9/30/11
Thank you U Thein Sein
9/28/11
ေ၀ေလေလ ႏုိင္ငံေရးလား?
လက္နက္ကုိင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ ့ေတြအားလုံးေပါင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိမလဲမသိဘူး။ ကရင္မွာလည္း တဖြဲ ့နဲ ့တစ္ဖြဲ ့က မတူ။ ကခ်င္းမွာလည္းကြဲလုိ ့ကြဲ။ ေျပာရရင္ သူတုိ ့အခ်င္းခ်င္းေတာင္မတည့္ဘူး။ ဒီလုိအဖြဲ ့ေတြေပါင္းစုံ လုိခ်င္ေနတာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရတန္းတူေဆြးေႏြးေရး ႏွင့္ ကုိယ့္ကံၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးႏုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း မညာစတမ္းေျပာရရင္ သူတုိ ့ဘာလုိခ်င္တာလဲဆုိတာကို ယေန ့အထိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရဘူး။ ဥပမာ ႏုိင္ငံေရးအရတန္းတူေဆြးေႏြးခ်င္
ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ပဲေခၚေခၚ ကုိယ္ကံၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးပုိင္ခြင့္ပဲေျပာေျ
ဒါ့ေၾကာင္လက္ရွိတုိင္းရင္းလက္
အခုလက္ရွိကာလမွာ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္က တဖြဲ ့တည္းျဖစ္ဖုိ ့လုိတယ္။ ဥပမာ ကရင္ျပည္မွာဆုိရင္ လက္နက္ကုိင္တပ္ေတြက အမ်ားႀကီး။ ဒီေကဘီေအ၊ ေကအန္ယူ နဲ ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္တုိ ့လုိ အဖြဲ ့ေတြလည္းရွိေနေသးတယ္။ ဒီအဖြဲ ့ေတြကို တစ္ဖြဲ ့တည္းတစ္သံတည္း ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္သမွ်ကာလပတ္လုိး ဘယ္ေတာ့မွ နအဖအစုိးရကို သြားၿပီးမေဆြးေႏြးနဲ ့။ မြန္၊ ရွမ္း စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြလည္း အတူတူပဲ။ အရင္ဦးဆုံးလုပ္သင့္တာက တဖြဲ ့တည္း တစ္သံတည္းကို အတိအက်ျဖစ္ဖို ့လုိေနၿပီ။ အခုလက္ရွိ ညီညြတ္ေသာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး
ဒ့ါအျပင္ ျပည္ပက ျပည္ေျပး ၈၈-မ်ဳိးဆက္လုိ ့ပဲေခၚေခၚ ဘာပဲေခၚေခၚ အတိုက္အခံေတြလည္း ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ အတိအက်ရွိဖုိ ့ေကာင္းေနၿပီ။ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခု ေခါင္းေဆာင္တစ္ခုေအာက္မွာ ရွိသ့င္ေနၿပီ။ ျပန္ ့က်ဲေနတဲ့ အသံပလံေတြကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းရွိေနမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ ့က ဘာကို အေသအခ်ာရေတာ့မွ အစုိးရကုိ အတုိက္အခံလုပ္ ဆန္ ့က်င္ေနတာကုိ ရပ္မွာလဲ။ အခုေတာ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြက အရမ္းႀကီးၿပီးေနလားလုိ ့ပါ။ ဥပမာ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီကေျပာတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အကုန္အစင္ဖ်က္သိ
တုိင္းရင္းသားေတြေကာ ျပည္ပက ၈၈-ျပည္ေျပးေတြေကာ ဟုိပုန္းဒီၾကပ္လုပ္ေနတဲ့ ဗကပေတြေကာ အာလုံးေသာ ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားသူေတြ စဥ္းစားသင့္တာက ပန္းတုိင္ အတိအက် ရွိသင့္ေနၿပီ။ အခုရွိတဲ့ပန္းတုိင္ေတြက ဆင္ရဲ ့ဟုိဟာ ေခြးေမွ်ာ္ေနရတဲ့ ပန္းတုိင္လုိမ်ဳိးျဖစ္ေနမလားပဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက အရမ္းႀကီးတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က အခုလက္ရွိ ျပည္ပလူေတြက ဘယ္သူ ့ကို ေခါင္းေဆာင္တင္ရမွာလဲ။ ဘယ္အဖြဲ ့အစည္းကို အားကုိးရမွာလဲ။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အန္အယ္ဒီေတာ့ရွိတာေပါ့။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ျပည္ပေရာက္အတုိက္အခံေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး။ အခုရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္လုိ ့ေခၚတဲ့ လူေတြကလည္း ခ်ီးေပေတြခ်ည္းပဲ။
လက္ရွိအစုိးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့အန္အယ္ဒီကုိ ဆက္ဆံတဲ့ပုံစံက သူျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျမန္ျမန္ေကာင္အထည္ေဖာ္ေအာင္ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၀ုိင္းၿပီး ကူခုိင္းတဲ့အဆင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္ကုိ
အခုပုံစံက ႏုိင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္ေတြကုိ အတိအက် ရွိဖုိ ့လုိေနၿပီ။ တုိင္းလုိ ့ရတဲ့ေပတံကုိလည္း ရွိသင့္တယ္။ အခ်ိန္ကာလရွိသင့္တယ္။ အခုေတြ ့ရသေလာက္ ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အရာေတြက ဘာမွ မတိၾကဘူးလုိ ့ထင္တယ္။ ဥပမာ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ ့အစည္းေတြေတာင္းဆုိေနတာကုိ ၾကည့္ၾကည့္ပါ။
၁) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အကုန္အစင္ဖ်က္သိမ္းေရး။
၂) တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ ့ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ရွိေရး။
၃) ဒီမုိကေရစီးေရး
၄) ျပည္တြင္းၿငိမ္းေရး။
ဒါေတြက ဘာေတြလဲ။ ဒါေတြကုိ က်ေနာ္နားလည္တာက တမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလုိရည္မွန္းခ်က္ေတြဟာ အရမ္းကို ႀကီးေနလားမသိဘူး။ တုိင္းျပည္မွာ ရွိသင့္တဲ့အရာေတြေတာ့မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေ၀ေလေလပဲ။
က်ေနာ္ သူပုန္လုပ္တုန္းက ခံစားခ်က္တမ်ဳိးပဲရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ငါတုိ ့အခုလုိ ဆင္းရဲတာဟာ အစုိးရမေကာင္းလို ့ဆုိတဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခ်က္ပဲရွိ
9/26/11
ဆႏၵျပသူေတြ မွန္တယ္
9/22/11
ဦးသိန္းစိန္ေဘာကုိ "မ" ၾကပါ
ၰၵၵႀကံ့ခုိင္ေရးနဲ ့ဖြံ ့ၿဖိဳးေရး အစုိးရက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖုိ ့တာဆူေနၿပီဆုိတာကုိ လူတုိင္းသိတယ္။ အခုထိေတာ့ စကားပဲေျပာပါေသးတယ္။ လက္ေတြ ့ေတြေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ မပါေသးဘူး။ လက္ေတြ ့ဆုိတာက က်ေနာ္တုိ ့လုိခ်င္တဲ့..
၁။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကုိ တတုိင္းျပည္လုံးလုပ္ပါ။
၂။ လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ ့ေတြနဲ ့ႏုိင္ငံေရးအရ တန္းတူေဆြးေႏြးၿပီး ရာသက္ပန္ အပစ္ရပ္ၾကပါ။
၃။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ၿပီး လူတုိင္းႏုိင္ငံေရးကုိ လြတ္လပ္စြာလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္ ေပးပါ။
၄။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ။
၅။ ဘာျပႆနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါးစပ္နဲ ့ေျဖရွင္းပါ၊ လက္မပါၾကပါနဲ ့။
ဒါေတြက က်ေနာ္လုိခ်င္တဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကုိ လက္ရွိစာေရးေနတဲ့အခိ်န္ထိ ရၿပီလားဆုိေတာ့ လုံးဝမရေသးဘူးလုိ ့ေျပာႏုိင္တယ္။ နဲနဲေလးရတာကလြဲရင္ေပါ့။
အခုအခ်ိန္မွာ သူတုိ ့အစုိးရေကာ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္လုိ ့ေျပာတဲ့ ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေကာ ႏွစ္ဘက္စလုံးက အေျပာင္းအလဲေတြ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၿပီလုိ ့ေျပာေနတာကုိ လူတုိင္းသိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပည္ပက လူေတြျပန္လာခဲ့ပါဆုိတဲ့ အေျပာင္းအလဲက ေသးေသးေလးပါ။ စကားထဲေတာင္ထည့္ေျပာစရာမလုိပါဘူ
သူတုိ ့ဒီလုိမ်ဳိးလုပ္ေနတာကုိ က်ေနာ္က အရင္အတုိင္း မယုံဘူး။ လိမ္ေနတာျဖစ္တယ္။ ဟုိဟာ အရင္လုပ္ပါ။ ဒါေတြအရင္လုပ္ပါဆုိၿပီး ခြက်က် စကားကုိ အခ်ိန္မေရြးေျပာလုိ ့ရ တယ္။ အခုထိလည္း စစ္အစုိးရက ယုံခ်င္စရာမွ မေကာင္းတာ။ က်ေနာ္တုိ ့ဗမာအခ်င္းခ်င္းေတာင္ မဟုတ္ဘူး ႏုိင္ငံျခားသားေတြေတာင္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့ေကာင္းတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ ့လႈပ္ရွားမႈေတြလုပ္ေနတာကုိ ေကာင္းတယ္လုိ ့ေျပာသင့္တယ္။ ႀကိဳဆုိသင့္တယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ဒီလူကေတာ့ လိမ္ေနတာကြာဆုိၿပီး ေဘးထုိင္ဘုိင္ၾက ဘုစကားေျပာေနမဲ့အစား လက္ေတြ့သူတုိ ့နဲ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိ ဒီလူေတြ လိမ္တယ္ဆုိတာ မွန္ေနရင္ေတာ့ ဆက္ၿပီးမေပါင္းနဲ ့ေပါ့။ ကုိယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္ေ
အခုကာလမွာ လူတစ္ခ်ဳိ ့ အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခ်ဳိ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနတာဟာ တကယ္မွန္တယ္လုိ ့ထင္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီလုိမွ မသြားရင္ အရင္တုန္းကလမ္းစဥ္ကေကာ အလုပ္ျဖစ္လုိ ့လား။ က်ေနာ္က ဒီလိုမ်ဳိး အစုိးရလုပ္ေနတာေတြကုိ ခ်ီးက်ဴးအားေပးၿပီး အေကာင္းစကားေျပာေနတာက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ အစုိးရကုိ အိမ္ျပန္ခ်င္လုိ ့ဖားေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ ့ကုိဖားမွ အိမ္ျပန္လုိ ့ရတာမဟုတ္ဘူး။ ရြယ္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အခုလုပ္ေနတဲ့အရာေတြကုိ ျမန္ျမန္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒိထက္ပုိေကာင္းလာေစခ်င္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ေလး ျမင္ေနရတာေၾကာင့္ အခုလုိ အေကာင္းစကားေျပာျခင္းျဖစ္တယ္။ အရင္တုန္းကအတုိင္း ငါးလုိးမသား သိန္းစိန္ႏွင့္ ဝန္ႀကီးမ်ား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ႏွင့္ ကပ္ဖားရပ္ဖားေကာင္ေတြေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ပ်က္ရတာ ဘာညာဆုိၿပီး အာလုိ ့ရတယ္။ ရႊီးလုိ ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယေန ့မွာ ဒါေတြမလုပ္ခ်င္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ အပ်က္စကားေျပာတာက လြယ္တယ္။ ဒါေတြကုိ ျပည္ပအတုိက္အခံေတြအားလုံးနီးပါး ေျပာလာခဲ့တာၾကာပီ။ အစုိးရက ၾကက္ဆူပင္စုိက္လည္း စုိက္ျပန္ၿပီ။ အစုိးရက တုိက္ေလယာဥ္ေတြ ဝယ္ျပန္ရင္လည္း ေငြကုိျဖဳန္းတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ ဆုိေတာ့ အစုိးရဘာပဲလုပ္လုပ္ အစုိးရကုိ အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ကန္ ့လန္ ့လုပ္လာခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ တခါတေလ သူတုိ ့လုပ္ရပ္ေတြဟာ အကုန္လုံးမွားတယ္လို ့ ဘယ္ဘုိးေအက ေျပာလဲ။ ေကာင္းတာလည္း ရွိပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ေနတာကုိ မလုပ္နဲ ့လုိ ့ေျပာလုိ ့မရဘူး။ ျပည္သူတစ္ဦးအေနနဲ ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...လန္းတယ္ဗ်ာ...
ဒါ့ေၾကာင့္အားလုံး ဝုိင္းၿပီး အားေပးၾက။ ကူညီၾက။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ ့တစ္ခုတည္းေသာ လဥတစ္လုံးတည္းကုိ ဝုိင္းၿပီးမၾက။
ဘုန္းေက်ာ္
9/21/11
May Be??
ေဒါ္စုဦးေဆာင္တဲ့ အတုိက္အခံနဲ ့ လက္ရွိအစုိးရတုိ ့ပူးေပါင္းၿပီး အစုိးရတစ္ခုဖြဲ ့မွာလား။ ေဒါ္စုကုိ အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာ တစ္ဦးတည္း ပါခြင့္ေပးမွာလား။ ဦးဝင္းတင္တုိ ့၊ ဦးတင္ဦးတုိ့ကေတာ့ အသက္ႀကီးၿပီဆုိေတာ့ ႏွင္းဆီကုန္းဘုိးဘြားရိပ္သာမွာ တရုတ္လုပ္ ေရဒီယိုအစုတ္ေလးနဲ ့ သြားေနဆုိတဲ့ သေဘာလား။ သုိ ့ေလာသုိ ့ေလာ ေမးခြန္းေတြကုိ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ တန္းစီေနတယ္။ ေဒါ္စုကေတာ့ ေျပာခ်ိန္မတန္ေသးလုိ ့မေျပာေသးတာလုိ ့ဆုိၿပီး ကြမ္းေခ်းထပ္တဲ့ေလသံနဲ ့ဦးညဏ္ဝင္းက သူ ့နာမည္နဲ ့လိုက္ေအာင္ ညဏ္မ်ားျပန္ၿပီ။ အခုေျပာလဲ ဒီစကားပဲ၊ ေနာင္ေျပာလဲ ဒီစကားပဲ။ ဒါနဲ ့မ်ား ပဲ မ်ားေနရေသးတယ္။
အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို ့ေျပာတဲ့စကားကုိ မႀကိဳက္ဘူး။ " ျဖစ္ႏုိင္ " ဆိုတဲ့ စကားလုံးက မေသခ်ာဘူးလုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဒီစကားလုံးအစား ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို ့ေျပာရင္မေကာင္းဘူးလား။
9/20/11
Myanmar Licence and Policy
" ယာဥ္အုိယာဥ္ေဟာင္းမ်ား အစားထုိးလဲလွယ္ေရး အစီအစဥ္အရ ေမာ္ေတာ္ကားသြင္းကုန္ပါမစ္ ထုတ္ေပးမႈ အစီအစဥ္အား အထူးကိစၥတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေန႔ခ်င္းၿပီးေဆာင္ရြက္ေပးရန္ စီစဥ္ထားဟု စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦး၀င္းျမင့္က စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ေနျပည္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆန္စပါးအထူးျပဳကုမၸဏီမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆန္စပါးအသင္းမွ တာ၀န္ရိွသူမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံပြဲ ႊWeekly Eleven မွာ ေရးထားတဲ့သတင္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေလာက္ရိွၿပီျ ကားအုိႀကီးေတြကုိ မေမာင္းရေတာ့ဘူး။ ဒီကားေတြဟာ ၿမိဳ ့အဂၤါရပ္နဲ ့မညီမညြတ္ဘူး။ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။ အိတ္ေဇာပုိက္က ထြက္တဲ့ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္ေ ဒါဆုိရင္ ဒီေနရာမွာ ဘယ္လုိမ်ဳိး ဒိထက္ေကာင္းတ့ဲအုိင္ဒီယာကုိ မင္းအေနနဲ ့ေပးမလဲလုိ ့ေမးရင္ က်ေနာ္က ဒီလုိေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကားေတြ အလြန္အမင္းအုိေနတာက ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပႆနာက လူေတြနဲ ့သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကုိ အႏၲရာယ္မျဖစ္ဖုိ ့အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကုိပဲ အဓိက စဥ္းစားရမယ္ထင္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ႏုိင္ငံျခားက ကားအသစ္ေတြကုိလည္း ဆက္ၿပီးတင္သြင္းပါ။ ဒါက လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥ။ မသြင္းပဲထားရင္ ကားေစ်းေတြက ႀကီးသထက္ႀကီးလာတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေဒါ္လာ တစ္ေထာင္တန္ကားက ျမန္မာျပည္မွာ သိန္းေလးငါးရာ ေပးရတာက သဘာဝမၾကဘူး။ သိန္းေလးရာဆုိတာက ေဒါ္လာ ေလးေသာင္းေက်ာ္ရွိတယ္။ ဒီေငြနဲ ့သာဆုိရင္ ၾသစေတ်းလ်မွာ ပရာဒုိေနာက္ဆုံးေပါ္ေတာင္ ဝယ္လုိ ့ရတယ္။ ဒီလုိ ေပါ္လစီေတြဟာ အဓိက ျပည္သူေတြကုိပဲ ထိခုိက္ေစတယ္။ အာဏာပုိင္ေတြကေတာ့ ေထာတာေပါ့။ ဒါက အရမ္းကုိ လူလည္ၾကတဲ့ ကိစၥ။ ကားေဟာင္းေတြက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာက လူေတြနဲ ့ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ အႏၲရာယ္မျဖစ္ဖုိ ့ဆုိၿပီး အထက္မွာေျပာခဲ့တယ္။ ဒါကို အဂၤလိပ္လုိေခါ္ရင္ Safety လုိ ့ ့ေခါ္တယ္။ ဒါေတြေကာင္းေနသမွ်ကာလပတ္လုံး ကားေဟာင္းလည္း အသုံးဝင္တယ္။ လူေတြကုိ အႏၱရာယ္မေပးဘူး။ Safety က ဘာလဲဆုိတာကို သိသေလာက္ရွင္းျပမယ္။ ကားမွာ ေရွ ့မီးေနာက္မီး၊ ဘရိတ္မီး၊ အခ်က္ျပမီး၊ ခါးပတ္၊ ကားတာယာ၊ ဆီယုိမႈ၊ ဘရိတ္၊ ကားေဘာ္ဒီ၊ စတဲ့ အရာေတြဟာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈံးအတုိင္းရွိေနရင္ ဒီကားဟာ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္။ ဒါကုိ တႏွစ္တခါ ကားကြ်မ္းက်င္သူအာဏာပိုင္ ( Inspector) က ပုံမွန္စစ္ေဆးရမယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ Standard မွီရင္ ကားလမ္းေပါ္မွာ ေမာင္းႏုိင္မယ္။ မမွီရင္ မွီတဲ့အထိျပင္ပါ။ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ က်ေနာ့္ရဲ ့ကားကုိ ပုံမွန္ တႏွစ္တခါ စစ္ေဆးရတယ္။ စစ္ေဆးခကုိ ေပးရတယ္။ ဒီဌာနက ဒီေငြေတြနဲ ့လည္ပတ္တယ္။ အစုိးရေတာင္အခြန္ရတယ္။ ကားပုိင္ရွင္ေကာ ကားမရွိတဲ့လူေတြေကာဟာ အက်ဳိးရွိတယ္။ တခ်ဳိ ့ကားေတြဆုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၇ဝ-ေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီကားေတြကုိလည္း ၾသစေတ်းလ်အစုိးရက အုိေနၿပီ...ဒါ့ေၾကာင့္ သံရည္က်ဳိစက္ပုိ ့ပါ။ မေမာင္းပါနဲ ့လုိ ့မေျပာဘူး။ ဥပေဒလည္း မထုတ္ဘူး။ ဒါေပမ့ဲ ကားတုိင္းက Safety Standard ကုိလုိက္နာရတယ္။ မလုိက္နာရင္ မွတ္ပုံတင္ ( Registration ) မထုတ္ေပးဘူး။ မထုတ္ေပးေတာ့ ကားပုိင္ရွင္က သူ ့ကားကုိ ေစ့ဖ္တီးစည္းကမ္းနဲ ့ ကုိက္ညီေအာင္ျပင္တယ္။ ျပင္ၿပီးရင္ အင္စပတ္ရွင္ဝင္တယ္။ အင္စပတ္တာက ေအာင္တယ္ဆုိမွ ဒီကားဟာ လမ္းေပါ္တက္ရေတာ့တယ္။ ဒါက က်ေနာ္နားလည္တဲ့ အၾကမ္းဖ်င္း။ ဒီဥပမာေတြကုိၾကည့္ရင္ ကားေဟာင္းေတြ ကားအုိႀကီးေတြကုိ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား လႊင့္ျပစ္ရမွာလဲ။ ကားအုိႀကီးေတြခ်စ္တဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ ့ဆုိရင္ ၁၉၄ဝ-ေလာက္ကတည္းက ကားေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာလွလွပပျပင္ၿပီး အျမတ္တႏုိးစီးၾကတယ္။ အလွျပၾကတယ္။ ဒီကားေတြကလည္း ေနာက္ဆုံးေပါ္ကားေတြထက္ေစ်းအရမ္ ေနက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ကားအုိေတြရဲ ့အင္ဂ်င္ေတြက အရမ္းေဟာင္းေနၿပီ။ အုိေနၿပီဆုိေတာ့ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္ထုတ္လႊင့္ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာျပည္မွာ ယဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ထုတ္ေပးတဲ့စည္ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရဲ ့ကားလုိင္စင္က ျမန္မာျပည္မွာဆုိရင္ မွတ္ပုံတင္ပဲ။ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ ဒီႏုိင္ငံကရတဲ့ ယဥ္ေမာင္းလုိင္စင္နဲ ့ ႀကိဳက္တဲ့ႏိုင္ငံကုိသြား....ႏုိ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြက စည္းကမ္း နဲ ့စနစ္ေကာင္းေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံကလူေတြက အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိေစတယ္။ မ်က္ႏွာမငယ္ရဘူး။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ယဥ္ေမာင္းလုိင္စင္ထုတ္ေပးမႈ စနစ္ေၾကာင့္ အကုန္လုံးနစ္နာၾကရတယ္။ ဒါကုိ ျပင္လုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဗ်ာ။ လုိင္စင္ထုတ္ေပးတဲ့ရုံးက ညႊန္ၾကားေရးမႈးမ်ား၊ မန္ေနဂ်ာမ်ားအေနနဲ ့ျပည္ပထြက္ၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံကေကာင္းတဲ့အတုကုိ ခုိးၾကပါအုံးလုိ ့ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ယဥ္းေမာင္းသူတုိင္းအေနနဲ ့အထူးသတိထားရတာက ကုိယ့္အတြက္လည္း အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္လည္း အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ကားေမာင္းသင္တုိင္း Defensive Driving လုိ ့ေခါ္တဲ့ နည္းကိုသုံးတယ္။ ဗမာလုိေတာ့ ဘယ္လုိေခါ္လဲမသိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ့္အေနနဲ ့ အခု ျမန္မာျပည္မွာေတြ ့ေနျမင္ေနၾကားေနရတဲ့ ကားအုိႀကီးေတြကုိ သံရည္က်ဳိစက္ပုိ ့မဲ့ကိစၥ၊ ကားလုိင္စင္ထုတ္ေပးတဲ့ကိစၥေတြကု |
9/19/11
To Minister for Enviroment and Forest (Myanmar)
၁။ ၂ဝ၁၁-ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၁၇) ရက္ေန ့ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ျမစ္ဆုံဆည္စီမံကိန္းႏွင့္ ပက္သက္၍ စာတမ္းဖတ္ပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ယင္းစာတမ္းဖတ္ပြဲအား ဝန္ႀကီးဌာနအသီးအသီးမွ ဝန္ႀကီးမ်ား ၊ သက္ဆုိင္ရာပညာရွင္မ်ားႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားတက္ေရာက္ၾကေၾကာင္
၂။ လွ်ပ္စစ္ဝန္ႀကီး ဦးေဇာ္မင္းေျပာၾကားခ်က္အရ လက္ရွိအစုိးရလက္ထက္တြင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္းဆုိင္ရာဝန္ႀကီး
ဒါ့ေၾကာင့္ သဘာဝဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ႏွင့္ သစ္ေတာဌာန ဝန္ႀကီး ဦးဝင္းထြန္းကုိ အထူးခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဒီဌာနကုိဖြဲ ့သင့္တာၾကာပါၿပီ။ အရင္တုန္းက အစုိးရအဆက္ဆက္ေတြ မလုပ္ဘူးေသးတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့အတြက္ လက္ရွိျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခုိင္ေရးႏ
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ ့ေတြ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာရွိပါတယ္။ သူတုိ ့က အန္ဂ်ီအုိေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ ့ေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္ပကေန သူတုိ ့စိတ္ဝင္စားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကိစၥေ
9/18/11
ထိပ္သီးသူေဌးႀကီးေတြ ႏွင့္ အလွဴအတန္း
သူမ်ားေတြ ဘယ္ေနရာကုိလွဴၾကသလဲ
ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံက ဘီလ်ံနာသူေဌးႀကီး အန္ဒရူးေဖာရက္စ္လည္း လွဴတာဝါသနာပါပါတယ္။ သူက ျမန္မာေတြလုိ ဘုန္းႀကီးကုိလည္းမလွဴပါဘူး။ ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္တာလည္း မလုပ္ပါဘူး။ ေရာ့...မင္းကုိတစ္သိန္းေပးတယ္ ဆုိၿပီးလည္း မလုပ္ပါဘူး။ သူက မိဘမဲ့ခေလးေဂဟာကုိလွဴတယ္။ ႏုိ ့ ့ကင္ဆာကာကြယ္ေရးႏွင့္သုေတသန အတြက္လွဴဒါန္းတယ္။ ဌာေနတုိင္းရင္းသားေတြရဲ ့ပညာေရးအတြက္ စေကာလားရွစ္ေတြေပးတယ္။ အိမ္ေျခမဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ေတြအတြက္ အလုပ္အကုိင္နဲ ့အိမ္ယာ ရရွိေရးအတြက္လွဴဒါန္းတယ္။ ဒီလုိလွဴဒါန္းတဲ့ေနရာမွာ ေရာ့...ယူ ဆုိၿပီး မလုပ္ဘူး။ လွဴဒါန္းေငြကေန အျမတ္ရေအာင္ လုပ္တယ္။ ဒီအျမတ္ေငြနဲ ့ေရရွည္ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္လုပ္ေပးထားတယ္။ ဥပမာ ဘဏ္တုိးနဲ ့အျမတ္ရွယ္ယာေတြကေန ေရရွည္လည္ပတ္လုိ ့ရေအာင္လုပ္ေပးတယ္။
တခ်ဳိ ့သူေဌးႀကီးေတြက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ ကာကြယ္ျမွင့္တင္ေရးအတြက္ သုေတသနလုပ္ငန္းနဲ ့ပညာသင္ၾကားေရးကိစၥေတြမွာ လွဴဒါန္းတယ္။ တခ်ဳိ ့ေတြက သူတုိ ့ၿမိဳ ့ေတြမွာ အပန္းေျဖစရာ ပန္းၿခံေတြ နဲ ့ စာၾကည့္တိုက္ေတြကုိလွဴဒါန္းတယ္။ ဒီလုိမ်ဴိးလွဴဒါန္းမႈေတြက ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရး ( Nation Building ) မွာ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ တခ်ဳိ ့ေသာ စီမံကိန္းေတြက အစုိးရကုိပဲ အားကုိးေနလုိ ့မရပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့လူေတြကလည္း တခါတေလ အစုိးရစဥ္းစားသလုိ စဥ္းစားေပးရတယ္။ ျပည္သူ ့အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ကုိင္ေပးရပါတယ္။ ဒါမွ တရားမွ်တၿပီး ညီညြတ္တဲ့လူ ့ေဘာင္တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာပါ။
ျမန္မာေတြဘယ္ေနရာမွာ လွဴဒါန္းၾကသလဲ
အမ်ားဆုံးေတြ ့ရတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဘုရားတည္တယ္။ ေက်ာင္းေဆာက္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြကုိလွဴတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက လူမ်ားစုျဖစ္ေတာ့ ဒီလုိလွဴတာကုိ အျပစ္မတင္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိေနရာေတြကုိ ဦးစားမေပးသင့္ေတာ့ဘူး။ အေနာ္ရထာမင္းတရားႀကီးေခတ္မွာ ေဆာက္လုိက္တဲ့ ဘုရား နဲ ့ေက်ာင္းေတြဟာ နဲ တာမဟုတ္ဘူး။ သူကစလုိ ့ သီေပါမင္းအဆုံး တည္လုိက္တဲ့ဘုရား။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ လက္ရွိ မင္းတရားႀကီးသန္းေရႊေခတ္အထိ တည္လိုက္တဲ့ဘုရား ကုန္လုိက္တဲ့ေငြ နဲတာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ကုန္လဲဆုိတာကုိ ယေန ့ေခတ္ေပါက္ေစ်းနဲ ့တြက္ၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမရွိေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တကယ္လုိ ့သာ ဘုရင္အဆက္ဆက္က ဒီလုိဘုရားေတြကုိ ေပါက္ကရ ေနရာတကာမတည္ပဲ အထက္ကေျပာတဲ့သူေဌးႀကီးေတြလွဴတဲ့ နည္းအတုိင္းလွဴလုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ဒါဆုိရင္ အခုလုိမ်ဴိး လူတုိင္းရဲ ့ေခါင္းထဲမွာ ခုိးဖုိ ့ဘတ္ဖုိ ့ဆုိတဲ့ အေတြးအေခါ္ေတြရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးဦးေရလည္း ဒီေလာက္မ်ားမွာမဟုတ္ဘူး။
ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ အေနၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္က သူ ့ရပ္ရြာကုိ အလည္ျပန္တယ္။ သူလည္း ၾသစေတ်းလ်မွာေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ-ေက်ာ္ၿပီဆုိေတာ့ ေငြလည္း အေတာ္စုမိေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္က သူ ့ရြာလည္းေရာက္ေရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာက္တယ္။ ဘုရားတည္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးနဲ ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ကုန္တဲ့ေငြက ျမန္မာေငြသိန္းႏွစ္ရာေက်ာ္။ ေဒါ္လာသုံးေသာင္းနီးပါး။ ဘုရားနဲ ့ေက်ာင္းမွာေတာ့ သူ ့နာမည္က အႀကီးႀကီးေပါ့။ ဦးၾသစေတ်းလ်ေကာင္းမႈလုိ ့ေရးထားတယ္။ အဲဒိရြာမွာ ေစတီတစ္ဆူရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းရွိတယ္။ ဒီလုိရွိေနတာေတာင္ ဘာျဖစ္လုိ ့မ်ား ေနာက္ထပ္ေစတီတစ္ဆူနဲ ့ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ထပ္ၿပီးေဆာက္ရလဲမသိဘူး။ ဒါေတြအစား ရြာမွာလုိအပ္ေနတဲ့ အခမဲ့ အင္တာနက္ဆုိင္ေလးလွဴလုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလုိ ့က်ေနာ္ေတြးမိတယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ဒီလုိမ်ဳိး ဘုရားတည္တာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တျခားဗမာေတြလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ အနဲစုကေတာ့ သူ ့တုိ ့ရပ္ရြာမွာ စာသင္ေက်ာင္းအတြက္ ေငြလွဴတယ္။ ေက်ာင္းျပင္တယ္။ ဒါကုိေတာ့ မဆိုးဘူးလုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။ တုိက္ရိုက္အက်ဳိးခံစားခြင့္ရႏုိင္လုိ ့ပါ။ အနဲဆုံး ခေလးေတြလုံလုံၿခဳံၿခဳံစာသင္ႏုိင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအမ်ားစု အထူးသျဖင့္ လူႀကီးေတြေပါ့ သူတုိ ့စဥ္းစားခ်က္က တလြဲမ်ားျဖစ္ေနလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ လြဲတာမွ အေတာ္လြဲတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံက သူေဌးေတြ ကပ္ေစးနဲသည္
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲသူေဌးႀကီးေတြက လွဴဒါန္းတာ ဝါသနာမပါၾကဘူးထင္တယ္။ မီဒီယာမွာ ျမင္ေတြ ့ေနရတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြရွိတယ္။ ဥပမာ ဦးေတဇ၊ ဦးေဇာ္ေဇာ္၊ ဦးခင္ေရႊ၊ ဦးဝင္းေအာင္ စတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြဟာ ကပ္ေစးနဲၾကသလားလုိ ့ပါ။ က်ေနာ္ပဲ သူတုိ ့လွဴတာကုိ မေတြ ့လုိ ့မ်ားလား။
ဆင္းရဲသားေတြ၊ သာမန္ခ်မ္းသာသူေတြေတာ့ လွဴၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါကုိ စာရင္းနဲ ့ေဖာ္ျပရင္ ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္ေတြးမိတာက လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အရမ္းကုိ ခ်မ္းသာေနတဲ့လူေတြဟာ ကပ္ေစးနဲတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြဟာ ကပ္ေစးမနဲဘူး။ ဒါက လက္ရွိႏုိင္ငံေရးကာလမွာ က်ေနာ္နိဂုံးခ်ဳပ္မိတဲ့ အခ်က္။ သူေဌးေတြဟာ ေငြကို ဘယ္ဂြင္ကေန ဘယ္လုိရေအာင္ဖန္ရမလဲဆုိတာကုိပဲ တခ်ိန္လုံးစဥ္းစားေနၾကတယ္။ နဲနဲပါးပါးျပန္ေပးဖုိ ့စိတ္ကူးမရွိၾကေတာ့ဘူး။ ဒါလား ယဥ္ေက်းတဲ့ဗမာ။
အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက ပုိၿပီးလွဴသင့္တယ္လုိ ့ထင္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ ့က လူနဲစုျဖစ္တယ္။ ဒီလူနဲစုက လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲသားေတြရဲ ့လုပ္အားေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တုိင္းျပည္ရဲ ့သယံဇာတေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတယ္။ ဆင္းရဲသားေတြေကာ၊ တုိင္းျပည္ရဲ ့သယံဇာတေတြေကာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလုံးနဲ ့သက္ဆုိင္တယ္။ သူတုိ ့လုပ္စားတက္လုိ ့ခ်မ္းသာတာကိုေတာ့ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဓိက တုိင္းျပည္နဲ ့ျပည္သူေၾကာင့္ပဲ။
ဒီေလာက္ခ်မ္းသာေနၾကၿပီပဲ။ ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ခ်မ္းသာတဲ့ အပုံဆယ္ပုံမွာ တစ္ပုံေလာက္ကုိေတာ့ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ ျပန္လည္ေဝမွ်သင့္တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ လွဴသင့္တယ္။ ဒါမွ တရားမွ်မွာေပါ့။
သူတုိ ့ကေတာ့ ေဒါ္လာသိန္းေက်ာ္တန္ကားႀကီးနဲ ့ေပ်ာ္ပါးေနၾကတယ္။ အေကာင္းဆုံးတုိက္ႀကီးထဲမွာ အေကာင္းဆုံးပစၥည္းေတြနဲ ့ဇိမ္ခံၾကတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာကုိ စားလုိ ့ရတယ္။ သူတုိ ့ဒီလုိျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြကေတာ့ ငတ္ျပတ္စုတ္ျပတ္ၿပီး အဟာရမျပည္တဲ့ရုပ္ေတြနဲ ့။ ဒါေတြကုိ သူတုိ ့မုိလုိ ့ ခ်မ္းသာရဲ ့သားနဲ ့ ၾကည့္ရက္ေလတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္ ဒီလူေတြဘယ္ေလာက္ အတၱႀကီးတယ္ဆုိတာ ေပါ္လြင္တယ္။
လွဴသင့္တဲ့ေနရာ
သူေဌးႀကီးေတြအတြက္ လွဴသင့္တဲ့ေနရာေတြ တုိင္းျပည္မွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီေနရာေတြထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ ့ဘုရားတည္တာကုိ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒီေနရာေတြကုိ မလွဴေစခ်င္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ စီးပြားေရးအရၾကည့္ရင္ အရင္းေသသြားတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။ အေရးတႀကီးလွဴသင့္တဲ့ေနရာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဥပမာ နားဂစ္စ္ဒုကၡသည္ေတြကုိ လွဴသင့္တယ္။ သူတုိ ့အတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ သုေတြသနလုပ္ငန္းေတြ၊ က်န္းမာေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လွူသင့္တယ္။ ဒီလုိလုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြကုိ ဦးစားေပးအေနနဲ ့ သူေဌးႀကီးေတြ ကူညီသင့္တယ္လုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာက္၊ ဘုရားတည္၊ ဘုန္းႀကီးေတြအတြက္ မလွဴရဘူးလုိ ့မေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဦးစားမေပးသင့္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအေရအတြက္၊ ေစတီပုထုိးအေရအတြက္ေတြဟာ အင္မတန္မ်ားတယ္။ စာရင္းဇယား အတိအက် မရွိေပမဲ့ အင္မတန္မ်ားတယ္လုိ ့ ေျပာႏုိင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ထပ္ၿပီးအသစ္ေဆာက္စရာ တည္စရာမလုိေတာ့ဘူးလုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ဆူနာမီျဖစ္ေတာ့ ဂ်ပန္သူေဌးႀကီးေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကသူေဌးႀကီးေတြလုိ ဖာသိဖာသာမေနၾကဘူး။ သူတုိ ့ခ်မ္းသာတဲ့ အထဲက ျပန္ၿပီးဖဲ့ေပးၾကတယ္။ ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ေပးလဲဆုိတာကုိ ဒီေနရာမွာ အနဲငယ္ေျပာျပခ်င္တယ္။ တာဒါရွီဆုိတဲ့ သူေဌးႀကီးက သူ ့ရဲ ့ကုိယ္ပုိင္ေငြထဲေန ဂ်ပန္ယမ္းေငြ သန္းတစ္ေထာင္လွဴတယ္။ သူ ့ရဲ ့ Company ကလည္း ယမ္းေငြ သန္းေလးရာလွဴတယ္။ ျမဴးဇစ္ပရုိဂ်ဴဆာျဖစ္သူ အက္စုစီ အာကီမုိတုိ (Music producer Atsushi Akimoto) ဆုိသူက ဂ်ပန္ယမ္းသန္းငါးရာလွဴတယ္။ သူတုိ ့အျပင္ ေတာင္ကုိရီးယား နဲ ့တရုတ္သူေဌးႀကီးေတြလည္း လွဴၾကတယ္။ သူတုိ ့ထဲမွာ ထူးျခားတာက တရုတ္သူေဌးႀကီး လီလ်ံနာခ်န္က Chen Guangbiao ဂ်ပန္ယမ္း တစ္ဆယ့္သုံးသန္းပဲလွဴဒါန္းပါတယ္။ ကပ္ေစးနဲတဲ့ တရုတ္။ ဒါက ဂ်ပန္မွာ ဆူနာမီခံရတုန္းက ဂ်ပန္သူေဌးေတြ သူတုိ ့လူမ်ဳိးကုိ ျပန္ၿပီးကူညီတဲ့ကိစၥ။ ျမန္မာျပည္မွာ မုန္တုိင္းမိတုန္းက ျမန္မာသူေဌးႀကီးေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ။
အခုလက္ရွိ ေတာင္ငူမွာေရႀကီးတယ္။ ပဲခူးမွာေရႀကီးတယ္။ လူေတြဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။ သူတုိ ့ဒီလုိျဖစ္ေနတာကုိ ျမန္မာျပည္ကထိပ္ထိပ္ႀကဲ သူေဌးႀကီးေတြ ဘာမ်ားလုပ္ေပးခဲ့လဲ။ ေသာက္ေရေလးေတာင္ ဝယ္ေပးေဖာ္မရဘူး။
ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့လွဴတဲ့ ေနရာတစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။ အိႏၵိယအေျခစုိက္ မဇၨိ်မ သတင္းဌာနမွာ ေရးထားတဲ့ သတင္းေလးကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
" ျမန္မာေဘာလံုးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ MFF လက္ရွိ ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္ေဇာ္သည္ ယခုအခါ အၿငိမ္းစားယူသြားၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ၏ ေျမးျဖစ္သူ ေနေရႊေသြးႏွင့္ ရင္းႏွီးသူျဖစ္ၿပီး လူ ၁,၀၀၀ ခန္႔တက္ေရာက္သည့္ ေနေရႊေသြး၏ ၁၆ ႏွစ္ ျပည့္ ေမြးေန႔ကို ဆီဒိုးနား ဟိုတယ္တြင္ ၂၀၀၇ ဇြန္လက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၅,၀၀၀ ကုန္က်ခံ က်င္းပေပးခဲ့သည္ဟု သံ႐ံုးအရာရွိက သိရွိရခ်က္ကို ျပန္လည္ေရးသားထားသည္"
သူတုိ ့လွဴဒါန္းမႈက တလြဲျဖစ္ေနပါလား။ ဟုိေကာင္..ေနေရႊေသြးေအာင္က ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ေကာင္မွမဟုတ္တာဗ်ာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလုိလွဴတာကုိ တစ္ေထာင္ရင္းၿပီး တစ္သိန္းရေအာင္ဂြင္ဖန္တဲ့ အလွဴပဲလုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။
သူေဌးေတြေပါတဲ့ ဒုိ ့တုိင္းျပည္
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သူေဌးေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ ့ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာလဲဆုိတာကုိ အတိအက်မသိရဘူး။ တျခားႏုိင္ငံေတြကလုိ ဒီလူကေတာ့ ေဒါ္လာ ဘယ္ႏွစ္သန္းခ်မ္သာတယ္၊ တႏွစ္ကုိ အေမရိကန္ေဒါ္လာ ဘယ္ႏွစ္သန္းဝင္ေငြရွိလဲဆုိတာကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပည္သူကုိ အသိေပးတယ္။ သူတုိ ့အျပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူေဌးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္လုိ ့သိၾကတယ္။ သူတုိ ့ရဲ ့ပုိင္ဆုိင္မႈကုိ ယေန ့အထိ ျပည္သူက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိရဘူး။ လက္ရွိအစိုးရဝန္ႀကီးေတြရဲ ့ပုိင္ဆုိင္မႈ နဲ ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ျပည္သူက သိသင့္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ခင္မွာ ျပည္သူကုိ တရားဝင္အသိေပးသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ ့စိတ္ဓာတ္က သူခုိးစိတ္ဓာတ္ျဖစ္ေနလုိ ့ လူထုကုိ အခုထိအသိမေပးရဲၾကဘူးထင္တယ္။ ရုိးသားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆုိတာကုိ ေျပာရဲရမွာေပါ့။
စာေရးဆရာႀကီး ပါရဂူေသေတာ့ သူ ့ရဲ ့အိမ္အစုတ္ေလးကုိ အမ်ားအတြက္ လွဴခဲ့တယ္။ဆရာႀကီးအျပင္ ဦးေက်ာ္သူတုိ ့ ဇနီးေမာင္ႏွံလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူမသိသူမသိ လူေတြလည္းရွိတယ္။ သူတုိ ့သာ အေမရိကန္ေဒါ္လာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာခ်မ္းသာလုိက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ဒီလုိလူေတြဟာ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဴိးအေပါ္မွာ ေစတနာရွိတယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ ့လုပ္ရပ္ေတြက ေဖာ္ျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိပ္ထိပ္ႀကဲ သူေဌးႀကီးေတြဟာ သူတုိ ့နဲ ့မတူ ၊ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား အရမ္းကပ္ေစးနဲၾကတာလဲ မသိဘူး။ ဦးေတဇဆုိရင္ ေဒါ္လာသန္းေထာင္ခ်ီၿပီး ခ်မ္းသာတယ္။ ဒီထဲက သန္းတစ္ရာေလာက္ကုိ ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူေတြကုိ ျပန္ေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလဲ။ သန္းတစ္ရာကုိလွဴလုိက္လုိ့ သူလည္း မမြဲသြားႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေငြနဲ ့သာဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မွီ တကၠသုိလ္ႀကီးတစ္ခုေတာင္ တည္ေထာင္လုိ ့ရတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိး လူေတြအတြက္ ေရရွည္အက်ဳိးကုိၾကည့္ၿပီး သူေဌးႀကီးေတြ လွဴၾကရင္အားလုံးက သာဓုေခါ္ၾကမွာမလြဲဘူး။ အခုအတုိင္းသာ သူတုိ ့ၿငိမ္ေနရင္ ျပည္သူက မုန္းသထက္ပုိမုန္းလာလိမ့္မယ္။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံက George Soros ဆုိတဲ့သူေဌးႀကီးေတာင္ ျမန္မာျပည္နဲ ့ပက္သက္ၿပီးလွူဒါန္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီေရး ႏွင့္ ပြင့္လင္းတဲ့လူ့ေဘာင္ျဖစ္ေရးအတြက္ သူ ့ရဲ ့ေငြကုိသုံးတယ္။ သူက ဗမာျပည္မွာေမြးရင္ ဒိထက္ပိုလွဴအုံးမယ္ထင္တယ္။ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံေတြ ျပည္တြင္းက အတိုက္အခံေတြဟာ သူ ့ပုိက္ဆံနဲ ့ပညာတက္သြားတဲ့လူေတြ သူေဌးျဖစ္ေနတဲ့လူေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သူ ့ရဲ ့အတုကုိ ဗမာျပည္က သူေဌးႀကီးေတြ ဘာလုိ ့အတုမယူၾကတာလဲမသိဘူး။
ျမန္မာေတြ ခ်မ္းသာတာ ဆင္းရဲတာဟာ ျမန္မာျပည္နဲ ့ျမန္မာလူမ်ဴိးေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြဟာ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြကုိ ျပန္ၿပီးကူညီသင့္ပါတယ္။ ဒါမွ လူ ပီသမွာပါ။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ ့သူေဌးႀကီးေတြဟာ သူတုိ ့အတြက္ပဲ ၾကည့္ေနသလားလုိ ့ပါ။
ကုိးကား-
http://www.japanprobe.com/2011/03/17/rich-famous-people-donate-to-earthquake-victims/
http://www.mizzimaburmese.com/special/burma-related-leaked-us-cables/8338-2011-09-16-15-30-43.html
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=1923
http://www.soros.org/about/bios/staff/george-soros
ဘုန္းေက်ာ္
9/16/11
ရုိဟင္ဂ်ာအတြက္ မဲေပးၾကဖုိ ့ဖိတ္ေခါ္ပါသည္
9/14/11
9/13/11
ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရ ျပဳတ္ခ်င္ရင္ ျမစ္ဆုံဆည္ကုိ ဆက္ၿပီးေဆာက္ပါ
တုိင္းျပည္ရဲ ့အမ်ဳိးသားအက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေရးကို ေရွးရႈ ့ၿပီး လွ်ပ္စစ္ရေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။ ဒါက အရမ္းေကာင္းတဲ့ အုိင္ဒီယာပါ။ ျပည္သူေတြမီးရမယ္။ ပုိတာကုိလည္း အိမ္နီးခ်င္းေတြကုိေရာင္းေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ အုိင္ဒီယာပုိေကာင္းတယ္လုိ ့ထပ္ၿပီးေျပာပါရေစ။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာဆုိးက်ဳိးေတြလည္း နဲနဲပါးေတာ့ ထိႏုိင္တယ္လို ့၀န္ခံတဲ့အတြက္လည္း ပုိမုိပြင့္လင္းလာတယ္လုိ ့သုံးသပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိး လူသိရွင္ၾကား ေျပာတာကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ပထမဆုံး ခ်ီးက်ဳးခ်င္ပါတယ္။
BANCA က EIA ကုိ အသိအမွတ္မျပဳ
ဦးေဇာ္မင္းက စာမ်က္ႏွာ ၅၀၀ လုိ ့ေျပာပါတယ္။ တကယ္တန္းက စာမ်က္ႏွာ ၉၀၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အျပင္ကုိေပါက္ၾကားသြားတဲ့ Report က အတုဆုိတာကုိေတာ့ အေတာ္သံသယျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၉၀၀-ေက်ာ္ကုိ ဘယ္သူမွ အားအားယားယားအခ်ိန္ကုန္ခံ မေရးပါ။ ဒါကုိ အဂၤလိပ္လုိေခၚရင္ Scientific Report တခုလုိ ့ေခၚပါတယ္။ အေပ်ာ္တမ္းေရးတဲ့ အခ်စ္၀တၱဳမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီရီပို ့က ျမန္မာျပည္အေနအထားနဲ ့ကုိက္ညီေပမဲ့ ႏုိင္ငံတကာကလို အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ ရီပုိ ့တခုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိေျပာရလဲဆုိရင္ ျမန္မာျပည္မွာ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြလို Data ေတြ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားတာ လုံး၀မရွိလုိ ့ပါ။
Environmental Impacts
ဒီကိစၥနဲနဲေလးပဲ ရွိပါတယ္ဆုိတဲ့ စကားကေတာ့ တကယ့္ကုိစိတ္မေကာင္းစရာစကားတစ္ခုပါ။ ဦးေဇာ္မင္းဟာ သဘာ၀သိပံၸပညာရွင္မဟုတ္ပါ။ တကၠသုိလ္က Enviromental Management နဲ ့ ဘတ္ခ်လာဘြဲ ့ရထားတဲ့ လူတစ္ဦးလည္းမဟုတ္ပါ။ ဘတ္ခ်လာဆုိတာကလည္း ခေလးဘြဲ ့ပါ။ ဒီဘြဲ ့ေတာင္မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဒီစကားေျပာတာေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ တစ္ခုသတိထားရမွာက ဦးေဇာ္မင္းဟာ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးတစ္ဦးပါ။ မသိပဲ ရမ္းၿဖီးတာေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့ဗ်ာ။ သူရမ္းၿဖီးတာကုိ နားေထာင္ၿပီးေခါင္းညိတ္တဲ့လူေတြကုိလည္း အေတာ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
Rehabilitation
ေရကာတာကုိေဆာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမေတြတူးရ၊ ေတာေတြ ထြင္ရဆုိေတာ့ ေတာေတာင္ေတြ၊ အေကာင္ပေလာင္ေတြ၊ အပင္ေတြ ပ်က္စီးပါတယ္။ ဒါေတြကုိ အနဲဆုံးေတာ့ျပန္လည္ေမြးျမဴရပါတယ္။ မလုပ္ခင္မွာ တျခားေနရာကုိ ေရြ ့ေျပာင္းသင့္ရင္ေရြ ့ေျပာင္းရပါတယ္။ လူေတြတင္မကဘူး၊ တိရဆန္ေတြကုိပါ ေျပာင္းရပါတယ္။ ဒါကို အဂၤလိပ္လုိေခၚရင္ In-situ and Ex-situ လုိ ့ေခၚပါတယ္ ဦးေဇာ္မင္း။ ဒါေတြကုိ လက္ရွိေရကာတာ ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာေကာ မလုပ္ခင္မွာပါ ဘာမွ မလုပ္ေသးတာေတာ့ လြန္လြန္းပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ေတာေတာင္သဘာ၀ေတြဟာ Wrold Hertiage စာရင္း၀င္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာႀကီးကေတာင္ ဒီေလာက္အသိအမွတ္ျပဳရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးက ဖ်က္ဆီးေစခ်င္ရတာလဲဗ်ာ။
Alternative Plan
တျခားေရြးခ်ယ္စရာ ပလန္ရွိတယ္လုိ ့ အီးအုိင္ေအက ေထာက္ျပပါတယ္။ ဒါကုိလုပ္္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ လက္ရွိတုိင္းျပည္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးက ဦးေဇာ္မင္းေျပာသလုိမ်ဳိး ဒီေလာက္အေရးတႀကီး မလုိေသးပါဘူး။ တျခားျမစ္ေတြလည္း ရွိေသးတာပဲဗ်ာ။ အခုဟာက ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာဆုိေတာ့ တရုတ္နဲ ့နီးလုိ ့လားဟင္။
Enviromental Law
ဧရာ၀တီရဲ ့ျမစ္ဆုံဆည္ကိစၥက အခုဆုိရင္ အစုိးရနဲ ့ျပည္သူေတြထိပ္တုိက္္ေတြ ့တဲ့ပဲြပါ။ ေနာက္ၿပီး ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ ့ (KIO) ကခ်င္ျပည္နယ္အစုိးရနဲ ့လည္းထိပ္တုိက္ေတြ ့တဲ့ပြဲပါ။ အမွန္မွန္ဆုိ ျမစ္ဆုံဆည္က ကခ်င္နယ္ေျမထဲမွာရွိတာပါ။ ကခ်င္အဖြဲ ့နဲ ့ ကခ်င္ျပည္နယ္အစုိးရမွာ လုံးလုံးတာ၀န္ရွိပါတယ္။ တကယ္လုိ ့သာ ဗဟုိအစုိးရကထိပ္တိုက္ေတြ ့လာၿပီး၊ ဇြတ္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဗဟုိတရားရုံးအထိ ျပည္သူလူထုက တင္ပုိင္ခြင့္အခြင့္အေရးရွိရပါ့မယ္။ ရွိသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ Environmental Protection Act လုိ ့ေခၚတဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ ဥပေဒ မရွိေတာ့ လုံး၀လုပ္လုိ ့မရတာေတာ့မေကာင္းဘူး။
ေနာက္ၿပီးတရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကလည္း Secturiy of Tenure ဆုိတဲ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဆုံးျဖတ္ခြင့္လည္းမရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးဇာ္မင္းက သတိၱရွိရွိ ဘယ္သူ ့ကုိမွ ေစာက္ဂရုမစုိက္ဘူးဆုိၿပီး စိန္ေခၚခဲ့တာေပါ့။
ဒါေတြကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ လုံး၀ကုိ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး မရွိေသးဘူး။
ျပည္သူ ့ေတြရဲ ့အားက အဓိက
ဦးေဇာ္မင္းေျပာပုံအရေတာ့ ဘယ္သူေျပာေျပာ သူတုိ ့ကေတာ့ေစာက္ဂရုမစုိက္ဘူး။ ဆက္ခ်မယ္ဆုိတဲ့ ပုံပဲ။ သူတုိ ့အစိုးရက တရုတ္နဲ ့စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးပီဆုိေတာ့ ျပင္ခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဘာေတြမ်ား တရုတ္ဆီက ယူထားေသးလဲမသိဘူး။ တကယ္တမ္းေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဒီအက်ဳိးရလာဒ္ေတြကုိ မခံစားရတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
မသိပဲနဲ ့အစုိးရကုိ ဆန္ ့က်န္ေဇာအားႀကီးလို ့ဒီစကားေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကေကာရခဲ့လုိလဲ။ ဒီေလာက္တုိင္းျပည္မွာ လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြရွိတာေတာင္ ျပည္သူေတြက မီးပုံမွန္ရလုိ ့လား။ သူတုိ ့စစ္တပ္ပဲ ပုံမွန္ရေနတာပါ။ က်ေနာ္အေဖ စစ္သားပါ။ အိမ္မွာ မီးအၿမဲတမ္းလာပါတယ္။ ပုိက္ဆံေပးစရာမလုိဘူး။
ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရ ျပဳတ္ခ်င္ရင္ ျမစ္ဆုံဆည္ကုိ ဆက္ၿပီးေဆာက္ပါ
ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံ တက္စေမးနီယားျပည္နယ္မွာ အစုိးရက ဖက္ကလင္ (Franklim) ေရကာတာ ေဆာက္ဖုိ ့လုပ္ပါတယ္။ လူထုက ကန္ ့ကြက္ေနေတာေတာင္ အစုိးရကေနာက္မဆုတ္ဘူး။
ေနာက္ဆုံး ေရကာတာစီမံကိန္းကုိ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားတဲ့ Green ပါတီက ေခါင္းေဆာင္ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာႏုိင္ၿပီး အစုိးရျပဳတ္သြားခဲ့တယ္။
လူထုေတြကလည္း ေရကာတာရွိတဲ့ေနရာကုိ ျပည္နယ္တုိင္းက လာၿပီး ဆႏၵျပၾကတယ္။ ျပတဲ့လူကိုရဲကဖမ္းတယ္။ ဖမ္းလည္း ထပ္ၿပီးျပတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အစုိးရတစ္ရပ္ပါျပဳတ္သြားတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေရကာတာလည္း မေဆာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီဥပမာနဲ ့အတူ အစုိးရျပဳတ္ခ်င္ရင္ ျမစ္ဆုံဆည္စီမံကိန္းကုိ ဆက္ၿပီးေဆာက္ေပါ့ဗ်ာ။
မယုံမရွိပါနဲ ့။ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီး ဦးေဇာ္မင္းရဲ ့ေစတနာေတြဟာ ေ၀ဒနာေတြျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
စာေရးသူ ဘုန္းေက်ာ္သည္ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံရွိ ေရႊရွာေဖြေရး Company တစ္ခုတြင္ Exploration Field Technician အျဖစ္လုပ္ကုိင္ေနသူျဖစ္သည္။ အလုပ္နားခ်ိန္တြင္ Murdoch University မွ Bachelor of Environmental Science ဘာသာရပ္ကုိ သင္ယူေနသူေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၅-ခုႏွစ္အထိ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ရွိ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီတြင္ ၀င္ေရာက္အမႈထမ္းခဲ့သူျဖစ္သည္။
Franklim Dam စီမံကိန္းအား ယခုလင့္တြင္ၾကည့္ႏုိင္သည္။
http://www.youtube.com/watch?v=rGpy8_v3tmI
9/12/11
မနာလုိသူေတြ
 |
| Add caption |
တခါတေလ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ၁၂-ႏွစ္တာ ကာလဆုိတာကလည္း ခဏေလးလုိပဲ။ သူမ်ားေတြလုိေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀-ေက်ာ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ခံစားခ်က္နဲ ့ကုိယ္ပဲဆုိေတာ့ သူမ်ားေတြနဲ ့မယွဥ္ခ်င္ပါဘူး။ တခါတေလ သူတုိ ့ကေျပာေသးတယ္။ မင္းက ထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေသးလုိ ့လဲတဲ့။ အထာကေတာ့ သူတုိ ့က ကုိယ့္ထက္ ၀ါႀကီးတယ္ေပါ့။ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ကုိယ့္ဘ၀နဲ ့ကုိယ္ပါ။
၁၂-ႏွစ္တာကာလမွာ ကုိယ့္ဘ၀အတြက္ ဘာရလဲလို ့ျပန္ၿပီးသုံးသပ္မိတယ္။ ငါ ဘာရလဲ။ ပညာတက္လား။ ႏုိင္ငံျခားတကၠသုိလ္က ဘြဲ ့ရခဲ့လား။ စီးပြားျဖစ္ခဲ့လား။ သူေဌးျဖစ္ခဲ့လား။ ႏုိင္ငံေရး လူမႈေရးမွာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့လား။ ဆုိေတာ့ တကယ္တန္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္အာမနာတမ္း သုံးသပ္ေ၀ဖန္လုိက္ရင္ ခေလးသုံးေယာက္နဲ ့မိန္းမကလြဲလုိ ့ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိမျဖစ္ေသးဘူး။ ဟုိစစ ဒီစစေတာ့ ျဖစ္တယ္လုိ ့ထင္တယ္။
ကိုယ္က လက္ရွိဘ၀မွာ ဘာမွ ပူပင္ေၾကာင့္ၾကမႈမရွိေတာ့ဘူး။ အနဲဆုံး ငတ္ရင္အစုိးရကေကၽြးမယ္။ က်ေနာ္က ဒီလုိဘ၀ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္နဲ ့အတူတူ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့လူေတြ၊ အလုပ္အတူတူလုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြရဲ ့ဘ၀ေတြကုိ ျပန္ၿပီး တစ္ခ်က္ေလာက္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ အားလုံးဟာ ကုိယ့္ထက္ဆုိးတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲျဖစ္ေနတယ္။ တခ်ဳိ ့ဆုိရင္ အရမ္းဆင္းရဲၿပီး အရက္သမားျဖစ္ကုန္တယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ တေန ့လုပ္မွ တေန ့စားရတဲ့ဘ၀။ သူတုိ ့အနာဂတ္အတြက္ ႀကိဳေတြးၿပီး စိတ္ကူးယဥ္လုိ ့မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘ၀ေတြဟာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မွန္းေတာင္မသိဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိအမႈပါ။ ကုိယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံေပါ့ဗ်ာ။
ျပန္တဲ့သူေတြထဲမွာ ထူးျခားတာကုိ နဲနဲေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ကိုျပန္ၿပီး လက္နက္ခ်တဲ့သူေတြကုိ ေတြ ့ဘူးပါတယ္။ ဒီအထဲကေန ႏွစ္ေယာက္ကုိပဲ ဥပမာေပးခ်င္ပါတယ္။ NLD-LA မွာ ကုိမင္းကုိ ဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးပါ။ မ်က္လုံးေကာင္းေကာင္းမျမင္ရဘူး။ အရက္အရမ္းေသာက္တယ္။ သူ ့ဗလက ၀ါးျခမ္းျပားကုိ ပုဆုိး၀တ္ေပးထားတဲ့အတုိင္းပဲ။ ၈၈-ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့လူတစ္ဦးပါ။ တေန ့ေတာ့ သူ ဘုရားသုံးဆူကေနတဆင့္ လက္နက္ခ်သြားပါတယ္။ လက္နက္ခ်တယ္ဆုိတာကလည္း လက္နက္ပါမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိမင္းကုိအလင္း၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာလက္နက္မွ မရွိဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ သူလက္နက္ခ်ရတာလဲဆုိေတာ့ သူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွာ သူ ့အတြက္ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူ ့အတြက္ ဂြင္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ၂၀၀၃-ခုႏွစ္ေလာက္မွာ သူျပန္တယ္။ အခုေတာ့ ဗမာျပည္ထဲမွာ အေျခၾကေနပါၿပီ။
ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ ABSDF က ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကိုဒီ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္း အဖြဲ ့အစည္းမွာ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး။ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးနဲ ့အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပေတာ့ သူလည္း NCGUB က ေငြေတြ မ ၿပီး မဲ့ေဆာက္ကေန တဆင့္ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္ခဲ့တယ္။ အခုထိ သူတုိ ့အသက္ရွင္လွ်က္ရွိတုန္းလုိ ့သိရတယ္။ ကုိဒီ လည္း ၈၈-ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးလုပ္လာတဲ့သူပါ။ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္တဲ့လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားက ျပည္ပႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ သူတုိ ့အတြက္ တြက္ေျခမကိုက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ဗမာျပည္ကုိ ျပန္ၾကပါတယ္။ တကယ္လုိ ့သာ ဦးမင္းကုိ နဲ ့ ဦးဒီတုိ ့ဟာ အျခားသူေတြလုိ ေကာင္းစားေနၾကည့္ပါလား။ သူတုိ ့လုံး၀ ျပန္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန ့အခ်ိန္အထိ အင္တာနက္ကေန ႏုိ္င္ငံေရးကုိ အနဲဆုံးလုပ္အုံးမွာပါ။
ယေန ့အခ်ိန္အထိ ျပည္ပကေန လက္ရွိအစုိးရရဲ ့ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကုိ မယုံေသးဘူး ဘာညာဆုိၿပီးေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့လူေတြကုိ အစုိးရကုိယ္တုိယ္ကေန ဒီလုိလုပ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလူေတြ ခ်က္ခ်င္းအထုပ္ကုိ ေကာက္ကုိင္ၿပီးေျပးမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဥပမာဗ်ာ.....ဦးေမာင္ေမာင္၊ ကိုေမာင္မုိးေဇာ္၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ ႏွင့္ ဦးမုိးသီးဇြန္ခင္ဗ်ား.....ျပည္တြင္းကုိ လာၿပီးအစည္းအေ၀းလာတက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ ့အထူးႀကိဳဆုိေရးလုပ္ေပးပါ့မယ္ ဘာညာဆုိၿပီးေျပာၾကည့္။ မယုံမရွိနဲ ့ဆရာ လွစ္ကနဲ နဲ ့ေတာင္ေနအုံးမယ္။ က်ေနာ့္ကုိလည္း ဖိတ္ရင္က်ေနာ္လည္း လစ္မွာပဲ။ အခုေတာ့ အစုိးရက သူတုိ ့ကုိလူရာမသြင္းေတာ့ ဒီလုိဆန္ ့က်င္ေနတာေပါ့။ က်ေနာ့္အေတြးကုိေျပာေနတာပါ။ မွားရင္လည္းမွားမယ္။ မွန္ရင္လည္းမွန္မယ္။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ မေစာ္ကားပါဘူး။
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္ပ ၈၈-မ်ဳိးဆက္ဟုေခၚေသာလူေတြေကာ၊ ဗကပေဟာင္းေတြေကာ၊ ၇၄-ပဲေျပာေျပာ ဘာပဲေျပာေျပာစတဲ့လူတုိင္းဟာ ျပည္ပမွာေနတာအထုိင္ၾကေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီးသူတုိ ့စိတ္ထဲမွာ နအဖကုိ မုန္းတီးစိတ္၊ မယုံသကၤာစိတ္ စတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာေတြက ႀကီးစုိးေနေတာ့ လက္ရွိအေနအထားမွာ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးျပန္ၾကမွာလဲ။ၿပီးေတာ့ သူတုိ ့ဗမာျပည္ျပန္ၿပီး ဘာျပန္လုပ္ဖုိ ့လဲ။
ကုိယ့္ဟာကုိယ္ မျပင္ခ်င္လုိ ့ မျပန္ရဲလုိ ့မျပန္ၾကတာကိုမ်ား လာၿပီး သူမ်ားေတြျပန္ရင္ အျပစ္တင္ခ်င္ေသးတယ္။ ကဲ့ရဲ ့ခ်င္ေသးတယ္။ သူတုိ ့ကပဲ တကယ့္ကုိ မွန္ေနသလုိမ်ဳိး။ သူတုိ ့ကပဲ အရမ္းကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ ့ပက္သက္ၿပီး သိသလုိမ်ဳိး။ သစၥာရွိသလုိမ်ဳိး။ တကယ္တမ္းလက္ေတြ ့ၾကၾက စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ ကုိယ္ထမင္းငတ္ရင္ ဘယ္ေကာင္မွ လာၿပီးမေကၽြးဘူး။ ဒါက အမွန္တရားပဲ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဖိႏွိပ္မႈ နဲ ့တရားမွ်တမႈကုိ တစ္သက္လုံးမခံဖုိ ့အေရးႀကီးဆုံးပဲ။ ဒါကုိပဲ တစ္သက္လုံးတုိက္ရမွာျဖစ္တယ္။ ႀကံ့ဖြတ္အစုိးရျဖစ္လည္း ဖိႏွိပ္မႈ နဲ ့တရားမဲ့မႈ ရွိတယ္။ တကယ္လုိ ့အတိုက္အခံက အစုိးရျဖစ္လည္း ဖိႏွိပ္မႈမရွိ၊ တရားမွ်တမႈ အျပည့္ရမယ္လုိ ့ဘယ္သူေျပာမလဲ။ ဘယ္အစုိးရတက္တက္ မတရားမႈကို ဆက္ၿပီးတုိက္ရအုံးမွာျဖစ္တယ္။ လက္ရွိအစုိးရကာလမွာ က်ေနာ္လုိခ်င္တဲ့အရာ ရၿပီလုိ ့ထင္လုိ ့လား။ လုံး၀ကိုမရေသးဘူး။ စစ္အစုိးရကို ႏုိင္ေအာင္လည္း မတိုက္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိပဲ ေနလာတာ ၁၂-ႏွစ္ ရွိေနၿပီ။ ၁၂-ႏွစ္ဆုိတာက ၁၂-နာရီေလာက္ဆုိရင္ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဒီကာလအတြင္းမွာ မႏုိင္ေတာ့ လုပ္စရာအလုပ္တစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။ လက္ရွိအစုိးရလုိခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္းေလွ်ာက္မယ္။ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မေပးလည္း ျပန္မယ္။ ေပးလည္းျပန္မယ္။ ၿပီးရင္ က်ေနာ့္အေဖစစ္တပ္ထဲကိုအလည္သြားမယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့သားေတြသမီးေတြကုိ ရွင္ျပဳေပးမယ္။ အရင္တုန္းက တုိက္ခဲ့တဲ့ နအဖကုိ သူငယ္ခ်င္းလုပ္မယ္။ ဒါပဲ။ မႀကိဳက္တဲ့လူေတြ လဲသာေသလုိက္ေပါ့ဗ်ာ။
9/11/11
ဓာတ္ပုံမ်ား ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး
ဓာတ္ပုံမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး
ဘယ္လုိလဲဟ။ ေတြ ့ရတာက ဓာတ္ပုံေတြခ်ည္းပဲ။ အလုပ္လုပ္တာ ဒါလား။ က်ေနာ္လည္း ဓာတ္ပုံရုိက္တက္ပါတယ္။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ သတိထားၿပီး လူႀကီးမင္းတုိ ့ၾကည့္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့ျပည္ပႏုိင္ငံေတြက လူေတြေတြ ့တယ္။ အေမရိကန္အထူးကိုယ္စားလွယ္၊ ဟုိကုိယ္စားလွယ္ ဒီကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေတြ ့တယ္။ ၿပီးရင္ ဓာတ္ပုံတြဲရုိက္တယ္။ နအဖအစုိးရေတြလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဓာတ္ပုံေတြထဲမွာေတာ့ ေစာက္ရုပ္ေတြက လွေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာ ဘာမွလည္း ျဖစ္မလာဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က She is not a fucking hot ေမာ္ဒယ္မဟုတ္ဘူး။
အခုေတာ့ လူတုိင္းက ဒီလုိပဲ ထင္ေနလားမသိဘူူး။
ဘာပြဲပဲလုပ္လုပ္ ၿပီးရင္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံရုိက္တာကုိ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဓာတ္ပုံရုိက္ၿပီးရင္ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပါ့။ အခုေတာ့ ဘာမွ ထြက္မလာဘူး။
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါလား။
9/10/11
သီးေလးသီးတုိ ့ျပန္ၾကပါ
 |
| အသီးငါးလုံး |
ျပည္ပမွာေနၿပီးကုိယ့္အတြက္လည္းအက်ဳိးမရွိ၊ ျပည္သူအတြက္လည္းအက်ဳိးမရွိျဖစ္ေနတာထက္စာရင္
ျပည္တြင္းမွာေနတာအေကာင္းဆုံးေပါ့။
ကုိဇာဂနာတုိ ့လြတ္လာမွ ငါတုိ ့ျပန္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥက တကယ္တန္းၾကေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ေနတာနဲ ့အတူတူပဲ။ ကုိဇာဂနာလြတ္ေပးႏုိ္င္တဲ့သူက ျပည္တြင္းမွာပဲရွိပါတယ္။ အဲဒိလူကုိ အနီးကပ္ေနၿပီး ၾကပ္ေပးတာက ပုိၿပီးလက္ေတြ ့ၾကတယ္လုိ ့ေတာ့ထင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုဇာဂနာကုိ ေထာင္၀င္စာေတြ ့ႏုိင္မယ္။ သူ ့အတြက္လည္းအက်ဳိးရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ ့ျပန္လုိ ့လည္း သူက စိတ္ဆုိးမွာမဟုတ္ဘူး။
ခင္ဗ်ားတုိ ့လည္း ျပည္ပမွာေနလာတာၾကာၿပီပဲ။ ျပည္ပအေျခအေနကုိ သိတန္သေလာက္သိေနၿပီဆုိေတာ့ ရန္ကုန္ကုိပဲ ျပန္ၾကပါ။ အဲဒိကေနၿပီး ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းက ပြဲလုိ တကယ့္ကုိရယ္ရတဲ့ ဟာသေတြကုိ က်ေနာ္ေတာ့ အေ၀းကေန အၿမဲတမ္း ၾကည့္ခ်င္ပါၿပီ ကုိသီးေလးသီးတုိ ့ရယ္။
9/9/11
ေမတၱာဓာတ္ရွင္ ေရွ႕ဆက္ခ်င္
9/6/11
ကမ႓ာေပါ္မွာ ေရာင္းေကာင္းဆုံးစာရင္းဝင္ ဗမာေၾကာင္ ႏွင့္ ေခြးသား
Burmese Cat လုိ ့ေခၚတဲ့ ဗမာျပည္က ေၾကာင္ဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ အေတာ္ေရာင္းေကာင္းတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လူေတြက ဗမာေၾကာင္ကို ႀကိဳက္လဲဆုိေတာ့ ဗမာေၾကာင္ေတြဟာ ယဥ္ေက်းတယ္။ သခင္က သူ ့နာမည္ကုိေခၚရင္ ျပန္ထူးတယ္။ ခေလးေတြ ေခြးေတြနဲ ့လည္းတည့္ေအာင္ ေပါင္းတယ္။ ဘယ္သူ ့ကုိဒုကၡမေပးဘူး။ ဗမာေၾကာင္ရဲ ့အေမြးေတြက တျခားေၾကာင္ေတြလုိ အၿမဲတေစမကြ်တ္ဘူး။ သခင္ေတြနဲ ့ကစားတယ္။ အိမ္မွာတစ္ေကာင္တည္းလဲ ေနတယ္။ သူ ့ဟာသူ ရွာစားတက္တယ္။ ေျပာရရင္ ဗမာေၾကာင္ေတြက ဗမာေတြလုိ ခုိင္းေကာင္းတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူေတြႀကိဳက္တယ္။
ေနပါအုံးဗ်။ ဘယ္လုိျဖစ္လုိ ့ဗမာေၾကာင္က ႏုိင္ငံျခားကုိေရာက္သြားတာလဲလုိ ့ေမးအုံးမယ္။ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့ ယူအန္ေလွ်ာက္ၿပီး သြားတာမဟုတ္ဘူးလုိ ့ေျဖခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၃ဝ-ခုႏွစ္မွာ ေဒါက္တာ ေဒါက္တာ သြန္စန္ (Dr Joseph Thompson) ဆုိသူက ေဝေမာ္ (Wong Mau) ဆုိတဲ့ ဗမာေၾကာင္မႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ဆဖရန္စစၥကုိၿမိဳ ့ဆီကုိ သယ္သြားပါတယ္။ ဒီေၾကာင္မႀကီးကေန သားေဖာက္ၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ စတင္ေရာင္းခ်လုိက္တာ ဒီေန ့အထိ ဗမာေၾကာင္ဟာ တျခားႏုိင္ငံက ေၾကာင္ေလာကထဲမွာ နာမည္အႀကီးဆုံးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ႀကီးလဲဆုိေတာ့ အထက္က အခ်က္ေတြေၾကာင့္ပါ။
ဗမာေၾကာင္ဟာ တကယ္တမ္း ဗမာျပည္ေပါက္ေၾကာင္မဟုတ္ပါဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံက သယ္လာခဲ့တဲ့ေၾကာင္လုိ ့ ဝီကီပီဒီးယားအြန္လုိင္းစြယ္စုံၾကမ္းက ဆုိပါတယ္။ ဗမာဘုရင္ေတြ ထုိင္းကုိ ဝင္ေရာက္တုိက္ခုိက္တဲ့အခါ ထုိင္းေတြတင္မဟုတ္ဘူး ေၾကာင္ေတြပါ ဗမာဘုရင္ေတြ မ, လာပုံရတယ္။
ွအေမရိကန္ႏုိင္ငံကေနတဆင့္ အဆင့္ဆင့္အသိအမွတ္ျပဳခံၿပီးမွ အဂၤလန္ႏုိင္ငံကုိ ၁၉၄၉-ခုႏွစ္မွာ စတင္ေရာက္ရွိလာခဲ့တယ္။ ၁၉၆၉-ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံကေန နယ္စပ္ကုိေက်ာ္ၿပီး ကေနဒါႏုိင္ငံဆီကုိ ဗမာေၾကာင္ေတြ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ကုိလည္း ၁၉၅ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒိအခ်ိန္က စၿပီး ဥေရာပႏုိင္ငံအသီးသီးကုိ ဗမာေၾကာင္ေတြ ေရာက္ေနပါၿပီ။ နာမည္ႀကီးေနပါၿပီ။ တျခားေၾကာင္ေတြထက္ ဗမာေၾကာင္ဟာပုိၿပီးေစ်းႀကီးပါတယ္။ ဆုိေတာ့ ဗမာေတြ ေၾကာင္ေလာကမွာ တကယ့္ကုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိခဲ့ပါၿပီ။
လက္ရွိ ဗမာေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ ့ေပါက္ေစ်းက တစ္ေကာင္ကုိ အနဲဆုံးေဒါ္လာ သုံးရာေပါက္ပါတယ္။ လက္ရွိကမ႓ာေပါ္က ေၾကာင္ခ်စ္သူတုိင္းမွာ ဗမာေၾကာင္ရွိပါတယ္။ မယုံရင္ေမးၾကည့္ပါ။ ေၾကာင္ေတြ ဗမာစကားေတာ့မတက္ေတာ့ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္ဟာ ေျမေပါ္ေျမေအာက္ သယံဇာတ တင္မကဘူး၊ ေၾကာင္ပါ အေတာ္နာမည္ႀကီးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္တုိ ့ ဂုဏ္ယူေနတယ္ထင္တယ္။ အစုိးရကုိေကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြေကာ အႀကံေပးခ်င္တယ္။ ဗမာျပည္မွာ ေၾကာင္ေတြ ထမင္းငတ္လုိ ့ပိန္ၿခံဳးကုန္ၿပီ။ သနားဖုိ ့ေကာင္းတယ္။ ဒီေၾကာင္ေတြကုိ လုိက္ဖမ္းၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကုိ ေစ်းေပါေပါနဲ့တင္ပုိ ့ၾကည့္ပါ။ သူတုိ့လည္း ဝါးတီးမွန္မယ္။ အဂၤလိပ္စကားလည္း တက္မယ္။ ေလယ်ာဥ္ပ်ံလည္း စီးရမယ္။ သူတုိ ့အတြက္ အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရွိႏုိင္ပါတယ္။
ေစ်းအနဲဆုံး တစ္ေကာင္ကုိ ေဒါ္လာတစ္ရာေလာက္နဲ ့ေရာင္းတာေတာင္ စီးပြားျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဗမာျပည္က ဗမာေၾကာင္ကုိ တုိက္ရုိက္တင္ပုိ ့တာဆုိေတာ့ လူေတြအေတာ္စိတ္ဝင္စားမယ္။
ေနာက္ၿပီး ဗမာျပည္မွာ ေခြးေတြလည္း တအားေပါေတာ့ ဗီယမ္နမ္၊ တရုတ္ နဲ ့ေဟာင္ေကာင္ေတြကုိ တင္ပုိ ့ၾကည့္ပါ။ ႏုိင္ငံျခားဝင္ေငြ အမ်ားႀကီး ရႏုိင္တယ္။ က်ေနာ့္အႀကံေပးခ်က္က စီးပြားေရးပညာရွင္ ဦးျမင့္ေလာက္ေတာ့ သနားတယ္။ ဒါဆုိရင္ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလဲဝတဲ့အျပင္ ဗမာေတြရဲ ့က်န္းမာေရးလည္း ပုိေကာင္းအုံးမယ္။ အခုၾကေတာ့ လူေတာင္ မနဲ ထမင္းဝေအာင္ စားေနရတာဆုိေတာ့ ေခြးနဲ ့ေၾကာင္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနသလားပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီစာကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ေရးလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
ရည္ညြန္း- www.cat-world.com.au
Burmese (cat) - Wikipedia, the free encyclopedia
Dog meat - Wikipedia, the free encyclopedia
en.wikipedia.org/wiki/Dog_meat - CachedSimilar- Block all en.wikipedia.org results
ခေလးလုပ္ရတဲ့ အေတြ ့အႀကဳံ
မဲ့ေဆာက္ အေတြ ့အႀကဳံ
ဒီအခ်ိန္မွာ လက္ထဲမွာလည္း အလုပ္မရွိ ေငြကလည္းမရွိေတာ့ အေတာ္မ်က္ႏွာငယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခေလးကုိ မေမြးခင္ လပုိင္းအလိုမွာ ခ်ဲ, ႏွစ္ခါေလာက္ေပါက္,ေတာ့ မိန္းမက ေရႊစ ေလးေတြဝယ္ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လူ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီကလည္း ခေလးေမြးစရိတ္ထုတ္ေပးတယ္။ ခေလးတစ္ေယာက္ကုိ ထုိင္းဘတ္ေငြ ႏွစ္ရာဆုိၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ကုိမုိးေဇာ္ေအာင္ကလည္းေထာက္ပ့ံေပးတယ္။ ဒီေငြေတြက အေတာ္အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါတယ္။ သန္ ့စ္ယူပါ အဲဗီြေဘာ္ဒီ။
တစ္ရက္မွာ မိန္းမက ဗုိက္နာေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လင္မယားဆုိင္ကယ္ေပါ္တက္ၿပီး မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံႀကီးကုိ ေျပးပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေနထုိင္ခြင့္လက္မွတ္မရွိတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးဆုိေတာ့ အေတာ္အႏွိမ္ခံရတယ္။ မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံႀကီးဆုိတာကလည္း ျမန္မာျပည္က လူနာေတြနဲ ့ျပည့္ေနတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြလည္း အေတာ္ေကာင္းရွာပါတယ္။ ေငြေတာင္းတာ မရွိဘူး။ နဲနဲေတာ့ စကားေျပာတာမာတာေပါ့။ ဒါကလည္း သူ ့စကားမွ ကုိယ္က မတက္တာဆုိေတာ့ ျဖစ္တက္ပါတယ္။
မိန္းမ ဗိုက္နာေတာ့ သူ ့ကုိ ေမြးခန္းထဲပုိ ့လုိက္တယ္။ ေမြးခန္းထဲကုိ ေယာက်ာ္းေလးမဝင္ရဘူး။ အျပင္မွာထုိင္ၿပီးေစာင့္ေနရတယ္။ ညပုိင္ေရာက္ေတာ့ ခေလးေမြးၿပီ။ ေဆးရုံမွာ ေနလုိ ့မရေတာ့ အိမ္မွာျပန္ၿပီး ေစာင့္ပါတယ္။ သားေလးလား သမီးေလးလားဆုိတာကုိ သိခ်င္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ေခါင္းက ဆံပင္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္မဖီးႏုိင္ဘူး။ ပထမဦးဆုံး ခေလးဆုိေတာ့ ရင္ကလည္း ခုန္တယ္။ ငါ, အေဖတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့မွာပါလား။ ဒါဆုိရင္ ငါ့မွာ တာဝန္ေတြပုိၿပီး ရွိသြားၿပီလုိ ့ခံစားရတယ္။ ပုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ယုံၾကည္မႉနဲ ့သတၱိရွိလာတယ္။ ခေလးမ်က္ႏွာကုိလည္း အရမ္းေတြ ့ခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မိန္းမကုိလည္းေဘးကေန အားေပးခ်င္တယ္။ စိတ္ေတြအကုန္လုံးက ေဆးရုံကုိပဲ တခ်ိန္လုံးေရာက္ေနတယ္။
မနက္ပုိင္းမွာ မိန္းမက ေဆးရုံကေန ဖုန္းဆက္လာတယ္။
"ဘုန္းေက်ာ္ ေယာက်္ားေလး ေမြးတယ္"...မိန္းမက က်ေနာ့္ကို ဘုန္းေက်ာ္လုိ ့ပဲ မြန္မပီပီ ျပတ္ျပတ္ပဲ ေခါ္တယ္။ သူမ်ားေတြလုိ ေမာင္ေတြ အကုိေတြ စတဲ့ ၿပီတီတီစကားသံနဲ ့မဟုတ္ဘူး။ ခပ္မာမာပဲ။ သူကလည္းမာေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ဘယ္ေပ်ာ့မလဲ။
"အေကာင္ႀကီးလား"...
"သုံးကီလုိခြဲ ရွိတယ္...." နင္မလာနဲ ့အုံး။ ေဆးရုံက ဝင္ခြင့္မေပးဘူး။
"ဘာစားမလဲ"
"စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္..."
က်ေနာ္တုိ့အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေတာဟင္းရြက္ေပါင္းစုံရွိတယ္။ ဒီအရြက္ေတြကုိ အရင္တုန္းက စားလုိ ့ရမွန္းမသိဘူး။ ဒါေတြကုိ ခူးၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံေန ကုိေနဝင္းရဲ ့ ့မိန္းမက "ကရင္စုၿပံဳဟင္းခါးရည္" ကုိ အားတက္သေရာခ်က္ေပးတယ္။ စုၿပံဳဟင္းခါးလုိ ့က်ေနာ္က နာမည္ေပးတာ ဒီလုိေၾကာင့္ပါ။ ငါးကုိမီးဖုတ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ ဓားျပားရုိက္၊ ၿပီးရင္ ေရေႏြးဆူဆူထဲကုိ ပစ္ထည့္။ ခဏၾကာရင္ အိမ္ေနာက္ေဘးက အရြက္ေပါင္းစုံကုိ ခူးၿပီး ေရေႏြးဆူထဲမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္ထည့္လုိက္တာနဲ ့ စုၿပဳံဟင္းခါးျဖစ္ေလသတည္း။ အခ်ိဳမႈန္ ့နဲ ့ ငရုတ္ေကာင္းက မပါရင္ စုၿပဳံဟင္းခါးမျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး အုိးကုိ မီးဖုိေပါ္က ခ်ခါနီးမွ ထည့္ပါတယ္။ ေမႊးလုိက္တဲ့အနံ ့။ သြားရည္ေတာင္ က်တယ္။ ဒီေလာက္ထိေကာင္းတဲ့ ကရင္မလက္ရာ စုၿပဳံဟင္းခါးရည္ဗ်ာ။
ဒီဟင္းခါးရည္က ခေလးမိခင္ေတြအတြက္ ႏုိ ့ထြက္ေကာင္းေစတယ္လုိ ့ မမႈ,ဟုေခါ္ေသာ အုတ္ေပ်ာ္ႀကီးက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဘးက အရြက္ဆုိတာကဗ်ာ....က်ေနာ္တုိ ့ညတုိင္း အရက္ေသာက္ၿပီးရင္ ေသးပန္းေနၾကတဲ့အရြက္ေတြမ်ားတယ္။ အမႈးသမားအေတာ္မ်ားမ်ားက အိမ္သာထဲမွာေသးမေပါက္ဘူး။ ခ်ဳံေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ပန္းတာပဲ။ ဒီလုိေတြ ့ကရာပန္းလုိ ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာလုိ ဘယ္သူမွ အေရးမယူဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ ဥကၠဌလည္း ပန္းတယ္။ အတြင္းေရးမႉးလည္းပန္းတယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးေတာ့ ညီညြတ္ပါတယ္။ မယုံရင္ လူ ့ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠဌ ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ကုိ ေမးၾကည့္ပါ။ သူက အဆုုိးဆုံးပဲ။
က်ေနာ္တုိ ့ေနတဲ့အိမ္က အရက္ဆုိင္လုိပဲ။ တေနကုန္လူစည္တယ္။ လူ ့ေဘာင္သစ္က လူေတြဆုိတာက ဘုရားသမား တရားသမား တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။
မေအးမႈက ကရင္ဟင္းခါးရည္က်က္ၿပီဆုိေတာ့ သူပဲ ဆရာမႀကီးလုပ္တယ္။ သူက ေကအန္ယူက ေဆးမႈးလည္းျဖစ္၊ ခေလးလည္း ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ထြက္ၿပီးပီဆုိေတာ့ အုိက္စပီရက္စ္ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။
" ေမာင္ဘုန္း ခ်ဳိင့္နဲ ့ေသေသခ်ာခ်ာထည့္။ ေနတုိင္းဒါကုိပဲတုိက္။ ႏုိ ့ထြက္ေကာင္းတယ္။ နင္လည္း တခ်ိန္လုံးမႈးမေနနဲ ့။ ေဆးရုံကုိ ျမန္ျမန္သြားပုိ ့"
မမႈညႊန္ၾကားေတာ့ က်ေနာလည္း လစ္တာေပါ့။
အိမ္က ပိန္လိန္ေနတဲ့ ဟန္းေကာခ်ဳိင့္နဲ ့ထည့္။ ဆုိင္ကယ္အစုတ္ေပါ္တက္ၿပီး ေဆးရုံေပါ္က ပထမဦးဆုံးသား နဲ ့ မိန္းမကုိ ၾကည့္ဖုိ ့သြားပါတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ထုိင္းရဲ နဲ ့လမ္းမွာတုိးၿပီး ဘတ္ေငြႏွစ္ရာ ကုန္ပါေလေရာ။ ႏွမေစာင္းထုိင္းရဲေတြ။ သူတုိ ့ကုိပဲ လုပ္ေက်ြးေနရတယ္။
" မိန္းမ နင္ ေနေကာင္းလား "
" ေအး...ေကာင္းတယ္"
" ခေလးေကာ "
" ေကာင္းတယ္ "
" ခေလးက ေခ်ာတယ္ဟ...။ သူ ့အေဖနဲ ့တူလုိ ့ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ငါ့ေၾကာင့္ ခေလးေခ်ာေခ်ာထြက္တာေနာ္။ နင္...သူမ်ားရရင္ ဒီေလာက္ေခ်ာမွာမဟုတ္ဘူး..." ဆုိၿပီး မိန္းမကုိေနာက္ေတာ့...သူမက..
" ဟင္း......." ဆုိၿပီး မခန္ ့ေလးစားအၿပဳံးနဲ ့တုန္ ့ျပန္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံးၿပိဳင္တူ ၾကည္ႏႉးၾကပါေလေတာ့သည္။
၂။ ၾသစေတ်းလ် အေတြ ့အႀကဳံ ႏွင့္ သမီးႀကီး
သူမ်ားေတြ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ ခေလးေမြးတာကုိၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လည္း ခေလးလုိခ်င္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ခေလးမ်ားမ်ားေမြးရင္ အစိုးရဆီက ေငြမ်ားမ်ားရတယ္။ ေမြးစရိတ္မကုန္ဘူး။ တစ္ေကာင္ေမြးရင္ ေဒါ္လာငါးေထာင္ေတာင္ေပးတာဆုိေတာ့, ဘုန္းေက်ာ္, မိန္းမကုိ အပီေကြ်းၿပီ။ ထမင္းေျပာတာေနာ္။ တလြဲမေတြးနဲ ့အုံး။
" မိန္းမ ငါတုိ ့ခေလးေနာက္တစ္ေယာက္ယူရေအာင္...." လုိ ့အႀကံေပးေတာ့။ သိတ္ၿပီးမလုိခ်င္ရွာတဲ့ မိန္းမက...
"ယူေပါ့ ဘာျဖစ္လဲ...အလကားေမြးရတာပဲဟာ" ဒီေလာက္ထိ သေဘာေကာင္းတဲ့မြန္မ။
ဒါနဲ ့သမီးအႀကီးကုိ ကုိယ္ဝန္ရၿပီဆုိပါေတာ့။
မဲ့ေဆာက္မွာတုန္းက ကုိယ့္ေဘးမွာ ကူမဲ့လူ အားေပးေဖာ္ အားေပးဘက္ေတြက တေထာႀကီးပဲ။ ကုိယ္ေတာင္ ဘာမွလုပ္စရာမလုိဘူး။ မိန္းမလည္းအားရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ တစ္အိမ္နဲ ့တစ္အိမ္ကလည္း မသိၾကဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ုလံုးကလည္း သူ ့အိမ္နဲ ့သူ။ ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပါ္ကုိ အခုမွ စတင္ရပ္ရသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္လည္း ဒီလင္နဲ့မယားပဲ။ ကုိယ္ဝန္ စ,ရတဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာဆုိရင္ မိန္းမခင္ဗ်ာ မစားႏုိင္မေသာက္ႏုိင္ျဖစ္ရရွာတယ္။ တခ်ိန္လုံးေအာ့အန္ၿပီး ေနေတာ့တာပဲ။ သူ ့ကုိၾကည့္ၿပီး အေတာ္သနားျပန္ေရာ။ သူ ဒီလုိ ေအာ့အန္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက ကဗ်ာဆရာလုိလုိ ကြန္ျမဴနစ္လုိလုိ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိ ကုိထြဋ္ဦးလႉိင္ေျပာတဲ့စကားကုိ သြားၿပီးသတိရတယ္။ သူက ပါတီရဲ ့ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္တစ္ဦးပါ။
" အဆိပ္တကာ အဆိပ္ေတြထဲမွာ လူရဲ ့အဆိပ္က အျပင္းဆုံးကြ "
အဲလုိေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက လူပ်ဳိသုိးႀကီး။ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ဒီစကားကို သြားၿပီးရလာလဲ မသိဘူး။ သူ ့ဆုိလုိခ်က္ကုိ မိန္းမ မရခင္တုန္းက မသိဘူး။ အခုမွပဲ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးရွ ပါေပတယ္ ကိုထြဋ္ရယ္။
ကုိးလလြယ္ ဆယ္လဖြားလို ့ေတာ့ၾကားဖူးတယ္။ သမီးႀကီးက ဆယ္လလည္းထြက္မလာ ဆယ္လခြဲလည္း ထြက္မလာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ပူၿပီ။ အေတာ္ပ်င္းတဲ့ခေလးပဲလုိ ့မိန္းမကုိ ေနာက္တယ္။ ဒါနဲ ့ေဆးရုံးကုိေျပးၿပီး ေဆးထုိးေမြးပါေတာ့တယ္။ ညေနပုိင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမ ဗိုက္နာၿပီ။ ၾသစေတ်းလ်ေဆးရုံက မဲ့ေဆာက္ေဆးရုံလုိ မဟုတ္။ အေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ သီးသန္ ့ခန္းနဲ ့ေမြးေတာ့ မိခင္ေကာ ဖခင္ေကာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ဘူး။ ဟုိတယ္မွာေမြးရသလုိပဲ။
မဲ့ေဆာက္အေတြ ့အႀကဳံအရေကာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရေကာ မီးေနခန္းထဲကုိ ေယာက်္ားမဝင္ရဘူးလုိ ့က်ေနာ္ နားလည္ထားတယ္။ ဒါက က်ေနာ္တုိ ့ယဥ္ေက်းမႈ။ ဒါေပမဲ့ ၾသစီ နဲ ့မတူ။ ၾသစေတ်းလ်ေတြရဲ ့ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့ အေတာ္လန္းတယ္။ လန္းတာမွ လန္ထြက္ေနေအာင္လန္းတယ္လုိ ့ေျပာခ်င္တယ္။ မီးေနခန္း မကလုိ ့ ့မီးသတ္ခန္းထဲအထိ ေယာက်ာ္းဝင္ၿပီး ေနလုိ ့ရတယ္။ ဝါသနာပါရင္ မိန္းမနဲ ့အတူ ဝုိင္းေအာ္လုိ ့ရတယ္။ က်ေနာ္က အေတြ ့အႀကဳံမရွိေတာ့ ေမြးခန္းထဲကုိ မဝင္ရဲဘူး။ေၾကာက္တယ္။ မၾကည့္ရဲဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိန္းမက စတင္ေအာ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္က လိုက္ကာေလးေဘးမွာနားေထာင္။ နပ္စ္မ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဗမာအေခါ္ လက္သည္လုိ ့ေခါ္ပါစုိ ့။ လက္သည္ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၿပီးေျပာတယ္။
ႊႊ"နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ အထဲကုိဝင္ခဲ့၊ နင့္မိန္းမကုိကူညီ"
ဟုတ္ကဲ့လုိေျပာၿပီး မိန္းမရွိတဲ့ ေမြးခန္းထဲကုိ ဝင္သြားတယ္။ ကဲ..ဗ်ာ...ျမင္လုိ ့ေတာင္မေကာင္းဘူး။ ခေလးေမြးတာကုိၾကည့္ၿပီး သားစိတ္မယားစိတ္ ကုန္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္းအမ်ားဆုံးခံ တစ္လပဲ။ ေယာက်္ားစိတ္ဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။
မိန္းမရဲ ့လက္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆုပ္ကုိင္။ သူ ့ရဲ ့နဖူးေပါ္က ေခ်ြးေတြကုိ သုတ္ေပး။ ပါးစပ္ကလည္း ညွစ္ထားမိန္းမ...ဆုိၿပီးအားေပးရတယ္။ မိန္းမခင္ဗ်ားလည္း အေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္။ နဖူးက အေၾကာေတြ ေထာင္းကနဲေနေအာင္ ျပတ္ထြက္ေတာ့မဲ့အတုိင္းပဲ။ အေျမာင္းလုိက္ေပါ္ေနေအာင္ ခေလးကုိ ညွစ္ထုတ္ေနရတယ္။ သိတ္မၾကာပါဘူး။ က်ေနာ့္သမီးႀကီးထြက္လာပါၿပီ။ ခေလးထြက္လာေတာ့ ခေလးရဲ ့ခ်က္ႀကိဳးျဖတ္ဖုိ ့က်ေနာ့္ဆီကုိ ကပ္ေၾကးထုိးေပးတယ္။ မင္းကုိယ္တုိင္ျဖတ္ေပါ့။ ေသြးေတြေကာ ဘာေတြေကာဗ်ာ။ အေတာ္ရြံစရာႀကီး။
ေဆာရီး။ ငါမလုပ္ခ်င္ဘူး။ မင္းတုိ ့ဘာသာျဖတ္ေတာ့.....လုိ ့ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။
ေဆးရုံေပါ္မွာႏွစ္ရက္ေနၿပီး အိမ္ကုိ ျပန္ပုိ ့တယ္။ သူတုိ ့အဂၤလိပ္ေတြအစားအစာကုိ ေက်ြးတယ္။ အားလုံးအခမ့ဲ။ ခေလးေမြးေမြးခ်င္း မိခင္တုိင္းဗုိက္ဆာတယ္။ မိန္းမက ေျပာတယ္ ငါ....စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္တဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ သတိရဆုံးက မမႈရဲ ့စုၿပဳံဟင္းခါးနဲ ့လူ ့ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက လူေတြေသးပန္းထားတဲ့ အရြက္ေတြကုိ သတိရမိတယ္။ သတိရလည္း ဘာမွမတက္ႏုိင္။ ကူမဲ့သူမရွိ။ သားႀကီးကုိ လက္ကတစ္ဘက္ မိန္းမကုိ လက္ကတစ္ဘက္နဲ ့ ေရေတာင္မခ်ဳိးႏုိင္ဘူး။ ဆုိင္က အစားအစာေတြဝယ္ၿပီး ေကြ်းရပါေတာ့တယ္။
၃။ ၾသစေတ်းလ်အေတြ ့အႀကဳံႏွင့္သမီးငယ္
ဒီခေလးကုိေမြးေတာ့ ကုိယ့္မွာ အေတြ ့အႀကဳံမ်ားေနၿပီ။ ေကာင္းေကာင္း Manage ႏုိင္ၿပီ။ အကုန္လုံးအဆင္သင့္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတယ္။ လူနာတင္ကားအတြက္ အင္ရႈးရန္ ့လုပ္ထားတယ္။ ညီနဲ ့သူ ့ရီးစားကုိ အကူညီေတာင္းထားတယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ လက္က ဘီယာနဲ ့။ တယ္လီဖုန္းနဲ ့။ ဘယ္လုိေမြးရမလဲ၊ ဘယ္လုိေနရမလဲဆုိတာကုိ အေတြ ့ ့အႀကဳံအရသိသြားၿပီ။ မိန္းမ ဗုိက္နာၿပီဆုိေတာ့ လူနာတင္ကားကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီးေခါ္လုိက္တယ္။ လူနာတင္ကားက မိန္းမကုိ ေဆးရုံေပါ္ထိ ဂရုတစုိက္ေခါ္သြားတယ္။
ေဆးရုံေပါ္ေရာက္ေနတဲ့ မိန္းမကုိ ေလးငါးနာရီေလာက္ ဗုိက္ေပး "နာ" ခုိင္းၿပီး..ကုိယ္က ခေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္ပုိင္ကားထဲထည့္။ စားစရာ ေကအက္ဖ္စီ ဟန္ဂရီးဂ်က္ကို ဒရိုက္သရုကေန ဝယ္တယ္။ ခေလးေတြအတြက္။ မိန္းမအတြက္ေတာ့ တရုတ္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္။ အားလုံးရယ္ဒီမိန္ ့။ ေငြအတြက္လည္း ပူစရာမလုိ။ ဒီတစ္ေကာင္ထြက္လာရင္ ငါးေထာင္ေတာင္ရမွာဆုိေတာ့ မိန္းမကုိ ဖားထားရတယ္။ ဘီယာဖုိးရေအာင္။
လက္သည္ေတြေတာင္မေရာက္ေသးဘူး က်ေနာ္က မီးေနခန္းထဲမွာ မိန္းမနဲ ့အတူတူ ခေလးညွစ္ေနၿပီ။ ေသာက္ေရကမ္းေပးတယ္။ ေခ်ြးသုတ္ေပးတယ္။ ေခါင္းေတြ ဇက္ေၾကာေတြကုိ ႏွိပ္ေပးတယ္။ မိန္းမျမန္ျမန္ေမြးႏုိင္ပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းတယ္။ ျမန္ျမန္ေမြးေေလ နားေအးေလပဲဆုိေတာ့။ ေဒါ္လာငါးေထာင္ေတာင္ ရမွာဆုိေတာ့ မိန္းမလည္းေပ်ာ္တယ္။ က်ေနာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ အားလုံးက အေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ေကာင္ ထြက္ပါၿပီ။ ဒီတစ္ခါလည္း သမီးေလး။ အေကာင္ႀကီးသားပဲ။ ၾကာသပေတးသမီး။ သူ ့အေဖနဲ ့ေန ့နံအတူတူ။ နာမည္ကုိေတာ့ တခါတည္း ေဗဒင္မတြက္ပဲ စိတ္ကူးေပါက္ရာေပးခ်လုိက္တယ္။
ုဘုန္းေက်ာ္ႏွင့္ သူဇာတုိ ့ရဲ ့သမီးအငယ္ဆုံးကုိ...
" ပန္ဇင္ေက်ာ္ " လို ့ေခါ္ၾကေဟ့။ အႀကီးေကာင္က ေသာ္ဇင္ထက္ေက်ာ္။ အလတ္မက ႏုိးပြင့္အိမ္ေက်ာ္။ ခေလးသုံးေယာက္လုံးကုိ ေမြးေန ့လည္းမလုပ္ ကန္ပြန္းတပ္လည္းမလုပ္ ေဗဒင္ေမးၿပီး နာမည္ေရြးတာလည္း မလုပ္ပါဘူး။ ေမြးတာနဲ ့တခါတည္းနာမည္ေပးပါသည္။ ဒီေခတ္က အုိင္တီေခတ္ဆုိေတာ့ လုံးဝကို ျမန္ႏုိင္မွ ေတာ္ကာၾကမယ္ေလ။ ဟုတ္ဘူးလား။
"ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ မေတာင္းပန္နဲ ့ ၊ ငါဘုရားသည္ ေစာက္ခ်ဥ္မဟုတ္"
တေလာက က်ေနာ္ေရးတဲ့စာ တစ္ပုဒ္နဲ ့ ပက္သက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြေကာ လူေတြေကာ မခံခ်ိမခံသာ ေဒါသေတြအေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿပီး တုန္ ့ျပန္လာၾကတာကုိ ဖတ္ရတယ္။ ဘာမွေတာ့ ထပ္ၿပီး က်ေနာ္မတုန္ ့ျပန္ခဲ့ဘူး။ ေစာင္းခ်ဴိးေတြျပင္၊ဒါပဲ ဆုိတဲ့ စာနဲ ့ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။ အေတြးေပါက္တာကို ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ ဘယ္ဘာသာကုိမွ မေစာ္ကားပါဘူး။ ဒီစာနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္က ဦးျမင့္ေရႊ နဲ ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရးသုေတသီ ဦးညြန္ ့ေဆြတုိ ့ႏွစ္ဦးကေတာ့ ေပါ္တင္ေထာက္ခံၾကတယ္။ သူတုိ ့ေတာ့ လူနည္းစုေပါ့ေလ။ လူမ်ားစုကေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ကြန္ျမဴနစ္ဆုိၿပီးစြပ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဆုိလို ့ ငါးဖမ္းဖုိ ့ကြန္ပစ္တာေတာင္ မသိဘူး။ အမ်ားစုက ဘာသာမဲ့ဆုိၿပီးဆုိ ပုတ္ခတ္တယ္။ ဖရီးသင္ကာ လုိ ့ေခါ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခါ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ ့သတ္မွတ္တဲ့သူကလည္း သတ္မွတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဒီေကာင္ဘုန္းေက်ာ္ ငါတုိ ့ကုိေစာ္ကားတယ္၊ ေတြ ့လုိ ့ကေတာ့ ေခါင္းရုိက္ခြဲမယ္လုိ ့ႀကိမ္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ႀကိမ္းဝါးေနတယ္။ သူတုိ ့ရင္ထဲ ထိသြားတယ္ထင္တယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္ ျမင္တာ ထင္တာကုိ ေတြးေန၊ ေရးေနပါအုံးမယ္။ အခုလည္း ဗုဒၶဘာသာနဲ ့ပက္သက္လုိ ့ ေတြးမိတာကုိ တင္ျပအုံးမယ္။ က်ေနာ္က ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္းလုံးဝနားမလည္သူတစ္ဦးပါ။ ဘုရားစာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဆုိတက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားနဲ ့ တန္ခုိႀကီး၊ သီလႀကီးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိေတာ့ အေတာ္ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဒီစာေရးရင္းနဲ ့သတိရလုိ ့ေျပာအုံးမယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂-ႏွစ္က ပီနန္ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ေရာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဖူးတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဘာ့ေၾကာင့္ေလးစားလဲဆုိေတာ့ အာဏာရွင္ကုိေတာ္လွန္ေနလုိ ့ပါ။ ဒီလုိဘုန္းႀကီးမ်ဳိးဆုိရင္ အေတာ္ၾကည္ညိဳပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက က်ေနာ္စကားေျပာမွားတာကုိၾကည့္မရေတာ့ ဒီလုိေျပာတယ္။
"မၾကည္ညိဳရင္ ငါ့ကုိ မကုိးကြယ္နဲ ့။ ၾကည္ညိဳတဲ့သူေတြ လာလိမ့္မယ္"..လုိ ့မိန္ ့ၾကားတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပဲ။ ဘုန္ႀကီးေတြနဲ ့စကားေျပာတဲ့အခါမွာ ထုိင္တဲ့အခါမွာ အရမ္းစိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္လုိ ့ခံစားရတယ္။ တင္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား စတဲ့ စကားေတြလည္း ေျပာမတက္ဘူး။ လုပ္ၿပီး ေျပာရသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဟန္ေဆာင္ေနရတယ္။
ဒါနဲ ့ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေတြးမိတာက ဒီလုိပါ။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ျမန္မာဘုန္းႀကီးေတြနဲ ့စကားေျပရင္ ယူ ႏွင့္ အုိင္ ဆုိတဲ့စကားလုံးပဲသုံးတယ္။ တင္ပါ့ဘုရားမသုံးဘူး။ တပည့္ေတာ္ဆုိတဲ့ နာမ္စားမပါဘူး။ အရွင္ဘုရားဆုိတဲ့ စကားလည္းမပါဘူး။ သူတုိ ့ဒီလုိေျပာေတာ့ ဘယ္သူမွ ရိုင္းတယ္လို ့မေျပာဘူး။ ဘယ္ဘုန္းႀကီးကမွ ေဒါသမထြက္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ ့ဗမာေတြသာ ဘုန္းႀကီးကုိ မင္းနဲ ့ငါဆုိတဲ့ အသုံးႏႈံးကုိသုံးၾကည့္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ဆုိးမလဲမသိဘူး။
ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ က်ေနာ္က သူေဌးလုိ ့ေျပာလုိ ့ ဆရာေတာ္ႀကီး စိတ္ဆုိးသြားတယ္ထင္တယ္။ မတက္ႏုိင္ပါ။ ဆရာေတာ္ႀကီးက တကယ့္သူေဌးပါ။
ငါ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ခ်မ္းသာတာ။ ငါ ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူးလုိ ့ ျပန္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္းသေဘာၾကပါတယ္။ ဒါက ဆရာေတာ္ႀကီးကိစၥ ထားပါေတာ့။ တပည့္ေတာ္ မွားတာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ အရွင္ဘုရား။
ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္သေဘာမတူတာ ရွိတယ္။ မ်ားမ်ားလႉဒါန္းပါ။ မ်ားမ်ားလႉေတာ့ ပုိၿပီးသူတုိ ့ရေတာ့ေပါ့။ ဒီလိုမ်ဳိးေတြးမိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပရိတ္ရြတ္ရင္ အႏၱရာယ္ ကင္းတယ္လုိ ့လည္းေျပာတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ဘုန္းႀကီးဦးေရက ေလးသိန္းေလာက္ရွိတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ ဒီေလးသိန္းနဲ ့
တႏုိင္ငံလုံး ပရိတ္ပတ္ၿပီး ရြတ္လုိက္ရင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီေပါ့။ တကယ္လို ့အႏၲရာယ္ကင္းခဲ့ရင္။ အခုေတာ့ သိတဲ့အတုိင္း ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရတုန္း။
က်ေနာ့္ေဆြမ်ဴိးေတြ အကုန္လုံး ငမြဲေတြခ်ည္းပဲ။ ဘုရားေတာ့ ဘာရွစ္ခုိးသလဲ မေမးနဲ ့။ ေဗဒင္လည္း တအားယုံတယ္။ ဘုရားမွာလည္း ဆုေတြေတာင္းတာ အရမ္းပဲ။ ေတာင္းတုိင္းလည္း မျပည့္ပါဘူးဗ်ာ။ မြဲတာက မြဲတာပဲ။
ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြကုိၾကည့္ပါ။ ဗမာျပည္လို ဘုန္းႀကီးမ်ားလား။ ဂ်ပန္ေတြကုိၾကည့္။ သူတုိ ့လည္း ဗုဒၶဘာသာပဲ။ တရုတ္ႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ ေတြလည္း ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံပဲ။ ဗမာျပည္ထက္ေတာင္ ခ်မ္းသာေသးတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ သူတုိ ့ႏုိင္ငံမွာ ဘုန္းႀကီးဦးေရနဲ ့စစ္သား ဦးေရနဲ ့ေတာ့ ကုန္ထြက္ပုိမ်ားတယ္။ ပုိၿပီး စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တယ္လုိ ့ထင္တယ္။ ၾသစေတ်းလ် ၊ အေမရိကန္ ၊ ဥေရာပ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြလည္း ဒီအတုိ္င္းပဲ။ ဒီေနရာမွာ အာဏာစနစ္ကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားၿပီေတြးၾကည့္ပါ။
ဗမာျပည္မွာက ဘုန္းႀကီးေတြ စာသင္တယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္တယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ ခေလးေတြ စာဖတ္တက္တာေပါ့။ ဘုန္းႀကီးစာလည္း အရမ္းတက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီစာေတြက လူေတြအတြက္ ဘာမွအသုံးမဝင္ဘူးလုိ ့က်ေနာ္ထင္တယ္။ နားလည္ရခက္တယ္။ လက္ေတြ ့အက်ိဳးမျဖစ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးစာသင္မဲ့အစား လယ္ကုိဘယ္လိုထြန္ရလဲဆုိတာကုိ သင္ရင္ေတာင္ အက်ဳိးရွိအုံးမယ္။ လူတုိင္း ဗိုက္ဝႏုိင္တယ္။
က်ေနာ္စဥ္းစားမိတာ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္ ့ပြားေရးဆုိတဲ့စကား နဲ ့သာသနာျပဳတဲ့ကိစၥ။ တကမၻာလုံးက လူေတြ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ ဘာရမွာလဲ။ ေနာက္ဆုံး ကုိယ္လုပ္မွ ကုိယ္စားရတာပဲ။
အသက္ႀကီးလာရင္ ေအးေအးေဆးေဆးတရား အားထုတ္ခ်င္လုိ ့ဘုန္းႀကီးဝတ္ၾကတယ္။ ဒါကုိေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိျမင္ရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေလာကႀကီးက ဘာအတြက္လဲ မသိဘူး။ ဘုန္းႀကီးဝတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိေျပာတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ငါးႏွစ္ၾကာရင္ နတ္ျပည္တက္ရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ နိဗာန္ေရာက္မွာလား။ ဒါေတြကလည္း တခါမွ အျပင္မွာမျမင္ဖူးဘူး။ တီဗီြထဲမွာလည္း မေတြ ့ဖူးဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြေျပာမွ သိရတဲ့အရာျဖစ္ေနတယ္။
ရွင္ျပဳတဲ့ ဟာကုိလည္းၾကည့္ပါအုံး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႉကုိေတာ့ လက္ခံတယ္။ ရွင္ျပဳေတာ့ ဘာအက်ဳိးအျမတ္လဲ။ ေငြပဲ ကုန္တယ္။ အေမကေတာ့ ေျပာတယ္။ ရွင္ျပဳရင္ လူေကာင္ႀကီးတယ္တဲ့။ ဒါဆုိရင္ ကပၸလီေတြ ဘာလုိ ့ရွင္မျပဳပဲနဲ ့ ဗလေတြႀကီးေနတာလဲ။ ေကာင္းေကာင္းဝါးမွ အေကာင္ႀကီးမွေပ့ါ အေမရာလုိ ့ေျပာလိုက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းစားမွ က်ပ္ျပည့္တဲ့ အုံးေႏွာက္ျဖစ္မွာ။ မဟုတ္ဘူးလား။
ဘုန္းႀကီးေတြတန္ခုိးႀကီးတယ္။ တခ်ဳိ ့လူေတြလည္းတန္ခုိးႀကီးတယ္လို ့ေျပာၾကတယ္။ ယုံၾကတယ္။ တခါမွေတာ့ မေတြ ့ဖူးဘူး။ စာထဲမွာပဲ ဖတ္ဘူးတယ္။ တကယ္လုိ ့တန္ခုိးႀကီးရင္ ဘာလုိ ့ဗမာျပည္ခ်မ္းသာေအာင္ လူေတြစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မလုပ္ေပးတာလဲမသိဘူး။ ကပ္ေစးနဲတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
ျမန္မာေတြဟာ အေတာ္ေလးကုိ ဆင္းရဲတယ္။ ထမင္းေတာင္ နပ္မမွန္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီလုိ ဘဝမ်ဳိးနဲ ့ႀကဳံခဲ့တယ္။ မရွိတဲ့ၾကားကေန ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ဆြမ္းေလာင္းတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ေငြ တက္ႏုိင္သေလာက္ ေငြလႉတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့လုပ္သလုိ တျခားဆင္းရဲတဲ့လူေတြလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ကလႉဒါန္းသေလာက္ လက္ေတြ ့အက်ဳိးခံစားခြင့္ ဘာမွ မရခဲ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ေနာင္ဘဝမွာ ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္လုိ ့။ က်ေနာ္အျမင္က ေနာင္ဘဝက ျမင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိလက္ငင္းပဲ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။
ဘုန္းႀကီးေတြတရားေဟာတုိင္းလႉဒါန္းမႉဆိုတဲ့စကားပါတယ္။ ဒါကုိ က်ေနာ္ သံသယျဖစ္တယ္။ လူေတြလႉမွ ဘုန္းႀကီးေတြ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူးလား။ မလႉရင္ ဘုန္းႀကီးလည္း ငတ္ေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ လႉဒါန္းပါလုိ ့ေျပာတာလားမသိဘူး။ ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ လႉခ်င္တာက ဘုန္းႀကီးေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္စား၊မကုိင္စားႏုိင္တဲ့ အုိႀကီးအုိမေတြ၊ မသန္မစြမ္းေတြ နဲ ့ အရမ္းဆင္းရဲတဲ့လူေတြကုိပဲ လႉခ်င္ေတာ့တယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ပုိၿပီး မလႉခ်င္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြက လႉတာေတာင္ အၿပိဳင္အဆုိင္လႉဒါန္းၾကတယ္။ Certificate ေတာင္းသလုိပဲ။
နတ္ကိုးကြယ္မႉကုိလည္းၾကည့္ပါအုံး။ လူေတြၾကည့္ရတာ အေခ်ာင္လိုက္ခ်င္ေနၾကသလုိပဲ။ ကုိးကြယ္မႈ ့မွားေနတယ္။ အဓိက ကုိးကြယ္ရမွာက မိမိကုိယ္ကုိယ္ပဲလုိ ့က်ေနာ္ေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ေန ျဖစ္ေန ဘုန္းႀကီးလည္းမကယ္ႏုိင္ဘူး။ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ဘူး။ နတ္လည္း မကယ္ႏုိင္ဘူး။ ဒ့ါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ ့က ဒီလိုေျပာတာေပါ့။
"ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ မေတာင္းပန္နဲ ့ ၊ ငါဘုရားသည္ ေစာက္ခ်ဥ္မဟုတ္"
မွတ္ခ်က္။ မိမိအျပစ္ရွိရင္ မိမိပဲခံပါမယ္။
9/4/11
" Media Must Be Very Open"
ဘီဘီစီ/အာအက္က္ေဖ/ ဗီြအုိေအ စတဲ့ မီဒီယာေတြ မွာ တခ်ိန္လုံး အျမင္ကပ္ေအာင္ ေျပာေနတဲ့သူေတြကုိေလ့လာၾကည့္ပါ။ ထင္ျမင္ခ်င္ေပးတဲ့လူေတြ/ႏုိင္ငံေရးေလ့လာ သုံးသပ္သူေတြ /လြတ္ေတာ္အမတ္ေတြဟာ ဒီလူဒီလူခ်ည္းပဲ။ ဘယ္မီဒီယာကုိၾကည့္ၾကည့္ သူတုိ့ပဲ။ မ်က္စိကုိေနာက္ေနတာပဲ။ ေဒါ္စုသတင္းကလည္း မပါလုိ ့မၿပီးလား မသိဘူး။ ဒီလုိလုပ္ ။ေဒါ္စု အီးပါရင္ ဘယ္လုိထုိင္ပါလဲလုိ ့လည္းေမးေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။
သာမန္လက္လုပ္လက္စား ျပည္သူေတြရဲ ့ႏုိင္ငံေရး ရင္ဖြင့္သံေတြၾကားခ်င္တယ္။ သူတုိ ့ရဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ နားေထာင္ခ်င္တယ္။ သူတုိ ့ဘယ္လုိ ဒုကၡေရာက္ရလဲဆုိတာကုိ မွ်ေဝခံစားခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ မီဒီယာ အားလုံးက တလြဲခ်ည္းပဲ။ အင္တာဗ်ဴးတာေလး ထင္ျမင္ခ်က္ေပးတာေလးေတြကုိ ျပင္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ေနာက္ၿပီး မီဒီယာတုိင္းက သူမ်ားသတင္းကုိပဲ လုိခ်င္တယ္။ သူတုိ ့မီဒီယာ ဝုိင္းေတာ္သားေတြသတင္းကုိၾကေတာ့ တခါမွ မၾကားမိပါလား။ ဥပမာဗ်ာ- ဗြီအုိေအက မအင္ဂ်င္းႏုိင္ နဲ ့ ဗုိလ္မွဴး စုိင္းသိန္းဝင္းတုိ ့ရဲ ့အီစီကလီဇာတ္လမ္းေပါ့။ ဒါ့အျပင္ တျခားစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ သတင္းေလးေတြလည္းရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ သူတုိ ့ေကာင္းေၾကာင္းေတာ့ ၾကားမိပါရဲ ့။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ ့ရဲ ့ကုိယ္ပုိင္ ႏုိင္ငံေရးအျမင္လည္း ၾကားခ်င္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိခ်ည္း ေလွ်ာက္ၾကပ္တာေတာ့ တစ္ဖက္သက္ ၾကလြန္းပါတယ္။
အဖြဲ ့အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္ပဲ ေခါင္းပါတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ေအာက္ေျခက အဖြဲ ့ဝင္ေတြကုိလည္း ေမးေစခ်င္ပါတယ္။ တခါလာလည္း ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားကိစၥ။ သတင္း။ သူတုိ ့ပဲ အသက္ပါတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူတုိ ့ပဲ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သတိထားၾကပါ။
ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးႀကီးဆုံးအရာကေတာ့ အရင္တုန္းက လုပ္ေနၾက ေတြးေနၾက ပုံစံခြက္ေတြကုိ ေဆးေၾကာပစ္ရေတာ့မယ္။ အတုိက္အခံ အခ်င္းခ်င္းေဝဖန္ေနတာေတြကုိလည္း မီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပသင့္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးသင့္တယ္။ ဒါမွ ျပည္သူက မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း ကုိသန္းဝင္းက ကုိေဇာ္ဦးနဲ ့ဗဟုအဖြဲ ့ကုိ ေဝဖန္တဲ့ကိစၥ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သား တစ္ဦးေရးတဲ့ ယူေက ကန္ပိန္းေဖာ္ ဘားမားနဲ ့ဦးဟန္ေညာင္ေဝ ကိစၥ။ ဒီလုိ စြတ္စြဲခ်က္ေတြဟာ အတုိက္အခံေလာကမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ စြပ္စြဲသူနဲ ့စြပ္စြဲခံရသူတုိ ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ မီဒီယာမွာ တရားဝင္ ရွင္းခြင့္ေပးရင္ ရွင္းရဲရင္ မလုိလားအပ္တဲ့ သုိ ့ေလာသုိ ့ေလာ ေမးခြန္းေတြ အထင္လြဲမွဴေတြ ေရွာင္ရွားႏုိင္လိမ့္မယ္။ ညီညြတ္မွဴ ရႏုိင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ယေန ့အထိ မီဒီယာတုိင္းက ဒီလုိ စြပ္စြဲခ်က္ေတြကုိ အေျခအျမစ္မရွိဘူး ဆဲေနတာဆိုၿပီး လစ္လွ်ဴျပဳထားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ။
ဒီလူေတြအားလုံးကလည္း ႏုိင္ငံေရးသမားေတြပါ။ တန္ဘုိးရွိတဲ့ လူေတြပါ။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ အားလုံးရဲ ့အသံကုိ ၾကားခ်င္ပါၿပီ။
ေလးစားလွ်က္
ဘုန္းေက်ာ္