ငါးမင္းေဆြႏွင့္တူေမာင္ညဳိသုိ႔

ငါးမင္းေဆြႏွင့္တူေမာင္ညဳိသုိ႔

ပထမဆုံး ငါးမင္းေဆြရဲ ႔မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာမွာ ပါတဲ့ေဆာင္းပါတဲ့ေဆာင္းပါးကုိ တူေမာင္ညဳိရဲ ႔ ရုိးမ (၃) ၀က္ဆိုက္မွာေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးကေနတဆင့္ ေတြ႔လုိ႔ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ ဘာေတြမ်ားျဖစ္လဲေပါ့။ တူေမာင္ညဳိဆုိတာက နည္းနည္းရရလူေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒုတိယအင္အားအႀကီးဆုံးပါတီ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီရဲ ႔လက္ရွိအေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ျဖစ္တယ္။ တူေမာင္ညိဳဘယ္သူျဖစ္လဲဆုိတာကုိ အားလုံးသိတယ္။ ပါတီရဲ ႔အေထြအေထြအတြင္းေရးမႈး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခေလးကလားဆန္တဲ့ လုပ္ဟန္ေတြ ျဖစ္မွာစုိးရိမ္လုိ႔ ဒီလုိေရးမိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က လူ႔ေဘာင္သစ္ရဲ ႔အေထြေထြအတြင္းေရးမႈးဟာ ငေပါလုိ႔ဆုိၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာရႈတ္ခ်တာကုိမလုိခ်င္ဘူး၊ မၾကားခ်င္ဘူး။

အခ်က္အလက္၊ အကိုးအကားနဲ႔စာေရးတာေကာင္းတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့အခ်က္အလက္အကုိးအကားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မကုိးကားတက္ရင္ ပညာရွင္ေတြၾကားထဲမွာအရွက္ကြဲတယ္။ ကုိယ္ေရးတဲ့စာက ဘာလဲဆုိတာကုိ အထူးသတိထားၿပီး ေရးရင္ပုိေကာင္းတယ္။ တကၠသုိလ္ေတြမွာအခ်က္အလက္အကုိးအကားကုိ ကုိးကားရင္လုိင္းရွိတယ္။ တကၠသိုလ္တခုနဲ႔ တခုေတာင္အခ်က္အလက္ကုိးကားပုံစံမတူၾကဘူး။ ကုိးကားပုံမွားတဲ့ေက်ာင္းသားဆုိရင္စာေမးပြဲေတာင္မေအာင္ဘူး။ ဒါက ေက်ာင္းသားအဆင့္ပဲရွိေသးတယ္။ ပညာရွင္အဆင့္ဆုိရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆုိတာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ သာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့။ ပညာရွင္ဆန္ဆန္ေရးခ်င္တယ္ဆုိရင္ အခ်က္အလက္ကိုးကားပုံစနစ္၊ စာအေရးအသား၊ မိမိခံစားခ်က္မပါတဲ့စာအေရးအသား၊ ဒါေတြအေရးႀကီးတယ္။ ဥပမာ တူေမာင္ညဳိရဲ ႔ေဆာင္းပါးက လယ္သမားေတြငတ္ေနတာကုိ ေျပာခ်င္တယ္ဆုိရင္…ကုိယ့္ခံစားခ်က္မပါရဘူး။

“ေခါင္းစဥ္ ၾကည့္လုိက္ကတည္းက“မ်က္ခမ္းျမင္႐ံုနဲ႔ ငတာႀကီးသားမွန္း သိတယ္” ဆိုသလိုပဲ၊ ဘယ္အခ်ဳိး ခ်ိဳးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိၿပီးသားပါလို႔ ေျပာရင္ အေျပာလြန္ရာက်မလား မသိပါဘူးဗ်ာ”

အခုဟာက စာအမ်ဳိးအစားကုိ ဘယ္လုိသတ္မွတ္ရမလဲမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တူေမာင္ညဳိဆိုတဲ့ နာမည္ကုိ ငါးမင္းေဆြက သူ႔ေဆာင္းပါးမွာထည့္သုံးထားတာကုိ ဂုဏ္ယူတဲ့အထာမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ခေလးကလားလုိ႔ေျပာတာ။ အေထြအေထြအတြင္းေရးမႈးတစ္ေယာက္က ဟုိေရး၊ ဒီေရးလုပ္တာဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေရးတဲ့အခါမွာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္လုိလုပ္ခ်င္ရင္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၿပီးေရးရတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိက်ေနာ္ေရးရလဲဆုိေတာ့ အခ်က္အလက္၊ အကုိးအကားကုိ အရမ္းတန္ဖုိးထား ေနလို႔ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပါ။ ပညာရွင္မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္ဒီလုိေျပာတယ္ဆုိရင္ ပညာရွင္ေတြဘယ္ ေလာက္ေ၀ဖန္ၾကမလဲဆုိတာ စဥ္းစားသာၾကည့္။

ကိုးကားတဲ့စာက ႏွစ္ခုပဲေတြ႔တယ္။ ဒီႏွစ္ခုကလည္းဘယ္ေလာက္ အခ်က္အလက္အရ ယုံၾကည္အားထားရလဲဆုိတာ ပညာရွင္ေတြေမးၾကည့္ပါအုံး။ End-text ref ကမွားေနတယ္။

ကိုးကား
၁။ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္ [No.17, Vol.5, February 3, Wednesday]
၂။ ေၾကာ္ျငာႏွင့္ ေစ်းဝယ္လမ္းၫႊန္မဂၢဇင္း (အမွတ္ ၁၇၅/ ေဖေဖၚဝါရီ/၂၀၁၀ စာမ်က္ႏွာ ၄၀-၄၅ )

ေနာက္ၿပီး In-text citation လုပ္တာမွန္လားဆုိတာကုိလည္းေလ့လာအုံး။ ေအာက္မွာကုိးကားထားတာကုိၾကည့္ပါ။ ဘယ္သုေတသနက ေျပာတာလဲ။ ေန႔စြဲ၊ ေရးသူ၊ ဘယ္ဌာန၊စသျဖင့္ ဒါေတြကုိ မေဖာ္ျပထားဘူး။ In text citation မွာကုိးကားထားရင္ ေအာက္ဆုံးမွာလည္းျပန္ၿပီး End text reference လုပ္ေပးရတယ္။ သုေတသနျပဳခ်က္တစ္ခုဆုိတာပဲေတြ႔ရတယ္။ ဒီသုေတသနက Crediblity ရွိရဲ ႔လား။

သုေတသနျပဳခ်က္တစ္ခုလည္း အခုလို အႀကံျပဳထားတယ္။

“ေက်းရြာမ်ားတြင္ အေသးစား အေျခခံ စီးပြားေရးအေဆာက္အဦး စီမံကိန္းမ်ား တည္ေဆာက္ရန္ ေငြထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေက်းလက္ေန ဝင္ေငြနည္းသူမ်ားကို ေန႔စားအလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ (လမ္း၊ တံတား၊ ဆည္ေျမာင္းငယ္မ်ား) စသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လယ္ယာမဲ့ႏွင့္ ေႂကြးၿမီတင္ လယ္သမားမ်ား အလုပ္မရွိသည့္ကာလတြင္ ဝင္ေငြရရွိၿပီး လိုအပ္သည့္ ေက်းလက္အေဆာက္အအံုမ်ားလည္း ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ေႀကာင္း၊ လယ္သမားအမ်ားစုသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂,၀၀၀ က်ပ္ခန္႔ ရႏိုင္မည့္ အလုပ္မ်ဳိးကို စိတ္ဝင္စားၾကေႀကာင္း” ေဖာ္ျပထားသည္။


ေဆာင္းပါးတခုလုံးကုိေျပာမယ္ဆုိရင္အမ်ားႀကီးပါ။ အဓိကေျပာခ်င္တာက ခေလးကလားလုိျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ ေသခ်ာေလ့လာပါ။ ပါတီ အေထြအေထြအတြင္းေရးမႈးတစ္ေယာက္ကုိ ငေပါလုိ႔ေျပာမွာကုိစုိးရိမ္လုိ႔။ မလုပ္တက္ရင္လည္းရုိးရုိးသားသား စာရဲ ႔ေနာက္ဆုံးမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အစမွာျဖစ္ျဖစ္ ပညာရွင္စာတမ္းမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔၀န္ခံသင့္တယ္။ ကုိယ့္ဟာကုိေတာ့ ဟုတ္လွၿပီေပါ့။

ငါးမင္းေဆြေရးတဲ့ေဆာင္းပါးက သူ႔ခံစားခ်က္ကုိသူေရးတာျဖစ္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အစုိးရကုိဖားၿပီးေရးထားတဲ့ေဆာင္းပါးပဲ။ ဘာမွစိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေစတနာကုိေတာ့ သေဘာက်တယ္။ ေငြသုံးေသာင္းေတာင္ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ အလကားေပးျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္ရက္ေရာတဲ့လူ။ ေဘာ္ဒါေဘာ္ၾကြတ္စိတ္အျပည့္ရွိတယ္။ ဒါေကာင္းတယ္။
ေနာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္က အဂၤလန္မွာ လုပ္စားတာပုိအဆင္ေျပတာေပါ့။ ေငြမ်ားမ်ားရတယ္။ လူ႔အဆင့္အတန္းအျပည့္မွီတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလုိဘ၀မ်ဳိးဘယ္ရမလဲ။ ေငြကနည္းနည္း။ ျမန္မာျပည္ျပန္လာမွ တုိင္းျပည္ကုိအက်ဳိးျပဳတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ျပည္တြင္းကလူေတြကုိ သိေစခ်င္တယ္။ အဂၤလန္မွာလည္းျမန္မာေတြတပုံႀကီးရွိတယ္။ အဂၤလိပ္ကုိေတာင္ ကုစရာမလုိဘူး။ ကုိယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းေတာင္လက္မလည္တဲ့လူေတြရွိတယ္။

ႏုိင္ငံျခားမွာ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံကအသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြလက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရေအာင္ကုိ ရွားတယ္။ ဥပမာ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံ Perth မွာျမန္မာဆရာ၀န္ ငါးေယာက္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ျမန္မာေတြသုံးေသာင္းေလာက္ရွိတယ္။ ဘုိလုိမတက္တဲ့ ျမန္မာေတြက ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြဆီကုိ ခရီးဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းသြားတယ္။ ျမန္မာဆရာ၀န္ ေတြဆုိတာ ျမန္မာေတြကုိလက္မလည္ေအာင္ကုေပးေနရတယ္။ ျမန္မာဆရာ၀န္ ေတြျမန္မာျပည္ျပန္မွ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကုိ အက်ဳိးျပဳတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ဒါကသက္ေသပဲ။ ဘာမွမသိ၊ မသြားမလာဘဲ ထုိင္ၿပီး ဟုိစာအုပ္ဖက္၊ ဒီစာအုပ္ဖတ္၊ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ေပါက္ကရေရးရင္ေတာ့ရတယ္။ အႏွစ္သာရနဲ႔တန္ဖုိးေတာ့ကြာတာေပါ့။

ႏုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့ ႀကိဳက္တဲ့ျမန္မာျပည္သားကုိေမးၾကည့္ ႏုိင္ငံျခားမွာေနရတာေကာင္းလား၊ ေပ်ာ္လားလုိ႔။ အကုန္လုံးက မေပ်ာ္ဘူးဆုိတဲ့ အေျဖတခုပဲေပးလိမ့္မယ္။ ျမန္မာေတြ ကုိယ့္တိုင္းျပည္မွာပဲေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလုပ္ကိုင္စားေသာက္ခ်င္တယ္။ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္၊ ျမန္မာျပည္ကေရကုိပဲေသာက္ခ်င္တယ္။ ပညာတက္ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ အားလုံးက တိုင္းျပည္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္ရွိတယ္။ ကူညီခ်င္တဲ့စိတ္ရွိတယ္။ ဒါကုိမသိဘဲ ေျပာရင္ ေစာက္ရႈးပဲ။

အေရးႀကီးဆုံးတခုက ႏုိင္ငံေရးပဲ။ စစ္အစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ကာလပတ္လုံး ႏုိင္ငံျခားက ျမန္မာလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ပညာတက္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွျပန္လာမွမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ ဘာအာမခံခ်က္မွမရွိဘူး။ ႏုိင္ငံျခားက ျမန္မာေတြထဲမွာ လူေတာ္ေတြ၊ ရုိးရုိးသားသားခ်မ္းသာတဲ့သူေဌးေတြအမ်ားႀကီး။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ အျပင္ကျပန္၀င္ဖုိ႔ထက္ အထဲမွာရွိေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ပညာတက္ေတြ ဘယ္လုိအေပါက္ကေနထြက္ရမလဲဆုိတာပဲ ေလေလာဆယ္ေတြ႔ေနရတယ္။ မပူနဲ႔ စစ္အစုိးရမရွိတဲ့တေန႔ အားလုံးျပန္လာၾကလိမ့္မယ္။ စစ္အစုိးရကုိသာျပဳတ္ေအာင္တုိက္။

ေနာက္ၿပီးလယ္သမားကိစၥ တူေမာင္ညဳိေကာ၊ ငါးမင္းေဆြကိုေျပာမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘယ္ႏွစ္ခါလယ္သမားေတြရဲ ႔လုပ္ငန္းခြင္မွာ လည္ပင္းဖက္ၿပီးလုပ္ခဲ့ဘူးလဲ။ ေျပာလုိက္ရင္ေလႀကီးေလက်ယ္နဲ႔။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကုိ သနားစရာမ်က္လုံးနဲ႔မၾကည့္နဲ႔။ လယ္သမားေတြဒီေလာက္ငတ္ေနတာ အားလုံးအသိပဲ။ ဖုန္းတခ်က္ဆက္တာနဲ႔ လယ္သမားေတြဘယ္ေလာက္ငတ္လဲဆုိတာသိတယ္။ ကြင္းထဲကုိ ဆင္းစရာ ေတာင္မလုိဘူး။

ခင္ဗ်ားႏွစ္ေယာက္ ကုိယ့္ကိုယ္ေတာ့ ငါေရးတာဟုတ္လွၿပီေပါ့လုိ႔မထင္နဲ႔။

မွတ္ခ်က္။ က်ေနာ့္အျမင္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အခ်က္အလက္အကုိးအကား မရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ခြင့္လႊတ္ၾကေပါ့ေနာ္။

ျမန္မာလူငယ္ေတြၾကားထဲမွာ ငါး...လုိ႔ေျပာရင္ အဓိပၸါယ္ႏွစ္ သုံးခုအနည္းဆုံးထြက္တယ္။ ေရထဲမွေနတဲ့ငါး၊ နံပါတ္ငါး၊ ေနာက္ဆုံးငါးကေတာ့ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆးကုိ မႈးယစ္ေဆးအျဖစ္ေသာက္တဲ့ ငါး...ျဖစ္တယ္...။

19 03 2010 1.49PM