အေဖက အသက္ႀကီးပီ။ မၾကာခင္ေသရေတာ့မယ္။ မေသခင္မွာအေဖ့ကုိ ကန္ေတာ့ခ်င္တယ္။ က်ေနာ္မွားရင္ခြင့္လြတ္ပါ။
အေဖက တပ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္နီးပါး လုပ္ခဲ့တယ္။ သတိၱရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွအထက္လူႀကီးကုိ သစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူး။ မႀကိဳက္ရင္ေပၚတင္ေျပာတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မကလုိ႔ ဘာေကာင္ႀကီးျဖစ္ေစ သူမွန္တယ္ထင္ရင္ သူစြတ္ပီးလုပ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ အေဖ့ကုိ အိမ္ေပၚထိဓားနဲ႔တက္ခုတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစု ၀ုိင္းရုိက္လုိ႔ အသက္မေသတယ္။
အေဖက အရက္ႀကိဳက္တယ္။ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ငါ ပင္ပန္းတယ္ဆုိတာမညဥ္းခဲ့ဘူး။ အေဖက စစ္သားျဖစ္တယ္။ အမိန္႔နာခံတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္တပ္မေကာင္းေၾကာင္းမေျပာခဲ့ဘူး။ သူ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဒီေန႔အထိလူျဖစ္ရတာ။
အေဖက သာယာ၀တီသုံးဆယ္နယ္သား။ ဗုိလ္မႈးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကုိသိတယ္။ သူ႔သမီးကုိ သိတယ္။ သူ႔ဆရာဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ေတြက သူ႔ကုိ ခ်စ္တယ္။ အသားမဲတယ္။ အသက္ႀကီးေတာ့၀တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ မႈးရင္ေကြးေနေအာင္ကတယ္။ ဒါကုိ အေမက လုံး၀ၾကည့္မရဘူး။
အေဖနဲ႔က်ေနာ္လုံး၀မတည့္ဘူး။ က်ေနာ္က အေဖဆုိေတာ့ တည္တည္တန္႔တန္႔၊ လူေလးစားေအာင္ေနေစခ်င္တယ္။ အေဖက အဲလုိမဟုတ္ဘူး။ မႈးရင္လုံး၀ လမ္းမယူဘူး။ မႀကိဳက္ရင္ေပၚတင္ေျပာတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ မင္းက ကုိယ့္ကုိယ္အထင္ႀကီးတဲ့ေကာင္လုိ႔သမုတ္တယ္။
တေန႔တပ္ထဲမွာ အေဖနဲ႔က်ေနာ္ကြိဳင္တက္တယ္။ အေဖက မႈးေနတယ္။ က်ေနာ္က အိမ္အလုပ္ေတြကုိ ပီးေအာင္လုပ္တယ္။ မနက္ဖက္ေရမလာဘူးဆုိေတာ့ အိမ္အတြက္ ေရရေအာင္ခပ္တယ္။ ညဘက္ႀကီး ေရထမ္းၿပီးအိမ္ရဲ ႔ ေရကုိျပည့္ေအာင္ထည့္တယ္။
ေရျပည့္လုိ႔ ခဏနားတုံး အိမ္ေရွ ႔မွာတေယာက္တည္း အန္ဇာတုံးလိမ့္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာအေဖေတြ႔ေတာ့ ျပသနာရွာတယ္။ က်ေနာ္လုံး၀စိတ္မထိမ္းႏုိင္ဘူး။ သူက သူ႔သားကို ေလာင္းကစားလုပ္တာမႀကိဳက္ဘူး။ ေနာက္ပီး လိမ္တာလည္းမႀကိဳက္ဘူး။ ဒီမွာတင္အေဖက က်ေနာ့္ကုိ ထုိးဖုိ႔လုပ္တယ္။ က်ေနာ္ကလက္ဦးမႈရေအာင္ယူတယ္။
က်ေနာ္အေဖရဲ ႔ပါးကို က်ေနာ္ ရုိက္ပစ္လုိက္တယ္။
အေဖကေျပာတယ္။ မင္းထပ္ရုိက္ေလလုိ႔။ သူ႔ပါးမွာမ်က္ရည္ေတြနဲ႔က်ေနာ္ေတြ႔ေတာ့ ထပ္မရုိက္ျဖစ္ဘူး။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္ အိမ္ေရွ ႔ကိုထြက္ၿပီး အေဖ့ကုိ မုိက္မုိက္ရုိင္းရုိင္းဒီလုိေျပာတယ္။
"ခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္ႀကီးလာရင္ေတြ႔မယ္လုိ႔" ေနာက္ဆုံးေျပာျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္ထြက္ေျပးေတာ့ အိမ္က လူေတြလုံး၀စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။
သိတ္မၾကာပါဘူး၊က်ေနာ္သူပုန္ုျဖစ္သြားတယ္။ အေဖေထာင္က်တယ္။ မိသားစုေတြ ငတ္တဲ့အေျခအေနလုံး၀ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ေၾကာင့္အားလုံး ဘ၀ပ်က္သြားတယ္။
က်ေနာ္ ဒီတာ၀န္ေတြကုိ ေသတဲ့အထိထမ္းေနတုံးမွာပါ။ အေဖခြင့္လြတ္ပါေစ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘယ္သူကုိမွ ဂရုမစိုက္တက္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္မွန္တယ္လုိ႔ရင္ထဲမွာထိလာရင္ က်ေနာ္တြယ္ၿပီသာမွတ္။
အေဖနဲ႔ျပန္ေတြ႔တယ္။ ၁၁-ႏွစ္ၾကာပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ။ အေဖဆံပင္ျဖဴပီ။ အရင္အတုိင္းပဲ။ စစ္သားမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ထက္ ဂ်ီနီယာက်တဲ့ စစ္သားေတြကုိ ဒီေန႔အထိ ပါးရုိက္ေနတုံး။ မႈးရင္ ေကြးေနေအာင္ကတုံး။ က်ေနာ္ဘယ္လုိမွ ျပင္လုိ႔မရေတာ့ ဘာမွလုပ္မရဘူး။
က်ေနာ္လည္းအေဖ့သားပီပီ လုံး၀လမ္းမယူေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ ျပဌာန္းပါတယ္။
No comments:
Post a Comment