နယ္စပ္အတုိက္အခံ၊ ျပည္တြင္းအတုိက္အခံေတြကုိ ေ၀ဖန္တဲ့အသံေတြၾကားေနရတယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘူး။ ျပည္သူအတြက္ မလုပ္ဘူး။ လုပ္စားၾကတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့အတိုက္အခံေတြရဲ ႔ခံစားမႈကိုျပန္ၾကည့္ပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဘယ္ဆုေပးတာ မွားတယ္။ ဒီဆုေၾကာင့္ non-violence လုပ္းငန္းစဥ္ဘက္ေရာက္သြားတယ္။ ျပည္သူေတြက ေဒၚစုရဲ ့အၾကမ္းမဖက္ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ၾကာသြားတယ္လို႔ျမင္တယ္။ ေဒၚစုမွာျပည္သူကေပးတဲ့အာဏာရွိတယ္။ ေဒၚစုရွိသလုိ NLD မွာလည္းရွိတယ္။ ေဒၚစုက တခ်က္ေျပာတာနဲ႔ျပည္သူကလုပ္မယ္။ ေဒၚစုက ေျပာတာက သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ပဲရွိေျပာတယ္။ လူထုနားလည္ေအာင္ေဒၚစုမေျပာဘူး။ ဥပမာ...ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပၾက၊ တုိက္ခိုက္ၾက၊ လုိ႔တခါမွမေျပာၾကဘူး။ ဒါကုိျပည္သူကအားမရဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ဖြံ ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီက ဒီေလာက္ႏွိပ္စက္ေနတာကုိ ဘုရားစကားနဲ႔ေျပာတာ မေကာင္းဘူး။ နားလည္ရင္ေတာ့ေကာင္းတယ္၊
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပေလကန္ေ၀ဖန္တာကို ႀကိဳဆုိတယ္။ တခါတေလ သူတုိ႔ဘာေတြေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေထာက္ျပအားေပးသင့္တယ္။ သူတုိ႔လဲလုပ္ခဲ့မွာပဲ။ လူဆုိတာက အျပစ္ေျပာရင္ ညစ္တြန္းတြန္းတယ္။ အေကာင္းေျပာေတာ့ပုိအားရွိတာေပါ့ေနာ္။ NLD ကုိေ၀ဖန္ေလကန္တဲ့လူေတြကုိၾကည့္ပါ။ လူထုဦးစိန္၀င္းေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့လူထုဦးစိန္၀င္းက ပါးစပ္နဲ႔လက္ပဲရွိတယ္။ စားေရး၊ စကားေျပာတာကုိပါ။ သူတကယ္လက္ေတြ႔မလုပ္ရဲဘူး။ NLD ကတကယ္လက္ေတြ႔လုပ္ရတာ။ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲခပင္ပန္းေခါင္းစားလည္းဆုိတာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ NLD ဟာ ထုိင္းအေျခစုိက္အတိုက္အခံလုိ ပရုိပုိဆယ္မရွိပါဘူး။ လစာမရပါဘူး။ ကုိယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီးလုပ္ရတာပါ။ ထမင္းစားဖုိ႔လည္းလုပ္ရေသးတယ္။ ေထာင္က်ဖုိ႔ႏုိင္ငံေရးလည္းလုပ္ရေသးတယ္။ ဒါကုိ ထည့္တြက္ၾကဖုိ႔ပါ။ NLD ကုိအားမရတာေတာ့ရွိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈအပုိင္းပါပဲ။ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့လူေတြကုိေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ထားတာမေကာင္းပါဘူး။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ရင္ လူတုိင္းဟာ ေဂါက္တက္ပါတယ္။ ငယ္မႈျပန္တက္ပါတယ္။ အုံးေႏွာက္မမွန္ပါဘူး။ ဒါကုိနားလည္းရင္ NLD မွာ အဘြားအရြယ္၊ အဘုိးအရြယ္ေတြကုိ ေအးေအးေဆးေဆးပဲထားသင့္ပါတယ္။
ထိုင္းအေျခစုိက္အတုိက္အခံ
ထုိင္းအေျခအစုိက္အတုိက္အခံကိုလည္း ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြက လုပ္စားႏုိင္ငံေရး။ ပရုိပုိဆယ္ႏုိင္ငံေရး၊ စတိတ္မန္႔ပဲထုတ္တယ္ေပါ့။ ဒီလုိေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ဟုတ္တာလည္းရွိသလုိ၊ မဟုတ္တာလည္းရွိပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း NLD လုိပဲ။ ေ၀ဖန္ခံရရွာတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သူတုိ႔ရွိေနလုိ႔ တခ်ဳိ ႔သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြထြက္လာၾကတယ္။ ထုိင္းအေျခစုိက္အတုိက္အခံဟာ စီးပြားေရးလည္းမလုပ္ႏုိင္ဘူး၊ စားဖုိ႔အလုပ္လည္းမလုပ္ႏုိင္ဘူး၊ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနေတာ့မလြယ္ဘူး။ ၀ါးတီးမွန္ဖုိ႔ေတာင္မနည္းလုပ္ ေနရတယ္။ ဒါကိုေတာ့နားလည္သင့္တယ္။ ၁၉၈၈ - ခုႏွစ္ကတည္းက ဒီေန႔အထိ လုပ္လာၾကတဲ့လူေတြကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းပုိၿပီးနားလည္သင့္တယ္။ သူတုိ႔ဒီလုိမ်ဳိးထုိင္းအေျခစုိက္မွာဆက္ေနတာကုိက တန္ဖုိးတခုပဲ။ က်ေနာ္လည္းမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ လူပဲဗ်ာ...။
တတိယႏုိင္ငံေရာက္ေတာ္လွန္သူမ်ား
က်ေနာ္အပါအ၀င္ လုပ္ႏုိင္တာက စာေရး၊ လူေတြ႔ရင္အသားကုန္စြပ္ပြား၊ တခ်ဳိ ႔ခင္ရာမင္ေၾကာင္းေငြေပး...ဒါပဲရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္ထိလက္ေရာက္မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကုိဦးစားေပးရုန္းကန္ေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ထုိင္းက အတုိက္အခံကိုေလကန္လုိက္၊ ျပည္တြင္းကုိ ေလကန္လုိက္လုပ္ေတာ့ ကုိယ္ပဲမတရားဘူးလုိ႔ထင္မိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း လူထုဦးစိန္၀င္းလုိပဲ...အသက္ေတာင္ ေအာက္ဆီဂ်င္အကူနဲ႔ရႈေနရတယ္မဟုတ္ဘူးလား။ NLD ျပည္ပအတုိက္အခံကို ေ၀ဖန္တာဘာမွမျဖစ္ဘူး။ တခါတေလကုိယ့္မ်က္ေခ်းကိုယ္ျပန္ၿပီးၾကည့္ရင္ ပုိရွင္းတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးက်ေနာ္တုိ႔လုပ္သင့္တယ္။
တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား
သူတုိ႔အလုပ္က သူတုိ႔လူမ်ဳိးေရးပဲ။ သူတုိ႔လူမ်ဳိးေကာင္းစားဖုိ႔ပဲဦးတည္မွာပဲ။ ဗမာေတြလုိ အားလုံးၿခဳံလုပ္၊ အကုန္လုံးယူဆုိတဲ့ စိတ္မရွိေတာ့ သူတုိ႔အလုပ္ကရွင္းတယ္။ တခါတေလတုိင္းရင္းသားေတြကုိလည္းအားမရဘူး။ မ်က္စိကန္း၊ ဆြံ ႔အ ေနတဲ့လူေတြလုိ႔ထင္မိတယ္။ ဒါဆုိဒါပဲ။ ဟုိဟာ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြအကုန္လုံးကို အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ၾသစီစတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာသြားၿပီး ဘြဲ႔တခုခုေလာက္ရေစခ်င္တယ္။
No comments:
Post a Comment