မီဒီယာသမားေတြကို မီဒီယာေပါ္မွာ မင္းသားေတြလုိ ေတြ ့ေနရတယ္။ သူ ့တုိ ့မ်က္ႏွာေတြက ခန္ ့ခန္ ့ႀကီးနဲ ့။ မသိရင္ေတာ့ အထင္ႀကီးစရာ။ အစုိးရက လုပ္တဲ့ပြဲမွာ တစ္ခါမွ မတက္ဘူးေတာ့ ဒီလုိျဖစ္တာေတာ့မစမ္းပါဘူး။ ဝန္ႀကီးမေျပာနဲ ့ စစ္ဗုိလ္ေတာင္အနီးကပ္မေပါင္းဘူးတဲ့လူေတြ ၊ အခုဝန္ႀကီးေတြနဲ ့ထိေတြ ့ဆက္ဆံလာရေတာ့ သူတုိ ့ကုိသူတုိ ့ဟုတ္လွၿပီထင္ေနၾကတယ္။
မီဒီယာဥပေဒေရးဆြဲဖို ့အတြက္ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြကို ဖိတ္ေခါ္လုိ ့သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရက Irrawaddy Mizzima and DVB တုိ ့ခင္ဗ်ား- က်ေနာ္တို ့ကို ဝုိင္းကူပါလုိ ့ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ မ်က္စိဆံပင္ေမြးဆူးေနတာလား။ မနာလုိတဲ့စိတ္မ်ားေနတာလားေတာ့မသိဘူး။ တုိင္းျပည္ျပင္ပမွာ မီဒီယာေတြတစ္ပုံႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားသူတုိ ့ကုိ ေရြးၿပီးမွ က်ေနာ္ ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလဲဆုိတာကို ရွင္းပါ့မယ္။
မေလးရွားမွာ ျမန္မာ ဂ်ာနယ္ေတြရွိတယ္။ မဂၢဇင္းေတြရွိတယ္။ စကၤာပူလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ သူတုိ ့က စီးပြားေရးအတြက္ ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ မည္သည့္ အန္ဂ်ီအုိကေနမွ သူတုိ ့မေတာင္းဘူး။ သူတုိ ့စာေစာင္ေတြမွာလည္း ျပည္သူ ့အတြက္ရည္းဇူးၿပီး ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နဲ ့ပညာေရးအေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ျပတယ္။ ေၾကာ္ျငာနဲ ့ရပ္တည္သလုိ ေရာင္းအားကိုလည္း အားကိုၾကတယ္။ သူတုိ ့လည္း တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့က မဇိမ၊ ဧရာဝတီ နဲ ့ ဒီဗြီဘီလုိ ဝန္ႀကီးနဲ ့ေတြၿပီး မီဒီယာဥပေဒကို ေရးဆြဲတဲ့အထဲမွာမပါဘူး။ သူတုိ ့အလုပ္ကုိ သူတုိ ့လုပ္ၾကတယ္။
ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနကလုပ္တဲ့ မီဒီယာနဲ ့ဆုိင္တဲ့အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပြဲကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ျမန္မာျပည္ထဲက နာမည္ႀကီး မီဒီယာဘုိးေအႀကီးေတြကုိ မဖိတ္တာလဲမသိဘူး။ ဥပမာ လူထုဦးစိန္ဝင္းကိုၾကည့္ပါ။ သူ ့တုိ ့အျပင္အျခားလူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေအာင္ေဇာ္တုိ ့ညီအစ္ကို၊ စိန္ဝင္းတုိ ့ညီအစ္ကို နဲ ့ ေၾသာ္စီက အဂၤလိပ္မ ဝဝတုတ္တုတ္ႀကီးကို ခ်ဴစားေနတဲ့ တုိးေဇာ္လတ္တုိ ့ပဲ မီဒီယာအေၾကာင္းသိတာလား။
သူတုိ ့ကုိ တခ်ဴိ ့လူေတြေတာ့ အထင္ႀကီးမယ္။ မဇိမ၊ ဧရာဝတီနဲ ့ဒီဗြီဘီတုိ ့ဟာ ၈၈-ေတာခုိေက်ာင္းသားေတြလုပ္ခဲ့တဲ့မီဒီယာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒိသူေတာင္းစားေတြက မေလးရွားက ဂ်ာနယ္ေတြေလာက္ေတာင္အဆင့္မရွိဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကုိယ္ရွာစားတဲ့ေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ အန္ဂ်ီအုိကေန အေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ူိးျပလိမ္ၿပီးေတာင္းစားလာတယ္။ ဒီေငြနဲ ့ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမွင့္ကုိ တက္ဖို ့လွမ္းခ်င္ေသးတယ္။ ဒီလူေတြကုိ အထင္ႀကီးစရာ၊ အတုခုိးစရာ ဘာရွိလဲ။ ရွိရင္ က်ေနာ့္ကိုေျပာစမ္းပါ။ ခုိးတာမ်ား ဘတ္ေငြသန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး ရွိတယ္။
သူတုိ ့ေတာခုိလာတယ္။ ေတာထဲမွာ ေနရတာကိုေတာ့ အေသၾကာက္တယ္။ ေသရမွာလည္းေၾကာက္တယ္။ ဒါနဲ ့ၿမိဳ ့ေပါ္ကုိေျပးၿပီး ေမွ်ာက္ျပဆန္ေတာင္ၿပီး မီဒီယာဆုိၿပီးလုပ္တာကို အထင္ႀကီးစရာ၊ ေလးစားစရာလုိလုိ ့လား။ အဲဒိေကာင္ေတြတေန ့မွာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့ဒဏ္ခတ္တာကို ခံလိမ္မယ္။ သူတုိ ့လည္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးက စားလာတဲ့ ထမင္းကုိ ေျခမနဲ ့ကေလာ္ထုတ္ရင္ေတာင္ အေတာင့္လုိက္ထြက္လာႏုိင္တယ္။
သူတုိ ့ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမဲ့အစား ေတာထဲမွာ မွ်စ္စားၿပီး အေသခံတုိက္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကုိပဲ ေလးစားေတာ့မယ္။
မီဒီယာဥပေဒေရးဆြဲဖို ့အတြက္ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြကို ဖိတ္ေခါ္လုိ ့သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရက Irrawaddy Mizzima and DVB တုိ ့ခင္ဗ်ား- က်ေနာ္တို ့ကို ဝုိင္းကူပါလုိ ့ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ မ်က္စိဆံပင္ေမြးဆူးေနတာလား။ မနာလုိတဲ့စိတ္မ်ားေနတာလားေတာ့မသိဘူး။ တုိင္းျပည္ျပင္ပမွာ မီဒီယာေတြတစ္ပုံႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားသူတုိ ့ကုိ ေရြးၿပီးမွ က်ေနာ္ ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလဲဆုိတာကို ရွင္းပါ့မယ္။
မေလးရွားမွာ ျမန္မာ ဂ်ာနယ္ေတြရွိတယ္။ မဂၢဇင္းေတြရွိတယ္။ စကၤာပူလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ သူတုိ ့က စီးပြားေရးအတြက္ ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ မည္သည့္ အန္ဂ်ီအုိကေနမွ သူတုိ ့မေတာင္းဘူး။ သူတုိ ့စာေစာင္ေတြမွာလည္း ျပည္သူ ့အတြက္ရည္းဇူးၿပီး ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နဲ ့ပညာေရးအေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ျပတယ္။ ေၾကာ္ျငာနဲ ့ရပ္တည္သလုိ ေရာင္းအားကိုလည္း အားကိုၾကတယ္။ သူတုိ ့လည္း တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့က မဇိမ၊ ဧရာဝတီ နဲ ့ ဒီဗြီဘီလုိ ဝန္ႀကီးနဲ ့ေတြၿပီး မီဒီယာဥပေဒကို ေရးဆြဲတဲ့အထဲမွာမပါဘူး။ သူတုိ ့အလုပ္ကုိ သူတုိ ့လုပ္ၾကတယ္။
ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနကလုပ္တဲ့ မီဒီယာနဲ ့ဆုိင္တဲ့အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပြဲကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ျမန္မာျပည္ထဲက နာမည္ႀကီး မီဒီယာဘုိးေအႀကီးေတြကုိ မဖိတ္တာလဲမသိဘူး။ ဥပမာ လူထုဦးစိန္ဝင္းကိုၾကည့္ပါ။ သူ ့တုိ ့အျပင္အျခားလူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေအာင္ေဇာ္တုိ ့ညီအစ္ကို၊ စိန္ဝင္းတုိ ့ညီအစ္ကို နဲ ့ ေၾသာ္စီက အဂၤလိပ္မ ဝဝတုတ္တုတ္ႀကီးကို ခ်ဴစားေနတဲ့ တုိးေဇာ္လတ္တုိ ့ပဲ မီဒီယာအေၾကာင္းသိတာလား။
သူတုိ ့ကုိ တခ်ဴိ ့လူေတြေတာ့ အထင္ႀကီးမယ္။ မဇိမ၊ ဧရာဝတီနဲ ့ဒီဗြီဘီတုိ ့ဟာ ၈၈-ေတာခုိေက်ာင္းသားေတြလုပ္ခဲ့တဲ့မီဒီယာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒိသူေတာင္းစားေတြက မေလးရွားက ဂ်ာနယ္ေတြေလာက္ေတာင္အဆင့္မရွိဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကုိယ္ရွာစားတဲ့ေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ အန္ဂ်ီအုိကေန အေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ူိးျပလိမ္ၿပီးေတာင္းစားလာတယ္။ ဒီေငြနဲ ့ဂ်ာနယ္ထုတ္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမွင့္ကုိ တက္ဖို ့လွမ္းခ်င္ေသးတယ္။ ဒီလူေတြကုိ အထင္ႀကီးစရာ၊ အတုခုိးစရာ ဘာရွိလဲ။ ရွိရင္ က်ေနာ့္ကိုေျပာစမ္းပါ။ ခုိးတာမ်ား ဘတ္ေငြသန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး ရွိတယ္။
သူတုိ ့ေတာခုိလာတယ္။ ေတာထဲမွာ ေနရတာကိုေတာ့ အေသၾကာက္တယ္။ ေသရမွာလည္းေၾကာက္တယ္။ ဒါနဲ ့ၿမိဳ ့ေပါ္ကုိေျပးၿပီး ေမွ်ာက္ျပဆန္ေတာင္ၿပီး မီဒီယာဆုိၿပီးလုပ္တာကို အထင္ႀကီးစရာ၊ ေလးစားစရာလုိလုိ ့လား။ အဲဒိေကာင္ေတြတေန ့မွာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့ဒဏ္ခတ္တာကို ခံလိမ္မယ္။ သူတုိ ့လည္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးက စားလာတဲ့ ထမင္းကုိ ေျခမနဲ ့ကေလာ္ထုတ္ရင္ေတာင္ အေတာင့္လုိက္ထြက္လာႏုိင္တယ္။
သူတုိ ့ကိုေလးစားအထင္ႀကီးမဲ့အစား ေတာထဲမွာ မွ်စ္စားၿပီး အေသခံတုိက္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကုိပဲ ေလးစားေတာ့မယ္။
No comments:
Post a Comment