မီဒီယာလုိ ့ေျပာရင္ တီဗြီ၊ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြအျပင္ ကာတြန္းစာအုပ္အထိ ပါဝင္တယ္။ မီဒီယာဆုိတာက ၾကားခံ လို ့ေခါ္မယ္ထင္တယ္။ ၾကားခံပစၥည္းတစ္ခု။ ဒီပစၥည္းကုိ အသုံးျပဳၿပီး သတင္းေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ျပည္သူေတြေကာ အစုိးရေတြေကာ သိေအာင္ တင္ျပေပးတယ္။ အဲဒိၾကားခံပစၥည္းက မလြတ္လပ္ရင္၊ အရည္အေသြးမေကာင္းရင္၊ မျပည့္စုံရင္ လူထုၾကားထဲမွာ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ဖလွယ္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ေရာက္ရွိမွာလဲ။ ဆုိလုိခ်က္က မီဒီယာမွ အားမေကာင္းရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သိႏုိင္မွာလဲ။ ဒါဆုိရင္ ျပည္သူက ၾကာေလ ငတုံးငအေတြျဖစ္လာေလ ၊ တုိင္းျပည္နစ္နာေလပဲ။
အစုိးရ၊ ပညာရွင္၊ ေက်ာင္းသားစတဲ့ ဘက္ေပါင္းစုံက ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ ဗဟုသုတရဖုိ ့စာဖတ္ရတယ္။ တီဗြီၾကည့္ရတယ္။ ေရဒီယုိနားေထာင္ရတယ္။ ဗဟုသုတဆုိတာက ေလာကႀကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ အဲဒိအခ်က္အလက္ေတြကုိ စာအုပ္စာတမ္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြနဲ ့ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြမွာ လြတ္လပ္စြာတင္ျပၾကတယ္။ ဒါေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ပညာရွင္မျဖစ္ေသးတဲ့ေက်ာင္းသားေတြက ေလ့လာလုိက္စားၿပီးမွ ပညာရွင္ျဖစ္လာတယ္။ ဘြဲ ့ဒီဂရီေတြကို မီဒီယာေပါ္ကေနေလ့လာၿပီးမွ ရၾကတယ္။ အစုိးရတုိင္းရဲ ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ရင္လည္း မီဒီယာေတြေပါ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ၊ သုံးသပ္ၿပီးမွ ဆုံးျဖစ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ရွိတဲ့တုိင္းျပည္ေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိန္ကန္၊ အဂၤလန္၊ ၾသစေတ်းလ် စတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္တင္မကဘူး မီဒီယာကို အရည္အခ်င္းႏွင့္ အရည္အေသြးျမွင့္ေအာင္ အစုိးရကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ကူညီေပးတယ္။ ေက်ာင္းေတြဖြင့္ေပးတယ္။ ေငြေၾကးအကူညီေပးတယ္။ သူတုိ ့ယူဆခ်က္က မီဒီယာအားေကာင္းမွ အရည္အခ်င္းရွိမွ သူတုိ ့လုိခ်င္တဲ့ အရည္အေသြးမွီ အခ်က္အလက္ေတြကို ရမယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အက်ဴိးရွိရွိ ျပည္သူအတြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ် ႏုိင္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့မီဒီယာကို ကူညီေပးတယ္။
မီဒီယာမွ အရည္အခ်င္းမရွိရင္ မလြတ္လပ္ရင္ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြ ဒီေလာက္ထိေအာင္ ခ်မ္းသာၿပီးဖြံ ့ၿဖိဳးတုိးတက္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ ့ ဖြံ ့ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံေတြက ယူဆတယ္။
မီဒီယာကို တခ်ဴိ ့က ဘာ့ေၾကာင့္ခ်ဴပ္ခ်ယ္ၿပီး ၊ တခ်ဴိ ့က ဖြင့္ေပးတာလဲဆုိတာကုိ ေလ့လာၾကည့္ပါတယ္။ အဓိက အခ်က္က အစုိးရတုိင္းရဲ ့စဥ္းစားပုံျခင္းမတူလုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေပါ္ အေျခခံၿပီး လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ ့ စဥ္းစားပုံ ၊ စဥ္းစားနည္းေတြ ကြာျခားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပညာအေျခခံ နဲ ့ ဘဝအေတြ ့အႀကဳံေတြေပါ္မႈတည္ၿပီးလည္း လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ ့စဥ္းစားပုံေတြ ကြာျခားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္က ့အစုိးရအဆက္အဆက္ရဲ ့ စဥ္းစားပုံျခင္း နဲ ့ အေနာက္တုိင္းက ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံႀကီးေတြရဲ ့စဥ္းစားပုံကို တင္ျပခ်င္္တယ္။ သူတုိ ့စဥ္းစားပုံက သူတုိ ့ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ့ေၾကာင့္ တမ်ူိးျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈ ့ကလည္း ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ့ေၾကာင့္ တမ်ဴိးျဖစ္ေနတယ္။ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကုိ ေျပာခ်င္လုိ ့ပါ။ ျမန္မာအစုိးရေတြစဥ္းစားတာက မီဒီယာကုိလြတ္လပ္ခြင့္ေပးလုိက္ရင္ ျပည္သူေတြဟာ မလုိအပ္တဲ့ အညစ္အေက်းေတြကုိ ရမယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ့ကုိ ထိခုိက္ေစမယ္။ ဆုိလုိတာက လူေတြပ်က္စီးလိမ့္မယ္။ ဒါကုိမႀကိဳက္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး မီဒီယာေပါ္မွာ အစုိးရကို ဆန္ ့က်င္တဲ့စကားလုံးေတြပါလာမယ္။ ဒါဆုိရင္ အစုိးရကို အၾကည္အညိဳ ပ်က္ေစတယ္ဆုိၿပီး သူတုိ ့က ယူဆတယ္။ ဒါက သူတုိ ့စဥ္းစားပုံ။ ဒီေနရာမွာ အတုိက္အခံေကာ၊ အစိုးရေကာ စဥ္းစားပုံျခင္းဆင္တူပါတယ္။ အျပင္းနဲ ့အေပ်ာ့ပဲ ကြာပါတယ္။
အေနာက္တုိင္းက အစုိးရေတြ စဥ္းစားတာက ဒီလုိျဖစ္ပါတယ္။ မီဒီယာကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလုိက္ရင္ ငါတုိ ့သိခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ကို ရမယ္။ စာဖတ္တဲ့ပရိတ္သတ္က သူတုိ့ဖတ္ခ်င္တာကုိ သူတုိ ့ေရြးလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ အတင္းဖတ္ခုိင္းလုိ ့မရဘူးဆုိတာ သူတို ့သိတယ္။ အညစ္အေက်းပါတဲ့စာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အစုိးရကို ဆန္ ့က်င္တဲ့စာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ ့စိတ္ဝင္စားတာကုိ သူတုိ ့ဖတ္လိမ့္မယ္။ အစုိးရကို ဆန္ ့က်င္တဲ့စာေတြ မ်ားလာရင္ သူတုိ ့ပုိၿပီး သေဘာၾကတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီစာထဲမွာ ငါတုိ ့ဘာမွားေနလဲဆိုတာကုိ ျပည္သူနဲ ့စာေရးသူေတြက ေထာက္ျပေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ဆန္ ့က်င္ေနတာ။ ဘယ္သူမွေတာ့ အားအားယားယားမဆန္ ့ က်င္ဘူးဆုိတာကို သူတုိ ့သေဘာေပါက္တယ္။ ငါတုိ ့ျပင္လုိက္ရင္ ငါတုိ ့အစုိးရဟာ ေနာက္တစ္ခါေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထပ္ၿပီး အာဏာရႏုိင္လိမ့္မယ္။ ဒီလိုမ်ဴိး သူတုိ ့စဥ္းစားၾကတယ္။ အစိုးရကို အၾကည္အညိဳပ်က္ေစတာတုိ ့၊ ေစာ္ကားတာတုိ ့သူတုိ ့စဥ္းစားတာမဟုတ္ဘူး။
ဆုိေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈျခင္းမတူလုိ ့ အစုိးရေတြရဲ ့စဥ္းစားပုံျခင္းလည္းမတူဘူး။ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္တုိးတက္ေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ မီဒီယာကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးဖုိ ့၊ မီဒီယာတုိးတက္ေအာင္ကူညီေပးဖို ့အစုိးရတုိင္းမွာတာဝန္ရွိတယ္။ လူတုိင္းက မီဒီယာကို အားကိုၿပီး ေလ့လာလုိက္စားလုိ ့ ေက်ာင္းသားကေန ပညာရွင္ ျဖစ္လာတယ္။ စစ္သားကေန စစ္ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားကေန သမၼတႀကီးျဖစ္လာတယ္။ မီဒီယာမရွိရင္ က်ေနာ္တုိ ့အားလုံး ေက်ာက္ေခတ္ကို ျပန္သြားရလိမ့္ထင္တယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုရွိေသးတယ္။ အကန္ ့အသတ္နဲ ့မီဒီယာကိုလြတ္လပ္ခြင့္ေပးတာ၊ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာ့ေပးမယ္လုိ ့ေျပာေနတဲ့လူေတြဟာ သူတုိ ့အာဏာကို လႊတ္ရမွာေၾကာက္တာအျပင္၊ သူတုိ ့ရဲ ့အပုတ္နံ ့ေတြကို ျပည္သူေတြသိမွာစုိးရိမ္လုိ ့ဆုိၿပီး မီဒီယာဘုိးေအႀကီးေတြက မွတ္ခ်က္ေပးတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ သူတုိ ့အျပင္ ကမၻာေက်ာ္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြရဲ ့ အေတြးအေခါ္ကိုေလ့လာၾကည့္ရင္လည္း ဘယ္သူမွ မီဒီယာကို ပိတ္ထားပါလုိ ့မေျပာပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ ့ တုိင္းျပည္ထဲက မီဒီယာေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ နလံထခါစ လူနာသည္လုိ ျဖစ္ေနရွာတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္မရွိတာအျပင္၊ နည္းပညာ၊ေငြေၾကးနဲ ့အတက္ပညာလည္း အားနည္းပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြ ပလူပ်ံေနတာကလြဲလုိ ့ အေရးတႀကီးလုိအပ္ေနတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ တီဗြီလုိင္းမရွိတာကလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ အင္မတန္ကို နစ္နာလွတယ္။ သတင္းစာဆုိတဲ့ အရာကလည္း ဘယ္သူမွ အေလးမထားတဲ့သတင္းစာျဖစ္ေနရွာတယ္။ ျပည္ပ မီဒီယာဆုိတာကလည္း တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီးေမးလုိ ့ပဲရတယ္။ ဒီဘီဗြီကလည္း ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္ရုိက္ၿပီး အေပ်ာ္တမ္းကစားတဲ့သတင္းသမားလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အားလုံးကို ၿခဳံၾကည့္ၿပီး ၊ ႏုိင္ငံတကာမီဒီယာနဲ ့ယွဥ္ၿပီး ေျပာရရင္ အင္မတန္ကုိ အားနည္းေသးတယ္။ အဓိက ျပသနာက အစုိးရက လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိခြင့္ကို ခြင့္မျပဳေသးလုိ ့ ဒီလုိျဖစ္္ေနတာလုိ ့ နိဂုံးခ်ဴပ္ခ်င္ပါတယ္။ ယေန ့မွာ အစုိးရရဲ ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္၊ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ ့ ဘတ္စုံတုိးတက္ေအာင္က်ဴိးစားေနတဲ့ကာလမွာ မီဒီယာကလည္း တဘက္တစ္လမ္းက အစုိးရကုိ အားေပးကူညီသင့္တယ္။ ဒိ့ထက္ပိုၿပီး အားေကာင္းေအာင္ျမင္လာေအာင္ အားလုံးကို လြတ္လပ္စြာလုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးသင့္ေနၿပီ။ အကယ္၍သာ ထပ္ၿပီးပိတ္ဆုိ ့ထားရင္ လက္ရွိအေျပာင္းအလဲကာလမွာတင္မကဘူး အနာဂတ္အတြက္လည္း ဖြံ ့ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ အတားအဆီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မီဒီယာကို လြတ္လပ္ခြင့္မေပးပဲထားရင္ ဖြံ ့ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဴိးဟာ တေန ့မွာနစ္နာရလိမ့္မယ္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈ၊ ေရာဂါဘယထူေျပာမႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ စတဲ့ ဆုိးက်ဴိးေတြဟာ ဖြံ ့ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းနဲ ့အတူ တၿပိဳင္တည္း ျပည္သူကို ဒုကၡေပးလိမ့္မယ္။ ဒါေတြက ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ေပါ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုဒုကၡေတြကို တားဆီးကာကြယ္ဖုိ ့၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖုိ ့ဆုိတာ လြတ္လပ္တဲ့မီဒီယာမရွိပဲ မရႏုိင္ဘူး။ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့မီဒီယာသမားေတြနဲ ့လည္းမရႏုိင္ဘူး။ ဥပမာ ထားဝယ္က ေရနက္စီမံကိန္းနဲ ့ျမစ္ဆုံဆည္ရဲ ့ဆုိးက်ဴိးကို Documentry ရုိက္ၿပီး ျမန္မာ့အသံမွာ ဘယ္တုန္းက မွမလႊင္ခဲ့ဘူး။ စဥ္းေတာင္စဥ္းစားပုံမေပါ္ဘူး။ ဆုိးက်ဴိးအျပင္ ေကာင္းက်ဴိးကုိလည္း တြဲဖက္ရုိက္သင့္တယ္။ ဒီလိုမ်ဴိးအရည္အေသြးမွီမွီနဲ ့ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မွီျပႏုိ္င္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ အခုေတာ့ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္မရွိေတာ့ ေနာက္ဆုံးတုိင္းျပည္ပဲ နစ္နာရေတာ့တယ္။ တကယ္လုိ ့သာ အားလုံးကုိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလုိက္ရင္ တုိင္းျပည္ရဲ ့ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာေတြအားနည္းေနတယ္၊ ဘာေတြတုိးတက္တက္္ေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ျမင္ေနလဲဆုိတာကုိ ျပည္သူေတြအားလုံးၾကည့္ႏုိင္မယ္။ ၿပီးရင္ လိုအပ္ေနတာကို ျပည္သူကလည္း ဝုိင္းၿပီး ပံ့ပုိးေပးတာအျပင္ ၊ အစုိးရကလည္း ဝုိင္းၿပီးကူညီေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲလို ့ေတြးေနမိတယ္။ အားလုံးတက္ညီလက္ညီနဲ ့လုပ္ၾကေစခ်င္လုိ ့ ဒီစာကုိ ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာက မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ေၾကာင့္ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ မပ်က္စီးခဲ့ပါဘူးလုိ ့ေျပာရင္ နိဂုံးခ်ဳပ္ခ်င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment