႏွင့္ သမီးႀကီး
သူမ်ားေတြ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ ခေလးေမြးတာကုိၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လည္း ခေလးလုိခ်င္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ခေလးမ်ားမ်ားေမြးရင္ အစိုးရဆီက ေငြမ်ားမ်ားရတယ္။ ေမြးစရိတ္မကုန္ဘူး။ တစ္ေကာင္ေမြးရင္ ေဒါ္လာငါးေထာင္ေတာင္ေပးတာဆုိေတာ့, ဘုန္းေက်ာ္, မိန္းမကုိ အပီေကြ်းၿပီ။ ထမင္းေျပာတာေနာ္။ တလြဲမေတြးနဲ ့အုံး။
" မိန္းမ ငါတုိ ့ခေလးေနာက္တစ္ေယာက္ယူရေအာင္...." လုိ ့အႀကံေပးေတာ့။ သိတ္ၿပီးမလုိခ်င္ရွာတဲ့ မိန္းမက...
"ယူေပါ့ ဘာျဖစ္လဲ...အလကားေမြးရတာပဲဟာ" ဒီေလာက္ထိ သေဘာေကာင္းတဲ့မြန္မ။
ဒါနဲ ့သမီးအႀကီးကုိ ကုိယ္ဝန္ရၿပီဆုိပါေတာ့။
မဲ့ေဆာက္မွာတုန္းက ကုိယ့္ေဘးမွာ ကူမဲ့လူ အားေပးေဖာ္ အားေပးဘက္ေတြက တေထာႀကီးပဲ။ ကုိယ္ေတာင္ ဘာမွလုပ္စရာမလုိဘူး။ မိန္းမလည္းအားရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ တစ္အိမ္နဲ ့တစ္အိမ္ကလည္း မသိၾကဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ုလံုးကလည္း သူ ့အိမ္နဲ ့သူ။ ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပါ္ကုိ အခုမွ စတင္ရပ္ရသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္လည္း ဒီလင္နဲ့မယားပဲ။ ကုိယ္ဝန္ စ,ရတဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာဆုိရင္ မိန္းမခင္ဗ်ာ မစားႏုိင္မေသာက္ႏုိင္ျဖစ္ရရွာတယ္။ တခ်ိန္လုံးေအာ့အန္ၿပီး ေနေတာ့တာပဲ။ သူ ့ကုိၾကည့္ၿပီး အေတာ္သနားျပန္ေရာ။ သူ ဒီလုိ ေအာ့အန္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက ကဗ်ာဆရာလုိလုိ ကြန္ျမဴနစ္လုိလုိ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိ ကုိထြဋ္ဦးလႉိင္ေျပာတဲ့စကားကုိ သြားၿပီးသတိရတယ္။ သူက ပါတီရဲ ့ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္တစ္ဦးပါ။
" အဆိပ္တကာ အဆိပ္ေတြထဲမွာ လူရဲ ့အဆိပ္က အျပင္းဆုံးကြ "
အဲလုိေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက လူပ်ဳိသုိးႀကီး။ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ဒီစကားကို သြားၿပီးရလာလဲ မသိဘူး။ သူ ့ဆုိလုိခ်က္ကုိ မိန္းမ မရခင္တုန္းက မသိဘူး။ အခုမွပဲ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးရွ ပါေပတယ္ ကိုထြဋ္ရယ္။
ကုိးလလြယ္ ဆယ္လဖြားလို ့ေတာ့ၾကားဖူးတယ္။ သမီးႀကီးက ဆယ္လလည္းထြက္မလာ ဆယ္လခြဲလည္း ထြက္မလာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ပူၿပီ။ အေတာ္ပ်င္းတဲ့ခေလးပဲလုိ ့မိန္းမကုိ ေနာက္တယ္။ ဒါနဲ ့ေဆးရုံးကုိေျပးၿပီး ေဆးထုိးေမြးပါေတာ့တယ္။ ညေနပုိင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမ ဗိုက္နာၿပီ။ ၾသစေတ်းလ်ေဆးရုံက မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံလုိ မဟုတ္။ အေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ သီးသန္ ့ခန္းနဲ ့ေမြးေတာ့ မိခင္ေကာ ဖခင္ေကာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ဘူး။ ဟုိတယ္မွာေမြးရသလုိပဲ။
မဲ့ေဆာက္အေတြ ့အႀကဳံအရေကာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရေကာ မီးေနခန္းထဲကုိ ေယာက်္ားမဝင္ရဘူးလုိ ့က်ေနာ္ နားလည္ထားတယ္။ ဒါက က်ေနာ္တုိ ့ယဥ္ေက်းမႈ။ ဒါေပမဲ့ ၾသစီ နဲ ့မတူ။ ၾသစေတ်းလ်ေတြရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့ အေတာ္လန္းတယ္။ လန္းတာမွ လန္ထြက္ေနေအာင္လန္းတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။ မီးေနခန္း မကလုိ ့ ့မီးသတ္ခန္းထဲအထိ ေယာက်ာ္းဝင္ၿပီး ေနလုိ ့ရတယ္။ ဝါသနာပါရင္ မိန္းမနဲ ့အတူ ဝုိင္းေအာ္လုိ ့ရတယ္။ က်ေနာ္က အေတြ ့အႀကဳံမရွိေတာ့ ေမြးခန္းထဲကုိ မဝင္ရဲဘူး။ေၾကာက္တယ္။ မၾကည့္ရဲဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမက စတင္ေအာ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္က လိုက္ကာေလးေဘးမွာနားေထာင္။ နပ္စ္မ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဗမာအေခါ္ လက္သည္လုိ ့ေခါ္ပါစုိ ့။ လက္သည္ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၿပီးေျပာတယ္။
ႊႊ"နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ အထဲကုိဝင္ခဲ့၊ နင့္မိန္းမကုိကူညီ"
ဟုတ္ကဲ့လုိေျပာၿပီး မိန္းမရွိတဲ့ ေမြးခန္းထဲကုိ ဝင္သြားတယ္။ ကဲ..ဗ်ာ...ျမင္လုိ ့ေတာင္မေကာင္းဘူး။ ခေလးေမြးတာကုိၾကည့္ၿပီး သားစိတ္မယားစိတ္ ကုန္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္းအမ်ားဆုံးခံ တစ္လပဲ။ ေယာက်္ားစိတ္ဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။
မိန္းမရဲ ့လက္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆုပ္ကုိင္။ သူ ့ရဲ ့နဖူးေပါ္က ေခ်ြးေတြကုိ သုတ္ေပး။ ပါးစပ္ကလည္း ညွစ္ထားမိန္းမ...ဆုိၿပီးအားေပးရတယ္။ မိန္းမခင္ဗ်ားလည္း အေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။ နဖူးက အေၾကာေတြ ေထာင္းကနဲေနေအာင္ ျပတ္ထြက္ေတာ့မဲ့အတုိင္းပဲ။ အေျမာင္းလုိက္ေပါ္ေနေအာင္ ခေလးကုိ ညွစ္ထုတ္ေနရတယ္။ သိတ္မၾကာပါဘူး။ က်ေနာ့္သမီးႀကီးထြက္လာပါၿပီ။ ခေလးထြက္လာေတာ့ ခေလးရဲ ့ခ်က္ႀကိဳးျဖတ္ဖုိ ့က်ေနာ့္ဆီကုိ ကပ္ေၾကးထုိးေပးတယ္။ မင္းကုိယ္တုိင္ျဖတ္ေပါ့။ ေသြးေတြေကာ ဘာေတြေကာဗ်ာ။ အေတာ္ရြံစရာႀကီး။
ေဆာရီး။ ငါမလုပ္ခ်င္ဘူး။ မင္းတုိ ့ဘာသာျဖတ္ေတာ့.....လုိ ့ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။
ေဆးရုံေပါ္မွာႏွစ္ရက္ေနၿပီး အိမ္ကုိ ျပန္ပုိ ့တယ္။ သူတုိ ့အဂၤလိပ္ေတြအစားအစာကုိ ေက်ြးတယ္။ အားလုံးအခမ့ဲ။ ခေလးေမြးေမြးခ်င္း မိခင္တုိင္းဗုိက္ဆာတယ္။ မိန္းမက ေျပာတယ္ ငါ....စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္တဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ သတိရဆုံးက မမႈရဲ ့စုၿပဳံဟင္းခါးနဲ ့လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက လူေတြေသးပန္းထားတဲ့ အရြက္ေတြကုိ သတိရမိတယ္။ သတိရလည္း ဘာမွမတက္ႏုိင္။ ကူမဲ့သူမရွိ။ သားႀကီးကုိ လက္ကတစ္ဘက္ မိန္းမကုိ လက္ကတစ္ဘက္နဲ ့ ေရေတာင္မခ်ဳိးႏုိင္ဘူး။ ဆုိင္က အစားအစာေတြဝယ္ၿပီး ေကြ်းရပါေတာ့တယ္။
၃။ ၾသစေတ်းလ်အေတြ ့အႀကဳံႏွင့္သမီးငယ္
ဒီခေလးကုိေမြးေတာ့ ကုိယ့္မွာ အေတြ ့အႀကဳံမ်ားေနၿပီ။ ေကာင္းေကာင္း Manage ႏုိင္ၿပီ။ အကုန္လုံးအဆင္သင့္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတယ္။ လူနာတင္ကားအတြက္ အင္ရႈးရန္ ့လုပ္ထားတယ္။ ညီနဲ ့သူ ့ရီးစားကုိ အကူညီေတာင္းထားတယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ လက္က ဘီယာနဲ ့။ တယ္လီဖုန္းနဲ ့။ ဘယ္လုိေမြးရမလဲ၊ ဘယ္လုိေနရမလဲဆုိတာကုိ အေတြ ့ ့အႀကဳံအရသိသြားၿပီ။ မိန္းမ ဗုိက္နာၿပီဆုိေတာ့ လူနာတင္ကားကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီးေခါ္လုိက္တယ္။ လူနာတင္ကားက မိန္းမကုိ ေဆးရုံေပါ္ထိ ဂရုတစုိက္ေခါ္သြားတယ္။
ေဆးရုံေပါ္ေရာက္ေနတဲ့ မိန္းမကုိ ေလးငါးနာရီေလာက္ ဗုိက္ေပး "နာ" ခုိင္းၿပီး..ကုိယ္က ခေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္ပုိင္ကားထဲထည့္။ စားစရာ ေကအက္ဖ္စီ ဟန္ဂရီးဂ်က္ကို ဒရိုက္သရုကေန ဝယ္တယ္။ ခေလးေတြအတြက္။ မိန္းမအတြက္ေတာ့ တရုတ္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္။ အားလုံးရယ္ဒီမိန္ ့။ ေငြအတြက္လည္း ပူစရာမလုိ။ ဒီတစ္ေကာင္ထြက္လာရင္ ငါးေထာင္ေတာင္ရမွာဆုိေတာ့ မိန္းမကုိ ဖားထားရတယ္။ ဘီယာဖုိးရေအာင္။
လက္သည္ေတြေတာင္မေရာက္ေသးဘူး က်ေနာ္က မီးေနခန္းထဲမွာ မိန္းမနဲ ့အတူတူ ခေလးညွစ္ေနၿပီ။ ေသာက္ေရကမ္းေပးတယ္။ ေခ်ြးသုတ္ေပးတယ္။ ေခါင္းေတြ ဇက္ေၾကာေတြကုိ ႏွိပ္ေပးတယ္။ မိန္းမျမန္ျမန္ေမြးႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းတယ္။ ျမန္ျမန္ေမြးေေလ နားေအးေလပဲဆုိေတာ့။ ေဒါ္လာငါးေထာင္ေတာင္ ရမွာဆုိေတာ့ မိန္းမလည္းေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ အားလုံးက အေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ေကာင္ ထြက္ပါၿပီ။ ဒီတစ္ခါလည္း သမီးေလး။ အေကာင္ႀကီးသားပဲ။ ၾကာသပေတးသမီး။ သူ ့အေဖနဲ ့ေန ့နံအတူတူ။ နာမည္ကုိေတာ့ တခါတည္း ေဗဒင္မတြက္ပဲ စိတ္ကူးေပါက္ရာေပးခ်လုိက္တယ္။
ုဘုန္းေက်ာ္ႏွင့္ သူဇာတုိ ့ရဲ ့သမီးအငယ္ဆုံးကုိ...
" ပန္ဇင္ေက်ာ္ " လို ့ေခါ္ၾကေဟ့။ အႀကီးေကာင္က ေသာ္ဇင္ထက္ေက်ာ္။ အလတ္မက ႏုိးပြင့္အိမ္ေက်ာ္။ ခေလးသုံးေယာက္လုံးကုိ ေမြးေန ့လည္းမလုပ္ ကန္ပြန္းတပ္လည္းမလုပ္ ေဗဒင္ေမးၿပီး နာမည္ေရြးတာလည္း မလုပ္ပါဘူး။ ေမြးတာနဲ ့တခါတည္းနာမည္ေပးပါသည္။ ဒီေခတ္က အုိင္တီေခတ္ဆုိေတာ့ လုံးဝကို ျမန္ႏုိင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္ေလ။ ဟုတ္ဘူးလား။
