"ငါတုိ ့က မင္းတုိ ့ထက္ေတာင္ အေျခအေနဆုိးေသးတယ္"

"ငါတုိ ့က မင္းတုိ ့ထက္ေတာင္ အေျခအေနဆုိးေသးတယ္"

ဂ်ပန္၊ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမနီ နဲ ့ေတာင္ကုိရီးယားႏုိင္ငံေတြဟာ ယေန ့မွာေတာ့အင္မတန္ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့ရဲ ့ႏုိင္ငံအက်ယ္အ၀န္းက ျမန္မာျပည္ထက္ေသးတယ္။ ေသးတာအျပင္ သယံဇာတလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံေလာက္ မေပါဘူး။

ဂ်ပန္ေတြဟာ အေရွ ့အာရွေတြကို ဟုိးအရင္တုန္းက သိမ္းပိုက္တယ္။ အဂၤလိပ္ကလည္း တကမၻာလုံးကုိ သိမ္းတယ္။ ဂ်ာမနီကလည္း ေခသူမဟုတ္ေတာ့ သူလည္း ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ႏုိင္ငံေတြကုိ ၀င္တုိက္ၿပီး သိမ္းပုိက္တာပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီႏုိင္ငံေတြက သူမ်ားႏုိင္ငံကို သိမ္းတာလဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့ႏုိင္ငံမွာ အင္မတန္ကုိ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပလုိ ့ပဲ။ ဘန္းစကားနဲ ့ဆုိရင္ ငတ္ လုိ ့။

ဒါနဲ ့သူတုိ ့သူမ်ားႏုိင္ငံေတြကုိ သိမ္းပုိက္ၿပီး ရသမွ်ကုိ ယူေကာ။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့ႏုိင္ငံကုိ အထုတ္နဲ ့အထည္နဲ ့ပုိ ့ၾကတယ္။ အခုေခတ္လုိ Internet Banking နဲ ့မဟုတ္ဘူး။ Express Post လည္းမေပၚေသးေတာ့ ေလွအႀကီးႀကီးေတြနဲ ့ ရသမွ်ကုိ သိမ္းပါေလေရာ။ အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက အခုေခတ္လုိ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ Human Rights and Environmental Concerns ေတြလည္း သူတုိ ့ေခါင္းထဲမွာ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။

ရတာကုိ ခုတ္တယ္။ တူးတယ္။ ေတြ ့တဲ့မိန္းမကို ဂ်စ္ကီဂ်စ္ကီလုပ္တယ္။

အဲဒိတုန္းက အရမ္းကို ယဥ္ေက်းၿပီး အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ အဂၤလိပ္နဲ ့ဂ်ပန္ေတြဟာ သူမ်ားကုိ ေခါင္းျဖတ္ၿပီး သတ္တယ္။ သူတုိ ့အခ်င္းခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။ ယေန ့မွာ လည္လွီးတဲ့ မြတ္စလင္အစြန္းေရာက္ေတြက ေနာက္မွ လုပ္တာ။ ဂ်ပန္နဲ ့အဂၤလိပ္ကမွ အပီေကၽြးတာ။

အခုၾကေတာာ့ အရမ္းကို ရက္စက္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္နဲ ့အဂၤလိပ္က ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ နည္းနည္းေလးျဖစ္တာနဲ ့ဒါက လူ ့အခြင့္အေရးပုဒ္မနဲ ့ၿငိတယ္။ ဒါက ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ပ်က္စီးေစတယ္ဆုိၿပီးျဖစ္လာေရာ။ သူတုိ ့လုပ္ခဲ့တာ၀ၿပီဆုိေတာ့ သင္ခန္းစာေတြက တစ္ပုံႀကီးရလုိ ့ပါ။

အဂၤလိပ္ေတြေပါင္မုန္ ့ေတာင္ စားစရာမရွိလုိ ့ နယ္ေျမခ်ဲ ့ထြင္တာကုိ သူတုိ ့က ရွက္ရမ္း ရမ္းၿပီးမေျပာဘူး။ သူတုိ ့အရမ္းကုိ ငတ္ခဲ့တယ္ဆုိၿပီး သူတုိ ့ရဲ ့ဘ၀ကို ေျပာတယ္။ ဂ်ပန္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ အရင္တုန္းက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိက္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ ယေန ့မွာေတာ့ သူတုိ ့မဟုတ္သလုိပဲ။ စီပြားေရးကိုပဲ ေဇာင္းေပးလာေတာ့တယ္။ လူ ့အခြင့္အေရး နဲ ့ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာေနၿပီဆုိၿပီး သူတုိ ့ရဲ ့ Concern ေတြကုိ ေအာ္ဟစ္လာေတာ့တယ္။ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းမွာ အုိင္ဖုန္းနဲ ့Samsaumg ဖုန္းတုိ ့အေနာက္ကုိပဲ အသည္းအသည္လုိက္ၾကေတာ့တယ္။ Apple ဆုိတဲ့ ပန္းသီးကုိ ပါးစပ္က ကိုက္ၿပီး Apple Computer နဲ ့ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးကိုကစားလာၾကၿပီ။

ေဒၚလာ တစ္ဘီလီယံေလာက္ရင္းလုိက္ရင္ ႏုိင္ငံေလးေတြရဲ ့ႏုိင္ငံေရးကို ၀င္ေရာက္ကစားတဲ့လူေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ျမန္္မာ့ႏုိင္ငံေရးရဲ ့ကုန္က်စရိတ္ဟာ ေဒၚလာသန္းငါးရာေတာင္မရွိပါဘူး။ သန္းငါးရာဆုိတာက အုိင္ဖုန္းတစ္လုံးအသစ္တီထြင္လိုက္ၿပီဆုိရင္ ျပန္ရေနၿပီ။ ဒီေငြက သူတုိ ့အတြက္ မေျပာသာေပမဲ့ ျမန္မာအစုိးရနဲ ့အတုိက္အခံေတြကေတာ့ ဒီေငြေၾကာင့္ ရန္ေတြျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္၊ တည့္ခ်င္တုိင္းတည့္ပဲ။ ဒုကၡ။

ေဂ်ာ ့ဆုိးေရာ့စ္နဲ ့ဘီဂိတ္တုိ ့ရဲ ့ဓနအင္အားက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့ႏုိင္ငံေရးကို ေျပာင္းလဲလုိ ့ရသလုိ....ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးေအာင္လည္း ဆြေပးလုိ ့ရတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေနၿပီ။

အဲဒိလုိ ကိုင္လႈပ္ႏုိင္တဲ့ လူေတြဟာ ေမြးကတည္းက ခ်မ္းသာလာ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒိေကာင္ေတြရဲ ့အဘုိးေတြ အဘြားေတြ ေဘးဘီေတြဟာ ဟုိးအရင္းတုန္က အဂၤလန္မွာ ေပါင္မုန္ ့ေတာင္ မစားႏုိင္လုိ ့ငတ္လုိ ့အေမရိကိုေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေငြေတြအမ်ားႀကီးခ်မ္းသာလာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ ့ဘ၀မွာ အသည္းအသန္က်ဴိးစားလာခဲ့ရတဲ့လူေတြခ်ည္းပဲ။

ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကို အီတလီက လူေတြေရာက္လာၾကတယ္။ အီတလီအစားအစာဆုိတာအရမ္းကို စားလုိ ့ေကာင္းၿပီး ကမၻာေက်ာ္တဲ့အစားအစားျဖစ္္တယ္။

အဂၤလိပ္ေတြကမွ ေပါင္မုန္ ့နဲ ့မုန္လာဥအနီေလာက္ပဲ သိတာ။ အီတလီေတြရဲ ့စပက္ဂက္တီကမွ အရမ္းမ်ဴိလုိ ့ေကာင္းတာကုိ စားဖူးတဲ့လူတုိင္းသိမယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ေတာ့ ငပိရည္ေလာက္ ဘယ္ဟာမွ ခံတြင္းမေတြ ့ဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေလာက္က အီတလီေတြ ၾသစေတ်းလ်ကို သူတုိ ့ႏုိင္ငံမွာ ငတ္လုိ ့ေရာက္လာၾကတယ္ဆုိတဲ့ ဘက္ကိုလွည့္ခ်င္တယ္။ အဲဒိတုန္းက အီတလီမွာ ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြေလာက္ပဲ ေျမယာေကာင္းေကာင္းေတြပုိင္တယ္။ ဒီေျမမွာ စုိက္ပ်ဳိးစားလုိ ့လြယ္တယ္။

ဆင္းရဲတဲ့လူေတြက ေက်ာက္သားျပင္လုိျဖစ္ေနတဲ့ေျမေတြကုိ ပုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့လယ္သမားေတြဟာ အပင္စုိက္စားဖုိ ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

အဲဒါနဲ ့အီတလီေတြအေနနဲ ့ၾသစေတ်းလ်ရဲ ့သတင္းကို ၾကားတယ္။ ဘယ္လုိၾကားလဲဆုိေတာ့ ၾသစီမွာ ေျမေကာင္းတယ္။ ေရႊေပါတယ္ဆုိတဲ့သတင္းပဲ။ တရုတ္ေတြေတာင္လာၿပီး တူးေနၾကၿပီ။

ဒါနဲ ့ေလွေတြနဲ ့အီတလီေတြ ဥေရာပတုိက္ကေန ၾသစီကိုလာတာ လမ္းမွာ သုံးလေလာက္ၾကာတယ္။

သူတုိ ့စီးလာတဲ့ေလွေတြကလည္း အဲဒိအခိ်န္တုန္းက Air Con တုိ ့ Heater တုိ ့မပါသလုိ ေစာက္ရမ္းလည္း ေႏွးတယ္။ လိပ္ေတာင္အေဖေခၚရမယ္ထင္တယ္။ လမ္းမွာလည္း ေလမုန္းတုိင္းတုိ ့ဘာတုိ ့က မိေသးတယ္။ ဆုိေတာ့ သူတုိ ့လာတဲ့လမ္းခရီးက အရမ္းၾကမ္းတယ္။ ျမန္မာေတြကမွ ေလယာဥ္နဲ ့လာတာဆုိေတာ့ ပုိလုိ ့သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေသးတယ္။ ေလယ်ာဥ္ေပၚမွာလည္း ဘီယာေလးဘာေလး စုပ္လုိ ့ရေသးတယ္။ သူတုိ ့ကမွ ဘီယာမေျပာနဲ ့ယာဘီေတာင္မရဘူး။

ဒါနဲ ့သူတုိ ့ၾသစီကုိေရာက္တယ္ဆုိပါစုိ ့။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ျမန္မာေတြ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့ၾသစီကိုလာသလုိ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာေတြကမွ စားစရာ၊ အိမ္၊ နဲ ့ေသာက္စရာ ၀ုိင္အျပင္ ဘဏ္ထဲမွာ ေငြေလးက ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြကုိအစုိးရကေပးတာ။

ဟုိအီတလီေကာင္ေတြကမွ စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး တဲထုိးေနရတာ။ ေလွနဲ ့လာတာျခင္းတူေပမဲ့ ၁၉၈၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ကလာတဲ့ ဗီယမ္နမ္ေတြကမွ သူတုိ ့ထက္အဆင့္ျမင့္ေသးတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက ၾသစေတ်းလ်လူ ့အဖြဲ ့အစည္းက တုိးတက္ေနၿပီ။ အီတလီေတြလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတုိ ့ဘ၀ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္က စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြလုိပဲ။ ေနစရာအိမ္၊ စားစရာနဲ ့ေရေတာင္ ဘယ္မွရွာရမွန္းမသိဘူး။ ဒီေလာက္ထိ ဆင္းရဲတာဗ်။ အီတလီေတြအတြက္ ၈၈-မ်ဴိးဆက္လည္းရွိေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ကုိ ဘယ္သူကမွ ကူညီတာမဟုတ္ဘူး။

ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ၾသစီေကာင္က ေျပာျပတယ္။ သူ ့တုိ ့အဘုိးေတြ ဘယ္လုိလာရလဲဆုိတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။

သူတုိ ့အဘုိးေတြၾသစေတ်းလ်ေရာက္ေတာ့ သူမ်ားယာေတာထဲမွာ ေဒါက္တုိမယ္ရလုပ္ရတယ္။ ေနစရာအိမ္က ျဖစ္သလုိတဲထုိးၿပီးေနတယ္။ စားစရာအတြက္ ကုိယ့္ဟာကုိယ္စုိက္ပ်ဳိးစားတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ငါးရက္ အလုပ္လုပ္တယ္။ ႏွစ္ရက္က သူတုိ ့ေနဖုိ ့အိမ္ကို ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေဆာက္တယ္။ အိမ္ေဆာက္တာ ဆယ္ႏွစ္ၾကာတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက အစုိးရေပးတဲ့ ေထာက္ပ့ံေၾကးအစီအစဥ္လည္းမရွိေသးဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဌာေနတိုင္းရင္းသားေတြနဲ ့ကလည္းတုိက္ခုိက္ရေသးတယ္။

အလုပ္လုပ္လုိ ့ရတဲ့ပုိက္ဆံကို တျပားမက်န္စုေဆာင္းတယ္။ အရက္ေသစာမေသာက္ဘူး။ ေဆးလိပ္ေတာင္မေသာက္ဘူး။ အီတလီအဘုိးႀကီးက သူ ့ဘ၀မွာ တစ္ခါမွ ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူးဘူးလုိ ့ေျပာတယ္။

ၾသစေတ်းလ်ကုိ ဒုကၡသည္အျဖစ္ေရာက္တဲ့ျမန္မာေတြက ေသာက္သလားေတာ့မေမးနဲ ့။ ၿပီးရင္ အစုိးရပိုက္ဆံနဲ ့ ဖင္ခၽြတ္ၿပီး က တဲ့ ဘီယာဆုိင္ကုိလည္း သြားေသးတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ ့သူတုိ ့အဲဒိလုိေနလာတာ ယေန ့ ၂၀၁၂-မွာေတာ့ ၾသစေတ်းလ်မွာရွိတဲ့ အီတလီတုိင္းကုိေလ့လာၾကည့္။ ေစာက္ရမ္းခ်မ္းသာေနၿပီ။ အိမ္ေတြလည္းအမ်ားႀကီးပုိင္တယ္။ သူတို ့မွာ ထူးျခားတာက သူတုိ ့ပုိင္တဲ့ေငြေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ရွယ္ယာမ၀င္ဘူး။ အိမ္ပဲ ၀ယ္တယ္။ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ဘ၀ကေန ျဖည္းျဖည္း လုပ္လာလိုက္တာ ေနာက္ဆုံး သူတုိ ့ေတြလူလုိသူလုိေနရတဲ့အထိျဖစ္လာေကာပဲ။

ယေန ့ေခတ္မွာေျပာေနတဲ့ ဂ်ပန္၊ အဂၤလန္၊ အီတလီ၊ ၾသစေတ်းလ်နဲ ့အေမရိကန္ႏုိင္ငံေတြဟာ သူတုိ ့ဘ၀မွာ သူမ်ားေတြကိုလည္း အႏုိင္က်င့္ခဲ့သလုိ၊ ကိုယ္ကုိင္တုိင္လည္း လုံးလ၀ရိယနဲ ့က်ဳိးစားရုန္းကန္လာၾကလုိ ့ဒီအေျခအေနကိုေရာက္လာတာပဲ။ သူတုိ ့ႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီေလာက္ ငတ္ျပတ္စုတ္ျပတ္တဲ့ႏုိင္ငံေလးေတြပဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကမွာ သူတုိ ့ထက္သာေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြဟာ ဒုံရင္းက ဒုံရင္းအတုိင္းပဲ။ တုိးတက္မႈကလည္း ေနာက္ဆုံးမွာ။

သူမ်ားေတြရဲ ့စိတ္ဓာတ္၊ က်ဳိးစားမႈနဲ ့စည္းကမ္းက်မႈေတြကုိမွ အတုမခုိးပဲ ျမန္မာေတြ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း ေဒၚစုဘာျဖစ္တယ္၊ ဦးသိန္းစိန္ဘာျဖစ္တယ္၊ တုိင္းရင္းသားေတြ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး အရည္မရ အဖတ္မရေတြပဲ ေျပာေနၾကေပါ့ဗ်ာ။

ေဖ့ဘြတ္စ္ေပၚမွာပဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ၾကေပါ့။

ဘုန္းေက်ာ္
ၾသစေတ်းလ် (လင္းစတားမုိင္း)