ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ဘယ္လုိမ်ဳိး ရွာေဖြစားေသာက္ရလဲဆုိတာကုိ အေသးစိတ္ေရးခ်င္တယ္။ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က သူပုန္မလုပ္ဘူးတဲ့လူေတြသိေအာင္လုိ႔ရည္ရြယ္တယ္္။ သိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေက်ာ္ဖတ္ေပါ့။
တခါတေလ တေနကုန္လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ မုိးရြာသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနပူသည္ျဖစ္ေစ အသက္အႏၱရာယ္ေလာက္ က်န္တာအေရးမႀကီးဘူး။ ခ်က္ထုတ္ ဆုိတဲ့ေပၚလစီကုိ လူတုိင္းသိတယ္။ ကေတာ္ဆုိတာကို လူတုိင္းသိရတယ္။ ညာဟူထိ၊ အိသာ၊ ေအာ္ေသ စတဲ့ကရင္စကားလုံးေတြကုိအလြတ္က်က္ထားရတယ္။
ခ်က္ထုတ္ဆုိတာက ထမင္းခ်က္တယ္။ ၿပီးရင္စားတယ္။ စားၿပီးရင္ ထမင္းထုတ္ရတယ္။ ညေနစာအတြက္။ တခါတေလ မခ်က္စားႏုိင္ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာဆုိေတာ့။ ညဟူထိ ဆုိတာက ကရင္လုိပါ။ အဓိပါယ္က ေတာ့ ငပိ။ အိသ ဆုိတာက ဆား။ အုိရာဆုိတာကုိလည္းတက္ရတယ္။ ရွိလားဆုိတဲ့အဓိပါယ္။ မတက္ရင္ ရြာေရာက္ရင္ ငတ္ေပါ့။ ရြာသားေတြဆီက ေတာင္းစားရတယ္။ ဆားနည္းနည္း၊ ငပိနည္းနည္းေပးပါဗ်ာလုိ႔ေျပာတက္ရတယ္။ မတက္ရင္ ငတ္မယ္။
စစ္ေၾကာင္းသြားရင္ ေဒသခံေကအန္ယူက ရြာသူႀကီးဆီကေန စစ္ေၾကာင္းအတြက္ ဆန္ေတာင္းေပးတယ္။ ရြာတုိင္းမွာ သူပုန္အတြက္ေကာ၊ နအဖစစ္ေၾကာင္းအတြက္ေကာ ခြဲတမ္းရွိတယ္။ သူပုန္ကုိလည္းေပးရတယ္။ နအဖကိုလည္းေပးရတယ္။ အခြန္သေဘာမ်ဳိးပါ။ ရြာကခ်မ္းသာရင္ေတာ့ျပသာနာမရွိဘူး။ ဆင္းရဲရင္ေတာ့ ဒုကၡအရမ္းေရာက္တယ္။ သူတုိ႔မေပးႏုိင္ဘူး။ မေပးႏုိင္လည္း သူပုန္က အတင္းမေတာင္းပါဘူး။
ရြာက ဆန္ရရင္၊ စစ္ေၾကာင္းမႈးက အဖြဲ႔အလုိက္ျပန္ေ၀ေပးတယ္။ စစ္ေၾကာင္းမွာ အဖြဲ႔ေပါင္းစုံရွိတယ္။ KNU DPNS NLD-LA PDF ABSDF အဖြဲ႔ေတြပါတယ္။ အင္အားက ႏွစ္ရာနီးပါးပဲ။ ဒီေလာက္ရွိတဲ့စစ္ေၾကာင္းကုိ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ဖန္တီးေပးရတာမလြယ္ဘူး။
No comments:
Post a Comment