ေခြးေနရာမရသလုိမ်ဴိးျဖစ္ေနတဲ့ ပညာမရွင္

ပညာရွင္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္ေလးစားပါတယ္။ သူတုိ ့ဟာ တုိင္းျပည္အတြက္မရွိမျဖစ္တဲ့ လူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာတုိင္းမွာ ပညာရွင္ေတြလုိအပ္ေနေပမဲ့ ပညာရွင္ဟာ ကုိယ္တတ္ထားတဲ့ အထူးျပဳကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္အေပၚမွာ အၿငိမ္မေနပဲ ဟုိကူးဒီကူးျဖစ္ေနတာကုိ က်ေနာ္က ေခြးေနရာမရတဲ့ ပညာရွင္လုိ ့သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ဒီစကားကုိေျပာလဲဆုိေ

တာ့ မသိတဲ့လူေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားတကၠသုိလ္က မာစတာဘြဲ ့နဲ ့ပါရဂူလုိ ့ေခၚတဲ့ PhD ရတဲ့လူေတြကုိ အထင္ေတြစြတ္ႀကီးတဲ့ထုံးစံရွိပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ က်ေနာ္လည္းပါပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ PhD ဘြဲ ့နဲ ့မာစတာရတုိင္း အာလုံးသိဖုိ ့တက္ဖို ့ဆုိတာ လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ မသိပဲ အထင္ႀကီးတဲ့သူေတြေကာ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ဟုတ္လွၿပီလုိ ့ထင္ေနတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကိုလည္း သတိေပးခ်င္လုိ ့ဒီစာကုိေရးပါတယ္။

ယေန ့ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြမွာ ပညာရွင္လုိ ့ေျပာလုိ ့မရတဲ့ ၊ ပညာမရွင္ေတြ ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္ေနပါတယ္။

သူတုိ ့က ဒီဘြဲ ့ေတြကို ဘယ္လုိ ရလဲဆုိတာကုိ နည္းနည္းေလာက္ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ သာမန္ျပည္သူေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ ့ေခၽြးနည္းစာေလးေတြနဲ ့ႏုိင္ငံျခားတကၠသုိလ္ေတြမွာ ပညာေတြသင္ယူၾကတယ္။

သူတုိ ့ရည္ရြယ္ခ်က္က တုိင္းျပည္အတြက္ဆိုတဲ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စကားလုံးလည္းမစဥ္းစားပါဘူး။ စေကာလားရွစ္ရဖုိ ့အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာထဲမွာ လိမ္ၿပီးေတာ့လည္းမေရးၾကပါဘူး။

အဓိက သူတုိ ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘြဲ ့ေကာင္းေကာင္းရရင္အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရမယ္။ အလုပ္ေကာင္းရင္ ၀င္ေငြေကာင္းမယ္။ ငါခ်မ္းသာမယ္။ အင္မတန္ကို ရုိးစင္းတဲ့ ရည္ရြယ္တစ္ခုပါ။

ေနာက္ဆုံး သူတုိ ့ေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတကၠသုိလ္ႀကီးေတြကေန ဘြဲ ့ေတြရၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ကုိ ၀င္ၾကပါတယ္။ ျဖစ္သလုိ ဘ၀ကို စတင္ရုန္းကန္ၾကတယ္။ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ ့အႀကဳံရေအာင္ ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ က်ဴိးစားရုန္းကန္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အေတြ ့အႀကဳံမ်ားလာေတာ့ PhD ဆုိတဲ့ ဘြဲ ့ကုိ အသက္ေလးငါးဆယ္မွာ ရၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဒီဘြဲနဲ ့သုေတသနလုပ္ငန္းေတြအေပၚမွာ အာရုံစိုက္ၿပီးလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါက သာမန္အရပ္သားေတြရဲ ့စဥ္းစားခ်က္။

သူတုိ ့လုိမဟုတ္ပဲ ႏွဖူးမွာဟုိဟာတက္ေပါက္ၿပီး အေခ်ာင္လုိက္ခ်င္တဲ့လူေတြရွိတယ္။

သူတုိ ့အမ်ားစုကေတာ့ မာစတာနဲ ့PhD ဘြဲ ့ေတြကုိ သူမ်ားလုပ္စာနဲ ့ရၾကပါတယ္။ ဆုိလုိတာက စေကာလားရွစ္နဲ ့ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ရတဲ့ဘြဲ ့နဲ ့ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္က တျခားစီ။ သူတုိ ့စိတ္ထဲထင္္ေနတာက PhD နဲ ့မာစတာရမွ လူရာ၀င္သလုိ။ ဒါ့ေၾကာင့္ တခါတုန္းက ကုိေန၀င္းေမာင္ မေသခင္တုန္းက ဆရာဦးေက်ာ္၀င္းက ဒီလုိေျပာပါတယ္တဲ့။

ကုိေန၀င္းေမာင္....ခင္ဗ်ား PhD ရမွ ျဖစ္မယ္တဲ့.....ဆုိလုိခ်က္က ဒါမွမရရင္ သူ ့ဘ၀က ဘာမွသုံးစားလုိ ့မရသလုိ ၊ လူေတာမတုိးသလုိပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့စဥ္းစားၾကည့္....PhD ဆိုတဲ့ဘြဲ ့က ဘာမုိ ့လုိ ့လဲ။ ျမတ္စြာဘုရားလုိ အကုန္လုံး ဒိဗၹစကၠဴညာဏ္(စာလုံးေပါင္းမွားေနတယ္) ရတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီလုိဘြဲ ့ရတဲ့လူဟာ စာေလးသုံးေလးႏွစ္ဖတ္ႏုိင္ရင္ ရတာပဲ။

ေနာက္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အျဖဴေတြရဲ ့ယူဆခ်က္ကတမ်ဴိးပါ။ Geology နဲ ့ PhD ရတဲ့သူဟာ၊ သမၼတရဲ ့ႏုိင္ငံေရး အႀကံေပးျဖစ္ဖုိ ့သူတုိ ့မစဥ္းစားပါဘူး။ သူတုိရဲ ့ ကၽြမ္က်င္မႈဟာ Geology ကလြဲ ့လုိ ့တျခားမရွိဘူး။

စီးပြားေရးနဲ ့PhD ရတဲ့လူေတြဟာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကိစၥေတြကို ၀င္ေရာက္စြတ္ဖက္ေလ့ မရွိဘူး။ က်ေနာ့္ဆရာ ေဒါက္တာမ်ဴိးညြန္ ့လုိ ေနရာတကာမပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေခြးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျမတ္စားမကၽြမ္းက်င္ဘူး (ေဆာရီးဆရာေရ...ဆရာ့ကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး)။

ႏုိင္ငံတကာမွာ PhD နဲ ့မာစတာဘြဲ ့/ရတဲ့ ဗမာေတြ ေထာင္ေသာင္းေတာင္မကဘူးလုိ ့ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ၿမိဳ ့မွာတင္ ဗမာ PhD ေတြတစ္ပုံႀကီးပါ။ သူတုိ ့က သူတုိ ့အလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ လစာစားၿပီး သုေတသနနဲ ့စာသင္ၾကားေရးအလုပ္ပဲလုပ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြလုိ မတက္ကၽြမ္းပဲ ေနရာတကာ ၀င္ၿပီးလည္းမရႊီးပါဘူး။ဦးတင္ေမာင္သန္း၊ ေနာ္ေမဦး၊ ဦးဟန္ေညာင္ေ၀နဲ ့ေဒါက္တာေဇာ္ဦးတုိ ့လုိ ့သူတုိ ့မလုပ္ပါဘူး။ သူတုိ ့ၾကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားလည္းမဟုတ္၊ သူပုန္လည္းမဟုတ္၊ ေလာ္ဘီသမားလည္းမဟုတ္၊ ပညာရွင္လည္းမဟုတ္ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ကုိ က်ေနာ္ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္။ ပါေလရာငပိခ်က္လုိ ့။

ေနာက္ဆုံး အဂၤလိပ္ေတြဟာ PhD ကို အသက္ ၂၇-ေလာက္ဆုိရင္ ဒီေကာင္ေတြရၾကပါတယ္။ ဥပမာ မုိင္းမွာ က်ေနာ္ေတြ ့ဘူးတဲ့ PhD ေတြအေၾကာင္းကို နဲနဲေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သူတုိ ့ေတြဟာ သက္ဆုိင္ရ တကၠသုိလ္ေတြမွာ Lecture လုပ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ Geology အေၾကာင္းကို မုိင္းတကာလွည့္ၿပီး သုေတသနလုပ္ၾကပါတယ္။ ေနပူမေရွာင္ မုိးရြာမေရွာင္ ကြင္းျပင္ထဲမွာ Log သို ့ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ ေခၽြးေတြစုိရႊဲ ညစ္ပတ္ေပႀကံၿပီးလုပ္ၾကတယ္။ သူတုိ ့ေတြကို သန္ ့ရွင္းေရးသမားကလည္း အထင္မႀကီးဘူး။ သူတုိ ့ကလည္း အထင္မေသးဘူး။ သူတုိ ့ေတြဟာ PhD လည္းမျဖစ္ ဟုိဟာလည္းမျဖစ္တဲ့ ျမန္မာပညာရွင္ေတြလို စကားလုံးေတြႀကီး ဖင္ လည္း မရႈး ၾကပါဘူး။ PhD ရဲ ့လစာဟာ ကားျပင္တဲ့လူထက္ေတာင္ နဲပါေသးတယ္။ မယုံရင္ ဂြတ္ဂယ္မွာရွာၾကည့္ပါ။

အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ရဲ ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ဘယ္ေနရာပဲ ၾကည့္ၾကည့္ ေနရာတကာပါတဲ့ ပညာရွင္မဟုတ္တဲ့ ပညာမရွင္ေတြကိုေတြ ့ေနရတယ္။ ဘာမွ လုပ္အေတြ ့အႀကဳံမွမရွိ၊ တကၠသုိလ္က အလြယ္ကူဆုံးဘြဲ ့ကို၊ အေခ်ာင္ရတဲ့ စေကာလားရွစ္နဲ ့ယူၿပီး လူတက္ႀကီးေတြလုပ္ေနတာကို က်ေနာ္ လုံး၀ၾကည့္လုိ ့မရဘူးျဖစ္ေနလုိ ့ပါ။

ခက္တာက ေနရာေပးမႈျပသနာပါ။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြကလူေတြကလည္း ႏုိင္ငံျခားက ဘြဲ ့မ်ားရလာတဲ့လူဆုိရင္ အထင္ကိုႀကီးသလားမေမးနဲ ့။ ဘုရားေပးတဲ့ တန္ခုိးေတာ္ေတြ ရသလုိလုိ။ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္လုိ ့ေျပာေနတဲ့လူ အမ်ားစုကလည္း သင္မွမသင္ဘူးတာ။ ေထာင္ထဲေနရင္ေန မေနရင္ ဒုိ ့အေရးေအာ္ဖုိ ့ဆုိတဲ့ သင္ၾကားမႈ ့ေလာက္ပဲ ရေတာ့ အေမရိကန္၊ ၾသစီ၊ နဲ ့အဂၤလန္က ဘြဲ ့မ်ားရတဲ့လူဆုိရင္ သူ ့ဖထြးနဲ ့မိေထြးမ်ားထင္ေနလားမသိဘူး။ လူႀကီးမင္းတုိ ့ခင္ဗ်ား....သူတုိ ့လည္း ခ်ီးပါရင္ ဖင္လွန္ပါရပါတယ္။

ႏုိင္ငံျခားက PhD နဲ ့မာစကာရတဲ့လူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံေတြမွာ အလုပ္မရဘူး။ ခန္ ့လည္းမခန္ ့ခ်င္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆုိေတာ့ ငပိစားတဲ့ေလသံနဲ ့အဆင့္ရွိရွိေနရာေတြနဲ ့ဘယ္လုိ ့မွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး တကယ္တမ္း တက္ကၽြမ္းမႈက မရွိဘူး။ အလုပ္အေတြ ့အႀကဳံမရွိဘူး။ မယုံရင္ Perth မွာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေဒါက္မ်ဴိးညြန္ ့နဲ ့ စိတ္ပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ျမင့္ကုိေမးၾကည့္ပါ။

ဆုိေတာ့ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဴိးကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပညာရွင္မဟုတ္တဲ့လူေတြက သိတယ္။ တကၠသုိလ္ကဘြဲ ့လည္းရေရာ သူတုိ ့အလုပ္ရဖုိ ့အရင္စဥ္းစားရတယ္။ ရွာေဖြရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာက သူတုိ ့အတြက္ မလြယ္ဘူး။ အရမ္းကို ၿပိဳင္ဆုိင္မႈရွိတယ္။ အလုပ္ရွင္ကလည္း သူတုိ ့အစား သူတုိ ့ထက္ ဘာသာစကားေရာ ပညာအရည္အခ်င္းအရပါ တက္ကၽြမ္းတဲ့သူတုိ ့လူမ်ဴိးေတြကုိပဲ ခန္ ့တာမ်ားပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ကုမရတဲ့ ရာဂါတစ္ခုရွိေသးတယ္။ ဒီဘြဲ ့ႀကီးေတြကို ကုိင္ၿပီးေတာ့ သူတုိ ့က ဆရာပဲလုပ္ခ်င္ေနတဲ့ေရာဂါ။ လူတုိင္းကုိ သူတုိ ့ေလာက္မသိဘူးလုိ ့ထင္္ေနတဲ့ေရာဂါ၊ စကားေျပာရင္ ဆရာအသံေပါက္ေနတဲ့ေရာဂါ။ ေရာဂါေတြက မ်ားသားပဲ။ ႏုိင္ငံျခားမွာက သူတုိ ့ထက္ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ဆရာလုပ္ႏုိင္တဲ့ ဂြင္က ျမန္မာျပည္ကေတာသားေတြေနတဲ့ ဂြင္ပဲျဖစ္တယ္။ သူတုိ ့ဆီမွာ အနည္းဆုံး အထင္ႀကီးတယ္။ အမ်ားဆုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစားပြဲ၀ုိင္းမွာ ပြဲစားလုပ္ခြင့္ရမယ္။ ေရွ ့ဆုံးတန္းမွာ ခန္ ့ခန္ ့ႀကီးထုိင္ၿပီး ရႊီးႏုိင္မယ္။ ဒီလုိမ်ဴိးဆုိေတာ့ သူတုိ ့က ေတာသားေတြေနတဲ့တုိင္းျပည္မွာပဲ သူတုိ ့အတြက္ကုိက္တယ္ေလဗ်ာ။

အဓိကျပသနာက သူတုိ ့ဒီလုိလုပ္တာကုိ မသိတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း လက္ခံတာကိုး။ ဆုိေတာ့ ဒီလုိမ်ဴိးရွိတယ္။ ဒီလုိမ်ဴိးရွိတယ္လုိ ့ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အထင္မႀကီးၾကနဲ ့။ အဓိက အားလုံးက ကိုယ့္ဂြင္နဲ ့ကိုယ့္ပဲ။ က်ေနာ္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။

ဒီလုိလူမ်ဳိးေတြကုိ အရပ္စကားနဲ ့မိုက္မုိက္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ေခြးေနရာမရသလုိမ်ဴိးလုိ ့ေျပာလုိ ့ရတယ္။

ေတာင္းပန္သံ။ ။ က်ေနာ့္အျမင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ ထိသြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။