အတိုက္အခံဟာ အစုိးရေလာင္းမဟုတ္ေသးပါ

သမၼတက ျပည္ပေရာက္ေတြကုိ ျပန္လာလုိ ့ေခၚေနေပမဲ့ ျပန္မလာတဲ့လူေတြမ်ားေတာ့ ရထား၀န္ႀကီးနဲ ့ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက အိမ္တုိင္ရာေရာက္ လာေခၚခဲ့ပါၿပီ။

အေခၚခံရတဲ့လူေတြကေတာ့ ထုိင္းအေျခစိုက္အဖြဲ ့အစည္းေတြပဲျဖစ္ေနတယ္။ အိႏိၵယ အေျခစိုက္၊ တရုတ္နယ္စပ္ကအဖြဲ ့နဲ ့ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္က အဖြဲ ့ေတြေတာ့မပါဘူး။ ဒါက ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ ့ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။

ထုိင္းႏုိင္ငံအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းရွိေနပါတယ္။ မေလးရွားကစလုိ ့ဂ်ပန္အဆုံး ဒီေျမေပၚကေန လႈပ္ရွားေနတဲ့ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရွိေနတာကုိလည္း အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။ ဒီလုိအဖြဲ ့အစည္းေတြထဲကေန ျမန္မာျပည္နဲ ့အနီးစပ္ဆုံး ထုိင္းေျမေပၚက အဖြဲ ့အစည္းေတြကုိမွ ေရြးၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ဖုိ ့ဖိတ္ေခၚတာ ကူညီေပးတာေတြဟာ မတရားသလုိ မညီမွ်သလုိ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ ့ရတယ္။

 ေနာက္ၿပီး ဦးေအာင္မင္းနဲ ့ဦးခင္ရီတုိ ့အလုပ္မရႈပ္ရေလေအာင္ ေဟာ္လီးေဒးထြက္တဲ့ပုံစံနဲ ့လုပ္တဲ့အလုပ္မ်ားလာလုိ ့ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။

တကယ္တမ္းဆုိရင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ခရီးသြားစရာ အလုပ္ရႈပ္စရာမလုိဘူးလုိ ့ထင္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာေရာက္အဖြဲ ့အစည္းေပါင္းစုံရဲ  ့စာရင္းေတြကုိစုၿပီး စာပုိ ့ရင္ေတာင္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အလုပ္တစ္ခုပါ။ အခုေတာ့ ၀န္ႀကီးႏွစ္ပါးအတြက္ ခရီးသြားတဲ့စရိတ္၊ စားစရိတ္နဲ ့အေသးသုံးစရိတ္ေတြဟာ အလုပ္ျဖစ္တာထက္ပုိမ်ားေနပါတယ္။ အတိအက်ကုိေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေလယ်ာဥ္တစ္ခါစီးရင္ အနည္းဆုံး ေဒၚလာတစ္ရာေလာက္ေတာ့ကုန္တဲ့ေခတ္ပါ။ ထုိင္းမွာ ကြတ္တီရုိတစ္ပြဲစားရင္ေတာင္ ၂၀-ေလာက္ေပးေနရၿပီဆုိေတာ့ သူတို ့ရဲ  ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးစဥ္အတြက္ကုန္က်တဲ့ စရိတ္ေတြကုိ ေတြးၾကည့္တာနဲ ့သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေငြေတြက ျပည္သူေတြရဲ  ့အခြန္ေငြေတြျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ ့ထုိင္းကအဖြဲ ့အစည္းေတြမွာ  လုပ္ခဲ့တုန္းကဆုိရင္ ခရီးသြားရရင္ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ခရီးစရိတ္ရတာဆုိေတာ့။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္အတြက္ မီဒီယာေတြေပၚမွာ ဓာတ္ပုံနဲ ့ဗြီဒီယုိမွတ္တမ္းေတြထြက္လာခဲ့တယ္။ ဦးေအာင္မင္းနဲ ့ဦးခင္ရီတုိ ့ရဲ  ့ေဖာင္းပြပြ ေဖာေနတဲ့ရုပ္ရည္နဲ ့အတူ ေၾကာင္ကုိခ်စ္တဲ့ ကုိညိဳအုန္းျမင့္တုိ ့တေတြ ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ၿပီး ေဖ့ဘြတ္စ္ေပၚမွာ တင္ထားတာ မျမင္ခ်င္အဆုံး။ သူတုိ ့က မဲ့ေဆာက္ရဲ  ့စလစ္ဘရစ္တီလုိ ့ေတာင္ ေျပာလုိ ့ရေနၿပီ။ သူတုိ ့ဓာတ္ပုံေတြကုိ ဘယ္ႏွစ္ပုံရွိလဲဆုိတာေရၾကည့္ပါတယ္။ အားလုံးေပါင္း ၃၅၅-ပုံၾကည့္ပါတယ္။ ဒါက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရေသးေပမဲ့ ဓာတ္ပုံအေရအတြက္မ်ားတာကေတာ့ အက်ဴိးအျမတ္တစ္ခုလုိ ့ေျပာလုိ ့ရေနၿပီ။

ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္မဲ့ ၀န္ႀကီးေတြအင္မတန္မ်ားပါတယ္။ ေနရာရွိၿပီး အလုပ္မရွိတာကို ဆုိလုိတာပါ။ ရထား၀န္ႀကီး၊ သာသာနာေရး၀န္ႀကီးတုိ ့ႏွစ္ဦးဟာ ပုိၿပီးထင္ရွားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ရထား၀န္ႀကီးကုိ အလုပ္ေပးတဲ့ပုံေပၚပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးၿပီးဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရထား၀န္ႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီးမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့လုပ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးနည္းလုိ ့နာမည္တပ္ခ်င္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ  ့ပတ္ရထားအစုတ္ေလးငါးစင္းအပါအ၀င္၊ ရန္ကုန္မႏၱေလးအျမန္ရထားေတြရဲ  ့အေရအတြက္ဟာ အားလုံးေပါင္းမွ စီးေရ သုံးဆယ္ေတာင္မရွိပါဘူး။ ဒါက လူဦးေရ သန္းေျခာက္ဆယ္နီးပါးရွိတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ရထားေပါင္း သုံးဆယ္ေတာင္မရွိတာကုိေျပာတာပါ။

 ေနာက္ၿပီး က်ည္ဆံရထားမေျပာနဲ ့ေလာင္ခ်ာရထားေတာင္ ျမန္မာျပည္မွာမရွိေတာ့ ရထား၀န္ႀကီးဌာနဆုိတာ ရွိသင့္လားမရွိသင့္လားဆုိတာကုိ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ရထားစင္းေရ သုံးဆယ္ေလာက္ကုိ စီမံခန္ ့ခြဲဖို ့အတြက္ စီအီးအုိတစ္ဦးေလာက္နဲ ့တင္လုံေလာက္တယ္။ ၀န္ႀကီးဌာဆုိတဲ့ ဟာက ႀကီးေနသလားလုိ ့ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ ရထား၀န္ႀကီးေတြဟာ  ရထားလုပ္ငန္းက ရတဲ့ အျမတ္ေငြဘယ္ေလာက္ ရွိလဲဆုိတာကုိ ျပည္သူလူထုကုိ တင္ျပခဲ့တာမရွိေပမဲ့ သူတုိ ့အမ်ဳိးေတြ အထူးတန္းလက္မွတ္ရဖုိ ့အတြက္ေတာ့ အထူးအားကိုးရပါတယ္။

ရထား၀န္ႀကီးရွိတယ္ဆုိရင္၊ ကား၀န္ႀကီးက ပုိလုိ ့ေတာင္ရွိသင့္တယ္။ ကားစီးေရးဒီေလာက္မ်ားေနၿပီပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ပုိၿပီးရွိသင့္တာက ႏြားလွည္း၀န္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လယ္သမားအဓိကႏုိင္ငံဆုိေတာ့ လွည္းစီးေရ အင္မတန္မ်ားတယ္။ ဒါေတြကုိ စီမံခန္ ့ခြဲအတြက္ဆုိရင္လွည္း၀န္ႀကီးဌာန ရွိမွ ရမယ္။ အခုေတာ့ ရထားေလးသုံးေလးဆယ္ေလာက္အတြက္ၾကေတာ့ ၀န္ႀကီးရွိၿပီး၊ ႏြားလွည္းတုိ ့ကားတုိ ့အတြက္ေတာ့ ၀န္ႀကီးမရွိတာက ဘာကိုျပလဲဆုိေတာ့ မတရားတာကုိ ျပပါတယ္။

သာသနာေရး၀န္ႀကီးလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဘုန္းႀကီးဦးေရ ေလးသိန္းေလာက္ကုိ စီမံခန္ ့ခြဲ အတြက္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနကုိဖြဲ ့တယ္လုိ ့ဆိုတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြအမႈ  ့က လူေတြထြက္ပုိရႈပ္လုိ ့ဆုိၿပီးဆင္ေျခေပးတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား၊ အတုိးခ်စား၊ ကထိန္သကၤန္းကိုေပါင္စား၊ မိန္းမလုိက္စားစတဲ့ အမႈေတြက ဘုန္းႀကီးေလာကမွာရွိတဲ့အတြက္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနကုိ ဖြဲ ့ေပးထားတယ္လုိ ့ဆုိတယ္။

ဗုဒဘာသာျပန္ ့ပြားေရးကုိခဏေဘးဖယ္ထားပါ။ အဓိက ဘုန္းႀကီးအမႈ ရြာပတ္မျဖစ္ေအာင္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးရွိတယ္ဆုိရင္ ဘာ့ေၾကာင္းမ်ား၊ ခရာစ္ယာန္၀န္ႀကီးဌာ၊ မြတ္စလင္၀န္ႀကီးဌာနဲ ့ေတာင္ၿပဳံးနတ္၀န္ႀကီးဌာနဆုိကုိ မရွိရတာလဲ။ ဒါလည္း မတရားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပဲ။ ဗုဒဘာသာက လူမ်ားစုမုိ ့လုိ သူတုိ ့အတြက္ ဦးစားေပးတာေတာ့မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးစဥ္မွာလည္း သာသာနာေရး၀န္ႀကီးကိုလည္း ထည့္သင့္တယ္။ သူတုိ ့ေတြက နာမည္ရွိၿပီးအလုပ္မရွိေတာ့ အလုပ္ေပးမွ ရမယ္။

သာသနာေရး၀န္ႀကီးနဲ ့ဦးေအာင္မင္းတုိ ေပါင္းလိုက္ရင္ အလုပ္ျဖစ္မလားလုိ ့ပါ။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေနပါေစ အျမန္ဆုံးတုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရတာကုိပဲ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီကုိၾကည့္ရတာ အရက္ေဖာေဖာေနလားပဲ။ ခ်င္းမုိင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ အေျခာက္ေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္းနဲ ့ဓာတ္ပုံတြဲရိုက္တုန္းကဆုိရင္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးက ဖ်ီးေနတာပဲဆုိေတာ့ ဦးခင္ရီးလည္း ဘာညာဘာညာႀကီးလားပဲမသိဘူးဆုိၿပီးေတြးမိတယ္။ ေဒၚခင္ရီေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။

အခုေတာ့ နယ္စပ္က အဖြဲ ့ေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို ့ရင္ခုန္ေနၾကၿပီ။ တတိယႏုိင္ငံေတြကို ထြက္ဖို ့အတြက္စာရင္းေတြေပးတုန္းကဆုိရင္ ကိုယ့္အဖြဲ ့ကမဟုတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးေတြကိုလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြက အဖြဲ ့၀င္ဆုိတဲ့ရာထူးကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းလုပ္ေပးတယ္။ အခုလည္း ျမန္မာအစုိးရက ျပည္လာတဲ့လူေတြကုိ ကူညီေပးမယ္။ အိမ္ေပးမယ္။ ယာေပးမယ္ျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့ နယ္စပ္က အဖြဲ ့ေတြ ေစ်းတက္အုံးမယ္လုိ ့ေတာ့ျမင္မိတယ္။ လိမ္ၾကအုံးမယ္။ အဖြဲ ့၀င္ဦးေရးတုိးလာအုံးမယ္။ ေနာက္ဆုံးေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဘာႀကီးအုံးမယ္။ သာေပါင္းညာစားေတြ အဖြဲ ့အစည္းေတြဆီကုိ ကပ္လာအုံးမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္တြင္းျပန္တာ အေကာင္းဆုံးပါ။ ဂုဏ္သိကၡာလည္းရွိတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာေနရတာ အင္မတန္ကုိ သိမ္ငယ္ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပန္သာျပန္ၾကပါလုိ ့ျပန္ခ်င္ပါတယ္။

အစုိးရအဖြဲ ့အတုိင္းမွာအႀကံေပးဖုိ ့လူေတြကို ထားပါတယ္။ သူတုိ ့ကပညာရွင္ေတြပါ။ သက္ဆုိင္ရာနယ္ပယ္အလုိက္ က်ြမ္းက်င္သူေတြ။ သမၼတအႀကံေပး အာဖ်ံကြီးကပ္စားယက္စားဆုိတဲ့ လူေတြလည္းရွိရတယ္။ ဒါမွ စီမံခန္ ့ခြဲမႈ ့က တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေစမယ္။

အစုိးရအျပင္ အတိုက္အခံမွာလည္း အႀကံေပးဆုိတာရွိရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အတိုက္အခံဆုိတာက ေဒၚစုစကားနဲ ့ေျပာရရင္ အစုိးရေလာင္းျဖစ္လုိ ့ပါပဲ။

အစုိးရေလာင္းဆုိတာက အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ အစုိးရျဖစ္လာတဲ့အခါ အဆင့္သင့္ျဖစ္ဖုိ ့အတြက္ဆုိရင္ သူတုိ ့လည္း အႀကံေပးခန္ ့ရပါတယ္။ အတုိက္အခံရဲ  ့ေပၚလစီကုိခ်ဖုိ ့အတြက္ အႀကံေပးေတြက အဓိကျဖစ္တယ္။ အခု ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ဒီေလာက္မ်ားေနေပမဲ့ သူတုိ ့မွာ အႀကံေပးကိုတရား၀င္ ခန္ ့မထားၾကဘူး။ အထူးသျဖင့္ အန္အယ္ဒီမွာ အႀကံေပးမရွိဘူး။ ဦး၀င္းတင္နဲ ့ဦးတင္ဦးတုိ ့က အႀကံေပးမဟုတ္ပါဘူး။ အႀကံေပးမရွိပဲ ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္ေတြကို ဘယ္လုိစီမံခန္ ့ခြဲမလဲမသိဘူး။

ဒၚစုေျပာေနတဲ့မိန္ ့ခြန္းေတြကို ေဒၚစုကုိယ္တုိင္ေရးတယ္လုိ ့ထင္တယ္။အန္အယ္ဒီေျပာေနတဲ့စကားေတြဟာ ေဒၚစုပါးစပ္ကေနလာတယ္လုိ ့ထင္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ေဒၚစုအိမ္ကိစၥကုိတာင္ အန္အယ္ဒီရဲ  ့မႈ၀ါဒလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ အဓိက မွားေနတာတစ္ခုရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ အလုပ္နဲ ့ကုိယ္ေရးကုိယ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ေဒၚစုအိမ္ကိစၥက သူ ့ရဲ  ့ကုိယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥျဖစ္တယ္။ ဒီကိစၥက အန္အယ္ဒီရဲ  ့ႏုိင္ငံေရးမႈ၀ါဒလုိျဖစ္ေနတာကေတာ့ အင္မတန္ရုပ္ဆုိးတယ္။

 ဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့ညီမတစ္ေယာက္မွာ ဧရာ၀တီတုိင္းမွာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္တစ္လုံးရွိတယ္။ လက္ရွိေပါက္ေစ်း သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္တန္တယ္။ ဒီအိမ္ကုိ ဦးသိန္းစိန္က သူ ့ညီမဆီကေန အေမြခြဲတယ္။ သူ ့ညီမက မေက်နပ္လုိ ့တရားရုံးမွာ ဒီလိုေလွ်ာက္ထားတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးျဖစ္ၿပီး လစာေတြအမ်ားႀကီးရၿပီး က်မရဲ   ့ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကို လာၿပီးလုတယ္ဆုိၿပီး မ်က္ရည္စတ္လက္နဲ ့တရားသူႀကီးကိုတုိင္ေတာ့ တရားသူႀကီးက ဒီလုိအမိန္ ့ခ်တယ္။ သားနဲ ့သမီးျဖစ္လုိ ့တစ္ေယာက္တစ္၀က္ယူေစတဲ့။ ဒါကုိ ဦးသိန္းစိန္က မေက်နပ္တဲ့အတြက္ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီရဲ  ့အတြင္းေရးဦးေဌးဦးကုိ ပါတီရဲ  ့အလုပ္တစ္ခုလုိ သေဘထားၿပီး မခုိင္းခဲ့ပါဘူး။

အခုေတာ့ အန္အယ္ဒီဟာ ေဒၚစုေျပာသမွ်နာခံတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစုိးရေလာင္းျဖစ္တဲ့လူေတြမွာ အႀကံေပးမရွိဘူး။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္တဲ့ ေဇယ်ာေသာ္လုိလူမ်ဴိးေတြကလည္း အေနာက္ကေန ထမိန္ထုတ္လုိက္ၿပီးထမ္းရတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အဂၤလန္ကုိသြားတုန္းက အ၀တ္အစားေလးႏွစ္စုံသုံးစုံပဲပါတယ္။ အခုေဒၚစု အဂၤလန္သြားတဲ့အ၀တ္အစားကိုေရၾကည့္တာ ၀တ္စုံအေရအတြက္ ငါးဆယ္ေလာက္ရွိမလားပဲ။ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ထမိန္ထုတ္ကုိ ဘယ္သူေတြထမ္းၾကပါသလဲ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္သာေတြးၾကည့္ပါေတာ့။ ေဒၚစုေတာ့ထမ္းႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ သူ ့ဗလက ေဗလု၀ေလာက္ပဲရွိတာဆုိေတာ့။

ပါတီေတြ မိႈလုိေပါက္၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက အန္ဂ်ီအုိလုိျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးရဲ  ့အနာဂတ္ဟာ အလားလာမေကာင္းပါ။ ေနာက္ဆုံး၀န္ႀကီးဌာနေတြရွိၿပီး ၀န္ႀကီးေတြ အလုပ္မဲ့ေနတာလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ နစ္နာတယ္။ တကယ္တမ္းျဖစ္သင့္တာက တုိင္းျပည္ထဲမွာ အင္အားအႀကီးဆုံး ပါတီႀကီးသုံးခုေလာက္ပဲ ရွိသင့္တယ္။ ဒီသုံးခုက တစ္ခုနဲ ့တစ္ခုအတိုက္အခံလုပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ထူေထာင္ေရးကိုလုပ္ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။

အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ  ့ပါတီေတြက ျဖဳတ္ေတြလုိ ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္လည္းမတည့္။ ဒီလုိအေျခအေနကုိ သေဘာထားႀကီးႀကီးထားၿပီး စုစည္းႏုိင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမယ္။ ဒါမွ အတုိက္အခံဟာ အစုိးရေလာင္းျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိမွာေပါ့။ အခုေတာ့ အတိုက္အခံဟာ အစုိးရေလာင္းဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ လက္ေတြ ့က်က် ျဖစ္ႏုိင္ေျခမရွိေသးပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ေနပါေစ လက္ရွိအေနထားကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအေျခအေနအထက္ အရမ္းကို သာေနတာကိုပဲေတြးၿပီး ၾကည္ႏႈးမိပါေတာ့တယ္။

ဘုန္းေက်ာ္
ၾသစေတ်းလ်

တရုတ္အစုိးရ ဇာတိျပလာၿပီ

တရုတ္အစုိးရပုိင္ ဂလုိဘယ္တုိင္းစ္ ဆုိတဲ့ အြန္လုိင္းသတင္းစာမွာေရးထားတဲ့ေဆာင္းပါးကုိ ရွယ္ခ်င္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးေရးသူက သူရဲ  ့အျမင္ကုိ တင္ျပထားတာပါ။ သူကေတာ့ အႀကီးတန္းအယ္ဒီတာတစ္ဦးဆုိေတာ့ တရုတ္အစုိးရရဲ  ့ျမန္မာျပည္နဲ ့ပက္သက္တဲ့မႈ၀ါဒကုိ တင္ျပသလုိပါပဲ။

သူေျပာခ်င္တာက-

- ေဒၚစုရဲ  ့ဥေရာပခရီးစဥ္ဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ  ့ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ  ့ေအာင္ျမင္မႈမဟုတ္ပါ။

- ေဒၚစုဟာ ကုလားအေရးနဲ ့ကခ်င္အေရးမွာ ပါ၀င္မႈနည္းသလုိ အျခားတုိင္းရင္းသားအေရးမွာလည္း ပါ၀င္မႈ အားမေကာင္းပါ။

- ဒီမုိကေရစီကုိ အရမ္းေပးရင္ တုိင္းရင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္း ပိုလုိ ့ေတာင္ သတ္ႏုိင္တယ္။ ဆုိလုိတာက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိပဲ သူတုိ ့ႀကိဳက္ပုံရတယ္။

- ရုိဟင္ဂ်ာအေရးကုိ တရုတ္အစုိးရက တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပုံရတယ္။ (က်ေနာ့္အျမင္)

- ေဆာင္းပါးတစ္ခုလုံးကိုၿခဳံၿပီး တစ္လုံးတည္း ေျပာရမယ္ဆုိရင္ တရုတ္အစုိးရက လက္ရွိျမန္မာျပည္ရဲ  ့အေျပာင္းအလဲကို အထူးမလုိလားသလုိပဲ။

- ဒါ့ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းဗီးနပ္စ္ဂ်ာနယ္ရဲ  ့အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မွာေတာင္ ဒီေဆာင္းပါးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး အတိအလင္း ကန္ ့ကြက္ေနတယ္။

- တရုတ္အစုိးရဟာ ျမစ္ဆုံဆည္အေရးနဲ ့ရုိဟင္ဂ်ာအေရးမွာ အေတာ္ေလးစိတ္ထိခုိက္သြားပုံရတယ္။ သူ တုိ ့အက်ဳိးအျမတ္ ဆုံးရႈံးမွာကိုမလုိလားဘူး။ ျပည္တြင္းထဲက တရုတ္လူမ်ဴိးအေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီးလည္း ေတြးၿပီးေၾကာက္ေနပုံရတယ္။

- ဒါ့ေၾကာင့္ လက္ရွိဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့ျပဳျပင္ေျပာင္လဲမႈ ့ကုိ တရုတ္အစုိးရက လုံး၀ကုိ မႏွစ္ၿမိဳ  ့တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဒီေဆာင္းပါးက သက္ေသျပေနတယ္။

- တရုတ္ျပည္ဟာ ျမန္မာျပည္ကုိ သူတုိ ့ရဲ  ့ျပည္နယ္တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီးဆက္ဆံလာတာ ၾကာၿပီ။

-ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ လက္သက္ေမြးတယ္။ မဟန္ေတာ့ စစ္အစုိးရနဲ ့ေပါင္းၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ  ့သယံဇာတကုိ ဂုတ္ေသြးစုတ္တယ္။ အခုလက္ရွိ ဒီမုိကေရစီအေရးမွာလည္း တရုတ္အစုိးရက ကန္ ့လန္ ့သြားမဲ့ပုံေပါက္ေနတဲ့အတြက္ ျမန္မာေတြ သတိရွိဖုိ ့လုိေၾကာင္း အသိေပးခ်င္တယ္။

- ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးမွာ စကားႀကီးတစ္ခုရွိတယ္။ ဒါကေတာ့အၿမဲတမ္း မိတ္ေဆြမရွိဘူး။ အၿမဲတမ္းအက်ဴိးစီးပြားပဲရွိတယ္။ ဒီစကားနဲ ့ပက္သက္ၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြအေရးကုိ ကူညီဖို ့ထက္ သူတုိ ့အျမတ္ရဖုိ ့က အဓိကျဖစ္တယ္။

- ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျမန္မာျပည္က ဒုကၡသည္ေတြ လက္ခံခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ လစ္ဘရယ္ႏုိင္ငံေတြကသာလွ်င္ လက္ခံခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။

- ကြန္ျမဴနစ္က လစ္ဘရယ္ကိုၾကည့္မရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္က ၾကားညွပ္သြားခဲ့ႏွစ္က နည္းတာမဟုတ္ဘူး။

- ဒီအေျခအေနကေန ဦးသိန္းစိန္နဲ ့ဘက္ေပါင္းစုံက ႏုိင္ငံေရးအင္အားစု တုိင္းရင္းသားအင္အားစုေတြ အျမန္ဆုံးရုန္းထြက္ႏုိင္မယ္လုိ ့ေမွ်ာ္လင့္တယ္။

- တရုတ္လူမ်ဴိးေတြကုိ ဆန္ ့က်င္ဖုိ ့ဒီစာျဖန္ ့တာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္အစုိးရရဲ  ့လုပ္ရပ္ကုိသာဆန္ ့က်င္တာျဖစ္တယ္။

ဘုန္းေက်ာ္
ၾသစေတ်းလ်

Democracy no panacea for Myanmar's woes

Global Times | 2012-6-20 19:50:02
By Ding Gang
   

Share on twitterShare on facebookShare on sinaweiboShare on google_plusone

More Sharing Services14

http://www.globaltimes.cn/Portals/0/images/email.jpg E-mail   http://www.globaltimes.cn/images/print.gifPrint

Illustration: Sun Ying

Illustration: Sun Ying

Myanmar's opposition leader Aung San Suu Kyi finally accepted the Nobel Peace Prize, which she won in 1991, and delivered a long-overdue speech in Norway on Saturday. The heads of some European countries also met with her, and held state-level receptions for her.

The enthusiasm of these European leaders is more like a demonstration of their "victory," rather than hospitality for Suu Kyi. Suu Kyi belongs to Myanmar, but she belongs more to Europe. In the eyes of these European leaders, without the political and economic pressure they helped exert, Myanmar wouldn't have witnessed the changes it's undergoing today.

However, at this stage, what most deserves attention is probably not Suu Kyi, but the complex ethnic and religious conflict taking place in Myanmar's Rakhine state, and the tens of thousands of stateless Rohingya refugees who live there.

After the clash between the Muslim Rohingya and the Buddhist Rakhine people, some Muslims in Rangoon visited Suu Kyi, in the hope of getting suggestions from Suu Kyi and her National League for Democracy (NLD) party. But Suu Kyi didn't seem to have a solution either. She briefly talked with them, and asked them to turn to the government to get the problem solved.

In fact, more than a few ethnic minority groups in Myanmar do not have enough trust in Suu Kyi and the NLD under her leadership. The NLD also lacks the capability to communicate and coordinate in this regard. If the NLD really hopes to achieve ethnic reconciliation, they have to set up more direct contacts and establish mutual trust with ethnic minority groups.

The violent conflict in the Rakhine state disclosed again the soft spot of Myanmar, its ethnic conflicts. This is directly related to the legacy of British colonial rule. In the frontier regions of Myanmar, local ethnic minority groups have never built up a sense of "national identity." And the Rohingya people have never been recognized as an indigenous ethnic group, and have thus become stateless refugees.

The reforms being carried out by the current Myanmese government, especially since the government has achieved a ceasefire agreement with the independent armed forces from many minority groups, are bringing unprecedented hope for the nation's prospects.

However, Myanmar's complex ethnic problems cannot be fixed either in the short term, or by the appearance of one or two opposition leaders. It is a political, economic, social, and cultural issue.

In fact, some Southeast Asian countries have already started to practice the Western-style democracy, but their ethnic conflicts remain. The problems of ethnic integration are still haunting these countries.

What's happening in West Asia and North Africa is also an example. The elections in Egypt may further split the society and even trigger more religious conflict.

True, there are indeed differences between countries in Southeast Asia and those in West Asia and North Africa. One of the differences is that Southeast Asian countries have better conditions of economic development.

Most Southeast Asian countries have already occupied a certain position in the global industrial chain, which provides an economic basis for them to solve ethnic conflicts.

However, a more severe challenge facing Southeast Asian countries like Myanmar is that if they are too heavily influenced by the West and excessively stress Western models during their system transformation, they may face long-term turbulence in the future. A weak, divided government isn't able to solve complex ethnic problems.

What's worse, situations in border areas may get worse and run out of control. Excessive and hasty democracy may bury the fragile reconciliation which has just been achieved.

John Funston, an Australian scholar and expert in Southeast Asian studies, wrote in his book Government and Politics in Southeast Asia (2001) that better governance, including more democracy, is widely seen as progress, but it's not the universal elixir that some believe in. More democracy may provide chances for all kinds of extremists.

The author is a senior editor with People's Daily. He is now stationed in Bangkok. dinggang@globaltimes.com.cn

မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး

အလုပ္ကေန ညေန ၆-နာရီမွာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ေအးကလည္း ေအးတယ္။ အိမ္ထဲလည္း ဝင္ေရာ မိန္းမျဖစ္လုပ္သူက ျမန္မာရုပ္ရွင္ကုိ လက္ေတာ့ကြန္ျပဴတာနဲ ့ၾကည့္တယ္။ သားလုပ္တဲ့သူက အုိင္ပတ္တူးနဲ ့စစ္တိုက္တဲ့ဂိမ္းကစားေနတယ္။ သမီးအလတ္ကလည္း အုိင္ပတ္တူးနဲ ့ထမင္းခ်က္တဲ့ ဂိမ္းကစားၿပီးၿငိမ္ေနတယ္။ အငယ္ဆုံးသမီးက သူ ့အမေဘးမွာထုိင္ၿပီး ေလ့လာေရးလုပ္လုိ ့။ သူတုိ ့အားလုံးက Living Room ထဲ Leather ဆုိဖာခုံေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး သူတုိ ့စိတ္ဝင္စားတာကို လုပ္ေနရလုိ ့ အလုပ္ကျပန္လာတဲ့က်ေနာ့္ကုိ ေတာင္ ႏုတ္မဆက္အားဘူး။ အေရွ ့မွာ လက္မ ေလးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ Flat TV ကုိလည္း ဒီအတုိင္းဖြင့္ထားတယ္။ တီဗြီၾကည့္လုိက္ ဂိမ္းကစားလုိက္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ခေလးေတြနဲ ့မိန္းမ။


ယူနီေဖာင္းကိုနဲ ့ဘြတ္ဖိနပ္ကုိ ခြ်တ္။ၿပီးတာနဲ ့ ဝုိင္ပုလင္းကုိ ဖြင့္ၿပီး ဖန္ခြက္အရွည္နဲ ့တစ္ခြက္အျပည့္ ေမာ့ခ်လုိက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့ ေျခေတြလက္ေတြ ေႏြးတက္လာတယ္။ ဝုိင္ရဲ ့တန္ခုိးဆုိတာ ဒါကိုေျပာတာ။ အရမ္းေအးတဲ့ရာသီေရာက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဘီယာမေသာက္ဘူး။ ဝီစကီနဲ ့ဝုိင္သာ ခ်လုိက္ရင္ အရမ္းကိုေနလုိ ့ထုိင္လုိ ့ေကာင္းတယ္။

ဝုိင္ေသာက္တာနဲ ့အရက္ေသာက္တာ ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး အႏရာယ္ျဖစ္လဲဆုိေတာ့ အရက္ကပုိၿပီးျဖစ္တယ္။ အရက္က အဟာရမရွိဘူး။ ဝုိင္က အဟာရရွိသလုိ ေစ်းလည္းေပါတယ္။ စပ်စ္သီးရည္ဆုိေတာ့။ ေနာက္ၿပီး ဝုိင္က ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္္ႏုိင္ေျခကို ကာကြယ္ေပးတယ္။ အႏၲရယ္ရွိတဲ့ ကုိလက္စထေရာကုိ ဝုိင္က သတ္ေပးတယ္။ အႏၲရာယ္မရွိတဲ့ ကုိလက္ေထေရာ အားေကာင္းလာေအာင္ ပ့ံပုိးတယ္။ ၿခဳံၿပီးေျပာရရင္ ဝုိင္က က်န္းမာေရးအတြက္ အထူးေကာင္းတယ္။ မူးလည္းမူးတယ္။

အရက္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က ဒါကုိမွ ပုိၿပီး ခ်စ္တယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဆုိေတာ့။

အေပၚက ဟာကုိ ဆက္ရေအာင္။ ဝုိင္ပုလင္းနဲ ့ဆမ္ေဆာင္ဂလက္ဆီ အက္စ္တူးကုိ ဖြင့္ၿပီး အီးေမးဖတ္လုိက္။ သတင္းဖတ္လုိက္။ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ ့အျမည္းလုပ္ရတယ္။ အလုပ္က ျပန္လာခ်င္း ေရမခ်ဴိးအားေသးဘူး။ စားစရာထမင္းဟင္းကလည္း အဆင္သင့္ ဇနီးသည္က ခ်က္ထားတယ္။ ထမင္းစားပြဲဝုိင္းကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငပိရည္တစ္ခြက္နဲ ့မွ်စ္ျပဳတ္ေတြက ျပဴးေနတာပဲ။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိတယ္။ ဗမာဆုိေတာ့ ငပိမပါရင္ မၿပီးဘူးမွတ္လား။

ဝုိင္ရယ္ အင္တာနက္ရယ္ ခေလးနဲ ့မိန္းမရယ္.....သူတုိ ့အားလုံးက အကုန္လုံး ကြန္ျပဴတာေပၚမွာပဲ အပ်င္းေျဖၾကရတဲ့ ဘဝ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၆-ႏွစ္က က်ေနာ္ရယ္၊ အေမရယ္၊ အေဖရယ္.....အားလုံးေသာ မိသားစုတစ္စုလုံး ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ငါးကန္က ရလာတဲ့ငါးေတြကုိ အေၾကးခြံခြာ၊ ဆားနယ္၊ ၿပီးတာနဲ ့ပုိတဲ့ဟာကုိ မနက္ပိုင္းမွာ ေရာင္းဖုိ ့ျပင္ၾကရတယ္။ ေန့လည္က အေမခ်ဴိထားတဲ့ မွ်စ္ေတြကလည္း အုိးထဲမွာ ျပဳတ္ၿပီးသား။ က်ေနာ့္ကုိယ္တစ္ခုလုံးလည္း ဗြက္ေတြနဲ ့ေပေရလုိ ့။ အေဖကေတာ့ ေမွာင္လာၿပီဆုိေတာ့ ဘီအီးတစ္ပုိင္းရယ္ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေလးနဲ ့ဇိမ္ယူေနတယ္။ အဲဒိတုန္းက က်ေနာ္အထက္ကေျပာတဲ့ အုိင္ပတ္တူး၊ ဆန္ေဆာင္ဂလက္ဆီအက္စ္တူး၊ လက္ေတာ့ကြန္ျပဴတာ၊ အင္တာနက္၊ ဖလက္တီဗြီ၊ဆုိဖာခုံ၊ ကိုယ္ပုိင္ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဂ်က္ေလယ်ာဥ္စတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ၾကားေတာင္မၾကားမိပါဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္ဖုိ ့အတြက္လည္း ဗဟုသုတမရွိခဲ့ဘူး။ တစ္္ေန ့လုပ္မွ တစ္ေန့ စားေတြဆုိေတာ့။ ပ်ည္ေထာင္အိမ္အစုတ္ေလးေပၚမွာ မိသားစု ခုႏွစ္ဦး က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းနဲ ့ေပါ့။ ေနာက္ေဘးက စဥ့္အုိးထဲမွာ ေရခ်ဴိးရတယ္။ ဒီလုိမ်ဴိး။

အခုၾကေတာ့ တစ္ခါမွ စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့တဲ့ဘဝကို ပုိင္ဆုိင္ေနရပါၿပီ။ ဝုိင္ေလး ေလးငါးခြက္ရလာေတာ့ နဲနဲရီေဝလာၿပီး အေတြးကလည္း လင္းလာေတာ့ ဒီစာကို ေကာက္ကာငင္ကာေရးမိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘဝဆုိတာက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တုိင္းလည္း မျဖစ္ရပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သူ ့ဟာသူ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ေပ်ာ္တဲ့ေနရာမွာလည္း မေနရဘူး။ ေတာ္တဲ့ေနရာမွာပဲ ႀကီးပ်င္းရအုံးမွာေပါ့ေလ။

အားလုံးေသာလူတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ကုလားအေရးစိတ္မေအးႏုိင္ပါ

ရုိဟင္ဂ်ာအေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး အျငင္းပြားေနတဲ့အရာကေတာ့ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ နဲ ့တုိင္းရင္းသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ တုိ ့ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စာနဲနဲတတ္တဲ့ရုိဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္လုိ ့ေျပာတဲ့လူေတြက တုိင္းရင္းသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ကုိပဲ အဓိက ဦးတည္ေတာင္းေနတာကိုပဲေတြ ့ရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ရုိဟင္ဂ်ာအဖြဲ ့အစည္းေတြက အဓိက ပါ၀င္ပါတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာေတာင္ ရုိဟင္ဂ်ာအဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုရွိတယ္။ သူတုိ ့ရဲ  ့အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ရခုိင္ျပည္နယ္ဘက္က ဘဂၤါလီကုလားေတြကုိ ရုိဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးဖုိ ့ျဖစ္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ေတာင္းရလဲဆုိေတာ့ ဦးႏုအစုိးရျဖစ္တုန္းက သူတုိ ့ကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တယ္ဆုိတဲ့အေထာက္အထားေတြကို ကုိးကားၿပီး အဓိက သက္ေသအျဖစ္တင္ျပၾကတယ္။

ဒါကို ျငင္းစရာအျဖစ္မျမင္မိပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဦးႏုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သုိ ့ေသာ္ အဲဒိတုန္းက တုိင္းျပည္ရဲ  ့အေျခအေနက ယေန ့ကာလထက္ျပည္တြင္းစစ္က ပုိၿပီး ႀကီးတယ္။ ရန္ကုန္အစုိးရလုိ ့ေျပာေနၾကတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဴိးကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆုိတာက ဦးႏုရဲ  ့ပါးစပ္ထဲကေန ျဖစ္ေစဆုိတဲ့ အမိန္ ့နဲ ့လုပ္လုိ ့မရတာကို သတိရဖုိ ့ေကာင္းတယ္။ ဒါကုိ  ႏုိင္ငံျခားက ဘြဲ ့ရထားတဲ့ ကုလားေခါင္းေဆာင္ေတြ ပုိၿပီးသိမယ္လုိ ့ယူဆမိတယ္။

အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကေျပာေနတဲ့ လူ ့အခြင့္အေရးေၾကျငာစာတမ္း၊ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္၊ တုိင္းရင္းသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ နဲ  ့ လူ ့ဂုဏ္သိကၡာရရွိေရးဆုိတဲ့စကားလုံးေတြကုိ အဲဒိမွာပညာသင္ခဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ သိတယ္ဆုိရင္ ဦးႏုတုိ ့လုပ္ရပ္က မွားသလားမွန္သလားဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ပါလိ့မ္မယ္။

အေမရိကန္ ႏုိင္ငံမွာ ရက္အင္ဒီယန္းဆုိတဲ့ ဌာေနတုိင္းရင္းသားေတြရွိတယ္။ ၾသစေတ်းလ်မွာလည္း ဌာေနတုိင္းရင္းသားေတြရွိသလုိ နယူးဇီလန္မွာလည္း မာရီဆုိတဲ့ ဌာေနတုိင္းရင္းသားေတြရွိတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြက အေမရိကန္၊ ၾသစေတ်းလ်နဲ ့နယူးဇီလန္ႏုိင္ငံေတြကုိ သိမ္းပိုက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာဟာ ယေန ့ ၂၀၁၂-မွာဆုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိၿပီ။ ဒီႏုိင္ငံေတြမွာ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံနဲ ့ဘာသာေပါင္းစုံက ျမန္မာျပည္ထက္ပုိၿပီး မ်ားပါတယ္။ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဥေရာပသားေတြမွာ သူတုိ ့ကုိယ္သူတုိ ့ဌာေနတုိင္းရင္းသားအျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေတာင္းခဲ့သလုိ ဌာေနတုိင္းရင္းသားဘယ္သူေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆုိတာကုိ လုံး၀ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးၾကပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကုိ အေမရိကန္၊ ၾသစေတ်းလ် နဲ ့အဂၤလန္မွာေနတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ေတြမသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ ့သိပါတယ္။

ႏုိင္ငံသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္နဲ ့တုိင္းရင္းသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ျပည္ပက ရုိဟင္ဂ်ာအေရးလႈပ္ရွားေနတဲ့သူေတြေရာခ်ေနတယ္လုိ ့ထင္တယ္။ သူတုိ ့က သူတုိ ့ဘ၀ရဲ   ့ဇစ္ျမစ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ သူတုိ ့ဟာ ဘယ္ႏုိင္ငံကေန ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲကုိ ေရာက္ခဲ့လဲဆုိတာ သူတုိ ့လုံး၀ သိပါတယ္။ ဒီလုိသိတာအျပင္ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ပညာသင္ထားခဲ့တဲ့လူေတြအေနနဲ ့ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ေတာင္းလဲဆုိတာက ေတြးစရာအရမ္းေကာင္းပါတယ္။

ႏုိင္ငံသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့စကားလုံးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ့္အေနနဲ ့အျငင္းပြားစရာမရွိပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တုိင္းရင္းသားေတြအျပင္ ကုလားေကာ တရုတ္ေကာ ရွိေတာ့....စဥ္းစားတဲ့အခါတုိင္းအကုန္လုံးအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္တယ္လုိ ့ျမင္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရုိဟင္ဂ်ာအေရးက အရမ္းကုိ ဆူညံေနမွ ဒီအိတ္ရႈးကို ေကာက္ခါင္ငင္ခါ ေျပာတာထက္စာရင္ အနာဂတ္အတြက္ပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစာသင့္တယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ပထမလက္တေလာျမင္ေနရတဲ့ အေျခအေနကုိ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရတာက ျမန္မာျပည္မွာ ကုလားေတြအမ်ားႀကီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနေနၾကတယ္။ သူတုိ ့ေတြကို က်ေနာ္တုိ ့က တစ္စုံတစ္ရာႏုိင္ငံသားျဖစ္ပုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခြင့္အေရးကို ေပးမွ ရမယ္။ မင္းတုိ ့က ဘဂၤါလီကုလားျဖစ္တယ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကုိ ျပန္လုိ ့ဆုိၿပီး အတင္းေမာင္းထုတ္လုိ ့လည္း မရဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့က မ်ဴိးဆက္သုံးေလးဆက္ ျမန္မာျပည္မွာရွင္သန္ခဲ့တာပဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့ႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံသားေပးေပးမေပးေပး ျမန္မာျပည္ဟာ သူတုိ ့ႏုိင္ငံျဖစ္ေနၿပီ။ ရခုိင္မွာ ကုလားဗမာ အေရးၿပီးေတာ့ တခ်ဴိ  ့ကုလားေတြ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္  ့ကုိေလွနဲ ့ထြက္ေျပးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကေတာင္ ျပန္ေမာင္းထုတ္တာကုိ ၾကည့္ရင္ သိသာႏုိင္တယ္။ သူတုိ ့မွာ ျမန္မာျပည္ပဲရွိတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ရုိဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ ့သတိထားဖုိ ့က ကုိယ့္လူမ်ဴိးကုိ ႏွိပ္စက္သလုိ မလုပ္မိဖုိ ့အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ကြန္ျပဴတာေရွ  ့မွာထုိင္းၿပီး ရုိဟင္ဂ်ာကို တုိင္းရင္းသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေပးေရး၊ ျမန္မာအစုိးရက ရုိဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္းသားေတြကို လူမ်ဳိးစုလုိက္ အကုန္သတ္ေရး၊ လူ ့အခြင့္အေရး၊ စတဲ့စကားလုံးေတြနဲ ့လႈံေဆာ္တုိင္း  အထူးဆင္ျခင္စရာတစ္ခုရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံးခံရတာက ျမန္မာျပည္က ခင္ဗ်ားတုိ ့ရဲ  ့အမ်ဳိးေတြ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ေနမရ၊ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ကလည္း လက္မခံပဲ ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္ၾကရတယ္။ အုိးအိမ္ေတြ ပ်က္စီးရတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဘ၀ ေတြပ်က္စီးခဲ့ရၿပီ။ ဒီလုိအေျခအေနကုိ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ေတာင္းဆုိေနမႈ  ့ေတြကုိ ရပ္မွ ရမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေတာင္းေလ ကုလားမဟုတ္တဲ့လူေတြက ေဒါသထြက္ေလပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဴိးဆုိတာက ေဒါသထြက္ရင္ ပါးစပ္နဲ ့ထြက္တဲ့လူမ်ဴိးမဟုတ္ေတာ့ အနည္းဆုံး ဒါးနဲ ့ေတာ့ခုတ္ႏုိင္တယ္။

တုိင္းရင္းအသားအေရးေတာင္းဆုိမႈ  ့ကုိ အစုိးရကလည္း အသိအမွတ္ျပဳလုိ ့မရသလုိ၊ လူတစ္စုကလည္း အသိအမွတ္ျပဳလုိ ့မရဘူး။ ဒါက ႏုိင္ငံထဲမွာရွိတဲ့ လူတုိင္းရဲ  ့သမုိင္းေၾကာင္းနဲ ့ဆုိင္တယ္။ ဒါကို သေဘာမေပါက္ပဲ ကိုယ္လုိခ်င္တာကို လုိင္းေတြစြတ္တင္တဲ့အခါမွ ကုိယ္ပဲ ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္ရတာကို သတိထားၾကပါ။

တခ်ဴိ  ့ေသာ ႏုိင္ငံျခားက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြနဲ ့ မီဒီယာေတြက ရုိဟင္ဂ်ာအေရးနဲ ့ပက္သက္ရင္ သူတုိ ့က သနားၾကတယ္။ သတင္းထဲမွာလည္း ကုလားေတြ ေလွေတြနဲ ့စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ လာၿပီးေနဖုိ ့ကုိ ေမာင္းထုတ္တာလည္း ႏုိင္ငံႀကီးေတြက သိတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ေရာက္လာတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေလွေတြကို အင္ဂ်င္ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္ေမွ်ာလုိက္တာကို ႏုိင္ငံတကာက အင္မတန္ သနားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ ေလွေတြနဲ ့အင္ဒုိနီးရွားဘက္ကေန ခုိး၀င္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က လူေတြရွိတယ္။ ဒီအထဲမွာ ျမန္မာျပည္က ရုိဟင္ဂ်ာေတြပါတယ္။ တစ္ခုစဥ္းစားဖုိ ့က အင္ဒုိးနီးရွားကေန ၾသစေတ်းလ်အထိ ေလွနဲ ့ခုိး၀င္တာဆုိတာက ဘယ္ေလာက္ထိေငြရွိမွ ျဖစ္လဲဆုိတာကုိ ေတြးၾကည့္ယုံနဲ ့သိႏုိင္တယ္။ ေလွနဲ ့လာတဲ့လူတုိင္းလုိလုိက အီရတ္၊ ရုိဟင္ဂ်ာ၊ အာဖဂန္နစ္စတန္က ကုလားေတြခ်ည္းပဲ။ သိရိလင္ကာကကုလားအျပင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ကုလားေတြလည္းပါတယ္။ ကုလားဆုိတာက ရုပ္ခ်င္းကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္၊ စကားကလည္း အတူတူ၊ သိတ္ၿပီးကြဲတာမဟုတ္ဘူး။ ၾသစေတ်းလ်လည္းေရာက္ေရာ သူတုိ ့က ျမန္မာျပည္က ရုိဟင္ဂ်ာျဖစ္ပါတယ္ဆုိၿပီးလိမ္ေရာပဲ။ ျမန္မာျပည္ရဲ  ့အေျခအေနက လိမ္လုိ ့ေကာင္းေတာဆုိေတာ့။ ဒါနဲ ့တဆက္တည္း ျမန္မာအစုိးရက ႏွိပ္စက္တယ္။ ရခီးေတြက သတ္တယ္။ ႏုိင္ငံသားမေပးဘူးဘာညာဆုိၿပီး ရႊီးေရာ။ ကုလားဆုိတဲ့လူေတြက ေအာက္က်ိဳ  ့တဲ့ေနရာမွာ ခ်ီးပါးစားရစားရ ေအာက္က်ဳိ  ့ႏုိင္သလုိ အေပၚစီးေရာက္ရင္လည္း လည္ပါလွီးတတ္ၾကတယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရဗီယ်မွာ အလုပ္သြားလုပ္တဲ့ လူေတြဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ေခါင္းျဖတ္ခံရတာလဲဆုိတာ သတိထားၿပီးေလ့လာၾကည့္ပါ။ ၾသစေတ်းလ်အစုိးရကလည္း သနားတက္ရင္သူမ်ားမတူဘူး။ ဘာမွစဥ္းစားစာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ ့ဘယ္ကကုလားမွန္းမသိဘူး။ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိၿပီး ျဖစ္သြားေရာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ယေန ့ကာလမွာ ကုလားအေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ လုပ္စားေနတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ အခြင့္ေကာင္းပဲ။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယ၊ တရုတ္ႏုိင္ငံေတြဟာ ျမန္မာျပည္အနီးမွာ ရွိတာကို လူတုိင္းသိတယ္။ လူဦးေရဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲဆုိတာကုိလည္း အားလုံးသိတယ္။ ႀကီးတာတင္မဟုတ္ဘူး လွ်ံပါက်ေနၿပီ။ ကုလားနဲ ့တရုတ္ကုိ မုိက္မုိက္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ဒီေကာင္ေတြက လီးအရမ္းေတာင္တဲ့လူမ်ဴိးေတြ။

သူတုိ ့ေတြနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံက လူ၀င္ႀကီးၾကပ္ေရးဥပေဒကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္တြယ္ဖုိ ့လုိတယ္။ ဥပေဒေတာ့ရွိတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြက လာဘ္စားၿပီး မွတ္ပုံတင္လုပ္ေပးေတာ့ ကုလားနဲ ့တရုတ္က မမ်ားသင့္ပဲမ်ားရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီေကာင္ေတြက ခေလးေတြလည္း အသားကုန္စြတ္ေမြးေတာ့ ရခီးေတြ ဘယ္ေျပးရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ သူတုိ ့လူမ်ဴိးက ၀ါးမ်ဳိသြားသလုိပဲ။

လက္ရွိအေျခအေနမွာ ရခုိင္လူငယ္လူရြယ္ေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကေတာ့ ရခုိင္ျပည္မွာ အဘုိးႀကီး အဘြားႀကီးနဲ ့ခေလးေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရခုိင္ရြာေတြကုိ မီးရႈိ  ့တုန္းကဆုိရင္ အသက္လုၿပီးေျပးခဲ့ၾကရတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေတာင္ ရခုိင္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္မွာလည္း ပုလုံးေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ခ်င္းေကာင္းေကင္းသန္သန္မာမာေတြ မေလးရွားမွာခ်ည္းပဲ။ ျမန္မာျပည္တစ္ခုလုံးကိုၿခဳံၾကည့္ရင္ ရြာေတြမွာ သန္သန္မာမာေတြမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ကရင္ဆုိရင္ ပုိဆုိးသလားပဲ။

အရြယ္ေရာက္တာနဲ ့ႏုိင္ငံျခားမွာ ထြက္လုပ္ၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အဘုိးႀကီး၊ အဘြားႀကီးရယ္၊ ခေလးသူငယ္ပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ တရုတ္နဲ ့ကုလားအျပင္ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတဲ့ ေစာက္ကုလားက တစ္ေမွာင့္။ ဆုိေတာ့ ၾကာလာရင္ ျမန္မာျပည္နဲ ့ျမန္မာလူမ်ဴိးဟာ ဘာရုပ္ေပါက္ႏုိင္လဲဆုိေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ၊ ကုလားမ်က္ႏွာနဲ ့ဗမာစကားေျပာရမဲ့ ရုပ္ေပါက္ေတာ့မယ္။ ဒီေနရာမွာတိုင္းရင္းသားေတြသတိထားဖုိ ့က ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း မဟာလူမ်ဴိးႀကီး၀ါဒတုိ ့၊ မဟာလူမ်ဴိးေသး၀ါဒတုိ ့ဘာညာ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ ့ေတာ့။ အဓိကေျပာရမွာက ကုိယ့္နယ္ေျမမွာ ကိုယ့္လူမ်ဴိးကို ကာကြယ္ဖုိ ့စကားပဲေျပာၾက။

အစိုးရအေနနဲ ့သူမ်ားႏုိင္ငံေတြ ဘယ္လုိမ်ဴိး ႏုိင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေပးတယ္။ ဘယ္လုိမ်ဴိးထိန္းကြပ္လဲဆုိတာကုိ ေလ့လာဖုိ ့ေကာင္းတယ္။ အကူအညီေတာင္းသင့္တယ္။ E-immigration စနစ္ကုိ သုံးသင့္တယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ တခ်ိဴ  ့ေသာ ကုလားနဲ ့တရုတ္ေတြကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္ေပးကိုေပးရေတာ့မယ္။ FRC စနစ္ကုိျဖဳတ္သင့္တယ္။ မလုပ္ပဲ ဒီအတုိင္းဆက္ထားရင္ ကုလားက အေသခံဗုံးခြဲတာတုိ ့ဘာလုပ္လာရင္ မဆုိင္တဲ့လူေတြအသက္ထြက္ရအုံးမယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ ့ရုိဟင္ဂ်ာကို တုိင္းရင္းသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေပးဖုိ ့ေတာင္းဆုိေနတဲ့ျမန္မာေလာဘီရစ္ထ္ေတြသတိထားဖုိ ့က ခင္ဗ်ားတုိ ့လုပ္ေလ ျပည္သူလူထုက တင္းေလပဲ။ အဲဒိလုိျဖစ္ေလ ျမန္မာျပည္ထဲက ကုလားက ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္ေလပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ကေတာ့ ကြန္ျပဴတာေရွ  ့မွာထုိင္၊ ဟုိအစည္းအေ၀းတက္ ဒီအစည္းအေ၀းတက္ၿပီး ေရဒီယုိမွာအာတာက မပင္ပန္းဘူး။ ရခုိင္ျပည္နယ္က ကုလားက ဘာမွမသိပဲ ဒုကၡေရာက္ရတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ အျပစ္မဲ့တဲ့ကုလားေတြတစ္ပုံႀကီးပဲ။ ဘယ္ေလာက္သနားစရာေကာင္းလဲ။ သူတုိ ့ခင္ဗ်ာ ဘာမသိပဲ ကုလားေလးေတြကုိ ပုိက္ၿပီး မိခင္ကုလားမႀကီးေတြ မုိးထဲေရထဲမွာ ငတ္ျပတ္ၿပီးေျပးၾကရတာ။ သူတုိ ့လည္း လူေတြပဲ။ ရုိဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ ေၾကာင္လွ်ာသီးလည္မွာဆြဲၿပီး ကုိရန္က်မ္းစာကုိ ပိုက္ ေခါင္းေပါင္းေဆာင္းၿပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနႏုိင္တယ္။ မိန္းမလည္း လစ္ရစ္လစ္သလုိ သုံးေလးေယာက္ယူႏုိင္တယ္။ ရခုိင္းျပည္က ကုလားငမြဲကေတာ့ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ။ ဒီအေျခအေနကုိ ဒုကၡထပ္ေရာက္ေအာင္ ဆြ မေပးၾကပါနဲ ့ဗ်ာ။

မီဒီယာေပၚမွာေတြ ့ေနတဲ့ ဟန္ေညာင္ေရႊ၊ ကိုေဇာ္ဦးနဲ ့ေဒါက္တာဇာနည္တုိ ့အေနနဲ ့ျပည္သူလူထုကုိ ရုိဟင္ဂ်ာအေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ရွင္းျပဖုိ ့လုိတယ္။ ရခုိင္ျပည္မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ကိစၥက ခင္ဗ်ားတုိ ့ပေရာဂလည္းမကင္းဘူး။

ဒုိနာေတြဆီက ပိုက္ဆံရခ်င္တာတစ္ခုတည္းနဲ ့ကုလားကိုလည္း ဒူးေထာက္တယ္။ အေရွ  ့ဥေရာပက ကြန္ျမဴနစ္ကုိလည္းဖင္ခံတယ္။ လစ္ဘရယ္နဲ ့ေတြရင္လည္း BJ လုပ္တယ္။ ျမန္မာအစုိးရနဲ ့ေတြ ့ျပန္ေတာ့လည္း ေဘာမ ေပးၾကတယ္။ အဲဒိလုိလုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ၊ လူ ့အခြင့္အေရးသမားနဲ ့မီဒီယာသမားေတြ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကကေန ေမာင္းထုတ္ဖုိ ့အခ်ိန္တန္ေနပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

ဘုန္းေက်ာ္
ၾသစေတ်းလ်

--

Thanks for sending!!!

Phone Kyaw

တန္ဖုိးျခင္းမတူပါ

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးရွိတယ္။ ဦးသိန္းစိန္နဲ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ သူတုိ ့ႏွစ္ဦးက အသက္အရြယ္လည္း သိတ္မကြာဘူး။ သူတုိ ့ႏွစ္ဦးရဲ  ့တန္ဖုိးကုိ ေလလံပစ္တဲ့အခါမွာ ဦးသိန္းစိန္ရႈံးၿပီး ေဒၚစုႏုိင္တာကုိ ယေန ့ဥေရာပခရီးစဥ္မွာ အထင္အရွားျမင္ရတယ္။ ဘယ္တုန္းက ဦးသိန္းစိန္ကုိ ဘုိႏုိက ဂ်က္ေလယ်ာဥ္ေပးခဲ့ဘူးလဲ။

ဘုရင္ခံေတြနဲ ့ထမင္းအတူစားဘူးလား။ ႏုိဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုမေျပာနဲ ့လူ ့အခြင့္အေရးဆုေတာင္ရဘူးလုိ ့လား။ ဒီလုိမ်ဳိးမရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကုိ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္သမၼတအျဖစ္ ထားတဲ့လူေတြကုိ အရမ္းအ့ံၾသမိတယ္။
ရုတ္တရက္ဦးသိန္းစိန္ေသသြားရင္ ဘာမွအေရးမႀကီးေပမဲ့ ေဒၚစုကေတာ့ ေစာေစာေသလုိ ့မျဖစ္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူ ့လုိ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးက ႏွစ္တစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္ရွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ တန္ဖုိးရွိတဲ့လူသားတစ္ေယာက္ကုိ တန္ဖုိးႀကီးတဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ဖုိ ့အတြက္ တာ၀န္ေပးတာပုိေကာင္းတယ္။

ေဒၚစုရဲ  ့နာမည္ႀကီးမႈ၊ မီဒီယာနဲ ့ေဖ့ဘြတ္စ္မွာ ထင္ရွားေနမႈေတြကုိ မနာလိုတဲ့သူ ၾကည့္မရတဲ့သူေတြရွိတယ္။ ဒါကုိအျပစ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ကုိယ့္ခံစားခ်က္နဲ ့ကုိယ္ပဲဆုိေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုလုိ ကလတ္တတ္တတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္ရရ မရရ  တုိင္းျပည္မွာ အာဏာအရွိဆုံးတာ၀န္ကုိ ေပးသင့္တယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ ဒါဆုိရင္ ျမန္မာျပည္တုိးတက္မႈ ျမန္ႏုိင္တယ္။

အလုပ္ေခၚတဲ့လူတုိင္း လူေတြ ့စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာ အလုပ္ရွင္က အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကုိပဲ ေရြးခ်ယ္ခန္ ့ထားေလ့ရွိတယ္။ ဒါက တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ အလုပ္ခန္ ့တဲ့ပုံစံ။ သူတုိ ့စဥ္းစားတာက အဓိကအရည္အခ်င္းပဲ။ ခံစားခ်က္နဲ ့ယွဥ္ၿပီးမစဥ္းစားပါဘူး။ သူ ့အမ်ဳိးမုိ ့လုိ ့လည္းမရွိဘူး။ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့လူေတြကုိ အလုပ္ခန္ ့မွ အလုပ္ေအာင္ျမင္မႈ ့ရႏုိင္တယ္။ ဒါမွတုိးတက္မွာေပါ့။ အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့လူေတြကုိ အလုပ္ခန္ ့လုိက္ေတာ့ေနာက္ဆုံး ကုိယ့္လုပ္ငန္းပါ ပ်က္စီးရပါေတာ့တယ္။

ျမန္မာေတြအလုပ္ခန္ ့ပုံခန္ ့နည္းက မွားေနတယ္။ နီးစပ္ရာကို ခန္ ့ေတာ့ ဘယ္မွာတုိးတက္မႈ ရွိခဲ့လဲ။ အခုလည္းပဲ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကို ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာ ဦးသိန္းစိန္ထက္ ေဒၚစုက အရည္အခ်င္းနဲ ့ႏုိင္ငံတကာအသိအမွတ္ျပဳမႈ ပုိရွိတယ္။ ဒါဆုိရင္ ေဒၚစုကုိပဲ က်ေနာ္က ျပည္သူထဲက ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့သမၼတဆုိတဲ့ အလုပ္ကုိ ေပးမွာေပါ့။ ဘာလုိ ့ဦးသိန္းစိန္ဆုိတဲ့ ထိတ္ေျပာင္ကိုေရြးမွာလဲ။ ေဒၚစုကုိေရြးလုိက္ရင္ အလုပ္ခန္ ့လုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ ့လုပ္ငန္း (တုိင္းျပည္) ဒိထက္ပုိၿပီး တုိးတက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အတုိက္အခံ စစ္တပ္ ျပည္သူစတ့ဲ ဘက္ေပါင္းစုံက Stateholders ေတြအေနနဲ ့ ခံစားခ်က္နဲ ့အလုပ္မခန္ ့ပဲ ဦးေႏွာက္ကုိသုံးၿပီး အလုပ္ခန္ ့ၾကပါလုိ ့တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ေစ်းေတြႀကီးကုန္ၿပီ အမေရ

၁၉၉၇-ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္ ၁၀-တန္းေရာက္ေတာ့ အလုပ္တစ္ခုေျပာင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြကုိသြားၿပီး ေန ့စားအျဖစ္ အထုတ္အပုိးေတြထမ္းပါတယ္။ ရတဲ့လစာက က်ေနာ့္ လက္ဘရည္ဖုိးေလာက္ပဲရတယ္။

စက္ရုံမွာလုပ္တဲ့ အလုပ္သမားတုိင္းက အေၾကြးနဲ ့မကင္းဘူး။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံဆုိေတာ့ လစ္ရင္လစ္သလုိ အထည္အလိပ္ေတြကုိ ဘတ္ၿပီး အပို၀င္ေငြရွာရတယ္။ဆုိလုိခ်က္က ခုိးတယ္။ တစ္ခါတေလ လစာတုိးရင္ က်ေနာ္တုိ ့အရမ္းေပ်ာ္တယ္။
အဲတုန္းက ရတဲ့လစာက သုံးေလးေသာင္းပဲ။ အခုလုိ သိန္းနဲ ့ခ်ီၿပီး မရဘူး။

အခုဆုိရင္ မီဒီယာမွာ ေတြ ့ရတယ္။ အလုုပ္သမားေတြ လစာတုိးေတာင္းတဲ့သတင္းေတြ။ သူတုိ ့တုိးေတာင္းတဲ့လစာက ျမန္မာေငြသုံးေလးေသာင္း။  ေဒၚလာနဲ ့ဆုိရင္ ေဒၚလာသုံးေလးဆယ္ပဲရွိတယ္။ ဒါကိုရဖုိ ့အတြက္အသည္းအသန္လုပ္ၾက ေတာင္းၾကရတယ္။

က်ေနာ္ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ က်ေနာ့္ရတဲ့လစာက ျမန္မာျပည္မွာ တစ္လလုပ္ရင္ ၾသစီမွာ တစ္ရက္လုပ္တာနဲ ့ညီမွ်တယ္။ အခု ျမန္မာျပည္မွာ တုိးေတာင္းတဲ့ သုံးေလးေသာင္းဆုိတာက က်ေနာ္တုိ ့ဒီမွာ အရက္တစ္လုံးဖုိးေတာင္ မရွိဘူး။

ဒါကို  အသည္းအသန္ေပးဖုိ ့ က်ေနာ္တုိ ့ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြ လုပ္လိုက္ၾကရတာ။ သနားစရာအရမ္းေကာင္းပါတယ္။

ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို အေျခခံလစာအျဖစ္ တုိးတဲ့ဟာကလည္း ႏွစ္ေဒၚလာေလာက္ပဲရွိေနတယ္။ အေတာ့္ကို ျပန္ျပင္ရအုံးမဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေနၿပီ။

အရင္တုန္းက ဘာ့ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က လူေတြဟာ လစာရတာနည္းၿပီး ၾသစီတုိ ့အေမရိကန္တုိ ့က လစာရတာမ်ားလဲဆုိတာကုိ ခဏခဏေတြးမိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စီးပြားေရးနဲ ့ဆုိင္တဲ့သင္တန္းကုိ တက္ျဖစ္တယ္။ ၂၀၀၆-ခုႏွစ္မွာ စီးပြားေရးနဲ ့ဆုိင္တဲ့ဘာသာရပ္သင္တန္းကိုသြား

တက္ေတာ့ ဆရာက ဒီလုိေျပာပါတယ္။

မင္းတုိ ့ျမန္မာျပည္က Efficiency မရွိဘူးတဲ့။ ၾသစေတ်းလ် အေမရိက စတဲ့ႏုိင္ငံေတြက Efficiency ရွိေတာ့ လစာမ်ားမ်ားရတယ္လုိ ေျပာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့က လစာရတာ မ်ားၿပီး ျမန္မာျပည္က လစာရတာ နည္းပါတယ္။ ဥပမာ ၾသစေတ်းလ်က က်ေနာ္တစ္ရက္လုပ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ တစ္လလုပ္တာ နဲ ့ညီမွ်ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဆန္အိတ္ဆယ္အိတ္ကို ၾသစီမွာ တစ္မိနစ္အတြင္း Folklift အကူအညီနဲ ့ကားေပၚကို ထမ္းၿပီးတင္ႏုိင္တယ္။ ဒီဆယ္အိတ္ကုိ ျမန္မာျပည္မွာ သုံးေလးနာရီၾကာေအာင္ ထမ္းရတာဆုိေတာ့ သူတုိ ့ေျပာတဲ့ Efficiency ဆုိတာ ဒါလားဆုိၿပီးသေဘာေပါက္မိတယ္။ ဒါနဲ ့ယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္က ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ့ကုိ အက္ဖ္ရွန္စီ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရေတာ့မယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့လစာမ်ားမ်ားရမယ္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ  ့က အက္ဖ္ရွန္စီျဖစ္ဖုိ ့ဆုိရင္ အခုသြားေနတဲ့ဟာကုိ ျပင္ဖုိ ့လုိေနၿပီ။ ဒါကေတာ့ ဗ်ဴရုိကေရစီစနစ္ပဲ။ ဗ်ဴရုိကေရစီစနစ္က အဓိကတရားခံပဲ။ ဒီစကားလုံးကို ဘာမွမတက္ပဲ အစုိးရ၀န္ထမ္းလုပ္တာေပါ့လုိ ့ဘာသာျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေစာက္လုပ္မလုပ္ပဲ ေတာင္းစားတယ္။ အဲဒါကို ျမန္မာေတြက တရားတယ္လုိ ့ယူဆတယ္။ အကုန္လုံးမဟုတ္ပါဘူး။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတဲ့အခါတုိင္းမွာ ဗ်ဳရုိကေရစီစနစ္နဲ ့အေတြးအေခၚကုိ ကုိင္ထားတဲ့လူတုိင္းကို အနားေပးဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါမွ အသစ္ျဖစ္မယ္။ တုိးတက္မယ္။ ဆက္ထားရင္ ဆက္ျဖစ္အုံးမွာပဲ။

အခု ျမန္မာျပည္က အလုပ္သမားေတြဆႏၵျပတဲ့ကိစၥ လစာတုိးေတာင္းတဲ့ကိစၥက ႏုိင္ငံျခားနဲ ့ယွဥ္ရင္ ေဒၚလာသုံးေလးဆယ္ပဲရွိတယ္။ ဒီလစာကလည္း အရက္တစ္လုံးဖုိးေတာင္မရဘူး။ အသည္းအသန္ေတာင္းလုိ ့မွမရရင္ ဘာလုုပ္သင့္လဲဆုိေတာ့ အစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်ယုံပဲ။ ဒီစကားလုံးကို နားလည္ဖို ့လုိတယ္။ အစုိးရအသုံးမက်လုိ ့ေပါ့လုိ ့ပဲေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒိစကားရဲ  ့ေနာက္ဆက္တြဲက အမ်ားႀကီးပဲ။ အသုံးမက်လုိ ့ဆုိတာကုိ အသုံးမက်လုိ ့ေပါ့လုိ ့ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ စီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ေယာက္လုပ္တဲ့သူဟာ ကုိယ္ပုိင္အိမ္ေတာင္မပုိင္ဘူးဆုိရင္ ဒီလူဟာ ပညာရွင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲလုိလူေတြမ်ားေနပါတယ္။

ေဒၚစုကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ခုတုံးလုပ္ၿပီး အလုပ္သမားအေရးမလုပ္ဖုိ ့ေျပာမွာပဲ။ သူက အဲလုိမွမေျပာရင္ ဘယ္လုိေျပာမွာလဲ။ သူက သူ ့ေနရာနဲ ့တန္တဲ့စကားကုိ သူေျပာရမွာ။ ဒါက သူ ့ရဲ  ့အလုပ္။

က်ေနာ္တုိ ့တာ၀န္က ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ေနတာလဲဆုိတာကုိ အလုပ္သမားေတြရဲ  ့ေခါင္းထဲကို ေရာက္ေအာင္ရွင္းျပဖုိ ့၊ ဆြေပးဖုိ ့လုိတယ္။ ဒါမွ သူတုိ ့သိမွာေပါ့။ လစာတုိးေတာင္းတာတစ္ခုတည္းနဲ ့မလုံေလာက္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တုိးတာင္းတဲ့လစာကလည္း ႏုိင္ငံျခားနဲ ့ယွဥ္ရင္ အရက္တစ္လုံးဖုိးေတာင္ မရွိဘူး။ အခုကာလမွာ မုိက္မုိက္ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ ဖာတစ္ခါခ်ရင္ နာရီ၀က္ကို ေဒၚလာ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေတာင္ေပးရေနတဲ့ေခတ္ေရာက္ၿပီ.....အမေရ။

ယခုစာအား က်ေနာ့္ေလးစားရေသာ အမႀကီး မအိေရႊဇင္အား ရည္ဇူးပါသည္။

ငါေျပာခ်င္သမွ် ျမန္မာအေၾကာင္း

ေအာ္....ျမန္မာအစုိးရ ျမန္မာအစုိးရ...ေတာ္ေတာ္လည္း တက္ႏုိင္တယ္။ ရခီးနဲ ့ေခါေတာ ကုလားေတြ သတ္ၾက မီးရႈိ  ့တဲ့အခါၾကေတာ့ ရာဘာက်ည္ဆံနဲ ့ပစ္တဲ့။ က်ေနာ္တုိ ့ဘုန္းႀကီးေတြ ေက်ာင္းသားေတြၾကေတာ့ ရုိက္လိုက္ ပစ္လုိက္တာမ်ား ဘုန္းႀကီးေတြ သကၤန္းေတာင္မႏုိင္ဘူး။ ေခြေျပး၀က္ေျပးပဲ။ ဒီဘုန္းႀကီးေတြကလည္း သူတုိ ့အလုပ္က ဘာသာေရးကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်

င္ရတာလဲမသိဘူး။ လူထြက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပါ့။ တကယ္လုပ္ခ်င္ရင္ေျပာတာပါ။ ႏုိင္ငံျခားက ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီး၊ မြတ္စလင္ဘုန္းႀကီးေတြ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာလည္းမေတြ ့မိပါဘူး။ သူတုိ ့က ဗလီနဲ ့ဘုရားရွစ္ခုိးေက်ာင္းမွာပဲ ခပ္တည္တည္နဲ ့အာတာပဲ ေတြ ့ဘူးပါတယ္။

ဟုိမွာ ေခၚေတာ ကုလားက ရြာေတြမီးရႈိ  ့တာၾကေတာ့ ေသနတ္နဲ ့မပစ္ရဲဘူး။ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဒါမွ အစုိးရပီသတယ္လုိ ့ေျပာရမလုိပဲ။ ေနာက္ၾကရင္ ျမန္မာေတြ ဆႏၵမျပနဲ ့မီးရႈိ  ့ၾကလုိ ့အႀကံေပးခ်င္တယ္။ ဒါဆုိရင္ အစုိးရက ေသနတ္နဲ ့မပစ္ဘူး။ ဆႏၵျပရင္ ပစ္မယ္။

အခု ကုလားနဲ ့ရခီး ေမာသြားလုိ ့ၿငိမ္ေနတာလားမသိဘူး။ ရႈိ  ့စရာမရွိေတာ့လုိ ့လား။ က်ေနာ့္ဆႏၵကေတာ့ မၿငိမ္ေစခ်င္ဘူး။ ထပ္ၿပီး ခ် ေစခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆုိေတာ့ အကုန္ေသးသြားလည္းေအးတာပဲ။ ဘာသာေရးအဓိကရုန္း လူမ်ဳိးေရး အဓိကရုန္းကို က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက အားမေပးဘူး ဘာညာ ရႊီးေနတဲ့ လူေလးမုိးသီးဇြန္တုိ ့၊ ေစာက္ျဖစ္မရွိတဲ့ အန္အယ္ဒီတုိ ့သတိထားဖုိ ့က အဲဒါ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးနဲ ့မဆုိင္ဘူး။

ဘာနဲ ့ဆုိင္တာလဲဆုိေတာ့ ဒီေစာက္ကုလားက နယ္လုခ်င္တာနဲ ့ဆုိင္တယ္။ စာမတတ္တဲ့ကုလားကုိ စာနဲနဲတတ္တဲ့ ကုလားေခါင္းေဆာင္က ႏုိင္ငံျခားကေန ၾကပ္ေပးတယ္။ အၾကပ္ခံရတာကို အၾကပ္ခံရမွန္းမသိတဲ့ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာက ေတာသားေတြက ထ ခ် ေတာ့ ေနာက္ဆုံးသူတုိ ့ပဲေျပးရတယ္မဟုတ္ဘူးလား။

ဘယ္သူနစ္နာလဲဆုိေတာ့ နယ္ေျမလုိခ်င္တဲ့ လူေတြပဲ နယ္ေျမေတြကုိစြန္ ့ခြာေျပးရၿပီမဟုတ္ဘူးလား။ ကုိယ္ပဲ ဒုကၡေရာက္တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးဆုိေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တုိင္းက ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြ ရခီးေခါင္းေဆာင္ေတြလုိပဲ။ ေလပဲရွိတယ္။ ၾကပ္ေပးတယ္။ ေမွ်ာက္ေပးတယ္။ သူတုိ ့ေမွ်ာက္ေပးတုိင္း ေဂြး တတ္ေအာင္ကတဲ့သူေတြပဲ ေနာက္ဆုံးနစ္နာရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း ေလ ခ်ြန္မျပတ္ဘူး။

က်ေနာ္စာထဲမွာ ကုလားနဲ ့ရခီးဆုိၿပီး သုံးႏႈံးထားတယ္။ ဒါနဲ ့ပတ္သတ္ၿပီးအီးေမးပုိ ့လာၾကတယ္။ ကုးလားေကာ ရခီးေကာ။ ျပန္ျပင္တဲ့။ သူတုိ ့ကုိႏွိမ္တယ္....မဟာဗမာလူမ်ဳိးႀကီး ဘာညာဆုိၿပီး ဆဲတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကုလားနဲ ့ရခီးလုိ ့ ေခၚလာခဲ့တာပဲ။ ပါးစပ္က အက်င့္ပါေနၿပီ။ မျပင္ႏုိင္ဘူးေဟ့...။ ကုိယ့္ပါးစပ္နဲ ့ကုိယ္ေျပာတာကိုမ်ား မဟာဗမာလူမ်ဳိးႀကီးတုိ ့ဘာတုိ ့ျဖစ္ရေသးတယ္။ ေစာက္ရႈးေတြလုိပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေျပာေနတဲ့ မဟာဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ ကုလားနဲ ့တရုတ္ကုိသြားေျပာၾကည့္ပါလား။ သူတုိ ့ေတြ ကလိမထုိးပဲ ရယ္(ရီ)လိမ့္မယ္။ သူတုိ ့လူမ်ဳိးကမွ သန္းသုံးေထာင္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္။ အဲဒိၾကားထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္က သန္းသုံးဆယ္ေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ ့မ်ား မဟာဗမာ လူမ်ဳိးႀကီးဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာခ်င္ေနေသးတယ္။

တုိင္းရင္းသားေတြသတိထား။ ကုိယ္အသုံးမက်တုိင္း ဗမာ ဗမာ ဆုိၿပီး မရမ္းနဲ ့။ ဒါပဲ။

မီဒီယာေတြက သူတုိ ့အလုပ္ကုိ မလုပ္ပဲ မဆီမဆုိင္ ကုလားနဲ ့ရခီးအေရးမွာ ၀င္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြလုိ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ရတယ္လုိ ့ဗ်ာ။ တလြဲပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့အလုပ္က သတင္းေကာင္းေကာင္းကုိ ျပည္သူ ့ကုိ တင္ျပဖုိ ့ေလ။ ေၾကျငာခ်က္နဲ ့ဘာဆုိင္လုိ ့လဲ။ ခံစားခ်က္နဲ ့လည္းတျခားစီ။ အခုၾကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ရဲ  ့မယားပါ သားလုိျဖစ္ေနလားလုိ ့။ အီလဲဗန္း မီဒီယာဂရုက လက္ေ၀ွ  ့သမားရုပ္နဲ ့စီအီးအုိႀကီးလုပ္ေနတဲ့ပုံစံက သတင္းေထာက္နဲ ့မတူပဲ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတနဲ ့တူသလားပဲ။ ၾကည့္လည္းလုပ္ပါအုံး ဆရာသမားတုိ ့့ရယ္။

အခုတစ္ေလာ အန္အယ္ဒီက အမတ္ေတြ ေရာင္းေကာင္းေနတယ္။ ႏုိင္ငံျခားကိုလည္း သြားရတယ္။ မ၀တ္ဘူးတာ ၀တ္ရတယ္။ မစားဘူးတာ စားရတယ္။ သူတုိ ့ေတြကိုၾကည့္ရတာအားက်လုိက္တာဗ်ာ။ ဘာအလုပ္မွ ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ရပဲ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆုိတဲ့ လစာေလးလည္းရ...ရာထူးေလးရ...ကုိယ္၀န္ေလးလည္း ရလုိ ့ေျပာရမလုိပဲ။

ေမ့ေနမွာစိုးလုိ ့ ေျပာရအုံးမယ္။ ေနျပည္ေတာ္က မဲဆႏၵနယ္ေလးခုက ျပည္သူေတြကေျပာတယ္။ ငါတုိ ့မဲထည့္လုိက္တဲ့လူေတြအကုန္လုံးက ငါတုိ ့နယ္မွာေနတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူတုိ ့က ရန္ကုန္မွာေနတာဆုိေတာ့ ငါတုိ ့ျမင္ခ်င္ ေျပာခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ကုိသြားရမယ္တဲ့ဗ်ာ။ သူတုိ ့အားကိုးလုိ ့မဲေပးလုိက္တဲ့လူေတြအကုန္လုံးက အခုေတာ့ သူတုိ ့ကုိ ေမ့သြားၿပီဆုိၿပီး ေျပာေနၾကတယ္။

ဟုိ....တစ္ေယာက္က်န္ေသးတယ္။ လွည္းကူးက အဘြားႀကီးကေျပာတယ္။ ဟုိအေျခာက္လုိလုိ ႏွစ္ဘတ္ခႊ်န္လုိလုိ တစ္ေယာက္လည္း မဲ လုိခ်င္တုန္းကေတာ့ မ်က္ႏွာကိုၿဖီးေနတာပဲတဲ့။ မဲလည္းႏုိင္ၿပီး ၾသစီကလည္း ျပန္လာေရာ ေစာက္ခ်ဴိးက အရင္ကနဲ ့မတူဘူးတဲ့ဗ်ာ။ ေကာင္းေရာ။

သူတုိ ့လုိခ်င္တာက စား၀တ္ေနေရးကုိ အဓိကေျပလည္ေစခ်င္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အန္အယ္ဒီက အမတ္ေတြသူတုိ ့အတြက္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ၾကတာျဖစ္မယ္။

ဦးသိန္းစိန္ေရ...က်ေနာ္တုိ ့ကိုလည္းတစ္ခ်က္ေလာက္လွည့္ၾကည့္ပါအုံးဗ်ာ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ ျပန္ဖုိ ့အတြက္ ဗီဇာေလွ်ာက္တာေတာင္ မေပးၾကဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့ႏုိင္ငံျခားက လူေတြက ျမန္မာေတြပါဗ်ာ။ ငပိရည္စားၿပီးႀကီးလာတာပါ။ က်ေနာ္တုိ ့က ခင္ဗ်ားတုိ ့ေသနတ္နဲ ့မပစ္ရဲတဲ့ ကုလားေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းရင္းသားအျဖစ္လည္းမေတာင္းပါဘူး။ နယ္ေျမလည္းမလုပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ လာၿပီး ဆႏၵလည္းမျပခ်င္ပါဘူး။ အလုပ္ရႈပ္လုိ ့ပါ။ လုိခ်င္တာတစ္ခုက ကုိယ့္ေျမကုိယ့္ေရမွာ ဘုရားေတြလည္း ဖူးခ်င္၊ လိပ္ဥေခ်ာေခ်ာေတြလည္း တူးခ်င္လုိ ့ပါဗ်ာ။ ဘုန္းႀကီးေတြကိုေတာ့ မလွဴခ်င္ပါဘူး။

အခုေတာ့ဗ်ာ ဆိုက္ေရာက္ဗီဇာကုိ ေပးလုိက္တာမ်ား အရမ္းကိုေတာ္တယ္လုိ ့ေျပာရမယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္သူေတြပဲ ေပးတယ္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္တရားတာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေျပာေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကလည္း တမ်ဴိးႀကီးပါလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ မဲ့ေဆာက္ကိုလာရင္ အတုိက္အခံအဖြဲ ့ေတြနဲ ့အရက္အတူတူ ေသာက္မယ္တဲ့။ အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ မဲ့ေဆာက္က အသည္းေျခာက္ေနတဲ့ လူေတြနဲ ့စကားေျပာရင္ အရက္ေစာ္နံမွာစိုးလုိ ့လာမေတြ ့ႏုိင္တာကုိ ခြင့္လႊတ္ပါတဲ့။ မေန ့က က်ေနာ္နဲ ့ေလယ်ာဥ္ေပၚမွာဆုံတုန္းက ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ကုိ သူက အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ သူေျပာတာက ထုိင္းကလူေတြက ေလေတာ့ အေတာ္ေကာင္းတယ္ဆုိပဲ။ သူက အဲလုိအသိအမွတ္ျပဳတယ္။ ပရုိပုိဆယ္ေရးတာမ်ား မ်က္စိေတာင္မွိတ္ၿပီး ေရးႏုိင္းတယ္ဆုိပဲ။ သူနဲ ့ေတြ ့တဲ့ အျဖဴေတြက ခင္ဗ်ားတုိ ့လိမ္တာကုိ လိမ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ ့ခံရလုိ ့ရွက္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေဒၚစုကုိ မ်က္ရည္စက္လတ္နဲ ့တုိင္ၾကသတဲ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလုိ ဆုေတာင္းေပးခ်င္ပါတယ္။ ဟသၤာတ ထြန္းရင္ သီးခ်င္ထဲကလုိ တနယ္တေက်းမွာ လိမ္မာစမ္းပါသားေရဆုိၿပီးေတာ့...။

အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ရဲ  ့အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေရးနဲ ့အၾကမ္းမဖတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ႏုိဘယ္ဆုပုိင္ရွင္ႀကီး စတဲ့ႀကီးေတြမ်ားစြာကို ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဥေရာပမွာ ဟန္ဂရီးဂ်က္၊ မက္ေဒါနာ နဲ ့ ေကအက္ဖ္စီ စားၿပီး ကုိကာကုိလာေသာက္ပါေတာ့မယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၄-ႏွစ္ ေတာင္ မစားရဘူးဆုိေတာ့။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္းမွာ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေရးေတာင္းရတာ အာေျခာက္လုိ ့ကုိကာလာေသာက္ၿပီး အပန္းေျဖေနပါၿပီဗ်ာ။

Kill Them

ၲၲပြဲကေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းလာၿပီ။ အစုိးရက တပ္ကုိ သုံးၿပီးဆုိေတာ့ ဒိ့ထက္ပိုၿပီးအၾကမ္းဖတ္လာမွာပဲ။ ကုလားဆုိတဲ့လူေတြက ရခီးေတြထက္ပုိၿပီး သတၲိရွိတယ္။ ေသမထူး ေနမထူး တုန္ ့ျပန္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့သူတုိ ့က လူနည္းစုျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ ေမ့သြားပုံရတယ္။


ဒီလုိအၾကမ္းဖတ္တိုက္ခုိက္လုိ ့သူတုိ ့အတြက္ ဘာရႏိုင္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့ေတာင္းဆုိေနတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဴိးနဲ ့ကုိယ္ပုိင္နယ္ေျမကို အလြယ္တကူေပးလာမယ္လုိ ့မွတ္ယူပုံရတယ္။ ဒီပုံစံကုိ ေထာင့္ေပါင္းစုံက မြတ္စလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက လုိခ်င္ေနတယ္။ ကိုျမေအးေတာင္လုိခ်င္ေနပုံရတယ္။

လက္ရွိအစိုးရက တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံနဲ ့အပစ္ရပ္တာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလက္မွတ္ထုိးတာေတြ ရွိေပမဲ့ ထုိင္းနဲ ့ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္က မြတ္စလင္လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့ေတြကိုေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳတာကုိေတြ ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့လည္း အျခားအဖြဲ ့ေတြလုိ လုိခ်င္လုိ ့ဒီလုိဖန္တီးေနတယ္လုိ ့ ယူဆရတယ္။ ကုလားက ကုလားကုိခ်စ္တယ္။ သူတုိ ့က ညီတယ္။

ကုလားဟာ လုိခ်င္တာရဖုိ ့ဆုိရင္ ေအာက္လမ္းနည္းေတြကုိသုံးတာမ်ားတယ္။ သတိေတာ့ထားၾကပါ။ သူတုိ ့လုိခ်င္တာကိုေပးလိုက္ရင္ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္က အမ်ဴိးသမီးေတြ ေက်ာက္နီေမာ္ကလုိ ဖင္ခ်ခံရၿပီး လည္ပါအလွီးခံရလိမ့္မယ္။ ကုလားအင္အားက တျဖည္းျဖည္းနဲ ့မ်ားေနၿပီ။ ထုိင္းေတာင္ပုိင္းက ျဖစ္ရပ္လုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ျဖစ္လာေနၿပီ။

စစ္တပ္က ကုိယ့္လူမ်ဴိးအခ်င္းခ်င္းဆႏၵျပေတာ့ ပစ္သတ္တယ္။ ကုလားၾကေတာ့ မပစ္ရဲသလုိျဖစ္ေနၿပီ။

ဘဂၤါလီကုလားေတြကုိ ေမာင္းထုတ္ဖုိ ့အခ်ိန္တန္ၿပီ



ကုလားထြန္းခင္



ကုလားေတြလြန္လာၿပီ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာ ကုိယ့္လူမ်ဴိးကုိ ေစာ္ကားတာပဲ။ ဒါအၾကမ္းဖတ္မႈပဲ။ ဘယ္သူမွားတယ္မွန္တယ္ဆုိတာကုိ မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့အမ်ဴိးကိုထိေတာ့ အမ်ူိးဘက္ကပဲ လိုက္ရမွာပဲ။ ဒီဘဂၤါလီေတြ ေမာင္ေတာကေန ေမာင္းထုတ္ပစ္ပါ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ ့လက္သံဘယ္ေလာက္ေျပာင္လဲဆုိတာကို ဒီေနရာမွာ ျပဖုိ ့လုိေနၿပီ။

ဘာႏုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္တာတုိ ့ဘာတုိ ့မၾကားခ်င္ဘူး။ အစုိးရအာဏာၿမဲေအာင္လမ္းလႊဲတာလည္း လာၿပီးမေျပာၾကနဲ ့။ ဒီကုလားေတြ ကုိယ့္ေျမကုိယ့္ေရမွာလည္း လာၿပီးခုိလႈံေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာ္ကားတယ္။ ဒါကိုလက္ခံတဲ့လူတုိင္း အဖြဲ ့အစည္းတုိင္း တစ္ေန ့ၾကရင္ ကုလားေတြ ခင္ဗ်ားတို ့ေခါင္းေပၚကိုတက္လာလိမ့္မယ္။ အခုလည္း လာေနၿပီ။

တရုတ္နဲ ့ကုလားေတြကို ေငြယူၿပီး မွတ္ပုံတင္လုပ္ေပးတယ္။ ျပည္ဝင္ခြင့္ေပးတယ္။ ေနထုိင္ခြင့္ေပးတယ္။ အခု ျပည္ပမွာအေၾကာင္းအမ်ူိးမ်ဴိးနဲ ့ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္စစ္ေတြၾကေတာ့ ဗီဇာမေပးခ်င္ဘူး။ ဒီလုိလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ အခု ကုလားေတြ ေစာ္ကားေနၿပီ။ ေနာက္ဆုိရင္ ဘယ္လူမ်ဴိးေတြလာအုံးမလဲ မသိဘူး။

ဘဂၤါလီေတြ ခင္ဗ်ားတုိ ့ရဲ ့သမီးကုိ မုဒိမ္းက်င့္တာတင္မကဘူး လည္လွီးခဲ့ၿပီးပီ။ ဘယ္ေလာက္အသည္းနာစရာေကာင္းလဲ။ သူမ်ားကုိ လုပ္ေတာ့ ပါးစပ္တိတ္ေနတယ္။ သူတုိ ့ကုလားဆယ္ေယာက္ေလာက္ ေသေတာ့ ထ လာၾကတယ္။ အဲဒါ ကုလားဟာ ကုလားကုိခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ ျပတာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ ့လည္း က်ေနာ္တုိ ့အမ်ဴိးဘက္က မွားမွားမွန္မွန္ ကာကြယ္ဖုိ ့တာဝန္ရွိတယ္။

ဒီအတုိင္းပဲ ဆက္သြားမွာလား

ဒီအတုိင္းပဲေနၿပီး ၂၀၁၅-အထိေစာင့္မွာလား။ ေထာင္ထဲက က်န္ရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအေရးေတြကုိ ေမ့သြားၿပီလား။ တစ္တုိင္းျပည္လုံး အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး မလုပ္ပဲ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ပြဲေတြကုိ ေထာက္ခံေတာ့မွာလား။

ဆႏၵျပပြဲေတြ ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စုကုိ စုစည္းၿပီး ႏုိင္ငံေရးေတာင္းဆုိသံ တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသင့္ေနၿပီ။ ဒါကေတာ့ ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရကုိ အယုံအၾကည္မရွိတဲ့ အသံျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ကုိ က်င္းပၿပီး အစုိးရအသစ္ တစ္ခု တင္သင့္တယ္လုိ ့ျမင္တယ္။ အစုိးရဟာ အရည္အခ်င္းနဲ ့အရည္အေသြးမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ထင္သေလာက္ခရီးမေရာက္ခဲ့ဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့ဘူး။ သူတုိ ့ဘာေတြမ်ား သိသိသာသာေျပာင္းလဲခဲ့လဲဆုိတာကုိ ရွာၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဒါကုိ က်ေနာ္တုိ ့အတိုက္အခံေတြက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးဆက္ၿပီး လုပ္အုံးမွာလားလုိ ့ေမးရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။

ဦးသိန္းစိန္က လာၿပီးပူေပါင္းေဆာင္ရြက္ရင္ ေနရာေပးမယ္လုိ ့မေျပာခဲ့ဘူး။ ေပးလည္းမေပးခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္ဘက္ကပဲ ပူးေပါင္းေဆာက္ရြက္ခဲ့ရတယ္။

အေမစုနဲ ့အန္အယ္ဒီတုိ ့လႊတ္ေတာ္ထဲကုိ ေရာက္ေနလုိ ့ အစုိးရကုိ အားနာေနသလားလုိ ့ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပြင့္လင္းလူ ့အဖြဲ ့အစည္းကန္ပိန္းေနာက္ကိုပဲ အသည္း အသန္လုိက္ၿပီး ေထာင္ထဲက ကုိယ့္မိတ္ေဆြအတြက္ ေမ့ေနသလုိျဖစ္ေနၿပီ။ အလုပ္သမားေတြက ဆႏၵျပလည္း သူတုိ ့ပါတယ္။ ပြင့္လင္းတာလည္း မလြတ္ဘူး။ ကုလားနဲ ့ရခီး သတ္ၾကလည္း ၀င္ၿပီး အာတယ္။ လယ္သမားကိစၥမွာလည္း လယ္သမားက ဦးမေဆာင္ရပဲ ဘာမဟုတ္တဲ့ လူက ၀င္ၿပီး မုိက္ကုိင္တာက သဘာ၀မက်ဘူး။ ကုိယ့္အသံကုိ ကုိယ္က မေျပာပဲ သူမ်ားေတြ အုပ္စုအုပ္စုလုပ္တုိင္း ၀င္ပါတာက ႏုိင္ငံေရးသမား (သုိ ့) အတုိက္အခံမဟုတ္ေတာ့ပဲ Role ေပ်ာက္္ေနသလုိျဖစ္ေနၿပီ။ အျပစ္တင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျမင္ေတြ ့ေနရတာကုိ ေျပာေနတာပါ။

အတုိက္အခံဆုိတာ အစုိးရရဲ  ့ေပၚလစီအမွား လုပ္ရပ္အမွားေတြကုိ ေထာက္ျပၿပီး ကုိယ္အာဏာရလာေအာင္လုပ္ရတယ္။ ဒါက အတုိက္အခံရဲ  ့အလုပ္။ အတိုက္အခံက အစုိးရ၀န္ႀကီးနဲ ့ေတြ ့ၿပီး သူတုိ ့အလုပ္ကုိ ေအာင္ျမင္လာေအာင္ ကူညီေနတာကေတာ့ အင္မတန္မွားတယ္။

လက္ရွိအေနအထားမွာ ျပည္သူလူထုက မရဘူးတဲ့အခြင့္အေရးေလးရလာေတာ့ မျပရဲျပရဲနဲ ့ဆႏၵေတြျပလာတာက အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကုိ အသုံးခ်ၿပီး အစုိးရကို ျဖဳတ္ခ်လို ့ေတာင္ ရတယ္လုိ ့ထင္တယ္။ အယုံအၾကည္မရွိတဲ့အဆုိကို ဆႏၵျပတဲ့လူေတြပါးစပ္ထဲကုိသာထည့္

ေပးလုိက္ႏုိင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမယ္။ အဓိကအစုိးရရဲ  ့အရည္အခ်င္းမရွိတာေၾကာင့္ အခုလုိျဖစ္ေနတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းမျဖစ္စေလာက္လုပ္တယ္။ အက်ဥ္းသားဆုိလည္း မျဖစ္စေလာက္လႊတ္တယ္။ အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာလည္း လူလည္က်ၿပီး အာဏာယူထားတယ္။ အရင္တုန္းကလူေတြႀကီးပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစုိးရသက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေဒၚစုကုိပဲ အပါခ်ဳိင္လုိက္ႏိုင္တာပဲ အဓိက ေအာင္ျမင္မႈ ့လုိ ့ေျပာရမလုိျဖစ္္ေနၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အတုိက္အခံေတြလည္း အတုိက္အခံမဟုတ္္ေတာ့ပဲ အကုန္ကုန္းခံတဲ့လူေတြလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဦးသိန္းစိန္နာမည္ရလာတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။

ဒီအတုိင္းသာဆက္ျဖစ္ေနရင္ ဒီအတုိင္းသာဆက္သြားေနရင္ အခ်ိန္ကာလတုိတုိအတြင္းမွာ လုိခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ကုိမေရာက္ပဲ လိပ္ကုိ ခ်ဳိင္းေထာင့္တပ္သလုိျဖစ္ေနမွာပဲ။ နဂုိကတည္းက ေႏွးေနပါတယ္ဆုိမွ အတုိက္အခံက ျမန္လာေအာင္တြန္းအားမေပးပဲ ခ်ဳိင္းေထာင့္တပ္ေနတယ္။ ဘယ္မွာလဲ ေပၚလစီအမွားေတြကို ပါလီမန္ထဲမွာ ေထာက္ျပၿပီး ျပင္ႏုိင္ခဲ့လဲ။ ဘယ္မွာလည္း တစ္တုိင္းျပည္လုံးအပစ္ရပ္ႏုိင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရခဲ့တာရွိလဲ။ ဦးေအာင္မင္းလုပ္တာ အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္ေနတယ္။ တယ္တမ္း ရုိးသားတယ္ဆုိရင္ တစ္တုိင္းျပည္လုံးကုိ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးသင့္တယ္။ အပစ္ရပ္သင့္တယ္။ ဒါပဲ ေၾကျငာစရာရွိတာပဲမဟုတ္ဘူးလား။ ဒါကိုေတာင္မလုပ္ႏုိင္ပဲ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥကို အတုိက္အခံေတြက တြန္းအားမေပးပဲ သူတုိ ့အလုပ္ေတြကုိ ကူညီေနတာက ဘာနဲ ့တူသလဲဆုိရင္ အစုိးရရဲ  ့ေဘာကုိ ၀ုိင္းၿပီးမေနသလုိပဲ။ အားရပါးရ မ ေနတယ္လုိပဲေျပာခ်င္တယ္။

ျပည္ပ မီဒီယာကဆုိရင္ ပုိလုိ ့ေတာင္ဆုိးသလားပဲ။ ေဖ့ဘြတ္စ္ေပၚမွာ ၀န္ႀကီး ၀န္ေလးေတြကို ၿပဳံးျပၿပီး အလြမ္းသည္ေနသလားေတာင္ ထင္မိတယ္။ သိကၡာမရွိတဲ့ လူေတြဘ၀ကို အလုိလုိေရာက္သြားၿပီ။

က်ေနာ္တုိ ့ဘာလုပ္သင့္လဲဆုိတာကုိ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါကေတာ့ အစုိးရလုပ္ရမဲ့အလုပ္ကုိ က်ေနာ္တုိ ့ဘာမွ ကူညီေပးစရာမလုိဘူး။ သူ ့အလုပ္ကိုမွ သူႏုိင္ေအာင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့လူေတြကို က်ေနာ္တုိ ့ကအစုိးရအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳစရာ အေၾကာင္းကိုမရွိဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့အလုပ္က တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ မၿငိမ္မသတ္မႈ  ့ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစုိးရကုိ အယုံအၾကည္မရွိ အဆုိဘက္ကုိသာလွည့္ေပးလုိက္ယုံပဲ။ ဘာမွ သြားၿပီး ေနရာတုိင္းမွာ ပြင့္လင္းလူ ့အဖြဲ ့အစည္းနဲ ့ၾကည္ႏႈးေနစရာအေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးေနတာကိုလည္းေရွာင္သင့္ၿပီ။

အရင္တုန္းက က်ေနာ္ေျပာဘူးတယ္။ ဒါကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ ဒီအတုိင္းပဲ ဆက္ေရြ  ့ပါ။ က်ေနာ္တုိ ့ပါတီစီေပးရွင္းလုပ္ေပးမယ္လုိ ့ေျပာဘူးတယ္။ ဒီပုံစံကုိေထာက္ခံတယ္လုိ ့ေျပာဘူးတယ္။ ဒါေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေထာက္ခံတယ္ဆုိတာ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိပဲ ရွိပါတယ္။ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ေျပာတုိင္း ေခါင္းၿငိမ့္တဲ့လူစားမ်ဳိးေတြေတာ့ မျဖစ္ဖုိ ့လုိတယ္။ ေဒၚစုက သူ ့အလုပ္ကုိ သူလုပ္ေနတယ္။ သူေျပာတုိင္း ျဖစ္ရမယ္ဆုိတာကေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ အခုအတုိက္အခံေတြအားလုံးက အဲဒိအတုိင္းျဖစ္ေနလုိ ့ အခုလုိေျပာေနရတာပါ။

ငပိနဲ ့က်ေနာ္

က်ေနာ္ အခုေနတဲ့ေနရာမွာ ငပိရည္၀ယ္လုိ ့မရဘူး။ မွ်စ္ျပဳတ္နဲ ့ဗဒတ္စာ မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေနတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေငြ ရလုိ ့ပဲ။

ငံျပာရည္စားခ်င္လုိ ့ ေလးနာရီေလာက္ ေမာင္းရတဲ့ ကာကူးလီဆုိတဲ့ ၿမိဳ  ့ကိုသြားရတယ္။ စားခ်င္တဲ့အတြက္ ဒုကၡေရာက္တယ္လုိ ့ေတာ့ မသတ္မွတ္ဘူး။

ကရင္ျပည္နယ္နဲ ့မြန္နယ္စပ္မွာေနတုန္းက အ၀တ္တစ္ထည္ ကုိယ္တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ေပ်ာ္တယ္။ စိတ္မညစ္ဘူး။ မႈးတဲ့လူကလြဲရင္ေပါ့။

ဘ၀ေတြမ်ဴိးစုံမွာ ဒုကၡမ်ဳိးစုံကုိ ခံစားဘူးေတာ့ အခုရတဲ့ဘ၀ကုိ ပ်ားရည္လုိ ့ေတာ့မထင္ပါဘူး။ ေနႏုိင္ပါတယ္။

က်ေနာ့္နားမွာ ဗမာမရွိဘူး။ ဗမာအစားအစာ ငပိမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရေအာင္ ဖန္တီးတယ္။ ဘယ္လုိ ရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားတယ္။

ငပိဟာ က်ေနာ့္အသက္။ ငပိဟာ က်ေနာ့္ဘ၀။ က်ေနာ္ ဒါေတြမရွိပဲ အသက္မရွင္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ထင္တယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ငပိစားၿပီး အသက္ႀကီးလာလို ့ပဲ။

က်ေနာ့္ကုိ ဗီဇာေပးပါ။

Advices

From Kyaw Hlaing Win

Dear readers

Thanks for visiting my controversal blog. I am unable to write anything at this time because I do not have Internet at my new house in leinster in western australia. This issue will be solved in a month. Sorry for your articles you sent to me. I will post them as soon as I have Internet. By the way, I miss all of you. Cheers.