သမိုင္းမွာ ဘယ္လိုတန္ဖိုးေတြနဲ႔ က်န္ရစ္ၾကမလဲ

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြထံမွ ကူးသည္။ စာေရးသူ အက္ဆစ္ရဲ ႔အေတြး ကို ေထာက္ခံလို႔ ဒီလို တင္တယ္။

အက္ဆစ္

စစ္အုပ္စုက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြဆိုတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သက္ဆိုးရွည္ေရးစီမံကိန္းကို တဆင့္ၿပီးတဆင့္ အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္း သူ႔အလုပ္ကိုသူလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြၾကားမွာေတာ့ ကိုယ့္ အတြက္ အတိုင္းအတာတခုသာ က်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလအတြင္း ျပင္ဆင္မႈ၊ လက္ဦးမႈရယူမႈ၊ လူထုကို ကူ ညီကယ္တင္ႏိုင္မႈ ... စတဲ့အခ်က္ေတြမွာ ေယာင္၀ါးေနၾကဆဲျဖစ္သလို စစ္အုပ္စု ခ်ေပးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ ေနာက္လုိက္ရင္း “သူ႔ကိုတြန္းရင္း ငါတက္” စနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ေနၾကတာကို ေတြ႔ေနရဆဲပါ။

ျပည္သူလူထုက တခဲနက္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔ အႏွစ္ (၂၀) အ တြင္း ဘာမ်ားလုပ္ေလမလဲလို႔ ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္း စိတ္မရွည္ႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အားမလိုအားမရမႈနဲ႔ ေ၀ဖန္ျပန္ေတာ့လည္း အန္အယ္လ္ဒီကို မထိနဲ႔၊ အန္အယ္လယ္ဒီနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာလုပ္လုပ္ အ မွန္တရားျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆေနသူေတြက ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ေလေတာ့ ေ၀ဖန္သူေတြ၊ အၾကံျပဳသူေတြကို စည္း ၀ိုင္းအျပင္ဘက္ေရာက္ေအာင္ တြန္းထုတ္ၾကတာ ျမန္မာ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံႀကီးလို ျဖစ္လာပါတယ္။

အခုေကာ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါသလဲ၊ အန္အယ္လ္ဒီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီတဲ့။ ေကာ္မရွင္ကို တရား႐ံုးတိုင္လုိ႔ရ တာလည္းမဟုတ္။ အာဏာရွင္ကို သူေတာ္စင္လို ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္၀တ္ၿပီး ပုတိီးျပ ေျပာဆိုေနလို႔ ရတာမွ မ ဟုတ္တာ။ အာဏာရွင္က သူ႔အလုပ္ကိုသူ ဆက္တုိက္လုပ္တယ္။ ဥပေဒမဲ့ အာဏာသိမ္းထားတဲ့ စစ္အာဏာ ရွင္ကို လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ ဥပေဒအေၾကာင္းေတြကို ေျပာဆိုေနတာေတြက ေခြးကို ေရခဲမုန္႔ေကြၽးရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းသလိုပဲ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဘာပဲေကြၽးေကြၽး စားေကာင္းေနတာပဲ၊ နည္းနည္းေလး ေအးတာကလဲြရင္။
“ေမတၱာရပ္ခံ႐ံု၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံု၊ ေၾကညာခ်က္ထုတ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးသြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ အႏိုင္ရတဲ့ ပါတီႀကီးက ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ရဲရဲတင္းတင္း အစုိးရဖဲြ႔လိုက္ပါ။ ရဲရဲတင္းတင္း ဦးေဆာင္လုိက္ပါ။ ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ အမည္ခံထားရင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္သင့္တာကို လုပ္လုိက္ပါ။ အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတဲ့ကာလေရာက္တဲ့အထိ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာင္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း အိမ္အမွတ္ (၅၄) ဟာ နတ္ကြန္းေလးတခု ျဖစ္လာမွာျဖစ္ၿပီး လူအမ်ား အေမြးတိုင္ထြန္း ပူေဇာ္တဲ့ ကိုးကြယ္ရာ ႐ုပ္ထုတခုထားရာေနရာအျဖစ္ပဲ သမိုင္းမွာ က်န္ရစ္ပါလိမ့္မယ္”

အဲဒီလို ဘာမွမမႈတဲ့ အသိဉာဏ္မဲ့သူေတြကို တရားေရေအး တုိက္ေကြၽးေနတာက အႏုနည္းနဲ႔ တိုက္ပဲြ၀င္ေန တာလို ့မဆိုႏုိ္င္ပါဘူး။ ကမၻာတ၀ွမ္းက အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ႔ တုိက္ပဲြ၀င္တယ္ဆိုသူေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ျပန္ ၾကည့္ပါ။ သူတိုအားလံုးက ျပည္သူအတြက္ ေၾကညာခ်က္ေတြပဲ ထုတ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ စဥ္းစားေနတယ္၊ ေတြးေခၚေနတယ္၊ ႏုိ္င္ငံေရးကစားကြက္ေတြကို ၾကည့္တယ္၊ လူထုကို ယံုၾကည္တယ္၊ လူထုကို ေရွ႕က ဦး ေဆာင္တယ္။ ပန္းကံုးစြပ္ လက္ခုပ္တီးတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ တိုက္ပဲြကို ဘယ္ေနရာက စရမ လဲဆိုတာကုိပဲ စဥ္းစားၾကတယ္။ တဘက္ရန္သူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို မ်က္ေျခမျပတ္ေလ့လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပဲျဖစ္ ျဖစ္ စစ္ေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟာဗ်ဳဟာ နည္းဗ်ဳဟာခ်တယ္၊ ကိုယ့္အင္အားကို အကဲြမခံဘူး၊ စုစည္းတယ္၊ စည္း႐ံုး တယ္၊ အေျခအေနေပးရင္ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္တယ္။ လူထုအတြက္ အာ ဏာကို ရေအာင္ယူေပးတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကတယ္။

အခုေတာ့ ျမန္မာအေရးလုပ္ေနသူေတြ ကိုယ္ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ စဥ္းစားၾကပါဦး။ ဘတ္ဂ်က္ေတြအတြက္ လား။ တဦးကို တဦး၊ တဖဲြ႔ကို တဖဲြ႔ တိုက္ဖို႔ ခိုက္ဖုိ႔အတြက္လား။ ဘယ္အစ္႐ွဴးက ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လို႔ ေကာင္းေလမလဲ၊ သူမ်ားနဲ႔မတူရေအာင္ ဘယ္ဂလိုဘယ္လ္ကမ္ပိန္း လုပ္ရေလမလဲ။ သူမ်ားနဲ႔မတူေအာင္ ရာ သီစာ မဲပံုးေတြပဲ လုပ္ရေလမလား။ ‘ႏုိး’ ရင္ ေကာင္းမလား ‘ေပါင္း’ ရင္ေကာင္းမလား။ အထဲျပန္၀င္ၿပီး ေစာ ေစာစီးစီး အန္ဂ်ီအိုေနရာကို ၀င္လုပ္ေလမလား။ ဒါက ျပည္ပကလူေတြ စဥ္းစားေနတဲ့ကိစၥေတြ။ ျပည္တြင္းက ေတာ့ အထူးသျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီ။ လမ္းျပၾကယ္ ဦးေအးျမင့္ ေျပာျပခ်က္ကို အမွားလို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ သူ လည္း လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကဲြလဲြခြင့္ရိွတယ္။ ေ၀ဖန္ခြင့္ရိွတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကုိ နတ္ဘုရားလို တခ်ိန္လံုး ကိုးကြယ္ၿပီး မေ၀ဖန္ဘဲေနရေတာ့မလား။

သူတို႔လုပ္ေနတာအားလံုးက အမွန္တရားေတြလား၊ ျပည္သူေတြအတြက္လား။ အႏွစ္ (၂၀) သာ ၾကာသြားခဲ့ ၿပီး ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့တာမွာ ကိုယ့္ဘက္က ဘယ္လိုေတြ အမွားမွားအယြင္းယြင္း ဦးေဆာင္ခဲ့သလဲဆိုတာကို လည္း မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ဖို႔ လိုမယ္ထင္တယ္။ ျမန္မာဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာ အ မ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး၊ သူ ဘာမွမလုပ္ရင္ေတာင္မွ လူထုက ခ်စ္ေနရတာ။ ဒါ ေပမယ့္ သူလည္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း မသိလို႔ဘဲ အာဏာရွင္ေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေဟာေနတာလား၊ သူေတာ္စင္ေယာဂီလို လုပ္ေနတာလားမသိ။ အခုထိေတာ့ သူလုပ္ေနတာေတြက လူထုေတြအတြက္ အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းမလာေသးတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

လူထုက ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြမွာတည္းက တာ၀န္ေက်ၿပီးသြားၿပီ။ လူထုက ဘာကိုထပ္ၿပီး ေထာက္ ခံေပးရဦးမွာလဲ။ လူထုက လမ္းေပၚမွာ ေသျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေသေပးခဲ့ၿပီ။ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ဒိီလိုပဲ ေသျခင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ႏိွပ္စက္ညႇင္းပမ္းျခင္းအဖုံဖံုနဲ႔ ေပးဆပ္ေပးခဲ့ရၿပီ။ ေက်ာင္းသားေတြ မ်ဳိးဆက္ပ်က္မတတ္ ေပးဆပ္ ေပးခဲ့ရၿပီ။ လူထုလည္း သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြရဲ႕ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈ၊ အာဏာရွင္စစ္တပ္ရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ထ မင္းငတ္႐ံုမက ေရငတ္တဲ့ ဘ၀ကိုပါ ေရာက္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မသိေရာ့ေလသလား။ ႏိွပ္စက္ညႇင္းပန္းေရးယႏၱရားေတြမွာ ေသဆံုးရ၊ ဘ၀ပ်က္ရ၊ စိတ္ပုိင္း႐ုပ္ပိုင္းေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရတဲ့ ႏိုင္ငံ ေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြနဲ႔စာရင္ အိမ္ထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေန၊ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒကို ေအးေအး ေဆးေဆးဖတ္ၿပီး သတင္းနားေထာင္၊ အေႁခြအရံေတြနဲ႔ ေနရတဲ့ဘ၀က ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ တေနေတာ့ ဒီမုိ ကေရစီဆိုတာ ရပါလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ေတြးေတာေနေလသလား။

မေန႔တေန႔ကပဲ အန္အယ္လ္ဒီကိို အားမလိုအားမရ ုေ၀ဖန္မိတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေနႀကီးတေယာက္ကို က်ီး အာသလို ၀ိုင္းအာေနၾကတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားသားဆုိေတာ့ သံေ၀ဂရစရာ။ ေျပာခ်င္တာက ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ဟာ တုိင္းျပည္ကို စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေစလိုတဲ့ ေစတနာမွန္လွ်င္ ပါတီကို လည္း က်စ္လစ္ေအာင္လုပ္၊ တိက်တဲ့ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြကိုလည္း ထုတ္၊ လူထုတိုက္ပဲြေတြမွာ ပါႏိုင္ဖို႔လည္း တြန္းအားေပးသင့္ပါတယ္။ လူထုကို ဦးေဆာင္ဖို႔လည္းလိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့့္ပါတီဟာ အစုိးရဖဲြ႔ႏုိင္ေလာက္ ေအာင္ လူထုေထာက္ခံမႈရၿပီးသားပါ။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ၿပီးသား ပါတီဆိုတာ ပါးစပ္နဲ႔ အရ သာခံေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးပါ။ အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတာ နည္းတဲ့ကာလမဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ အစုိးရ (၅) ဆက္ ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္လုိ႔ရေနတဲ့ကာလပါ။

အခ်ိန္ကာလ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် လူထုေတြ ပိုနစ္နာလာတယ္၊ ဆင္းရဲမြန္းက်ပ္လာတယ္၊ အာဏာရွင္ေတြကို အခ်ိန္ေပးသလုိ ျဖစ္လာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကသာ ၫႊန္ၾကားမယ္ဆိုရင္ ေသခ်င္ေသပါေစ အစြမ္း ကုန္ လုပ္ပစ္မယ္ဆိုတဲ့ ပါတီ၀င္ေတြရွိတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ စြမ္းအားတခုပါ။ ၿပီးေတာ့ မတ ရားတာကို ခံေနရတဲ့ ျပည္သူေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာေတြမ်ား အားေပးစကား၊ ကတိစကား ေတြ ေပးၿပီးၿပီိလဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘာေတြ ေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ျပၿပီးၿပီလဲဆုိတာလည္း မိမိကုိယ္ကုိယ္ မညႇာတမ္း ဆန္းစစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ လမ္းေပၚမထြက္ပါနဲ႔၊ ျပည္သူေတြ သတၱိရွိပါ၊ မဟုတ္တာကို မဟုတ္တာ ေျပာပါ၊ မမွန္တာကို မမွန္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ပါတဲ့။ ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးကို သပိတ္ေမွာက္ပါ၊ ေရြးေကာက္ပဲြႀကီး ကို ေစာင့္ၾကည့္ပါ။ မဲ႐ံုေတြက သမာသမတ္မႈမရိွရင္ တုိင္ၾကားပါ။ ဘီဘီစီက ဘတ္ဂ်က္နည္းတဲ့အတြက္ စိတ္ မေကာင္းပါ။ ဘာေတြလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ႕ ေျပာစကားေတြက ဘာေတြလဲ ...။

လူထုကို ဘာလုပ္ေစခ်င္တာလဲ၊ ဥပေဒမရိွတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ ဘယ္သူ႔ကို တုိင္ၾကားလိုု႔ရလုိ႔လဲ။ သပိတ္ေမွာက္ ပါဆိုရင္ ဘယ္လုိသပိတ္ေမွာက္ပါေတာ့ဆိုတာကို ဆက္ၫႊန္ၾကားပါ။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဟိုတမ်ိဳး ဒီတမ်ိဳး ဘာ လို႔မ်ား ေျပာေနရတာလဲ။ အကုန္လံုး လမ္းေပၚထြက္ၿပီး မိမိဆႏၵေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၾကပါေတာ့လုိ႔ေကာ ဘာလို႔ မေျပာရဲတာလဲ။ ႏိုင္ငံတကာအေနနဲ႔ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြကိုပဲ အသိအမွတ္ျပဳေပးပါလို႔ ဘာလို႔မ ေတာင္းဆိုရတာလဲ။ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အစိုးရဖဲြ႔လုိက္ပါလို႔ ဘာလို႔မၫႊန္ ၾကားရဲတာလဲ။ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ အၿငိဳအျငင္မွန္သမွ် မခံခ်င္တာလား။ ဆုေတြ တဆုၿပီးတဆု ယူၿပီး ဘ၀ကို ျခံအမွတ္ (၅၄) ေလးမွာပဲ ျမႇပ္ႏွံသြားခ်င္တာပဲလား။ က်မ လိမ္လိမ္မာမာေလး ေနေနပါတယ္ဆုိတာ ျပခ်င္လုိ႔ ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္လုိ႔ ရမယ္မထင္ပါ။ က်မ ႏိုင္ငံေရးလံုး၀မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာလုိက္ပါ။ အန္အယ္လ္ဒီက လူေလးစားေလာက္တဲ့ ဦး၀င္းတင္တုိ႔၊ ဦးတင္ဦးတုိ႔အေနနဲ႔လည္း ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို ထုိင္ေစာင့္ေနၿပီး လူမႈေရးပဲလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိတာမ်ဳိး အခုမွ တေက်ာ့ျပန္ စည္း႐ံုးေရးဆင္း၊ အားေပးစကားေျပာ၊ ေရလိုက္ေ၀ဆိုတဲ့ အဆင့္ေတြကို ေက်ာ္လႊားသင့္ပါၿပီ။

ရန္သူစစ္အာဏာရွင္ဟာ အႏွစ္ (၂၀) အတြင္းမွာ အင္အားကို တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ မတရားတဲ့ နည္းနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ေဆာက္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတာ လက္ခံရလိမ့္မယ္။ အန္အယ္လ္ဒီကေတာ့ အင္အား ေတြကို တြန္းထုတ္ခဲ့တယ္၊ တက္ႂကြသူမွန္သမွ် ထုတ္ပယ္တယ္။ အခုလည္း ေအာက္ေျခထုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတ ကာရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚမွာ ေနရာယူခြင့္ အနည္းငယ္ေလး ရေနေသးတာဆိုတာ သိသင့္တယ္။ တေလွ်ာက္ လံုးလုပ္လာတဲ့ စီအီးစီအခြင့္အေရးသမားႀကီးမ်ားထက္ ေအာက္ေျခထုက ႏုိင္ငံေရးအေျခခံအားေကာင္းတယ္။ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ လက္ညိဳးေထာင္ေခါင္းညိတ္လုပ္ေနရတဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ဘာလုပ္သင့္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းေ၀ဖန္ေျပာဆိုသင့္တယ္။ ေအာက္ေျခထုက ပါတီ၀င္ေတြကေတာ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွာ ဖမ္းဆီးခံ၊ ေထာင္က်ခံၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ေနဆဲပဲ။ ေခါင္းေဆာင္တဦးဟာ ဘာေၾကာင့္ လူထုေတြနဲ႔ တုိက္ပဲြၾကားမွာ မရိွရတာလဲ၊ စစ္အာဏာရွင္အမိန္႔ကို နာခံေန ရတာလဲ၊ လူထုေတြ ေဘးဒုကၡေတြၾကံဳရေလတိုင္း ထပ္ထူခံစားရမယ္၊ တုိက္ပဲြ၀င္ရမယ္။

ေမတၱာရပ္ခံ႐ံု၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံု၊ ေၾကညာခ်က္ထုတ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးသြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ အႏိုင္ ရတဲ့ ပါတီႀကီးက ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ရဲရဲတင္းတင္း အစုိးရဖဲြ႔လိုက္ပါ။ ရဲရဲတင္းတင္း ဦးေဆာင္လုိက္ပါ။ ေခါင္း ေဆာင္လုိ႔ အမည္ခံထားရင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လုပ္သင့္တာကို လုပ္လုိက္ပါ။ အႏွစ္ (၂၀) ဆိုတဲ့ကာလေရာက္ တဲ့အထိ ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာင္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း အိမ္အမွတ္ (၅၄) ဟာ နတ္ကြန္းေလးတခု ျဖစ္လာမွာျဖစ္ၿပီး လူအမ်ား အေမႊးတိုင္ထြန္းပူေဇာ္တဲ့ ကိုးကြယ္ရာ ႐ုပ္ထုတခုထားရာ ေနရာအျဖစ္ပဲ သမိုင္းမွာ က်န္ရစ္ပါလိမ့္မယ္။ ။

အက္ဆစ္