တခါတေလ က်ေနာ္စဥ္းစားမိတယ္...။ ပါတီဌာနခ်ဳပ္က ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြ၊ အရင္ လူေဟာင္းေတြကုိ...သနားမိတယ္...။ ကုိယ္ခ်င္းလည္းစာမိတယ္...။ တခါတေလ သူတုိ႔ေျပာတာ၊ လုပ္တာ မွန္ပါတယ္။ ေတာထဲအထိ ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ေရႊ ႔ဖုိ႔ဆုိတာလြယ္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ေရႊ ႔ၿပီး ယေန႔အထိ တစုံတရာ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔က ပုိမလြယ္ေသးတယ္။ က်ေနာ္္က ေနာက္မွပါတီ၀င္ျဖစ္တာဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိ သူတုိ႔စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္ဆုိတာကုိ မသိခဲ့တာအမွန္ပါ။ တခါတေလေတာ့ အင္မတန္တင္းပါတယ္။
ကုိမုိးသီးတုိ႔နဲ႔ေပါင္းစည္းေရးလုပ္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး ေပါင္းစည္းေရးလုပ္တဲ့လူေတြတစ္ေယာက္မွ ပါတီမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေပါင္းၿပီး ပါတီကေထာက္ပံ့တာကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္း၀ါးေနယုံပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပညာေတြသင္ၾကတယ္။ ပါတီက ႏုိင္ငံတကာေထာက္ပံ့တာမ်ားမ်ားရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ေရာက္လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္...။ တတိယႏုိင္ငံေတြေရာက္ပီး မေကာင္းေၾကာင္းေျပာတဲ့လူေတြ ေတာင္ရွိေသးတယ္...တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သူတုိ႔အေပၚမွာ ပါတီက ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္..။ အခုေတာ့.....။ ကုိယ့္ဆီကလူေတြက ပုိလုိ႔ေတာင္ တာ၀န္ရွိေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုေငြလင္း၊ ကိုရင္ေထြးတုိ႔ ဦးေဆာင္တဲ့ျပည္တြင္းအဖြဲ႔ေရာက္လာတယ္။ သုံးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ပါတီမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ရက္တုိတုိအတြင္း ျမန္ျမန္လစ္ၾကတယ္။ တုိက္ဆုိင္တာက ႏုိင္ငံျခားထြက္ခါနီးၾကမွ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမား...သူပုန္ဆုိတာခံယူခ်င္လို႔ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အမ်ား စုလစ္ၾက တယ္။ အဖြဲ႔အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ား ဒီလုိပဲျဖစ္ေနတာကုိ သတိထားမိတယ္...။ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံလႈပ္ရွားသူေတြ တတိယႏုိင္ငံထြက္ဖုိ႔ နယ္စပ္ေရာက္လာၾကတာထင္တယ္...။ ဒုိး ဖုိ႔မ်ား နယ္စပ္ေရာက္လာၾကတာလားမသိဘူး။ ဒါေတြကုိ ဌာနခ်ဳပ္က လုပ္ေပးေနရသလုိျဖစ္ေနတယ္....။ ဌာနခ်ဳပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ Liasion Office ဆက္ဆံေရးရုံး၊ တနည္း ပြဲစားရုံး လုိမ်ဳိး၂၀၁၀ မွာျဖစ္သြားတယ္။ ဒီအေျခအေနကုိ ေျပာင္းခ်င္တယ္။ ျပန္လုပ္ခ်င္တဲ့လူမ်ားေအာင္ေျပာင္းခ်င္တယ္။
တကယ္တမ္း စဥ္းစားရင္ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြလည္း သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ မိသားစုေတြနဲ႔ပဲမဟုတ္လား။ သူတုိ႔လည္းက်ေနာ္တုိ႔လုိပဲ သြားခ်င္မွာပဲ။ အခုေတာ့ သူတုိ႔ဦးေဆာင္ခဲ့တာကုိ က်ေနာ္တုိ႔က အေကာင္း မေျပာဘူး။ ဒါလည္း ေက်းဇူးကန္းတာပဲ။ ဘယ္သူက လစဥ္ ေငြေတြျပန္ေပးလဲ....ကုိယ္ငတ္တုံးက ၀ါးခဲ့ တာခ်ည္းပဲ။
က်ေနာ့္သနားမိပါတယ္...စြန္႔လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈေတြကုိေလးစားပါတယ္။
က်ေနာ္မုန္းတာက...ဒုကၡေရာက္တုန္းက သနားစရာမ်က္ႏွာနဲ႔....သူတုိ႔ထမင္း၀ေတာ့ လီးေတာင္ၾကတာကုိပါ...။ တခ်ဳိ ႔သူေတြကုိေျပာတာပါ...။ ဒုကၡေရာက္တုန္းက ပါတီမွာမရွိဘူး..။ နည္းနည္းေကာင္းစားလာတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ လာၾကပီ...။ ကုိယ္ေကာင္းစားသြားရင္ပစ္ပယ္ၾကတယ္...။
အခုလည္းၾကည့္...နယ္စပ္မွာလက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရတယ္...က်ေနာ္အပါအ၀င္ အမ်ားစုက ျပန္မလုပ္ခ်င္ ၾကေတာ့ဘူး...။မလုပ္ခ်င္ရင္ေနပါ...မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔....အခုေတာ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ကလန္တယ္ေပါ့.... လုပ္ဖုိ႔လည္း အခြင့္အလမ္းကုိ ဌာနခ်ဳပ္က ဖန္တီးမေပးႏုိင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပါတီမွာ အဓိက စံမံခန္ခြဲသူေတြဟာ အရည္အခ်င္းမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါကုိေျပာင္းခ်င္တာပါ။
ေနာက္ပုိင္းေရာက္တဲ့သူေတြအမ်ားစုက ၿမိဳ ႔ေပၚမွာ ဒူးနန္႔ၿပီး အရည္ေသာက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကမွေရာက္လာ ၾကတာပါ..ငပိနဲ႔ငွက္ဖ်ား စားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြက အနည္းစုဆုိတာ သေဘာေပါက္ရင္ ငါ...ဘယ္ေလာက္အေခ်ာင္ခုိလဲ....ငါ..ဘယ္ေလာက္ ေစာက္ပ်င္းႀကီးလည္းဆုိတာသိမွာပါ...။ တခ်ဳိ ႔လူေတြကုိ အရမ္းအရမ္းမုန္းတယ္...။
က်ေနာ့္အျပစ္ရွိေနဆဲပါ.....။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီလူေတြကုိ က်ေနာ္...ျပန္ကန္ေတာ့အုံးမွာပါ.....။ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဗ်ာ...။
ကုိမုိးသီးတုိ႔နဲ႔ေပါင္းစည္းေရးလုပ္တယ္။ သိပ္မၾကာဘူး ေပါင္းစည္းေရးလုပ္တဲ့လူေတြတစ္ေယာက္မွ ပါတီမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ေပါင္းၿပီး ပါတီကေထာက္ပံ့တာကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္း၀ါးေနယုံပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပညာေတြသင္ၾကတယ္။ ပါတီက ႏုိင္ငံတကာေထာက္ပံ့တာမ်ားမ်ားရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ေရာက္လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္...။ တတိယႏုိင္ငံေတြေရာက္ပီး မေကာင္းေၾကာင္းေျပာတဲ့လူေတြ ေတာင္ရွိေသးတယ္...တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သူတုိ႔အေပၚမွာ ပါတီက ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္..။ အခုေတာ့.....။ ကုိယ့္ဆီကလူေတြက ပုိလုိ႔ေတာင္ တာ၀န္ရွိေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုေငြလင္း၊ ကိုရင္ေထြးတုိ႔ ဦးေဆာင္တဲ့ျပည္တြင္းအဖြဲ႔ေရာက္လာတယ္။ သုံးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ပါတီမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ရက္တုိတုိအတြင္း ျမန္ျမန္လစ္ၾကတယ္။ တုိက္ဆုိင္တာက ႏုိင္ငံျခားထြက္ခါနီးၾကမွ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမား...သူပုန္ဆုိတာခံယူခ်င္လို႔ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အမ်ား စုလစ္ၾက တယ္။ အဖြဲ႔အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ား ဒီလုိပဲျဖစ္ေနတာကုိ သတိထားမိတယ္...။ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံလႈပ္ရွားသူေတြ တတိယႏုိင္ငံထြက္ဖုိ႔ နယ္စပ္ေရာက္လာၾကတာထင္တယ္...။ ဒုိး ဖုိ႔မ်ား နယ္စပ္ေရာက္လာၾကတာလားမသိဘူး။ ဒါေတြကုိ ဌာနခ်ဳပ္က လုပ္ေပးေနရသလုိျဖစ္ေနတယ္....။ ဌာနခ်ဳပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ Liasion Office ဆက္ဆံေရးရုံး၊ တနည္း ပြဲစားရုံး လုိမ်ဳိး၂၀၁၀ မွာျဖစ္သြားတယ္။ ဒီအေျခအေနကုိ ေျပာင္းခ်င္တယ္။ ျပန္လုပ္ခ်င္တဲ့လူမ်ားေအာင္ေျပာင္းခ်င္တယ္။
တကယ္တမ္း စဥ္းစားရင္ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြလည္း သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ မိသားစုေတြနဲ႔ပဲမဟုတ္လား။ သူတုိ႔လည္းက်ေနာ္တုိ႔လုိပဲ သြားခ်င္မွာပဲ။ အခုေတာ့ သူတုိ႔ဦးေဆာင္ခဲ့တာကုိ က်ေနာ္တုိ႔က အေကာင္း မေျပာဘူး။ ဒါလည္း ေက်းဇူးကန္းတာပဲ။ ဘယ္သူက လစဥ္ ေငြေတြျပန္ေပးလဲ....ကုိယ္ငတ္တုံးက ၀ါးခဲ့ တာခ်ည္းပဲ။
က်ေနာ့္သနားမိပါတယ္...စြန္႔လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈေတြကုိေလးစားပါတယ္။
က်ေနာ္မုန္းတာက...ဒုကၡေရာက္တုန္းက သနားစရာမ်က္ႏွာနဲ႔....သူတုိ႔ထမင္း၀ေတာ့ လီးေတာင္ၾကတာကုိပါ...။ တခ်ဳိ ႔သူေတြကုိေျပာတာပါ...။ ဒုကၡေရာက္တုန္းက ပါတီမွာမရွိဘူး..။ နည္းနည္းေကာင္းစားလာတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ လာၾကပီ...။ ကုိယ္ေကာင္းစားသြားရင္ပစ္ပယ္ၾကတယ္...။
အခုလည္းၾကည့္...နယ္စပ္မွာလက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရတယ္...က်ေနာ္အပါအ၀င္ အမ်ားစုက ျပန္မလုပ္ခ်င္ ၾကေတာ့ဘူး...။မလုပ္ခ်င္ရင္ေနပါ...မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔....အခုေတာ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ကလန္တယ္ေပါ့.... လုပ္ဖုိ႔လည္း အခြင့္အလမ္းကုိ ဌာနခ်ဳပ္က ဖန္တီးမေပးႏုိင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပါတီမွာ အဓိက စံမံခန္ခြဲသူေတြဟာ အရည္အခ်င္းမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါကုိေျပာင္းခ်င္တာပါ။
ေနာက္ပုိင္းေရာက္တဲ့သူေတြအမ်ားစုက ၿမိဳ ႔ေပၚမွာ ဒူးနန္႔ၿပီး အရည္ေသာက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကမွေရာက္လာ ၾကတာပါ..ငပိနဲ႔ငွက္ဖ်ား စားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြက အနည္းစုဆုိတာ သေဘာေပါက္ရင္ ငါ...ဘယ္ေလာက္အေခ်ာင္ခုိလဲ....ငါ..ဘယ္ေလာက္ ေစာက္ပ်င္းႀကီးလည္းဆုိတာသိမွာပါ...။ တခ်ဳိ ႔လူေတြကုိ အရမ္းအရမ္းမုန္းတယ္...။
က်ေနာ့္အျပစ္ရွိေနဆဲပါ.....။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီလူေတြကုိ က်ေနာ္...ျပန္ကန္ေတာ့အုံးမွာပါ.....။ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဗ်ာ...။
No comments:
Post a Comment