ဝင္းေယာ္မွာ မိုးေတြသည္းေနၿပီ …. ကိုၿငိမ္း

ေရႊအိမ္စည္ | ၾကာသပေတးေန႔၊ ေမလ ၁၃ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၅ နာရီ ၅၂ မိနစ္

(က)

တန္ခူးေႏြက ပူ၏။ အပူလႈိင္းေၾကာင့္ … တန္ခူးေႏြသည္ ပို၍ပူျပင္းလြန္းေနသည္။ ေနပူျပင္းျပင္းေအာက္တြင္ပင္၊ သူ … က်ေနာ္အိမ္သို႔ ေရာက္လာ၏။ က်ေနာ္က အိမ္တြင္မရွိ …။ သူစတင္တည္ေထာင္ထားခဲ့သည့္ စာၾကည့္တုိက္ေလးတြင္ ေရာက္ေနသည္။ အိမ္ႏွင့္ စာၾကည့္တုိက္က မေဝး ….။ သူ … စာၾကည့္တုိက္သို႔ လုိက္လာ၏။

“အိမ္ေရာက္သြားေသးတယ္ …. ခင္ဗ်ား စာၾကည့္တုိက္မွာဆုိလု႔ိ လိုက္လာတာ ….”

က်ေနာ့္အနားတြင္ ဝင္ထုိင္ရင္း စကားဆုိ၏။ ၿပီးလွ်င္ …. သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမဲမဲၾကီးအား စူ၍ ေလပူတခ်က္အား မႈတ္ထုတ္ရင္း … “ပူလိုက္တာ …” ဟု မဟတဟ ညည္း၏။

အပူဒဏ္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာက ေခၽြးတို႔ႏွင့္ သီးေန၏။ ၾကိဳးက်ဲက်ဲ … မုတ္ဆိတ္ေမႊး ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္မ်ားတြင္ ေခၽြးဥတုိ႔က တြဲလြဲခို၍ေနသည္။

သူထံမွ ခ်ဥ္စူးစူးအန႔ံ ရ၏။

ခဲျပာေရာင္ညိဳ႕မႈိင္းမႈိင္း ရွပ္အကၤ်ီလက္တိုႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနက္ျပာေရာင္၏ ေအာက္တြင္ သူ၏ ကိုယ္ခႏၵာသည္ ေသးသြယ္ပိန္လွီလြန္း၍ေနသည္။ ခဲျပာေရာင္ညိဳ႕မႈိင္းမႈိင္း ရွပ္အကၤ် ီက ေဆးလိပ္မီးေပါက္ရာမ်ားႏွင့္ ….။

‘ခင္ဗ်ားကို ကဗ်ာလာေပးတာ …’ ဟု ေျပာရင္း …. သူလြယ္ထားသည့္ ကရင္လြယ္အိတ္အတြင္းသို႔ လက္ႏႈိက္၍ရွာေနသည္။

က်ေနာ္က … ‘ေဟ့လူ … ေခါင္းစဥ္ေရာပါရဲ႕လား’ ဟု ေျပာေတာ့ …၊

သူ … ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္၏။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ …။ ရယ္ရင္း … ဒီတခါေတာ့ပါတယ္ … ပါတယ္ဟု ေျပာ၏။ စကားသံႏွင့္ ရယ္ေမာသံက လံုးလံုးေထြးေထြး။ သူ … ထိုသို႔ရယ္ၿပီးဆိုလွ်င္ …၊ ေနပူခံဝမ္းစာအား ျပည့္ျပည့္ဝဝ၊ သူ … ရထားၿပီးျဖစ္သည္ကို က်ေနာ္ သိ၏။

လြန္ခဲ့သည့္ ၃ လ ခန္႔က သူ … က်ေနာ္အား ကဗ်ာတပုဒ္ လာေပး၏။ က်ေနာ္ စီစဥ္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ လစဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္အတြက္ ျဖစ္သည္။

ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေပါ့
စုန္းစုန္း
အသံုးမက်တဲ့ ႏွင္းဆီ ပန္မိတယ္။

ညေတြကိုမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး
အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ ေပါင္းေတာ့မွ
လွမွာေပါ့
အခုေလ…။

အေရွ႕ေလေတြေပါက္ေနတယ္
ဒါေပမဲ့
ရယ္စရာ စကားတလံုးကို
ဖံုးလို႔ ဖိလို႔ထားလိုက္တယ္
ေဆာင္း …။

မင္းလာတာေနာက္က်တယ္
ေပါင္းမသင္ရတဲ့ ျမက္ေတြ
ခပ္ရွည္ရွည္ပဲ လြမ္းၾကမယ္
ေကာင္းကင္က ငွက္ေတြ
ပ်ံသန္းၾကဦးမွာ။ ။

ၿငိမ္းလူ

ကဗ်ာက လွ၏။ သို႔ေသာ္ … ေခါင္းစဥ္က မပါ။ ‘ေဟ့လူ … ခင္ဗ်ာ့ကဗ်ာက ေခါင္းစဥ္လည္း မပါဘူး။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ …။’

က်ေနာ့္စကားေၾကာင့္ … သူ႔ကဗ်ာအား သူျပန္ၾကည့္၏။ ေခါင္းစဥ္က မပါ ….။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မွ သူ႔ကဗ်ာ၏ ေခါင္းစဥ္အား တယ္လီဖုန္းႏွင့္ က်ေနာ့္အား ေျပာ၏။

“သို႔ ….. ဖန္သီက်ဴရင္”

ဤအတြက္ … ခင္ဗ်ာ့ကဗ်ာက ေခါင္းစဥ္ပါရဲ႕လားဟု က်ေနာ့္အေျပာအား သူရယ္ေမာျခင္း ျဖစ္၏။
သူ႔လြယ္အိတ္အတြင္းမွ ကြန္ျပဴတာႏွင့္ ႐ိုက္ထားသည္ ကဗ်ာစာရြက္ ၃ ရြက္အား ထုတ္ေပး၏။

‘ေျပာင္းခင္းထဲကေန (သို႔) ရင့္မည့္ေစေသာ စာမ်က္ႏွာ’

ထားခဲ့ညနဲ႔
သြားမယ့္ည
ေမွာင္တာတူတာပဲလား။

ဖေႏွာင့္မွာ
မႏႈတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဆူးက
ပိုနက္သလား။

သူ၏ ကဗ်ာစာရြက္အား က်ေနာ့္ကို ေပးၿပီး သူအျပင္သို႔ ထြက္သြား၏။ ကဗ်ာအား က်ေနာ္ ဖက္ေနစဥ္မွာပင္၊ သူ … ျပန္ေရာက္လာ၏။ လက္ထဲတြင္က ေနပူခံေပါင္းခံအရည္ႏွင့္ တုတ္ထုိးသီးထားသည့္ မရမ္းကင္တထုပ္ ….။

သူ … တန္ခူးေႏြအား အံတု၍ေန၏။

(ခ)

က်ေနာ္ သူႏွင့္ စတင္သိကၽြမ္းၿပီး တြဲခဲ့ၾကရသည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက …. ေၾကာပိုးအိတ္တလံုး၊ ေသနတ္တလက္စီႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရသည့္ အခ်ိန္မ်ားက မ်ားသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ စခန္းသစ္၌ သူႏွင့္ က်ေနာ္ စတင္၍ ေတြ႔ဆံုသိကၽြမ္းခဲ့ၾက၏။

ထုိစဥ္က … သူသည္ စစ္အုပ္စု၏ ေရး၊ ထားဝယ္၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း ေဖာက္လုပ္ေနသည့္ စီမံကိန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ‘လွ်ဳိ႕ဝွက္ေအာ္ပေရးရွင္း’ တခုအား ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ သူ၏ ‘ေအာ္ပေရးရွင္း’ အား လွ်ဳိ႕ဝွက္ေရးမူအရ က်ေနာ္ မေမး ….။ သူကလည္း မေျပာ …။ သူလိုအပ္သည့္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းအခ်ဳိ႕ကိုသာလွ်င္ …. တတ္ႏုိင္သ၍ ဆက္စပ္၍ ရွာေဖြစုေဆာင္းေပးခဲ့၏။

အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ သူသည္ စခန္းသစ္ႏွင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ ထားဝယ္ခ႐ိုင္ခရီးအား ေျခလ်င္လြန္းထိုး၍ သူ အလုပ္မ်ားေနခဲ့၏။

ထုိစဥ္က … သူသည္ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (P.D.F) မွ တပ္ဖဲြ႔ဝင္တပ္မႉးတဦး ျဖစ္ေသာ္လည္း …. မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္လာ ‘သားလုခန္း’ မွ မိခင္ရင္းဘဝႏွင့္ ေနရသည့္ကာလ ….။ (P.D.F) မွန္နန္းေဆာင္၏ အျပင္တြင္ ေရာက္ေနသည့္ အခ်ိန္ …။

(ဂ)

က်ေနာ္က … သူ႔အား ကဗ်ာဆရာတဦးအျဖစ္ႏွင့္ မကၽြမ္းဝင္ … မျမင္မိ။ စစ္သား … လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား တဦးအျဖစ္ႏွင့္သာ ျမင္မိ၏။ သူက … ‘ေဒါင္းအိုးေဝ’ တြင္ ကဗ်ာမ်ား ေရးေနၿပီျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က သူ႔ကဗ်ာမ်ားအား ‘ေဒါင္းအိုးေဝ’ တြင္ ရွာၿပီး တခုတ္တရလည္း မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ …။ သူကလည္း သူ႔ကဗ်ာ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ ‘ေဒါင္းအိုးေဝ’ စာေစာင္မ်ားအား မွတ္မွတ္ရရ သိမ္းဆည္းမထား …။

စစ္ေအး၍ ရြာအနီးေဆးကိုင္းတဲေလးတတဲ … ထဲတြင္ ေအးေအးလူလူ နားေနႏုိင္ၿပီး၊ စကားေကာင္းၾကသည့္ ဆည္းဆာမ်ားတြင္ က်ေနာ္တို႔ ကဗ်ာအား အျမည္းလုပ္မိၾကသည့္ အခါမ်ားတြင္ သူသည္ … ဆရာေမာင္သာႏုိး၏ ‘ထင္းရႈးပင္ရိပ္’ အား မၾကာ၊ မၾကာ ေကာက္၊ ေကာက္ကိုင္တတ္၏။ ၿပီးလွ်င္ … ‘မာယာေကာ့စကီး’ ၏ ကဗ်ာမ်ားအား တပုဒ္ၿပီး တပုဒ္ သူရြတ္ျပတတ္၏။

ဤတြင္ …. က်ေနာ္တို႔အထဲမွ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ တပ္မႉးတဦးက …
‘ေဟ့လူ … ခင္ဗ်ား … ႐ုရွားကဗ်ာေတြကလြဲၿပီး တျခားကဗ်ာေတြ အေၾကာင္းလည္း ေျပာအံုးဗ်ာ’ ဟု ေနာက္လွ်င္ …. သူသည္ မေက်မနပ္ႏွင့္ …။

‘ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းျမည္းၾကတာေပါ့ေလ’ ဟု မေက်မနပ္ႏွင့္ ေျပာၿပီး …. ကြမ္းသီးဖက္၊ ဖက္ျဖဴလိပ္တိုအား မီးညိႇ၍ တြင္တြင္ဖြာေနတတ္၏။

(ဃ)
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ …။
ရန္သူ႔ထုိးစစ္ေၾကာင့္ KNU ဒူးပလာယာခ႐ိုင္၏ အေျခခံေဒသၾကီးတခုလံုး က်ဆံုးခဲ့ရ၏။ KNLA တပ္မဟာ ၆ တပ္ရင္း ၁၆ တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉးသမူဟဲႏွင့္ တပ္ခြဲမႉးအခ်ဳိ႕ ရန္သူ႔ထံ၌ လက္နက္ခ် အညံ့ခံလိုက္ၾက၏။ တပ္မဟာ အထူးတပ္မွ တပ္ခြဲမႉး ဗုိလ္ေလးဝါးသည္လည္း ရန္သူႏွင့္ ေပါင္းလိုက္၏။ KNLA တပ္ရင္း ၁၆ ႏွင့္ ဗိုလ္ေလးဝါး၏ တပ္ခြဲလႈပ္ရွားမႈေဒသက … KNU ဒူးပလာယာခ႐ိုင္၏ ဝင္းေယာ္ႏွင့္ ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီး ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္း၌ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ … ဝင္းေယာ္ၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠ႒ မန္းတင္ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင့္ မန္းေအာင္တင္ျမင့္တုိ႔ DKBA ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုက္ၾကျပန္၏။ မန္းေအာင္တင္ျမင့္က KNU ဒူးပလာယာခ႐ိုင္၏ ခ႐ိုင္အလုပ္မႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္တဦးျဖစ္ၿပီး ဝင္းေယာ္ႏွင့္ ၾကာအင္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္း စည္း႐ုံးေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအရ ၾသဇာရွိခဲ့သည့္သူ ျဖစ္သည္။

လက္နက္ခ် အညံ့ခံမႈမ်ားေၾကာင့္ ဝင္းေယာ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း KNU ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စည္း႐ုံးေရးအေျခအေနသည္ လူထုအတြင္း ယိမ္းယိုင္၍သြား၏။ လူထုက ေဝဝါး၍ေန၏။ စစ္ေရးတြင္လည္း KNLA တပ္ရင္း ၁၆ မွ ေစာသမူႏွင့္ မပါသြားသည့္ ဗိုလ္တင္လႈိင္၏ တပ္ခြဲ ၅ ႏွင့္ ဗိုလ္ေဒါင္းညိဳ၏ တပ္ခြဲ ၃ ႏွစ္ခြဲသာ က်န္ရွိ၏။ တပ္ခြဲဟုသာ ဆိုရသည္။ အင္အားက ၂ဝ မွ်ပင္ မျပည့္ခ်င္ ….။

မဟာမိတ္ဟူ၍က … က်ေနာ္တို႔အဖဲြ႔ႏွင့္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီတုိ႔သာ ရွိ၏။ က်ေနာ္တို႔ အဖဲြ႔မ်ားကလည္း စစ္ေရးအရ ပံ့ပိုးေပးႏုိင္သည့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႔ဟူ၍ မရွိ …။ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စည္း႐ုံးေရးအရ၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအရသာ ဝင္းေယာ္ၿမိဳ႕နယ္ KNU အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔အား ပ့ံပိုးႏိုင္၏။

ထုိအေျခအေနတြင္ … သူႏွင့္ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရး တပ္ဖဲြ႔တဖဲြ႔လံုး … လက္နက္အင္အား၊ က်ည္အင္အား အျပည့္အစံုႏွင့္ ဝင္းေယာ္ေဒသအတြင္းသို႔ ဆင္းလာ၏။ ဗုိလ္တင္လႈိင္၊ ဗိုလ္ေဒါင္းညိဳတို႔ႏွင့္တြဲၿပီး စစ္ေရးအရ တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲၿပီး …. အေျခခံေဒသအား ျပန္တည္ေဆာက္ၾက၏။ လူထု၏ ယံုၾကည္မႈအား ျပန္တည္ေဆာက္ၾက၏။

(င)

ေခ်ာင္းႏွစ္ခြႏွင့္ မုဒံု ကားလမ္းအပိုင္းတြင္ စခန္းမႉးဒုရဲအုပ္ ဦးစီးသည့္ ကဒါရဲစခန္း ရွိသည္။ ရဲတပ္သားအင္အား ၁၅ ဦးခန္႔ရွိသည့္ စခန္းျဖစ္သည္။ ကဒါရဲစခန္းက နာမည္ဆိုးႏွင့္ ေက်ာ္ၾကား၏။ ခရီးသည္မ်ားအား အစစ္အေဆးၾကမ္း၏။ အေတာင္းအရမ္းဆိုး၏။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၿပီး ျပန္ဆင္းလာသည့္ ခရီးသည္မ်ားဟု ယူဆရသူဟု ထင္လွ်င္ …. ကားေပၚမွ ဆြဲခ်ထား၏။ ၿပီးလွ်င္ … နင့္နင့္ပိုးပိုးရမွ ျပန္လႊတ္ေပး၏။ ပိုက္ဆံမပါလွ်င္လည္း … ေရႊေငြ၊ ပစၥည္းမ်ားအား ခၽြတ္၍ယူ၏။

ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကၿပီး ေနရပ္သို႔ ျပန္ၾကသည့္သူမ်ားက … မိုးအခါတြင္ စံခရဘူရီ၊ ဘုရားသံုးဆူမွ ဇမိျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္း ေခ်ာင္းႏွစ္ခြသို႔ စုန္ဆင္းၿပီး … ေခ်ာင္းႏွစ္ခြမွ မုဒံုသို႔ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ႏွင့္ တဆင့္ခရီးဆက္ၾကရ၏။ ဤတြင္ …. ကဒါရဲစခန္းသည္ ‘ကတြက္ေပါက္’ မွ ေစာင့္ေနသည့္ ဗ်ဳိင္းပမာ …။

သို႔ႏွင့္ …. လူထုသည္ မခံႏိုင္ေတာ့ …။ ကဒါရဲစခန္းအား တုိက္ခိုက္ပါရန္ ေတာင္လွန္ေရး တပ္သားတုိ႔အား ေတာင္းဆိုလာၾက၏။ ဤတြင္ … ကဒါရဲစခန္းအား တုိက္ခိုက္ရန္ သူ … စီမံေတာ့၏။

ပထမ … ကဒါရဲစခန္းႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ သတင္းမ်ားအား စံုစမ္း၏။ အဝင္အထြက္ လႈပ္ရွားမႈအား ေလ့လာ၏။ စစ္ကူလာႏုိင္မည့္ တပ္အေျခအေနအား အကဲျဖတ္၏။ ၿပီးလွ်င္ … စခန္းသိမ္းတိုက္ခိုက္မည့္ တပ္ဖြဲ႔အား ဖဲြ႔စည္း၏။ စခန္းသိမ္းတုိက္ခုိက္မည့္ တပ္ဖဲြ႔၏ ဝင္လမ္း-ဆုတ္လမ္းအား ေရြးခ်ယ္၏။ မိမိဘက္မွ စစ္ကူေပးႏိုင္မည့္ တပ္ဖဲြ႔၏ အင္အားႏွင့္ လႈပ္ရွားနယ္ေျမအား သတ္မွတ္၏။ အားလံုးၿပီးျပည့္စံုသည္ႏွင့္ … သူ၏ ကဒါရဲစခန္းသိမ္းပိုက္ေရး စစ္ဆင္ေရးအား စတင္သည္။

မုိးေရမ်ားေအာက္၌ သူ၏စစ္ေၾကာင္း ခရီးထြက္သြား၏။ ဇမိျမစ္ေရႏွင့္ ဝင္ေယာ္ေခ်ာင္းေရတုိ႔က လွ်ံ၍ေနသည္။ လယ္ကြင္းမ်ားက ေရပင္လယ္ၾကီးအလား …။ ရင္စုိ႔မွ်ရွိသည့္ ေရျပင္အား တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ျဖတ္၍ ကဒါရဲစခန္းဆီသို႔ ခ်ီၾကရ၏။ ကဒါရဲစခန္းအား သူ၏ ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့သည္။

လက္နက္ငယ္မ်ဳိးစံု၊ က်ည္မ်ဳိးစံုအား သိမ္းပိုက္ၿပီး သူတုိ႔ ျပန္ဆုတ္လာခဲ့ၾကသည္။ ကဒါရဲစခန္းမွ သိမ္းယူရရွိခဲ့သည့္ လက္နက္ငယ္မ်ဳိးစံုတြင္ …. ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း အသံုးျပဳခဲ့သည့္ ‘ဘရင္းဂန္း’ ၾကီး တလက္လည္း ပါ၏။

က်ေနာ္တို႔က … ‘ဘရင္းဂန္း’ ၾကီးအား ၾကည့္ၿပီး ….

“ခင္ဗ်ား…ဗ်ာ ရဲေတြကို အႏုိင္က်င့္ၿပီး …. စစ္သမုိင္းျပတုိက္မွာ ထားရမယ့္ …. ေရွ႕ေဟာင္းပစၥည္းၾကီးကို မုိးထဲ၊ ေရထဲ အေလးခံၿပီး ယူလာတယ္” ဟု သူ႔အား ဝိုင္းေနာက္ၾက၏။ သူကား … ေကာက္ညႇင္းနံ႔သင္းသည့္ ေပါင္းခံရည္အား က်ဳိက္ရင္း …

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက ေျပာေပါ့ …။ အခုေတာ့ … ျမည္းစရာက … ဘရင္းဂန္းရယ္၊ ေမာင္ၿငိမ္းရယ္ ရသြားၿပီေပါ့…။” ဟု သူ႔ … ႏႈတ္ခမ္းမဲမဲထူထူၾကီးအား လႈပ္၍ ဗလံုးဗေထြးႏွင့္ ေျပာ၏။

ဝင္းေယာ္ေခ်ာင္းေရက … အတီးေထာ္ဒီ … ၏ တဲေျခရင္းအထိ လွ်ံ၍တက္ေနသည္။ ဝင္းေယာ္ေရစီးေအာက္၌ မုိးမခပင္တုိ႔က ယိမ္း၍ေန၏။ ခဏငယ္အတြင္း ေရျပင္ေအာက္သို႔ ျမဳပ္သြားလုိက္ … ခဏငယ္အတြင္း ေရျပင္ေပၚသို႔ ျပန္၍ေပၚလာလုိက္ႏွင့္ ….။ သည္းေနေသာ မိုးက လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္တို႔ႏွင့္ ဝင္းဝင္းျပက္ျပက္ …။ ေလအေဝွ႔ေၾကာင့္ အတီးေထာ္ဒီတဲအတြင္းသို႔ မုိးေရစက္တုိ႔ တုိးဝင္လာသည္။ တဲၾကမ္းျပင္တခုလံုး စုိစိုရြဲသြား၏။

ဝင္းေယာ္မွာ မုိးေတြ သည္းေနၿပီ … ကိုၿငိမ္း ….။