စာေရးဆရာဆုိတာ ငပ်င္းေတြ

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြဆုိတာက ငပ်င္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ကုိ ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ခ်င္ဘူး။ ေခြၽးထြက္တာကုိလည္း မသိဘူး။ ကုလားထုိင္နဲ ့စားပြဲေပါ္မွာ စာဖတ္လုိက္။ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ ့စာေရးလုိက္။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့စိတ္ကူးယဥ္တာေတြကုိ စာဖတ္သူကလုိက္ၿပီး ဖတ္ရေသးတယ္။


စာေရးဆရာဆုိတာ လက္ေၾကာမတင္းလုိ ့စာေရးစားတာလုိ ့က်ေနာ္ေျပာတယ္။

စာေပေဟာေျပာပြဲမွာလည္း ဘာေတြေျပာမွန္းမသိ။ လက္ေတြ ့မရွိတဲ့ စာေရးဆရာေတြက စာဖတ္ပါ စာေပျမွင့္မွလူမ်ဴိးတင့္မည္ဘာညာဆုိၿပီး ကယ္တင္ရွင္လုိလုိဘာလုိလုိနဲ ့။

စာဖတ္ၿပီး အလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူထမင္းေက်ြးမွာလဲ။ ဒီေခတ္မွာ စာဖတ္ဖုိ ့ေနေနသာသာ တေနကုန္တေနခန္း အလုပ္လုပ္ရတာ စာဖတ္ဖုိ ့ေနေနသာသာ ဖင္ေတာင္မကုတ္အားဘူး။

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ သီခ်င္းေရးတဲ့သူေတြအမ်ားစုက အရက္သမားေတြ ေဆးသမားေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့ေရးတာကုိမ်ား သူတုိ ့လူေတြပဲ ခ်ီးက်ဴးၾက ေျမွာက္ပင့္ၾကနဲ ့။ ဘယ္မီဒီယာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ ့ပဲ သူေတာ္ေကာင္းေတြၾကေနတာပဲ။ စာေရးစားတယ္ဆိုတာ အလုပ္တစ္ခုပါ။ စက္ရုံမွာလုပ္တာလည္း အလုပ္တစ္ခုပါ။ အလုပ္သမားခ်င္းတူတာကိုမ်ား စာေရးစားတဲ့အလုပ္ကို လုပ္တဲ့သူက ျမင့္ျမတ္သလုိ။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ ဗမာစာေရးဆရာေတြ ကဗ်ာဆရာေတြ။