အမွန္တရားဟာ တခါတေလ စာရြက္ေပၚမွာမရွိ၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာရွိတယ္

မနက္ဖန္အလုပ္ျပန္သြားေတာ့မွာဆုိေတာ့ ဒီေန႔ေရးခ်င္တာကို ေရးထားခဲ့မယ္။ တစ္ပတ္တိတိ စာမေရးႏုိင္ပါ။ အခုစာကေတာ့ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္စာေပါ့။ တခ်ဳိ  ့ကေတာ့ ထင္မယ္။ ဘုန္းေက်ာ္ဆုိတဲ့ေကာင္ အလုပ္မလုပ္ပဲ ဘေလာ့ဂ္ပဲ ထုိင္ေရးေနတာလုိ႔။ မထင္နဲ႔ဆရာ။ က်ေနာ့္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွိပါတယ္။ တကၠသုိလ္ႀကီးလည္း Part Time တက္ေနတုန္းပါ။ စိတ္ကူးတည့္တာ၊ ေျပာခ်င္တာကုိ ေရးေနတာပါ။ သူမ်ားေတြလုိ အားရင္၊ ဟုိေလွ်ာက္လည္ ဒီေလွ်ာက္လည္မရွိေတာ့ စာပဲေရးပါတယ္။ ကုိင္း...ဒီေန႔ ဒီစာေလးကို ႀကိဳက္တဲ့သူမ်ားဖတ္ၾကေပါ့။ မႀကိဳက္ရင္လည္း ဆဲႏုိင္ပါတယ္။ အားလုံးပါးစပ္နဲ႔ လက္ပါတယ္ဆုိေတာ့ ႀကိဳက္သလုိသာ ခ်....။

ဆင္ဆာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

က်ေနာ္ေရးတဲ့စာေတြကုိ ျပည္တြင္းက မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြကုိသာပုိ႔ၾကည့္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာ္ျပခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ စာေတြကလည္း ရုိင္း၊ စကားလုံးေတြကလည္း ၾကမ္းဆုိေတာ့ အယ္ဒီတာလည္း ေရြးမွာမဟုတ္။ စိစစ္ေရးတင္လည္း ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘေလာဂ့္ေလးရွိလုိ႔။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးလုိ႔ရေနတာ။ ဆင္ဆာမရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာကိုေျပာလုိ႔ရေနတာ။

ကုိယ္ေရးခ်င္တာေရးတာကုိ အယ္ဒီတာ၊ စီစစ္ေရးက ျပင္တာ၊ ျဖဳတ္တာကို လုံး၀မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ပုိင္အေရးအသားကို ထိခိုက္ေစတယ္။ စီစစ္ေရးက လူေတြဆုိတာက ဆန္ကုန္ေျမေလးေတြ။ သူတုိ႔မရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္။

ႏုိင္ငံေရးနဲ႔လူမႈေရးေရာတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လူမႈေရးလုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္။ စည္းရုံးတယ္။ အမွန္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာက မဲ ရဖုိ႔။ ႏုိင္ဖုိ႔။ အေရြးခံရဖုိ႔။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ စာသင္တာ၊ ကူညီတာေတြက တျခား။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို ဘန္းျပၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာဆုိရင္ မရိုးသားဘူးလို႔ဆုိႏုိင္တယ္။

ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ အမတ္ေတြ၊ ပါတီေတြ အေရြးခံရဖုိ႔ စာသင္ေက်ာင္းလည္းမဖြင့္ပါဘူး။ ေဆးေပးခန္းလည္း မေထာင္။ ငါ့ကုိ မဲေပးပါ။ အေရြးခံရရင္ ငါ့ အေနနဲ႔ ဒါေတြလုပ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီးမဲဆြယ္တာပဲရွိတယ္။ အခုၾကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္က ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ တလြဲ လုပ္ျပန္ၿပီ။

Facebook မွာ အိမ္ေထာင္ရွိရဲ  ့သားနဲ႔ မေဖာ္ျပရဲတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

ေဖ့ဘြတ္မွာ က်ေနာ့္အသိေတြကို ေတြ႔တယ္။ အကုန္လုံးနီးပါး အိမ္ေထာင္သည္ေတြ။ တခ်ဳိ  ့ဆုိရင္ သူ႔ေယာက်ာ္းဓာတ္ပုံကို မတင္ထားဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းပုံေတြတင္ထားတယ္။ ခေလးေတြေတာ့ ေတြ႔တယ္။ ေယာက်္ားကလည္း မိန္းမဓာတ္ပုံကို မတင္ထားဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိတာ က်ေနာ္ေတြးၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွတ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီလူေတြ ေဖ့ဘြတ္မွာ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္ထင္တယ္လုိ႔။ ဒါကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ ကိုယ့္မွာ မိန္းမရွိတယ္။ ေယာက်္ားရွိတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့။ ဘာလဲ... ကိုယ့္ရဲ  ့အိမ္ေထာင္သည္က ရုပ္ဆုိးလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ Facebook ေပၚမွာ အသစ္ရွာခ်င္လုိ႔ထင္ပါရဲ  ့။

ဂ်ီေတာ့မွာေတာင္ မရုိးသားတာကို မႀကိဳက္ဘူး

က်ေနာ့္ဆီကုိ ဘယ္ကလူေတြလဲ မသိဘူး၊ အင္ဗုိုက္လုပ္တယ္။ နာမည္ေတြက ဘာေတြလဲ မသိဘူး။ လူနာမည္ေတြေကာ၊ Animal နာမည္ေတြေကာ စုံလုိ႔။ သူတုိ႔ကလည္း ဖိတ္ေသးတယ္။ ေျပာတဲ့အခါမွာေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ လိမ္ၿပီးေပးတယ္။ ဘယ္ကလဲ၊ ဘယ္သူလဲ၊ ဘာလုပ္လဲ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဆုိတာကုိ လိမ္ၿပီးေျပာတယ္။ ဘယ္လုိ ျမန္မာေတြလဲ မသိဘူး။ ဂ်ီေတာ့မွာေတာင္ ဒီလုိျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အျပင္မွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိမ္ၾကမလဲမသိဘူး။

လူေနေတာ့ၿခဳံၾကား ေရးေတာ့ ဘုံဖ်ားကုိ မႀကိဳက္ဘူး

လူတစ္ခ်ဳိ  ့ေတြ႔ဘူးတယ္။ စာေရးတဲ့ လူလုိ႔ေျပာတာပါ။ ေနတာကေတာ့ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ။ အက်င့္စာရိတၱ၊ က်ဳိးစားအားထုတ္မႈကလည္း ရစရာကုိမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ေရးလုိက္တဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြက သူမ်ားေတြကုိ ဆုံးမပဲ့ျပင္ထားတဲ့စာေတြ။ ေၾသာ္...ဒုကၡ။

အမွန္တရားဟာ တခါတေလ စာရြက္ေပၚမွာမရွိ၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာရွိတယ္

ဟုိတေန႔က ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ လုိင္းေပၚမွာေတြ႔ေတာ့ သူ႔ဂ်ာနယ္က စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈစတဲ့အရာေတြကို ေပးေနတာတဲ့။ လူေတြ ဗဟုသုတ၊ ရပါေစဆုိၿပီးတင္ဆက္ေနတာ။

ဆုိလုိတာက က်ေနာ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္က အတင္းအဖ်င္းနဲ႔ ဆဲတာေတြလည္း ပါတယ္ဆုိေတာ့ မင္းဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ငါ့ဂ်ာနယ္နဲ႔ မတူဘူး၊ မတန္ဘူးလို႔ ဆုိလုိခ်င္ပုံရတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း....တခ်ဳိ  ့ အမွန္တရားေတြဟာ စကၠဴေပၚမွာမရွိဘူးလုိ႔ သူ႔ကိုေျပာျဖစ္တယ္။

မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ႀကီးႀကီးပါတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

စစ္တပ္ထဲမွာ ေနတုန္းကအေဖက ရဲေဘာ္ဆုိေတာ့ အရာရွိသားသမီးေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ကုိယ္က အလုိလုိ ေဘးေရာက္သြားတယ္။ သူ႔အေဖက ဗုိလ္ဆုိေတာ့ သူတို႔ကုိ ရဲေဘာ္ေတြက ဖူးဖူးမႈတ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဂြင္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္ ဖား..တဲ့သေဘာ။ က်ေနာ္တုိ႔ၾကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဂရုမစုိက္။ ဒီလုိမ်ဳိး။ ႏုိင္ငံေရးထဲေရာက္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ႔ရျပန္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့ေဆြမ်ဳိးသားသမီးေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္ႏုိင္တယ္။ ဥပမာ KNU က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့သားသမီးေတြကိုၾကည့္ပါ။ တပ္မဟာ (၆) က၊ KNU တပ္ၾကပ္ႀကီး သားသမီးၾကေတာ့ ေတာင္ယာတဲထဲမွာ ေတာင္ယာစုိက္ဖုိ႔ စူး ထုိးေနရတုန္း။ ဒီလုိမ်ဳိးကြာတယ္။ လူ႔သဘာ၀ကုိေျပာတာပါ။

NLD က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့အမ်ဳိးေတြ ႏုိင္ငံျခားကို အလြယ္တကူထြက္လုိ႔ရတယ္။ ျပည္တြင္းကေန ၾသစေတ်းလ်ကုိ ႏုိင္ငံေရးဒုကၡသည္နဲ႔ တုိက္ရိုက္ထြက္လုိ႔ရတယ္။ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ  ့သမီး အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္တယ္။ စသျဖင့္...အမ်ားႀကီးပါ။ သူတုိ႔ေတာ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္တာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးတဲ့အခါၾကေတာ့ ဟင္းဖတ္ကႀကီးၿပီးသားပဲေလ။

ဒါကို က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။

ေနာက္တစ္ပတ္ျပန္ဆုံၾကတာေပါ့....။

စာေရးသူ ဘုန္းေက်ာ္သည္ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရွိ ေရႊရွာေဖြေရး Company တခုတြင္ Exploration Field Technician အျဖစ္အလုပ္လုပ္ေနသူတဦးျဖစ္သည္။ အလုပ္နားခ်ိန္တြင္ Enviromental Science ဘာသာရပ္အား Murdoch University တြင္ ပညာသင္ၾကားေနသူျဖစ္သည္။