ေဒါ္စုခ၇ီးထြက္မဲ့ဟာက ေနာက္ဆုံးပိတ္ အိတ္နဲ ့လြယ္တာမ်ဴိးျဖစ္ေစခ်င္ပီ။

ဦးေက်ာ္သူက ဘုန္းႀကီးနဲ ့ယွဥ္ၿပီး သတိလက္လြတ္ထုိင္မိတာ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါကုိပုံႀကီးေတာ့ မခ်ဲ  ့သင့္ပါဘူး။ ဦးေက်ာ္သူကုိ နအဖက သိတ္ၿပီး ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကုိအေၾကာင္းျပၿပီး ေထာင္ထဲ ဖမ္းထည့္လုိက္အုံးမယ္။ အ၇မ္းအ၇မ္းမလုပ္ၾကနဲ  ့ေဟ့။ တစ္လက္စတည္း ေဒါ္စုခ၇ီးထြက္မဲ့ဟာက ေနာက္ဆုံးပိတ္ အိတ္နဲ  ့လြယ္တာမ်ဴိးျဖစ္ေစခ်င္ပီ။ ျပည္ထဲေ၇းကလည္း ပါတီကို မဖ်က္၇င္ ဖမ္းၿပီးေထာင္ထဲထည့္မဲ့ပုံပဲ။ အခုခ၇ီးစဥ္မွာ လူနဲနဲဆူတာနဲ ့ဖမ္းဖုိ ့အခြင့္အလမ္း၇သြားႏုိင္တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါ့။ ဥပေဒကုိ မလုိက္နာလုိ ့ ဘာညာဆုိၿပီး ဖမ္းႏုိင္တယ္။ ဒီတစ္ခါဖမ္းၿပီးထည့္၇င္ ေဒါ္စုဘဝ နိ၈ုံးခ်ဴပ္ၿပီ။ အသက္က ၆၆-ဆုိေတာ့။ နအဖက သိတဲ့အတုိင္း တစ္ခါဖမ္း၇င္ အနည္းဆုံး ငါးႏွစ္ပဲ။ ၇ဝ-ေက်ာ္၇င္ေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း ေခါင္းက သိတ္ၿပီးေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဒလုိင္းလာမားေတာင္ အနားယူးသြားၿပီ။ အသက္ ၇၃-လား ဘာလားမသိ။  အခုခ၇ီးစဥ္မွာေတာ့ ေဒါ္စုအေနနဲ ့ လူထုကုိ လမ္းေပါ္တက္ေအာင္ ျပတ္ျပတ္သားသား တ၇ားေဟာသင့္ၿပီ။ အခ်ိန္သိတ္ၿပီးမ၇ွိေတာ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါမွ မေအာင္ျမင္၇င္ အန္အယ္ဒီလည္း ပ်က္ၿပီဆုိတာ မေမ့ၾကပါနဲ  ့။ က်ေနာ္တုိ  ့အားကုိးပါတယ္ ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ လူထုက ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာမဲ့ေန ့ ဦးေဆာင္မဲ့ေန ့ကုိ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ အန္အယ္ဒီက ေခါင္းေဆာင္ေတြမွန္သမွ် လမ္းမေပါ္မွာ ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္၇င္ လူထုက အေနာက္က လုိက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘဘတုိ ့လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္လည္း တြန္းလွည္းနဲ  ့ပုိ ့မဲ့လူ ဆုိက္ကားနင္းေပးမဲ့လူေတြတပုံႀကီး ၇ွိပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပါ္ကေ၇း၇လုိ ့ဒီေလာက္ပါပဲ။ ခင္မင္စြာျဖင့္ ဘုန္းေက်ာ္။

From Inside Burma

ဒီေန႕ ၂၇.၆.၂၀၁၁ မႏၱေလးျမိဳ႕ မဟာေအာင္ေျမ ေက်ာက္မ်က္ေစ်းထဲမွာ


ျဖစ္ပြားခဲ႔တာပါ။ ေက်ာက္ပြဲစားတစ္ေယာက္ကုိ လည္ပင္းညစ္ျပီး

၀ုိင္းထုိးတာပါ။ အျဖစ္အပ်က္က ဒီလုိပါ



ကုိေမာင္ (အမည္လြဲ)က အဲဒီ တရုတ္ေတြဆီမွာ ေက်ာက္ျပခဲ႔ပါတယ္

ၾကိဳက္ေစ်းမရလုိ႕ ျဖဳတ္ခဲ႔ပါတယ္။ေနာက္၀ယ္လက္ တစ္ေယာက္ကုိ ျပေတာ႕

ပုိေပးလုိ႕ ေရာင္းလုိက္ပါတယ္။အဲဒါကုိ မေက်နပ္လုိ႕ သူတုိ႕ထုိင္တဲ႔

အခန္းေရွ႕ ျဖတ္သြားေတာ႕ အခန္းထဲကုိ ေခၚျပီးေတာ႕ တစ္ေယာက္က လည္ပင္းညစ္ျပီး

က်န္ေလးေယာက္က ၀ုိင္းထုိးတာပါ။ အဲဒါကုိ မေက်နပ္တဲ႔ အတြက္ ေဘးမွာ ရွိတဲ႔

ျမန္မာေတြက အခန္းထဲ၀င္ျပီးေတာ႕ ျပန္ရိုက္ပါတယ္ ဖန္ခြက္ ေတြနဲ႔

၀င္ရိုက္လုိ႕ တရုတ္ႏွစ္ ေယာက္ကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒဏ္ရာရသြားပါတယ္။

အခန္းပုိင္ရွင္က အခန္းတံခါး ေတြ အပိတ္္ျမန္သြားလို႕ သက္သာ

သြားတာပါ။အခန္းတံခါးပိတ္သြားေတာ႕ ေက်ာက္ခဲေတြ နဲ႔ ဆက္ထုပါတယ္။

မိနစ္ပုိင္းအတြင္း မွာ ေက်ာက္၀ုိင္းတစ္၀ုိင္းလုံးနီးပါးေရာက္လာပါတယ္။

အခန္းကုိ ၀ုိင္းထားတဲ႔ လူအုပ္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။၄၀၀

ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ ခဏေနတာ႕ ရဲေတြေရာက္လာပါ တယ္။ရဲေတြ ၀င္တားပါတယ္

မရပါဘူး။



ျမိဳ႕နယ္မွဴး ကုိယ္တုိင္လုိ္က္လာတာပါ မရပါဘူး။ေနာက္ ေတာ႕

ရဲမင္းၾကီးေ၇ာက္လာပါတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္ လူေတြကြယ္ေနလုိ႕ မျမင္လုိက္၇ပါဘူး။

ေနာက္ေတာ႕ ရဲေတြက ကားေတြ နဲ႕ ထပ္ေရာက္လာျပီး တရုတ္ေတြကုိ

ေခၚထုတ္သြားပါတယ္ တရုတ္ တစ္ေယာက္ကုိ ရဲေလးေယာက္က ဒုိင္းနဲ႕ကာျပီး

ေခၚထုတ္သြားပါတယ္ တစ္စီးကုိ ႏွစ္ေယာက္တင္သြားတာပါ။ အဲခ်ိန္မွာ

ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကုိဆုိပါတယ္ ျပီးေတာ႕ ျမန္မာေတြ ေခါင္းငုံမခံဘူးကြ

ဆုိျပီးေတာ႕ ခဲနဲ႕ ထပ္ထုပါတယ္ ရဲေတြ လုိက္ေတာ႕ လူအုပ္ခြဲပါတယ္ ျပီးေတာ႕

လူျပန္စုပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ သူတုိ႕ေတြကုိ ေခၚထုတ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ရဲေတြေခၚထုတ္သြားျပီးေတာ႕ အရွိန္မေသ ေသး တဲ႔ လူအုပ္ၾကီး အခန္းကုိ

ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ က ၄ နာရီေက်ာ္

ၾကာပါတယ္။ေန႔လည္တစ္နာရီေက်ာ္တဲ့အထိ လူအုပ္မကြဲေသးပါဘူး။







အေပၚမွာေျပာျပခဲ႔တာေတြက သိေစခ်င္ယုံပါ....



ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အခုလိုအဓိကရုဏ္း ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြကိုပါ......



လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၄ ႏွစ္က ၀ိုင္းထဲမွာ တရုတ္ေတြ မရွိဘူး။ ေနာက္ပုိင္း တရုတ္ေတြ

ေရာက္လာပါတယ္။ သူတုိ႕ ေရာက္စက ထုိင္စရာအခန္းေတာင္ မရွိပါဘူး။ သူတုိ႕ကုိ

ေရာင္းတဲ့လူလဲမရွိပါဘူး။ သူတုိ႕ကပစၥည္းတန္းဖုိးထက္

ေစ်းပုိေပးျပီး၀ယ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာ

လူမ်ိဳးုတို႕ထုံးစံအတုိင္း သူတုိ႕အခန္းထဲကုိေခၚထုိင္ခုိင္းပါတယ္။ပထမေတာ့

အခန္းပုိင္ရွင္ေတြ ကတရုတ္ေတြ၀ယ္ရင္ ေရာင္းတဲ႔လူဆီက မုန္႕ဖုိးဆုိျပီးေတာ႕

ေတာင္းပါတယ္။ေနာက္ပုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ တရုတ္ေတြ

ေရာက္ျပီး ၇လေလာက္အၾကာမွာ ျမန္မာ ၀ယ္လက္ေတြ မရွိသေလာက္ ရွားသြားပါျပီ။



တရုတ္ေတြ ေစ်းေပးရင္ တန္ဖုိးေလွ်ာ႕ျပီးေပးလာပါတယ္။ အခန္းပုိင္ရွင္ေတြက

သူတုိ႕အခန္းက တရုတ္က ေက်ာက္၀ယ္ရင္ ေရာင္းရေငြရဲ႕ ၂% ျဖတ္လာပါတယ္။

ျဖတ္ယုံတင္မကဘူး တရုတ္ေတြက ကလိမ္ကက်စ္လုပ္၇င္

ေခါင္းေရွာင္ပါတယ္။တရုတ္ေတြက ေစ်းေပးလုိ႕ ပြဲစားက ေက်ာက္အပ္ထားျပီး

ပုိင္ရွင္ကုိသြားေမး ပုိင္ရွင္က ေ၇ာင္းဆုိေတာ႕ ပြဲစားက

ပစၥည္းအပ္ျပီဆုိေတာ့မွ တရုတ္ေတြ က ေက်ာက္ကုိမယူေတာ့တာေတြ

လုပ္လာပါတယ္။အဲဒါ ခဏခဏ ျပသာနာ ျဖစ္လာပါတယ္။အဲလုိေတြေၾကာင္႕ လြန္ခဲ႔တဲ႔

တစ္ႏွစ္ခြဲက ပြဲစားတစ္ေယာက ္ ေထာင္တစ္ႏွစ္က်သြားပါတယ္။ ျပီးခဲ႕အပတ္က

ပြဲစား တစ္ေယာက္ က ေက်ာက္ေတြသြားျပေတာ႕ ျမန္မာေငြ မပါလုိ႕ တရုတ္ေငြ ၂၀၀၀၀

ေပးပါတယ္ ပြဲစားက ပစၥည္းအပ္ေတာ့ မယူေတာ့ပါဘူး။ပထမက နစ္နာေၾကး ျမန္မာေငြ

၂၀၀၀၀ ဘဲေပးပါတယ္ ေနာက္အက်ိဳးေဆာင္ေကာ္မတီက ၾကား၀င္ ညိွေပးလို႔

၂သိန္းခြဲနဲ႔ ျပီးသြားတာပါ။



အခုလုိ ျဖစ္လာေတာ႕ တရုတ္ေတြ အကုန္ျပန္ေျပးသြားပါတယ္ ။၀ုိင္းထဲမွာ

၀ယ္မယ့္လူမရွိေတာ႕ပါဘူး။ေက်ာက္သမားေတြ ဘာဆက္လုပ္၇မွာလဲ။ သူတုိ႕အေပၚမွာဘဲ

မီခုိရမွာလား။



သူတုိ႕ မရွိရင္ ဆက္လုပ္လုိ႕မရေတာ႕ဘူးလား။အခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတုိ႕မရွိရင္

လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ထုိင္းဝယ္လက္ေတြရွိပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ေျမမွာ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ပစၥည္းကို

ကုိယ့္စိတ္ၾကိဳက္ေရာင္းခ်လို႔မရတာ ျဖစ္သင့္ပါသလား။ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ဆီမွာ

ဝယ္တဲ့သူ သူတို႔ပဲရိွတယ္ဆိုျပီး လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနတာကို

ျငိမ္ခံေနသင့္ပါသလား။ ျမန္မာနိုင္ငံက ထြက္တဲ့ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို ဝယ္တာ

တရုတ္ပဲျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမ်ိဴးမွာ ဘယ္သူ႔ေတြမွာ တာဝန္ရိွပါသလဲ။

ပိတ္ဆို႔ခံထားရတဲ့ နုိင္ငံလား?? ပိတ္ဆို႔တဲ့ နိုင္ငံမွာလား?? ၾကာရင္

ျမန္မာလူမ်ိဴးေတြပိုင္တဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံဆိုတာ ေပ်ာက္သြားနိုင္ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ အစိုးရေရာ ျပည္သူေတြေရာ စီးပြားေရးသမားေတြေရာ

အားလံုးပူးေပါင္းျပီး အေျဖရွာျပီး ျပဳျပင္သင့္ပါျပီခင္ဗ်ာ….

Thanks for sender

Many Apologies to ALL

-ီးပဲ နအဖေကာ အတိုက္အခံေကာ ဆုိတဲ့စာနဲ  ့ပက္သက္ၿပီး တုန္ ့ျပန္မွဴ  ့အမ်ဴိးမ်ဴိး ၾကားခဲ့ဖတ္ခဲ့ ၇ပါတယ္။ လူအမ်ားကေတာ့ အေတာ္၇ုိင္းတယ္လုိ  ့ေျပာပါတယ္။ အ၇က္မွဴးၿပီးေ၇းလုိ ့ ဒီလိုျဖစ္သြားခဲ့ တာကုိေတာင္းပန္ပါတယ္။ အႏူးအညြတ္ကုိေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဒီလုိမဆဲေတာ့ပါဘူးလုိ ့ စာဖတ္သူအားလုံးအား အသိေပးပါသည္။ တခါတေလေတာ့လည္း ဒီလုိျဖစ္တက္ပါတယ္။ လူ ့သဘာဝေလ။ ဒီလုိေတာင္းပန္ျဖစ္လာေအာင္ ေစ့ေဆာ္ေပးတဲ့ အေမ၇ိကန္ျပည္ေထာင္စုေန ကိုေနဝင္း (ABSDF ႏွင့္ လူ ့ေဘာင္သစ္ပါတီဝင္) အားအထူးပင္ေက်းဇူးတင္၇ွိပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။ ခြင့္လြတ္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ 

ေနာက္အပတ္ေဖာ္ျပမည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား-

၁။ ပိတ္ေလ ငတ္ေလမုိ ့ ဖြင့္ေပးၾကပါ။  

၂။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ႏွင့္ အေဝမတည့္မူ ့မ်ား

Phone Kyaw's Statement

နယ္စပ္ကုိ လာရင္ ေခါင္းျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့လူမ်ားခင္ဗ်ား။ ဘယ္ေတာ့မွ နယ္စပ္ကုိ လာမွာ မဟုတ္ဘူးကြ..။

နယ္စပ္တစ္ခုတည္း လည္စရာရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္အႏၱရာယ္ကုိ ကုိယ္ေရွာင္တာအေကာင္းဆုံးပဲ။ မင္းတုိ႔လည္း ၾသစေတ်းလ်ေရာက္ရင္ ငါ့ဆီလာလည္ၾကပါ။

မင္းတို႔ကုိ ပတ္ပတ္ႏွပ္ႏွပ္ေ၀ဖန္လို႔ မႀကိဳက္ဘူးဆုိရင္ ငါ့ေရးတဲ့စာေတြကုိ လာမဖတ္ၾကနဲ႔။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ အျမင္တူခ်င္မွ တူမွာေပါ့။ ယဥ္ေက်းခ်င္မွ ယဥ္ေက်းမွေပါ့။ ဆဲတာကုိ မႀကိဳက္ရင္ အဆဲမခံရႏုိင္ေအာင္ေနရတယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ့ကို လုပ္တဲ့ေကာင္ေတြအားလုံးက ထမင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားရတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ အမ်ားစု။ အခု ခံရတာက ငါတုိ႔လုိ႔ ႏုိင္ငံျခားကေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္းက ငါတုိ႔အမ်ိဳးေတြ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြကြ။ NLD ကုိၾကည့္...ဒီလူေတြထဲမွာလည္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔တာေၾကာင့္ ခံရတဲ့လူေတြတပုံႀကီးရွိတယ္။

ကိုယ္မွားတာကို မ်က္စိပိတ္ၿပီး ျငင္းေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ မင္းသားမလုပ္ရလုိ႔ ပတ္မႀကီးထုိးေဖာက္ၾက သလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။

သတ္မယ္ျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေတြ သတိထားဖုိ႔က မင္းတုိ႔ သတိၱရွိရင္ ငါ့လုိနာမည္တပ္ၿပီးေရး။ မင္းတုိ႔ပဲ အရင္ေသမလား ငါပဲ ေသမလားဆုိေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။

တခ်ဳိ ့လူေတြက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာရင္ သိတ္ၿပီး နား၀င္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ရြယ္တူခ်င္းဆဲရင္ လည္း သိတ္ၿပီနာတာမဟုတ္ဘူး။ ငယ္တဲ့သူက ႀကီးတဲ့သူကို ဆဲၿပီးဆုိရင္ အရမ္းနာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆဲ ေနတာပဲ။ က်ေနာ္ဟာ ဗုဒဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ပါ။

ငရဲႀကီးမွာေတာ့ေၾကာက္တယ္။ အျပင္မွာ ဘယ္ေတာ့မွႀကီးတဲ့လူကို မဆဲခဲ့ဘူး။ သူထုိးရင္ေတာင္ခံခဲ့တယ္။ ျပန္မလုပ္ဘူး။ ဒီေလာက္ယဥ္ေက်းတဲ့လူပါ။

ဒါေပမဲ့ အခုဟာက ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ေနတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ တုိင္းျပည္ကုိ အဓိက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္မဲ့လူေတြျဖစ္တယ္။ ဒီလူေတြကုိေတာ့ ဆဲသင့္ရင္ဆဲရတယ္။ ထုိးသင့္ရင္ထုိးရတယ္။

၈၈၈၈ ေမးဂရုက ထုတ္ေပးပါလို႔ေျပာတဲ့လူေတြထဲမွာ လူ႔ေဘာင္သစ္က အတြင္းေရးမႈ ခင္ေမာင္တင့္ဆုိတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္တစ္ေကာင္ပါတယ္။ ဒီေကာင္က ေက်ာ္စြာေမာ္လုပ္လုိက္။ တူေမာင္ညိဳလုပ္လိုက္။ တခ်ိန္လုံး ကုိယ့္နာမည္ေတာင္ကုိယ္ မေဖာ္ရဲဘူး။ ဒါလားႏုိင္ငံေရးသမား။

ဒီလုိ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္လူေတြမ်ားေနလို႔ တုိင္းျပည္က ဒီလုိျဖစ္ေနတာပဲ။

အခု ဘုန္းေက်ာ္ဆဲတာကုိ အေတာ္နာၾကတယ္။

က်ေနာ္ေလးစားရတဲ့ ကုိေအာင္သူၿငိမ္းေတာင္ က်ေနာ့္ကို ျပန္ၿပီ ဆဲၿပီ။ ဒါမ်ဳိးျဖစ္ရမွာ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့။
ေပၚတင္ ပါးစပ္နဲ႔ ခ်တာ ကုန္က်စရိတ္မရွိဘူး။ လက္နဲ႔ဆုိရင္ ကုန္က်စရိတ္ရွိတယ္။

မနက္ဖန္အလုပ္သြားမယ္။ တစ္ပတ္တိတိ စာမေရးႏုိင္ပါ။ မဆဲႏုိင္ပါ။

အားလုံးနားလည္ဖုိ႔က လူမုိက္သိတ္ၿပီးမလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔။ အုပ္စုနဲ႔ ဂန္မက်ယ္ပါနဲ႔။ ဒါက လူေပါေတြရဲ ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။

ငါက ႏုိင္ငံေရးသမားလုိ႔ ငါ့ကုိငါ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာခဲ့ဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ေျပာေနတာျဖစ္တယ္။ ဆဲေနတာျဖစ္တယ္။ မုန္းလုိ႔မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ က်ေနာ္နာမည္နဲ႔ အတိအက်ျပာမယ္။ ဘုန္းေက်ာ္ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိရုိင္းရလဲဆုိတာ။ RFA က ကုိေဇာ္မုိးေက်ာ္၊ ABSDF ဗဟုိေကာ္မတီေဟာင္း ကိုပိန္၊ ၾသစေတ်းလ်က ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္း ကိုထူးေက်ာ္၊ ကိုထူးခ်စ္တုိ႔ က်ေနာ့္ရဲ ့မိဘေတြေတာင္ပါတဲ့ ဆဲနည္းနဲ႔ ေပၚတင္ဆဲခဲ့ဘူးတယ္။ ဒီလူေတြအားလုံးက က်ေနာ့္လူရင္းေတြပဲ။ ကိုထူးခ်စ္ကေတာ့ ခ်စ္ဆဲေလးေပါ့။ ဆဲတာကို သူတုိ႔ပဲ သင္ေပးခဲ့တယ္။ ရုိင္းေအာင္သူတုိ႔ပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္ေရွ ့မွာ မဆဲတဲ့လူေတြတစ္ပုံႀကီးရွိေသးတယ္။ ဒီလူေတြက လူႀကီးေတြပါ။ ခေလးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရွိတယ္။ သတိထားၿပီးေနၾကပါ။ ဘုန္းေက်ာ္ဆုိတဲ့လူက ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားကို အရင္မလုပ္ခဲ့ဘူး။

လူထုနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးကို ခုတုံးလုပ္ၿပီး ထမင္းစားေနတဲ့ေကာင္ေတြ သတိထားဖုိ႔က မိမိကုိယ္ကုိယ္ မလိမ္ၾကပါနဲ႔။ ရန္သူလုိ႔သေဘာမထားၾကပါနဲ႔။ ခြင့္လႊတ္တဲ့စိတ္ေမြးပါ။ ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာ ဆဲတာလည္း ပါေကာင္းပါမယ္။ အဓိက ကုိယ္မွန္ေနရင္ နာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။ နာတဲ့လူေတြကေတာ့ အနာေပၚဒုတ္ၾကလုိ႔ ျဖစ္မယ္။

--



Thanks for sending!!!

Phone Kyaw

လီးပဲ နအဖေကာ အတုိက္အခံေကာ

မူးေနတုန္း ဒီစာကုိေရးတယ္။ မူးလုိ႔ ဒီေကာင့္ကုိ အရႈးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်င္ရင္ သတ္မွတ္။ က်ေနာ္ေတာ့ ေစာက္ဂရုမစုိက္။ ဒါက က်ေနာ္ စိတ္။

အခုေရးမွာက စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ့အေၾကာင္း။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂-ႏွစ္ေလာက္က က်ေနာ့္ကုိ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးတဲ့ ကေနဒါ ဆရာမက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေမးတယ္။ ေဟ့...ဘုန္းေက်ာ္ Could you tell me about Sanction? သူေမးတာက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ့ကုိ ဘယ္လုိျမင္လဲေပါ့။ က်ေနာ္က ျပန္ေျပာတယ္။ ေပါက္ကရ။ ကုိယ္လဲ အတိအက်မသိဘူး။ အခု အသက္ႀကီးလာၿပီဆုိေတာ့ သိတာကို ရွယ္ေပးရအုံးမယ္။

စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ေကာင္းလားဆုိးလားဆုိေတာ့...ဒီလုိေျပာရပါလိမ့္မယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက သူတုိ႔မွာ ငတ္စရာအေၾကာင္းကုိ မရွိဘူး။ ေနရာရွိတယ္။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိတယ္။ ႀကိဳက္သလုိ ထမင္းကုိ ရွာစားလုိ႔ရတယ္။ ဒါက အစုိးရအပုိင္း။

က်ေနာ့္ကုိ ၈၈-မ်ဳိးဆက္တစ္ဦးကေျပာတယ္။ ဘုန္းေက်ာ္...မင္းစဥ္းစားၾကည့္...ရန္ကုန္မွာ စက္ရုံေတြ ျပန္ရုပ္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ကုန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ထုိင္းတုိ႔ မေလးရွားကို ေရာက္ကုန္တယ္။ ဖာေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒီေစာ္ေလးေတြက အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးေတြ။ အနဲဆုံး လက္ဖြဲ႔ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္လို႔ရတဲ့ လူေတြ။ အခုေတာ့ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း အရည္မရ အဖတ္မရ ဖင္ခံၾကရတယ္။ စက္ရုံေတြသာ ရွိၾကည့္...သူတုိ ့ထုိင္းမွာ လာၿပီး ထုိင္းရဲေတြရဲ  ့မယားငယ္လုပ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးလို႔ သူကေျပာတယ္။

စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ထိလား မထိလားၾကည့္။ နအဖက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။ မထိလုိ႔ ဦးသန္းေရႊသမီး တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ မဂၤလာေဆာင္ရတယ္။ ဦးေတဇ ေထာတယ္။ ဦးေဇာ္ေဇာ္ဟာ ပတ္ၿပီး ဖာ ခ်လုိ႔ရတယ္။ ဒါလား စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ့က နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ထိတဲ့အရာလား။

ေနာက္ဆုံး စက္ရုံမအလုပ္ရုံေတြ ထြက္ေတာ့...ဒါေတြကုိ မွွီခုိၿပီး အသက္ရွင္ရတဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြဟာ တန္ဖုိးမရွိတဲ့ ဖာ ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ထုိင္းနဲ႔ မေလးရွားမွာ ရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုသြားၿပီးေမးၾကည့္။ သူတုိ႔က ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး။

ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္မွ မေကာင္းတာလုိ႔ေျဖလိမ့္မယ္။ ဒါလား စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ့က နအဖစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကုိ ကံဆုိးေစတာလား။

လီးပဲ။

ႏုိင္ငံေရးသမားေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြ သတိထားရမွာက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက အလကားေန ခ်မ္းသာၿပီးသားပဲ။ အဓိက ခံရတာက က်ေနာ္တုိ႔ပဲ။

ဆုိေတာ့ တစ္ခုပဲလုပ္စရာရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ့ကို ျပန္ဖြင့္ေအာင္ လုပ္ေပးပါလုိ႔ မေျပာခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဖြင့္ေပးတုိင္း ႏုိင္ငံျခားက လုပ္ခ်င္မွ လုပ္မွာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚစုနဲ႔ NLD ႀကိဳက္တဲ့လမ္းကိုေရြးပါ။

အဓိက လူေတြ၀ုိင္းၿပီး အာမွ ႏုိင္ငံျခားကလည္း စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈကို ရုပ္လိမ့္မယ္။ လက္ရွိ နအဖရဲ  ့လမ္းစဥ္ကုိလည္း က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။ အတုိက္အခံရဲ  ့လမ္းစဥ္ကုိ က်ေနာ္ အားမရဘူး။ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ေစာက္တလြဲ ေတြးတာကုိ ေလွ်ာ့သင့္ၿပီ။

ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈလုပ္တယ္ဆုိတာ နအဖကုိထိေစတယ္ေပါ့။ ဒါကုိႏုိင္ငံေရး ပါတီႀကီးေတြလုပ္ၾကတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ လက္ရွိ ငပိနဲ႔ၿမိဳေနရတဲ့ ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ႔က အစ ဒီအတုိင္းပဲရွိေနတယ္။

ျပည္ပက သူမ်ားေရာင္ရင္ ေလွ်ာက္ၿပီး ေရာင္တဲ့ လူေတြလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ေတြးၾကည့္ၾကပါအုံး။

နံရံေလးဘက္ၾကားမွာ အေနၾကာတဲ့လူေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အျပင္က လူေတြကုိ ဗဟုသုတရွိအုံးမွာလဲ။ ဂ်ီးေတာ့ေတာင္ ဂ်ဳိနဲ႔လားလုိ႔ ေမးရတဲ့ လူေတြျဖစ္ေနၿပီ။ သူတုိ႔ကို ႏွိမ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတာကို ဒီအတုိင္းပဲ ယူဆဖုိ႔ ေျပာေနတာျဖစ္တယ္။

နအဖက လည္းသိတဲ့အတုိင္း။ ေစာက္ရႈးေတြ။ သူတုိ႔လုပ္ရင္ အကုန္လုံးျဖစ္တယ္။ လက္ရွိမွာ အာဏာရွိေတာ့ ေစာက္ဖင္ေခါင္းက်ယ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိ ထိမွ ဘယ္သူေတြ ဘယ္၀ါေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေစာက္ရွက္မရွိေျပာတယ္။ ဦးေအာင္လင္းထြတ္ကုိ နမႈနာၾကည့္။ ဦးတင္ဦးကို အတုယူ။ အဓိက ခံ/ရတာက ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြပဲ။ ဒါကို ေဒၚစုလည္း သိတယ္။ ဦးသိန္းစိန္လည္းသိတယ္။ ဦးသန္းေရႊလည္း သိတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး စာမတက္တဲ့ က်ေနာ့္အေဖ တပ္ၾကပ္ႀကီးေတာင္ သိတယ္။

ငါးလုိမသားမ်ား နအေဖေကာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေကာ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြေကာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္ႏုိင္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြေကာ.... လီးပဲလုိ႔ေပၚတင္ဆဲမယ္။ မင္းတို႔ ေစာက္တလြဲလုပ္လုိ႔ ငါတုိ႔တုိင္းျပည္ ငတ္ရတာ။

ေအး...ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ အသက္ႀကီးၿပီး လီးမႀကီးတဲ့လူႀကီးေကာ ေစာက္ဖုတ္မႀကီးတဲ့ ဟုိဟာေတြကို ေျပာမယ္။ ေျဖရွင္းခ်င္ရင္ လြယ္လြယ္ေပးပဲ။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ လြယ္လြယ္ေလးပဲ။ မုန္ ့ဟင္းခါး ခ်က္တာေတာင္ သူ႔ထက္ပုိခက္ေသးတယ္။

လီးပဲ..ငါလုိးမသား ျမန္မာေတြ။ ဗမာေတြ။ ဆက္ၿပီး လုပ္ၾက။

ဘီဘီစီက ဦးေမာင္ေမာင္သန္းသုိ႔

၂၀-ရက္ေန႔ ညပုိင္း ဘီဘီစီကေန ့ ဘာ့ေၾကာင့္ဒုကၡသည္ေတြ ထုိင္းမွာ ခုိလႈံေနရလဲဆုိတာနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ထုိင္းနယ္စပ္က ဒုကၡသည္၊ မေလးရွားက ခ်င္းဒုကၡသည္ေတြကုိ ေမးျမန္းသြားခဲ့တာရွိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ထူးျခားခ်က္က တတိယႏုိင္ငံကိုထြက္ခ်င္လုိ႔ ဒုကၡသည္အျဖစ္ လိမ္ၿပီးေလွ်ာက္တာကုိေတာ့ ဘီဘီက ဦးေမာင္ေမာင္သန္းက မေမးဘူး။

သိရက္နဲ႔ မေမးတာလုိ႔ က်ေနာ္ေတာ့ထင္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးခံရတဲ့လူေတြကလည္း ဘာေတြေလွ်ာက္ၿပီးေျပာေနလဲ မသိဘူး။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ထြက္ေျပးလာတဲ့လူက လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရတယ္။ ခ်င္းေတြကို ႏွိပ္စက္လုိ႔ ဘုရားေက်ာင္းကုိ မီးရႈိ ့လုိ႔ လူမ်ဳိးေရးအႏွိင္က်င့္ခံရလုိ႔ဆုိၿပီး ခ်င္းျပည္နယ္ကေနထြက္ေျပးလာရတဲ့ဒုကၡသည္ေတြဆုိတာကလည္း လံၾကဳပ္ႀကီးဗ်ာ။

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ငတ္လုိ႔၊ ႏုိင္ငံျခားထြက္ခ်င္လို႔ဆုိၿပီး ေပၚတင္မေျပာၾကဘူး။

တခါတေလ ဘီဘီစီက သိသိႀကီး ေရွာင္ကြင္းၿပီး လံၾကဳပ္လုပ္တာေတာ့မေကာင္းဘူး။

ႏုိ ့ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ က်ေနာ့္အေဖနဲ႔အေမရွိတယ္။ သူတုိ႔ဘာႏုိင္ငံေရးမလုပ္ဘူး။ သားေတြသမီးေတြနဲ႔ အတူေနခ်င္လို႔၊ ၾသစေတ်းလ်လာခ်င္လုိ႔ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ၀င္ေနတယ္။ ၾကာလာရင္ ၾသစီကို ေရာက္လာလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္လုိပဲ ကန္႔ထဲမွာ ၾသစေတ်းလ်က လူေတြ သူတုိ႔အမ်ဳိးေတြကို ေခၚၿပီး ေနခုိင္းတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ကို လာဖုိ႔အတြက္။ ဘာႏုိင္ငံေရးမွမလုပ္ဘူး။ စစ္တပ္လည္း အႏုိင္မက်င့္ဘူး။ စစ္သားေတာင္ ပါေသး။ ဒီလုိရွိတယ္ ဦးေမာင္ေမာင္သန္း။ ဘက္ႏွစ္ဘက္သုံးဘတ္ကို တင္ျပၾကေစခ်င္တယ္။ အခုၾကေတာ့ ေပၚတင္ လိမ္သလုိျဖစ္ေနတယ္။

ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ လန္း ေလ ေကာင္းေလပဲ

ကမၻာေပၚမွာ အသက္အႀကီးဆုံးအတိုက္အခံကုိ ျပပါဆုိရင္ ျမန္မာျပည္က NLD ကုိျပရပါလိမ့္မယ္။ အစုိးရက အာဏာရွင္လုပ္ေတာ့ အစုိးရကုိ အားရပါးရ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ဘက္က မွားေနတဲ့ဟာကုိ ေ၀ဖန္ၿပီဆုိရင္ ဒီေကာင္ အေတာ္ေစာ္ကားတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ေ၀ဖန္တဲ့အခါမွာ ဒဲ့ဒုိးေ၀ဖန္တာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ က်ေနာ္က သတ္မွတ္တယ္။ ေလဖန္းဒန္းစီးတဲ့ တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြကို တခါတေလၾကားရတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ မင္းက ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ မင္းလာလုပ္ပါလားဆုိတဲ့ ေလဖန္းဒန္းစီးတဲ့အရာေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ အေတြ ့ရအမ်ားဆုံး။

ဒါကုိ က်ေနာ္က က်ပ္မျပည့္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးငေၾကာင္ေတြလုိ႔ သတ္မွတ္တယ္။

အခုေတာ့ ဆက္ၿပီးေ၀ဖန္ပါအုံးမယ္။ အထက္ကေျပာသလုိ NLD ရဲ  ့ေခါင္းေဆာင္မႈအပုိင္းကုိ ၾကည့္ပါ။ အသက္အရြယ္ေတြအေတာ္ႀကီးကို အုိမင္းေနၾကၿပီ။ ဒီေလာက္အရြယ္အထိ ဒီလုိလုပ္ငန္းေတြကို အားတက္သေရာလုပ္ေနတာကုိေတာ့ ေလးစားပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အလုပ္မျဖစ္ယုံတင္မကဘူး၊ အားတက္စရာလည္း မရွိဘူး။ အေမရိကန္ သမၼတကိုၾကည့္ပါ။ အဂၤလန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိၾကည့္ပါ။ အနည္းဆုံး အိမ္နီးခ်င္းထုိင္းႏုိင္ငံက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိ ၾကည့္ပါ။ ရုပ္ရည္နဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္က ျမန္မာျပည္က NLD ထက္အမ်ားႀကီးကြာတယ္။

ဘဘဦး၀င္းတင္ကိုၾကည့္ပါ။ ဘဘဦးတင္ဦးကိုၾကည့္ပါ။ ေရေတာင္ ေထာင္းေသာက္ရမဲ့အရြယ္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီလုိအေနအထားေတြက တစ္ေယာက္တေလဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အခုဟာက NLD ရဲ  ့ေခါင္းေဆာင္မႈထဲမွာ ဒီလုိအုိမင္းေနတဲ့လူႀကီးေတြက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႔ေတြကုိ နာယကလုိမ်ဳိး၊ အႀကံေပးလုိမ်ဳိးထားလုိ႔ မရဘူးလားမသိ။ ေဒၚစုကပဲ အငယ္ဆုံးလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ အိစိ အိစိျဖစ္ေနတာလုိ႔ သုံးသပ္ႏုိင္တယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ လူလတ္ပုိင္းေတြနဲ႔အစားထုိးဖုိ႔လည္း အစီအစဥ္မရွိဘူးထင္တယ္။ ညီလာခံလုပ္ဖုိ႔လည္း အစီအစဥ္မရွိ။ ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြကို အစားထုိးဖုိ႔လည္းမလုပ္။ ဒီအတုိင္းပဲဆက္ၿပီးသြားေနၾကမွလားမသိ။

ႏုိင္ငံေရးမွာ စည္းရုံးေရးသည္ အဓိက။ လူေတြကုိစည္းရုံးတဲ့အခါမွာ လူေတြအားတက္ေအာင္၊ ေသြးၾကြလာေအာင္ ေျပာဆုိစည္းရုံးရတယ္။ အခု NLD က ဦး၀င္းတင္၊ ဦးတင္ဦးစတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ရတာ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြစရာမေၾကာင္းကုိမရွိဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ မလန္းဘူးေပါ့။ ဦး၀င္းတင္ခင္ဗ်ာ အက်ၤီကလည္း မုိးျပာေရာင္တစ္ထည္ပဲရွိလားမသိ။ ႏုိင္ငံျခားက အတုိက္အခံေတြရဲ  ့လူပုံစံကုိ ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ငယ္တယ္။ ကၽြတက္တယ္။ မိန္႔ခြန္းေျပာရင္ေတာင္ အသံကို ျမွင့္တင္ၿပီးေျပာတယ္။ ျပတ္သားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ရဲ  ့ျပည္ပမီဒီယာမွာအင္တာဗ်ဴးေတြကုိ သတိထားၿပီး နားေထာင္မိတယ္။ဘဘ ဦး၀င္းတင္တုိ႔၊ ဘဘဦးတင္ဦးတုိ႔ ဗ်ဴးတဲ့အသံေတြက အားတက္စရာမရွိ။ အသံက တုန္တုန္နဲ႔။

ေျပာရရင္ေတာ့ NLD ကုိ ညီလာခံေခၚၿပီး ေခါင္းေဆာင္အသစ္ေတြေရြးေစခ်င္တယ္။ ဘဘတုိ႔ရယ္ အသက္ႀကီးၿပီးဆုိေတာ့ တရားေလးဘာေလးထုိင္ၿပီး၊ လုိအပ္မွ  အႀကံေပးလုပ္ေပးပါ။ ငယ္ရြယ္တဲ့ လူေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၀န္းရံေစခ်င္တယ္။ ဒါမွ ေဒၚစုအလုပ္လုပ္ရတာ ပုိၿပီးထိေရာက္မွာေပါ့။ စစ္အစုိးရၾကေတာ့ အာဏာကုိ ရာသက္ပန္ယူထားတယ္လုိ႔ဆုိၿပီေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ကိုယ္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္လည္း အာဏာယူထားတုန္း။ ကိုယ့္မ်က္ႏွာလည္း ကုိယ္ျပန္ၾကည့္ၾကပါအုံးဗ်ာ။

အခု ေဒၚစု ခရီးထြက္မယ္။ ေကာင္းတယ္။ ေဒၚစု ခရီးထြက္သလုိ ဦး၀င္းတင္တို႔ ဦးတင္ဦးတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး လုိက္ႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ အမွန္မွန္ဆုိရင္ အားလုံးတစ္စုတစ္စည္းတည္း အင္နဲ႔အားနဲ႔ စည္းရုံးေရး လုပ္သင့္္တယ္။

အသက္အရြယ္ကိုေထာက္ၿပီး စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္မပါဘူးျဖစ္ေနတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲဗ်ာ။ NLD အာဏာရရင္ေတာင္ ဘယ္လုိအုပ္ခ်ဳပ္မလဲ။ ျပည္တြင္းထဲမွာ ပိတ္မိေနတဲ့ လူေတြဟာ စာေတြ႔ေရဒီယုိအေတြ႔ေလာက္နဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး စီမံခန္႔ခြဲမလဲ။သူမ်ားႏုိင္ငံက ေခါင္းေဆာင္ေတြဆုိရင္ ကမၻာပတ္ၿပီး ေလ့လာတယ္။ သင္ယူတယ္။ အသစ္အသစ္ေတြကုိ လက္ခံတယ္။

ငယ္တဲ့အခါၾကေတာ့ လုပ္ႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အတုိက္အခံေတြက ေထာင္ထဲမွာ ငပိနဲ႔ညားလုိက္၊ အထုခံလုိက္နဲ႔ ေခါင္းေတြလည္း သိတ္ၿပီးက်ပ္မျပည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႏွလုံးသားမွာလည္း ဒဏ္ရာေတြ၊ နာက်ဥ္းမႈေတြနဲ႔။ ဒီလုိျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြအမ်ားႀကီး။ စာရင္းသာမတင္ျပႏုိင္တာ။ ဒီလုိဟာေတြကလည္း ႏုိင္ငံေရးပိတ္ဆုိ ့မႈျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းအရာပဲ။ တခါတေလ စစ္အစုိးရကိုခ်ည္း အျပစ္ပုံခ်လုိ႔ မရဘူး။ ကုိယ့္ဘက္က အားနည္းခ်က္ကိုလည္း ၾကည့္သင့္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ႏုိင္ငံျခားကို ပုံမွန္ထြက္ၿပီး ေလ့လာသင့္တယ္။ အျပင္ကေန ၾကည့္ေတာ့ ပုိၿပီးျမင္ရတယ္။ အထဲထဲမွာပဲဆုိေတာ့ ဒါနဲ႔ပဲလုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ေနတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလာက္ Holiday ထြက္သင့္တယ္။ စိတ္လန္းကိုယ္လန္းျဖစ္ေအာင္ ၀ုိင္ေလး ဘီယာေလးခ်သင့္တယ္။ စိတ္ထြက္ေပါက္မရွိရင္ စဥ္းစားရတာက်ပ္တယ္။ အေတြးသစ္အျမင္သစ္မထြက္ဘူး...ဘဘတုိ႔ရဲ  ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက စိတ္ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့ ႏွလုံးသားမွာ ဒဏ္ရာ၊ ေခါင္းက ဒဏ္ရာေတြ တေထာႀကီးနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ Night Club ပါ ေသာၾကာေနညတုိင္းသြားသင့္တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး Dance လုပ္ၾကေပါ့။ မရီနဲ႔ဆရာ။ ဒါေတြက တကယ္လုိအပ္တယ္။

တခ်ဳိ  ့ေတြေျပာၾကတယ္။ ရန္သူကိုရန္သူလုိပဲဆက္ဆံရမယ္တဲ့။ ဒီလုိအသုံးအႏႈံးကိုက မွားေနတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မဆုိ တည့္ေအာင္ေပါင္းသင့္တယ္။ နအဖက စစ္ဗုိလ္ေတြလည္း ျမန္မာျပည္သားေတြပဲ။ က်ေနာ့္ရဲ  ့စာဖတ္ပရိတ္သက္ေတြထဲမွာ ရုရွက စစ္ဗုိလ္ေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔သူတုိ႔ အျပန္အလွန္စကားေျပာၾကတယ္။ သူတုိ႔လည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲေျပာတယ္။ သူတုိ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ သူတုိ႔တင္ျပတယ္။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို တင္ျပတယ္။ ဖလွယ္တယ္။ ဒီလုိမ်ားမ်ားေျပာမွ ညွိလုိ႔ႏႈိင္းလို႔ ရမယ္လုိ႔ထင္တယ္။ အေပးအယူမရွိပဲနဲ ့ဘယ္အရာမွ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဆုိရင္ ပိုဆုိးေပါ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ရဲ  ့အဓိကျပသနာက နအဖလုိခ်င္တဲ့အရာကုိ မေပးႏုိင္လုိ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး မရတာပဲ။ ေဒၚစုကိုသာသူတုိ႔ အသိအမွတ္မျပဳရင္ ရွင္းထုတ္လိုက္တာၾကာပီ။ အသိအမွတ္ျပဳလုိ႔ယေန႔အခ်ိန္ထိ အသက္ရွင္ခြင့္ ဆက္ေပးေနတာေပါ့။ အတုိက္အခံရွိမွ နအဖလည္း ႏုိင္ငံေရးကစားလုိ႔ ရမယ္လို႔ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ေပးဘူးတယ္။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ကလည္း သူတုိ႔ဘာလုိခ်င္လဲသိရင္ ေပးကိုေပးႏုိင္ရမယ္။ သူတုိ႔က အာဏာရွိတဲ့အခါၾကေတာ့ ပုိၿပီးမာန္တက္တာေပါ့။ တခါတေလ ေအာက္က်ဳိ  ့သင့္ရင္ ေအာက္က်ိဳ  ့ရမယ္။ လူ႔ေအာက္က်ဳိ  ့လုိ႔ လူပိၿပီးမေသပါဘူး။ အဓိက ေျပလည္ဖုိ ့ပဲ။

တခ်ဳိ  ့ေတြ ေျပာေသးတယ္။ နအဖစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက အုံးေႏွာက္မရွိဘူးတဲ့။ စစ္လည္းမတုိက္ဘူးပဲ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနတယ္ဆုိတာလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုယ့္ဘက္အျခမ္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိလည္းျပန္ၾကည့္ပါအုံး။ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္လုပ္ၿပီး ဘယ္ႏွစ္ခါစစ္တုိက္ခဲ့ဘူးလဲ။ အမ်ားစုက ဒီအတုိင္းပဲျဖစ္ေနတာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္တယ္။ကိုယ့္ဘက္အျခမ္းက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတစ္စုံတစ္ရာ မလုပ္ပဲဘယ္ေတာ့မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမွာ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ၿပီး အထင္ႀကီးစရာ၊ အားက်စရာ၊ မရွိပဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏုိင္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကုိ သတိထားၿပီး ၾကည့္မိတယ္။ စိတ္ထားေလးေတာ့ ေကာင္းရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထင္ႀကီးစရာမရွိဘူး။ အမ်ားစုကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပန္ၾကည့္။ ေငြေရးေၾကးေရး ခ်မ္းသာလား။ ပညာတက္လား။ အားလုံးနီးပါး ငမြဲေတြခ်ည္းပဲ။ လူေတြရဲ  ့ထုံးစံက အထင္ႀကီးစရာမရွိပဲနဲ႔ လာၿပီးေပါင္းမွာမဟုတ္ဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဘာလုိ႔လူေတြအထင္ႀကီးလဲ။ သူဘာ့ေၾကာင့္ လူေတြက ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ထားၾကလဲ။ ရွင္းေနတာပဲ။ အဓိက ေဒၚစုဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သမီးျဖစ္တယ္။ ဘုိလုိေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လႊတ္ႏုိင္တယ္။ ပညာတက္တယ္။ အာတာလည္းေကာင္းတယ္။ ေငြလည္းရွိပါတယ္။ ဆုိေတာ့ လူေတြအထင္ႀကီးတယ္။ ေထာင္က်ခံၿပီး အနစ္နာခံပါဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားငေၾကာင္ေတြသတိထားရမွာက ၀ မရွိပဲ ၀ိ မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ဟာပဲ။ ေလနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။

က်ေနာ့္အလုပ္ထဲမွာ အျဖဴေတြေဒၚစုကို သိတယ္။ လူတုိင္းသိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ ့ကုိသိလဲဆုိေတာ့ ေဒၚစုရဲ  ့ေယာက်္ားက အျဖဴဆုိေတာ့ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းစာနာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒၚစုႏုိင္ငံတကာမွာ တုိးေပါက္သြားတယ္။ ေဒၚစုသာ ျမန္မာယူၾကည့္။ ဒီေလာက္ထိျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာ။ တခါေလာက္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကုိေမးခ်င္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ ေဒၚစုကို ဘယ္သူထမင္းေကၽြးလဲလုိ႔။ ဘယ္က ေငြရလဲမသိဘူး။

ဂ်ပန္မ တစ္ေယာက္က ေဒၚစုအေၾကာင္းေရးထားတဲ့စာကို ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ အရင္တုန္းက သူတုိ႔အိမ္စီးပြားေရး အဆင္မေျပဘူးလုိ႔ေရးထားတယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံျခားမွာေနတုန္းက။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ခ်က္စားရတယ္။ ကိုယ့္အ၀တ္ကုိ ကုိယ္ေလွ်ာ္၀တ္ရတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ကုိယ့္အိမ္သာကို ကုိယ္ေဆးရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေတာ္အေနၾကာခဲ့တယ္လုိ႔ေျပာႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားက လူေတြကုိေမးၾကည့္။ သူလုိကုိယ္လုိပဲ ဆက္ဆံသေဘာထားတယ္။ ဘူးသီးေက်ာ္ေတာင္ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ေက်ာ္စားရတယ္။ စားခ်င္တဲ့ မုန္ ့ဟင္းခါးကို ကိုယ့္ဟာကို ခ်က္စားရတယ္။ အခု ေဒၚစုက ျပည္တြင္းမွာဆုိေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ဘာမွလုပ္စရာေတာင္မလုိဘူး။ ဘုရင္လုိ ေနရတဲ့ဘ၀။ ဘယ္ေလာက္ေနခ်င္စရာေကာင္းလဲ။

ေဘးနားမွာ ခုိင္းလို႔ရတဲ့လူေတြနဲ႔ဘာနဲ႔။ အဆင္ကုိေျပလုိ႔။ ဒီလုိအေနအထားမ်ဳိးက သာယာခ်င္စရာ။ က်ေနာ္လည္း ဒါမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။ ဆုိလုိခ်င္တာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လူတစ္ဦးပါ။ သာမန္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးပါ။ ဘာမွ စြပ္ၿပီးအထင္ႀကီးစရာမရွိပါဘူး။ ျမန္မာေတြက နာမည္ႀကီးၿပီဆုိရင္ သိရတာနဲ႔တင္ ဂုဏ္ယူေနတယ္။ လူကုိ လူလုိပဲျမင္ၾကစမ္းပါ။

က်ေနာ္ေတြ႔ဘူးတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပမယ္။ NLD က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြေဒၚစုနဲ႔ဓာတ္ပုံေတြတြဲရိုက္...ၿပီးရင္ ယူအန္ေလွ်ာက္၊ ႏုိင္ငံျခားထြက္ သိတ္ၿပီးအဆင္ေျပၾကတယ္။ အေတာ္ေရာင္းေကာင္းတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။

အခုလဲအေတာ္ပိန္သြားၿပီ။ သူ ့ခင္ဗ်ား သနားဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ အေတာ္အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေျပာတာ...အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြမ်ားေတာ့ ဘာမွအလုပ္ကုိ မျဖစ္ဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ပင္ပန္းတယ္။ ေဒၚစုသာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္ၾကၾကည့္။ ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ လုပ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။  အဲဒါက ဘာကိုျပလဲဆုိေတာ့ ဘာမွသုံးစားလုိ႔မရတဲ့ လူေတြလုိ႔ျပတယ္။ ေခါင္းေဆာင္သာမရွိၾကည့္။ သြားၿပီ။ သူမ်ားႏွေခါင္းေပါက္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ NLD လား။

ဆုိေတာ့ အုိမင္းရင့္ေရာ္ေနတဲ့ လူေတြကို အနားယူဖုိ႔တုိက္တြန္းပါတယ္။ အနားမယူခ်င္ရင္ ျဖဳတ္ခ်ၾကပါ။ ႏုိင္ငံေရးမွာေခါင္းေဆာင္ေတြ မလန္းရင္ ငယ္သားေတြလည္း လန္းမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ရင္တုန္းမကဘူး ေနာက္ေတာင္က်ေနပါၿပီလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

စႏွိက္ပါနဲ႔ပစ္တဲ့ ဘုန္းေက်ာ္

စႏွိက္ပါနဲ႔ဆုိလုိ ့ အထင္မႀကီးနဲ႔အုံး။ လူကုိပစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိတ္ နဲ႔ သားပုိက္ေကာင္ကုိ ပစ္တာပါ။ ၾသစေတ်းလ်ႏိုင္ငံရဲ  ့မုိင္းၿမိဳ  ့ေလးတစ္ခုမွာ က်ေနာ္တုိ႔ မိသားစု ေရႊ ့ေျပာင္းေနထုိင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးေလးႏွစ္ေလာက္က။ ေနရာက သဲကႏၱာရလိုမ်ဳိး။ အိမ္ေျခက ငါးဆယ္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ၿမိဳ  ့ထဲကုိ ျပန္ေျပာင္းမယ္လုပ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစားဖုိ႔ ဆိတ္ ပစ္သြားမယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ့္အိမ္ရွင္ကုိ ပူဆာတယ္။ အိမ္ရွင္က တည္ခုိခန္းပုိင္ရွင္ သူေဌး။ သူ ့မွာ ကိုယ္ပုိင္အမဲပစ္ေသနတ္ ႏွစ္လက္ရွိတယ္။ စႏွိပ္ပါမွန္ေျပာင္းေတြတပ္ထားတယ္။
ေဟ့..သူေဌး...ငါ ဆိတ္သား စားခ်င္တယ္။ မင္းရဲ  ့ကားကုိ ငါ ဆီထည့္ေပးမယ္။ ငါတုိ႔ဆိတ္သြားပစ္ရေအာင္ဆုိၿပီ သူ ့ကုိေျပာေတာ။ ဂြတ္အုိင္ဒီယာ ဆုိၿပီး ေျပာတယ္။ ေရာ ့..မင္းတစ္လက္ယူ။ ငါတစ္လက္ယူမယ္။ မင္းလည္းေတာထဲမွာ ေသနတ္ကိုင္ခဲ့ေတာင္လူဆုိေတာ့ ေသနတ္ပစ္ကၽြမ္းမယ္ထင္တယ္လုိ ့မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ငါ ဆုိၿပီး တျပားမွမေလွ်ာ့။ ကုိယ္ပစ္ဘူးတာက AK 47 ။ ေလးငါးေတာင့္ပဲပစ္ဘူးတယ္။ အခုေသနတ္က စႏွိက္ပါနဲ႔ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိပစ္ရလဲမသိ။

ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရဲ  ့ Bush ထဲမွာ ဆိတ္၊ သားေပါက္ေကာင္၊ ႏြား၊ သစ္ကုလားအုပ္၊ ဖြတ္ေတြအမ်ားႀကီး။ ႀကိဳက္တဲ့ေကာင္ကုိ ႀကိဳက္သလုိသာပစ္။ သူေဌးက သူ ့ရဲ  ့ေခြးႀကီးႏွစ္ေကာင္ကုိ ေကၽြးဖုိ႔ ဆိတ္လုိခ်င္တယ္။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ စားဖုိ႔ ဆိတ္လိုခ်င္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က မတူ။ ကားနဲ႔ ေတာထဲကုိ ထြက္ၾကတယ္။ မထြက္ခင္ ဆီျဖည့္။ ညေနပုိင္းဆုိေတာ့ အလုပ္သမားေတြအိမ္ကုိျပန္ၾကပီ။ တစ္နာရီေလာက္ေကြ ့ပတ္ၿပီးရွာၾကည့္ေတာ့ ဆိတ္တစ္အုပ္ကုိ ေတြ႔တယ္။ ဒီမွာတင္ သူေဌးက ပစ္တယ္။ တစ္ခ်က္ကုိ တစ္ေကာင္။ ေခါင္းနဲ႔ ႏွလုံးတည့္တည့္ကုိ ထိေအာင္ပစ္ႏုိင္တဲ့သူေဌး။ ေဟ့ေကာင္...မင္းအလွည့္ဆုိၿပီး က်ေနာ့္ကိုေျပာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ပစ္တာေပါ့။ က်ည္ဆံ ငါးေတာင့္သာ ကုန္တယ္။ တစ္ေကာင္မွ မထိဘူး။ ဒီေလာက္ၿငိမ္ေနတဲ့ ဆိတ္ကုိ ပစ္တာေတာင္ မထိ။ အဲေလာက္ေတာ္တဲ့ သူပုန္ေဟာင္း။ ဆိတ္သုံးေကာင္ရေတာ့ ဗုိက္ကုိခြဲ၊ အူေတြထုတ္၊ အေရခြံခြာ၊ ေျခေထာက္ဖ်က္ၿပီး ကားထဲကုိထည့္တယ္။

သုံးေကာင္နဲ ့မေလာက္ေသးဘူးဆုိေတာ့ ထပ္ရွာတယ္။ ဆိတ္ေတာ့မေတြ ့။ သားပုိက္ေကာင္ေတြကို ေတြ႔တယ္။သားပိုက္ေကာင္မွာက အေရာင္သုံးေလးေရာင္ေလာက္ရွိတယ္။ အနံ ့မျပင္းတဲ့ အေကာင္ကုိ ေရြးၿပီးပစ္တယ္။ ဒီေလာက္ ခုန္ဆြခုန္ဆြေကာင္ကုိ ပစ္ရတာ လက္၀င္တယ္။ သူေဌးခင္ဗ်ာ ဘယ္ေလာက္ခုန္ခုန္ တစ္ခ်က္ပစ္တစ္ေကာင္ပဲ။ က်ေနာ္ပစ္တာ တစ္ေကာင္မွ မထိ။ ဒါေတာင္စႏွိက္ပါနဲ႔ပစ္တာ။ ဒီေလာက္ေတာ္တာ။ သားပိုက္ေကာင္ သုံးေကာင္ ပစ္ၿပီးေတာ့က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ျပန္ၾကတယ္။ မုိးလည္းခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ေသြးေတြကလည္း တစ္ကုိယ္လုံးေပေနၿပီ...သရဲေၾကာက္တဲ့က်ေနာ္ ၾကာၾကာမေနရဲဘူး။ မုိးကလည္း ခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ေသြးေတြေကာ၊ အေသေကာင္ေတြေကာဆုိေတာ့ အိမ္ကုိျမန္ျမန္ျပန္ဖုိ႔ ပူဆာရတယ္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကားတုိက္လုိ႔ေသတဲ့ သားပုိက္ေကာင္ေတြတပုံႀကီး။ ဒီေကာင္ေတြက အုံးေႏွာက္မရွိဘူး။ ကားက ၁၂၀ ေလာက္ေမာင္းတဲ့အရွိန္ဆုိေတာ့ တုိက္မိၿပီဆုိရင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ ကားပါ ပိန္လိန္ကုန္တယ္။ အေကာင္ေတြကလည္း အႀကီးႀကီး။ ကားလာရင္ ကားကို ၀င္ၿပီး တိုက္တယ္။ ေသၿပီဆုိရင္ ဒီအတုိင္း လမ္းေဘးမွာ ပစ္ထားခဲ့တယ္။ Eagle လုိ႔ေခၚတဲ့ သိန္းငွက္ႀကီးေတြ လာၿပီးစားတယ္။ ငွက္ေတြကလည္း တစ္ေကာင္ကုိ ေလးငါးပိတ္သာေလာက္ရွိမယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့အေကာင္ကုိ ယူဆုိေတာ့ ဆိတ္ ေပါင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပဲယူခဲ့တယ္။ က်န္တာေတာ့ သူေဌးပဲ ယူတယ္။ ေခြးေကၽြးဖုိ႔တဲ့။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမနဲ ့က်ေနာ္ ခုတ္ထစ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲထည့္တယ္။ မနက္အေစာႀကီး ၿမိဳ ့ထဲကုိ ကားေမာင္းရမွာဆုိေတာ့ အိပ္ယာေစာေစာ၀င္လုိက္တယ္။

စႏိွက္ပါဆုိတဲ့ဟာႀကီးကလည္း ျမင္ကြင္းထဲမွာ အၿငိမ္မေနဘူး။ နဲနဲမွားတာနဲ႔ ပစ္မွတ္ကုိ မထိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ေလ့က်င့္ရတယ္ထင္တယ္။

မနက္ပိုင္းၿမိဳ  ့ထဲကိုေမာင္းတာ ညေနပုိင္းမုိးခ်ဳပ္ခါနီမွ ေရာက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကုိ ဆိတ္ေပးေတာ့ စပါးလင္နဲ႔ခ်က္ခ်င္းသူက ခ်က္တယ္။ ဆိတ္သားက စားေကာင္းမယ္ထင္တာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ေတာထဲဆိတ္သားက အမဲသားလိုပဲ။ ဘယ္လုိမွ စားမေကာင္း။ ဓာတ္ဆီဖိုး ပိုက္ဆံနဲ႔ ပင္ပန္းတာပဲအဖတ္တင္တယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေတြ ့အႀကဳံေတာ့ ရသြားတာေပါ့...

ဆက္ရန္......

အေဖေန႔

ရန္ကုန္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ပင္မငါးေမြးျမဴေရးစခန္းတြင္ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာ ေရစက္ေမာင္းၿပီး ငါးဖမ္းသမားလုပ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အေဖတပ္ၾကပ္ၾကပ္ႀကီးအား ယခုသီခ်င္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ပါသည္။ အေဖဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွစ္မ ေလးေယာက္ကုိ တံငါသည္လုပ္ၿပီး ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ ေနပူမေရွာင္ မုိးရြာမေရွာင္ ေရစက္ေမာင္းခဲ့ရတယ္။ ယေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ့္ကုိခ်စ္တဲ့ က်ေနာ့္အေဖ...က်ေနာ္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေလးတစ္ခုမွာ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းၿပီး ဘ၀ကုိ ရုိးရုိးသားသားနဲ႔ျဖတ္သန္းေနပါတယ္။ အေဖႀကီးက်န္းမာပါေစ။


ဇြန္လ(၁၉) ရက္ေန႔တြင္ၾကေရာက္မည့္ အေဖမ်ားေန႔အတြက္ ေတးလက္ေဆာင္အျဖစ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေက်းဇူးကန္းရင္ ဘ၀ပ်က္တက္တယ္

ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ေရးမယ္ဆုိၿပီးႀကံခဲ့တာ အခုမွေရးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္အျဖစ္မွန္ပါ။

ပဲပဲ

၈-တန္း၊ ၉-တန္းႏွစ္ေလာက္မွာ ေတြ႔ခဲ့တဲ့အေတြ ့အႀကဳံေလးပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေနခဲ့ဘူးတဲ့ တပ္ထဲက အေၾကာင္းေပါ့။ ရဲေဘာ္ေတြေနရတဲ့ ေနအိမ္ေလးေတြကို ေျခာက္ခန္းတြဲလုိ႔ေခၚတယ္။ ပ်ဥ္ေထာင္၊ သြတ္မုိးနဲ႔ပါ။ ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မုိးဆုိတာက နာမည္ပဲရွိတယ္။ တခါတေလ ၀ါး ေတြပါကူၿပီးေထာက္ထားရတဲ့အထိ ဆုိးရြားလွတဲ့ ေျခာက္ခန္းတြဲေလးေပါ့။

ႏွစ္ေပါင္း သုံးေလးဆယ္ရွိၿပီဆုိေတာ့ ပ်ဥ္လဲမေထာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ သြပ္လဲ မမာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အကုန္လုံး ေပါက္ၿပဲ၊ ခ် စားခံရတဲ့ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေျခာက္ခန္းတြဲအုပ္စုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ေျခာက္ခန္းတြဲ ေလးခုရဲ  ့အလည္ေခါင္တည့္တည့္မွာ အုတ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ေရကန္ရွိတယ္။

သုံးမီတာပတ္လည္ေလာက္ရွိမယ္။ ဒီေရကန္မွာ စုေပါင္းေရခ်ဳိးေရခပ္ၾကေပါ့။ ၂၄-နာရီလုံး ေရကအၿမဲလာတယ္။ ေရျပည့္လည္း လာေနတာပဲ။ ပိတ္စရာမရွိ၊ ဒီအတုိင္းပစ္ထားတဲ့ေရကန္။ ေရညွိ၊ ေရေမွာ္၊ အညစ္အေက်းေတြလည္း အျပည့္။ ေရကန္က ေရပုိက္ေတြကလည္း ေပါက္တာမ်ားလို႔ ဖာရာေတြခ်ည္းပဲ။ လမ္းေဘးက ပလတ္စတစ္နဲ႔လည္း ေကာက္ၿပီး ဖာရတာပဲ။ လက္တေလာအဆင္ေျပေအာင္။ အဲဒိေရကန္က က်ေနာ္တုိ႔ရဲ  ့တခုတည္းေသာ ေရကန္။ ေရခ်ဳိးေရခပ္ၾကတယ္။ ေရကန္နဲ႔ ေျခာက္ခန္းတြဲက ၁၀-မီတာေလာက္ပဲေ၀းတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔အခန္းေတြက အေတာ္လုံၿခဳံတယ္။ ေဘးအခန္းက စကားေျပာရင္၊ တျခားေဘးအခန္းကၾကားရတဲ့အထိ ဒီေလာက္လုံၿခဳံတဲ့အခန္း။ ဒါ့ေၾကာင့္ရဲေဘာ္ေတြ၊ သူတုိ႔သားသမီးေတြဆုိရင္ အတင္းေျပာလုိ႔မရဘူး။ အားလုံးၾကားေနရတာဆုိေတာ့။

အခန္းတစ္ခန္းက ဘယ္လုိအခန္းလဲ၊ ဘယ္ေလာက္က်ယ္လဲဆုိတာကို ရွင္းျပမွရမယ္ထင္တယ္။ ေပ ႏွစ္ဆယ္ပတ္လည္ရွိတဲ့ အိမ္ေရွ  ့ခန္း၊ ေပ ၂၀-ေလာက္ရွိတဲ့ အိပ္ခန္း။ ရွားပါးပါး ဒီႏွစ္ခန္းပဲရွိတယ္။ ကုိယ့္ေငြကုိ ကုိယ္သုံးၿပီး ႀကိဳက္သလုိသာ အခန္းဖြဲ႔ ေနေတာ့။ ဒါက က်ေနာ္တုိ႔ ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ေျခာက္ခန္းတြဲက အခန္းတစ္ခုေပါ့။ ဒု-အရာခံဗိုလ္ကစလုိ႔ တပ္သားအထိ ဒီလုိအခန္းမ်ဳိးမွာေနရတယ္။ အရာရွိေတြကေတာ့ သီးျခားအိမ္ေလးေတြနဲ႔ေပါ့။ အရာရွိနဲ႔ ရဲေဘာ္မတူ။ အရာရွိေတြရဲ  ့ဟုိဟာက ပိုႀကီးတယ္ဆုိေတာ့။ ဒီလိုမ်ဳိးခြဲျခားခံရတယ္။ ထားေတာ့။ ေျပာခ်င္တာကို ဆက္ေျပာပါရေစ။

က်ေနာ္တုိ႔က ဒါကို လုိင္းခန္းလို႔ေခၚတယ္။ အစြန္ဆုံးအခန္းမွာ က်ေနာ့္အခ်စ္ေတာ္ႀကီး ပဲပဲဆုိတဲ့ လူရွိတယ္။ သူ႔နာမည္အရင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ပတ္၀န္းက်င္က သူ႔ကုိ ခ်စ္စႏုိးေပးထားတဲ့နာမည္။ သူ႔ရဲ  ့ နာမည္အရင္းကိုလည္း က်ေနာ္မသိဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၈-ႏွစ္ေလာက္ သူနဲ႔အတူ ေနခဲ့တာေတာင္ မသိဘူး။ စကားေျပာလုိက္ရင္ ပဲပဲ ဆုိတ့ဲအသံကလြဲရင္ က်န္တဲ့အသံမထြက္ဘူး။ စကားမေျပာတက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေပါ့။

သူက အသက္ ၃၀-အရြယ္။ လူေကာင္ကေသးေသး။ အရပ္က ေဗလု၀ ေလာက္ပဲရွိမယ္။ အ၀တ္အစား၀တ္ရင္ ေသေသသပ္သပ္၀တ္တယ္။ က်ားထုိးကစားေတာ္တယ္။ သူနဲ ့သူ႔အေမ က သူ႔ညီမအိမ္မွာ မွီလုိၿပီး ေနတယ္။ ေယာက္ဖက တပ္ၾကပ္ၾကပ္ႀကီး။

ေရကန္ေဘးမွာ သူေနေတာ့ သူ ့ရဲ  ့တာ၀န္ကုိ သူသိတယ္။ေရကန္ကို တပတ္တခါသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူမွ သူ ့ကုိ ခုိင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ညေနပုိင္းေက်ာင္းက က်ေနာ္ျပန္လာၿပီဆုိရင္ သူ ့အိမ္ေဘးက ျဖတ္ၿပီးမွ က်ေနာ့္အိမ္ကိုေရာက္တယ္။ ေန႔တုိင္း က်ေနာ့္အတြက္ ထမင္းရည္ကို ပဲပဲ ကသိမ္းထားေပးတယ္။ က်ေနာ္ျပန္လာၿပီဆိုရင္ သူနဲ႔က်ေနာ္ ထမင္းရည္အတူတူေသာက္ၿပီး က်ား ထုိးတယ္။ က်ေနာ္ပဲ အၿမဲရႈံးတယ္။ က်ားထုိးေဖာ္မရွိလုိ႔ က်ေနာ့္ကို ဖားတဲ့အေနနဲ႔ ထမင္းရည္တုိက္တဲ့သေဘာ။ ဒီေလာက္ထိေအာင္ သူခ်မ္းသာတာ။

သူ ့ညီမက အိမ္မွာ အခန္ ့သား။ ဘာမွမလုပ္။ ေလးႏွစ္အရြယ္ သူ ့သမီးေလးကုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမထိန္းဘူး။ ငအ ျဖစ္တဲ့ ပဲပဲနဲ ့ က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာတဲ့ မိခင္အုိႀကီးကပဲ ထိန္းေက်ာင္းတယ္။ ပဲပဲေယာက္ဖက တပ္တြင္းရိကၡာဂုိေဒါင္ကုိင္တယ္။ ဆီကိုင္တဲ့လက္ ဆီေပတဲ့ထုံးစံရွိေတာ့ သူတုိ႔အိမ္လဲ စီးပြားေရးအဆင္ေျပပါတယ္။

တစ္ခါတေလ ပဲပဲက ထမင္းခ်က္တာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာ ေနာက္ၾကရင္ ပဲပဲကုိ ညီမျဖစ္သူက ထမင္းမေကၽြးဘူး။ ဆဲဆဲဆုိဆုိနဲ ့အၿမဲတမ္းဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတယ္။ သူတုိ႔အိမ္မွာ ထမင္းအုိးႏွစ္လုံးထားတယ္။ တစ္လုံးက ပဲပဲစားဖို ့ထမင္းအုိး။ ေနာက္တစ္လုံးက ညီမနဲ ့ေယာက္ျဖစ္သူတုိ႔အတြက္။ ပဲပဲအတြက္ ဆန္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း၊ တပ္တြင္းကရတဲ့ ငစိန္ဆန္။ သူတုိ႔ကေတာ့အေကာင္းစားေပါ့။ တခါတေလ ပဲပဲလည္း လစ္ရင္လစ္သလုိ ညီမနဲ႔ေယာက္ဖျဖစ္သူဆီက ပိုက္ဆံခုိးၿပီး စီးကရက္၀ယ္ေသာက္တယ္။ က်ေနာ္ကုိလည္း တုိက္တယ္ေပါ့။ ေဆးေပါ့လိပ္ဆုိရင္ သူမေသာက္။ ဒါက ပဲပဲရဲ  ့ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း။

ေအာင္မုိး

က်ေနာ့္ထက္ ၁၀-ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ေအာင္မုိးဆုိတဲ့လူလည္း ေျခာက္ခန္းတြဲမွာေနတယ္။ အေဖက ရဲေဘာ္။ အေမက ပဲျပဳပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္သူတုိ႔ ခ်မ္းသာတယ္။ ပဲပဲက ငအ။ ေအာင္မုိးက အကန္း။ မ်က္လုံးမျမင္ဘူး။ မျမင္ေပမဲ့အရမ္းသန္ ့တယ္။ ဘယ္လုိ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လဲေတာ့မသိဘူး။ တအိမ္လုံးေျပာင္ေနေအာင္ တံမ်က္စီးလွည္းႏုိင္တယ္။ အုတ္ကန္ကေန အိမ္အထိ ဘယ္သူအကူမွ မပါပဲ ေရခပ္ႏုိင္တယ္။ ေအာင္မုိးမေမြးခင္တုန္းက သူတုိ႔မိသားစု အရမ္းဆင္းရဲတယ္။ ေအာင္မုိးကိုေမြးၿပီး သူတုိ႔စီးပြားျဖစ္လာေတာ့ မ်က္လုံးမျမင္တဲ့သူတုိ႔သားကို ေက်းဇူးရွင္လို႔ ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ထားတယ္။

ပဲပဲနဲ႔ေအာင္မုိးက မတည့္အတူေန။ သူတုိ႔ၾကားမွာ က်ေနာ္ကစကားျပန္။ ပဲပဲ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေျပာတာကို က်ေနာ္က ေအာင္မုိးကုိ ဘာသာျပန္ေပးရတယ္။ ေအာင္မုိးက မျမင္ဘူးဆုိေတာ့။ တခါတေလ ေအာင္မုိးပုဆုိးကိုဆြဲခၽြတ္ၿပီး ပဲပဲလုပ္တာဆုိၿပီး ၾကပ္ေပးေတာ့ ပဲပဲနဲ႔ေအာင္မုိးရန္ျဖစ္ၾကတာကုိ က်ေနာ္က သေဘာၾကတယ္။

တေန႔ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ က်ေနာ္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲကြဲသြားခဲ့တယ္။ သူတုိ႔လည္း ဟုိေရာက္ဒီေရာက္၊ က်ေနာ္လည္း ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ ဘ၀စာမ်က္ႏွာေတြကုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လွန္ေနရတုန္း။ အခုဆုိရင္ ၁၄-ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ သတိတရရွိလုိ႔ တပ္ထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေအာင္မုိးနဲ႔ပဲပဲအေၾကာင္းကုိ ျပန္ေမးမိတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာလား၊ ၀မ္းသာစရာလားေတာ့မသိဘူး။

ပဲပဲဆုံးသြားၿပီ။ သူ႔အေမက သူ ့ထက္အရင္ဆုံးတယ္။ သူ ့အေမမေသခင္မွာ သူ႔သားကုိ စိတ္မခ်ဘူးဆုိၿပီး ေျပာသြားခဲ့တယ္။ ပဲပဲရဲ  ့ညီမျဖစ္သူလည္း အိမ္ေထာင္ကြဲပီး ဘ၀ပ်က္သြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၀မ္းသာစရာသတင္း ၾကားရျပန္တယ္။ ေအာင္မုိးတုိ႔ မိသားစု ေရႊေပါက္ကန္ၿမိဳ  ့သစ္မွာ တုိက္နဲ႔ ကားနဲ႔ ႀကီးပြားေနတယ္တဲ့။ ေၾသာ္....ေက်းဇူးသိတက္သူတုိ႔ႀကီးပြားၿပီး ေက်းဇူးကန္းသူတုိ႔ ဘ၀ပ်က္ကုန္ၾကတဲ့ လူ ့ေလာကပါလား။ ေလာကႀကီး တရားပါတယ္။ ဒီလုိပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးကုိလည္း သတိထားၿပီးၾကည့္မိတယ္။ ေက်းဇူးကန္းသူမ်ားျဖစ္တဲ့ ဦးေန၀င္းတုိ႔၊ ဦးခင္ညႊတ္တုိ႔ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ၾကၿပီ။ ေနာက္ဘယ္သူေတြမ်ား ေလာကႀကီးရဲ  ့ဒဏ္ခတ္တာကုိ ခံရမလဲမသိဘူး။ ဦးသန္းေရႊလား၊ ဦးသိန္းစိန္လား၊။ ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းအစရွိရင္ ဇာတ္လမ္းအဆုံးေတာ့ရွိရမယ္။

ေက်းဇူးမဆပ္ရင္ေန ေက်းွဇူးမကန္းၾကပါနဲ႔။

သူေလးပိန္သြားၿပီ...

ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ စစ္ဦးစီးခ်ဴပ္တုိ ့လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ေနပုံျဖစ္ပါတယ္။ သမတျဖစ္ၿပီး ေျခာက္လအတြင္းမွာ ဒီေလာက္ေတာင္ ပိန္သြားပါလား။ ေနာက္ေျခာက္လဆို...ဘာျဖစ္မလဲမသိဘူး။

ေဒၚစုလြတ္လာလာခ်င္းေျပာတဲ့ ဒုတိယပင္လံု

ေဒါ္စုလြတ္လာလာခ်င္းေျပာတဲ့ ဒုတိယပင္လုံညီလာခံက ၉ဝ-ခုႏွစ္ေ၇ြးေကာက္ပြဲလုိျဖစ္သြားၿပီလားတဲ့....က်ေနာ့္၇ဲ  ့စာဖတ္ပ၇ိတ္သတ္က ေမးလာတာကုိ ေျဖပါ့မယ္။ ေဒါ္စုက ေျပာတယ္။ ငါ...အခုအလုပ္မအားေသးလို ့...ေနာက္မွ လုပ္မယ္တဲ့။

က်ပ္မျပည့္သူမ်ားဖတ္ပါ

ေခါင္းဆုိဆုိတဲ့လူက ျပတ္သားေပါ့။ အခုေတာ့ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ ့။ အစုိး၇ကုိ break down မလုပ္ခ်င္ဘူး။ change ပဲလုပ္ခ်င္တယ္လုိ ့ ၾသစီဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ကုိေျပာခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ေန၇ာက ဘယ္ေ၇ာက္ေနလဲမသိ။ ႏွစ္ေပါင္းလည္း ၂ဝ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ အခုထိ ဒီလမ္းစဥ္နဲ ့ပဲ။ အလုပ္မျဖစ္တာလည္းသိသိႀကီး။ ဦးဝင္းတင္ ဦးတင္ဦး ေဒါ္စုတုိ ့ဦးေဆာင္ၿပီး လမ္းမေပါ္မွာ ဒုိ ့အေ၇းေအာ္ဖုိ ့လည္း မလုပ္။ ေတာခုိ ၿပီး စစ္တုိက္ ဗုံးခြဲဖုိ ့လည္း အစီအစဥ္မ၇ွိ။ ေ၇ြးေကာက္ပြဲကိုလည္း အေသေၾကာက္။ အသက္လည္း တျဖည္းျဖည္း ေသဖုိ ့ဖင္နားကပ္ေနၿပီ။ ဒါလည္း ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေ၇းေတာင္းတုန္း။ ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္တည္း လုပ္လုိ ့မ၇ ဘူးဆုိတာ လူတုိင္းသိတယ္။ ဘာမွ အပုိေတြေလွ်ာက္ၿပီး ေျပာေနစ၇ာကို မလုိဘူး။ ျပည္သူေတြကလည္း ငတုံးေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ့္ သုံးသပ္ခ်က္က ေဒါ္စုနဲ ့ NLD ဒီလုိဆက္သြားေန၇င္ ေဒါ္စုေသသြားတဲ့တေန ့ NLD ဆုိတာ ၇ွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ထိ၇င္ ဆက္ဆက္ထိမခံႏုိင္သူမ်ားခင္ဗ်ား....ေဒါ္စုက တေန ့ခ်ီးသုံးခါစားၾကေဟ့ ဆုိ၇င္ အား၇ပါး၇ စားၾကပါဗ်ာ။ အစုိး၇ကုိ ႀကိဴက္လုိ ့ဒီစာေ၇းေနတာ မဟုတ္ဘူးဆုိေတာ ခင္ဗ်ားတုိ ့ က်ပ္မျပည့္တဲ့ အုံးေႏွာက္ေတြ အလုပ္လုပ္ဖုိ ့ေကာင္းတယ္။

Use This Photo

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္၏ ေမြးေန႔အခမ္းအနားကို တကမၻာလံုးမွက်င္းပႀကရာတြင္ ယခုပူးတြဲပါဓါတ္ပံုကိုသာလွ်င္
တညီတညြတ္တည္းအသံုးျပဳႀကေပးပါရန္ေလးစားစြာေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။
သတင္းႏွင့္ျပန္ႀကားေရး
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္

contact-John yoe info.nldburma@gmail.com

Eleven Media Group ၏ Chairman & CEO ေဒါက္တာ သန္းထြဋ္ေအာင္က အစုိးကုိ တံခါးရဲရဲဖြင့္လုိက္ပါတဲ့

Eleven Media Group ၏ Chairman & CEO ေဒါက္တာ သန္းထြဋ္ေအာင္ မွ ေက်းဇူးတင္ စကားႏွင့္ ေရွ႕ဆက္မည့္ မူ၀ါဒ လမ္းစဥ္မ်ားအား ရွင္းလင္းေျပာၾကားစဥ္

အားလံုးမဂၤလာပါ။ ဒီပြဲကို လာေရာက္ခ်ီးျမႇင့္တဲ့အတြက္ အားလံုးကိုေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ဟာ ၁ ဂဏန္းေတြအတြက္ ထူးျခားတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁-၁-၁၁၊ ၁၁-၁-၁၁၊ ၁-၁၁-၁၁၊ ၁၁-၁၁-၁၁ ၁ ဂဏန္းေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ႏွစ္မွာ Eleven Media Group ရဲ႕ ၁၁ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား လုပ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔မ်ားစြာ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။

ဒီပြဲကိုတက္ေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြဟာ Eleven Media Group ရဲ႕မိသားစုေတြ၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြအျပင္ Eleven Media Group ကိုနည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အကူအညီေပးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ၊ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စာေပ၊ အႏုပညာနဲ႔ သတင္းမီဒီယာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ မိမိတို႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူအမ်ားအတြက္ ေလးစားဂုဏ္ယူေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ လုပ္ေဆာင္မႈေတြရွိသူေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္ ဖိတ္ၾကားခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

၁၁-ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ပြဲလို႔ ဆိုရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ၾကြေရာက္ခ်ီးျမႇင့္သူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထားသေဘာထားေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥပၸဳန္မွာရွိေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈေတြကို ဂုဏ္ယူ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဖိတ္ၾကားၿပီး ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုတက္ေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ အမွန္တကယ္ေအာင္ျမင္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ရွားပါးတဲ့ၾကားက ဒီပြဲကိုတက္ေရာက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အားလံုးကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ Eleven Media Group ရဲ႕ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ သတင္းစာထုတ္ဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၊ (သို႔မဟုတ္) ဒီမိုကေရစီမရတဲ့ ဗီယက္နမ္လိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာေတာင္ ပုဂၢလိကသတင္းစာရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္းစာထုတ္လုိ႔မရတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႕လက္ရွိအေျခအေန၊ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ လက္ရွိစာဖတ္ပရိသတ္ေတြရဲ႕ endurance နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံလိုပဲ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုလြတ္လပ္မႈမ်ဳိးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ျခင္းေတာင္းဆိုေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သီးျခားဆန္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈအနည္းငယ္ရွိတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈရွိတဲ့ သတင္းမီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္မ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါမွသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိေရေျမသဘာ၀၊ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လုိက္ေလ်ာညီေထြရွိမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္သတင္းစာအျပင္ ဒုတိယအလုပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ့ News Channel တစ္ခုျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာရွိေနပါတယ္။ လြတ္လပ္ၿပီး တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ သတင္းမီဒီယာတစ္ခုဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ေရာ၊ ျပည္သူလူထုအတြက္ေရာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ပါ ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္မလဲဆိုတာ သက္ေသျပၿပီးျဖစ္သလို ထပ္မံသက္ေသျပဖို႔အတြက္လဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ News Media ကိုခ်ဲ႕ထြင္လိုပါတယ္။

အေရးအႀကီးဆံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ ၃ ႏွစ္ ၄ ႏွစ္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးတည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီတစ္ခုတည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ေနရာကေန အမ်ားျပည္သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းအျဖစ္ publicize လုပ္ပစ္မယ္လို႔ဆိုတာကို ဒီေနရာကေန ကတိျပဳေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဒီအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ဒီေငြေၾကးေတြမရခင္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူသံုးေယာက္နဲ႔ပဲစခဲ့တာပါ။

ဒီေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ဒီေငြေၾကးေတြ ရရွိခဲ့မယ္လို႔လဲ မထင္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္စီးပြားေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္စီးပြားေရးနဲ႔ ေငြရွာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ေငြအမ်ားႀကီးရလာမယ္လုိ႔လဲ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပိုင္ဆိုင္တာဟာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ပဲ ပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။

ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာရွိေနတဲ့ ျပည္သူလူထု ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအားေပးတဲ့ ပရိသတ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက ပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ News Media တစ္ခုျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ publicize အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိတယ္လို႔ဆိုတာကို ဒီေနရာက အာမခံေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈဟာ မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္အေရးပါသလို စတုတၴမ႑ိဳင္အနနဲ႔ အေရးပါတယ္ဆိုတာကို Eleven Media Group အေနနဲ႔ အခိုင္အမာသက္ေသျပႏိုင္ပါတယ္။ အခု ၾကြေရာက္လာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္အားလံုးဟာ သက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ မိမိတို႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခဲ့မႈေတြ၊ မိမိတို့ရဲ႔စိတ္ေနသေဘာထားေတြ၊ မိမိတို႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ခဲ့မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္ေက်ာက္တင္ႏိုင္ခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွတ္ေက်ာက္ တင္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ့္သူေတြလို႔လည္း ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လဲ ဖိတ္စာမွာကို ဂုဏ္ယူေလးစားစြာနဲ႔ ဖိတ္ၾကားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကတင္ျပခ်င္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ေနာက္လာမယ့္ အႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀ အတြင္း အဓိကရင္ဆိုင္ႏိုင္ရမယ့္ ျပႆနာႏွစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ နံပါတ္ ၁ ျပႆနာကေတာ့ Human Resources ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာနိမ့္က်ခဲ့ တဲ့ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ Human Resource ျပႆနာျဖစ္ေနပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာအႀကီးအကဲ ေတြသိမွာပါ။ ကိုယ္အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရင္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရမယ့္ အရည္အေသြးမီတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဘယ္ႏွေယာက္မ်ားရပါသလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္းမီဒီယာမွာကို အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံ ငါးႏိုင္ငံကိုေတာင္မသိတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအသက္ ဘယ္ေလာက္မွာ က်ဆံုးသြားလဲ ဆိုတာမေျပာႏိုင္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါလက္ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ သတင္းေထာက္ေလာကမွာကို ဒီေလာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ မကြၽမ္းက်င္မႈေတြက နယ္ပယ္အသီးသီးမွာျပန္႔ေနပါတယ္။ တကယ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့သူ၊ တကယ္ထူးခြၽန္တဲ့သူ ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ။ တကယ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့သူ တကယ္အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ႕ Working Force ေတြဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ။ အခုလယ္ေတြထဲမွာ လုပ္သားရွားပါးတဲ့ျပႆနာေတြ႔ေနၿပီ။ အလုပ္ၾကမ္းသမားရွားပါးတဲ့ ျပႆနာေတြ႔ေနၿပီး ေတာရြာေတြမွာ တကယ္အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့အရြယ္ေကာင္းေတြမရွိေတာ့ဘူး။

ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လူဦးေရေလးသန္းရဲ႕ေျခာက္သန္းၾကား ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ေနၿပီး တခ်ဳိ႕က ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံကို စြန္႔ခြာသြားၾကတယ္။ ဒီျပႆနာဟာ ေသးတယ္လို႔ဆိုရေပမယ့္ တကယ္ႏိုင္ငံကို ႀကီးပြားဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ဒီျပႆနာဟာ အရမ္းႀကီးပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ေနတဲ့သူေတြ မျပန္လာဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခု ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။

ဥပမာ- နမူနာအားျဖင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံက ထြက္သြားတဲ့သူေတြ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ အေျခအေနေကာင္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေျခအေနေကာင္းေတြ ဖန္တီးေပးတဲ့အတြက္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံက လွ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လုိ႔ ဒီမွာရွိတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ျမႇင့္တင္႐ုံတင္မကဘဲ ႏုိင္ငံျခားမွာရွိေနတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ထြက္သြားတဲ့သူေတြ ျပန္လာႏုိင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အေျခအေနေကာင္းေတြ ဖန္တီးေပး ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီႏုိင္ငံကို မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ ထြက္ခြာသြားရေပမယ့္ ျပန္လာခ်င္တဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ဆီမွာ ၉၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ Human Resources ျပႆနာကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ အတြင္းမွာ တက္လာမယ့္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖုိ႔အတြက္ ၀ိုင္း၀န္း  အေျဖရွာစဥ္းစားရပါမယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ကမၻာ့သမုိင္းကိုၾကည့္ရင္ သမုိင္းအစဥ္အလာအားျဖင့္ ႏုိင္ငံႀကီးေတြ အင္အားႀကီးလာရင္Super Power ျဖစ္လာရင္ သမုိင္းမွာ ႏုိင္ငံငယ္ေတြ စေတးခံရပါတယ္။

၁၉ ရာစုႏွစ္မွာ ဥေရာပမွာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္တယ္။ စက္မႈေတာ္လွန္ေရး အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ အဂၤလန္တို႔ ျပင္သစ္တုိ႔ အရမ္းခ်မ္းသာလာၾကတယ္။ ကိုလိုနီခ်ဲ႕တယ္။ အာဖရိကရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အာရွႏုိင္ငံေတြ စေတးခံရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၂၀ ရာစုႏွစ္က်ေတာ့ Super Powerအျဖစ္ ဆိုဗီယက္ရဲ႕ အေမရိကန္တို႔ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ၾကားမွာ ေတာင္ဗီယက္နမ္၊ ေျမာက္ ဗီယက္နမ္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အေရွ႕ ဂ်ာမနီ၊ အေနာက္ ဂ်ာမနီ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံေတာင္ အဖ်ားခတ္ခံရတယ္လို႔ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္၊ အကြဲအျပဲရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္က ႏွစ္သက္ၾကာရွည္ခဲ့တယ္။ ၂၁ ရာစုမွာ Super Power ျဖစ္မွာဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အားလံုး သိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။

Super Power ျဖစ္လာမယ့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕အနီးနားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ခံအားမရွိဘဲနဲ႔ ရပ္တည္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ေငြေၾကး အရမ္းခ်မ္းသာလာၿပီးေတာ့ အင္အားႀကီးမားတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕အနားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဆင္းရဲတဲ့ ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုမွခုခံႏုိင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ လူကုန္ကူးခံရတယ္။ ေရာင္းစားခံရတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ စီမံခ်က္ရဲ႕လည္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ကိုယ္ခံအား တကယ္ရွိမွပဲ လုပ္ေဆာင္လို႔ရမွာပါ။ ဒီလိုကိုယ္ခံအား လုပ္ေဆာင္မႈမရွိဘူးဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ ေတာင္ မၾကာပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေျခအေနေတြ ဆိုးရြားသြားႏုိင္ပါတယ္။ ေငြေၾကးတစ္ခုတည္းတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ အခ်ဳိးအစားကြာဟမႈေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ကို သတို႔သမီး သန္း ၂၀ လိုအပ္တဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ေဘးမွာ ရပ္တည္ေနထိုင္ရတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အႏၱရာယ္အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ Energy အားလံုးကို ေရာင္းစားၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လိုစက္မႈ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မွာလဲ။ ဒီလိုေျပာရျခင္း အေၾကာင္းရင္းက ႏွစ္ႏုိင္ငံဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားေစလိုတဲ့ ဆႏၵမရွိပါဘူး။ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈလည္းမရွိပါဘူး။

ကိုယ့္ႏုိင္ငံကိုကာကြယ္လိုတဲ့ဆႏၵ၊ ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့လိုတဲ့ဆႏၵ၊ ကိုယ္ႏုိင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး တည္တံ့ခိုင္ျမဲလိုတဲ့ ဆႏၵပဲရွိပါတယ္။ ဒီအႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့အရာဟာ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားသြားတဲ့ မုန္းတီးစိတ္ျဖစ္ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲကို ျပန္လည္၀င္ေရာက္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းျဖစ္တဲ့ အာဆီယံ၊ အေနာက္အုပ္စုႏုိင္ငံေတြရဲ႕ မဆက္ဆံဘဲနဲ႔ ေနထုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ အေျခအေန ဆိုးရြားသြားႏုိင္ပါတယ္။

ဥပမာ တျခားမၾကည့္ပါနဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ကိစၥ၊ ဧရာ၀တီျမစ္ရဲ႕ ပတ္သတ္လို႔ရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ပညာရွင္ေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ပညာရွင္တြ ထပ္မံတြက္ခ်က္ဖုိ႔ လိုတာကေတာ့ ဒီလိုဆက္လက္ၿပီး လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀ မွာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကြၽန္းေပၚ ပေပ်ာက္သြားမယ္။ ပင္လယ္ေရမ်က္နာျပင္ဟာ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀၊ ၃၀ မွာ တစ္ေပတက္မယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြေကာ လာမယ္။ စပါးစိုက္ဧကေတြ ေလ်ာ့လာမယ္။ ေရခ်ဳိရရွိမႈေတြ ေလ်ာ့လာမယ္။

စပါးေတြဟာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကြၽန္းေပၚမွာ မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီျပႆနာကို ဘယ္လိုရွင္းမလဲ၊ ျမစ္၀ါျမစ္ရဲ႕ အဓိကျမစ္ႀကီးေတြမွာ ဆည္ႀကီးေတြ တည္ေဆာက္တဲ့အတြက္ ဒါေတာင္မွ ဥေရာပက ပညာရွင္ေတြ ေခၚေဆာက္တာေတာင္ သူတို႔ Problem ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ ေရလႊမ္းတယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေရလႊမ္းရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ေရျပင္အထက္ စိုးရိမ္ေရအမွတ္က ႏွစ္ေပပဲရွိတယ္။ ဒီလိုျပႆနာမ်ဳိးေတြကို Transparency ရွိရွိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရကာတာေဆာက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံအတြက္ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရရွည္ ဘယ္ေလာက္ဆံုး႐ႈံးသြားမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒါေတြ တြက္ခ်က္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ဒါေတြဟာ ၾကည့္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံရဲ႕ ပူးတြဲယွဥ္ေနထုိင္တဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ရမယ္၊ ဘယ္လိုကာကြယ္ရမယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရမလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရမလဲဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ုိင္းကို ၀င္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာစံႏႈန္းေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။ ႏုိင္ငံတကာစံႏႈန္းေတြရဲ႕ ၀င္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ညီညြတ္မႈက သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။

အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအရ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖုိ႔က အမွန္တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑ကို ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္ အရာအားလံုး ကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လာတဲ့သူေတြေရာ၊ အစိုးရေရာ၊ သက္ဆုိင္ရာ အတုိက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုေရာ ကြၽန္ေတာ္ဒီေနရာက တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းလိုပါပဲ။

‘ျပတင္းတံခါးေတြ ကိုဖြင့္ထားလိုက္ပါ"

သန္႔ရွင္းတဲ့ေလရဲ႕အတူ ျခင္ေတြ၊ ပိုးမႊားေတြ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္’။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီေနရာမွာ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္စကားကို ထပ္ျဖည့္စြက္ ၿပီးေျပာရရင္ ပိတ္ထားတာၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့တံခါးကို ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ ေလေကာင္းေလသန္႔ နဲ႔အတူ ျခင္၊ ယင္၊ ပိုးမႊားေတြ၀င္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဘဲ မပိတ္ဘဲနဲ႔ ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ လုပ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ နည္းနည္းေလးပဲ ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေလေကာင္းေလသန္႔မရဘဲ ျခင္၊ ယင္။ ပိုးမႊားေတြပဲ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရကိုလည္း တုိက္တြန္းခ်င္တာက တံခါးကို ရဲရဲတင္းတင္း ဖြင့္လိုက္ပါ။ ႏုိင္ငံအတြက္ ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆနာေတြ အားလံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေနရာကေန ရဲရဲႀကီး ကာကြယ္သြားမွာပါ။ ရဲရဲတင္းတင္း ဖြင့္တဲ့တံခါးေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစိုးရကိုအားလံုး ကူညီသြားဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိေနတယ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရကို ေျပာၾကားရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8808:eleven-media-group-emg-ceo-a-chairman-&catid=42:2009-11-10-07-36-59&Itemid=112

ေပးပုိ႔သူ ကုိသံဏိအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အမွန္တရားဟာ တခါတေလ စာရြက္ေပၚမွာမရွိ၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာရွိတယ္

မနက္ဖန္အလုပ္ျပန္သြားေတာ့မွာဆုိေတာ့ ဒီေန႔ေရးခ်င္တာကို ေရးထားခဲ့မယ္။ တစ္ပတ္တိတိ စာမေရးႏုိင္ပါ။ အခုစာကေတာ့ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္စာေပါ့။ တခ်ဳိ  ့ကေတာ့ ထင္မယ္။ ဘုန္းေက်ာ္ဆုိတဲ့ေကာင္ အလုပ္မလုပ္ပဲ ဘေလာ့ဂ္ပဲ ထုိင္ေရးေနတာလုိ႔။ မထင္နဲ႔ဆရာ။ က်ေနာ့္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရွိပါတယ္။ တကၠသုိလ္ႀကီးလည္း Part Time တက္ေနတုန္းပါ။ စိတ္ကူးတည့္တာ၊ ေျပာခ်င္တာကုိ ေရးေနတာပါ။ သူမ်ားေတြလုိ အားရင္၊ ဟုိေလွ်ာက္လည္ ဒီေလွ်ာက္လည္မရွိေတာ့ စာပဲေရးပါတယ္။ ကုိင္း...ဒီေန႔ ဒီစာေလးကို ႀကိဳက္တဲ့သူမ်ားဖတ္ၾကေပါ့။ မႀကိဳက္ရင္လည္း ဆဲႏုိင္ပါတယ္။ အားလုံးပါးစပ္နဲ႔ လက္ပါတယ္ဆုိေတာ့ ႀကိဳက္သလုိသာ ခ်....။

ဆင္ဆာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

က်ေနာ္ေရးတဲ့စာေတြကုိ ျပည္တြင္းက မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြကုိသာပုိ႔ၾကည့္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာ္ျပခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ စာေတြကလည္း ရုိင္း၊ စကားလုံးေတြကလည္း ၾကမ္းဆုိေတာ့ အယ္ဒီတာလည္း ေရြးမွာမဟုတ္။ စိစစ္ေရးတင္လည္း ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘေလာဂ့္ေလးရွိလုိ႔။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးလုိ႔ရေနတာ။ ဆင္ဆာမရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာကိုေျပာလုိ႔ရေနတာ။

ကုိယ္ေရးခ်င္တာေရးတာကုိ အယ္ဒီတာ၊ စီစစ္ေရးက ျပင္တာ၊ ျဖဳတ္တာကို လုံး၀မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ပုိင္အေရးအသားကို ထိခိုက္ေစတယ္။ စီစစ္ေရးက လူေတြဆုိတာက ဆန္ကုန္ေျမေလးေတြ။ သူတုိ႔မရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္။

ႏုိင္ငံေရးနဲ႔လူမႈေရးေရာတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လူမႈေရးလုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္။ စည္းရုံးတယ္။ အမွန္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာက မဲ ရဖုိ႔။ ႏုိင္ဖုိ႔။ အေရြးခံရဖုိ႔။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ စာသင္တာ၊ ကူညီတာေတြက တျခား။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို ဘန္းျပၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာဆုိရင္ မရိုးသားဘူးလို႔ဆုိႏုိင္တယ္။

ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ အမတ္ေတြ၊ ပါတီေတြ အေရြးခံရဖုိ႔ စာသင္ေက်ာင္းလည္းမဖြင့္ပါဘူး။ ေဆးေပးခန္းလည္း မေထာင္။ ငါ့ကုိ မဲေပးပါ။ အေရြးခံရရင္ ငါ့ အေနနဲ႔ ဒါေတြလုပ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီးမဲဆြယ္တာပဲရွိတယ္။ အခုၾကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္က ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ တလြဲ လုပ္ျပန္ၿပီ။

Facebook မွာ အိမ္ေထာင္ရွိရဲ  ့သားနဲ႔ မေဖာ္ျပရဲတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

ေဖ့ဘြတ္မွာ က်ေနာ့္အသိေတြကို ေတြ႔တယ္။ အကုန္လုံးနီးပါး အိမ္ေထာင္သည္ေတြ။ တခ်ဳိ  ့ဆုိရင္ သူ႔ေယာက်ာ္းဓာတ္ပုံကို မတင္ထားဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းပုံေတြတင္ထားတယ္။ ခေလးေတြေတာ့ ေတြ႔တယ္။ ေယာက်္ားကလည္း မိန္းမဓာတ္ပုံကို မတင္ထားဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိတာ က်ေနာ္ေတြးၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွတ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီလူေတြ ေဖ့ဘြတ္မွာ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္ထင္တယ္လုိ႔။ ဒါကို မႀကိဳက္ဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ ကိုယ့္မွာ မိန္းမရွိတယ္။ ေယာက်္ားရွိတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့။ ဘာလဲ... ကိုယ့္ရဲ  ့အိမ္ေထာင္သည္က ရုပ္ဆုိးလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ Facebook ေပၚမွာ အသစ္ရွာခ်င္လုိ႔ထင္ပါရဲ  ့။

ဂ်ီေတာ့မွာေတာင္ မရုိးသားတာကို မႀကိဳက္ဘူး

က်ေနာ့္ဆီကုိ ဘယ္ကလူေတြလဲ မသိဘူး၊ အင္ဗုိုက္လုပ္တယ္။ နာမည္ေတြက ဘာေတြလဲ မသိဘူး။ လူနာမည္ေတြေကာ၊ Animal နာမည္ေတြေကာ စုံလုိ႔။ သူတုိ႔ကလည္း ဖိတ္ေသးတယ္။ ေျပာတဲ့အခါမွာေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ လိမ္ၿပီးေပးတယ္။ ဘယ္ကလဲ၊ ဘယ္သူလဲ၊ ဘာလုပ္လဲ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဆုိတာကုိ လိမ္ၿပီးေျပာတယ္။ ဘယ္လုိ ျမန္မာေတြလဲ မသိဘူး။ ဂ်ီေတာ့မွာေတာင္ ဒီလုိျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အျပင္မွာဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိမ္ၾကမလဲမသိဘူး။

လူေနေတာ့ၿခဳံၾကား ေရးေတာ့ ဘုံဖ်ားကုိ မႀကိဳက္ဘူး

လူတစ္ခ်ဳိ  ့ေတြ႔ဘူးတယ္။ စာေရးတဲ့ လူလုိ႔ေျပာတာပါ။ ေနတာကေတာ့ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ။ အက်င့္စာရိတၱ၊ က်ဳိးစားအားထုတ္မႈကလည္း ရစရာကုိမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ေရးလုိက္တဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြက သူမ်ားေတြကုိ ဆုံးမပဲ့ျပင္ထားတဲ့စာေတြ။ ေၾသာ္...ဒုကၡ။

အမွန္တရားဟာ တခါတေလ စာရြက္ေပၚမွာမရွိ၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚသာရွိတယ္

ဟုိတေန႔က ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ လုိင္းေပၚမွာေတြ႔ေတာ့ သူ႔ဂ်ာနယ္က စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈစတဲ့အရာေတြကို ေပးေနတာတဲ့။ လူေတြ ဗဟုသုတ၊ ရပါေစဆုိၿပီးတင္ဆက္ေနတာ။

ဆုိလုိတာက က်ေနာ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္က အတင္းအဖ်င္းနဲ႔ ဆဲတာေတြလည္း ပါတယ္ဆုိေတာ့ မင္းဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ငါ့ဂ်ာနယ္နဲ႔ မတူဘူး၊ မတန္ဘူးလို႔ ဆုိလုိခ်င္ပုံရတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း....တခ်ဳိ  ့ အမွန္တရားေတြဟာ စကၠဴေပၚမွာမရွိဘူးလုိ႔ သူ႔ကိုေျပာျဖစ္တယ္။

မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ႀကီးႀကီးပါတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး

စစ္တပ္ထဲမွာ ေနတုန္းကအေဖက ရဲေဘာ္ဆုိေတာ့ အရာရွိသားသမီးေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ကုိယ္က အလုိလုိ ေဘးေရာက္သြားတယ္။ သူ႔အေဖက ဗုိလ္ဆုိေတာ့ သူတို႔ကုိ ရဲေဘာ္ေတြက ဖူးဖူးမႈတ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဂြင္ေကာင္းေကာင္းရေအာင္ ဖား..တဲ့သေဘာ။ က်ေနာ္တုိ႔ၾကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဂရုမစုိက္။ ဒီလုိမ်ဳိး။ ႏုိင္ငံေရးထဲေရာက္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြ႔ရျပန္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့ေဆြမ်ဳိးသားသမီးေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္ႏုိင္တယ္။ ဥပမာ KNU က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့သားသမီးေတြကိုၾကည့္ပါ။ တပ္မဟာ (၆) က၊ KNU တပ္ၾကပ္ႀကီး သားသမီးၾကေတာ့ ေတာင္ယာတဲထဲမွာ ေတာင္ယာစုိက္ဖုိ႔ စူး ထုိးေနရတုန္း။ ဒီလုိမ်ဳိးကြာတယ္။ လူ႔သဘာ၀ကုိေျပာတာပါ။

NLD က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ  ့အမ်ဳိးေတြ ႏုိင္ငံျခားကို အလြယ္တကူထြက္လုိ႔ရတယ္။ ျပည္တြင္းကေန ၾသစေတ်းလ်ကုိ ႏုိင္ငံေရးဒုကၡသည္နဲ႔ တုိက္ရိုက္ထြက္လုိ႔ရတယ္။ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ  ့သမီး အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္တယ္။ စသျဖင့္...အမ်ားႀကီးပါ။ သူတုိ႔ေတာ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္တာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးတဲ့အခါၾကေတာ့ ဟင္းဖတ္ကႀကီးၿပီးသားပဲေလ။

ဒါကို က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။

ေနာက္တစ္ပတ္ျပန္ဆုံၾကတာေပါ့....။

စာေရးသူ ဘုန္းေက်ာ္သည္ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရွိ ေရႊရွာေဖြေရး Company တခုတြင္ Exploration Field Technician အျဖစ္အလုပ္လုပ္ေနသူတဦးျဖစ္သည္။ အလုပ္နားခ်ိန္တြင္ Enviromental Science ဘာသာရပ္အား Murdoch University တြင္ ပညာသင္ၾကားေနသူျဖစ္သည္။

ဘုန္းေက်ာ္၏ ဆယ္တလုိက္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊက သူအနားမယူခင္ကာလမွာ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကို ေဆာက္တယ္။ ဘယ္ကေငြရလဲဆုိေတာ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ ့ကေနရတယ္။ ကန္ထရုိက္ ဘယ္သူရလဲဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ  ့လူယုံ ဦးေတဇက ရတယ္။ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္တင္မကဘူး..သုံးေလးခ်က္ျပတ္တဲ့အထိ ခုတ္ခဲ့ႏုိင္တယ္။ မေသခင္၊ အနားမယူခင္မွာ လုံလုံၿခဳံၿခဳံျဖစ္ေအာင္ ေျမေအာင္လႈိင္ေဂါင္းေတြေဖာက္၊ ဘန္ကာေတြအထပ္ထပ္ခ်၊ ရုရွကို စစ္ပညာသင္ေတြလႊတ္ၿပီး အကာကြယ္ယူခဲ့တယ္။

အခုေတာ့ ဇိမ္နဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ရဲ  ့ဗိုက္ကိုပြတ္ၿပီး ေနေလရဲ  ့။ အိမ္ေရွ  ့က ေရကူးကန္ထဲမွာ ညေနတုိင္း ၀ုိင္ေလးတစ္ခြက္နဲ႔ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ဘစ္ကနီေလးနဲ ့ေရကူးေနတာကုိ အရသာခံၿပီး ၾကည္ႏူးေနေလရဲ  ့။

ဂုန္ညင္းဒုိးေလာက္ရွိတဲ့ ေမးေလးပြတ္ကုိပြတ္ၿပီး တယ္ေတာ္တဲ့ငါပါလားလုိ႔....ႀကိတ္ၿပီး ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႔ေတြးမိတယ္။ သူ႔ေဘးမွာပါတဲ့ ဟုိတစ္ေကာင္ ဗုိက္ပူ၊ ဘယ္သူလဲသူ႔နာမည္ေမ့ေနလုိ႔ ေဆးသင္တန္းေျခာက္လတက္ၿပီး ေဆးမႈးလုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလ။ ဗုိက္ကပူပူ အရပ္က ပုပု၊ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ပစ္တုိင္းေထာင္လုိပဲ။ သူကလည္း ေဘးကေန ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊကုိ ႏွိပ္ေပး(Message) လုိ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊကေျပာတယ္။

"သိန္းစိန္ေတာ့ မရွိတဲ့အေမႊးကုန္ၿပီ (ငယ္ထိပ္က အေမႊးကိုဆုိလုိပုံရပါတယ္)။ ငါဒီေကာင္ေတြကုိ ၾကပ္ေပးခဲ့တာ အခု ဒီေကာင္ ေမွ်ာက္ငါးပိထိသလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနၿပီကြ" တဲ့။

ဟပ္ဟပ္ဆုိၿပီး မယားငယ္တုံးညွပ္သံနဲ႔ အားရပါးရရီေလရဲ  ့။

သူတုိ႔ဒီလုိၾကည္ႏႈးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ  ့လယ္မွာေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အလုပ္ကုိရႈပ္လုိ႔။ လစာလည္းမရ၊ ပင္စင္လည္းမရ တကုပ္ကုပ္နဲ ့အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ RFA၊ VOA က အပတ္စဥ္တင္ဆက္ေနတဲ့တုိက္ရုိက္ေလလႈိင္း အစီအစဥ္ေတြကို တမ်ိဳး၊ ဟုိကဖုန္းဆက္၊ ဒီက ဖုန္းဆက္နဲ႔ အရႈးမီး၀ုိင္းသလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနေလရဲ  ့။ ဆီနိတ္တာ မတ္ကိန္းကတမ်ဳိး၊ ဟုိသံအမတ္က တမ်ဳိး၊ ဒီေၾကးအမတ္က တမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာလုိက္ရတဲ့စကားေတြ။ ဟုိအခန္းအနားက လာပါအုံး၊ ဟုိမသာအသင္းက လာပါအုံး၊ ပန္းခ်ီျပခန္းတက္ပါအုံး၊ ၿပီးကိုမၿပီးေတာ့ဘူး။

အသက္ ၆၆-ႏွစ္အရြယ္ အဘြားႀကီးခင္ဗ်ာ...အသက္ႀကီးမွ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာလုိ႔။ ဟုိလူေတြကလည္း သနားေဖာ္ေတာင္မရဘူး။ အသားစြတ္ၿပီး ခုိင္းေတာ့တာပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခင္ဗ်ာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္တို႔လုိ  ၀ုိင္လည္း ေသာက္မရ၊ ဘီယာလည္း ခ်မရ။ ေခ်ာင္းသာသြားၿပီး ေဟာလီးေဒး လုပ္ျပန္ရင္လည္း အေနာက္က လူေတြက တအုံအုံနဲ႔။ မလြတ္မလပ္။ ၾကာေတာ့ အုံးေႏွာက္ေတြလည္း ေျခာက္လာၿပီ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သူ႔ကုိလည္း Weekend ေလး ဘာေလး လုပ္ေပးၾကပါအုံး။ ဘဘ ဦးညာဏ္၀င္းတုိ႔ရယ္။

ေဒၚစုက ဒီလုိအရည္မရအဖတ္မရ အလုပ္ေတြမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မဲ့ေဆာက္ NCUB ဌာနခ်ဳပ္မွာ ဦးေမာင္ေမာင္ကိစၥက ရွင္းလုိ႔မၿပီးေသး။ အေရွ  ့ကုိမေရာက္ႏုိင္ပဲ အေနာက္ကုိႀကီးျပန္ေရာက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္။ ပရုိပုိဆယ္ရွာဖုိ႔၊ လုပ္ကြက္ရွာဖုိ႔ တုိင္ပင္ေနတုန္း။ အစည္းအေ၀း၊ ကားျပင္ (Workshop) ေတြလည္း လုပ္လုိက္ရတာ နားရတယ္လုိ႔မရွိ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူကေတာ့ အျမတ္မရရင္ေနပါေစ၊ မဲ့ေဆာက္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနားက အရက္ဆုိင္က အေတာ္ အရက္ေရာင္းေကာင္းလိုက္တာ ကားတစ္စီးၿပီးတစ္စီး ေျပာင္းစီးႏုိင္တဲ့ အထိစီးပြားျဖစ္ေနပါတယ္။

အေမရိကားမွာရွိတဲ့ သူပုန္ေဟာင္းေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမေဟာင္းတေဟာင္းေတြကလည္း ဆူရွီလိပ္လုိက္၊ စက္ရုံကိုသြားလုိက္၊ ညေနအျပန္ဘီယာခ်လိုက္ေပါ့။ အင္တာနက္မွာ ဆဲလုိက္။ အခ်င္းခ်င္း ခ် လုိက္နဲ႔ေပါ့။ သူတုိ႔လည္း ႏုိင္ငံေရးကို အားႀကိဳးမာန္တက္လုပ္ေနပါတယ္။ UK ကန္ပိန္းေဖာ္ဘာမားကလည္း ေစာ္ေလးေတြကို ေရွ  ့တန္းတင္ၿပီး ႏုိင္ငံတာက ၀န္ႀကီးေတြ၊ အမတ္ေတြကုိ ျမဴဆြယ္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဒီအခ်ိန္မွာ နယ္စပ္က DKBA လည္း စားေပါက္မေခ်ာင္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္းျပန္ေပါင္းၾက။ တခ်ိန္တုန္းက ေပါင္းခဲ့တဲ့ နအဖကုိ ျပန္တီးၾကနဲ႔အလႈပ္ရႈပ္ေနၾကေလရဲ  ့။

ဦးသုေ၀၊ NDF အဖြဲ႔ေတြကလည္း အမတ္ကေလးသုံးေလးေနရာေလာက္ရထားတယ္ဆုိေတာ့ ဘ၀င္ေတြျမင့္လုိ႔။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေခါင္းေပါင္းစတလူလူနဲ႔ ဘယ္သူကိုမွ လူမထင္။ ဖင္ေခါင္းကက်ယ္။

မြန္သစ္ပါတီ၊ ေကအုိင္အုိ၊ အက္စ္အက္စ္ေအစတဲ့တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကလည္း ေမွ်ာက္သစ္ကိုင္းလႊတ္မွာအေသေၾကာက္ေတာ့ ဖြဲ႔ၿပီးသားတပ္ေပါင္းစုေတြကို ထပ္ဖြဲ႔ၾကနဲ႔ေပါ့။ သူတုိ႔ ဒီလုိအလုပ္ေတြရႈပ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးသိန္းစိန္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ႀကံ့ဖြတ္ႀကီး ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ။

ဘာလုပ္လုိ႔ဘာႀကံရမွန္းမသိေတာ့ မရွိတဲ့ဆံပင္ကုိ ကင္ပြန္းရည္နဲ႔ ေလွ်ာ္၊ ေခါင္းကိုေျပာင္ေနေအာင္ဖီးၿပီး ေရကူးကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ၀ုိင္ခြက္ေလးနဲ႔ ဇိမ္ယူေနတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊအေရွ  ့အခစား၀င္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးက ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။

"ႏွမေစာင္းေလး...ငါ..အနားယူေနတာ အလုိက္ကန္းဆုိး မသိဘူးလားဆုိၿပီး ၀ုိင္ခြက္္နဲ႔ "ထ" ၿပီးေပါက္ေလရဲ  ့ဗ်ာ"......

ဂၽြန္လ ၁၉-ရက္ေန႔ တြင္ က်ေရာက္မည္ျဖစ္ေသာအေဖေန႔အတြက္ရည္ဇူး၍

ေလးျဖဴရဲ  ့အေဖ



လႊမ္းမုိးရဲ  ့အေဖ

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္မွာ လဥ တစ္လုံးပဲရွိတယ္တဲ့...




အသက္ ၆၅-ႏွစ္အရြယ္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္

 

FTUB ဒု-ဥကၠဌ ဦးသန္းလြင္အေၾကာင္း

FTUB ဒုဥကၠဌ ဦးသန္းလြင္(အလယ္)

ဒီေန႔မနက္မွာ သတင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ FTUB ရဲ  ့၀က္ဆုိက္ကုိ အလည္ေရာက္ျဖစ္တယ္။ FTUB ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ ဂ်နီဗာမွာ အလုပ္သမားညီလာခံတက္ေရာက္ေနတဲ့ပုံေတြကုိ ေတြ႔မိတယ္။ ကုိဇာနည္ေသြးကေတာ့ အေတာ္ရင္းႏွီးပါတယ္။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းဆုိေတာ့ သူ ့ကုိဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ေလးစားပါတယ္ ကိုဇာနည္ေသြး။

ကုိဇာနည္ေသြးနဲ ့အတူ ဦးသန္းလြင္ကုိလည္းေတြ႔မိတယ္။ သူ ့ကုိေတာ့ က်ေနာ္လူခ်င္းမရင္းႏွီးပါ။ သုိ႔ေသာ္ တဆင့္စကားနဲ႔ သူ ့အေၾကာင္းကို သိပါတယ္။ အခု ဦးသန္းလြင္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာအျဖစ္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ သူက FTUB မွာ ဒုဥကၠဌ ဆုိေတာ့ လူေတြပိုသိသင့္ပါတယ္။

သူဟာအလုပ္သမားအေရးလုပ္ေနသူ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးသန္းလြင္က အိႏၵိယနယ္စပ္က ျမန္မာ့ကၽြန္းသစ္ေတြကို ခုိးထုတ္ဖုိ႕ ႀကံခဲ့ဘူးတယ္။ အခုေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာေနပါတယ္။ သူ ့ရဲ  ့အလုပ္က သေဘၤာသားေဟာင္း။ ဘန္ေကာက္အလုပ္ပြဲစား။ လူလည္စာရင္းမွာပါပါတယ္။ သူက ျမန္မာနယ္စပ္က ကၽြန္းသစ္ေတြကုိ အိႏၵိယဖက္ အလံုးလုိက္သြင္းလာၿပီး ျပန္ခြဲတယ္။ ေနာက္ အိႏၵိယထုတ္ကုန္သေဘာမ်ဳိး ခြဲသားေတြကုိ ထုိင္းနဲ႕ တျခားႏုိင္ငံေတြကို ေရာင္းဖုိ႕ လုိက္စပ္ေနပါတယ္။

သူက ေငြလိုခ်င္တာတခုပဲ သိတယ္။  အလုပ္ကို မကၽြမ္းက်င္ဘူး။ သစ္အေၾကာင္း နားမလည္ဘူး။ ဦးသိန္းလြင္က ထုိင္းမွာအနည္းဆံုး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ဖ်ံ အႀကီးစားပါ။ ဘာမဆုိအကုန္လုပ္တယ္ ေငြရဖုိ႕အဓိက။

ဘာမဆုိ မသိတာ မရွိဘူးဆုိတဲ့ လူမ်ဳိးပါပဲ ။ လုပ္ေနတာကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲစားပါ။

ျမန္မာ့အေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ သူတစ္ဦးက ဦးသန္းလြင္နဲ႔ပက္သက္ၿပီး "ျမန္မာအလုပ္သမားေတြေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရၾကအံုးမယ္" လုိ႔ မွတ္ခ်က္ေပးပါသည္။

ငယ္ငယ္က လက္ေဝွ႕သမားလုိ႕ သူ႕ကိုယ္သူ ေျပာဖူးတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာေသာင္တင္ေနတဲ့ သေဘၤာလုိက္ခ်င္သူေတြကို ပြဲစားလုပ္ျပီး သေဘၤာေပၚ ရုိက္တင္ေပးတဲ့အလုပ္လည္း လုပ္တယ္။
ေလေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့သူပါ။ ။ သူေျပာတာထုိင္နားေထာင္ေနရင္ အုိဗားမားေတာင္ အႏႊာခံရႏိုင္တယ္။

ကဲ...ျမန္မာႏုိင္ငံအလုပ္သမား သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (FTUB) ရဲ  ့ဒုဥကၠဌ ဦးသန္းလြင္ဟာ ဂ်နီဗာမွာ ျမန္မာ့အလုပ္သမားေတြရဲ  ့ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း အသိေပးပါသည္။

ေကာ္ပီသီခ်င္းေတြကုိ ခြင့္မျပဳပါနဲ႔

က်ေနာ့္အလုပ္ထဲမွာ ဗမာဆုိလုိ႔ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲရွိတယ္။ အမ်ားစုက အျဖဴေတြ။ ဂ်ာမနီ၊ ဂ်ပန္ နဲ႔ ေတာင္အာဖရိက Geologists ေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္ Core Yard လုိ႔ေခၚတဲ့ ေက်ာက္ေတြကို တုိင္းထြာ၊ ျဖတ္ေတာက္ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ အလုပ္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း တခါတေလလုပ္တယ္။

ပ်င္းတဲ့အခ်ိန္မွာ  ျမန္မာသီခ်င္းနားေထာင္ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ သႀကၤန္သီခ်င္းေပါ့။ က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းကလည္း သုံးပုဒ္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ စုိးလြင္လြင္ရဲ  ့သီခ်င္းနဲ ့ ၿမိဳ  ့မၿငိမ္းရဲ  ့သီခ်င္းေတြပဲ။ အၿမဲတမ္း ဒီသီခ်င္းေတြပဲ က်ေနာ္နားေထာင္ေနေတာ့ ကိုယ့္ေဘးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Geologists ေတြက ေမးတယ္။ က်ေနာ္နာမည္က ဘုိလုိဆုိရင္ Phone လို႔ေခၚတယ္။ အျဖားစြပ္ၿပီးေခၚတာေပါ့။

"ေဟး...ဖုန္း...မင္းကုိၾကည့္ရတာ မင္းနားေထာင္တဲ့သီးခ်င္းက သုံးပုဒ္ပဲရွိတယ္ထင္တယ္တဲ့..."

က်ေနာ္လည္း ရက္စ္လုိ႔ပဲ ေျဖခဲ့မိတယ္။ သူတုိ႔က်ေနာ္ ခံစားခ်က္ကုိ သူတုိ႔မသိၾကဘူးဆုိေတာ့ ရက္စ္လုိ႔ေျဖတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။

က်ေနာ္ သူတုိ႔ေရွ  ့မွာ တျခားသီခ်င္းေတြကို နားမေထာင္ရဲဘူး။ ျမန္မာသီခ်င္းေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရွက္လုိ႔ပါ။ အရင္တုန္းက သူတုိ႔ေရွ  ့မွာ ေလးျဖဴ၊ အငဲ သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္မိတယ္။ အာဇာနည္တုိ႔လည္းပါတာေပါ့။

တေန႔ေတာ့ သူတုိ႔သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း အဂၤလိပ္တစ္ေကာင္ကေျပာတယ္။

"ေဟ့..ဖုန္း ဒီသီခ်င္းကို ငါၾကားဘူးတယ္တဲ့။ မင္းတုိ ့သီခ်င္းေတြကို ဖ်က္ေနတာလားလုိ႔ေမးတယ္"

က်ေနာ္အေတာ္ရွက္သြားတယ္။

အဲဒိကတည္းကစၿပီး က်ေနာ္သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ေတြကိုပဲ နားေထာင္မိေတာ့တယ္။

လူမ်ဳိးျခားေတြရဲ  ့အေရွ  ့မွာေကာ္ပီသီခ်င္းေတြကုိ နားမေထာင္ရဲဘူး။ တအားရွက္တယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆုိတဲ့ သိကၡာကုိ မက်ေစခ်င္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္နားေထာင္ရင္ ျမန္မာသံစဥ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္သီခ်င္းေတြကုိ ေရြးၿပီး လူမ်ဳိးျခားေတြအေရွ  ့မွာ နားေထာင္မိေတာ့တယ္။ အိမ္မွာဆုိရင္ က်ေနာ္အားလုံးကို နားေထာင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒါနဲ႔ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကုိ ဒီေနရာကေန အဆုိေတာ္ေတြသိေအာင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဓိက အစုိးရကုိေျပာခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္သာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္ရင္ ဆင္ဆာဘုတ္အဖြဲ႔ကို ျပင္မယ္။ ေပၚလစီကိုျပင္မယ္။ ဘယ္လုိျပင္မလဲဆုိေတာ့ ေကာ္ပီသီခ်င္းေတြမွန္သမွ် ပိတ္မယ္။

ေကာ္ပီဆုိတာ အေခ်ာင္ႏုိက္တဲ့ဟာျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြအပင္ပန္းခံၿပီး ဖန္တီးထားတာကုိ ကိုယ္က အလြယ္တကူခုိးယူတယ္။ ဒါမေကာင္းဘူး။ သိကၡာက်တယ္။ကိုယ့္အရည္အေသြးက်ေစတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ့ ေကာ္ပီကူးလည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ႏုိင္ငံျခားမွာဆုိရင္ တရားစြဲတာခံရမယ္။ ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရမယ္။ ေထာင္က်ခံရမယ္။

အခုက်ေတာ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနအလုပ္က ႏုိင္ငံေရးေလာက္ပဲ အဓိက တုိက္ကတ္ထားတယ္။ ငါတုိ႔ထိရင္ ငါတုိ႔ပိတ္မယ္။ ဒီေလာက္ပဲ ေတြးႏုိင္တဲ့အုံးေႏွာက္ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေကာ္ပီဆုိတဲ့ ကိစၥကမွ တမ်ဳိးသားလုံးရဲ  ့သိကၡာကို က်ေစတယ္။ အထင္ေသးတာခံရတယ္။ မင္းတုိ႔ ျမန္မာေတြက အုံးေႏွာက္မရွိေတာ့ဘူးလားဆုိၿပီး ကဲ့ရဲ  ့တာခံရတယ္။

က်ေနာ္သာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ဟန္၊ ကိုယ္ပုိင္သံစဥ္ကုိ မဖန္တီးႏုိင္သမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ေတးသီခ်င္းထုတ္ခြင့္မေပးဘူး။ ဒါမွ ျမန္မာ့ဂီတ တုိးတက္မွာေပါ့။ အခုၾကေတာ့ ဟုိဟာလည္း ေကာ္ပီ၊ ဒါလည္း ေကာ္ပီ။

နားေထာင္တဲ့ လူေတြထဲမွာ လူမ်ဳိးစုံရွိတယ္။ သတိထားၿပီး ဆင္ခ်င္ၾကပါလုိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးျခားေတြရဲ  ့ေရွ  ့မွာ ျမန္မာသီခ်င္းကုိ ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္။

အေဖေန႔....ဂၽြန္-၁၉

ရန္ကုန္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ပင္မငါးေမြးျမဴေရးစခန္းတြင္ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာ ေရစက္ေမာင္းၿပီး ငါးဖမ္းသမားလုပ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အေဖတပ္ၾကပ္ၾကပ္ႀကီးအား ယခုသီခ်င္းျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ပါသည္။ အေဖဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွစ္မ ေလးေယာက္ကုိ တံငါသည္လုပ္ၿပီး ေကၽြးခဲ့ပါတယ္။ ေနပူမေရွာင္ မုိးရြာမေရွာင္ ေရစက္ေမာင္းခဲ့ရတယ္။ ယေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ့္ကုိခ်စ္တဲ့ က်ေနာ့္အေဖ...က်ေနာ္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေလးတစ္ခုမွာ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းၿပီး ဘ၀ကုိ ရုိးရုိးသားသားနဲ႔ျဖတ္သန္းေနပါတယ္။ အေဖႀကီးက်န္းမာပါေစ။


ဇြန္လ(၁၉) ရက္ေန႔တြင္ၾကေရာက္မည့္ အေဖမ်ားေန႔အတြက္ ေတးလက္ေဆာင္အျဖစ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

မေလးရွားက ႏုိင္ငံေရးအရႈပ္ထုတ္မ်ားအေၾကာင္း....

က်ေနာ္ေျပာျပခ်င္တာက NLD-LA မေလးရွားဌာနခြဲ စ,ေထာင္တုန္းကစၿပီးဒီေန ့အထိေပါ့။

အခုအဲဒိ သူခိုး ဥကၠဌ ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုသူတို ့ျဖဳတ္လိုက္ၿပီ။ အမွန္ဆို အားလံုးနီးပါးသူခိုးေတြ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ျဖဳတ္တာလဲဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ လူေတြလက္မခံေတာ့ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေျပာျပမယ္။ ၂၀၀၆-ခုႏွစ္ကေပါ့။ ေက်ာ္ေက်ာ္တို ့ အခု Burmese Refugee Organization (BRO) ဥကၠဌ ေမာင္လွတို ့ေထာင္ထဲမွာ UN လိုခ်င္လို ့ သံရံုးအေရွ  ့မွာဆႏၵျပတာေထာင္က်ကုန္တယ္။ အဲဒိတုန္းကဘာအဖြဲ ့မွမရွိဘူး။

က်ေနာ္ ကစားေသာက္ဆိုင္တခုမွာပန္ကန္ေဆးေနတယ္။ က်ေနာ္က US သြားခါနီးေပါ့။ ဆိုလိုတာက UN ကဒ္ ရထားတာေပါ့။ အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ေဇာ္မ်ိဴးလြင္ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ ဆႏၵျပရာကေန ေထာင္က်ၿပီးျပန္လြတ္လာတယ္။ သူအၿပင္ေရာက္လာေတာ့ ေနစရာမရွိလို ့က်ေနာ့္ အခန္းမွာလူတေယာက္အကူအညီနဲ ့လာေနတယ္။ ေနာက္ေတာ.သူကႏုိင္ငံေရးသမားဆိုၿပီး ဇာတ္လမ္းကစတယ္။ က်ေနာ္လည္း မြန္ျပည္သစ္က စစ္သားေဟာင္းတေယာက္ပဲ။


စကားေျပာၾကရင္းနဲ ့သူကမေလးရွားမွာ အဖြဲ ့တခုေထာင္ခ်င္တယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ေငြမရွိဘူးတဲ့
က်ေနာ့္မွာရင္းဂစ္ေငြ၂၀၀၀-ေက်ာ္ ရွိတယ္။ အဲဒီကစၿပီး BRO ဆိုၿပီး စ,ေထာင္တယ္။ အရင္ဆံုးစၾကတာ ၄-ေယာက္ေပါ့။ ေသာ္ဇင္က အခုေတာ့ျမန္မာျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္သြားၿပီ။ ေနာက္တေယာက္က ထြန္းထြန္းႏုိင္။
အခုအေမရိကားမွာ။ က်ေနာ္ နဲ႔ ေဇာ္မ်ိဴးလြင္။ က်ေနာ္တို ့ရံုးခန္းေလး တခုလုပ္တယ္။ အခန္းတခန္းငွါးလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဇာ္မ်ိဴးလြင္က ေက်ာ္ေက်ာ္တို.အုပ္စုေတြေထာင္ကထြက္လာဖုိ႔အတြက္ တရားရံုးေတြ ယူအန္ေတြကို ခ်ည္းကပ္တယ္။
အဲဒိကစၿပီး လူေတြ မန္ဘာေတြ မ်ားလာတယ္။

၂-လေလာက္ၾကာေတာ့ ယူအန္ကေနတဆင့္ ထုတ္ေပးတာ ေက်ာ္ေက်ာ္တို ့အဖြဲ ့ေတြေထာင္ထဲက ထြက္လာၾကတယ္။ အဲဒိကေနတဆင့္ မေလးရွား NLD-LA ဆိုၿပီးနာမည္ေျပာင္းတယ္။

 အဲဒိမွာ ပြဲတပြဲလုပ္ေတာ့ နယ္စပ္က ဦးလွဦးလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိက်ေနာ္ တေယာက္တည္း လစဥ္ေထာက္ပံ့ေနတာ။ သူတို ့ဘယ္သူမွအလုပ္မလုပ္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ တေယာက္ပဲအလုပ္လုပ္တာ။
တခါတေလထမင္းပါငတ္တယ္။


နယ္စပ္က သူခိုး ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္၊ မိုးသီးဇြန္အဆံုး၊ အမတ္ေတြလည္း မေလးရွားကိုေျခစိပ္လာတယ္
အခုၾသစေတးလွ်ေရာက္ေနတဲ့ အဆိုေတာ္ဘာဘူတို ့ အေဖေဒါက္တာလွဴိင္ျမင့္ လည္းပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းသြားေသးတယ္။ ရံုးေပၚမွာဖာရံုလိုပဲ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေနာ္ လည္းရွက္ၿပီးပါတီမွာမေနေတာ့ဘူး။
ထြက္လိုက္တယ္။

အေမရိကန္လည္းမသြားျဖစ္ ဒိန္းမတ္ကုိရာက္လာတယ္ဆိုပါစို။

ေနာက္မွက်ေနာ္ဆက္ေျပာၿပေတာမယ္။

အခုလက္ေညာင္းလြန္းလို.

ဆက္ရန္.....

မွားပါတယ္လုိ႔...ေျပာရမွာေၾကာက္တဲ့ဗမာလူမ်ဳိးေတြလား

No one is perfect. Everyone makes mistakes. အဂၤလိပ္စကားမွာေတာင္ ဘယ္သူကမွ အမွားနဲ႔မကင္းဘူး။ လူတုိင္း အမွားလုပ္တယ္ဆုိၿပီးရွိတယ္။ သူတုိ႔ေတြေတာင္ အမွားလုပ္ခဲ့တာကုိ ၀န္ခံတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ အဂၤလိပ္ေတြ စတင္ၿပီး ကုိလုိနီလုပ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြကုိ လက္ရွိ ေလဘာအစုိးရလက္ထက္မွာ ၀န္ခ် ေတာင္းပန္တယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကယ္ဗင္ (လက္ရွိ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး) က ပါလီမန္ထဲမွာ အသံဆုိ ့နင့္နင့္နဲ႔ Sorry ဆုိတဲ့စကားကုိ ေျပာခဲ့တယ္။
သူတုိ႔ဘယ္လုိအမွားေတြလုပ္ခဲ့လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာလုိဆုိရင္ ေမ်ာက္ကုလားလို႔ေခၚတဲ့ Aborigines (ဌာေနတုိင္းရင္းသား) ခေလးငယ္ေတြကို သူတုိ႔မိဘေတြလက္ထဲကေန အတင္းလုယူၿပီး ပညာသင္ေပး၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့တာနဲ႔ပက္သက္ၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တယ္။ ဒါကိုၾကားရေတာ့ တယ္ခံခဲ့ရတဲ့ လူေတြခင္ဗ်ာ...မ်က္ရည္ေတာင္က်ရရွာတယ္။ ဒါကုိ TV ကေန က်ေနာ္ေတြ ့ေတာ့ ဒီလုိခံစားခဲ့ရတယ္။ ေၾသာ္...ငါတုိ႔တုိင္းျပည္က ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲဟု ေခၚဆုိေသာ အသက္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးေသာ လူအုိႀကီးေတြကမ်ား က်ေနာ္တုိ႔ မွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ျပည္သူေတြကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲလုိ႔ ခံစားမိတယ္။

သူတုိ႔အျပင္ အတုိက္အခံဟုေခၚေသာ တုိင္ပတ္ေျပးေနတဲ့ အလုပ္မရွိအကုိင္မရွိ ႏုိင္ငံေရးသမား ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႀကီးေတြဆီကလည္း သူတုိ႔လည္း မွားပါတယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။

ေနာက္ၿပီး ေျပာစရာက်န္ပါေသးတယ္။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ သုံးေယာက္ေပါင္းေလးတန္းေလာက္ေတာင္ မေအာင္ပဲနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနၾကတယ္။ အားလုံးမဟုတ္ပါ။ သူတုိ႔လည္း မွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ျပည္သူကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။ က်ေနာ္ေတြးမိေနတာပါ။

က်ေနာ္ဆုိတဲ့ ဆရာႀကီးေလသံေကာင္ကလည္း တျပားမရွိ တျပားမလွ်ာ့တဲ့ေလသံဆုိေတာ့ နဲနဲေတာ့ နာမွာေပါ့။ စိတ္မဆုိးၾကပါေလနဲ႔။ ဆက္ၿပီး ေတြးမိ ထိမိတာေတြကုိ တင္ျပပါရေစ။ ဒီလုိပါ။

တုိင္းျပည္ကုိအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့အစုိးရအဆက္ဆက္က လူႀကီးၿပီး ဟုိဟာမႀကီးတဲ့လူေတြ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား သူတုိ႔မွားပါတယ္လုိ႔ေျပာခဲ့လဲ။ တရား၀င္ လူသိရွင္သိ ေျပာခဲ့တာကုိ ေတြ႔မိလဲ။ ဒါဆုိရင္ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့တာေတြအကုန္လုံးက မွန္ခဲ့တာေပါ့ေလ။ ကဲ...ထားပါေတာ့။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ဘယ္ႏွစ္ခါမွား သူတုိ႔မွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့လဲ။ သူလုပ္ခဲ့တာေတြဟာ အမွန္ေတြခ်ည္းပဲလား။ က်ေနာ္က ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD လုံး၀အမွားႀကီး တစ္ခုကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါကေတာ့ ၉၀-ခုႏွစ္မွာ "ႏုိင္"ရဲ  ့သားနဲ႔ ေစာက္ျဖစ္မရွိ/အာဏာမယူႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါက လုံး၀ မဟာအမွားႀကီးပဲ။ ထပ္ၿပီးမွားတာက ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္တဲ့အထိ တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့တာပဲ။ ဒါနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ျပည္သူေတြကို လုံး၀ ေတာင္းပန္သင့္တယ္။

တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြကို ၾကည့္ပါအုံး။ သူတုိ႔လည္း အမွားလုပ္ခဲ့တာကို မေတာင္းပန္ခဲ့ဘူး။ ဒီအမွားကေတာ့ သူတုိ႔ေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားေတြ တုိးတက္မႈ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့တယ္။ ေသခဲ့တယ္။ လူေမႊးသူေမႊး မေျပာင္ခဲ့ဘူး။ ျပည္သူေတြကပဲ သူတုိ႔ကို ေကၽြးခဲ့ရတယ္။ ေပးခဲ့ရတယ္။ သူတုိ႔ ျပည္သူေတြကို ဘာမ်ားျပန္ေပးခဲ့လဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္းသြားတုန္းက ရြာသားေတြဆီက ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား ေတာင္းစားခဲ့ရတယ္။ ၾကက္, ေပးပါအုံးလုိ႔ ေတာင္းခဲ့တယ္။ အိမ္က ပိန္လိန္ေနတဲ့ ေခြးကုိလည္း ေအေက ၄၇ နဲ႔ ပစ္ၿပီး ေတာင္းစားခဲ့ဘူးတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူအိမ္က ေခြးကို သူ႔အိမ္က စပါးလင္နဲ႔ပဲ ခ်က္စားခဲ့တဲ့အထိျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပန္ေပးႏုိင္တာက ေလ,ပဲရွိတယ္။ တခါတေလ ပါရာစီတေမာေလး ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔သူပုန္ကို ရြာသားေတြက ေကၽြးရတာပဲ။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ...တုိင္းရင္းလက္နက္ကုိင္ သူပုန္ေတြအားလုံးဟာ အမွား တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းပန္သင့္တယ္။ ကုိယ္မွားခဲ့တာကို ေျပာသင့္တယ္။ အခုေတာ့ တခ်ိန္လုံး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသလားလုိ႔ ခံစားမိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးေလး လ ေလာက္က ခေလးသုံးေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္တယ္။ တေခါင္းလုံးျဖဴေဖြးေနတာေတာင္ လူငယ္စိတ္မကုန္ေသးတဲ့ ကုိေဇာ္မင္းအိမ္ကို အလည္သြားခဲ့တယ္။ ညပုိင္းဆုိေတာ့ ေသာက္ပြဲေပါ့။ ဒီပြဲမွာ နာမည္ႀကီးၿပီး လူႀကိဳက္နဲေနတဲ့ လူတစ္စုနဲ႔ ဆုံတယ္ေပါ့။ ေဒါက္တာဇာနည္၊ RFA သတင္းေထာက္၊ VOA သတင္းေထာက္၊ ကိုေဇာ္မင္း၊ ကိုေအာင္သူၿငိမ္း၊ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစု၊ ကိုေဇာ္မင္းရဲ  ့ေဘဘီတုိ႔နဲ႔ ေသာက္ၿပီး ပြားၾကတာေပါ့။

က်ေနာ္ကအရက္ဆုိရင္ၿပီးေရာ ဘာအရက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလကားရရင္ အကုန္ေသာက္တယ္။ ကိုေဇာ္မင္းပဲတုိက္ပါတယ္။ ၀ါးတီးေတြကလည္း အစုံပဲ။ ၀ုိင္းက အရွိန္ရၿပီဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း၀ုိင္းၿပီးလႊတ္ၾကပီ။ က်ေနာ္က ေဒါက္တာဇာနည္ကုိ သိပ္ၿပီးမၾကည္ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ "ထ" ၿပီးထုိးခ်င္ေနတာ လက္ကုိယားေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းေတြစုံတဲ့၀ုိင္းဆုိေတာ့ ကုိယ္လုိ လူမုိက္က ေအးေအးေနေပးရတယ္။ ဟန္ေဆာင္ေပးခဲ့ရတယ္။ အရပ္က သစ္ကုလားအုပ္လုိ၊ အသားအရည္က မႏၱေလးသားပီပီ ေက်ာက္မီးေသြးလုိရွိတဲ့ ေဒါက္တာဇာနည္က ထုံးစံအတုိင္း စြပ္ၿပီးပြားတာေပါ့။ တခါတေလ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က "ကလပ္" တယ္။ ပဲ မ်ားတယ္ေပါ့။ ၾကာပစ္တာလည္း ပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးသူက ေ၀ဖန္ေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္တင္းတယ္။ ေနာက္မွ စဥ္းစားမိေတာ့ ငါနဲ႔ဘာဆုိင္လုိ႔လည္းေပါ့။ ထားေတာ့။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ေဒါက္တာဇာနည္ရဲ  ့ဟန္ေဆာင္မႈးကင္းတဲ့အသြင္အျပင္၊ ရုိးရုိးသားသား သူျမင္တာကုိ သူစြပ္ၿပီးပြားတဲ့အက်င့္...ဒါကိုသေဘာၾကလုိ႔။ ပညာတက္ ရုပ္မေခ်ာ ဥစၥာမေပါတဲ့ လူ။ ဒီလူက တခ်ိန္တုန္းက နာမည္ႀကီးေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားၿပီး ေပါက္,ခဲ့တဲ့လူ(အီးေပါက္တာမဟုတ္)။ သူ...စစ္အစုိးရနဲ႔ ရမလားဆုိၿပီး ေပါင္းခဲ့တဲ့လူ။

ဒီလူက သူမွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ အရက္၀ုိင္းမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါကို သေဘာၾကခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုေအာင္သူၿငိမ္းတုိ႔ ဗဟုအဖြဲ႔။ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံပါတယ္ဆုိတဲ့ ပညာမရွင္တရွင္ေတြ။ သူလည္းပဲ မွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ၀န္ခံခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာလူမ်ဳိးေတြဟာ မွားခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ေျပာသင့္တယ္။ ေတာင္းပန္သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကုိယ္မွားခဲ့တာကို မွန္တယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ယဥ္ေက်းမႈလားမသိ။ ေနာက္ဆုံးနိဂုံးခ်ဳပ္မိတာက က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးဟာ မွားပါတယ္လုိ႔ေျပာရမွာ ေၾကာက္တဲ့လူစားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။

ေဒါ္စုဟာ အေတြးအေခါ္ပညာ၇ွင္လုိလုိ တ၇ားသမားလုိလုိ ျဖစ္လာေနၿပီ

ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၇ဲ ့ျပည္သူေတြကုိ ႏုိင္ငံေ၇းမွာ လုပ္မွ ၇မယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ အလုပ္၇ွိမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ အားလုံးလုပ္မွ ျမန္ျမန္ခ၇ီးေ၇ာက္မယ္။ ဘာညာ အာပလာ ဆုိတဲ့စကားေတြနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ဒီလုိေတြးမိတယ္။ ဒီလုိ ေျပာဆုိခ်က္ေတြဟာ ဘာနဲ ့တူသလဲဆုိေတာ့ ေဆးလိပ္စြဲတဲ့လူ အ၇က္စြဲေနတဲ့လူေတြကုိ မီဒီယာကေန အ၇က္္ေသာက္၇င္ ေဆးလိပ္ေသာက္၇င္ ေ၇ာ၈ါ၇တယ္ ဒါ့ေၾကာင့္မေသာက္သင့္ဘူး ျဖတ္သင့္တယ္ ဆုိတဲ့အတုိင္းျဖစ္ေနတယ္။ ေဆးလိပ္သမား အ၇က္သမားေတြကလည္း ထုံးစံအတုိင္း ေစာက္၈၇ုမစုိက္ပဲ ေသာက္တာပဲ။ ေဒါ္စုဟာ အေတြးအေခါ္ပညာ၇ွင္လုိလုိ တ၇ားသမားလုိလုိ ျဖစ္လာေနၿပီ။ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။