ေခ်ာကလတ္အရသာနဲ ့မရင္းႏွီးသူမ်ား

ထန္းလွ်က္ခဲပဲ စားဘူးတဲ့ခေလးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေခ်ာကလတ္ရဲ ့အရသာကုိ သိမွာလဲ။ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေနၾကာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္ၿပီးေနဖို ့ဆုိတာက အင္မတန္ကို စဥ္းစားရတဲ့အလုပ္တစ္ခုပါ။


ခင္ဗ်ားတုိ ့အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း က်ေနာ့္ဘဝမွာ ထန္းလွ်က္ခဲလည္း စားဖူးသလုိ ေခ်ာကလတ္လည္း စားဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခ်ာကလတ္ေတာ့ သိတ္ၿပီးမႀကိဳက္လွဘူး။ ထားလွ်က္ခဲကမွ ပုိၿပီး ကိုယ့္အတြက္ သင့္ေတာ္သလုိပဲ။ ဒါက က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ပါ။ က်ေနာ့္အႀကိဳက္။

ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ယေန ့ကာလမွာ အေျခအေနဘယ္လုိရွိလဲဆုိေတာ့ မသိဘူး။ လူေနမႈ ့ဘဝေတြကုိေျပာတာပါ။ ေလထဲကေနပဲ အေျခအေနကုိ အကဲခတ္လုိ ့ပဲရတယ္။ ဒါေတာင္ အေတာ့္ကို စုတ္ျပတ္ေနၿပီ။

ထုိင္းႏုိင္ငံဟာ ျမန္မာျပည္ထက္ အေတာ္ေလးကို ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့ႏုိင္ငံျဖစ္တယ္ဆုိတာကို လက္ခံလား။ လက္မခံလုိ ့လည္းမရဘူး။ ျဖစ္္ေနတာဆုိေတာ့ဗ်ာ။

ထုိင္းမွာအေနၾကာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကေန ၆-ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ အလည္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္တယ္။ အဲဒိမွာ ျပသနာက စတာပါပဲ။


အရင္တုန္းက ကိုယ္ေနခဲ့တဲ့ အိမ္အစုတ္ေလးမွာ သတိတရနဲ ့ေလးငါးရက္ေလာက္ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုနဲ ့အတူ ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဟုိတုန္းကေတာ့ အဲဒိအိမ္ကုိ က်ေနာ္က အရမ္းကို ေကာင္းတဲ့အိမ္လုိ ့ထင္တာ။ ေရမီးစုံတယ္။ ပ်ဥ္ေထာင္သြတ္မုိးနဲ့။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခ်မ္းသာၿပီလုိ ့ထင္္ေနတာ။ ေရခ်ဴိးေတာ့လည္း ေရပူေပးတဲ့စက္မလုိပါဘူး။ ခ်ဴိးရတာ အရမ္းေကာင္းတယ္။

တေန ့ေတာ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကေန အဲဒိအိမ္မွာ သြားေနေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ရြံသလုိလုိ၊ ေနခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သလုိလုိျဖစ္လာေရာပဲ။ ေရခ်ဴိးေတာ့လည္း ေအးလုိက္တဲ့ေရ။ ဒါနဲ ့က်ေနာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။ မင္းက ႏုိင္ငံျခားကျပန္လာၿပီး ေစာက္ဖင္ေခါင္းက်ယ္ေနၿပီလားတဲ့…ဆုိၿပီး ကဲ့ရဲ ့တာကုိ ခံရေသးတယ္။ မင္းအရင္တုန္းက ဘယ္လုိမ်ဴိးေနခဲ့လည္းလုိ ့ေမးတယ္။ က်ေနာ္ကေအးလုိ ့ေအးတယ္ေျပာတာကို…ဖင္ေခါင္းက်ယ္တယ္လုိ ့ေျပာစရာလားလုိ ့သူ ့ကုိေမးေတာ့ သူက မေက်နပ္တဲ့အၾကည့္နဲ ့။

ကားစီးေတာ့လည္း သူတုိ ့ကားက အဲယားကြန္းမဖြင့္ထားဘူး။ ဒါနဲ ့က်ေနာ္က အဲယားကြန္းကို ဖြင့္ေတာ့ ကားဆရာက ဒီေကာင္ဖင္ေခါင္းက်ယ္တယ္လုိ ့ထင္ျပန္ေရာ။ ေစာက္ပိုေတြလုိ ့ေျပာတယ္။

က်ေနာ္ဖင္ေခါင္းက်ယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ၾသစေတ်းလ်မွာ ဒိထက္ေကာင္းတဲ့အိမ္၊ ေရ၊ ပူ၊ ေရေအးနဲ ့ အေနၾကာလာခဲ့တာဆုိေတာ့ အက်င့္ပါေနၿပီ။ အခုလုိမ်ဴိး ရုတ္တရက္ အရင္တုန္းက ဘဝကို ျပန္ေတြ ့ေတာ့ အဆင္မေျပခ်င္ဘူး။ သူတုိ ့ကလည္း က်ေနာ့္ကုိ မၾကည္ဘူး။ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ။

အခုတစ္ေလာ အစုိးရက ျပည္ပေရာက္ေတြျပန္လာပါလုိ ့ေခၚေနေပမဲ့ ျပန္တဲ့လူက ေနရာေကာင္းေကာင္းရမွ ျပန္ၾကတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကံေပးေကာင္စီထဲမွာ ပါတဲ့လူေတြေလာက္ပဲ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကေန ျပန္ၾကပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ မျပန္ပါဘူး။ ဒီအထဲမွာ ထုိင္း မေလးနဲ ့စကၤာပူမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတဲ့လူေတြေတာင္ မျပန္ပါဘူး။ ဒါေတာင္ သူတုိ ့ကသာမန္အလုပ္သမားေတြပဲျဖစ္တယ္လုိ ့ဆုိပါစို ့။ တကယ့္ကို ခ်မ္းသာပညာတတ္ေနတဲ့ လူေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကေန ျမန္မာျပည္မွာ ျခင္ကိုက္ခံၿပီး ျပန္ေနပါ့မလားဆုိတာက ေတြးစရာတစ္ခုပါ။ မေနပါဘူး။ ျခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံျခားထက္သာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျပန္ပါလိမ့္မယ္။

ရုိးရုိးသားသားေျပာရင္ က်ေနာ္ေတာင္ ကို္ယ့္အတြက္မကို္က္ဘူးဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွတုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလည္ေလာက္ပဲ သြားမွာပါ။

အထက္ကေျပာတဲ့ ထန္းလွ်က္ခဲပဲ စားဖူးတဲ့လူေတြအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေခ်ာကလတ္မစားဘူးတဲ့ လူေတြရွိတယ္။ ဆုိလုိခ်က္က ႏုိင္ငံျခားရဲ ့အရသာကိုမခံစားဘူးတဲ့လူေတြပါ။ လက္ေတြ ့ၾကၾကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေနဘူးတဲ့လူေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီလူေတြကေတာ့ ေျပာမွာေပါ့…ႏုိင္ငံျခားကေကာင္ေတြ ဖင္ေခါင္က်ယ္တယ္လုိ ့။

က်ေနာ္တုိ ့မက်ယ္ပါဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတုိ ့မွ ေခ်ာကလတ္ေကာင္းေၾကာင္း မသိတာကိုးလုိ ့ပဲေျပာရမွာပဲ။


သူတုိ ့ကိုလည္းအျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး။


လူ ့သဘာဆုိတာက အရမ္းကိုသာေနတဲ့ဘဝမွာ အေနၾကာလာရင္ အလုိလုိအက်င့္ပါလာတယ္ဆုိတာကို ေျပာခ်င္လုိ ့ပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ေခ်ာကလတ္မစားဘူးတဲ့လူေတြ အျမင္ၾကည္လင္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတာကုိ စဥ္းစားလုိ ့ကိုမရဘူးျဖစ္္ေနတယ္။

သေဘာတူတူ မတူတူ ေျပာၾကည့္တာပါ။