မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး

အလုပ္ကေန ညေန ၆-နာရီမွာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ေအးကလည္း ေအးတယ္။ အိမ္ထဲလည္း ဝင္ေရာ မိန္းမျဖစ္လုပ္သူက ျမန္မာရုပ္ရွင္ကုိ လက္ေတာ့ကြန္ျပဴတာနဲ ့ၾကည့္တယ္။ သားလုပ္တဲ့သူက အုိင္ပတ္တူးနဲ ့စစ္တိုက္တဲ့ဂိမ္းကစားေနတယ္။ သမီးအလတ္ကလည္း အုိင္ပတ္တူးနဲ ့ထမင္းခ်က္တဲ့ ဂိမ္းကစားၿပီးၿငိမ္ေနတယ္။ အငယ္ဆုံးသမီးက သူ ့အမေဘးမွာထုိင္ၿပီး ေလ့လာေရးလုပ္လုိ ့။ သူတုိ ့အားလုံးက Living Room ထဲ Leather ဆုိဖာခုံေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး သူတုိ ့စိတ္ဝင္စားတာကို လုပ္ေနရလုိ ့ အလုပ္ကျပန္လာတဲ့က်ေနာ့္ကုိ ေတာင္ ႏုတ္မဆက္အားဘူး။ အေရွ ့မွာ လက္မ ေလးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ Flat TV ကုိလည္း ဒီအတုိင္းဖြင့္ထားတယ္။ တီဗြီၾကည့္လုိက္ ဂိမ္းကစားလုိက္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ခေလးေတြနဲ ့မိန္းမ။


ယူနီေဖာင္းကိုနဲ ့ဘြတ္ဖိနပ္ကုိ ခြ်တ္။ၿပီးတာနဲ ့ ဝုိင္ပုလင္းကုိ ဖြင့္ၿပီး ဖန္ခြက္အရွည္နဲ ့တစ္ခြက္အျပည့္ ေမာ့ခ်လုိက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့ ေျခေတြလက္ေတြ ေႏြးတက္လာတယ္။ ဝုိင္ရဲ ့တန္ခုိးဆုိတာ ဒါကိုေျပာတာ။ အရမ္းေအးတဲ့ရာသီေရာက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဘီယာမေသာက္ဘူး။ ဝီစကီနဲ ့ဝုိင္သာ ခ်လုိက္ရင္ အရမ္းကိုေနလုိ ့ထုိင္လုိ ့ေကာင္းတယ္။

ဝုိင္ေသာက္တာနဲ ့အရက္ေသာက္တာ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး အႏရာယ္ျဖစ္လဲဆုိေတာ့ အရက္ကပုိၿပီးျဖစ္တယ္။ အရက္က အဟာရမရွိဘူး။ ဝုိင္က အဟာရရွိသလုိ ေစ်းလည္းေပါတယ္။ စပ်စ္သီးရည္ဆုိေတာ့။ ေနာက္ၿပီး ဝုိင္က ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္္ႏုိင္ေျခကို ကာကြယ္ေပးတယ္။ အႏၲရယ္ရွိတဲ့ ကုိလက္စထေရာကုိ ဝုိင္က သတ္ေပးတယ္။ အႏၲရာယ္မရွိတဲ့ ကုိလက္ေထေရာ အားေကာင္းလာေအာင္ ပ့ံပုိးတယ္။ ၿခဳံၿပီးေျပာရရင္ ဝုိင္က က်န္းမာေရးအတြက္ အထူးေကာင္းတယ္။ မူးလည္းမူးတယ္။

အရက္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က ဒါကုိမွ ပုိၿပီး ခ်စ္တယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဆုိေတာ့။

အေပၚက ဟာကုိ ဆက္ရေအာင္။ ဝုိင္ပုလင္းနဲ ့ဆမ္ေဆာင္ဂလက္ဆီ အက္စ္တူးကုိ ဖြင့္ၿပီး အီးေမးဖတ္လုိက္။ သတင္းဖတ္လုိက္။ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ ့အျမည္းလုပ္ရတယ္။ အလုပ္က ျပန္လာခ်င္း ေရမခ်ဴိးအားေသးဘူး။ စားစရာထမင္းဟင္းကလည္း အဆင္သင့္ ဇနီးသည္က ခ်က္ထားတယ္။ ထမင္းစားပြဲဝုိင္းကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငပိရည္တစ္ခြက္နဲ ့မွ်စ္ျပဳတ္ေတြက ျပဴးေနတာပဲ။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိတယ္။ ဗမာဆုိေတာ့ ငပိမပါရင္ မၿပီးဘူးမွတ္လား။

ဝုိင္ရယ္ အင္တာနက္ရယ္ ခေလးနဲ ့မိန္းမရယ္.....သူတုိ ့အားလုံးက အကုန္လုံး ကြန္ျပဴတာေပၚမွာပဲ အပ်င္းေျဖၾကရတဲ့ ဘဝ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၆-ႏွစ္က က်ေနာ္ရယ္၊ အေမရယ္၊ အေဖရယ္.....အားလုံးေသာ မိသားစုတစ္စုလုံး ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ငါးကန္က ရလာတဲ့ငါးေတြကုိ အေၾကးခြံခြာ၊ ဆားနယ္၊ ၿပီးတာနဲ ့ပုိတဲ့ဟာကုိ မနက္ပိုင္းမွာ ေရာင္းဖုိ ့ျပင္ၾကရတယ္။ ေန့လည္က အေမခ်ဴိထားတဲ့ မွ်စ္ေတြကလည္း အုိးထဲမွာ ျပဳတ္ၿပီးသား။ က်ေနာ့္ကုိယ္တစ္ခုလုံးလည္း ဗြက္ေတြနဲ ့ေပေရလုိ ့။ အေဖကေတာ့ ေမွာင္လာၿပီဆုိေတာ့ ဘီအီးတစ္ပုိင္းရယ္ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေလးနဲ ့ဇိမ္ယူေနတယ္။ အဲဒိတုန္းက က်ေနာ္အထက္ကေျပာတဲ့ အုိင္ပတ္တူး၊ ဆန္ေဆာင္ဂလက္ဆီအက္စ္တူး၊ လက္ေတာ့ကြန္ျပဴတာ၊ အင္တာနက္၊ ဖလက္တီဗြီ၊ဆုိဖာခုံ၊ ကိုယ္ပုိင္ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဂ်က္ေလယ်ာဥ္စတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ၾကားေတာင္မၾကားမိပါဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္ဖုိ ့အတြက္လည္း ဗဟုသုတမရွိခဲ့ဘူး။ တစ္္ေန ့လုပ္မွ တစ္ေန့ စားေတြဆုိေတာ့။ ပ်ည္ေထာင္အိမ္အစုတ္ေလးေပၚမွာ မိသားစု ခုႏွစ္ဦး က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းနဲ ့ေပါ့။ ေနာက္ေဘးက စဥ့္အုိးထဲမွာ ေရခ်ဴိးရတယ္။ ဒီလုိမ်ဴိး။

အခုၾကေတာ့ တစ္ခါမွ စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့တဲ့ဘဝကို ပုိင္ဆုိင္ေနရပါၿပီ။ ဝုိင္ေလး ေလးငါးခြက္ရလာေတာ့ နဲနဲရီေဝလာၿပီး အေတြးကလည္း လင္းလာေတာ့ ဒီစာကို ေကာက္ကာငင္ကာေရးမိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘဝဆုိတာက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တုိင္းလည္း မျဖစ္ရပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သူ ့ဟာသူ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေပ်ာ္တဲ့ေနရာမွာလည္း မေနရဘူး။ ေတာ္တဲ့ေနရာမွာပဲ ႀကီးပ်င္းရအုံးမွာေပါ့ေလ။

အားလုံးေသာလူတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။