ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္လုိ စိတ္ဓာတ္မ်ဴိးအရမ္းလုိတယ္

က်ေနာ့္မွာ မိတ္ေဆြအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ  ့က ႏုိင္ငံေရးေလာကမွ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ ့ကအမ်ားစု။ အနည္းစုျဖစ္တဲ့ စာေပေလာကမွ မိတ္ေဆြေတြလည္းရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ အရွားပါးဆုံးမိတ္ေဆြေလာကကို ျပပါဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္တဲ့ မိတ္ေဆြနဲ ့စာေပေလာက မိတ္ေဆြေတြျဖစ္တယ္လုိ ့ဆုိခ်င္ပါတယ္။ လက္ရွိအလုပ္အကုိင္က မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ အင္မတန္နည္းပါတယ္။

 မိတ္ေဆြမ်ားေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

 က်ေနာ့္ပါးစပ္နဲ ့စိတ္က သူမ်ားနဲ ့မတူဘူးဗ်။ အထူးသျဖင့္ စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလုိ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္နားမလည္ဘူး။ ကုိယ္ေျပာခ်င္ရင္ ေျပာခ်လုိက္တဲ့ အက်င့္က စြဲေနတယ္။ ဒါကိုျပင္လုိ ့ေတာ့ရပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ျပင္ရတာကုိ အရမ္းပင္ပန္းလုိ ့ ယေန ့အခ်ိန္အထိမျပင္ပဲေနခဲ့တယ္။

 အခုေတာ့ က်ေနာ္ရဲ  ့စရုိက္ေၾကာင့္ တခ်ိန္က ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စြန္ ့ခြာတာကို ခံရပါၿပီ။ က်ေနာ္ ရင္နဲ ့မမွ် ခံစားရေသာေၾကာင့္ ဒီစာကုိ ေရးပါတယ္။ အရမ္းထူးျခားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္စုေတာ့ရွိပါတယ္။ သူတုိ ့ကေတာ့ က်ေနာ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ယေန ့အခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ ့က်ေနာ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန မစြန္ ့လႊတ္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအစစ္အမွန္ျဖစ္တယ္လုိ ့ထင္ပါတယ္။

 ယေန ့ကာလမွာ အုိင္တီနည္းပညာက အေတာ့္ကုိ ထြန္းကားပါတယ္။ ေဖ့ဘြတ္စ္တုိ ့ဂ်ီေတာ့တုိ ့အျပင္ အျခားနည္းပညာေတြလည္း မုိးဦးက်မွာေပါက္တဲ့ မွ်စ္ေတြလုိ အလွ်ဳိလွ်ဳိထြက္လာၾကတယ္။ ဒီထဲကေန က်ေနာ္အၿမဲတန္းသုံးေနၾက ေဖ့ဘြစ္နဲ ့ဂ်ီေတာ့အေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်။ လူတုိင္းနီးပါး ေဖ့ဘြတ္စ္ေပၚကေန သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾက၊ ဂ်ီေတာ့ေပၚကေန သူငယ္ခ်င္းေတြရၾကပါတယ္။ ကုိယ္နဲ ့အျပင္မွာ မသိသူေကာ သိသူေကာ ေဖ့ဘြတ္စ္ရဲ  ့တန္ခုိးစက္ေၾကာင့္ အလုိအေလွ်ာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြတစ္ပုံႀကီးရပါတယ္။

 က်ေနာ္ကလည္း ေခသူမဟုတ္ေလေတာ့ က်ေနာ့္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြရွိပါတယ္။

 က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို စခ်င္တဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္စပါတယ္။ ဆဲခ်င္တဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ဆဲပါတယ္။ ခ်စ္တယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ အီစီကလီလုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမွေတာ့ မိန္းမရွိရဲ  ့သားနဲ ့ေဆာ္မငမ္းပါဘူး။ ငါ့မွာ ခေလးသုံးေယာက္ရွိတယ္ေနာ္လုိ ့ပဲ သတိေပးစကားေျပာခဲ့ပါတယ္။

 ပထမဦးဆုံး က်ေနာ္အဓိကေျပာခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို နဲနဲေလာက္မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေဖ့ဘြတ္စ္ စၿပီးသုံးတတ္ခါစမွာ သူငယ္ခ်င္းစုေဆာင္းရပါတယ္။ အရင္ဆုံး ေတြ ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက ရဲေဘာ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအသုိင္းအဝန္းက မဟာမိတ္ေတြလည္း ပါတယ္ဆုိပါစုိ ့။

 သူတုိ ့နဲ ့ပထမဆုံးစေတြ ့ခါစမွာ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စၾက ေနာက္ၾက ၾကပ္ၾကနဲ ့ဆုိေတာ့။ ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ့္ပါးစပ္ကလည္း အၿငိမ္မေန ေတာ့ သူတုိ ့မေကာင္းေၾကာင္း အင္တာနက္မွာေရးမိပါေရာ။ ဆဲမိပါေရာ။

 ဒါနဲ ့က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ က်ေနာ့္ဥကၠဌႀကီး ကိုေအာင္မုိးေဇာ္တစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ရဲ  ့ေဖ့ဘြတ္စ္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန သူ ့ဆႏၵအရ မေျပာမဆုိ ႏုတ္ထြက္သြားပါေလေရာဗ်ာ။ ဒါနဲ ့ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္စဥ္းစားေနမိတယ္။ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ ့လဲေပါ့။ သူ ့ေဘာကိုေတာ့ က်ေနာ္ ဒုတ္နဲ ့မထုိးမိပါဘူးဗ်ာ။ သူစြန္ ့ပစ္သြားေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ရင္ကြဲပက္လက္က်န္ခ့ဲၿပီး ဘီယာေတြ စြတ္ေသာက္ ေသးေတြစြတ္ေပါက္ၿပီး အလြမ္းေျဖခဲ့ရပါတယ္။ အေတာ္ရက္စက္တဲ့ ဥကၠဌႀကီးရယ္....ျပန္လာပါေတာ့လုိ ့ဆုိၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္နဲ ့ ေျပာရမလုိပဲ။

 က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပဲ သူမႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္းအရာကို ေျပာမိတာကိုး။ သူအႀကိဳက္လုိက္ေျပာတဲ့ေန ့ေတြတုန္းကဆုိရင္ သူ ့ခင္ဗ်ာ ဗုိက္ပူႀကီးပြတ္ၿပီး တဟီးဟီးနဲ ့ ၾသစေၾတးလ်က ျမင္းႀကီး က်ေနတာပဲ။ ဒါက သူ ့နဲ ့က်ေနာ္ ေဖ့ဘြတ္စ္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန စြန္ ့လႊတ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း။

 ေနာက္တစ္ေယာက္ ။ သူလည္း က်ေနာ္နဲ ့အေတာ္ရင္းႏွီးပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္ဆရာ။ တရားဝင္သူ ့ကုိေျပာၿပီး က်ေနာ္ ဆရာတင္ထားတာပါ။ သူ ့ရဲ  ့ဘာသာျပန္ေတြကို အရမ္းသေဘာက်လုိ ့ပါ။ ေနာက္ၿပီး ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ ရုပ္ရည္နဲ ့ရုိးသားဟန္ကုိ ႏွစ္ျခိဳက္မိလုိ႔ပါ။ သူ ့နာမည္ကေတာ့ နာမည္ႀကီး ကဗ်ာဆရာ ေယာဟန္ေအာင္လုိ ့ေခၚတဲ့ ကိုေအာင္သူၿငိမ္း။ သူနဲ ့က်ေနာ္နဲ ့က ေဖ့ဘြတ္စ္သူငယ္ခ်င္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ီေတာ့မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။

 သူ ့ကုိ က်ေနာ္က မႈးလာတုိုင္း ကုိေအာင္သူၿငိမ္းက လူေတာ္ပဲဗ်လုိ ့ေျပာတယ္။ ရုပ္ရည္လည္း မဆုိးဘူး။ ဟားဗက္တကၠသုိလ္က ဘြဲ ့ႀကီးလည္းရထားေတာ့ က်ေနာ္အထင္ႀကီးတယ္ဗ်ာလုိ ့ေျပာတယ္။ သူလည္း သေဘာေကာင္းၿပီး က်ေနာ့္ကို သူ ့အိမ္မွာေတာင္ ေခၚၿပီး အလကားေပးေနခုိင္းေသးတယ္။ ဒီေလာက္ထိ သေဘာထားျပည့္ဝတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ နယ္စပ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ သူ ့ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း တက္ႏုိင္သေလာက္ သူေပးကမ္းပါတယ္။ ကူညီပါတယ္။

 တေန ့ေတာ့ က်ေနာ္မူးၿပီး....က်ေနာ့္ရဲ  ့ဂ်ီေတာ့ရဲ  ့ Status မွာ ဒီလုိေရးမိပါတယ္။

 "အတိုက္အခံေကာ နအဖေကာ -ီးပဲ" လုိ ့....။

 က်ေနာ့္ဆရာ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ။

 "မင္းကိုလည္း -ီးပဲ" တဲ့ဗ်ာ။ ဒီလုိေျပာၿပီး သူလည္း က်ေနာ့္ကို ေဖ့ဘြတ္စ္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေကာ၊ ဂ်ီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေကာ စြန္ ့လႊတ္လုိက္တာဆုိရင္ အခုဆုိရင္ အေတာ္ၾကာေနၿပီ။ က်ေနာ့္ခဗ်ာ သူဒီလုိ စြန္ ့ခြာထြက္သြားတဲ့ေန ့ကဆုိရင္ သူ ့ကို သတိရလို ့ဘီယာေတြစြတ္ေသာက္ ေတြစြတ္ေပါက္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြကို လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။

 ဒါက ကုိေအာင္မုိးေဇာ္နဲ ့ကုိေအာင္သူၿငိမ္းတုိ ့ရဲ  ့အေၾကာင္းမၾကားပဲ တရား၀င္ခြဲခြာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။ သူကေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ကုိမုိးသီးဇြန္လို ့ေခၚပါတယ္။ သူလည္း လူဆုိး။

 အရင္တုန္းကဆုိရင္ လူခ်င္းမေတြ ့ေပးမဲ့ ဘုန္းေက်ာ္လုပ္တာေကာင္းတယ္လုိ ့သူခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ကုိမုိးသီး ဖဲ့တာကုိ က်ေနာ္ႀကဳိက္တယ္လုိ ့ဆုိၿပီး သူ ့ကုိေျမွာက္ေပးေနၾက။ သူ ့ခဗ်ာ အဲဒီတုန္းက ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ ့တဟီးဟီးနဲ ့ျဖစ္ေနမလားပဲ။ သူနဲ ့က်ေနာ္နဲ ့က ေဖ့ဘြတ္စ္မွာေကာ ဂ်ီေတာ့မွာေကာ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေတြဗ်။ အရမ္းလည္း ခင္ၾကပါတယ္။

 တေန႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ကုိမုိးသီး စြန္ ့ခြာထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေမးလိမ့္မယ္။ မင္းက ဘာမ်ားသြားၿပီးလုပ္မိလုိ ့လဲဆုိၿပီးေမးေကာင္းေမးႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တစ္ခုပဲလုပ္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါကေတာ့-

 ကုိမုိးသီးဟာ အေမရိကားမွာ ေငြရမဲ့အလုပ္ကုိ မလုပ္ပဲ၊ အင္တာနက္မွာထုိင္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္။ သူမ်ားခ်က္ေကၽြးတာကုိ စားတယ္။ ၿပီးရင္ ပန္းကန္လည္းမေဆးဘူး။ ေအာက္သက္လည္းမေက်ဘူးဆုိၿပီး အင္တာနက္မွာက်ေနာ္ေရးခဲ့မိပါတယ္။ ဒါလည္းေရးၿပီးေကာ ကိုမုိးသီး က်ေနာ္ကို ဂ်ီေတာ့ကေရာ ေဖ့ဘြတ္စ္ကပါ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေနစြန္ ့လႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတႀကိမ္လည္း က်ေနာ့္မွာ ဘီယာေတြစြတ္ေသာက္ေသးေတြ စြတ္ေပါက္ခဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္က အမွန္ကုိေျပာတာကို သူစိတ္ဆုိးသြားတာေတာ့ မတတ္နုိင္ဘူး။

 တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္ က်ေနာ့္ကုိ စြန္ ့ခြာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာက္ထိျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ္မွားေတာ့မွားေနၿပီဆုိၿပီး ပါးစပ္ကုိ ပိတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ မပိတ္ႏုိင္လုိ ့ဒီစာကုိေရးရပါတယ္။

 ထူးျခားတဲ့အရာတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒါကေတာ့ သူ ့ကုိဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ သူ က်ေနာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန မစြန္ ့လႊတ္ဘူး။ အရမ္းကုိမ်ားရင့္က်က္လုိ ့လား။ ဒါမွမဟုတ္အရည္ထူလုိ ့လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ့ကိုေတာ့ ေလးစားမိပါတယ္။ သူ ့နာမည္က ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္လုိ ့ေခၚပါတယ္။ နာမည္ႀကီးၿပီး လူႀကိဳက္နည္းေနတဲ့လူတစ္ဦးလုိ ့ေျပာရင္မွန္မလားပဲ။

 သူ ့ကုိဆဲလည္း သူမနာ။ သူ ့ကို ထုလည္း သူမပု၊ ဂရုေတာင္ မစိုက္ဘူးလုိ ့ဆုိၿပီးေတာင္ ကဗ်ာဆပ္ရေတာ့မလုိပဲ။ ယေန႔အထိသူ႔ကို က်ေနာ့္ရဲ  ့ေဖ့ဘြတ္စ္မွာ ေတြ႔ေနတုန္းပါ။

 သူတုိ ့ရဲ  ့ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကုိ က်ေနာ္ေတြ ့ရတယ္။ ဒါက က်ေနာ္နိဂုံး။ ဘာျဖစ္လုိ ့မ်ား ကိုမုိးသီး၊ ကုိေအာင္သူၿငိမ္း၊ ကုိေအာင္မုိးေဇာ္တုိ႔က က်ေနာ္ေျပာတာကိုနာတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား က်ေနာ့္ကုိ သူတုိ ့ပဲသေဘာတူၾကည္ျဖဴၿပီး သူငယ္ခ်င္းလုပ္ၿပီး၊ သူတုိ႔မေကာင္းေၾကာင္းေျပာေတာ့ စိတ္ဆုိးၿပီး ထြက္ေျပးတာလဲ။ တကယ္တမ္းဆုိရင္ ကုိႏုိင္ေအာင္လုိ ခပ္တည္တည္ပဲေနရမွာပါ။

 သူတုိ ့က လူႀကီးေတြ။ က်ေနာ္က လူငယ္။ သူတုိ ့မွာ ဒီမုိကေရစီအေတြ ့အႀကဳံအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ က်ေနာ့္ထက္ပညာအမ်ားႀကီးတတ္ပါတယ္။ လုပ္သက္ကလည္း ရင့္ပါေပ့။ ဒါနဲ ့မ်ားဗ်ာ ခေလးေတြလုိ စိတ္ဆုိးစရာလုိလုိ႔လား။ မလုိဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။

 ၾသစေၾတးလ် ပါလီမန္ထဲမွာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္နဲ ့အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြ အၾကိတ္အနယ္ ျငင္းခုန္ေနတာကုိ တီဗြီမွာ ခဏခဏ သတိထားၿပီးက်ေနာ္ ၾကည့္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္မေကာင္းေၾကာင္း တစ္ေယာက္အားနည္းတဲ့အခ်က္ေတြကုိ မ်က္ႏွာေတြ ရႈံ  ့မဲ့ၿပီး ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကသာရင္ အေနာက္က အားေပးသူေတြက လက္ခုတ္ေတြတီး အသံေတြဆူညံၿပီး အားေပးၾကတယ္။ ပါလီမန္ထဲကထြက္လည္းထြက္ေရာ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ အမတ္ေတြေကာ လည္ပင္းဖတ္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲဗ်။ သူတုိ ့ရဲ  ့အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က သူတုိ႔ေျပာေနဆုိေနတာေတြက ျပည္သူလူထုအတြက္ပဲ။ သူတုိ ့ႏွစ္ေယာက္အတြက္မဟုတ္ဘူး။

  ဒီအေပၚမွာအေျခခံၿပီး ခံစားခ်က္ထားၿပီး တုိက္ခုိက္ၾကတယ္။ ေဝဖန္ၾကတယ္။ ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ရဲ  ့ႏုိင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈက အေတာ္ေလးကုိ အတုခုိးစရာေကာင္းေနတယ္။

 ဒီလုိပုံစံမ်ဴိးက်ေနာ္တုိ ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးအတုိက္အခံေလာကမွာေတာင္ မရွိေသးဘူး။ အခု ေဖ့ဘြတ္စ္နဲ ့ဂ်ီေတာ့ျပသနာပဲၾကည့္ပါ။ ဒါေတာင္ အြန္လုိင္းမွာပဲရွိေသးတယ္။ တကယ့္လက္ေတြ ့ ပါလီမန္ထဲမွာေကာ အျပင္မွာေကာ ကုိမုိးသီး၊ ကိုေအာင္မုိးေဇာ္ နဲ ့ကိုေအာင္သူၿငိမ္းတုိ ့ကုိလက္ညိဳးထုိးၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ ့ေစာက္သုံးကို လုံး၀မၾကဘူး၊ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေတြလုိ ေျပာမ်ားေျပာရင္ က်ေနာ့္ကုိဝိုုိင္းထုိးၾကမလားမသိဘူး။

 ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ရဲ  ့ေဖ့ဘြတ္စ္သူငယ္ခ်င္း စိတ္ဓာတ္ကို အားလုံးရွိထားၾကဖုိ ့အတြက္ ျမန္မာ့အေရးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ လူႀကီးမ်ားကို တုိက္တြန္းပါတယ္။

 မွန္ခ်က္။     ။ ဒီစာထဲမွာ  က်ေနာ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကေန စြန္ ့လႊတ္တဲ့လူေတြ အားလုံးမပါတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္။