Aussie Senator

တေန ့မွာ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံ ဂရင္းပါတီက အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္သူ စေကာ့နဲ ့ က်ေနာ္စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူက အမတ္ပူပူေႏြးေႏြးျဖစ္ခါစ။ သူ ့အသက္က ၃၅-၄ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲရွိအုံးမယ္ထင္တယ္။ ျမန္မာျပည္အေပါ္မွာ အေတာ့္ကုိ ေစတနာရွိ ကူညီေပးတဲ့သူလုိ ့ေျပာလုိ ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္က သူ ့ကုိေမးတယ္။ ခင္ဗ်ားက ဘာလုိ ့ေအာက္လႊတ္ေတာ္အတြက္ ဝင္ၿပီးအေရြးမခံတာလဲလို ့ေမးေတာ့...သူက ဒီလုိျပန္ေျပာတယ္။ ေအာက္လႊတ္္ေတာ္အမတ္ရဲ  ့သက္တမ္းက သုံးႏွစ္ပဲ။ သုံးႏွစ္ၿပီးရင္ ျပန္ၿပီးအေရြးခံရေတာ့ အလုပ္ရႈပ္တယ္။ ျပန္ေရြးခံရ မရ မေသခ်ာဘူး။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ရင္ ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ေနရတာဆုိေတာ့ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္လို ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စိတ္မပူရေတာ့ဘူးဆုိၿပီး အထက္လႊတ္အမတ္ျဖစ္သူ စေကာ့က ျပန္ေျပာတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးတာလဲ

က်ေနာ္ေရးထားတဲ့စာေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြအားလုံး တစ္စုံတစ္ရာမွားယြင္းမႈရွိပါက က်ေနာ့္တာဝန္ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးမွန္ပါတယ္လုိ ့လည္း က်ေနာ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ယခုဘေလာ့ဂ္ကုိေရးရျခင္းအတြက္ေၾကာင့္ အဓိက အက်ဳိးအျမတ္အေနနဲ ့.....



၁။ ဗမာစာကုိ မေမ့ျခင္း။


၂။ မိမိသားသမီးမ်ား သူ ့အေဖေရးထားေသာစာမ်ားအားဖတ္ၿပီး ဗမာစာတက္ေစရန္။ က်ေနာ္ေသသြားရင္ သူတုိ ့ဖတ္ႏုိင္ေစရန္။ သူ ့အေဖအေၾကာင္းသိေစရန္။


၃။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ေတြ ့ႀကဳံလာေသာ အေတြ ့အႀကဳံမ်ားအား မွတ္တမ္းအျဖစ္ထားျခင္း။


၄။ ရင္ဖြင့္ျခင္း။


၅။ အပ်င္းေျပျခင္း။


၆။ ဆဲတက္လာျခင္း....စသျဖင့္ရရွိပါလိမ့္မည္ဟု ထင္မိပါေၾကာင္း။ လာလည္သူအေပါင္း စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကမျဖစ္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို အၿမဲတေစပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ။ က်ေနာ္တုိ ့လုိ မိတစ္ကြဲဖတစ္ကြဲ ေမာင္ႏွစ္မတစ္ကြဲမျဖစ္ပါေစနဲ ့လုိ ့ဆုေတာင္းပါသည္။


က်ေနာ္စာမဖတ္ပါ။ စာပဲေရးပါသည္။

ၾသစီဖြတ္ႏွင့္က်ေနာ္

ၾသစေတ်းလ်ႏုိ္င္ငံ အေနာက္ပုိင္းက ဖြတ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ေတြ ့လို ့ပါ။ ဒီဖြတ္ႀကီးဟာ လူလည္းမေၾကာက္ပါဘူး။ သူ ့ကုိ စရင္ လူကိုျပန္ကုိက္ပါတယ္။ သူ ့သြားေတြက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ပုိးမြားေတြကိုစားထားလုိ ့ ေရာဂါပုိးမ်ဴိးစုံရွိတယ္။ လူကုိကိုက္မိရင္ ဒီေရာဂါပုိးေတြက လူထံကိုကူးစပ္ၿပီး လူကုိေသေစႏုိင္ပါတယ္။ အကယ္၍ ေဆးရုံကုိ အခ်ိန္မွီမေျပးႏုိင္ခဲ့ရင္ သုံးေလးရက္အတြင္းမွာ အကုိက္ခံရသူဟာေသပါတယ္။ ဌာေနတုိင္းရင္းသားေတြကလြဲလို ့ဘယ္လူမ်ဴိးမွ ဖြတ္သားမစားပါ။ အခုေတြ ့ရတဲ့ဖြတ္ဟာ ခေလးအရြယ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ ႏွစ္ခ်ိဳ  ့ဖြတ္တစ္ေကာင္ရဲ  ့အေလးခ်ိန္က ေလးငါးပိသာအနဲဆုံးရွိပါတယ္။ ေန ့လည္ဘက္မွာ သူတုိ ့ကအျပင္ကုိ ထြက္ၿပီး အစာရွာေလ့ရွိတယ္။

Type your summary here. Type the rest of your post here.

အျပစ္ရိွသူေတြကုိ ဘာလုိ ့အေရးမယူေသးတာလဲ

စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ျပစ္မႈ ့ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ ့အသက္ေတြ ေသခဲ့ရတယ္။ ဒုကၡမ်ဴိးစုံနဲ ့ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြကုိလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ယေန ့ကာလမွာ လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ၿပီး သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ေနတာကုိလည္း အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။ သူတုိ ့အျပင္ ေငြကိုထားစရာေနရာမရွိေအာင္ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္။ ဒီလူေတြဟာ သူမ်ားေတြငတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စည္းစိမ္အျပည့္နဲ ့ေနေနၾကတာကုိလည္း အားလုံးသေဘာေပါက္မယ္ထင္တယ္။ ျပစ္မႈးက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့စစ္ဗုိလ္ေတြ၊ မတရားသျဖင့္ ခ်မ္းသာေနတဲ့လူေတြကုိ အေရးယူဖုိ ့အသံေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မၾကားရေသးဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအသီးသီးကလည္း ဦးသိန္းစိန္ရဲ ့အသံ နဲ ့ေဒါ္စုအသံအေနာက္ကုိ လုိက္ေနရင္း အေရးႀကီးတာကုိ ေမ့ေနၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီကိစၥကုိ မေျဖရွင္းႏုိင္သ၍ ျပည္သူေတြရဲ ့ရင္ထဲမွာ ဘယ္္ေတာ့မွ ေက်ေအးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုမေက်ေအးရင္ အမ်ဴိးသားသင့္ျမတ္ေရးလည္း ရလိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။



က်ေနာ္တုိ ့ျပည္သူေတြဟာ ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြပါ။ ယေန ့ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာလည္း ဘာမသိညာမသိနဲ ့ေရာေရာင္ၿပီး အျပစ္ရွိတဲ့သူေတြကုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္လာေအာင္ပါ လုပ္ေပးခဲ့ရေသးတယ္။ တုိင္းရင္းသားအေရးဟာလည္း တုိင္းျပည္အေရး ျပည္သူလူထုအေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ဴိးသားသင့္ျမတ္ေရး နဲ ့ညီညြတ္ေရးကို လုိခ်င္ရင္ အရင္တုန္းက က်ူးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ရွိသူေတြကုိေဖာ္ထုတ္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာဥပေဒအရ အေရးယူသင့္ေနၿပီ။ ေတာင္းဆုိသင့္ၿပီ။ လက္ရွိကာလမွာ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့လူေတြကိုလည္း တရားရုံတင္ၿပီး စစ္ေဆးသင့္ၿပီ။ သူတုိ ့ရဲ ့ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကိုလည္း ျပန္လည္စမ္းစစ္သင့္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြကို ယေန ့အခ်ိန္ထိ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေရာ၊ အတိုက္အခံေလာကထဲမွာေကာ အသံတိတ္ေနတာက အေတာ္ထူးျခားေနတယ္။ ဒါနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ဥပေဒမျပဳေသးဘူး။


လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ၿပီး တုိက္မယ္ဆုိတဲ့လူေတြအေနနဲ ့ဒီကိစၥကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းသင့္ၿပီ။


ဒီလုိအသံေတြ ဆူညံလာေအာင္ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြထြက္လာေအာင္ လုပ္ၾကပါလုိ ့ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။


လႊတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ ့အတြက္မဟုတ္ဘူး။ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ပဲျဖစ္တယ္။ မသမာမႈေတြနဲ ့စီးပြားျဖစ္ေနတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြအတြက္ျဖစ္တယ္။

မုိးသီးႏွင့္ေအာင္မုိးေဇာ္

၂၀၀၀-ခုႏွစ္ေလာက္မွာ လူ ့ေဘာင္သစ္က ကုိေအာင္မုိးေဇာ္တုိ ့အဖြဲ ့နဲ ့ ကုိမုိးသီးဇြန္၊ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းတုိ ့အဖြဲ ့ဟာ ပူးေပါင္းေရးလုပ္တယ္။ ညီလာခံမွာ ေခါင္းေဆာင္တုိင္း၀င္ၿပီးအေရြးခံၾကတယ္။ အရင္တုန္းက လူ ့ေဘာင္သစ္မွာ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ (၁၇) ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ ေပါင္းစည္းေရးလည္းလုပ္ေရာ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ (၃၀) နီးပါးေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ နယ္စပ္က လူ ့ေဘာင္သစ္ရဲ ့အင္အားက (၄၀) ေလာက္ပဲရွိတယ္။ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ဦးေရက မ်ားတယ္။ ရဲဲေဘာ္ကနဲတယ္။

ကုိမုိးသီးဆုိတာကလည္း နဲနဲရ လူမဟုတ္ဘူး။ လူ ့ေဘာင္သစ္ရဲ ့ေဖာင္ဒါတစ္ေယာက္။ ညီလာခံမွာ သူတုိ ့ဘက္က ပူးေပါင္းတဲ့အင္အားက နဲေတာ့ ကိုမုိးသီးက ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ရာထူးပဲရတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြက ကုိမုိးသီးထက္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ရာထူးေတြရၾကတယ္။ ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ကလည္း ဥကၠဌရာထူးကေန သေဘာေကာင္းၿပီး ကုိမုိးသီးကုိ မေပးဘူး။ ကုိေအာင္သူၿငိမ္းေတာင္မွ ဘာလုပ္ပုိင္ခြင့္မွ မရွိတဲ့ ဒု-ဥကၠဌဆုိတဲ့ေနရာ၊ ကို၀င္းႏုိင္ဦးက တြဲဘက္အတြင္းေရးမႈးေနရာေတြ အသီးသီးရၾကတယ္။ ဒီေနရာေတြက သူမ်ားမလုိခ်င္တဲ့ေနရာေတြ။ ပါတီမွာ လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာေတြကို သူတုိ ့ရၾကတယ္။

ေနာက္ဆုံး ကုိမုုိးသီးတုိ ့လာၿပီးပူးေပါင္းတဲ့အဖြဲ ့ ပါတီက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ ့ထြက္သြားၾကတယ္။ လာၿပီးေပါင္းတာ နာမည္ပဲက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ဒီျဖစ္စဥ္ နဲ ့ေဒၚစု ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ျဖစ္စဥ္ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး က်ေနာ္ေတြးမိတယ္။

ေဒၚစုအေနနဲ ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏုိင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္မယ္။ ပါလီမန္ထဲမွာ အတိုက္အခံက ေနရာအနဲဆုံးဆုိေတာ့ အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာ ၀န္ႀကီးရာထူးရႏုိင္ပါ့မလား။ ၀န္ႀကီးေနရာရတာေတာင္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိမွာလဲ။

ကုိမုိးသီးနဲ ့ကိုေအာင္မုိးေဇာ္တုိ ့လုိ ေပါင္းစည္းမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ေဒၚစုတုိ ့ပါတီလည္း စိတ္ပ်က္ၿပီး ထြက္သြားၾကအုံးမလားမသိဘူး။ ကုိမုိးသီးတုိ ့လူ ့ေဘာင္သစ္ကုိ လာၿပီးေပါင္းတုန္းက ကုိေအာင္မုိးေဇာ္က သေဘာထားႀကီးစြာနဲ ့ ဥကၠဌရာထူးကေန ဆင္းေပးၿပီး ကုိမုိးသီးကုိေပးခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ အခုလည္း ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚစုကုိ သေဘာထားႀကီးစြာနဲ ့သမၼတရာထူးကေန ဆင္းေပးရင္ေကာင္းတာေပါ့။

ေဒၚစုအေနနဲ ့လႊတ္ေတာ္အမတ္ကလြဲၿပီး မတ္ေလာက္စရာမရွိတဲ့ဘ၀ျဖစ္ၿပီး ဦးသိန္းစိန္အစုိးရကေတာ့ မာန္တက္အုံးမွာပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒၚစုနဲ ့ဒီမုိကေရစီမဟာမိတ္ေတြအားလုံးေပါင္းၿပီး လူထုအုံၾကြပဲြႀကီးလုပ္ၿပီး လက္ရွိအစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်လုိက္ရင္ ျပည္သူလည္းေပ်ာ္ အတုိက္အခံလည္းေပ်ာ္ တုိင္းရင္းသားေတြလည္းေပ်ာ္ၾကမယ္ထင္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သမၼတလုပ္ရင္ ၿပီးပီ။

တခ်ဳိ ့ကိစၥေတြက ပါးပါးေလးကြ...ေအ့...

အေနာ္ရထာမင္းတရားႀကီးက အရည္ႀကီးေတြကုိ ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး Buddha နဲ ့အစားထုိးခဲ့တယ္။ ယုိးဒယားအထိ ၀င္တုိက္ၿပီး ကိုလုိနီလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူယုိးဒယားကုိသြားတုိက္တာက အခုေခတ္လုိ ေကာ္စန္းသြားလုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကြတ္တီရုိစားဖုိ ့သြားတာမဟုတ္ဘူး။ သူသြားတာက ယုိးဒယား(ထုိင္း)ေတြကုိ ခုိင္းစားဖုိ ့။ ဒီေလာက္အထိသူေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ သူ ့ေၾကာင့္ ဖင္ယားၿပီးမာနႀကီးတဲ့ မြန္ေတြလည္း ဗမာလက္ေအာက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အေနာ္ရထာသည္ ျမန္မာေတြအတြက္ သူရဲေကာင္းျဖစ္သလုိ အျခားသူေတြကလည္း ေလးစားေလာက္ခဲ့တဲ့ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့တယ္။

ရန္သူ ့လက္နက္ႀကီးထိၿပီးေရွာသြားတဲ့မဟာဗႏၱဳလ နဲ ့ ဦးေအာင္ေဇယ်တုိ ့လည္း ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ထိျမန္မာေတြကို အက်ဳိးျပဳခဲ့လဲဆုိတာကုိ အားလုံးသိမယ္ထင္တယ္။ အခုေခတ္စကားနဲ ့ေျပာရင္ သူတုိ ့ေတြဟာ လုံး၀ကုိ လန္းခဲ့တယ္။ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ိဳးအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကုိ ဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။

သူတုိ ့အျပင္ ရုပ္စုပ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ ့လူျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိလည္းၾကည့္အုံး။ ေစာက္ရမ္းေတာ္တယ္။ ေစာက္ရမ္းလုပ္တယ္။ သတၱိလည္းရွိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ေစာက္ရမ္းလုပ္လဲဆုိရင္ မြန္ျပည္နယ္ အေပါင္ၿမိဳ ့မွာ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ဂ်ပန္ဓားလွ်ိဳကုိ ဂ်ပန္ဓားနဲ ့ေခါင္းကို ပုိင္းပစ္လုိက္တာမ်ား ဘယ္ေလာက္ လက္ယာေျမာက္လဲ။ ဒီေခတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေလာက္ေတာင္ သတိၱမရွိဘူး။ သူလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူေပးခဲ့တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္းေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေမပဲ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ့ေခါင္းေဆာင္မႈေကာင္းလုိ ့ပါ။

အထက္က ျမန္မာႀကီးေတြဟာ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအေပၚမွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ အခုေခတ္ေနာက္ပိုင္း ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ လဒေတြ၊ အရက္သမားငေၾကာင္ေတြ၊ လူအုိႀကီးေတြဟာ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သူတုိ ့ေလာက္ ကပ္ပစတီမရွိတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သုံးစားမရခဲ့တာလဲဆုိတာကုိ ယေန ့အထိ တြးလုိ ့ကို မရဘူး။

ဦးေန၀င္း၊ ဦးသန္းေရႊ၊ ဦးသိန္းစိန္တုိ ့ကို အေနာ္ရထာ၊ မဟာဗႏၱဳလ၊ ဦးေအာင္ေဇယ်တို ့မ်ားရွိလုိ ့ကေတာ့ ဘာေျပာမလဲေတာ့ မသိဘူး။ အနဲဆုံး ဒီလုိေတာ့ေျပာလိမ့္ထင္တယ္။

မင္းတုိ ့ေကာင္ေတြကြာ ငါ့တုိ ့ခ်ီးကို သုံးခါေလာက္ ကေလာ္ၿပီးစားၾကလုိ ့ေျပာမယ္ထင္တယ္။ အေတာ္သုံးစားလုိ ့မရလုိ ့။

သူမ်ားေတြကုိသာေျပာရတယ္။ ကိုယ္လည္း အသုံးမက်ခဲ့ဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွးကျဖစ္ရပ္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္အလွည့္မွာလည္း မျဖစ္ေအာင္ မမွားေအာင္က်ဳိးစားရအုံးမွာပါ။ တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္ အလုပ္လုပ္ရအုံးမွာေပါ့။ ဒီလုိလုပ္တဲ့ေနရာမွာ အရည္အခ်င္းမရွိပဲနဲ ့သူမ်ားေတြလုိ ၀င္ၿပီးေနရာမလုိခ်င္ဘူး။ ကုိယ့္ရဲ ့အရည္အခ်င္း၊ ပညာ၊ ေငြ ရွိတဲ့တေန ့မွာ ျပန္ၿပီးလုပ္တာက ပိုလုိ ့ထိေရာက္မယ္ထင္တယ္။

ကုိယ္က (၁၀) တန္းေတာင္မေအာင္၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္က ဘာမွသုံးစားလုိ ့မရတဲ့ ပညာ နဲ ့ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္တခုကို ဘယ္လုိအုပ္ခ်ဳပ္မလဲ။ ဒီလုိလူေတြဟာ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ တစ္ပုံႀကီးပါ။ သူတုိ ့သိတာက လူ ့အခြင့္အေရး နဲ ့ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ စကားလုံးႏွစ္ခုပဲသိတယ္။ ဒါေတြရဲ ့အႏွစ္သာရနဲ ့လက္ေတြ ့က်င့္ထုံးေတြကို မသိၾကတာမ်ားတယ္။ သူတုိ ့အျပင္ အစုိးရအဖြဲ ့က အသက္ႀကီးဟုိဟာမႀကီးတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ေတာင္မသိဘူး။ ဘာတဲ့...အေနာက္တုိင္း ဒီမုိကေရစီဟာ ျမန္မာေတြနဲ ့ေတာ့ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္အုံးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္အာဏာရွင္စနစ္က ရွိသင့္တယ္ေပါ့။ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္တုန္းကမ်ား အေနာက္တုိင္းဒီမုိကေရစီစနစ္အစစ္အမွန္ကုိ က်င့္သုံးခဲ့လုိ ့လဲ။ ဦးႏုတုိ ့ေခတ္တုန္းကေတာင္ တကယ္စစ္မွန္ခဲ့လုိ ့လား။ ကုိယ္ကတခါမွ မလုပ္ဘူးပဲ ဒီစကားေျပာတာကေတာ့ ေစာက္ရႈးမုိ ့လုိ ့ အာဏာမဲ့မွာစုိးလုိ ့ေျပာတာလုိ ့ပဲထင္တယ္။ တခါေလာက္ ဒီလုိစကားမ်ဳိးေျပာတဲ့လူေတြနဲ ့ေတြ ့ၿပီး ေမးလုိက္ခ်င္တယ္။ သူတုိ ့ကပဲ တကယ္သိ၊ တကယ္တက္၊ တကယ္ေစတနာရွိတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနတယ္။

ခင္ဗ်ားတုိ ့အခုလုပ္ေနတဲ့ အေရြ ့ေတြဟာ လိပ္လုိသြားတဲ့ အေရြ ့ေတြပါ။ ျပည္သူေတြလုိခ်င္တာက ဒီလုိ အေရြ ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါကုိမျပင္ႏုိင္သေရြ ့ေဒၚစုကမလုိ ့ျမတ္စြာဘုရားေရြးေကာက္ပြဲ၀င္လည္း ျပည္သူေတြက ဘယ္ေတာ့မွမယုံဘူး။

က်ေနာ္တုိ ့လုိခ်င္တဲ့အရာက က်ေနာ္တုိ ့ဘ၀ေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ ့အစုိးရေတြအေနနဲ ့ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့လဲ၊ လုပ္ေပးႏုိင္လဲဆုိတာကုိ အဓိကလုိခ်င္တယ္။ ပါလီမန္ေတြမွာ ဟုိျဖဳတ္ ဒီျပင္ ကိစၥကုိ ေမွ်ာ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။

စိတ္ေျပာင္းၿပီး အိမ္ခ်င္မႈးတူးနဲ ့ေရြ ့တဲ့အေရြ ့ေလာက္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။

အခ်ိန္ကာလမရွိ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိ၊ မျပတ္သားတဲ့ အတိုက္အခံရဲ ့ရင္ခုန္သံေတြကုိလည္း မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။

လူေတြမွမေျပာင္းတဲ့ အစုိးရတစ္ခုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မႈလည္းမေျပာင္းဘူး။ အရင္လူေတြကုိ ျဖဳတ္ခ်ၿပီး လူသစ္ေတြနဲ ့အစားထုိးတဲ့ တေန ့ဆုိရင္ေတာ့ ရင္ခုန္စရာျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ယေန ့အေျပာင္းအလဲကေတာ့ ႀကိဳဆုိပါတယ္ဆိုတဲ့စကားလုံးကလြဲရင္ ဘုရင္ေနာင့္၊ အေနာ္ရထာ နဲ ့ ရုပ္စုပ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ ့လူျဖစ္တဲ့ ကိုေအာင္ဆန္းလုိမ်ဳိး သူရဲေကာင္းဆုိၿပီး ခ်ီးက်ဴးမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ ့လုိျဖစ္ခ်င္ရင္ သူတုိ ့လုိပဲ လုပ္ပါ။

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ( ၃၀) (၄၀) မွာ ဦးသိန္းစိန္လည္း ေသမွာပဲ။ ေဒၚစုလည္းေသမွာပဲ။ မေသရင္ေတာင္ ငယ္မႈေတာ့ျပန္ၿပီ။ ဒီလုိ အခ်ိန္ၾကမွ က်ေနာ္မွားပါတယ္ က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ေျပာရင္ ဘယ္သူကမွ အေလးထားမွာမဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္တုိ ့ဟာ က်ေနာ္တုိ ့ဘ၀ေတြကုိ က်ေနာ္တုိ ့ကိုယ္တုိင္ဖန္တီးမယ္။ သူမ်ားက လာၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ကန္ ့သတ္တားဆီးတာကို အခ်ိန္ကာလတစ္ခုထိေတာ့ခံမယ္။ သည္းခံစိတ္၊ ခြင့္လႊတ္စိတ္ကုန္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လူငယ္ေတြဟာ ဘယ္လူႀကီးမွ လူမထင္ေတာ့ေၾကာင္းေျပာခ်င္တယ္။ သမုိင္းမွာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမုိင္းဟာသမုိင္းပဲ။ ပထ၀ီမဟုတ္ဘူးဆုိတာကိုေတာ့ သေဘာေပါက္ပါ။

အခုလက္ရွိ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနဟာ ဒီပုံစံအတုိင္းသာဆုိရင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေတာင္ အေကာင္းဖက္ကုိ ဦးတည္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္လည္းရပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးလည္း တုိးတက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့လူ ့အဖြဲ ့အစည္းရဲ ့စိတ္ဓာတ္ကုိမွမေျပာင္းတာ...။ဘယ္လုိမ်ဳိးတုိးတက္အုံးမွာလဲ။ လူေတြမွာ အေတြးအေခၚနဲ ့စိတ္ဓာတ္မေျပာင္းရင္ အဲဒိလူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းဘူး။ ဒီလုိမေျပာင္းတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ဦးသိန္းရဲ ့အစုိးရတဖြဲ ့လုံးမွာ လုံး၀ရွိေနတယ္။

အထက္က ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ရွိခဲ့တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ ျပတ္ျပတ္သားသား အသက္အေသခံၿပီး တုိင္းျပည္နဲ ့လူမ်ဳိးအတြက္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒုိင္ယာေလာ့နဲ ့သြားခဲ့တာမဟုတ္ပါ။ သူတုိ ့ Commitment ကေဒၚစုလုိမဟုတ္သလုိ ဦးသိန္းစိန္လုိေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးမွာရွိတဲ့ စိတ္ပုိင္းျဖတ္မႈလည္း မဟုတ္ပါ။

သူတုိ ့လုပ္ခဲ့တာက ရက္စ္ နဲ ့ ႏုိး ပဲ။ သူတုိ ့ေမးခြန္းကို သူတုိ သိခဲ့တယ္။ ၿပီးရင္ သူတုိ ့မွာ ျပတ္သားတဲ့အေျဖရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖပဲျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တယ္။

အခုလက္ရွိသြားေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ နဲ ့ အေျခခံဥပေဒကိစၥကို ျပင္ရင္ျပင္ မျပင္ရင္ တုိင္းျပည္ဟာ ဖာႏုိင္ငံတင္မကဘူး၊ သူမ်ားမယားၾကာခုိတဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္မွာပဲ။

အစုိးေဘးနားမွာရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအႀကံေပးေတြ၊ စီးပြားေရးအႀကံေပးေတြ၊ အားလုံးေသာ လူေတြဟာ အစုိးရကုိ ဖားေနတဲ့လူေတြပဲ။ ကုိယ့္ပညာကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္မသုံးတက္ရင္ ဘာျဖစ္တက္လဲဆုိတာကုိ ျမန္မာ့သမုိင္းေလ့လာတဲ့လူေတြတုိင္းသိတယ္။ က်ေနာ္တုိ ့ေရြးေကာက္ပြဲကိုလက္ခံတယ္။ အေျခခံဥပေဒကိုသေဘာက်တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအစုိးရလက္ထက္မွာရွိတဲ့ အေျခခံဥပေဒ၊ ၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္နဲ ့လက္ရွိအစုိးမွာပါတဲ့လူေတြကုိေတာ့ လုံး၀လက္မခံႏုိင္ဘူး။

က်ေနာ္လုိခ်င္တာက လက္ရွိအစုိးရျပဳတ္က်ေရးပဲ။ ၿပီးရင္ အစုိးရအသစ္တက္ဖုိ ့ပါ။

ဦးသိန္းစိန္အစုိးရဟာ စစ္အစုိးရပါ။ ဘုန္းႀကီးေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစုိးရတရပ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာကိုေတာ့ အားလုံးသေဘာေပါက္ဖုိ ့ေကာင္းၿပီ။

ေတာသားဟာသ

က်ေနာ့္မွာ ခ်င္းလူမ်ဳိး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက မေလးရွားကေန ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံကုိ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့ေရာက္ခဲ့တဲ့လူပါ။ ဗမာစကားေကာင္းေကာင္းမတက္ဘူး။ တေန ့ေတာ့ သူ ့ကုိ ကားေမာင္းသင္ေပးတယ္။ ကားေမာင္းသင္တဲ့အခါမွာ ဗမာစကားမတက္တဲ့လူ၊ အဂၤလိပ္စကားမတက္တဲ့လူကုိ သင္ရတာ အေတာ္ခက္တယ္။ ဘာေျပာေျပာနားမလည္ေတာ့ အေတာ္စိတ္ညစ္ရတယ္။ တခါတေလ ေမာင္းခ်င္သလုိေမာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက သိပ္ၿပီးက်ပ္မျပည့္ဘူး။

တေန ့ေတာ့ ေကာင္းေမာင္းရင္းနဲ ့ မီးပြိဳင့္မွာ မီးနီေနတာကုိ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ ့အတင္းေမာင္းထြက္သြားတယ္။ ေဘးက သင္ေပးတဲ့က်ေနာ္လည္း အေတာ္လန္ ့သြားတယ္။ ဒါနဲ ့ေဒါသထြက္ၿပီး သူ ့ကုိ ေမးတယ္။

ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ဘာလုိ ့မီးနီေနတာကို ျဖတ္တာလဲ။ မီးနီေနရင္ ကားကုိရပ္ထားရမယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလားလုိ ့ေမးေတာ့....သူ ့ခဗ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ ့ဒီလုိေျဖေတာ့ သင္တဲ့သူက စိတ္လည္းမတုိႏုိင္ေတာ့ဘူး။

သူေျပာတာက....

"အေနာက္ကကားေတြကုိ အားနာလုိ ့..."

ဒါ့ေၾကာင့္ မီးနီေနတာကို ျဖတ္တာပါတဲ့ဗ်ာ။ ကဲ...ျမန္မာျပည္က တုိင္းရင္းသားေတြဘယ္ေလာက္ တဘတ္သားအေပၚမွာ အားနာတက္လဲဆုိတာၾကည့္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က ကရင္လူမ်ဳိး။ သူလည္း ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့နယ္စပ္ကေန ၾသစေတ်းလ်ကုိေရာက္လာတဲ့လူ။ အသက္ (၆၀) အရြယ္အဘြားႀကီး။ ၿမိဳ ့ႀကီးျပႀကီးမွာ မေနဘူးေတာ့ ဗမာစကားလည္း ေကာင္းေကာင္းမတက္ဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္က ေတာင္ယာတဲမွာ ႀကီးျပင္းလာၿပီး နအဖထုိးစစ္မွာ မခံႏုိင္လုိ ့ဒုကၡသည္စခန္းထဲေရာက္ၿပီး ကံေကာင္းစြာနဲ ့ မိသားစုတစ္စုလုံး ၾသစီကုိ ေရာက္လာၾကတယ္။ ၾသစေတ်းလ်ေရာက္ရင္ ထုံးစံအတုိင္း သူမ်ားေတြကားရွိရင္ သူလည္းလုိခ်င္ၾကတယ္။ ဒါနဲ ့အဘြားႀကီးက အစုိးရေပးတဲ့ေထာက္ပံ့ေၾကးကို စုၿပီး ကားတစ္စီး၀ယ္လုိက္တယ္။ သူက ကားေမာင္းသင္ထားတဲ့အခါၾကေတာ့ ကားလည္းနဲနဲေမာင္းတယ္တယ္။ သူမ်ားေတြကားေရေဆးတာ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္တာကိုလည္ သူေတြ ့ဘူးေတာ့ သူ၀ယ္ထားတဲ့ကားအစုတ္ကုိ ေရေဆးတယ္။

သူမ်ားေတြကားေရေဆးရင္ တံခါးပိတ္ၿပီးအထဲက ဆုိဖာခုံေတြကို ေရမစုိေအာင္ ေရးေဆးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ကရင္အဘြားႀကီးက သူ ့ကားကုိ အတြင္းေကာ အျပင္ေကာ ေရေဆးတယ္။ ဆုိဖာခုံေတြကုိ ဆပ္ျပာမႈန္ ့ ေလွ်ာ္တယ္။ ေရေတြအားရပါးရေလာင္းေတာ့ ကားထဲမွာ ဆပ္ျပာေတြေကာ ေရေတြေကာ စုိၿပီး ဘယ္လုိ မွ ကားကိုေမာင္းလုိ ့မရေတာ့ဘူး။ ခုံေတြလည္းစုိၿပီး ဘယ္သူမွ ကားထဲမွာ ထုိင္လိုမရေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ ့သူ ့သမီးက အဘြားႀကီးကုိ ဒီလုိေမးတယ္။

အမုိး...ကားေဆးရင္ ခုံေတြကုိ မေဆးရၿပီး။ စုိကုန္ရင္ ဘယ္လုိမ်ဳိး ကားကုိစီးမလဲ။ ေမာင္းမလဲေပါ့။

ဒါနဲ ့ကရင္ အဘြားႀကီးကျပန္ေျပာတာက....။

နင္တုိ ့မစီးနဲ ့။ ငါပဲစီးမယ္...။

ေဒၚစု ဘာေတြေျပာခဲ့လဲ

ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥနဲ ့ပက္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘာေတြေျပာခဲ့လဲဆုိတာ သူ ့ကုိ သတိရေစခ်င္လုိ ့ပါ။ ဒါကုိႏွိပ္လုိက္ပါ။

To Daw Aung San Suu Kyi

ဒါမွ အန္အယ္ဒီမလုပ္ရင္ ဘာကုိသြားလုပ္ေတာ့မလဲ။ လမ္းဆုံးေနၿပီ။ မဝင္ပါဘူး မပါပါဘူးဆုိတဲ့ လူေတြ အခုေတာ့ ဝင္ၿပီ။ ဒါ ႏုိင္ငံေရးပဲ။ အေစာႀကီးကတည္းက အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာကတည္းက မထြက္ပဲ ဆက္ေနရင္ ဒီေလာက္ေတာင္ မၾကာဘူးထင္တာပဲ။ တကယ္လုိ ့အရမ္းကိုပူးေပါင္းေနခ်င္ရင္ေျပာတာပါ။

ကိုဦးေျပာသလုိ အတုိက္အခံဟာ အတုိက္အခံအလုပ္ကုိ မလုပ္တက္ရင္ မဟာဗ်ဴဟာေပ်ာက္ၿပီး ကိုယ္စီးတဲ့ ျမင္းက အေျခာက္လား မိန္းမလွ်ာလား မသိျဖစ္သြားတာေပါ့။

ေဒါ္စုနဲ ့အန္အယ္ဒီကုိ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ေရြးခံဖုိ ့က်ေနာ္ အႀကံေပးေနတာမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္လုိခ်င္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ အခုလုိေနရာေလး ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ေလာက္ ေရြးေကာက္ပြဲ အေျခအေနမ်ဴိးမဟုတ္ဘူး။

တကယ္လို ့ဦးသိန္းစိန္အစုိးရအေနနဲ ့ ရုိးသားတယ္၊ ေရြ ့ေနပါတယ္လုိ ့ဆုိရင္ အေထြအေထြေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ကုိ လုပ္သင့္တယ္။ တကယ္လုိ ့သာ ဒီလုိလုပ္မယ္ဆုိရင္ အန္အယ္ဒီေတာင္မကဘူး ဆလုိင္းကုိကိုဦးတုိ ့ ကုိေအာင္ေက်ာ္စုိးတုိ ့ေတာင္ ေဒါ္စုပါတီကေနဝင္ၿပိဳင္ၾကအုံးမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ကုိ က်င္းပေပးလုိ္က္ပါ။ ၂ဝ၁ဝ-ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ မတရားဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒါ္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ ့ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္နဲ ့။ ေနရာအရမ္းနဲတယ္။ ကုိယ့္ဘက္က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္နဲမယ္။ ပါတီကုိေတာ့ မွတ္ပုံတင္ပါ။

ဘုန္းေက်ာ္

ကြန္ျပဴတာနဲ ့ပရင္တာ လာဘ္ထုိးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးဒုကၡသည္

ထုိင္းႏုိင္ငံ မဲ့ေဆာက္ၿမိဳ ့အနီးနားမွာရွိတဲ့ ႏုိ ့ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းမွာ ဒုကၡသည္ဦးေရ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ ့သိရတယ္။ ဒီစခန္းမွာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ ဆရာေတာ္လုပြဲေတြလည္း မၾကာမၾကာ ၾကားရတက္ပါတယ္။ အခုလက္တေလာျဖစ္တဲ့ ျပသာနာကုိ အမ်ားသိေစခ်င္လုိ ့ပါ။

စခန္းထဲေန ကုိမုိးေက်ာ္ ( ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္သူ) က ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကုိ ကြန္ျပဴတာနဲ ့ပရင္တာေပးၿပီး လာဘ္ထုိးေၾကာင္းၾကားသိရေတာ့ အေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ ဒုကၡသည္ပါလာဆုိၿပီး ေတြးမိျပန္တယ္။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိပါ။

ႏုိ ့ဘုိးစခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးျပသာနာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒါ သူ႔ဒကာ ငါ႔ဒကာျဖစ္ၾကတယ္။ ျဖစ္ေတာ့ ဆုံးျဖတ္တဲ႔

အဖြဲ႔အစည္းရွိတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းထဲက ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကို ကုိမိုးေက်ာ္က

လာဒ္ထိုးတာပါ။

သူတို႔ႏွိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ကိုယ္ေတာ္ရုွံးမွာစိုးလို႔တဲ့။

အက်ဥ္းသား ၀ိနစၦယ ဆရာေတာ္ကို ႏွိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအဖြဲ႔က ေခါင္းေဆာင္သူ မိုးေက်ာ္လာတ္ထိုးတာပါ။

ဘာနဲ ့လာဘ္ထုိးလဲဆုိေတာ့ ကြ်န္ျပဴတာရယ္ ပရင္တာရယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကလက္မခံပါဘူး။

မိုးေက်ာ္ကိုေငါက္လိုက္တယ္။ တကယ္လုိ ့ႏုိင္ရင္ ေက်ာင္းထိုင္းဘုန္ႀကီး ျဖစ္မယ္လုိ ့သိရတယ္။

ေက်ာင္းနာမည္က ဗုဒၵသာသနာ႔ရိပ္သာေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မုိးေက်ာ္ဆုိတဲ့သူကုိ ကိုရီးယားႏုိင္ငံမွ မစၥတာေရွာင္ဖုန္းက ဘတ္ေငြတစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းလွဴသြားတယ္။

စာသင္ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔လွဴသြားတယ္။္ အဲဒါေက်ာင္း မေဆာက္ပဲျမန္မာျပည္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔မိန္းမ နဲ ့သားသီၼးကိုေထာက္လို႔ျပသနာျဖစ္ထားဘူးတယ္။ ဒါကုိ ကန္႔ထဲကလူႀကီးေတြရယ္ ေက်ာင္းေနသံဃာေတြြရယ္က လက္မခံၾကဘူး။မုိးေက်ာ္က မ်က္မွန္၀တ္တယ္။ အသက္ (၄၇)။ ရပ္ကြက္ေလးကျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအဖြဲ ့ကလုိ ့ေတာ့သိရတယ္။ ကန္ ့ထဲေရာက္တာ ေလးႏွစ္ရွိပါၿပီ။

ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ အေတြးေလးေတြေပါ့

အပစ္ရပ္လုိက္၊ ျပန္ခ်လုိက္နဲ ့။ ေသတဲ့သူကေသ ျပတ္တဲ့သူကျပတ္ကုန္ၾကၿပီ။ ျမန္မာျပည္ရဲ  ့ျပည္တြင္းစစ္က ဘယ္သူ ့အတြက္မွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ လည္တဲ့သူစားတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲျဖစ္ေနၿပီလုိ ့ပဲထင္တယ္။

နယ္စပ္က ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္က ေရွ  ့တန္းမွာ ရန္သူနဲ ့တုိက္တယ္။ ဘန္ေကာက္၊ ခ်င္းမုိင္မွာရွိတဲ့ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းႀကီးေတြက ရန္သူနဲ ့ပူးေပါင္းတယ္။ ထုိင္းမွာေတာ့ စစ္တုိက္တဲ့ေအဘီရယ္၊ ရန္သူနဲ ့ပူးေပါင္းတဲ့ေအဘီက ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ ့ ဆုိေတာ့ ၾကည့္ရတာ တမ်ဳိးပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘာကုိေျပာမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။

ဦးသိန္းစိန္က အရမ္းရုိးတယ္လုိ ့နာမည္ထြက္တယ္။ ဒီေခတ္မွာ လူရုိးဆုိတာ သခ်ိဳင္းမွာေတာင္ ရွာလုိ ့မရဘူး။ အကုန္လုံး ျပာျဖစ္ကုန္လုိ ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္းရုိးတာက ဦးသန္းေရႊထက္နဲနဲပဲ ပုိေလွ်ာ ့မယ္ထင္တယ္။ ရုိးတဲ့လူက ဘယ္ေတာ့မွ သမၼတမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ ရုိးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပဲျဖစ္မွာေပါ့။

ေရြးေကာက္ပြဲေတြ၀င္ၾကပါလုိ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၀ုိင္းၿပီးတုိက္တြန္းၾကေနၿပီ။ အမ်ားစုကေတာ့ ၀င္ေစခ်င္ၿပီ။ ၀င္တာမ၀င္တာ သူတုိ ့အလုပ္ပါ။ ၀င္ၿပီး အစုိးရအဖြဲ ့ထဲမွာပါေတာ့လည္း ဘယ္အခ်ိန္ၾကမွ က်ေနာ္တုိ ့လုိခ်င္တဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္မွာလဲ။

လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌဦးခင္ေအာင္ျမင့္ကေျပာတယ္။ Regime Change ကိုလုပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ Society Change ကိုလုပ္ရမွာျဖစ္တယ္လုိ ့ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေတြ ့တယ္။ ႏွစ္ခုလုံးကုိခ်ိန္းပစ္လုိက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏွစ္ခုစလုံးက ေျပာင္းဖုိ ့လုိအပ္ေနၿပီပဲ။

မ်က္ရည္လြယ္တဲ့မင္းသားႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းနဲ ့ဗြီအုိေအ အင္တာဗ်ဴးမွာ ထူးျခားတာက ဒီလုိပါ။ ေမးတဲ့သူက ၿပဳံးစိစိ နဲ ့ၾကပ္တယ္။ ေျဖတဲ့မင္းသားႀကီးက ရိတိတိနဲ ့ၿပဳံးၿပီး ေျဖခ်င္တာေလွ်ာက္ေျဖေတာ့ ဦးေက်ာ္ဆန္းက သရုပ္ေဆာင္အေတာ္ေကာင္းတာပဲလုိ ့ထင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပန္ၾကား၀န္ႀကီးျဖစ္တာထင္တယ္။ ဦးေက်ာ္ဆန္းေရ ၀န္ႀကီးသက္တမ္းက အမ်ားဆုံး ငါးႏွစ္ပါဗ်ာ။ ျပဳတ္သြားရင္ေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္အရမ္းမလိမ္ပါနဲ ့ေတာ့။

ေရြးေကာက္ပြဲတႏွစ္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစုိးရက ဘာေတြမ်ားတုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ေပးခဲ့လဲဆုိေတာ့ လူၾကားထဲမွာ ၀င္တုိးတာက အဓိကအေျပာင္းအလဲျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ပါးစပ္မပါတဲ့အစုိးရဟာ ဒီေန ့မွာ ပါးစပ္ဟ..လာေတာ့ အစုိးရမွာ ထပ္ၿပီးကလိမ္ကက်စ္ၾကဖုိ ့ ပုိမ်ားလာၿပီလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတုိက္အခံအတြင္းမွာေတာ့ သေဘာထားေတြကြဲတာေတာ့ ပုိလုိ ့ထူးျခားလာပါတယ္။ နအဖအစုိးရရဲ  ့မဟာဗ်ဴဟာက အေတာ္ေလးကုိ ထိေရာက္ပါတယ္။ သုံးေကာင္ေကၽြးၿပီး ကင္းတင္မကဘူး ဘုရင္မပါ ဖမ္းလုိက္ၿပီဗ်ဳိ  ့။

သုံးပြင့္ဆုိင္၊ ဖက္ဒရယ္၊ အုိင္စီစီ၊ လူထုတုိက္ပြဲ၊ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲေတာင္ မသိဘူး။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးဆုိတာ က်ေနာ္တုိ ့ပါးစပ္ကေျပာတာပါ။ နအဖက ဘယ္တုန္းကမွ လာၿပီးပူးေပါင္းရင္ ၀န္ႀကီးရာထူးနဲ ့လုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးမယ္လုိ ့မေျပာပါ။

ျပည္တြင္းစစ္၊ ျပည္ပ အလုပ္သမားေျခာက္သန္း၊ ဒုကၡသည္ကိစၥ၊ စီးပြားေရးဖြံ ့ၿဖိဳးမႈ၊ အလုပ္အကုိင္ဖန္တီးေပးေရး၊ ႏုိင္ငံတကာေငြေၾကးနဲ ့ခ်ိန္ဆက္ႏုိင္ေရး စတဲ့ အဓိကလုိအပ္ခ်က္ေတြအေရးမေရာက္ပဲ ေဒၚစုေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးနဲ ့ပါလီမန္မွာ ဥပေဒျပဳ၊ ျပင္၊ ျဖဳတ္စတဲ့ (မေယာင္ရာဆီလူးေနတာလုိ ့လည္းမေျပာခ်င္ပါဘူး) အသံေတြကိုပဲ ျပည္ပ မီဒီယာမွာ ေန ့တုိင္းေတြ ့ေနရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးေတာင္စိတ္ကုန္ခ်င္လာၿပီ။

လူသစ္တန္းေတြနဲ ့ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အစားထုိးသင့္ၿပီ။ အေတြးအေခၚသစ္၊ ႏုိင္ငံတကာ အျမင္ရွိၿပီး အေတြ ့အႀကဳံရွိတဲ့လူသစ္တန္း၊ ဘယ္ဘက္ကုိမွ မလုိက္တဲ့လူသစ္တန္းစတဲ့ လူငယ္ လူလတ္ေတြနဲ ့ အစားထုိးမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေပၚရင္ေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနေတြကေန ျမန္ျမန္ေက်ာ္ႏုိင္မယ္ထင္တယ္။
ႏွစ္ဘက္စလုံးက လူေဟာင္းေတြဟာ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ ဘာမွသုံးစားလုိ ့မရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တုိင္းျပည္က ဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတာေပါ့။ သူတုိ ့သာသုံးစားလုိ ့ရတဲ့ လူေတြဆုိရင္ ၿပီးတာၾကာၿပီ။

တုိင္းျပည္ထဲမွာ ဘြဲ ့ရၿပီး အသက္ႀကီးလာတဲ့လူေတြအေနနဲ ့လုံး၀ကုိ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္သင့္ဘူး။ အစုိးရေခါင္းေဆာင္လည္းမျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူး။ ဒီပတ္၀န္းက်င္ကေန ထြက္လာတဲ့လူတုိင္းက
ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲဆုိေတာ့ ဒါပဲျဖစ္မွာပဲ။ တကယ္လုိ ့လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္တခုခုက ဘြဲ ့ေတာ့ရသင့္တယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ က်ဳိးစားၿပီးသင္ေပါ့။ မရတဲ့သူကေတာ့ ညံ့လုိ ့ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမွ ဘုိလုိတက္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာအေတြ ့အႀကဳံရွိမယ္။ ႏုိ ့မုိ ့ဆုိရင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္က ဘာမွသုံးစားလုိ ့မရတဲ့ဘြဲ ့၊ ေမၿမိဳ  ့စစ္တကၠသုိလ္က ခ်ီးေပဘြဲ  ့လုိမ်ဳိး အေတြ ့အႀကဳံမ်ဳိး တုိင္းျပည္ကုိ ထပ္ၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္ရင္ အရင္အတုိင္းပဲျဖစ္မွာပဲ။ ျပည္ပက ဘြဲ ့ရတဲ့လူေတြ၊ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြ၊ အေတြ ့အႀကဳံႀကီးတဲ့သူေတြကုိ ျပည္တြင္းမွာ ေနရာမ်ားမ်ားေပးဖုိ ့အခ်ိန္တန္ၿပီ။

တကယ္တန္းေျပာရရင္ ျပည္ပကလူေတြဟာ ျပည္တြင္းကလူေတြထက္ပုိၿပီး သိတယ္။ ပုိၿပီးတက္တယ္။ ပုိၿပီး ခံစားတက္တဲ့ ႏွလုံးသားရွိတယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါက တကယ္လက္ေတြ ့ပဲ။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ျငင္းလုိ ့မရပါဘူး။

ပါလီမန္အမ်ဳိးအမ်ဳိး

ပါလီမန္ထဲမွာ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ နဲ ့အစုိးရအဖြဲ ့ကေခါင္းေဆာင္ေတြ အျငင္ပြားမႈရွိရင္ ဒါဟာ ပါလီမန္အစစ္အမွန္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရႏုိင္တယ္။ တခ်ဳိ ့ေသာ အာရွႏုိင္ငံက ပါလီမန္ေတြရဲ ့ဖြဲ ့စည္းပုံအေနအထားက ဒီမုိကေရစီအစစ္အမွန္ကုိ သြားေနတဲ့ပါလီမန္မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ တရုတ္၊ ေျမာက္ကုိရီးယားနဲ ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပါလီမန္အေဆာက္အဦး နဲ ့ထုိင္ခုံေနရာေတြကုိၾကည့္ရင္ သိသာႏုိင္တယ္။ ဒါက ဘာကုိျပလဲဆုိေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ရွိေနေသးတယ္ဆုိတာကုိျပပါတယ္။

တကယ္တမ္းျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့ႏုိင္ငံေရးကုိ ေစတနာရွိတယ္ဆုိရင္ ေနျပည္ေတာ္ပါလီမန္အေဆာက္အဦးရဲ ့ဖြဲ ့စည္းပုံကုိ ျပင္သင့္ပါတယ္။ အခုပုံစံက အတုိက္အခံမရွိတဲ့ ပါလီမန္ျဖစ္ေနေတာ့ အရင္အစုိးရပုံစံနဲ ့ဘာမွမကြာဘူး။ ေအာက္က သူမ်ားႏုိင္ငံေတြရဲ ့ပါလီမန္ေတြကုိေလ့လာၾကည့္ပါ။ဒါေတြနဲ ့ယွဥ္လိုက္ရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ ၂၀၀၈-ဖြဲ ့စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတင္မကဘူး၊ ပါလီမန္ဖြဲ ့စည္းပုံ၊ ထုိင္ခုံေနရာကအစ ျပန္လည္ျပဳျပင္သင့္ပါေၾကာင္း။

က်ေနာ္ျမင္ခ်င္တာက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့ပါလီမန္ထဲမွာ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္နဲ ့အစုိးရအဖြဲက ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရင္ခုန္ႏႈံးျမန္၊ မ်က္ႏွာရႈံမဲ့ၿပီး ေမးခြန္းေတြထုတ္၊ ျပန္ေျဖ၊ ၿပီးရင္ ျငင္းၾကတာကုိ အရမ္းျမင္ခ်င္တယ္။ ဥပမာ ၾသစေတ်းလ် ပါလီမန္နဲ ့အဂၤလန္က ပါလီမန္ထဲမွာ သူတုိ ့အစုိးရေတြနဲ ့အတုိက္အခံေတြ ဒီဘိတ္လုပ္တဲ့ပုံစံကုိ လုိခ်င္တယ္။

စည္းကမ္းညီညြတ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ ့လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္းလုိက္တုိင္း ေျမာက္ကုိရီးယားငမြဲႏုိင္ငံရဲ ့ပါလီမန္

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊရဲ ့ဆရာဟာ ပါလီမန္ရဲ ့ဥကၠဌပါ

တရုတ္ျပည္ရဲ ့ပါလီမန္ဖြဲ ့စည္းပုံကလည္း ျမန္မာနဲ ့သိတ္မကြာဘူး

ထုိင္းႏုိင္ငံက ပါလီမန္

အေရွ ့ဥေရာပႏုိင္ငံတစ္ခုက ပါလီမန္

ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္မွာ အတုိက္အခံနဲ ့အစုိးရဟာ ဒီလုိမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္

အေရွ ့ေတာင္အာရွက ပါလီမန္တစ္ခု

ဂ်ပန္ပါလီမန္

ထုိင္၀မ္ပါလီမန္

ၾသစေတ်းလ်က ပါလီမန္မွာ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္နဲ ့အစုိးရအဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္

စည္းကမ္းရွိတဲ့ဒီမုိကေရစီလား ၊ အတုိက္အခံမရွိတဲ့ဒီမုိကေရစီလား

ပါးစပ္မပါတဲ့ ျမန္မာပါလီမန္ (ေမးခြန္းပဲေမးရတယ္)


ပါလီမန္ေတြမွာထုိင္ခုံေနရာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရွိသင့္တယ္။ အခုဟာက ျမန္မာပါလီမန္က ရုပ္ရွင္ရုံမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖုိ ့ခင္းထားတဲ့ ထုိင္ခုံလုိမ်ဳိးဆုိေတာ့ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားေျပာတဲ့အတုိင္း ထုိင္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျပာလုိ ့မရတဲ့ ျမင္ကြင္းလုိမ်ဳိးျဖစ္ေနလားလုိ ့ပါ။

ျမင္ေတြ ့သမွ်

ရန္ကုန္ႏုိင္ငံေရး

ျပည္တြင္းကလူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ အျပင္ကေနေတြ ့သမွ်ကုိ တင္ျပမယ္။ အျပင္ကဆုိေတာ့ မီဒီယာကုိပဲ အားကုိၿပီးေလ့လာရတယ္ဆုိပါစုိ ့။ ဒီေတာ့ မီဒီယာေပၚမွာေတြ ့ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္ရပ္ေတြမွန္သမွ်ဟာ ရန္ကုန္တစ္၀ုိက္မွာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။

သံတမန္ေတြကလည္း ရန္ကုန္ကလူေတြကုိပဲေတြ ့တယ္။ ရန္ကုန္ကအတုိ္က္အခံေတြကလည္း ေဂၚလီလုံးေလာက္ရွိတဲ့ရန္ကုန္တစ္၀ုိက္ကုိမွ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးလုိ ့ယူဆေနတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွန္သမွ်ကုိလည္း ရန္ကုန္တစ္၀ုိက္မွာလုပ္တယ္။ ၿပီးရင္ မီဒီယာကလည္း ဒီလူ ဒီလူ ဒီအဖြဲ ့ေတြခ်ည္းပဲ ေဖၚျပတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံးရဲ ့ႏုိ္င္ငံေရးက ရန္ကုန္လားလုိ ့ေတာင္ ေမးရမလုိျဖစ္ေနၿပီ။

အျခားၿမိဳ ့ေတြ ျပည္နယ္ေတြ တုိင္းေတြမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ရန္ကုန္လုိမထင္ေပၚတာလဲ။ မလုပ္လုိ ့လား။ အေျဖကေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္က ႏုိ္င္ငံေရးသမားေတြဟာ မသြားမလာႏုိင္လုိ ့ အျခားနယ္ေတြအထိမေရာက္တာလုိ ့သုံးသပ္ႏုိင္တယ္။ အတုိက္အခံက ရန္ကုန္မွာေနတယ္။ အစုိးရက ေနျပည္ေတာ္မွာေနတယ္။ ဒီနယ္ေလးႏွစ္ခုက ဗမာျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ ကုိယ္စားလုံး၀မျပဳေသးပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ ့အျပင္ကလူေတြထင္တာက ရန္ကုန္က အတုိက္အခံ၊ ေနျပည္ေတာ္ကအစုိးရဟာ ျမန္မာတျပည္လုံးနဲ ့ျပည္ပကလူေတြကုိ လုံး၀ကုိယ္စားမျပဳေသးပါဘူး။ ကုိယ္စားျပဳလာေအာင္ ဒီႏွစ္ခုကလူေတြအေနနဲ ့ ရန္ကုန္နဲ ့ေနျပည္ေတာ္မွာပဲ မေနပဲ သြားလာစည္းရုံးဆက္ဆံၾကေစခ်င္တယ္။

မီဒီယာေတြကလည္း စြတ္ၿပီးအားအားယားယား မေျမွာက္ၾကပါနဲ ့။

အုိင္ဖုန္း၊ အုိင္ပတ္ထ္ နဲ ့ ျပည္ပက အတုိက္အခံ

လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က လက္ေတာ့ ေခတ္စားတယ္။ အစည္းအေ၀းတုိင္း၊ ၀က္ေရွာ့တုိင္းမွာ လက္ေတာ့ေလးပါလိုက္ရမွ ေခတ္မွီသလုိမ်ဳိး။ ေခါင္းေဆာင္ဟုေခၚေသာ ေခါင္းေဆာင္တုိင္း လက္ေတာ့ကုိင္မွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေလသလုိ။ အစည္းအေ၀းေတြမွာ လက္ေတာ့ကုိဖြင့္။ ၿပီးရင္ ဘာေတြေရးမွန္းမသိ။ ဒီလုိမ်ဳိးဖက္ရွင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀-ႏွစ္ေလာက္က မရွိမျဖစ္ မတင့္တယ္ေသာ ဖက္ရွင္။ ဒီလုိေခတ္မွီမွ က်ေနာ္မ်ိဳးတုိ ့ျပည္ပအတုိက္အခံေတြအေနနဲ ့ ဂလိုဘယ္လ္လုိက္ေဇးရွင္းနဲ ့အၿပိဳင္ ေခတ္မွီတယ္လို ့ယူဆတယ္။ ဘိုလိုေလးလည္း ပြားတက္ရင္ ပို ့လို ့ေတာင္ ေစာ္ၾကည္ေသး။

လက္္ေတာ့ဆုိရင္ မဲမဲသဲသဲနဲ ့ဗလႀကီးတဲ့ လက္္ေတာ့ေခတ္ၿပီးေတာ့ ေမာ္ဒယ္လက္ေတာ့ျဖစ္ရမယ္။ လက္ေတာ့သည္ေသးရမယ္။ ပါးရမယ္။ လွရမယ္။ အခုေခတ္လက္ေတာ့ေတြထဲမွာ ပန္းသီးလက္ေတာ့က ေခတ္အမွီဆုံး။ ဆုိနီ၊ ဖူဂ်စ္စုေလာက္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေလးရွိရင္ေတာင္ ႏုိင္ငံေရးစကားေျပာရင္ တယ္ၿပီးဂုဏ္သိကၡာရွိတာေပါ့။

ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဘာေတြေရးလဲေတာ့မသိဘူး။ ဘာမွမေရးလဲ ဒီပစၥည္းေတြရွိဖုိ ့ကအဓိကေပါ့ဗ်ာ။

၂၀၁၁-ေခတ္မွာေတာ့ လက္ေတာ့ေခတ္မဟုတ္။ အုိင္ဖုန္း နဲ ့အုိင္ပတ္ထ္ ရွိရမယ္။ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ဒါေတြရွိတဲ့လူကသာလွ်ုင္ ႏုိင္ငံေရးကုိ ပုိသိပုိတက္ ပုိၿပီးဆရာႀကီးျဖစ္တယ္။ အုိင္ပတ္ထ္နဲ ့အုိင္ဖုန္းဆုိတာကလည္း ေစ်းႀကီးေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ငမြဲေခါင္းေဆာင္ေတြမကုိင္ႏုိင္။ ဒီေတာ့ ကိုင္ႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ပိုၿပီးမ်က္ႏွာပြင့္ ပုိၿပီးလူအထင္ႀကီးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီပစၥည္းေတြကလည္း သုံးတက္အုံးမွ။ သူတုိ ့ခလုတ္ေတြက မထိတထိပြတ္ႏုိင္မွ အလုပ္ျဖစ္တာကုိး။

အဲလုိပြတ္တာကုိ လူေတြကလည္း အထင္ႀကီးတဲ့ ေခတ္မွာ ပြတ္နည္းကၽြမ္းတဲ့ လူက ပုိၿပီး ေစာ္ၾကည္တယ္။ ဒီလုိပြတ္တာကၽြမ္းဖုိ ့အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တုိင္း ကုိယ့္အိမ္မွာ ႀကိတ္ၿပီး အပြတ္ေလ့က်င့္ရတယ္။ လူၾကားထဲေရာက္ရင္ အုိင္ေပါ့နဲ ့အုိင္ပတ္ထ္ကုိဖြင့္ လူေရွ ့မွာ ဟုိပြတ္ဒီပြတ္လုပ္၊ လက္ရွိအစုိးရက ေစတနာေတြ ေမတၱာေတြမရွိ၊ ငါတုိ ့ကသာလွ်င္ ျပည္ပကေန အုိင္ပတ္ကုိပြတ္ၿပီး တုိင္းျပည္ကုိအခ်စ္ဆုံး၊ ပညာအတက္အဆုံး၊ ငါတုိ ့ေလာက္သိတဲ့သူမရွိ။ သူတုိ ့ဒီလုိေျပာေနရင္းနဲ ့အုိင္ပတ္နဲ ့အုိင္ဖုန္းကို တီထြင္သူ ဟုိလူႀကီး ေရွာသြားတာကိုေတာင္ မသိတဲ့လူမ်ားျဖစ္ကုန္ၾကပါေကာလား။

က်ေနာ္တုိ ့ၾသစေတ်းလ်က ေတာသားေတြ အုိင္ပတ္လည္း မကုိင္ဘူး။ မသုံးဘူးၾကဘူး။ ကြန္ျပဴတာေတာင္ေကာင္းေကာင္းမသုံးတက္ဘူး။ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ ့လာၾကတဲ့ ျမန္မာေတြကုိေျပာတာပါ။ တခ်ဳိ ့မ်ားဆုိရင္ ဂ်ီေတာ့ကိုင္ရတာကို ေမွ်ာက္အုန္းသီးရသလုိမ်ဳိး ဘာလုပ္လုိ ့ဘာကုိင္ရမွန္းမသိျဖစ္လုိ ့ျဖစ္။ အိမ္မွာကြန္ျပဴတာရွိတာပဲအဖတ္တင္တယ္။

သူမ်ားေတြလုိ အုိင္ဖုန္း၊ အုိင္ပတ္ကုိေတာ့ ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြ၀ယ္ၿပီး ဘာလုပ္ဖုိ ့လဲ။ လုပ္တဲ့အလုပ္က စက္ရုံမွာ ေခၽြးေတြနဲ ့ညစ္ပတ္ေပေရၿပီး လုပ္ေနတာ အုိင္ဖုန္းလုိ ပြတ္လုိ ့ရတဲ့ဟာႀကီးနဲ ့ေတာ့မတန္ပါဘူး။ အိမ္ေရာက္မွာ မိန္းမရဲ ့ဗုိက္ကုိ ျပန္ၿပီးပြတ္တာကမွ ဖီးလာေသးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၾသစေတ်းလ်က ျမန္မာေတြ အမ်ားစုဟာ ပိုက္ဆံရွိလည္း အုိင္ဖုန္းကို စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ပါဘူး။ အုိင္ပတ္လည္း မသိ။ အုိင္ပတ္တာဆုိလုိ ့ ငါးပတ္တာလားလုိ ့ေတာင္ ေမးအုံးမယ္ထင္တယ္။

က်ေနာ့္ တယ္လီဖုန္းဆုိရင္ ေစ်းအနဲဆုံး။ တယ္လီဖုန္းပါဆုိမွ ဆက္လုိ ့ရရင္ေတာ္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ အခုေခတ္တယ္လီဖုန္းေတြကလည္း ရႈပ္ရွက္ကိုခက္ေနတာပဲ။ ဘာေတြထည့္ထားမွန္းကိုမသိဘူး။ ဒီေလာက္ အလုပ္ရႈပ္တဲ့ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံမွာ ဒီလုိတယ္လီဖုန္းကုိသုံးဖုိ ့မေျပာနဲ ့ လွည့္ေတာင္မၾကည့္အားဘူး။ ကြန္ျပဴတာဆုိရင္လည္း ပန္းသီးလား လိေမၼာသီးလား၊ တခါမွ မကိုင္ဘူးဘူး။ မ၀ယ္ႏုိင္လုိ ့မဟုတ္။ အစကေန ျပန္သင္ေနရလုိ ့။ ေစ်းကလည္းႀကီးေသး။ ဒါ့ေၾကာင့္ေစ်းအေပါဆုံး ကြန္ပတ္ လက္ေတာ့ေလးပဲ ၀ယ္ကိုင္တာ ကုိယ္နဲ ့အသင့္ေတာ္ဆုံး။

ေစ်းႀကီးပစၥည္း ေနာက္ဆုံးေပၚပစၥည္းေတြကိုင္ၿပီး လူၾကားထဲမွာ ၾကြားဖုိ ့လည္း မရွိဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း အထင္မႀကီးပါဘူးဗ်ာ။

အဲ....ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ ့ေသာ လူေတြကေတာ့ ဒါေလးရွိမွ ေခတ္မွီတယ္။ အထင္ႀကီးတယ္။ မ်ားမ်ားပြတ္ႏုိင္မွ ေစာ္ၾကည္တယ္ဆုိေတာ့ ပြတ္တဲ့ပစၥည္းေတြပဲ ၀ယ္ၿပီး လူၾကားထဲမွ ပြတ္ၾကေလေတာ့သတည္း။

အပြတ္ေခတ္လြန္

ပန္းသီးၿပီး ေဂြးသီးေခတ္ေရာက္ေတာ့မယ္လုိ ့ပညာရွင္ေတြေဟာေနၿပီ။ ပညာရွင္လုိ ့ေျပာရင္ ႏုိင္ငံျခားက ေဒါက္တာဘြဲ ့ရတဲ့ပညာရွင္ကုိေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေ၀ဒေဗဒေဗဒင္ပညာရွင္ကုိေျပာတာပါ။ သူက တကၠသုိလ္ႀကီးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူ ့ရုံးခန္းက ေရႊတိဂုံဘုရားေဆာင္းတန္းနားမွာျဖစ္ေတာ့ လူလည္းအေတာ္စည္တယ္။

တခါေဟာရင္ ျမန္မာေငြႏွစ္ေထာင္ရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက ေဒါက္တာဘြဲ ့ရတဲ့ပညာရွင္ႀကီးရဲ ့ႏုိင္ငံေရးေဟာစာတမ္းကုိ ေအာက္ေျခကလူေတြစိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဘုရားေဆာင္တန္းက ေဗဒင္ပညာရွင္ႀကီးေျပာတာကို ေအာက္ေျခက လက္လုပ္လက္စားေတြအရမ္းစိတ္၀င္စားတယ္။ အားကုိးတယ္။ သူေျပာတဲ့အတုိင္းလုပ္တယ္။ ဒီပညာရွင္ႏွစ္ဦးရဲ ့ကြာျခားခ်က္က ဒီေလာက္ထိျဖစ္ေတာ့ ဘယ္ပညာရွင္က ျပည္သူ ့အတြက္အသုံး၀င္လဲဆုိတာ သိေလာက္ၿပီ။

ဒီႏွစ္ဦးမွာ ဘယ္သူက ျပည္သူ ့အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းကုိ လက္ေတြ ့က်က် အက်ဳိးေဆာင္ေပးလဲ။ လန္ဒန္တကၠသုိလ္က ေဒါက္တာဇာနည္လား၊ ဘုရားေဆာင္းတန္းက ေ၀ဒပညာရွင္လား။ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ေဆာင္းတန္းက ပညာရွင္ႀကီးက ပိုလုိေတာင္ လက္ေတြ ့ၾကတယ္လုိ ့ထင္္တယ္။ အဲဒိပညာရွင္ႀကီးကေျပာတယ္။ ပန္းသီးေခတ္ကုန္ရင္ ေဂြးသီးေခတ္ေရာက္မယ္တဲ့ဗ်ာ။ ဒုိ ့ျမန္မာျပည္ႀကီးက ပန္းသီးနဲ ့ေတာ့မတန္ဘူး။ ေဂြးသီးနဲ ့ပဲတန္တယ္။ ေဂြးသီးကုိ ငါးပိေထာင္းလဲရတယ္။ ဟင္းခ်က္စားလည္းရတယ္။ ပန္းသီးက တမ်ဳိးပဲ သုံးလုိ ့ရတယ္ဆုိေတာ့ ေဂြးသီးေလာက္ အသုံးမ၀င္ဘူးတဲ့ဗ်ာ။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းက ေဂြးသီးေခတ္ကိုသြားေနတာကြလုိ ့ ဘုရားေဆာင္တန္းက ပညာရွင္ႀကီးကေဟာေလပါေတာ့တယ္။

ရန္ကုန္ကႏုိ္င္ငံေရးသမား၊ ေနျပည္ေတာ္က အစုိးရ၊ ျပည္ပက အပြတ္သည္မ်ားႏွင့္ၾသစေတ်လ်ေရာက္ေတာသားမ်ားအတြက္ အားေနလုိ ့ေရးျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း။



--
Thanks for sending!!!
Phone Kyaw

ပါေမာကၡ မ်ဳိးညြန္ ့

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးတဲ့ ပါေမာကၡအုန္းေက်ာ္စာအုပ္ကုိ မေလးရွားႏုိင္ငံ ပီနန္ၿမိဳ  ့ကို ဒုတိယတစ္ေခါက္ေရာက္တုန္းက ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီစာအုပ္ဖတ္တဲ့ေနရာက ပီနန္ၿမိဳ  ့က အေပါစား တည္းခုိခန္းတစ္ခုရဲ  ့ ေခ်ာင္က်က်ေနရာေလးတစ္ခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ မီးေရာင္က ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ နဲ ့ ေဘးနားမွာ တရုတ္ဘိန္းစားႀကီး ႏွစ္ေယာက္က တီဗီြၾကည့္ေနတယ္။ ညာဖက္အခန္းထဲမွာ ကုလားစုံတြဲက အီစီကလီလုပ္ၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ေမာသံေတြနဲ ့ၾကည္ႏႈးေနၾကတယ္။ ျမန္မာစကား ခပ္၀ဲ၀ဲနဲ ့ လူငယ္စုံတြဲကလည္း ေကာင္တာမွာ သူတုိ ့ကိစၥၿပီးေတာ့ အခန္းဖုိး မေလးရွားရင္းဂစ္ေငြ ငါးဆယ္ကုိ ေပးေနေလရဲ  ့။ က်ေနာ္က ေရခ်ဳိးခန္းေဘးက ေလွခါးနားမွာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးတဲ့ပါေမာကၡ ဦးအုန္းေက်ာ္စာအုပ္နဲ ့ဇိမ္ယူပါတယ္။ ေဘးနားမွာက ျမန္မာျပည္ထုတ္ ရမ္အရက္ ပုလင္းျပားေလးနဲ ့။ အရက္တငုံေသာက္လုိက္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုလွန္လိုက္နဲ ့ ပီနန္ၿမိဳ   ့ညေနေစာင္းကုိ ႀကိဳဆုိရင္ ဦးအုန္းေက်ာ္ကုိ ဂုဏ္ျပဳတယ္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ပါေမာကၡဦးအုန္းေက်ာ္ကုိ အေတာ္ခင္ပုံရတယ္။ ဦးအုန္းေက်ာ္ကလည္း ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကုိ အရမ္းခ်စ္ပုံရတယ္။ သူက အရက္သမား။ အရြဲ  ့သမား။ ပညာတက္ၿပီး ပညာတက္တုိ ့ရွိသင့္တဲ့ဂုဏ္သိကၡာမရွိ။ အရွက္မရွိ။ ျဖစ္သလိုေနျဖစ္သလိုစားၿပီး ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးအရြဲ  ့တုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ့ေခတ္က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ဦးအုန္းေက်ာ္က အေတာ္ေလးကုိ အျမင္ကပ္ပုံလည္းရတယ္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ဒီစာအုပ္ကုိ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ေရးလဲေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာ့ သူ ့စာအုပ္ကုိဖတ္ၿပီး အေတြးတစ္ခုရတယ္။ ဒါကေတာ့ ဦးအုန္းေက်ာ္လုိ ပညာရွင္မ်ဳိး လက္ရွိႏုိင္ငံေရးကာလမွာ ထြက္လာရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ဒီလုိမ်ဳိး ပညာတက္ ပညာရွင္အရက္သမားေတြ လူ ့ဂြစာေတြမ်ား လာရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဒုကၡေရာက္ေတာ့မွာပဲလုိ ့။

စာအုပ္ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္က ၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာျဖစ္ေတာ့ အခုဆုိရင္ ၁၀-လေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီေန ့မွပဲ စိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းကုိ ဖီလင္လာလုိ ့ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ စာေရးတယ္ဆုိတာက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာရွိတာကို ရွိတဲ့အတုိင္း ရုိးရုိးသားသားသာေရးခ်လုိက္။ ဒါဆုိရင္ စာေရးလုိ ့ရၿပီလုိ ့ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္လား ပီမုိးနင္းလားမသိဘူး...ေျပာဘူးတယ္။ ဒီစကားကိုအေတာ္ႀကိဳက္တယ္။ လက္ခံတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ေျပာတဲ့စကားကုိ ကုိးကားၿပီး ဦးအုန္းေက်ာ္အေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဦးမ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကို ေရးဖုိ ့က်ေနာ္ စဥ္းစားေနတာၾကာပီ။

ဆရာ့ကို က်ေနာ္တခါက မႈးၿပီး အင္တာဗ်ဴးတယ္။ ဆရာ့အေၾကာင္းကုိ ေျပာပါလုိ ့။ သူ ့ထုံးစံအတုိင္း နန္းစေတာ့ ေျပာခ်လုိက္တာ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ အစေကာက္ရမွန္းေတာ့မသိဘူး။ ဒါနဲ ့သူ ့ရဲ  ့အင္တာဗ်ဴးဖုိင္ကို ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဒီအတုိင္းပဲသိမ္းထားခဲ့တယ္။

ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့ အန္စီဂ်ီယူဘီမွာလုပ္ေနတဲ့ လူ ့ေဘာင္သစ္က ကုိအေသးေလးမွာ ကြန္ျပဴတာမရွိလုိ ့ က်ေနာ့္ ကြန္ျပဴတာ ကိုေပးလိုက္ေတာ့ ဆရာနဲ ့အင္တာဗ်ဴးထားတဲ့ဖုိင္ပါေပ်ာက္သြားတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ ဆရာေဒါက္တာ မ်ဳိးညြန္ ့အေၾကာင္းကုိ ေရးခ်င္လဲဆုိေတာ့ ေရးမယ့္သူမရွိလုိ ့ေရးခ်င္တာပါလုိ ့ေျဖပါရေစ။ ဆရာနဲ ့တပည့္ အတုိင္အေပါက္ညီညီေျမွာက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပညာရွင္ေတြ ပညာတက္ေတြကုိ အရမ္းတန္းဖုိးထား အထင္ႀကီးလုိ ့ပါ။

ဆက္ရန္-

ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္အလြမ္း

စစ္အာဏာရွင္တစု၏မတရားမႈ ့မ်ားကုိသာမန္အမ်ိဳးသမီးတဦးမွကုိယ္စြမ္းရိွသမၽွ ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားသျဖင့္၊
ရရိွခဲ့ေသာဆုလာဒ္က မတရားေထာင္ဒဏ္မ်ားက်ခံရျခင္းဘဲျဖစ္ပါသည္။
စစ္အုပ္စုသည္မိမိတုိ ့အမွားမ်ားကုိမျပင္၊ေထာက္ျပေျပာဆုုိသူမ်ားကုိမတရားပုဒ္မမ်ားျဖင့္ေထာင္ခ်၊ေထာင္တြင္း
သတ္ျဖတ္၊မိသားစုကုိပါစား၀တ္ေနေရးဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္၊ေထာင္၀င္စာလာမေတြ ့နုိင္ေအာင္ေ၀းလံေသာေဒသ
ရိွေထာင္မ်ားသုိ ့ေျပာင္း၊နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးျပီးအာဏာရွင္တုိ ့ထံုးစံအတုိင္းဆန္ ့က်င္သူမွန္သမ်ွကုိႏိွပ္ကြပ္ခဲ့ပါသည္။
စစ္အာဏာရွင္တုိ့သည္သူတုိ ့အလုပ္သူတုိ့လုပ္ပါမည္။ေနာက္ဆံုးအာဏာရွင္တုိ့သြားရာလမ္းကုိသြားပါလိမ့္မည္။
ဂ်ပန္ေရာက္က်ေနာ္တုိ ့သည္ျပည္တြင္းမွသာမန္ျပည္သူအမိ်ဳးသမီးေလး၏ရဲစြမ္းသတိၱကုိေလးစားသည္။ဂုဏ္ျပဳလုိပါ
သျဖင့္၊စုစုေႏြးအားဂုဏ္ျပဳေငြရရိွေရးေကာ္မီတီတခုဖဲြ ့စည္းျပီး၊ရံပံုေငြရွာခရီးစဥ္တစ္ခုေကာ္မီတီ၀င္မ်ားကဦးေဆာင္ျပီး၊
၂၀၀၅ခုနွစ္ေနာက္ဆံုးရက၊္ဒီဇင္ဘာလ(၃၁)၇က္ည၊နာဂါနုိခရုိင္ရိွကုရူမာယာမ စကီးေခ်ာသုိ့ထြက္ခြာခဲ့သည္။
ထုိခရီးစဥ္ကုိလုိက္ပါခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္း၊မိတ္ေဆြအေပါင္းတုိ့၏ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ၊လူဳဒါန္းမႈမ်ား၊ခရီးစဥ္အျပီးေနာက္ဂ်ပန္
နိုင္ငံရိွအဖြဲ ့အစည္းအခ်ိဳ ့၊ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာနုိင္ငံသားအခ်ိဳ ့မွလႈဳဒါန္းေငြမ်ားေၾကာင့္မစုစုေႏြးအားဂုဏ္ျပဳရန္ဂ်ပန္ယန္း
ေငြေလးသိန္းေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္(ျမန္မာေငြသိန္းငါးဆယ္နီးပါး)ကုိ၂၀၀၆ခုႏွစ္ဇန္န၀ါရီလအတြင္းရရိွခဲ့ပါသည္။
ဂ်ပန္နုိင္ငံေရာက္ျမန္မာနုိင္ငံသားအမ်ားစုသည္ျမန္မာျပည္ရိွမိမိတုိ ့၏ မိဘ၊ဇနီး၊ခင္ပြန္း၊သားသမီး၊ညီအစ္ကုိေမာင္
နွမ၊မ်ားအားတရားမ၀င္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္လစဥ္လုိလုိေငြပုိ့ေပးနုိင္ၾကေသာ္လည္း၊က်ေနာ္တို ့မစုစုေႏြးဂုဏ္ျပဳေငြေပးအပ္
ေရးေကာ္မီတီသည္ေငြေပးအပ္ရန္ဂ်ပန္နုိင္ငံ၊တာကာဒါႏုိဘာဘာျမိဳ့ရိွ၊ဆဲယုကုန္တုိက္ေဘးရိွရုိင္ယယ္ေကာ္ဖီဆုိင္အတြင္း
ဦးေဆာင္သူေကာ္မီတီ၀င္အမ်ားပါေသာေဆြးေႏြးပြဲတၾကိမ္သာေဆြးေႏြးျပီး၊အဖဲြ ့သည္မစုစုေႏြးထံသုိ ့ယေန ့တုိင္ေငြ
မပုိ ့နုိင္ေသးဘဲပ်က္သလုိလုိျဖစ္သြားပါသည္။
ဘာေၾကာင့္ပ်က္သလုိလုိျဖစ္ရပါလည္းလုိ့ေမးျမန္းလာသူမ်ားရိွက က်ေနာ္ကေတာ့ေညာင္ကန္ေအးဆရာေတာ္ေဟာ
ၾကားခဲ့ေသာအသင္းအဖဲြ ့ပ်က္ဆီးရျခင္းသံုးခ်က္ကုိတဆင့္ေျပာျပပါမည္။
ဖိတ္ေခၚမလာ၊ ေဘးမွာအျပစ္ေျပာ၊ ေငြသေဘာတြင္ေျပေခ်ာမလြယ္ထုိသံုးသြယ္မွတ္ဘြယ္သင္းပ်က္ေၾကာင္းတဲ့။
မစုစုေႏြးကေတာ့ ယံုၾကည္ရာကုိလုပ္ေဆာင္ရင္း၊စစ္အုပ္စုေထာင္မွသုံးထပ္ကြမ္းထြက္လာျပန္ပါျပီ။သူမအား
ဂုဏ္ျပဳမည္ဟုဆုိေသာက်ေနာ္သည္မိမိလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မ်ားကုိျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္း၊လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္ကုိ
လြမ္းမိပါသည္။မစုစုေႏြးအတြက္ဂုဏ္ျပဳေငြမ်ားကုိထုိစဥ္ကဦးေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ဂ်ပန္နိုင္ငံရိွနုိင္ငံေရးအဖဲြ ့
ႀကီးတခုျဖစ္သည့္B.D.A အဖြဲ ့ဥကၠဌႀကီး ကုိသန္းေဆြမွတာ၀န္ယူမည္ဟုဆုိျပီး၊ယူေဆာင္ထားလုိက္ပါသည္။ေငြမ်ား
ကုိဘဏ္ထဲသုိ ့ေတာ့ထည့္မထားဟုဆုိပါသည္။မၾကာမီေတာ့ မစုစုေႏြးကုိဂ်ပန္ေရာက္က်ေနာ္တုိ့၏ေကာ္မီတီကရရိွ
ထားေသာေငြျဖင့္အမွန္တကယ္ဂုဏ္ျပဳနုိင္ေတာ့မည္ဟုၾကားသိရပါသည္။
မစုစုေႏြးမတရားမႈမ်ားမွအမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္ပါေစ။