လုပ္ရင္ ဖမ္းမယ္ဆုိတာလား

က်ေနာ္ ဘုန္းေက်ာ္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ့္ႏုိင္ငံကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္မလုုပ္ဘူး။

Type your summary here. Type the rest of your post here.

အေခ်ာင္သမားေတြကုိ သတိထားၾက

ႏုိင္ငံျခားမွာ အစုိးရစရိတ္နဲ ့ပညာေတာ္သင္သြားၾကတဲ့လူေတြအမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ  ့ေသာ သူေတြဟာ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ ့မျပန္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါကို ခုန္ခ်တယ္လုိ ့ေခၚပါတယ္။

သူတုိ ့အေနနဲ ့ျပည္သူလူထုရဲ  ့ပုိက္ဆံနဲ ့ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ၿပီး ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာ အလုပ္ျပန္မလုပ္ပဲ လစာေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ ခုန္ခ်တာဟာ ျပည္သူလူထုကို သစၥာေဖာက္တာပါ။

နားလည္ေပးႏုိင္တာတစ္ခုက ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေကာင္းမရွိလုိ ့ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လုိမ်ဳိးပဲ ဆင္ေျခေပးေပး ျပည္သူလူထုရဲ  ့ပုိက္ဆံနဲ ့ပညာသင္တဲ့လူေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားက စေကာလားရွစ္နဲ ့ပညာသင္ခဲ့တဲ့လူေတြအားလုံးအေနနဲ ့ ျမန္မာျပည္ကုိျပန္သြားဖုိ ့လုိပါတယ္။

ကုိယ့္ပိုက္ဆံနဲ ့ပညာသင္ခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ ့မွာ ပုိၿပီးတာ၀န္ရွိတယ္။

အခုတစ္ေလာ နဲနဲေလးပြင့္လင္းလာေတာ့ ေဒါက္တာတုိ ့ေဒါက္တုိတုိ ့ရတဲ့ ဆရာသမားေတြကုိ သတိထားမိတယ္။ ျပည္တြင္းကုိျပန္တယ္။ လူေရွ  ့မွာ အာတယ္။ ၿပီးရင္ ကုိယ္ေနတဲ့ ေနရာကို အလွ်ဳိလွ်ဳိ ျပန္ထြက္သြားၾကျပန္ေရာ။

ျပည္ပက ကိုယ့္လုပ္စာနဲ ့မစားတဲ့လူေတြလည္း ျပည္တြင္းကုိ သြားေရာက္ေလ့လာ အာပလာလုပ္တာတာက ေကာင္းပါတယ္။ မနာလုိတာတစ္ခုရွိတာက အန္ဂ်ီအုိက ေငြေတြကုိ လမ္းစရိတ္လုပ္၊ ကုိယ္ကုိယ္ဟုတ္လွၿပီ ဟတ္လွၿပီ ထင္ေနၾကျပန္ေကာ။ ငါကြဆုိတဲ့ ေစာက္ခြက္က လုိတမ်ဴိးမလုိတမ်ဴိးနဲ ့။

အရင္တုန္းကေတာ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးမွ မာမီတုိ ့ျပန္မွာေပါ့လုိ ့....ေျပာတဲ့လူေတြလည္း အခုၾကေတာ့သြားေရာက္ေလ့လာခ်င္လုိ ့ဘာတုိ ့ျဖစ္လာျပန္ေကာ။ ေစာက္ခ်ိဴးေတြက ေျပာင္းတာ ျမန္လွခ်ည္လား။

ဗမာျပည္ကုိ ျပန္သြားၿပီး သမၼတဆုိတဲ့ ငေပါနဲ ့ေတြ ့။ ၿပီးရင္ ဟုိလည္ဒီလည္လုပ္။ အလြမ္းသည္။ ဗီဇာကုန္ရင္ ႏုိင္ငံျခားကုိျပန္လာ။ ဆူရွီျပန္လိတ္။ အင္တာနက္မွာ အာ။ ျပည္တြင္းမွာ က်ေနာ္တုိ ့ေလ့လာတယ္ဆုိတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ေလ့လာၿပီးရင္ လာေလ့ဖို ့ေတာ့ အက္ရွင္မရွိတဲ့လူေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ။

က်ေနာ္ေတာ့ အဆုိးျမင္စိတ္မ်ားေနတာလား၊ မနာလုိစိတ္မ်ားေနတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒိလုိပဲခံစားေနရတယ္။

အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္လုပ္စာနဲ ့မစားပဲ မသြားပဲ သူမ်ားလုပ္စာနဲ ့ႏိုင္ငံေရးသမားလုိလုိ ၾကာကူလီလုိလုိ သူရဲေကာင္းလုိလုိ၊ ပညာရွင္ႀကီးလုိလုိလုပ္ေနတဲ့ ေစာက္ခြက္ေတြကုိ ထုိးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။

ဘုန္းေက်ာ္
ၾသစေတ်းလ်

က်ေနာ့္ ေစတနာပါ

တစ္ေလာက ေဆာင္းတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးခဲ့တယ္။ ဗီးနပ္စ္ဂ်ာနယ္က ေရႊမုဆုိးတုိ ့ ႏွင့္ ...အႏၱရာယ္လုိ ့ဆုိၿပီးေခါင္းစဥ္တပ္တယ္။ ေန ့သစ္မီဒီယာက ေရႊေၾကာနဲ ့အခြင့္အလမ္းဆုိၿပီးေခါင္းစဥ္ေပးသလုိ၊ ကုိမုိးသီးဘေလ့ာဂ္ကလည္း ဒီနာမည္ပဲ ေပးတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ ပီတိျဖစ္မိတာကုိ ၀န္ခံပါတယ္။

ပီတိလည္းစားၿပီးေတာ့...ဒီေန ့မွာ အႀကီးအက်ယ္ျပသနာမဟုတ္ေပမဲ့ ကုိယ့္အထက္လူႀကီးျဖစ္တဲ့ လူက ေနာက္တစ္ခါေရးရင္ သူ ့ဆီကုိ အရင္အေၾကာင္းၾကားဖုိ ့ေျပာလာတယ္။ ရုံးခန္းထဲမွာ မန္ေနဂ်ာရယ္၊ က်ေနာ့္ ေခါင္းေဆာင္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ဒီကိစၥကုိ ထက္ၿပီး စီအီအုိစီကုိ သူငယ္ခ်င္းလုိ သေဘာထားၿပီး မပုိ ့ဖို ့၊ ကုမဏီရဲ  ့အခ်က္အလတ္ေတြကုိ ျပင္ပကုိ မေပါက္ၾကားဖုိ ့ေျပာလာတယ္။ ဆုိလုိခ်က္က သူတုိ ့စုိးရိမ္မႈ  ့ႀကီးေနတယ္လုိ ့ျမင္မိတယ္။

က်ေနာ္နဲ ့စီအီးအုိရဲ  ့ဆက္ဆံေရးကို သူတုိ ့မွ မသိတာဆုိေတာ့။

က်ေနာ္အေနနဲ ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ငါတက္ႏုိင္သေလာက္ျပန္ၿပီးကူညီေပးခ်င္လို ့ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးတာပါလုိ ့ပဲ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ I just want to help Burma.

ဒါနဲ ့ပက္သက္ၿပီး သူတုိ ့လည္းအျငင္းမပြားပါဘူး။ သုိ ့ေသာ္ က်ေနာ္အေနနဲ ့ ေရႊမုိင္းအေၾကာင္း ေရးရင္ ႏုိင္ငံတကာ စည္းမ်ည္းကုိ လုိက္နာရပါေတာ့မယ္။ ဒါကေတာ့ အကုိးအကားေတြကုိ တိတိက်က် ေဖာ္ျပရမွာ အျပင္၊ အထက္အရာရွိဆီကေန ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာလုိေရးေပမဲ့ ဘာသာျပန္ေတြက ေနရာတကာရွိတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ဘာေရးေရး အေတာ့္ကုိ သတိထားရပါေတာ့မယ္။

က်ေနာ့္ဆႏၵက အလုပ္ျပဳတ္လည္း ဂရုမစုိက္ပါဘူး။ အဓိက ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ လုပ္တာပဲ။ မြန္ျမတ္တဲ့အလုပ္လုိ ့ခံယူပါတယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ ့အားလုံးေဆာင္းပါးနဲ ့ပက္သက္ၿပီးႀကိဳက္တယ္ၾကားရေတာ့ သတိေပးခံရတာကေတာ့ အေသးအမြားေလးပါဗ်ာ။

ဘုန္းေက်ာ္
အက္နယူးေရႊတူးေဖာ္ေရးမုိင္း
ၾသစေတ်းလ်

ေနာက္ဆုံးထုတ္ ဗီးနပ္စ္ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပခံရေသာ ေဆာင္းပါး

Thank You Very Much!!! Editor.