ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးသပ္ဖုိ ့ပါ

က်ေနာ့္စာေတြကုိ ဖတ္ဖူးတဲ့သူေတြရွိမွာပါ။ က်ေနာ္ေတြးမိတာကုိေရးခဲ့တယ္။ ဆဲခ်င္လည္းဆဲတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိေရးလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္က အစုိးရတစ္ခု၊ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုရဲ ့အဖြဲ ့၀င္ (သုိ႔) ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္မဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့ ေရးခ်င္တာေရးတယ္။

နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာလည္းမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္သူ ့မ်က္ႏွာမွ ေထာက္စရာမလုိဘူး။

အခုလည္း ေတြးမိတာကုိေရးပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့သူဖတ္ပါ။ မႀကိဳက္ရင္မဖတ္ပါနဲ ့။ တခုေတာ့ရွိတယ္၊ ဖတ္လည္းဖတ္ေသးတယ္၊ ၿပီးရင္ စာေရးတဲ့သူကုိေက်းဇူးမတင္တဲ့အျပင္ ေက်ဇူးကန္းတဲ့ စကားမ်ဳိးေတာ့ မေျပာနဲ ့။ ဒီစာကုိေရးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း စာေရးစားတဲ့လူေတြလုိ ပိုက္ဆံတျပားမွ မရဘူး။

ေတြးမိတာက ဒီလိုပါ။

မျဖစ္ႏုိင္တာကုိစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး လုပ္ေနတာကုိ လက္ေတြ ့မက်ဘူးလုိ ့ေခၚတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးလုပ္ေနတာကုိ ႏုိင္ငံေရးမွာ ေတြ ့ေနရတယ္။ ဟုိးတုန္းကကာ၊ အခုေကာ ဒီလုိအလုပ္ေတြကုိ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ႏုိင္ငံေရးသမား (တနည္း) ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကတယ္။

က်ေနာ္တုိ ့အဓိက စဥ္းစားခဲ့တဲ့အရာကေတာ့ အစုိးကျဖဳတ္ခ်ေရးဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပဲ။ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန အစုိးရျဖဳတ္ခ်ေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ အစဥ္တစိုက္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အစုိးရနဲ ့ပူးေပါင္းၿပီး အေျပာင္းအလဲကုိလုပ္မဲ့နည္းလမ္းကုိ မစဥ္းစားခဲ့တဲ့ လူေတြမ်ားခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တုိ ့ဘယ္ေတြလုပ္ခဲ့လဲဆုိတာကုိေလ့လာၾကည့္ပါ။ ဥပမာ-

၁) လူထုအုံႂကြမႈ (သုိ ့) ဆူပူမႈ (သုိ ့) လမ္းမေပၚထြက္ ဆႏၵျပျခင္း

၂) လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ ့ေအာင္ပြဲခံမည္

၃) ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေႏြးသာလွ်င္ တခုတည္းေသာနည္းလမ္း

၄) ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွင့္ ၂ဝဝ၈-ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒဆန္ ့က်င္ေရး

၅) ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရး

ဒီနည္းလမ္းေတြထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးဆုိတဲ့ နည္းလမ္းက အစုိးရနဲ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး၊ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို လက္ေတြ ့က်က် အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ ့ယုံၾကည္ရတယ္။ က်န္တဲ့နည္းလမ္းေတြက လုံး၀ကို အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဟုိတုန္းကတည္းက ဒါေတြကို အစဥ္တစုိက္လုပ္ခဲ့ၾကတာ လူႀကီးမင္းတုိ ့အားလုံးအသိပဲ။

က်ေနာ္တုိ ့ျပည္သူေတြလုိခ်င္တာက ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္းၿပီး ထမင္းဝဝလင္လင္စားႏုိင္တဲ့ ဘဝကုိလုိခ်င္တယ္။ ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ခ်င္ၾကတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ ့တန္းတူ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္အျဖစ္ ကမ႓ာ့အလည္မွာျမင္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါက လူတုိင္းလုိခ်င္တဲ့အရာလို ့ထင္တယ္။ ဒါေတြကုိ ရႏုိင္ဖုိ ့ျမန္မာျပည္သူတုိင္း က်တဲ့အခန္းကေန က်ဳိးစားလုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ လူႀကီးျဖစ္ျဖစ္ လူငယ္ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ေနရာကေန ကုိယ္တက္ႏုိင္သေလာက္ေပးဆပ္ၾကတယ္။ ဒီလုိေပးဆပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူကေတာ့ေပးဆပ္မႈႀကီးတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ေသးတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆမရွိသင့္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လည္း ေခါင္းေဆာင္အခန္းကေန တာဝန္ယူကတယ္။ ရဲေဘာ္ကလည္း သူ ့တာဝန္ရွိတဲ့အခန္းကေန ႏုိင္သေလာက္လုပ္ေပးတယ္။

စစ္အစုိးရလည္း သူေကာင္းမယ္ထင္တာကို သူဖန္တီးတယ္။ အတုိက္အခံ နဲ ့ သူပုန္ကလည္း သူတို ့ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ လမ္းကိုေရြးတယ္။ အားလုံးေသာ ျမန္မာျပည္သူတုိင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ ့ျမန္မာျပည္သူေတြကုိ ေကာင္းစားခ်င္တဲ့စိတ္ရွိတယ္။ ဘယ္ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွ ျမန္မာျပည္ႀကီး ပ်က္စီးပါေစဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။

ဒီလုိ ျမန္မာေတြေကာင္းစားဖုိ ့အတြက္ အတိုက္အခံေတြေရြးတဲ့လမ္းကုိ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္တင္ျပခ်င္တယ္။ အစုိးရဘက္ေတာ့ အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း သူတုိ ့လိုခ်င္တဲ့ပုံစံအတုိင္းေလွ်ာက္ပါ။ ဒါက သူတုိလိုခ်င္တဲ့အရာ။ သူတုိ ့ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အရာ။

က်ေနာ္က အတိုက္အခံထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အတုိက္အခံေတြအေနနဲ ့ေရြးခ်ယ္သင့္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ ဉာဏ္မွီသေလာက္တင္ျပခ်င္တယ္။

၁) လူထုအုံႂကြမႈ (သုိ ့) ဆူပူမႈ (သုိ ့) လမ္းမေပၚထြက္ ဆႏၵျပျခင္း

ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပက အတုိက္အခံေတြထဲက လုိခ်င္တဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ဒီနည္းလမ္းကသာလွ်င္ အစုိးရကိုအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစႏုိင္တယ္လုိ ့ဆုိတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္လာေအာင္ ႏုိင္ငံျခားကေပးတဲ့ ေငြအကူအညီနဲ ့ လူထုအုံႂကြလာေအာင္ ေျမွာက္ေပးတယ္။ နည္းလမ္းေပးတယ္။ အကူအညီေပးတယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပက လူတစ္ခ်ဳိ ့အဖြဲ ့အစည္းတခ်ဳိ ့က လူထုေတြလမ္းေပၚတက္လာေအာင္ ဆြေပးၾကတယ္။

ဒီေနရာမွာ အဓိကေမးရမွာက...တကယ္လို ့က်ေနာ္တုိ ့လူထုေတြ လမ္းေပၚတက္ၿပီး ဆႏၵျပၿပီပဲထား။ အစုိးရျပဳတ္ၿပီပဲထား။ ဘယ္သူက အာဏာယူမွာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ လူထုေတြအာဏာရမွာလဲ။ ၈၈-ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္တဲ့ျဖစ္ရပ္၊ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလုိ ့ေခၚတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြလမ္းေပၚထြက္တဲ့ျဖစ္ရပ္မွာ အာဏာရခဲ့လား။ ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ လူထုေတြလမ္းေပၚထြက္တဲ့နည္းလမ္းက အလုပ္ျဖစ္ပါရဲ ့ လား။ က်ေနာ္အျမင္ကေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။

၂) လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္းေရးနဲ ့ေအာင္ပြဲခံမည္

သူပုန္ေတြက ေျပာတယ္။ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲနဲ ့ေအာင္ပြဲခံမယ္တဲ့။ ဗကပဆုိရင္ ပုိဆုိးေသးတယ္။ လက္နက္ေတာင္မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲနဲ ့လူထုတုိက္ပြဲကိုေပါင္းစပ္ၾက၊ ဘာညာဆုိၿပီး ေဘးကေန အျခားအဖြဲ ့အစည္းေတြကုိ ၾကပ္ေပးတယ္။ ေနာက္ၿပီး တုိင္းရင္းသားသူပုန္ေတြကလည္း အစုိးရစစ္တပ္ကုိ ႏုိင္ေအာင္မတုိက္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိမ်ိဳးတုိက္လာတာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒါလား လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲနဲ ့ေအာင္ပြဲခံခဲ့တာ။ အစုိးရစစ္တပ္ရဲ ့အင္အားကိုၾကည့္အုံး။ နဲတဲ့အင္အားမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္အင္အားနဲ ့ဆုိရင္ ဆိတ္နဲ ့ေဂၚဇီလာေလာက္ရွိတယ္။ ဒါနဲ ့မ်ား စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္ေသးတယ္။

၃) ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေရးသာလွ်င္ တခုတည္းေသာနည္းလမ္း

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အၿမဲေျပာေနတဲ့စကား။ သူ ့ရဲ ့နည္းလမ္း။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္ေနၿပီ။ အခုထက္ထိအလုပ္မျဖစ္ေသးဘူး။ ေတြ ့ေတာ့ေတြ ့ပါရဲ ့။ ဒါေပမဲ့ ဒုံရင္းကဒုံရင္းပဲ။ ဒီလုိျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားမွာ အျခားနည္းလမ္းေျပာင္းဖုိ ့မစဥ္းစားတာက စိတ္ကူးယဥ္တယ္လုိ ့ေျပာႏုိင္တယ္။

၄)၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွင့္ ၂ဝဝ၈-ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒဆန္ ့က်င္ေရး

၂၀၀၈-ခုႏွစ္အေျခခံဥပေဒနဲ ့ ၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဆန္ ့က်င္ရင္းနဲ ့ပဲ ႀကံ့ဖြံ ့ပါတီက အစုိးရျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ျပည္ပက အဖြဲ ့အစည္းတခ်ဳိ ့ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ပရုိပုိဆယ္ေတာင္းတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ တကယ္လုိ ့မ်ား ၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့၂၀၀၈-ခုႏွစ္အေျခခံဥပေဒကုိ ဆန္ ့က်င္လုိ ့ႏုိင္တယ္ထားအုံး....ၿပီးရင္ဆန္ ့က်င္တဲ့လူေတြအေနနဲ ့ ဘာမ်ားလုပ္ၾကမလဲမသိဘူး။ ဆန္ ့က်င္ဖုိ ့ေလာက္ပဲ ေခါင္းထဲမွာရွိၾကတယ္ထင္တယ္။

၅) ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရး

ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပိဳင္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးကာလမွာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္တယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အရင္တုန္းက နည္းလမ္းေတြက လက္ေတြ ့မွာ ေအာင္ပြဲမရခဲ့ေတာ့ ဒီနည္းလမ္းကသာလွ်င္ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ဒီလမ္းပဲရွိေတာ့တယ္။ နည္းလမ္းေဟာင္းေတြကုိ ဆက္သုံးခ်င္ရင္လည္းသုံးလုိ ့ရပါတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္သလုိ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့ ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ သတိထားဖုိ ့လုိတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္မဲခုိး၊ မသာမာမႈေတြေတာ့ရွိမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္က ခုိးတဲ့လိမ္တဲ့ေနရာမွာ သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ ့မတူ အရမ္းေတာ္ေတာ့ ျဖစ္မွာပဲ။ တျဖည္းျဖည္း နဲႏုိင္သမွ်နဲေအာင္ လုပ္ဖုိ ့ကလြဲရင္ က်န္တဲ့လမ္းမရွိဘူး။

အထက္ကနည္းလမ္းေတြကုိ ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးတာလဲဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ ဖန္တီးပါတယ္။ ျပည္သူေတြ နဲ ့ေအာက္ေျခက အဖြဲ ့၀င္ေတြရဲ ့သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ အုိင္ဒီယာေတြလုံး၀မပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းကလည္း ေအာက္ေျခကုိ မတုိင္ပင္ဘူး။ အတုိက္အခံေတြ ေပၚလစီခ်တုိင္း ေအာက္ေျခထုကုိ ဘယ္ႏွစ္ခါတုိင္ပင္ခဲ့ဘူးလဲ။ ျပည္သူဆုိရင္ပုိဆုိးေပါ့။

ဒါ့ေၾကာင့္ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ ျမင္ေတြ ့ေနရတဲ့ေပၚလစီေတြ၊ မႈ၀ါဒေတြ၊ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြဟာ ေအာက္ေျခကေန မလာပဲ အထက္ကလာတာေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူးလုိ ့သုံးသပ္ခ်င္တယ္။ လူေတြရဲ ့အားတက္သေရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလုိပုံစံကုိ ယေန ့ကာလမွာျပင္သင့္ေနၿပီ။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ အဆုိးဆုံးက ဒီနည္လမ္းပဲ။ ငါေျပာတာကုိနာခံဆုိတဲ့ အာဏာရွင္စိတ္ဓာတ္က ေနရာတုိင္းမွာရွိတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ဘက္စလုံးက တင္းခံေနေတာ့ ၾကားထဲက တုိင္းျပည္နဲ ့ျပည္သူကပဲ နစ္နာရတယ္။ တကယ္တမ္း အက်ဳိးရွိမဲ့ဟာကုိ စဥ္းစားၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။ ဒါကေတာ့ ေလွ်ာ့ ဖုိ ့လုိတယ္။

ကန္ပိန္းႏုိင္ငံေရး

ကန္ပိန္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ လူႀကီးမင္းတုိ ့သတိထားမိမွာပါ။ ဒီထဲကေန ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရး ကန္ပိန္းဆုိတဲ့ကိစၥနဲ ့ပက္သက္ၿပီးနဲနဲေျပာခ်င္တယ္။ လက္မွတ္ေတြ ထုိးၾက။ ကုလသမဂၢကုိတင္ၾကနဲ ့ အလုပ္ေတြရႈပ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဘာရလဲဆုိေတာ့ ဘာမွမရခဲ့ဘူး။

ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရးဆုိတဲ့ကိစၥက တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဦးစားေပးသင့္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ ဦး၀င္းတင္ေတာင္ တခါတုန္းက ေရဒီယုိမွာ ဒီကိစၥက အေရးမႀကီးပါဘူးလုိ ့ေျပာလိုက္တာၾကားရတယ္။ ဆုိေတာ့ ျပည္ပကလူေတြဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရးအိတ္ရႈးကုိ အရမ္းစြပ္တင္ၾကရတာလဲမသိဘူး။ သူတုိ ့အားလုံးလႊတ္တာနဲ ့ တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။

ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဦးေရက ၂၀၀၀-ေက်ာ္ပဲ ရွိတယ္ဆုိပါစုိ ့။ ဒီလူဦးေရက တတုိင္းျပည္လုံး အေရးနဲ ့ယွဥ္ရင္ေသးေသးေလးပဲ။ ဒါေတြကုိ စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ႏုိင္ဖုိ ့အတြက္ ရင္းရတဲ့ စစ္သားေတြအေနနဲ ့ရင္းလုိက္ပါ။ ဥပမာ-အစုိးရက သူတုိ ့ကုိလႊတ္ေပးမယ္။ ေဒၚစုက သူတုိ ့နဲ႔ပက္သက္ၿပီး အာမခံေပးလုိက္ပါလုိ ့ေျပာတယ္။ အာမခံေပးလုိက္ပါ။ အဓိက သူတုိ ့လႊတ္ဖို ့အေရးႀကီးတယ္။ လြတ္ရင္ အနဲဆုံးခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္နဲ ့ႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ ့ရတယ္။ လူေတြနဲ ့ျပန္ေတြ ့ႏုိင္တယ္။ အျပင္ေလာက ဗဟုသုတကုိဆည္းပူးႏုိင္မယ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ ့အဆက္မျပတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးသပ္ႏုိင္မယ္။ ဒီအတုိင္းအာမ မခံပဲထားရင္ သူတုိ ့ဘယ္ေတာ့မွ အျပင္ကုိေရာက္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မေရာက္လဲေနကြာဆုိတဲ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္စကားမ်ဳိးမေျပာနဲ ့။

ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ေအေအပီပီေျပာတုိင္းမယုံနဲ ့။ ေထာင္ထဲက ကိုမင္းကိုႏုိင္တုိ ့အုပ္စုက သူတုိ ့ကိုလႊတ္ေပးေရး ၀ုိင္းၿပီးေတာင္းဆုိၾကလုိ ့ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ သူတုိ ့ဘာ့ေၾကာင့္ေထာင္ထဲ ၀င္ရလဲဆုိတာကုိ သူတုိ ့သိတယ္။ ေထာင္က သူတုိ ့အိမ္ျဖစ္ေနၿပီ။

ဒါ့ေၾကာင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလြတ္ေျမာက္ေရးကိစၥကုိ အရမ္းဦးစားေပးအဆင့္မွာ မထားၾကပါနဲ ့။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ ့ ေထာင္ထဲက ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ ့အုပ္စုကို ေထာင္၀င္စာေတြ ့သင့္တယ္။ စကားေျပာသင့္တယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးတခါမွ ေဒၚစုမလုပ္ေသးဘူး။ ေနာက္ၿပီး ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ ၈၈-အဖြဲ ့ေတြနဲ ့လည္း တုိင္းပင္ညွိႏႈိင္းသင့္တယ္။ ဒါမွ အသံတူၿပီး ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ညွိႏႈိင္းမႈမရွိပဲ သြားေနရင္ အသံေတြ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ ့ အခုသြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေတြကုိ အခုလည္းျမင္ေနရၿပီ။

ႏုိင္ငံေရးမွာဆန္ ့က်င္ရတာက လြယ္တယ္။ ခက္တာက ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့အေျဖကုိ ရွာရျခင္းပဲ။

ယေန ့အထိ ျပည္ပက ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ ့ျပည္တြင္းက လူတစ္ခ်ဳိ ့

ဆန္ ့က်င္ဖုိ ့၊ ျဖဳတ္ခ်ဖုိ ့ေလာက္ပဲစဥ္းစားေနရင္ ႏုိင္ငံေရးက ဒိထက္ပုိၿပီးရွည္သြားႏုိင္တယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ္လည္း ႏုိင္ေအာင္မတုိက္ႏုိင္ဘူး၊ အရည္အခ်င္းရွိရွိ၊

သတၱိရွိရွိနဲ ့လည္း ျပည္တြင္းကုိျပန္ၿပီး မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ျပည္ပကေန ျပည္သူ ့အတြက္ အက်ဳိးရွိမဲ့

ဗဟုသုတကုိသာ ရွယ္ေပးၾကပါ။ အစုိးရရဲ ့ ပၚလစီအမွားေတြကုိ ေထာက္ျပၾကပါ။

ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ အသိပညာကုိ ျပည္တြင္းမွာသုံးႏုိင္ေအာင္ရွယ္ေပးပါ။

အၿမဲတမ္း လူထုအုံၾကြမႈကုိေဖာ္ေဆာင္ၾက၊ နအဖကုိ ဆန္ ့က်င္ၾက၊ အေရးေတာ္ပုံေအာင္ရမည္၊ ဒီမုိကေရစီမုခ်

ရရမည္ ဆုိတဲ့ ေခတ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း လူႀကီးမင္းတုိ ့ကုိ အသိေပးအပ္ပါသည္။