ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္..အေဖနဲ႔အေမရယ္။

ဓာတ္ပုံ..ဂြတ္ဂယ္။

ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္..အေဖနဲ႔အေမရယ္။

ႏုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ သတၱာ၀ါတစ္ေကာင္နဲ႔ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ႏုိင္ငံေရး။ ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ေျပာရင္ စကားလုံးႀကီးတယ္။ ႏုိင္ငံေရးကုိ အိမ္တစ္အိမ္နဲ႔ပဲ ႏႈိင္းၾကပါစုိ႔။ အဲဒိအိမ္မွာ ေနတဲ့ အေဖနဲ႔အေမက အိမ္ေထာင္ဦးစီး။ သားေတြသမီးေတြက ျပည္သူေတြေပါ့။

ဒီအိမ္မွာ သား၊ သမီးေတြက ထုံးစံအတုိင္း ကစား၊ သြား၊ ေက်ာင္းတက္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ရန္ျဖစ္လုိက္ျပန္တည့္လုိက္။ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႔အေမက တက်က္က်က္ မတည့္အတူေန။ အိမ္ရဲ ႔စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးလည္း အေဖနဲ႔အေမေၾကာင့္ အဆင္မေျပ။ အဆင္မေျပေတာ့ ခေလးေတြလည္း စာေကာင္းေကာင္းမသင္ရပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနၾကတယ္။ စားဖုိ႔၊ ၀တ္ဖုိ႔လည္းအလွ်င္မမွီေတာ့ ခေလးေတြ ေဘးက အိမ္မွာထမင္းစားကၽြန္ခံသေဘာနဲ႔ လုပ္ေပးရတယ္။

ေဘးအိမ္က အႏွိမ္ခံရတာကုိ အေဖနဲ႔အေမလည္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔လင္မယား, အဆင္မေျပေတာ့ ခေလးေတြကုိလည္း ဂရုမစုိက္ႏုိင္။ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအိမ္က ဘယ္လုိမွ နလန္မထူႏုိင္တဲ့ေရာဂါသည္လုိ ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔ေပါ့။ ေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး၊ အေဖနဲ႔အေမက်န္းက်န္းမာမာျဖစ္ရင္ သားေတြသမီးေတြ တင့္တင့္တယ္တယ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိလည္း အေဖနဲ႔အေမသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဦးနဲ႔တဦး မာန, ေတြရွိေနၾကေတာ့ တေယာက္ေယာက္က ေလွ်ာ့မလားဆုိတာကုိေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူမွ မလႈပ္။

အဲဒိအိမ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ျဖစ္တယ္။ အေဖကေတာ့စစ္အစုိးရေပါ့။ အေမကေတာ့ အတုိက္အခံနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြ။ ဒါကုိ က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ အမည္ေပးတယ္။

အေဖကေျပာတယ္..." မင္း..အေမက မွားေနတယ္။ အလားတူ.. အေမကေျပာတယ္ မင္းအေဖက ေပါက္ကရလုပ္တယ္" တဲ့။

ဘယ္ယ္သူမွားလဲ၊ မွန္လဲဆုိတာကို အသက္ငယ္တဲ့သားေတြသမီးေတြ သိတယ္။ မိဘျဖစ္ေတာ့ ေျပာရင္...ငရဲႀကီးမွာေၾကာက္တယ္။ သူတုိ႔ၾကားထဲကုိလည္း ၀င္ပါဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေျပာရင္...အေဖနဲ႔အေမက ငါ့ကုိ ကလန္တယ္ဆုိၿပီးရုိက္မွာ။ ၿပီးရင္ အိမ္ေပၚကေန ႏွင္ခ်မွာ။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ခေလးေတြ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတယ္။ ေၾကာက္ရတာကိုး။ ဒါကုိ...က်ေနာ္က ျပည္သူ...လုိ႔ နာမည္ေပးတယ္။

တေန႔အေဖက...သူ႔ခံစားခ်က္ကုိဖြင့္ေျပာတယ္။ " သား...မင္း, အေမကုိေျပာကြာ.. အမဲသားဟင္းခ်က္ရင္ အခ်ိဳမႈန္႔ေလွ်ာ့ကြာ...တဲ့။ အခ်ဳိမႈန္႔က က်န္းမာေရးကုိထိခုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေစ်းလည္းႀကီးတယ္တဲ့။ မင္း, အေမကုိ...ငါ,အခ်ဳိမႈန္႔ေလွ်ာ့ဖုိ႔ေျပာတာကုိ သူလက္မခံဘူး။ ငါစားခ်င္တာက...အခ်ဳိမႈန္႔နည္းနည္းနဲ႔ အမဲသားဟင္းဟင္းေကာင္းေကာင္းကြ" တဲ့။

ေနာက္ေန႔ေတာ့ အေမကေျပာျပန္ေရာ...။ သူ႔ခံစားခ်က္ကုိ အေမက အေဖ့ကုိ တိုက္ရုိက္မေျပာရဲဘူး။
ေျပာရင္ စဥ္းႏွီးတုံးနဲ႔ ထေပါက္တဲ့အထိ တီးၾကမွာဆုိေတာ့။ ၾကားက..က်ေနာ့္ကုိ ပြဲစားအေနနဲ႔ေျပာတယ္။

သူက " သား...မင္း..အေဖက အရမ္းလြန္တယ္...အေမ..အမဲသားဟင္းခ်က္တာကုိ သူမႀကိဳက္ဘူး...အၿမဲတမ္းအခ်ဳိမႈန္႔မ်ားတယ္ဆုိၿပီး ျပႆနာရွာတယ္။ အေမလည္းအဲဒိေလာက္မထည့္ပါဘူး။ မင္း..အေဖကုိအေမ, မႀကိဳက္တာက...ညေနတုိင္းအရက္ေသာက္တယ္...ေသာက္တာျပႆနာမရွိဘူး...
ေသာက္ၿပီးရင္...ရန္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကုိလည္း စီးပြားေရးအဆင္ေျပေအာင္မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ငါ့သား...စဥ္းစားၾကည့္...ဘယ္သူမွားလဲဆုိတာ"

ေၾသာ္...က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ရဲ ႔ျပႆနာက ဒီလုိကုိး။ က်ေနာ္...ၾကားကေန ၀င္ၿပီး ပြဲစားလုပ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူမွလက္မခံ။ သူတုိ႔ ျပႆနာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေျပလည္ပါေတာ့မလဲ။

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ရဲ ႔ျပႆနာက ဟင္းခ်က္ရင္..အခ်ဳိမႈန္႔မ်ားတဲ့ျပႆနာ နဲ႔ အရက္ေသာက္ၿပီး...အိမ္ရဲ ႔စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ သားေတြသမီးေတြကုိရစ္တဲ့ျပႆနာ။ ဒါ့ေၾကာင့္...အေဖနဲ႔အေမက အဆင္မေျပတာကုိး။ ဒါေလးကုိမ်ား...ဘာ့ေၾကာင့္ ညွိလို႔မရလဲ...အေဖနဲ႔အေမရာ။

အိမ္တစ္အိမ္မွာ အေဖက အိမ္ေထာင္ဦးစီး။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆုိေတာ့ အိမ္ကုိ ဦးေဆာင္ရမွာေပါ့။ ေမတၱာတရားနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ တာ၀န္သိသိ တည္ေဆာက္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား။ အေဖက ေယာက်္ားဆုိေတာ့..ေယာက်ာ္းတုိ႔ရဲ ႔ထုံးစံအတုိင္း...သမာဓိ၊ သီလနဲ႔ျပည့္စုံၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ တည္ေဆာက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ သူမ်ားအိမ္မွာသြားၿပီး အခစားေရထမ္းေပးစရာမလုိဘူးေပါ့။ ေလွ်ာ့သင့္ရင္ေလွ်ာ့ရမွာေပါ့..အေဖရာ။

အေမက မိန္းမသားဆုိေတာ့ သူကေတာ့ ေပ်ာ့ၿပီးသားပါ။ အေဖက အေမ့ကုိ...အခ်ဳိမႈန္႔မထည့္ပဲ...သၾကားထည့္ၿပီးခ်က္လုိ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာရင္လည္းအေမက ကန္႔ကြက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအိမ္က...က်ေနာ့္တုိ႔ ေသြးရင္းသားရင္းေတြေနတဲ့ အိမ္ပဲဗ်ာ။

ေသြးသားအရင္းျဖစ္တဲ့...အေဖဆုိရင္ေတာ့ သားေတြ..သမီးေတြ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ၊ မ်က္ရည္က်တဲ့အခါဆုိရင္ေတာ့...အေဖနဲ႔အေမ ေပ်ာ့, မွာပါ။

ဒါေပမယ့္။...တခါတေလ...အေဖက ပေထြးလား၊ အေမက...မိေထြးလား ဆုိတာကို က်ေနာ္, စဥ္းစားမိတယ္။ အေမကေတာ့...မိေထြးမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အေဖကလည္း ပေထြးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္, က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္ေနတာလဲ။

ေၾသာ္....အေဖက အရက္ႀကိဳက္တာကုိး။ မႈးေနေတာ့...မာနလည္းမေလွ်ာ့။

အေဖ..အၿမဲတမ္း...ဒီလုိ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ဆုေတာင္းပါတယ္။

သား..သူပုန္။

ီ