တေလာက က်ေနာ္ေရးတဲ့စာ တစ္ပုဒ္နဲ ့ ပက္သက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြေကာ လူေတြေကာ မခံခ်ိမခံသာ ေဒါသေတြအေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿပီး တုန္ ့ျပန္လာၾကတာကုိ ဖတ္ရတယ္။ ဘာမွေတာ့ ထပ္ၿပီး က်ေနာ္မတုန္ ့ျပန္ခဲ့ဘူး။ ေစာင္းခ်ဴိးေတြျပင္၊ဒါပဲ ဆုိတဲ့ စာနဲ ့ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။ အေတြးေပါက္တာကို ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ ဘယ္ဘာသာကုိမွ မေစာ္ကားပါဘူး။ ဒီစာနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္က ဦးျမင့္ေရႊ နဲ ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရးသုေတသီ ဦးညြန္ ့ေဆြတုိ ့ႏွစ္ဦးကေတာ့ ေပါ္တင္ေထာက္ခံၾကတယ္။ သူတုိ ့ေတာ့ လူနည္းစုေပါ့ေလ။ လူမ်ားစုကေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ကြန္ျမဴနစ္ဆုိၿပီးစြပ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဆုိလို ့ ငါးဖမ္းဖုိ ့ကြန္ပစ္တာေတာင္ မသိဘူး။ အမ်ားစုက ဘာသာမဲ့ဆုိၿပီးဆုိ ပုတ္ခတ္တယ္။ ဖရီးသင္ကာ လုိ ့ေခါ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခါ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ ့သတ္မွတ္တဲ့သူကလည္း သတ္မွတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဒီေကာင္ဘုန္းေက်ာ္ ငါတုိ ့ကုိေစာ္ကားတယ္၊ ေတြ ့လုိ ့ကေတာ့ ေခါင္းရုိက္ခြဲမယ္လုိ ့ႀကိမ္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ႀကိမ္းဝါးေနတယ္။ သူတုိ ့ရင္ထဲ ထိသြားတယ္ထင္တယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္ ျမင္တာ ထင္တာကုိ ေတြးေန၊ ေရးေနပါအုံးမယ္။ အခုလည္း ဗုဒၶဘာသာနဲ ့ပက္သက္လုိ ့ ေတြးမိတာကုိ တင္ျပအုံးမယ္။ က်ေနာ္က ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္းလုံးဝနားမလည္သူတစ္ဦးပါ။ ဘုရားစာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဆုိတက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားနဲ ့ တန္ခုိႀကီး၊ သီလႀကီးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိေတာ့ အေတာ္ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဒီစာေရးရင္းနဲ ့သတိရလုိ ့ေျပာအုံးမယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂-ႏွစ္က ပီနန္ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ေရာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဖူးတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဘာ့ေၾကာင့္ေလးစားလဲဆုိေတာ့ အာဏာရွင္ကုိေတာ္လွန္ေနလုိ ့ပါ။ ဒီလုိဘုန္းႀကီးမ်ဳိးဆုိရင္ အေတာ္ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက က်ေနာ္စကားေျပာမွားတာကုိၾကည့္မရေတာ့ ဒီလုိေျပာတယ္။
"မၾကည္ညိဳရင္ ငါ့ကုိ မကုိးကြယ္နဲ ့။ ၾကည္ညိဳတဲ့သူေတြ လာလိမ့္မယ္"..လုိ ့မိန္ ့ၾကားတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပဲ။ ဘုန္ႀကီးေတြနဲ ့စကားေျပာတဲ့အခါမွာ ထုိင္တဲ့အခါမွာ အရမ္းစိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္လုိ ့ခံစားရတယ္။ တင္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား စတဲ့ စကားေတြလည္း ေျပာမတက္ဘူး။ လုပ္ၿပီး ေျပာရသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဟန္ေဆာင္ေနရတယ္။
ဒါနဲ ့ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေတြးမိတာက ဒီလုိပါ။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ျမန္မာဘုန္းႀကီးေတြနဲ ့စကားေျပရင္ ယူ ႏွင့္ အုိင္ ဆုိတဲ့စကားလုံးပဲသုံးတယ္။ တင္ပါ့ဘုရားမသုံးဘူး။ တပည့္ေတာ္ဆုိတဲ့ နာမ္စားမပါဘူး။ အရွင္ဘုရားဆုိတဲ့ စကားလည္းမပါဘူး။ သူတုိ ့ဒီလုိေျပာေတာ့ ဘယ္သူမွ ရိုင္းတယ္လို ့မေျပာဘူး။ ဘယ္ဘုန္းႀကီးကမွ ေဒါသမထြက္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့ဗမာေတြသာ ဘုန္းႀကီးကုိ မင္းနဲ ့ငါဆုိတဲ့ အသုံးႏႈံးကုိသုံးၾကည့္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ဆုိးမလဲမသိဘူး။
ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ က်ေနာ္က သူေဌးလုိ ့ေျပာလုိ ့ ဆရာေတာ္ႀကီး စိတ္ဆုိးသြားတယ္ထင္တယ္။ မတက္ႏုိင္ပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက တကယ့္သူေဌးပါ။
ငါ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ခ်မ္းသာတာ။ ငါ ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူးလုိ ့ ျပန္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာၾကပါတယ္။ ဒါက ဆရာေတာ္ႀကီးကိစၥ ထားပါေတာ့။ တပည့္ေတာ္ မွားတာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ အရွင္ဘုရား။
ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္သေဘာမတူတာ ရွိတယ္။ မ်ားမ်ားလႉဒါန္းပါ။ မ်ားမ်ားလႉေတာ့ ပုိၿပီးသူတုိ ့ရေတာ့ေပါ့။ ဒီလိုမ်ဳိးေတြးမိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပရိတ္ရြတ္ရင္ အႏၱရာယ္ ကင္းတယ္လုိ ့လည္းေျပာတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ဘုန္းႀကီးဦးေရက ေလးသိန္းေလာက္ရွိတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ ဒီေလးသိန္းနဲ ့
တႏုိင္ငံလုံး ပရိတ္ပတ္ၿပီး ရြတ္လုိက္ရင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီေပါ့။ တကယ္လို ့အႏၲရာယ္ကင္းခဲ့ရင္။ အခုေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရတုန္း။
က်ေနာ့္ေဆြမ်ဴိးေတြ အကုန္လုံး ငမြဲေတြခ်ည္းပဲ။ ဘုရားေတာ့ ဘာရွစ္ခုိးသလဲ မေမးနဲ ့။ ေဗဒင္လည္း တအားယုံတယ္။ ဘုရားမွာလည္း ဆုေတြေတာင္းတာ အရမ္းပဲ။ ေတာင္းတုိင္းလည္း မျပည့္ပါဘူးဗ်ာ။ မြဲတာက မြဲတာပဲ။
ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြကုိၾကည့္ပါ။ ဗမာျပည္လို ဘုန္းႀကီးမ်ားလား။ ဂ်ပန္ေတြကုိၾကည့္။ သူတုိ ့လည္း ဗုဒၶဘာသာပဲ။ တရုတ္ႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ ေတြလည္း ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံပဲ။ ဗမာျပည္ထက္ေတာင္ ခ်မ္းသာေသးတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ သူတုိ ့ႏုိင္ငံမွာ ဘုန္းႀကီးဦးေရနဲ ့စစ္သား ဦးေရနဲ ့ေတာ့ ကုန္ထြက္ပုိမ်ားတယ္။ ပုိၿပီး စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တယ္လုိ ့ထင္တယ္။ ၾသစေတ်းလ် ၊ အေမရိကန္ ၊ ဥေရာပ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြလည္း ဒီအတုိ္င္းပဲ။ ဒီေနရာမွာ အာဏာစနစ္ကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားၿပီေတြးၾကည့္ပါ။
ဗမာျပည္မွာက ဘုန္းႀကီးေတြ စာသင္တယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္တယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ ခေလးေတြ စာဖတ္တက္တာေပါ့။ ဘုန္းႀကီးစာလည္း အရမ္းတက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီစာေတြက လူေတြအတြက္ ဘာမွအသုံးမဝင္ဘူးလုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ နားလည္ရခက္တယ္။ လက္ေတြ ့အက်ိဳးမျဖစ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးစာသင္မဲ့အစား လယ္ကုိဘယ္လိုထြန္ရလဲဆုိတာကုိ သင္ရင္ေတာင္ အက်ဳိးရွိအုံးမယ္။ လူတုိင္း ဗိုက္ဝႏုိင္တယ္။
က်ေနာ္စဥ္းစားမိတာ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္ ့ပြားေရးဆုိတဲ့စကား နဲ ့သာသနာျပဳတဲ့ကိစၥ။ တကမၻာလုံးက လူေတြ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ ဘာရမွာလဲ။ ေနာက္ဆုံး ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္စားရတာပဲ။
အသက္ႀကီးလာရင္ ေအးေအးေဆးေဆးတရား အားထုတ္ခ်င္လုိ ့ဘုန္းႀကီးဝတ္ၾကတယ္။ ဒါကုိေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိျမင္ရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလာကႀကီးက ဘာအတြက္လဲ မသိဘူး။ ဘုန္းႀကီးဝတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိေျပာတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ငါးႏွစ္ၾကာရင္ နတ္ျပည္တက္ရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ နိဗာန္ေရာက္မွာလား။ ဒါေတြကလည္း တခါမွ အျပင္မွာမျမင္ဖူးဘူး။ တီဗီြထဲမွာလည္း မေတြ ့ဖူးဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြေျပာမွ သိရတဲ့အရာျဖစ္ေနတယ္။
ရွင္ျပဳတဲ့ ဟာကုိလည္းၾကည့္ပါအုံး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႉကုိေတာ့ လက္ခံတယ္။ ရွင္ျပဳေတာ့ ဘာအက်ဳိးအျမတ္လဲ။ ေငြပဲ ကုန္တယ္။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ ရွင္ျပဳရင္ လူေကာင္ႀကီးတယ္တဲ့။ ဒါဆုိရင္ ကပၸလီေတြ ဘာလုိ ့ရွင္မျပဳပဲနဲ ့ ဗလေတြႀကီးေနတာလဲ။ ေကာင္းေကာင္းဝါးမွ အေကာင္ႀကီးမွေပ့ါ အေမရာလုိ ့ေျပာလိုက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းစားမွ က်ပ္ျပည့္တဲ့ အုံးေႏွာက္ျဖစ္မွာ။ မဟုတ္ဘူးလား။
ဘုန္းႀကီးေတြတန္ခုိးႀကီးတယ္။ တခ်ဳိ ့လူေတြလည္းတန္ခုိးႀကီးတယ္လို ့ေျပာၾကတယ္။ ယုံၾကတယ္။ တခါမွေတာ့ မေတြ ့ဖူးဘူး။ စာထဲမွာပဲ ဖတ္ဘူးတယ္။ တကယ္လုိ ့တန္ခုိးႀကီးရင္ ဘာလုိ ့ဗမာျပည္ခ်မ္းသာေအာင္ လူေတြစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မလုပ္ေပးတာလဲမသိဘူး။ ကပ္ေစးနဲတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
ျမန္မာေတြဟာ အေတာ္ေလးကုိ ဆင္းရဲတယ္။ ထမင္းေတာင္ နပ္မမွန္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီလုိ ဘဝမ်ဳိးနဲ ့ႀကဳံခဲ့တယ္။ မရွိတဲ့ၾကားကေန ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ေငြ တက္ႏုိင္သေလာက္ ေငြလႉတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့လုပ္သလုိ တျခားဆင္းရဲတဲ့လူေတြလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ကလႉဒါန္းသေလာက္ လက္ေတြ ့အက်ဳိးခံစားခြင့္ ဘာမွ မရခဲ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ေနာင္ဘဝမွာ ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္လုိ ့။ က်ေနာ္အျမင္က ေနာင္ဘဝက ျမင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိလက္ငင္းပဲ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။
ဘုန္းႀကီးေတြတရားေဟာတုိင္းလႉဒါန္းမႉဆိုတဲ့စကားပါတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္ သံသယျဖစ္တယ္။ လူေတြလႉမွ ဘုန္းႀကီးေတြ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူးလား။ မလႉရင္ ဘုန္းႀကီးလည္း ငတ္ေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ လႉဒါန္းပါလုိ ့ေျပာတာလားမသိဘူး။ ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ လႉခ်င္တာက ဘုန္းႀကီးေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္စား၊မကုိင္စားႏုိင္တဲ့ အုိႀကီးအုိမေတြ၊ မသန္မစြမ္းေတြ နဲ ့ အရမ္းဆင္းရဲတဲ့လူေတြကုိပဲ လႉခ်င္ေတာ့တယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ပုိၿပီး မလႉခ်င္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြက လႉတာေတာင္ အၿပိဳင္အဆုိင္လႉဒါန္းၾကတယ္။ Certificate ေတာင္းသလုိပဲ။
နတ္ကိုးကြယ္မႉကုိလည္းၾကည့္ပါအုံး။ လူေတြၾကည့္ရတာ အေခ်ာင္လိုက္ခ်င္ေနၾကသလုိပဲ။ ကုိးကြယ္မႈ ့မွားေနတယ္။ အဓိက ကုိးကြယ္ရမွာက မိမိကုိယ္ကုိယ္ပဲလုိ ့က်ေနာ္ေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ေန ျဖစ္ေန ဘုန္းႀကီးလည္းမကယ္ႏုိင္ဘူး။ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ဘူး။ နတ္လည္း မကယ္ႏုိင္ဘူး။ ဒ့ါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ ့က ဒီလိုေျပာတာေပါ့။
"ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ မေတာင္းပန္နဲ ့ ၊ ငါဘုရားသည္ ေစာက္ခ်ဥ္မဟုတ္"
မွတ္ခ်က္။ မိမိအျပစ္ရွိရင္ မိမိပဲခံပါမယ္။
3 comments:
ဟုတ္တယ္ကိုဖုန္းေက်ာ္ဒီလိုအေတြးမ်ဳိးေတြကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းတစုလဲေတြးခဲ့ဘူးတယ္ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုတခ်ိဳ ့လူၾကီးေတြကိုေမးေတာ့သိပ္မၾကိဳက္ၾကဘူး
ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံ မေတာင္းပန္ႏွင့္ ငါဘုရားသည္ ေစာက္ခ်ဥ္မဟုတ္
ကိုယ္ႀကိဳက္တာ ကိုယ္လုပ္၊ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံ မေတာင္းပန္ႏွင့္ ငါဘုရားသည္ ေစာက္ခ်ဥ္မဟုတ္
Post a Comment