ဘုန္းေက်ာ္ Group ဖြင့္ၿပီ...

Google Groups
Subscribe to phone_kyaw
Email:
Visit this group

7/31/10

‘ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာလဲ’ အလုပ္႐ံုေဆြြးေႏြးပြဲ က်င္းပ

တြဲဖက္ အတြင္းေရးမႈး ဦးေငြလင္း ႏွင့္ စီအီစီ ဦးထြတ္ဦးလႈိင္တုိ႔အား ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ေတြ႔ရစဥ္

“ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္တဦး ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို္ရင္ မညီမွ်တဲ့ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းကို ညီမွ်တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ေျပာင္းပစ္ရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ရမယ္”ဟု မိုက္ကယ္ကာလ္ဆမ္ (Mikael Karlsson) က ‘ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာလဲ’ (What is Social Democracy?) ဆိုသည့္ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေျပာသည္။ သူကဆက္ေျပာရာတြင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္သည္ လူသားတို႔၏ ေန႔စဥ္ လက္ေတြ႔ ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲမ်ားၾကားမွ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

အဆိုပါ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီ အေတြးအေခၚ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာမႈသမိုင္း၊ ဆိုရွယ္ဒီမုိကေရစီ၏ တန္ဖိုးထားခ်က္မ်ား၊ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတခုအတြင္း စီးပြားေရးဒီမိုကေရစီ၊ လူမႈေရးဒီမိုကေရစီ၊ ႏိုင္ငံေရးဒီမိုကေရစီတို႔ ပါ၀င္မႈအေၾကာင္းတို႔ကို ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။

ဆုိရွယ္ဒီမုိကေရစီစနစ္ဟာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔က စတင္လာတာျဖစ္ၿပီး စတင္စဥ္က စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေခတ္သစ္ ဆိုရွယ္ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ကားလ္မက္စ္နဲ႔ ဖရက္ဒရစ္ အိန္ဂ်ယ္တို႔က စတင္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သူက ေျပာပါတယ္။ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ တန္းတူမႈ၊ လြတ္လတ္မႈနဲ႔ ေသြးစည္းညီညြတ္မႈတို႔ကို ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္မ်ား၏ စံတန္ဖိုးမ်ားအျဖစ္ ထားရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။

အဆိုပါ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ စည္း႐ံုေရးအဖြဲ႔၀င္ မ႐ူဘီက “ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးတို႔နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီမ်ားကို ပိုမိုသိျမင္လာရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္အတြက္ အေတြးအေခၚ လိုအပ္ခ်က္ဟာ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း သိလာရတယ္”ဟု ေျပာပါသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း တက္ေရာက္လာသူမ်ားက ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္မ်ား၏ လိင္ခြဲျခားမႈ၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားအေပၚ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားအား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အျမင္ဖလွယ္ခဲ့ၾကပါသည္။

အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲကို ဇူလိုင္လ (၂၆) ရက္ေန႔ကေန (၂၈) ရက္ေန႔အထိ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဌာနခ်ဳပ္႐ံုးတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ပါတီဗဟုိဦးေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္မ်ား အပါအ၀င္ ပါတီ၀င္ ၁၃ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။

Source...http://www.dpnsburmese.org/?p=1475#more-1475

ကမၻာ့အႀကီးဆုံးေရႊတုံးႀကီးကုိ မေတာ္တဆေကာက္ရသူ

ေရႊတုံးႀကီးကုိေတြ႔ရွိခဲ့သူ John Deason
ဓာတ္ပုံ ၀ီကီ

၁၈၆၉-မွာ John Deason နဲ႔ Richard Oates တုိ႔က ဒီေရႊတုံးႀကီးကုိ ၾသစေတ်းလ်ႏုိင္ငံ Victoria ျပည္နယ္က မုိလီဂုိ လုိ႔ေခၚတဲ့ၿမိဳ ႔မွာ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ အေလးခ်ိန္က ၇၁ ကီလိုရွိပါတယ္။ ပိသာနဲ႔ဆုိ ပိသာခ်ိန္ ၅၀ ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။

Jhon Deason က သူနဲ႔ သူ႔ရဲ ႔သူငယ္ခ်င္း ရစ္ခ်က္တုိ႔ ဒီေရႊတုံးႀကီးကို ဘယ္လုိမ်ဳိးေကာက္ရလဲဆုိတာကုိ ဒီလုိအေသးစိတ္ေျပာျပပါတယ္။

၅၊၂၊ ၁၈၆၉ ေန႔ ၉-နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊတုံးႀကီးကုိေတြ႔ရွိခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း ေက်ာက္တုံးႀကီးပဲ ထင္ေနတာဗ်။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ အဲဒိေက်ာက္တုံးႀကီးကုိ ေျမႀကီးထဲကေန အျပင္ကုိဆြဲထုတ္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေရႊတုံးႀကီးျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။။ ေျပာမျပတက္ေအာင္ကုိ ၀မ္းသာလုိက္တာဗ်ာ။ ေရႊတုံးႀကီးကုိ ေျမေပၚေရာက္တဲ့အထိတူးထုတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္လက္၀င္တယ္ဗ်။

ပထမဆုံး ေပါက္တူးနဲ႔ ေရႊတုံးႀကီးေဘးပတ္လည္က ေက်ာက္ေတြ၊ ေျမႀကီးေတြကုိ တူးရတယ္။ ပထမဆုံး တူးတူးျခင္း ေရႊတုံးေသးေသးေလးပဲထင္ေနတာ။ တူးေနရင္းနဲ႔ ေရႊတုံးကုိ ေပါက္တူးနဲ႔ ကေလာ္ထုတ္လုိက္တာ ေရႊတုံးဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲဆုိရင္ က်ေနာ့္ရဲ ႔ေပါက္တူးလက္ကုိင္က်ဳိးသြားတယ္။ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ ဆက္တူးတယ္။ ေျမႀကီးထဲကေန လက္နဲ႔ဆြဲထုတ္လို႔မရေတာ့ Crowbar လုိ႔ေခၚတဲ့ သံတူးရြင္းအႀကီးႀကီးနဲ႔ ကေလာ္ထုတ္ရတယ္။ ေျမေပၚေရာက္ေတာ့ ေရႊတုံးႀကီးရဲ ႔ပတ္လည္မွာ ေက်ာက္ေတြကပ္ေနေသးတယ္။

ပါ၀င္ကူညီသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ဓာတ္ပုံ ၀ီကီ
ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ရဲ ႔သူငယ္ခ်င္း ရစ္ခ်က္က က်ေနာ္နဲ႔ မနီးမေ၀းတေနရာမွာ တူးေနတဲ့အခ်ိန္။ က်ေနာ္ေတြ႔တာကုိ သူမသိေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္သားက ရစ္ခ်က္ကုိ သြားေခၚလုိက္တယ္။ ရစ္ခ်က္လာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္က ရစ္ခ်က္ကုိ ဒီလုိေမးတယ္။

"ဟေရာင္...ဒါႀကီးက ဘာလဲလုိ႔" ေမးတယ္။

သူေတာ္ေတာ္ အံ့သြားတယ္။ တခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့အရာဆုိေတာ့။ ဒါနဲ႔ ရစ္ခ်က္ကေျပာတယ္။

"စတာလင္ေပါင္ ငါးေထာင္ေလာက္တန္တယ္ကြ" လုိ႔ အသံတုန္တုန္နဲ႔ ေျပာတယ္။
(ယခုေခတ္ ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆုိရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သုံးသန္းတန္ပါတယ္)

က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေရႊတုံးႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ ႔တဲ ဆီကုိသယ္ခဲ့တယ္။ တဲကုိေရာက္တာနဲ႔ မီးဖုိေပၚမွာတင္တယ္။ မီးဖုိေပၚမွာ ၁၀ နာရီေလာက္မီးၿမိဳက္တယ္။ မီးဖုိေပၚကခ်ၿပီး ၂-နာရီေလာက္ အေအးခံတယ္။ ေအးတာနဲ႔ ေရႊတုံးႀကီးမွာကပ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေတြကုိခြာထုတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းရစ္ခ်က္၊ က်ေနာ့္မိန္းနဲ႔သားရွိတယ္။ သူတုိ႔က ေရႊတုံးႀကီးကုိ သဘာ၀အတုိင္းပထမဆုံးေတြ႔ဘူးတဲ့လူေတြေပါ့။

က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊတုံးႀကီးမွာကပ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေတြကုိခြာထုတ္တယ္။ အဲဒိေက်ာက္ေတြမွာေရႊတုံးေလးေတြကပ္ေနေသးတယ္။ ဒီေရႊတုံးေလးေတြကုိ အက္၀က္ရဲ ႔ေရႊက်ဳိတဲ့ေနရာမွာက်ဳိတယ္။ အဲဒိကေန ေရႊအေလးခ်ိန္ ၆၀ ေအာင္စ ထပ္ရေသးတယ္။
ေက်ာက္တုံးေတြမွာကပ္ေနတဲ့ေရႊ ၅-ေအာင္စေလာက္ ထုတ္မရေတာ့ လႊင့္ပစ္လုိက္တယ္။ တခ်ိဳ ႔ေရႊအပိုင္းအစေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိေပးတယ္။ ေက်ာက္ေတြခြာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရႊတုံးႀကီးရဲ ႔အေလးခ်ိန္က( ေပါင္ ႏွစ္ရာ) ၂၄၀၀-ေအာင္စရွိတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ေရႊတုံးႀကီးကုိ အိပ္ထဲထည့္ၿပီး က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းအက္ေဒးရဲ ႔ျမင္းလွည္းနဲ႔ လန္ဒန္ဘဏ္မွာ ေရာင္းခဲ့တယ္။ ေရာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း, ေဒး, ကေဘးနားမွာ ရွိတယ္။ ေရႊအေလးခ်ိန္ ၂၃၈၀ ေအာင္စရတယ္။ အရည္အေသြးကေတာ့ ၂၃ ကာရက္ရွိတယ္။ လန္ဒန္ဘဏ္က ေရႊတုံးႀကီးကုိ စတာလင္ေပါင္ ၉၅၈၃ ေပါင္ေပးပါတယ္။


Ref:

၁)၀ီကီ
၂)http://www.gold-net.com.au/archivemagazines/feb99/default.htm

7/30/10

Help for an Asylum Seeker

Elizabeth Hoover
Khin Lunn in the camp. Photo courtesy of the author.

On July 12th, we published an interview with Burmese poet and journalist Khin Luun. He is living in a refugee camp on the Thai-Burmese border after fleeing arrest by the military intelligence. He describes his existence in the camps as a “living death.”

Hopefully, that will soon change. Khin Lunn told Sampsonia Way that he sent the interview to Phone Kyaw, a friend living in Australia who has been trying to sponsor Khin Lunn so he can be resettled there. According Khin Lunn, his friend sent the interview on to John Hyde, a member of State Parliament and convenor of the Parliamentary Friends of Burma in Western Australia, an organization of politicians who support democratic causes in Burma. (A covenor is somehow who “convenes” an organization. It is roughly the equivalent of a committee chairperson in America.)

John Hyde. Photo: © http://www.johnhyde.com.au/

Hyde wrote a letter in support of Phone Kyaw’s sponsorship of Khin Lunn. Hyde, who has visited the refugee camps along the Thai-Burma border, wrote in his letter, “The people of Burma are denied essential human rights such as freedom of speech and association, both of which Mr. Lunn has been denied and has resulted in his exile to Thailand. Australia has recognized this and the Commonwealth should be lauded for having increased the number of available visas for refugees from Burma.” A letter of support from a member of parliament can make a big difference in a resettlement application.

In 2008, Australia granted over 13,500 visas on humanitarian grounds, some 2,400 of those were granted to refugees from Burma. Hyde said the number was increased after the Minister of Immigration to also visit the camps at his urging. Some 160,000 people live in the camps in makeshift housing, unable to work or move beyond the camps’ razor wire fences.

Applying for resettlement is a complicated process and it may be some time before we know if Khin Lunn request will be approved. We will try to keep our readers informed as Khin Lunn’s situation develops. Although Hyde didn’t confirm that he learned of Khin Lunn’s situation through our interview, this story shows the importance of reporting on Burma and it’s deplorable human rights record.. We encourage you to learn more about Burma in our current issue.

Read Elizabeth’s bio.

From http://www.sampsoniaway.org/blog/2010/07/29/help-for-an-asylum-seeker/

7/29/10

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊ...ဒု-ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ကုိလူလည္ၾကၿပီလား

ေျမာက္ကုိရီးယားက ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေရာက္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊ ကုလားျပည္ကုိသြားၿပီး ဘုရားဖူးလည္းဖူး လိပ္ဥလည္းတူးတဲ့အခ်ိန္လည္းျဖစ္ေနတယ္။ တုိက္ဆုိင္မႈေတြက သမရုိးၾကေတာ့မဟုတ္။

သူ႔ဟာသူ ကုိယ္နဲ႔တုိက္တာမကလုိ႔ ေခါင္းနဲ႔ပဲဆုိင္ဆုိင္ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္မဟုတ္။ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က ေလ့လာေရး။ ဆုိေတာ့...ေလ့လာရင္းေတြးမိသေလာက္ ေ၀ငွပါတယ္။

က်ေနာ္သည္ တုိင္းျပည္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကို အၿမဲတမ္းေလ့လာေနသူဆုိေတာ့...ဘီဘီစီ၊ အာအက္ဖ္ေအအပါအ၀င္၊ ေလလႈိင္းကေန အလကားေန ရာထူးရေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ ေလ့လာသူ ဦးဘုန္းေက်ာ္ လုိ႔လည္း ဒီေနရာမွ မအာ,ခ်င္ဘူး။ ဒီလုိအလုပ္မ်ဳိးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ လစာမရဘူးေလ။ ရတာက အဆဲပဲခံေနရတယ္။ မင္း, က ဘာေကာင္မုိ႔လုိလည္းဆုိၿပီး အဆဲခံေနရအုံးမယ္။ ထားပါေတာ့။

ႏုိင္ငံေရးကိုစိတ္၀င္စားလို႔ေလ့လာတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္က မေပးတဲ့ Political Science နဲ႔ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီမွာ ဒီဘြဲ႔ကုိရတယ္။ ကိုေအာင္မုိးေဇာ္ဦးေဆာင္တဲ့ ရဲေဘာ္မႀကီးတႀကီးေတြကေပးတဲ့ဘဲြ႔ေပါ့။ သူတုိ႔ေပးတဲ့ပညာနဲ႔ လက္ရွိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊခရီးစဥ္၊ ေျမာက္ကုိရီးယား ႏုိင္ငံေရးျခားေရး၀န္ႀကီးကိစၥကုိ ေလ့လာတယ္။

ဆုိေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘဘေရႊနဲ႔ ဦးေလးေျမာက္တုိ႔ ဒီလုိလြဲေနတာလဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတာက ေျမာက္ကုိရီးယားကုိ ကမၻာႀကီးက နဘန္၀ုိင္းက်င္းခါနီးၿပီ။ ဥပမာ- ေျမာက္ကုိရီးနယ္စပ္မွာ ေတာင္ကုိရီးယားနဲ႔အေမရိန္တပ္ေတြ စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနၿပီ။ ေလယာဥ္ေပါင္း ၂၀၀ မကဘူး။ ဒီေလယ်ာဥ္ေတြက ဆီအကုန္အခံၿပီးအားအားယားယားစစ္ေရးေလ့က်င့္တာေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အလားတူ..ေတာင္ကုိရီးယားလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ စစ္ေရးတခါေလ့က်င့္ရင္ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကုိ နာရီအလုိက္ လစာေပးရတယ္။ တနာရီကုိ ေတာင္ကုိရီးယားယြမ္ေငြ ငါးေထာင္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကရဲေဘာ္အဆင့္။ အျခား ခံစားခြင့္လည္းရွိေသးတယ္။ အေမရိကန္ရဲေဘာ္လည္းဒီအတုိင္းပဲ။ စစ္ေရးေလ့က်င့္လုိ႔ ေငြဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆုိတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ပါ။ ဒီလုိအကုန္အက်ခံၿပီးလုပ္ေနတာက ေျမာက္ကုိရီးယားငမြဲကုိ ၾကြားေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။

ဘာ့ေၾကာင့္ဒီလုိ စစ္ေရးေလ့က်င့္လည္းသိလား။ ေတာင္ကိုရီးသေဘာၤႀကီးကုိ ေျမာက္ကုိရီးယားေရတပ္က လက္ယားေနလုိ႔ ထု,လုိက္တာ ေတာင္ကုိရီးယားစစ္သား ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကားကနဲ ေရထဲမွာ ငါးမန္းစာျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကုိ ေျမာက္ကုိရီးယားက ငါတုိ႔လုပ္တာမဟုတ္.....ေရသရဲက လုပ္သလုိမ်ဳိး ေျဗာင္လိမ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါက ေျမာက္နဲ႔ေတာင္ အခုေလာေလာဆယ္ တင္း,ေနတဲ့ကိစၥ။ ဒီအေျခအေနကုိ ႏုိင္ငံတကာက ေစာက္ရမ္းတင္းတယ္။ အေမရိကန္အပါအ၀င္ေပါ့။

ဒီလုိ ပူပူေႏြးေႏြးျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျမန္မာျပည္ကိုလာတယ္။ အပ်င္းေျပ ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ လာဖူးတာလုိ႔ေတာ့မထင္နဲ႔။ အေၾကာင္းရွိတယ္။ သူလာတုန္း ဘဘႀကီးဦးသန္းေရႊ ရွိသင့္သလား။ လုံး၀,မရွိသင့္ဘူး။ သူရွိရင္ လက္ဆြဲႏုတ္ဆက္ေနရအုံးမယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က အျပစ္ေျပာတာခံေနရမယ္။ ေျမာက္ကုိရီးယားငေၾကာင္ကုိ ျမန္မာလူမ်ဳိး လူမိုက္ႀကီးက ေခၚ,ေျပာဆက္ဆံတာကုိ ေပၚတင္ေတာ့မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အေျပာခံရတာကေတာ္ေသးတယ္...ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ပတ္၀န္းက်င္က ခဲနဲ႔ထုတာခံရမယ္။ ဒီအေျခအေနကုိ ေရွာင္ခ်င္လုိ႔ ဘဘႀကီးဦးသန္း ကုလားျပည္မွာ ဘုရားဖူးတယ္။ ဒီလုိသြားရင္ အနည္းဆုံးအေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေခ်းလို႔ရႏုိင္တယ္။  ကုလားျပည္ဆုိတာကလည္း ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံလုိ႔သာေျပာတယ္...သူ႔အက်ဳိးေလာက္,က်န္တာအေရးမႀကီးဘူးေလ။ ဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိတဲ့အတုိင္းပဲ...။ တကယ္တမ္း ျမန္မာျပည္အေပၚေစတနာရွိရင္ ဟေရာင္သန္းေရႊ...မင္း..ငါ့အိမ္မလာနဲ႔...မင္းေစာက္က်င့္မေကာင္းဘူးဆုိတာကုိ ကုလားကေပၚတင္ေျပာရမယ္...မဟုတ္ဘူးလား။ အခုေတာ့...ဟဲ.ဟဲ..မင္းလာေတာ့...ငါလည္း နည္းနည္းဂြင္ရုိက္လို႔ရတာေပါ့လုိ႔။ (ယူအက္ေစက ရုကၡစုိးေလသံနဲ႔)

ဒါက....ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူ...ဦးဘုန္းေက်ာ္(လူ႔ေဘာင္ခ်စ္ရဲ ႔အျမင္)..က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ဘီဘီစီမွာေတာ့မပါဘူး...။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘီဘီစီက...ေကာင္ေတြကုိ မႈးၿပီးဆဲလုိ႔...ဘီဘီစီလည္း က်ေနာ့္ကုိ ၾကည့္မရေတာ့ဘူး...ဟီး။

ေရြးၿပီးေကာက္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ...အခ်င္းခ်င္း...ထုိးၾကေတာ့မလား

ဒီေန႔ Irrawaddy ရဲ ႔အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာႀကီးမွာ ေရးထားတဲ့သတင္းေလးကုိ သေဘာၾကလို႔...။ ေရးတဲ့သတင္းေထာက္နာမည္က ကုိရန္ပုိင္။ သူက ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္းရမ္နဲ႔ဘြဲ႔မရပါဘူး။ အေမရိကန္၊ ၾသစီက ေပးတဲ့သတင္းအတက္ပညာဆုိင္ရာဘြဲ႔လည္းရလားဆုိေတာ့ မရပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ သူတက္သေလာက္လုပ္ထားတဲ့သတင္းေလးက မုိက္တယ္။ သတင္းက ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ ဟုတ္ဖို႔မ်ားတယ္လို႔ထင္မိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ကုိးလေလာက္က က်ေနာ္အေကာင္းလြန္းၿပီး ဒီလိုေျပာမိတယ္။

"စစ္၀တ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အရပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ စမန္ခုတ္ေတာ့မယ္" လုိ႔။ အခ်င္းခ်င္း ခြက္ေစာင္းခုတ္တာကုိေျပာတာပါ။

တပ္ထဲမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မေျပာနဲ႔ ဗုိလ္ႀကီးအဆင့္ေတာင္ တပ္ထဲမွာရာထူးရွိတုန္း လူေတြက ေလးေလးစားစားဆက္ဆံတာကုိ ခံရတယ္။ ရာထူးလည္းမရွိေကာ....လုပ္ပိုင္ခြင့္လည္းမရွိေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြေတာင္ သူ႔ကုိအဖက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ အခုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ကေန ဦးသိန္းစိန္ျဖစ္ေတာ့ သူ႔ခဗ်ာ ဘယ္ေလာက္တင္းမလဲ။

ဒု-ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမင့္ေဆြက ေလာေလာဆယ္မွာ ဦးသိန္းစိန္ထက္ပိုၿပီး အာဏာရွိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ေသနတ္ရွိတယ္ေလ။ ဦးသိန္းစိန္မွာ ေခါင္းေပါင္းပဲရွိေတာ့တယ္။ ဦးသိန္းစိန္လုိ အျခား ေခါင္းေပါင္းနဲ႔ ခ်ိတ္ပဆုိး၀တ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပဳတ္ေတြလည္းရွိတာပဲ။ သူတုိ႔ေတြကုိ ဘဘသန္းက ဟေရာင္ေတြ...မင္းတုိ႔ ဒုိးေတာ့လုိ႔ မေျပာယုံတမယ္ပဲ။ ဘဘသန္းတုိ႔လုပ္ပုံက တကယ္လက္ရာေျမာက္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊက ဦးသိန္းစိန္နဲ႔အဖြဲ႔ကုိ လူလည္ၾကၿပီ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္းေရႊလက္ရာေျမာက္လဲသိလား။ တႏုိင္ငံလုံးကုိဂုတ္ေသြးစုပ္ေနတဲ့ သားမတ္လည္းမဟုတ္၊ သားလည္းမေတာ္တဲ့ ဦးေတဇရွိတယ္ေလ။ သူက တႏုိင္ငံလုံးမွာ သူ႔ဂြင္ျဖစ္ေနၿပီပဲ။ အခုေတာင္....သူမ်ားမရႏုိင္တဲ့...လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကုိ ရန္ကုန္မွာထုတ္ၿပီး စက္မႈဇုန္ေတြကုိေပးအုံးမယ္ေလဗ်ာ။ ဦးေတဇက ေငြရွိတယ္။ ဒီေငြေတြက ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး အာဏာရွိေနစဥ္မွာရတဲ့ေငြေတြမဟုတ္ဘူးလား။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးေငြေတြေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ နိဂုံးခ်ဳပ္ခ်င္တာက...ဦးသန္းေရႊမွာ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးရာထူးရွိတယ္...။ ေနာက္တခု ေငြရွိတယ္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္လုိ႔ရေနၿပီပဲဗ်ာ။

ဒီအေျခအေနကုိ ဦးသိန္းစိန္လည္းသိတယ္။ ဦးေအာင္သိန္းလင္းလည္းရိပ္မိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အရပ္၀တ္နဲ႔စစ္၀တ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေတာ့မယ္။

မွတ္ခ်က္။    ။ Perth မွာ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူနဲ႔က်ေနာ္ တခါ အရက္အတူတူေသာက္ဖူးတယ္။ ေသာက္ေနတုန္းသူေျပာတာက...ရန္ကုန္က..သူ႔အလွဴမွာေတာင္ ဦးသိန္းစိန္မလာႏုိင္ေပမဲ့၊ သူ႔မိန္းမကုိ လႊတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းအတြက္ဂုဏ္ျပဳေပးတယ္။ ဒီေလာက္အထိသူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ေဘာ္ဒါစိတ္ရွိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္သူမလာလဲဆုိေတာ့ သူက ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေလ။ သူလာခ်င္ေပမဲ့ သူ႔တာ၀န္ကႀကီးတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လာဖုိ႔မသင့္ေတာ္လို႔ပါတဲ့။ သူကေျပာတယ္...၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္က ေတာ္ေတာ္ရုိးတဲ့လူကြလုိ႔...ေျပာဘူးတယ္...။ ရိုးေတာ့ ခံေပါ့ေနာ္။

7/23/10

Johnny Cash's Sam Quentin

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ မြန္တုိ႔၏အခြင့္အေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးနုိင္မည္ေလာ

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ မြန္တုိ႔၏အခြင့္အေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးနုိင္မည္ေလာ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္လယ္ ေရာက္လာၿပီးျဖစ္၍ ျမန္မာနုိင္ငံေရးတြင္ စစ္အစုိးရက်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္ သည့္ျငင္းခုံသံမ်ား ပုိမုိက်ယ္ေလာင္သည္ကုိ ေတြ႔ရေပသည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဆန္႔က်င္သည့္အသံထက္ ေရြး ေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္အသံက အျခားေဒသမ်ားနည္းတူ မြန္တုိ႔ေဒသတြင္လည္း ပုိမိုက်ယ္ေလာင္လာ သည္ကုိ ေတြ႔ေနရေပသည္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ အေျခခံအႏွစ္သာရမ်ား


၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ စစ္အစုိးရ၏စည္းကမ္းျပည့္၀သည့္ လမ္းညြန္ဒီမုိကေရစီ လမ္းျပေျမပုံ၏အဆင့္ တခုျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ စစ္အစုိးရ၏အာဏာတည္ၿမဲေရး လမ္းျပေျမပုံ ၇ ဆင့္၏ ၆ ဆင့္ေျမာက္ျဖစ္သည္။ ဤအ ဆင့္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္ပါက စစ္အစုိးရသည္ တုိင္းျပည္အာဏာကုိ ေရွရွည္ထိန္းထားနုိင္မည္ျဖစ္သည္။

သာမန္အားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္ေရးကာလတြင္ အေရးႀကီးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ တခုျဖစ္ျပီး ႀကဳိဆုိသင့္သည့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္တခုျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္အစုိးရက်င္းပသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ဒီမုိကေရ စီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမဟုတ္ဘဲ ၄င္းတုိ႔အာဏာကုိ တရား၀င္ေရရွည္ထိန္သိမ္းရန္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုကုိ ရာသက္ပန္ စစ္ကြ်န္ျပဳရန္အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ အာဏာေရရွည္တည္ၿမဲေရးအတြက္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကတည္္းက ၁၄ ႏွစ္ၾကာေရးဆြဲခဲ့သည္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကုိ အသက္သြင္းရန္ႏွင့္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အျပတ္သတ္အႏိုင္ ရထားသည့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းရန္ျဖစ္သည္။

လြတ္လပ္ျပီး တရားမ်တသည့္အားလုံးပါ၀င္နိုင္သည့္ေရြးေကာက္ပြဲ

ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းနုိင္ေရးအတြက္ အင္အားစုအားလုံးပါ၀င္နုိင္သည့္ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တမႈရွိသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ရန္လုိသည္ဟု အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီႏွင့္ အတုိက္ခံအင္းအားစုအသာမက ကုလ သမဂၢ၊ အာစီယံအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာအသုိင္းအ၀န္းက ေတာင္းဆုိိလ်က္ရိွသည္။ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တသည့္ ေရြး ေကာက္ပြဲျဖစ္ရန္အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး၊ နုိင္ယကၡတုိ႔အပါအ၀င္ ဖမ္းဆီးထားေသာ နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလုံးကုိ ခြ်င္းခ်က္မရွိ လႊတ္ေပးရမည္ျဖစ္ၿပီး ၄င္းတုိ႔ကုိ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ေပးရမည့္အျပင္ ဒီမုိကေရစီစံနန္းႏွင့္မကုိက္ညီသည့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကုိ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းအျပင္ ျပည္သူလူ ထုတရပ္လုံး နုိင္ငံေရးတြင္ လြတ္လပ္စြာ ပါ၀င္နုိင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ကန္႔သတ္မႈ အမိန္႔မွန္သမွ်ကုိ ရုပ္သိမ္းေပးရမည္ ျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ၏အေျခခံမူတြင္ စစ္တပ္က နုိင္ငံ၏ဦးေဆာင္မွဳအခန္းတြင္ ေနရာယူထားျခင္း၊ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က အခ်ိန္မေရြး တရား၀င္အာဏာသိမ္းႏိုင္ျခင္း၊ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ စစ္တပ္က ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း အလုိ အေလ်ာက္ေနရာယူထားျခင္း၊ တုိင္းရင္းသားေရးရာမ်ားတြင္လည္း ဥပမာ နယ္ျခာေရးရာ၀န္ႀကီးေနမ်ားတြင္ စစ္တပ္က ၀င္ေရာက္ လြမ္းမုိးထားျခင္း၊ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ျပင္ဆင္မွဳမရနုိင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ားသည္ ဒီမုိကေရစီ စံႏႈန္းႏွင့္ လုံး၀မကုိက္ညီသည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္၊၊

ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒႏွင့္ ယွဥ္ၿပဳိင္မည့္ပါတီမ်ား


စစ္အစုိးရသည္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မိမိတို႔အနုိင္ရနုိင္ေရးအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပုံတခုတည္းကုိသာမက ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကုိ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားသည္။ အထူးသျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ အက်ဥ္းက် နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကုိ နုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ပါ၀င္ခြင့္မရေအာင္ ကန္႔သတ္ထားသည္။

၂၀၁၀ ခု မတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ စစ္အစုိးရ၏ေရြးေကာက္ပြဲဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္နည္းဥပေဒ မ်ားသည္ ၁၉၉၀ ခု ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ႏွင့္ ေရြဂုံတုိင္ေၾကျငာစာတမ္းအပါအ၀င္ နုိင္ငံေရးပါတီမ်ားအပါအ၀င္ ဒီမုိကေရ စီအင္အားစုမ်ား ခ်မွတ္ကုိင္စြဲထားေသာ ရပ္တည္ခ်က္နွင့္ နိုင္ငံေရးသေဘာထားအားလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္ရန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး စသည့္ အက်ဥ္းက်ခံနုိင္ငံေရးအက်ဥ္သားမ်ားကုိ မိမိတုိ႔နုိင္ငံေရးပါတီမွ ထုတ္ပယ္ရန္ ေတာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္သည့္အျပင္ အာဏာရွင္အသက္ဆုိးရွည္မည့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကုိ ေလးစားလုိက္နာပါမည္ ထိမ္းသိန္း ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ဟု ၀န္ခံလက္မွတ္ထုိးခုိင္းျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

နအဖ၏မတရားသည့္ဥပေဒေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲခ်ဳပ္နွင့္ ယူအမ္ေအစသည့္ အဓိကအတုိက္ခံပါတီ မ်ား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မပါ၀င္ရန္ဆုံးျဖတ္လုိက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ၿပဳိင္ရန္ မွတ္ပုံတင္ထားသည့္ပါတီ ၄၀ ေက်ာ္ရွိေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ၿပိဳင္မည့္ပါတီထဲတြင္ အမ်ဳိးအစား ၃ မ်ဳိးရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။ ပထမအမ်ဳိးအစားမွာ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီကဲ့သုိ႕ စစ္အစုိးရေက်ာေထာက္ေနာက္ခံပါတီ၊ ဒုတိယအမ်ဳိးအစားမွာ စစ္အစုိးရေပးသည့္ အခြင့္အေရးကုိေမွ်ာ္ၿပီး အစုိးရအလုိက်လုပ္ေပးမည့္ပါတီ၊ တတိယအမ်ဳိးအစားမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ ကာလတြင္ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ နုိင္ငံေရးစေပ႔(စ္) ေနရာရွိနုိ္င္သည့္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖင့္ ၀င္ၿပဳိင္သည့္ ပါတီျဖစ္သည္။

ပထမႏွင့္ဒုတိယ အမ်ဳိးအစားမွာ နအဖအတြက္ အလုပ္အေကြ်းျပဳမည့္ပါတီျဖစ္သျဖင့္ အထူးေျပာစရာမရွိပါ။ သုိ႔ ေသာ္ တတိယအမ်ဳိးအစားပါတီမ်ား၏ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ “စစ္အစုိးရရာႏႈန္းျပည့္ အုပ္ခ်ဳပ္တာထက္စာလွ်င္ အရပ္ သားတ၀က္တပ်က္ပါသည့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ပုိေကာင္းမည္။ ယခုေရြးေကာက္ပြဲသည္ လုံး၀မလြတ္လပ္ေသာ္လည္း ေရြး ေကာက္ပြဲမရွိတာနဲ႔စာလွ်င္ ပုိေကာင္းမည္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ စစ္တပ္က နုိင္ငံေရးကေန တျဖည္းျဖည္းေနာက္ဆုတ္ သြားမည္” စသည္မ်ားသည္ ျပည္သူလူထုကုိ ေ၀၀ါးေစသည္သာမက ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈအရွိန္ကုိပါ ထိခုိက္လာနုိ္င္သည္။
အရပ္သားတ၀က္တပ်က္ပါသည့္အစုိးရသည္ မည္သုိ႔ေသာအစုိရမ်ဳိးနည္း၊ စစ္အစုိးရ၏ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္အစုိးရမွ ဦးသိန္စိန္အစုိးရမ်ဳိးကုိ ဆုိလုိပါသလား၊ သုိ႔မဟုတ္ စစ္အစုိးရက ေနာက္ကြယ္မွ လုံး၀ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္အစုိးရမ်ဳိးလား၊ မည္သုိ႔ေသာ အစုိးရမ်ဳိးျဖစ္ေနေစကာမူ စစ္တပ္အေနျဖင့္ လုိအပ္ပါက နုိင္ငံေတာ္လုံၿခဳံေရး အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ တရား၀င္ အာဏာသိမ္းနုိင္သည္ဟု ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ အတိအလင္းေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ကာလ ဒီမုိ ကေရစီလွဳပ္ရွားခြင့္ရွိႏိုင္သည္ဟု စိတ္ကူးေနသူတုိ႔ အဓိကစဥ္းစားရမည့္အခ်က္ဟု ျမင္မိပါသည္။

မြန္တုိ႔ပါတီ


မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ အဓိကဦးေဆာင္ပါတီျဖစ္သည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တုိ႔ ေရြး ေကာက္ပြဲတြင္ မပါ၀င္ေသာ္လည္း အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူ မြန္လူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ မြန္တုိ႔ပါတီအျဖစ္ မြန္ေဒသ
လုံးဆုိင္ရာဒီမိုကေရစီပါတီကို ပညာေရး၀န္ထမ္းေဟာင္း နုိင္ေငြသိမ္း (ေခၚ) နုိင္ဇႏူမြန္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ျပဳိင္ရန္ ပါတီေထာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ထံမွ ပါတီမွတ္ပုံတင္ခြင့္ရထားၿပီးျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႔၏အေၾကာင္း ျပခ်က္ကား မြန္အမ်ဳိးသားတုိ႔ မဲေပးနုိင္ရန္ မြန္ပါတီတခု ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ၾက့ံဖြံ႕ပါတီအုပ္ခ်ဳပ္တာထက္စာလွ်င္ မြန္အခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္တာက ပုိေကာင္းသည္ဟု ဆုိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီပြဲသည္ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔အတြက္ သေရႏွင့္အနုိင္ပြဲဟု မြန္ေဒသလုံး ဆုိင္ရာဒီမိုကေရစီပါတီက ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး မြန္အမ်ဳိးသားတုိ႔အေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ပါတီကုိ မဲေပးၾကပါရန္ စည္းရုံးေရးဆင္း ေနသည္ဟု သိရသည္။

သုိ႔ေသာ္ မည့္သုိ႔ေသာ္ သေရပြဲႏွင့္အနုိင္ပြဲနည္း၊ မရွိတာနဲ႔စာယင္နည္းနည္းရွိတာက ပုိေကာင္းသည္ဟူေသာ အယူအဆသည္ နားေထာင္ေကာင္ၿပီး ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူေျပာင္းေရးကာလတြင္ လက္ခံနုိ္င္ဖြယ္အယူအဆျဖစ္ အခ်ဳိ႔က ယူဆေသာ္လည္း စစ္အစုိးရ၏ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေအာက္တြင္ နည္းနည္းရွိတာက မည္သည့္အခြင့္အေရးမ်ဳိးနည္း။ နုိင္ငံသားတုိ႔၏ အေျခခံအခြင့္အေရး ဘာမွအာမခံခ်က္မရွိသည့္ အေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရး က်င့္သုံးရန္ မည္သုိ႔မွ်ျဖစ္နုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ တုိင္းရင္းသားတုိ႔၏အခြင့္အေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္က်င့္သုံးဘုိ႕ မည္သုိ႔မ်ျဖစ္နုိင္သည္ မဟုတ္ ပါ။ ဤသုိ႔ေသာ အေျခခံဥပေဒေအာက္တြင္ မြန္အခ်င္းခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ ၾကံ့ဖြံ႕ပါတီအုပ္ခ်ဳပ္မႈတုိ႔ မည္သုိ႔ကြာျခားမည္နည္း။ မြန္ပါတီအုပ္ခ်ဳပ္တာက စစ္အစုိးရအဖုိ႔ ပုိၿပီး ျပစရာေကာင္းေသးသည္ဟု ျမင္မိသည္။ ထုိေၾကာင့္ သေရႏွင့္အနုိင္ပြဲသည္ မြန္တုိ႔ပါတီထက္ စစ္အစုိးရက ပုိျဖစ္ဘုိ႔မ်ားမည္ ျဖစ္သည္။

စစ္အစုိးရအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူမ်ား

မြန္ပါတီအပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားနုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ား ပါ၀င္ျခင္းျဖင့္ နအဖအတြက္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ျဖစ္ေစမည္မလြဲေပ။ နအဖသည္ ၄င္တုိ႔၏တရား၀င္မႈကုိ ေရြးေကာက္ပြဲမွ တဆင့္ ရရွိရန္ရည္ရြယ္ၿပီး ထုိသုိ႔တရား၀င္မွဳရရွိရန္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ နုိင္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳရန္လုိအပ္ေပသည္။ ထုိမွတဆင့္ ၄င္းတုိ႔အေပၚ ပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ားကုိ ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းမည္ျဖစ္ၿပီး နုိင္ငံတကာအကူအညီကုိလည္း ျပန္လည္ ရရွိရန္ ေမွ်ာ္မွန္းေနသည္။

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔နွင့္အဓိကတုိင္းရင္းပါတီမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲကုိ သပိတ္ေမွာက္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ နအဖသည္ ၄င္းတုိ႔၏ေရြးေကာက္ပြဲ တရားမ်ွတေၾကာင္း ျပသရန္အတြက္ ဗမာလူမ်ဳိးကုိ ကုိယ္စားျပဳသည့္ပါတီအျပင္ တုိင္းရင္းပါတီမ်ားကုိလည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ရန္ လုိအပ္ေပသည္။

အစပုိင္းတြင္ စစ္အစုိးရသည္အပစ္ရပ္လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကုိ ပါတီေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေစျခင္း ျဖင့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းတုိ႔၏ လက္နက္ကုိင္တပ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းၿပီးရာ ေရာက္သည့္အျပင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၏တရား၀င္ မႈအတြက္လည္း ျပသခြင့္ရသည့္ ၄င္းတုိ႔၏တခ်က္ခုတ္ နွစ္ခ်က္ျပတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ႀကဳိးစားခဲ့သည္။

ထုိေၾကာင့္ စစ္အစုိးရသည္ ၄င္းတုိ႔၏နယ္ျခားေစာင့္ အစီအစဥ္ေအာင္ျမင္ရန္အတြက္ အပစ္အရပ္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔မ်ားကုိ အႏုနည္းေရာ အၾကမ္းနည္းပါ ဖိအားေပးလ်က္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၄င္းအစီအစဥ္ အေပၚ အပစ္အရပ္အဖြဲ႔မ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္သည့္အတြက္ အျခားတုိင္းရင္းသား ပါတီေထာင္ရန္ အားေပး လာသည္။
သုိ႔ဆုိက ယခုပါတီမွတ္ပုံတင္ခြင့္ရထားၿပီးေသာ မြန္ပါတီအပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားသည္ တုိင္းရင္းသား တုိ႔၏အခြင့္အေရး ရရွိဘုိ႕ထက္ နအဖ၏တရား၀င္မႈအတြက္ အသုံးခ်ခံဘုိ႔ ပုိမ်ားေနသည္ကုိ ေတြ႔ရေပသည္။ ၄င္းအျပင္ ထုိပါတီမ်ားသည္ နအဖ၏ႀကဳိးပမ္းေနသည့္ ၁၉၉၀ ခု ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ပ်က္ျပယ္ေရးႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္သက္ဆုိးရွည္ မည့္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ အသက္၀င္ေရးကုိလည္း ၀ုိင္း၀န္းပံ႔ပုိးေပးရာလည္း ေရာက္ေပသည္။ သုိ႔ဆုိက ၂၀၁၀ ေရြး ေကာက္ပြဲသည္ မြန္တုိ႔အခြင့္အေရး ေဖာ္ေဆာင္ေပးနုိ္င္မည္ေလာ။

နုိင္ဗညားမြန္
၂၀/၀၇/၂၀၁၀

ႏိုင္ဗညားမြန္သည္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၀င္ေဟာင္းတဦးျဖစ္ၿပီး မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔၏တန္းတူအခြင့္အေရး တုိက္ပြဲႏွင့္ ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးတုိက္ပြဲတြင္ အနွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ပါ၀င္ခဲ့သူတဦးျဖစ္သည္။

ခ်င္းမုိင္က အေျခာက္ေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲဟ။

"ရန္ကုန္ယူႏုိက္တက္ အသင္းက ခ်င္းမုိင္ FC ေဘာလုံးအသင္းႏွင့္ ေျခစမ္းကစားရန္ အတြက္ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးျပည့္ၿဖဳိး ေတဇ ကုိယ္တုိင္ ဦးစီး၍ အဲပုဂံ ေလေၾကာင္းလိုင္းျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕သို႔ ယေန႔ေရာက္ရွိ လာသည္"

ဘယ္မွာလဲ ခ်င္းမုိင္က သူပုန္ႀကီးေတြ။ ဘယ္ေခ်ာင္မွာသြားၿပီး ေကြးေနၾကလဲဟ။ ပရုိပုိဆယ္ရဖုိ႔ဆုိရင္ေရွ ႔ကေနေျပးၿပီ။ အခု ျပည့္ၿဖိဳးေတဇဆုိတဲ့ေကာင္ ခ်င္းမုိင္မွာ ေဘာလုံးကန္ရင္းေတာင္ အပန္းေျဖမလိုတဲ့။ ငါ့...ခ်ီးကြာ ခင္ဗ်ားတုိ႔မုိ႔လုိ႔လက္ပုိက္ၿပီး ၾကည့္ရက္ေလတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ Perth ကုိသာလာခဲ့။ အနည္းဆုံး ဖိနပ္နဲ႔အေပါက္ခံရမယ္။ ျပည့္ၿဖိဳးေတဇဆုိတဲ့ေကာင္ ဘာေကာင္လဲဆုိတာ မသိၾကဘူးလား။ တခုခုလုပ္ၾကစမ္းပါ။

ျပည္သူ႔လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ (ပဘလသ)


ျမန္မာျပည္တြင္းက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္စရာအလုပ္မရွိေတာ့ဘူးလားမသိဘူး။ ဟုိလူ႔နာမည္အတုခုိး၊ ဒီလူ႔နာမည္အတုခုိး။ ဟုိအလံကုိခုိး။ ဒီအလံကုိခုိး။ ဘာေတြလဲမသိဘူး။ ရႈပ္ရွက္ကုိခက္ေနတာပဲ။ ပါလီမန္မွာတက္ၿပီးအာဏာယူမဲ့ လူတန္စားက နာမည္ေလးတခုေတာင္ အျဖစ္ရွိေအာင္ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း မဖန္တီးႏုိင္ၾကဘူး။

ဟုိမလြတ္ဒီမလြတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ေနတာလဲ။ အေျဖကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြကုိ ရန္သူက အားေပးေနတာပဲ။ ပါတီ ဥကၠဌရဲ ႔အရည္အခ်င္းက သုံးေယာက္ေပါင္း ေလးတန္းမ်ားျဖစ္ေနလားမသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္ လူ႔ေဘာင္ခ်စ္ပါတီဆုိၿပီး မွတ္ပုံတင္ရမယ္ထင္တယ္။

ကုိခ်စ္တင္မွ....

7/22/10

သနားတယ္....တတိယအင္အားစုေတြ....

ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ရဲ ႔တတိယအင္အားစုကိစၥနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ေတြးမိလုိ႔ပါ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေခတ္တုန္းက အဂၤလိပ္အခက္၊ ဗမာ့အခ်က္ဆုိၿပီး လုပ္ခဲ့တာ။ ဒီအေျခအေနကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ျပည္ပမွာ ပညာသင္တယ္။ စစ္ပညာေပါ့။ တရုတ္နဲ႔အဆင္မေျပမွ ဂ်ပန္မွာ ဆူရွီသြားစားတာ။

ထားပါေတာ့။ ဒါက ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကိစၥ။

အခု ၂၀၁၀-မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥ။ မုန္႔စိမ္းေပါင္းလွီးသလုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွီးေပါ့လုိ႔ ၀ါရင့္ မုန္႔စိမ္းေပါင္းသည္က ေျပာသလုိ။ သူကလုပ္ၿပီးေရာင္းလားဆုိေတာ့ မေရာင္းဘူး။ ေဘးကေန သူက စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ၿပီး မုန္႔စိမ္းေပါင္းလီွးတဲ့အေဒၚႀကီး လုပ္တဲ့ဟာေတြမွန္သမွ်ေလွ်ာက္မွတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘးကလူေတြကုိ သူက စာအုပ္ႀကီး ကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္အာ,တယ္။ ဘယ္လိုလွီးရင္ ေတာင္မၿပိဳဘူးေပါ့ဗ်ာ။

အခု ကိစၥက အရင္တုန္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ျပည္ပထြက္ၿပီး ပညာသင္တာက အပင္ပန္းခံအသက္ေသခံၿပီး လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔။

အခု တတိယအင္အားစုက ျပည္ပမွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး၊ ပညာတက္ၿပီး တုိင္းျပည္မွာ ဆရာႀကီး၀င္လုပ္၊ ေနရာယူခ်င္လို႔ ေလွ်ာက္အာေနတဲ့အေပါက္ပဲ။

သူတုိ႔ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာကို သိတယ္။ မယုံမရွိနဲ႔။

တခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္။ ျပည္ပမွာေနတာ ၿငီးေငြ႔လာရင္ ေပၚတင္ေျပာ။ ဟုိလုိလုိ..ဒီလုိလုိ...တုိင္းျပည္က လူေတြကုိ သနားလို႔ ဆုိၿပီး ကယ္တင္ရွင္ရွင္လုိလုိ ဘာလုိလုိလာမလုပ္နဲ႔...။ ဘယ္သူဘာျဖစ္လဲဆုိတာသိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ ရုိးရိုးသားသားလုပ္ပါ။

ေနာက္ဆုံးေျပာမယ္....သနားလို႔ ႏုိ႔...ေပးကိုင္တယ္...ေ-ာက္-ုတ္ပါ ရန္မရွာၾကပါနဲ႔...။

၀ုိင္၊ ဘီယာ


  ၾသစေတ်းလ်မွာ ေနတဲ့လူတုိင္း ဒီလုိမ်ဳိး၀က္ရုိးကိုက္၊ ကြန္ျပဴတာေရွ ႔ထုိင္ၿပီး ဘီယာေလးေမာ့။ ဂ်ီေတာ့နဲ႔ပြား။ အင္တာနက္ကအာ။ ဟုိေရးဒီေရးလုပ္။ အလုပ္ပိတ္တိုင္း ဒီလုိအပမ္းေျဖရင္း အျမည္းလုပ္ရပါတယ္။ အား,မက်ပါနဲ႔။ အထီးက်န္ဆန္တာေၾကာင့္ ဒီလုိအေျခအေနျဖစ္ေနတာပါ။ တတိယႏုိင္ငံက လူေတြအားလုံးဒီလုိပါပဲ။ ေရႊဗမာေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ေန႔တုိင္းဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကုိ တတိယႏုိင္ငံက လူေတြရင္ဆုိင္ရပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာတစ္လုံး၊ ဟန္နီကယ္တစ္လုံး၊ ၀က္ရုိးတစ္ေခ်ာင္း
ေဒၚလာ တစ္ေထာင္တန္ ၀ုိင္ေသာက္ခ်င္တယ္
ဟန္နီကယ္သြား၀ယ္ရင္း ေဒၚလာ ၁၀၀၀ တန္၀ုိင္ေတြ႔လုိ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူလာပါတယ္။ လူျဖစ္ၿပီး ေဒၚလာ ၁၀၀၀ တန္၀ုိင္ကုိ တစ္ခါေလာက္ မေသာက္သင့္ဘူးလား။

7/21/10

“တတိယအင္အားစုကုိ သတိထားေဟ့” (ေအာင္မုိးေဇာ္)

ဒီေန႔ကာလမွာ ေရပန္းစားေနတဲ့စကားေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းကုိ တိုက္ပြဲမပါပဲ တည္ေဆာက္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့စကားပဲ။ ဒီစကားေတြဟာ စစ္အစုိးရလက္ေအာက္မွာ သူတို႔ဖန္တီးထားတဲ့ ဥပေဒေတြအတုိင္း ေနရတာေတာင္ ေျပာ, ထြက္လာတဲ့စကားေတြျဖစ္တယ္။ စစ္အစုိးရဟာ ၁၉၉၀ မွာ ျပတ္ျပတ္သားသား အႏုိင္တဲ့ NLD ပါတီနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးကုိအခုထိ ျငင္းေနဆဲလည္းျဖစ္တယ္။ ဒီစကားေတြဟာ ကုလသမဂၢအထူးသံရဲ ႔ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာေဆြးေႏြးပဲကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ကိစၥအေပၚကေန ေပၚထြက္လာတာျဖစ္တယ္။

ဒါ့အျပင္ ယေန႔ကာလမွာ ေရပန္းစားေနတဲ့ အႀကံေပးခ်က္ေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ နာဂစ္ဒုကၡသည္ေတြကုိ အကူညီေပးဖုိ႔လုပ္တာေတာင္ ျငင္းဆုိခံရတဲ့မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ ႏုိင္ငံျခားအကူအညီေတြကသာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔လူ႔ေဘာင္သစ္တခုကုိ ဖြင့္လွစ္ေပးႏုိင္တယ္ဆုိတာပါပဲ။

ဒီအယူအဆေတြကေတာ့ ပညာရွင္ေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ NGOs ကထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔ ကေန ထြက္လာတာကုိေတြ႔ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ တခ်ိဳ ႔ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဆီကေနလည္း ၾကားေနရတယ္။ ဒီလူေတြအားလုံးကေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ယေန႔ႏုိင္ငံေရးမွာ တတိယအင္အားစုဆုိၿပီး အာ, ေနၾကတဲ့ လူေတြျဖစ္ပါတယ္။

ယေန႔ ဗမာျပည္ရဲ ႔ကိစၥဟာ ႏုိင္ငံတကာမွာ အေရးပါတဲ့အခန္းကဏၭတခုျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီအခြင့္အလမ္းကုိ တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ လူတစ္စုဟာ ကုတ္ေသြးစုပ္ေနၿပီ။ ျမန္မာ့လူအဖြဲ႔အစည္းကုိ ျဖည္းျဖည္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ တဆင့္ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲရမယ္ဆုိတဲ့အုိင္ဒီယာကိုလည္း တတိယအင္အားစုေတြက လုိလားေနပါတယ္။

ဒီလူေတြက ႏုိင္ငံတကာကုိ ဒီလုိတုိက္တြန္းေနပါတယ္။

“စစ္အစုိးရနဲ႔ အေလွ်ာ႔ေပးေစ့စပ္ေရးလုပ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔မႈ Sanction ေတြကုိ ရုပ္သိမ္းေပးရမယ္။ သူတုိ႔အေၾကာင္းျပခ်က္က Sanction ဟာ စစ္အစုိးရကုိမထိပဲ၊ ဗမာျပည္သူလူထုကုိ ပိုၿပီးဆင္းရဲက်ပ္တည္းေစတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္” ေနာက္ၿပီး တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ ေရေပၚဆီေတြဟာ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ ႔ မဟာဗ်ဴဟာ နဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကုိပါ စိန္ေခၚေနပါၿပီ။

ဒါတင္မကေသးပါဘူး တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ ေစာက္ရႈးေတြ ေျပာတာရွိပါေသးတယ္။ NLD မွတ္ပုံမတင္ေတာ့ NLD ဟာ တရား၀င္လႈပ္ရွားလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ လေပၚသေရေတြအႀကံေပးခ်က္က-

“ အတုိက္အခံေတြရဲ ႔ႏုိင္ငံေရးအစီအစဥ္ေတြကေန ထြက္သင့္ၿပီျဖစ္တယ္”

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အထင္ကရျဖစ္တဲ့ NLD မရွိေတာ့ဘူး။ ေခါင္းျပဳတ္ၿပီေပါ့။ ေနာက္ၿပီး တိုင္းျပည္ကုိ Civil Society လို႔ေခၚတဲ့ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္း (တနည္း) NGOs ေတြက ၀င္ၿပီးေနရာယူလုပ္ကုိင္ရမယ္လုိ႔ဆုိတယ္။

ဒါနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ထင္ရွားတဲ့ ျပည္ပေရာက္ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူတစ္ေယာက္က သူ႔အျမင္ကုိ လူသိရွင္ၾကားေျပာတာရွိပါတယ္။ သူက- “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD ဟာ သမုိင္းတရာခံျဖစ္ၿပီေပါ့”

ျဖစ္ႏုိင္တာကတခုက တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့လူေတြဟာ လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေပၚထြန္းလာေရးကုိ အာရုံစုိက္ၿပီး အေကာင္အထည္မေဖာ္ပဲ NLD နဲ႔ ေဒၚစုရဲ ႔ေနရာကုိလုိခ်င္လုိ႔ ၿပိဳင္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။

လူထုအေျချပဳလူ႔အဖြဲ႔အစည္း ( Civil Society) ဟာ တုိင္းျပည္မွာ အမွန္တကယ္လုိအပ္ပါတယ္။ ရွိသင့္ပါတယ္။ Civil Society မရွိသင့္ဘူးလုိ႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကိစၥကုိ လူတုိင္းလည္းေထာက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥဟာ ေန႔လည္စာ မွာစားသလုိ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းရႏုိင္တဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ လူထုတုိက္ပြဲထဲကေနေပၚလာတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔ရဲ ႔ေသြး၊ ေခၽြးေတြကုိ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရင္းႏွီးၿပီးမွ ေပၚထြက္လာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိခ်က္ကေတာ့ လူမႈေရးလႈပ္ရွားမႈ၊ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကေန လူထုအေျချပဳလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆုိတာ ေပၚထြက္လာတာျဖစ္တယ္။


ေနာက္တခုက ဒီတတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ လူေတြအႀကံေပးခ်က္ကေတာ့ လူထုအေျချပဳလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ဒီမုိကရက္တစ္လႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ ႔ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ထဲကေနၿပီး ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္တယ္တဲ့အယူအဆပဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ၂၀၁၀ -ေဘာင္ထဲကေနလုပ္မလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီအေျခအေနေအာက္မွာ ေဖာ္ေဆာင္မဲ့ လူထုအေျချပဳလူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ ႔အမ်ဳိးအစားကဘာလဲ။ မယုံမရွိနဲ႔…။ ဒီစကားေတြက ေနျပည္ေတာ္ကေန ေပၚထြက္လာတဲ့အသံေတြပဲျဖစ္တယ္။

တတိယအင္အားစုဆုိတဲ့ ေစာက္ရႈးေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္လုိ႔ မသက္မွတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔ရည္တည္ခ်က္နဲ႔သူလုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့ “ႏုိင္ငံကုိ ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္း၊ စစ္မွန္ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ လူထုအေျချပဳလူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေအာင္သူမလုပ္ခ်င္ေနတယ္”

က်ေနာ္တုိ႔သားသမီးေတြအတုယူတန္ဖုိးထားတဲ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးေတြ၊ အာဇာနည္ႀကီးေတြလုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာလည္း ယေန႔ က်ေနာ့္တုိ႔ခေလးေတြရဲ ႔ စံျပပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြဟာ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေတာင္ ေဒၚစုဆီကေန စိတ္ဓာတ္ခြန္အားနဲ႔ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ေတြအျပည့္အ၀ရရွိေနတုံးပဲ။ သူတုိ႔အားလုံးရဲ ႔ေခါင္းထဲမွာ ေဒၚစုဟာ အမွန္တရား၊ တရားမွ်တမႈ နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္တယ္။ က်ေနာ္ရုိးရုိးသားသားယုံၾကည္တာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြဟာ အေမွာင္ထဲမွာ လမ္းျပႏုိင္မဲ့လူ၊ သူတုိ႔အတြက္ တရားမွ်တမႈရွိရွိ ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးႏုိင္မဲ့ စံျပပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးကို အရမ္းအလုိရွိေနတယ္ဆုိပါပဲ။

အကယ္၍သာ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ၂၀၀၈-ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတခုတည္းကုိပဲ ေရြးစရာလမ္းရွိတယ္ဆုိပါစုိ႔။ ဒီဖြဲ႔စည္းပုံကလည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ စစ္အာဏာရွင္သက္ဆုိးရွည္ေရးကုိ ဦးတည္ထားတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံဆုိေတာ့ အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ေတြရဲ ႔အေျခအေနဟာ ဒိထက္ပုိဆုိးဖုိ႔ပဲရွိပါေတာ့တယ္။ ၂၀၀၈-ဖြဲ႔စည္းပုံဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြလုိခ်င္တဲ့ လူနည္းစုကသာ အနာဂတ္မွာ အာဏာကုိေရရွည္ ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တဲ့အေျခအေနကုိ တုိင္းျပည္မွာဖန္တီးေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

တတိယအင္အားစုေတြထဲမွာ ျပည္ပက ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြရွိပါတယ္။ ပုိလုိ႔ထူးျခားတာက အေနာက္တုိင္း တုိင္းျပည္ေတြမွာသူတုိ႔ မိတ္ေဆြရွိေနပါတယ္။ ဒီလူေတြက ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အတိုက္အခံအင္အားစုကုိ ျပန္ၿပီး အတိုက္အခံလုပ္ဖုိ႔ အင္အားစုတစ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ အခ်ိန္နဲ႔ေငြကုိ အသုံးျပဳၿပီးတည္ေဆာင္ေနပါၿပီ။


လက္ရွိအေျခအေနမွာ ေဒၚစု နဲ႔ NLD ဟာ စစ္အစုိးရမကဘူး၊ တတိယအင္အားစုကပါ တုိက္ခိုက္တာကုိ ခံေနရပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ မပူပါနဲ႔။ ျပည္တြင္းက NLD အဖြဲ႔၀င္ေတြဟာ တတိယအင္အားစုရဲ ႔စိန္ေခၚခ်က္ေတြကုိ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွ က်ေနာ္တုိ႔ ရဲ ႔စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈဟာ ပုိၿပီးအားေကာင္းလာမွာျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းကလူထုဟာ ၁၉၉၀ မွာ သူတုိ႔ရဲ ႔ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ အနာဂတ္မွာလည္း သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ကုိ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္အုံးမွာျဖစ္တယ္။ လူထုအေနနဲ႔ သူတုိ႔ လုပ္သင့္တာကုိ ခဏခဏ ျပခဲ့ၿပီးပီ။ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဘယ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၿပီးပီ။ ဥပမာ လြန္ခဲ့ ၂၀၀၇-ခုႏွစ္ ဘုန္းႀကီးကိစၥက သက္ေသပဲ ။ ဒီတခါမွာလည္း လူထုဟာ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ သူတုိ႔ ဘာလုိခ်င္တာလဲဆုိကုိ ထပ္ျပပါလိမ့္မယ္။

ကုိေအာင္မုိးေဇာ္သည္ လက္ရွိ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ၏ ဥကၠဌ ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီသည္ ၁၉၉၀ ကာလမ်ားတြင္ ဒုတိယအင္အားအႀကီးဆုံး ႏုိင္ငံေရးပါတီျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိပါတီဌာနခ်ဳပ္သည္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္သည္။ 

ကုိေအာင္မုိးေဇာ္ရဲ ႔ Building an Opposition to the Opposition ေဆာင္းပါကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယခုေဆာင္းပါးသည္ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ေဆာင္းပါျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူဆုိလုိခ်က္ မွားယြင္းမႈရွိပါက ဘာသာျပန္သူ၏ အမွားသာျဖစ္ပါသည္။

Building an Opposition to the Opposition (By Aung Moe Zaw)

July 20, 2010

Photo from Ko Aung Moe Zaw's facebook

It is popular today to say that Burmese civil society can be built without a struggle despite the present environment created and controlled by a military regime to ensure that people live according to their rules.

It is popular today to talk of engaging the regime which itself has refused to engage with the political party that won the last election and for whom meaningful engagement comes in twenty minute pseudo meetings with UN envoys.

It is also popular to suggest that foreign aid could open the door to a new society in Burma, even after those with bountiful aid for the disaster stricken delta after Cyclone Nargis were rejected and refused. Such views are popular among some intellectuals, a few political and NGO elites, and a few business people. It is the rhetoric of those who make up a “third force” in today's political culture.

Burma fatigue has set in for sections of the international community, and the third force has exploited the fatigue and frustrations. It offers the image of a slowly built civil society bringing gradual change to Burma. They lobby the international community to engage with the regime, to lift sanctions which they say are the cause of the poverty of the Burmese people and not the regime, and they challenge and discredit the strategies and principles of the pro-democracy movement.

When the National League for Democracy (NLD) was officially banned by the regime, the third force suggested that the entire political program of the opposition should be abandoned, and that civil society should fill the void in collaboration with the state. A prominent exiled activist who shared some of these views publicly said that Daw Aung San Suu Kyi and the NLD were history.

Perhaps this third force is actually competing for the position that the NLD and Suu Kyi hold instead of focusing on civil society building on the ground.

The process of building civil society is indeed part of the struggle for a democratic society and everyone supports it. Civil society will not just suddenly appear, like ordering lunch. It grows out of the struggle of the people, from their social and political actions, from their blood, from their sweat, from their years in prisons.

The third force seems to suggest that a civil society can be built by surrendering the principles and aspirations of the democracy movement. What kind of civil society will that build? No doubt, one similar to that breeding in the corridors of the power in Naypyidaw.

They discredit Suu Kyi, a symbol of the resistance against injustice not only in our society but around the world, a democratic symbol because she lives by her principles and would build a nation that could live in dignity with a true civil society. She should be the ideal for our sons and daughters, just as we value her father and our independence heroes.

Our young people, from different ethnic nationalities, from different social backgrounds, our young people who migrate to neighboring countries to support their families and communities, get strength and inspiration from Suu Kyi. They all know that she represents truth, justice and peace.

Some people might think that I don't respect different views. I simply believe that our young people need role models who inspire and guide, role models who have kept alive the candle of social justice, even in the darkest times.

If our young people are only offered the 2008 Constitution, the military style elections and the regime's “road map” to democracy as the only way to achieve social justice, our future will be as grim as our current situation. Such a course would only serve the regime by creating an oligarchy and a new elite class which the regime is now working to install in our society to continue patronizing our people in the future.

It's surprising and absurd that this third force, which also includes a handful of prominent exiles, spends its time and energy building an opposition against the opposition inside Burma. Most surprisingly, they have friends in Western democracies.

Apparently, the opposition movement to the pro-democracy opposition is gaining a voice and the challenges ahead for Suu Kyi and NLD members involve not only the regime but also this third force. But NLD members will rise to the challenge, and it will only strengthen their work.

The people of Burma chose their leaders in the 1990 elections; they will choose their leaders in the future, way or another. They have reaffirmed their desired leadership several times already, most recently in the 2007 demonstrations. They will find their own way to reaffirm it again.

Aung Moe Zaw is chairman of the exiled Democratic Party for New Society.

7/20/10

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရ...ခဏေလာက္..ထၾကည့္ပါအုံးဗ်ာ...

အာဇာနည္ေန႔မွာ ေအာက္ေမ့ဖြယ္အခမ္းအနား၊ အေလးျပဳတာေတြေကာင္းတယ္။ သတိတရ ရွိတာေပါ့။ သုိ႔ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္တဲ့ အာဇာနည္ႀကီးေတြဟာ ငါ့..မိသာစုေကာင္းစားေရး၊ ငါ..ဆုိတဲ့ အတၱကိုအမွီျပဳ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုေကာင္းစားေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ရင္း အသက္ခံရတာျဖစ္တယ္။ အရက္၀ုိင္းမွာ သူမ်ားရုိက္လုိ႔ေသတဲ့ လူတန္းစားေတြမဟုတ္ဘူး။ ဖာ..ရုံကုိသြားေနတုန္း ေခ်ာင္းပစ္ခံရတာမဟုတ္ဘူး။

တတုိင္းျပည္လုံး ေကာင္းစားေရးလုပ္ေနခ်ိန္မွာ အသက္ခံရတာျဖစ္တယ္။ အတြင္း၀န္ရုံးမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးတႀကီးကိစၥေတြအတြက္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတုန္း အသက္ခံရတာျဖစ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔...လုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းမွာ သူမ်ားက...ခဲနဲ႔ေခ်ာင္းပစ္လုိ႔ေသသြားရင္ ေျဖလို႔ရေသးတယ္။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ ႔ အစည္းအေ၀းက သူတုိ႔ေရြးေကာက္ပြဲ ႏုိင္ဖုိ႔ လုပ္တဲ့ ေလးလပတ္အစည္းအေ၀းမဟုတ္ဘူး။ အလွဴခံဖုိ႔လုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းလည္းမဟုတ္ဘူး။ မိမိတဖြဲ ႔၊ မိမိတစ္ေယာက္..အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္မဟုတ္ဘူး။ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား (တနည္း) တုိင္းျပည္နဲ႔ျပည္သူလူထုေကာင္းစားေရး အတြက္ လုပ္တဲ့အစည္းအေ၀းျဖစ္တယ္။ ျပည္ပအေျခစုိက္ေတြလုပ္ေနတဲ့ ပရုိပုိဆယ္ရရွိေရး အစည္းအေ၀းလည္းမဟုတ္ဘူး။ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား။ ဒီလုိ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့အစည္းအေ၀းမွာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ အသက္ခံရတာျဖစ္တယ္။ ဗမာကုိ ဗမာလူမ်ဳိးကသက္ၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ ႔ကံၾကမၼာကုိ ေျပာင္းခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဂဌဳန္ဦးေစာက ကရင္ မဟုတ္ဘူး။ ခ်င္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔မေသရင္ အာဇာနည္ေန႔လည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကုိ အာဇာနည္ေန႔လုိ႔ေခၚတာ။

အခု...အာဇာနည္ကုန္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ အာဇာနည္ႀကီးေတြကုိ ပန္းေခြခ်..အေလးျပဳတဲ့လူေတြကုိၾကည့္။ အားလုံးဟာ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ ႔လမ္းစဥ္ကုိ သစၥာေဖာက္ခဲ့တဲ့လူေတြႀကီးပဲ။ ၿမိဳ ႔ေတာ္၀န္ ေအာင္သိန္းလင္း ေကာ္ေဇာနီေပၚမွာ မတန္မရာတက္ၿပီး အေလးျပဳတယ္။ ဒီ..ဘဲ..ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သာ ေတြ႔ရင္ ငါ့...အေရွ ႔ကထြက္သြားဆုိၿပီး ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တာခံရမဲ့ လူတန္းစားျဖစ္တယ္။ ငါ့...ကုိမတန္မရာလာၿပီး အေလးျပဳရတယ္လုိ႔။

အျခားလူေတြကုိၾကည့္...ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ၀င္ၿပီး အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာတဲ့ လူတန္းစားက အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ ႔လမ္းစဥ္၊ စိတ္ဓာတ္၊ အနစ္နာခံစြန္႔လႊတ္မႈေတြကုိမွမေထာက္ ေရွ ႔မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး အာဇာနည္ႀကီးေတြကုိ အေလးျပဳရတယ္လုိ႔ဗ်ာ..။ ဘယ္ေလာက္စိတ္နာစရာေကာင္းလဲ။ ဦးေအာင္ဆန္းဦးနဲ႔ ဇနီး ေဒၚလဲ့လဲ့ႏြယ္သိန္း တုိ႔သာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သက္ရွိထင္ရွားရွိရင္ေတာ့ ေသဖုိ႔သာျပင္ေတာ့။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာသလုိ "ဗမာေတြရဲ ႔စိတ္ဓာတ္ဟာ မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာသြားၿပီးေတာ္ေနတယ္...ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရေအာင္မလုပ္ခ်င္ဘူး...အခ်င္းခ်င္းခ်ဖုိ႔ေလာက္စဥ္းစားေနတယ္" ဆုိတဲ့ စကားဟာ အာဇာနည္ကုန္းမွာသြားၿပီးအေလးျပဳတဲ့လူေတြ မသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိတယ္။ သုိ႔ေသာ္...ဘာျဖစ္လဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ႔အတုခုိးစရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အရည္အခ်င္း၊ သတိၱ ေတြအတုခုိးဖုိ႔ေနေနသာသာ..အာဇာနည္ေန႔မွာ အေလးျပဳတာကုိပဲ အဟုတ္ႀကီးထင္ေနၾကတယ္။ တလြဲျဖစ္ေနၾကတယ္။

အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ႀကံခံရလုိ႔၊ ေသသြားလုိ႔ ဆုိၿပီး ေအာက္ေမ့ဖြယ္လုပ္တဲ့အခမ္းအနားျဖစ္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ သူတုိ႔ရဲ ႔ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ဓာတ္၊ အေတြးအေခၚ၊ အရည္အခ်င္းေတြကုိ အတုခုိးၿပီး လုိက္နာက်င့္သုံးဖုိ႔ တုိက္တြန္းတဲ့ေန႔လည္းျဖစ္တယ္။ ပညာဆုိတာ..ယူတက္ရင္ရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္...ဒီေန႔အာဇာနည္ေန႔ကုိသြားၿပီး ဂုဏ္ျပဳဖုိ႔ အထူးအခြင့္အေရးရတဲ့လူေတြဟာ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြလုပ္ဖုိ႔ ၀ယ္တဲ့ ပန္းေတြေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးမဲ့တဲ့လူေတြျဖစ္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ႀကီးေတြရဲ ႔စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အရည္အခ်င္းကုိ ႏုိင္းယွဥ္ၿပီးေျပာခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။

တုိင္းျပည္ရဲ ႔ကံၾကမၼာကုိ ေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔သာ ေျဖရွင္းႏုိင္တယ္

ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဒီေနရာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ Election လုိ႔ေခၚတယ္။ ျမန္မာလုိဘာသာျပန္ခ်က္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေပါ့။ ဒါက အဘိဓာန္မွာေရးထားတာ။ နအဖ ေခတ္မွာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတဲ့စကားလုံးကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ျပစ္လုိက္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊရဲ ႔အဓိပၸာယ္က "ငါ့ကုိ...ေထာက္ခံတဲ့လူေတြကုိ ေရြးၿပီးေကာက္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ" ဆုိၿပီး ၂၀၁၀-မွာ ဘာသာျ့ပန္ခဲ့ၿပီ။

ဒီေနရာမွာ ဗမာျပည္ရဲ ႔ႏုိင္ငံေရးျပသနာကုိေျဖရွင္းဖုိ႔အတြက္ ၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာကုိ စစ္အစုိးရလုပ္တယ္။ လမ္းျပေျမပုံ ၇-ခ်က္ထဲကတစ္ခ်က္ျဖစ္တယ္ဆုိပါေတာ့။ အဲဒိမတုိင္ခင္ အပစ္ခက္ရပ္စဲေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ လမ္းျပေျမပုံေကာ၊ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးကိစၥေကာ ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးျပသနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္လား။ အေျဖကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ အားလုံးလက္နက္ေတြကုိင္ထားတုန္းပဲ။

၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ေကာ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ လုိအပ္ေနတဲ့ျပသနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္ထင္လား။ အခုအေျခအေနနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေၾကးစည္ထုရင္ေတာင္ ထင္,ဆုိတဲ့အသံၾကားႏုိင္တယ္။ တျခားႏုိင္ငံက ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ျပည္သူေကာ၊ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေကာ မဲေပးႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္မရွိဘူး။ အားလုံးၿငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာလုပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ ထုိင္း၊ မေလး၊ စကၤာပူ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြအျပင္ တကမၻာလုံးမွာသုံးေလးသန္းမကဘူး။ ၿပီးေတာ့ နယ္စပ္ေဒသက ဒုကၡသည္ေတြ။ ေတာထဲက သူပုန္ေတြ၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ၊ ေထာင္ထဲ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္သားေတြ...အားလုံး အားလုံး...ဒီလူေတြဟာ ဗမာျပည္သားေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔လည္းမဲေပးႏုိင္တယ္ အေျခအေနကုိ အစုိးရကဖန္တီးေပးရပါ့မယ္။ ဒီလုိအေျခအေနကုိ နအဖ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတုိ႔ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ျပသနာကုိ မေျဖရွင္းႏုိင္ဘူး။

တကယ္ေျဖရွင္းခ်င္ရင္၊ ဆႏၵရွိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲမလုပ္ခင္မွာ...ျပည္တြင္းစစ္ရပ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလုပ္။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးဆုိတာက ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာင္ေအးတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုပ္တဲ့ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလုပ္။ သေဘာတူညီခ်က္ယူ။ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္။ ဒီအခ်ိန္ဆုိတုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီ။ လူတုိင္း...လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အပူအပင္ကင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲကုိလုပ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲ လူတုိင္းမဲေပးခြင့္ရွိတယ္။ လူတုိင္းပါတီေထာင္ခြင့္၊ ေရြးေကာက္ခံခြင့္ရွိရမယ္။ အသက္ျပည့္တဲ့လူေတြကုိေျပာတာပါ။ ဒါက ေယဘုယ် အေျခအေနပါ။ ဒီလုိအေျခအေနကုိ ဖန္တီးႏုိင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္က အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကိစၥျဖစ္တယ္။ ဒါကုိလုပ္ရင္းနဲ႔ သူတုိ႔အသက္ခံရတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္တယ္။ သူကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ႔သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မဂၤလာေဆာင္မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းငါးဆယ္ေလာက္မရခဲ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ႔ေျမးေတြဟာ သူမ်ားဆုိင္က မွန္ေတြကုိ ရုိက္မခြဲခဲ့ဘူး။ ေဘာလုံးဒုိင္လည္းမကုိင္ဘူး။ ဒီလုိမ်ဳိး ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အာဇာနည္ႀကီးေတြသတိၱရွိခဲ့တယ္။ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ဗ်ာ...အခုလက္ရွိရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ား...ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပီးႏုိင္ဖုိ႔လုပ္တဲ့သူမ်ား၊ ေထာက္ခံသူမ်ားဟာ အာဇာနည္ေန႔မွာ အေလးျပဳေနတုံး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ငါ-ုိးမသားေတြ..-ီးပဲ ထြက္သြားလုိ႔ေျပာရင္ သိတ္ေကာင္းမွာပဲ။

7/19/10

ဘူဘူဇီလာ၊ ၀စ္လစ္စလစ္ကိုယ္ဟန္ျပမယ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း (ခင္လြန္း)

ဇူလိုင္၊ ၁၁ ရက္။ ေန႔ - ၂း၁၅ နာရီ

ကမၻာသူ ကမၻာသားအားလုံး စိတ္လႈပ္ရွားခံစားမႈေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေထြေထြကာကာနဲ႔ အုန္းအုန္းထထ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့ ၂၀၁၀-ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးဗိုလ္လုပြဲႀကီးကေတာ့ “ၿပီးပါၿပီ”စာတမ္းထိုး တစခန္း သိမ္းသြားခဲ့ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ တစီစီညံေနတဲ့ ဘူဘူဇီလာဟြန္းမႈတ္သံေတြၾကားမွာ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္လဲ့ထေနၿပီး အစဥ္အလာနဲ႔ ဂုဏ္သိမ္ႀကီးမားလွတဲ့ကမၻာ့ဖလားႀကီးကို ဥေရာပတိုက္က စပိန္အသင္း ထိုက္ထိုက္တန္ တန္ကိုင္ေျမႇာက္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံ ခ်န္ပီယံႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။

စပိန္အသင္းဟာ ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပြဲႀကီး စတင္က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၃၀- ခုႏွစ္ထဲကေန အခု ၂၀၁၀-ခု (၁၉) ႀကိမ္ေျမာက္အထိ တခါသားကမွ ဖလားကိုင္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိလု႔ိ ခ်န္ပီယံအသစ္စက္စက္လို႔လည္းဆိုႏိုင္တာေပါ့။
ဒါကိုက တခါလာ မဲျပာပုဆိုးဆိုသလို ေဘာလုံးအင္အားႀကီး အင္အားလြန္ေတြလို႔ေတာင္ဆုိရမယ့္ ဘရာဇီး တုိ႔၊ အာဂ်င္တီးနားတုိ႔၊ အီတလီ၊ ဂ်ာမဏီတို႔ အစရွိသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေနက်ကိစၥတခုလို ျမင္ေနက်ေမာင္ေတြ ေတြ႔ေနက် မ်က္ႏွာေဟာင္းေတြမဟုတ္ေတာ့လို႔ ဒီတႀကိမ္ ခ်န္ပီယံအသစ္စက္စက္စပိန္အသင္းကို က်ေနာ္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္မိသဗ်။

[ခ်န္ပီယံဆိုတာလည္း ဆက္တိုက္လိုျဖစ္ပါမ်ားရင္ “အီ”လာတတ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ (ဤကား စကားခ်ပ္)]
ဒီေနရာမွာ သာမန္ေဘာလုံး၀ါသနာအိုးေတြမေျပာနဲ႔ ကမၻာ့ထိပ္သီးေဘာလုံးဂုရုႀကီးေတြကအစ ကြာတားဖိုင္ နယ္လို႔ေခၚတဲ့ (၈)သင္းရႈံးထြက္အဆင့္ေရာက္ေတာ့ ထင္ေၾကးေတြ တစ္ႀကိဳေဟာကိန္းေတြထုတ္ခဲ့ၾကတာ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲပါၾကေရာလားခင္ဗ်ာ။

ဒီတႀကိမ္ကမၻာ့ဖလားကေတာ့ ဥေရာပကိုဆန္ၿပီး ေတာင္ အေမရိကားကို ပါသြားေတာ့မတဲ့။ အင္း! တကယ္ကိုဆုိရေလာက္ေအာင္လည္း အဆင္က လွခ့ဲတာကိုးဗ်။ ေဘာလုံးမွာ ဘုရားထူးရေလာက္တဲ့ စူပါပါ၀ါ ဘရာဇီးတုိ႔၊ ေဘာလုံးရာဇာ အာဂ်င္တီးနားတုိ႔၊ ခ်န္ပီယံႏွစ္ ႀကိမ္ျဖစ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဥရုေဂြးနဲ႔ ေနာက္ ပါရာေဂြးတုိ႔ေတြ ကြာတာဖိုင္နယ္အဆင့္ထိ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႔ပ်ံသန္း လာၾကတာကိုး။

ၿပီးေတာ့ ကမၻာ့ဖလားပြဲကို ကိုယ္တိုင္ကစားသမားအျဖစ္ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၿပီး ဖလားကိုင္ေျမႇာက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘရာဇီးက ဒြန္ဂါတို႔၊ အာဂ်င္တီးနားကဆိုရင္ ကမၻာ့ေဘာလုံးပရိတ္သတ္မ်ားအသည္းေက်ာ္ စူပါ စတား မာရာဒိုနာတို႔က အသင္းမန္ေနဂ်ာႀကီးေတြအျဖစ္နဲ႔ပါေနၾကေလေတာ့ ထင္ေၾကးေတြ တစ္ႀကိဳ ေဟာ ကိန္းေတြက ေတာင္အာဖရိကတိုက္ဘက္ဆီကို သာသာထိုးထိုးေလး တြက္ခဲ့ၾကသေပါ့ဗ်ာ။

မာရာဒိုနာႀကီးဆိုရင္ သူ႔အသင္းကမၻာ့ဖလားပိုက္လာလို႔ကေတာ့ အာဂ်င္တီးနားရဲ႕ၿမိဳ႔ေတာ္ (Buenos Aries) မွာ ကိုယ္တုံးလုံးခၽြတ္ႀကီးေျပးၿပီး ေအာင္ပဲြခံမယ္ဆုိပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ၀မ္းသာလုံးဆို႔ေအာင္ပြဲခဲ့မယ့္ပုံကို ၿမိဳ႕ ေတာ္ေစာင့္ နတ္မင္းႀကီးကပဲ မႀကိဳက္ေလသား ကမၻာ့ဖလားကိုေစာင့္ၾကပ္တဲ့ နတ္ဘုရားမ်ားကပဲ မႏွစ္ၿမိဳ႕ ေလသလားေတာ့မသိ၊ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံသားေတြ စိတ္ႏုလုံးမခ်မ္းမသာမ်က္ေစ့ေနာက္ရမဲ့ေဘးက သက္ သာရာ ရသြားခဲ့ရသဗ်။ သို႔ေပတဲ့လို႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအသင္း ကမၻာ့ဖလားႀကီးပိုက္ၿပီး ေအာင္ပြဲဆင္ျမန္းလာမွာကို ေတာ့ ဘယ္သူမျမင္ခ်င္ဘဲ ရွိပါ့မလဲေပါ့ဗ်ာ။

ပါရာေဂြးႏိုင္ငံက အသက္ ၂၄ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ အတြင္းခံဖက္ရွင္မယ္မယ္ေလး Larissa Riquel ဆိုတာက လည္း သူတုိ႔အသင္းသာ ကမၻာ့ဖလားရရင္ အ၀တ္မပါဘဲ ၀စ္လစ္စလစ္ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းအလွနဲ႔ လမ္း မေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ ေအာင္ပြဲခံျပမယ္လို႔ေတာင္ ကတိေပးခဲ့သတဲ့။ ကမၻာ့ေဘာလုံးပြဲပရိတ္သတ္ႀကီး အလယ္ မွာ ခႏၶာကုိယ္အေပၚပိုင္းအလွကို တ၀က္မကေဖာ္ထားၿပီး ရင္ႏွစ္မႊာအစုံၾကား လက္ကိုင္ဖုန္းညႇပ္ထားတဲ့ သူ႔ ရဲ႕ေအာ္ဟစ္ ခုန္ေပါက္အားေပးေနဟန္က မီဒီယာမ်က္ႏွာစာမွာ ေဘာလုံးပြဲနဲ႔အၿပိဳင္ ရင္ဖိုစိတ္လႈပ္ရွားစရာ။ ေဘာလုံးပြဲကိုတိုက္ရိုက္ တီဗီြရိုက္ ထုတ္လႊင့္ေပးေနတဲ့ကင္မရာမင္းမ်ားကလည္း ရုပ္ျမင္သံၾကားပရိတ္သတ္ အတြက္ အဖက္ဖက္ကအာရုံခံစားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ျပၾကထင္ပါရဲ႕။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ပါရာေဂြးကို ဖလားရ ေစခ်င္တဲ့သူမ်ားရွိေနရင္ေတာင္ စာနာခ်င္သလိုလိုေတာ့ ျဖစ္မိသားဗ်ာ။

ေျပာမယ့္သာေျပာတယ္၊ ဒီႏွစ္ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပြဲက မျဖစ္စဖူး အာဖရိကတိုက္မွာက်င္းပခဲဲ့လို႔လားေတာ့ မဆိုိႏိုင္ဘူး။ ထူးထူးေထြေထြျဖစ္ရပ္ေတြၾကားရသိရတာအမ်ားသား။ မီဒီယာေတြရဲ႕အားေကာင္းခ်က္ေၾကာင့္ ေပလားေတာ့မသိ။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာအျဖစ္ေတြ အမ်ားသားနဲ႔ပါဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ခ်စ္ၾကည္ညိဳတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ႀကီးနယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားကို ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပြဲအဖြင့္ေန႔မွာ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္ေနမွာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိေပမယ့္ ပြဲမစမီေန႔မွာ သူ႔ေျမးမေလး ကားမေတာ္တဆျဖစ္မႈနဲ႔ ေသဆုံးသြားခဲ့ေလ ေတာ့ ဖြင့္ပဲြအခမ္းအနားကို သူ႔ခမ်ာ မတက္လိုက္ႏိုင္ရွာဘူးေလ။ ဒီလြဲေခ်ာ္မႈက အသက္(၉၂)ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကမၻာ့ဂုဏ္ေဆာင္ ကမၻာျပည္သူတို႔ရဲ႕ေမတၱာခံပုဂိၢဳလ္ႀကီး ေနာင္တႀကိမ္ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ကိုးဗ်။

ေနာက္တခုက ေတာင္အာဖရိကဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကံၾကမၼာနဲ႔ယွဥ္တြဲၿပီး ရင္းႏွီးရင္းစြဲရွိေနခဲ့ ေပမယ့္ အာဖရိကတိုက္သားေတြ ေဘာလုံးပြဲကိုအားတက္သေရာ အားေပးေနပုံေတြက က်ေနာ္တုိ႔ျမင္ကြင္း မွာ ထူးေပ့ဆန္းေပ့ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ခံစားရသဗ်။ ဒီပဲြႀကီးမစမီက အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕အႏၱရာယ္က စိုး ရိမ္ရတယ္လို႔တြက္ဆထားေပမယ့္ အာဖရိကသားေတြ တျခားႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔အၿပိဳင္ လြတ္လပ္ျမဴးတူးၿပီး အားေပးေနၾကပုံက က်ေနာ္တို႔လို မလြတ္လပ္မႈအေပါင္းနဲ႔ အသားက်ေနရတဲ့လူမ်ားအဖို႔ အားက်စရာပါဗ်ာ။

ဘူဘူဇီလာေတြကိုမႈတ္ရင္း၊ ေဆးေရာင္စုံေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ားေတြ မ်က္ႏွာနဲ႔ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔မွာ သုတ္ လိမ္းျခယ္သရင္း၊ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေတြကို မနားတမ္းယိမ္းႏြဲ႔လႈပ္ယမ္း ကခုန္ေနၾကပုံဟာ အာဖရိကဗုံသံ ေတြေတာင္ အတိုင္းသားၾကားလာရတဲ့အထိ။ သူတု႔ိအားေပးမႈက မသကာ ကြင္းထဲက ေဘာသမားေတြ ေလာက္ မပင္ပန္းရင္ေတာင္ အေတာ္ကို တက္တက္ႂကြႂကြ အပင္ပန္းခံ အားေပးၾကတာကလားဗ်ာ။

က်ေနာ္စိတ္၀င္တစားအျဖစ္ဆုံးတခုကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားေဘာလုံးအသင္းခင္ဗ်။

လတ္တေလာ ကမၻာ့ ေရးရာေတြမွာ တရြာလုံးနဲ႔တေယာက္ဆုိတာမ်ဳိးျဖစ္ေနတဲ့ ငပြႀကီးေပါ့၊ ၿပိဳင္ပြဲမစမီ ဆိုင္ရာကစားသမားေတြ ဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္အလံေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုၾကရတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာျပည္တြင္းက ေလးဇီး ကလပ္ျမဴးဇစ္ဘန္က ဂစ္တာအေက်ာ္အေမာ္ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေျပာတာေလး သေဘာက်မိသဗ်။

ေျမာက္ကုိရီးယားေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးတေယာက္ဟာ (ေျမာက္ကိုရီးယား ၀ိန္းရြန္နီလို႔တင္စားၾကတဲ့ နံပါတ္ ၉ ထင္ပါ့ဗ်ာ) မ်က္ရည္စီးေထြက်ေနရင္း ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုဆိုေနပုံကို သူ စိတ္အလႈပ္ရွားဆုံးပဲတဲ့။ ဒီမွာ က်ေနာ္နဲ႔တိုက္ဆိုင္လိုက္ပုံမ်ား။ က်ေနာ္ဟာ ေျမာက္ကုိရီးယားကို နအဖရဲ႕ႏ်ဴကလီးယားအေရးမွာ အဓိက ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ မလိုစိတ္ႀကီးႀကီးမားမားရွိေနေပမယ့္ အဲဒီ့ကစားသမား မ်က္ရည္ေတြေတြက် ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆုိေနပုံကိုျမင္ရေတာ့ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမိေတာ့တာပဲဗ်ာ။

ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ တံခါးပိတ္၀ါဒနဲ႔ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တာနဲ႔အမွ် ကမၻာ့ေဘာလုံးျဖစ္စဥ္မွာ မ်က္ႏွာပန္းမလွခဲ့ရပါဘူး။ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္နဲ႔ မနည္းႀကိဳးစားခဲ့ၾကေပမယ့္ တပြဲတေလမွေအာင္ျမင္မႈ မရ ခဲ့ရွာပါဘူး။ ေပၚတူဂီအသင္းနဲ႔ပြဲမွာဆို (၇)ဂိုးေလာက္အသြင္းခံလိုက္ရေတာ့ ေျမာက္ကုိရီးယားကစားသမား ေတြ ငိုေတာ့မတတ္မ်က္ႏွာေလးငယ္ေနရရွာပုံဟာ စစ္အက်ဥ္းစခန္းတခုထဲမွာ သုံ႔ပန္းေတြ အညႇဥ္းဆဲခံေန ရတဲ့ပုံထက္ မေလ်ာ့ပါဘူး။ ဒီၾကားထဲ ေဘာလုံးပြဲအတူၾကည့္တဦးက ဒီေကာင္ေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္ရင္ စစ္ခုံရုံးတင္ၿပီး ေသဒဏ္အေပးခံရမယ္ထင္တယ္။ ၿပိဳင္ပြဲကို လႊတ္လိုက္ကတဲက (၃)ဂိုးအထက္ရႈံးရင္ ေသ ဒဏ္လို႔ အမိန္႔ေပးထားပုံရတယ္လို႔အရႊန္းေဖာက္ေနေသးေတာ့ အာဏာရွင္လက္ေအာက္ အားကစားသမား သမားတဦးရဲ႕ဘ၀ကို ေျပးျမင္ေယာင္လုိက္ပါေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကမၻာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ၿပိဳင္ၾကဆိုင္ၾကရတဲ့ပြဲမွာ ပရိတ္သတ္ဆုိတာကလည္း အေရးပါဆုံးေနရာကပါ ပါတယ္။ သူတုိ႔ခမ်ာ လူသိန္းေသာင္းခ်ီဆူညံ့ေအာ္ဟစ္ခုန္ေပါက္အားေပးေနၾကတဲ့အထဲမွာ စုေပါင္းလိုက္မွ ဆယ္ဂဏန္းမရွိတရွိလူစုေလးနဲ႔ လူပုံအလယ္မ်က္ေစ့သူငယ္နဲ႔အားေပးၾကရတာပါ။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္အသင္း က ၀က္၀က္ကြဲအရႈံးႀကီးရႈံးျပန္ေတာ့ ၿငိမ္ၿပီးကုပ္ေနၾကပုံဟာျဖင့္ က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ရင္နင့္ေစပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အစုိးရတရပ္မေကာင္းလိုက္တာနဲ႔ အဲဒီႏိုင္ငံ အဲဒီျ့ပည္သူေတြဟာ အလုိလို မ်က္ႏွာငယ္ၾကရ တာပါ။ အားကစားသမားတေယာက္ အမိႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆုိၿပီးမ်က္ရည္က်တာဟာ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ လို႔ ဆိုႏိုင္တာမွန္ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြ ကမၻာပံုအလယ္မွာ အခုလို အစစအရာရာ မ်က္ႏွာငယ္ေနရ တာကို အျခားကမၻာႏိုင္ငံကျပည္သူေတြနဲ႔ႏိႈင္းယွဥ္ျမင္ေတြးမိၿပီး ေၾကေၾကကြဲကြဲမ်က္ရည္က်ေနတာမ်ားလား လုိ႔လဲ မဆိုႏိုင္ေပဘူးလား။ သူ႔အာရုံထဲရွိေနတာကိုေတာ့ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မွာလဲ။

က်ေနာ္ယံုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္တခုေအာက္မွာ အားကစားသမား၊ အႏုပညာစာေပ ပညာရွင္၊ အျခားအျခားေသာ နယ္ပယ္အသီးသီးက အတတ္ပညာရွင္၊ အသိပညာရွင္ စသျဖင့္ ဘယ္သူ မဆို ကမၻာေပၚက ဘယ္ေနရာမွမဆုိ မ်က္ႏွာပန္းမလွရုံမွ်မက မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္ အားငယ္ရၾက ရွာမွာပါ။ ဒီေန႔ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးကို က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြ နည္းလမ္းအဖုံဖုံ၊ ဘ၀ရပ္တည္ပုံအေထြေထြ နဲ႔ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ မ်က္ႏွာေမာ္ႂကြားေနႏိုင္ခဲ့ၾကရဲ႕လား။ က်ေနာ္ေတာ့ ဘ၀တူျပည္သူခ်င္းအျဖစ္နဲ႔ ေျမာက္ ကိုရီးယားေဘာလုံးသမားေတြကို စာနာေနမိတာပါပဲ။

ကဲ က်ေနာ္တုိ႔ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔အမိႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕သီခ်င္းကို မူရင္းအႏွစ္သာရအစစ္အမွန္အတိုင္းနဲ႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ မဆုိၾကရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကာေနခဲ့ၿပီလဲ။ က်ေနာ္ျဖင့္... ကမၻာပုံအလယ္မွာ ထည္ ထည္၀ါ၀ါ ၀ံ့၀ံ့့ႂကြားႂကြားနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔အတူ... သံၿပိဳင္သာေအာ္ဟစ္ဆုိ ခ်င္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ အျမန္ဆုံးလြတ္ေျမာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းမူရင္းအတိုင္း မျဖတ္မေတာက္မသုတ္သင္ထားဘဲ မိတ္ေဆြတို႔က်ေနာ္တို႔ သံၿပိဳင္ဆိုၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ရုံေတာင္ မကေတာ့ ဘူး မဟုတ္လားဗ်ာ။

မ်က္ရည္ေတြက်ေနရင္ေတာင္ စီးပေလေစ ခ်စ္သူေရ မသုတ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။

ခင္လြန္း

7/15/10

၄၀ ေက်ာ္ မွာတမ္း(ေအာင္မ်ဳိးမင္း)


ဘဝဆိုတာ
၄ဝ က စသတဲ့
ခဏခဏ ၾကားဘူးခဲ့ပါရဲ႔။

ဘဝစေလာက္
အခ်ိန္ေရာက္မွ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေတြး
အတိိတ္ကိုေငးရင္း
ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ျပန္ေမးျဖစ္ေတာ့တယ္။

စြဲလမ္းခဲ့တဲ့
အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ေရတခြက္သီခ်င္း
ခဏခဏၿငီးရင္း
ကိုယ္ေပးခဲ့တဲ့ေရတခြက္
လိုေနသူဆီလား ပိုေနသူဆီလား
ေဝဝါးမကဲြျပား ဒိြဟပြားခဲ့၊
ဘယ္သူေတြအတြက္
ဘာလုပ္ခဲ့သလဲေမးခြန္း
ဦးေႏွာက္တံခါးကို တြန္းဝင္လာခဲ့၊

လူသားေတြအတြက္
ငါ့အတြက္
ငါ့တိုင္းျပည္အတြက္
မိသားစုအတြက္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
အခ်စ္ေရးအတြက္
အတြက္ အတြက္ေတြ အတြက္
အိပ္မက္ေတြမက္ခဲ့
ပင့္သက္ရိႈက္ခဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပုလင္းတလံုး
စိတ္ကူးထဲေမွ်ာခဲ့တာလဲ
အႀကိမ္ႀကိမ္ပါဘဲ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္မၫွာတမ္း
ျပန္စမ္းစစ္ရမယ္ဆိုရင္
မာနႏြယ္ေတြနဲ႔ ရစ္ေႏွာင္တြယ္ခဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေကြကင္းခဲ့
ႏွလံုးသားမွာလဲ အရႈံးမ်ားအျပည့္နဲ႔
ခိုင္မာခဲ့တဲ့ပန္းတိုင္ဟာလဲ
ခပ္နဲ႔နဲ႔ ယိုင္လဲခဲ့
၄ဝ နဲ႔ဘဝစမဲ့လူသား
ေျခလွမ္းေတြမခိုင္လွေသးပါလား။

ဘဝအေမာေတြေပြ႔ထား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေဆးဝါးကိုမွီဝဲလို႔
အမ်ားအတြက္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ
ေမးခြန္းေတြက်န္ရစ္စဲ
ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆက္ေလွ်ာက္ရအုန္းမွာလဲ။

ကုိေအာင္မ်ဳိးမင္း (faceebook) မွ....

မွက္ခ်က္။ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သားပဲ။

ေစာက္သုံးမက်တဲ့ဗမာေတြကြာ...

ငါ...-ုိးမသားေတြ ေစာက္ခြက္က ငတ္ေနတုန္းကတမ်ဳိး၊ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တမ်ဳိး၊ ထမင္း၀ေတာ့တမ်ဳိး၊ -ီးလုိပဲ။

7/9/10

ရခုိင္သႀကၤန္ဖိတ္စာ (နယူးေယာက္)

Rakhaing Thingyan – Burmese New Year Water Festival

NEW LOCATION!!!
100 West 84th Street, PS9 Playground
between Columbus Avenue and Amsterdam Avenue
Manhattan

SAVE THE DATE – SUNDAY, JULY 18, 2010
From 11am to 4pm

Admission is FREE
Great for KIDS

VIA SUBWAY:
1 Train to 86th Street
C Train to 81st Street or 86th Street

BUSES along Central Park West, Amsterdam Avenue, Columbus Avenue and Broadway are also options

VISIT
http://www.thingyan.org

The Rakhaing Thingyan – Burmese New Year Water Festival will be held on Sunday, July 18th, 2010. Please come and join us to celebrate the 16th Annual Rakhaing Thingyan Burmese New Year Water Festival.

We also invite you to buy RAFFLE TICKETS ($10.00 each)

The Raffle Prizes are:

1. 18" Large PEARL NECKLACE
2. AMERICAN AIRLINES - One R/T Domestic ticket
3. 2 BROADWAY SHOW Tickets… AND MORE…

Send us an email and we'll get you your Raffle Tickets!

FORWARD this invitation to others in your email list -- the event is open to ALL!

We look forward to seeing you.

Yours,

Planning Committee
Rakhaing Thingyan - Burmese New Year Water Festival
This message was sent by: ThinGyan Association, PO Box 484, Planetarium Station, New York, NY 10024

7/7/10

ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္..အေဖနဲ႔အေမရယ္။


ဓာတ္ပုံ..ဂြတ္ဂယ္။

ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္..အေဖနဲ႔အေမရယ္။

ႏုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ သတၱာ၀ါတစ္ေကာင္နဲ႔ပက္သက္ၿပီးေျပာတာပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ႏုိင္ငံေရး။ ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ေျပာရင္ စကားလုံးႀကီးတယ္။ ႏုိင္ငံေရးကုိ အိမ္တစ္အိမ္နဲ႔ပဲ ႏႈိင္းၾကပါစုိ႔။ အဲဒိအိမ္မွာ ေနတဲ့ အေဖနဲ႔အေမက အိမ္ေထာင္ဦးစီး။ သားေတြသမီးေတြက ျပည္သူေတြေပါ့။

ဒီအိမ္မွာ သား၊ သမီးေတြက ထုံးစံအတုိင္း ကစား၊ သြား၊ ေက်ာင္းတက္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ရန္ျဖစ္လုိက္ျပန္တည့္လုိက္။ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႔အေမက တက်က္က်က္ မတည့္အတူေန။ အိမ္ရဲ ႔စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးလည္း အေဖနဲ႔အေမေၾကာင့္ အဆင္မေျပ။ အဆင္မေျပေတာ့ ခေလးေတြလည္း စာေကာင္းေကာင္းမသင္ရပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနၾကတယ္။ စားဖုိ႔၊ ၀တ္ဖုိ႔လည္းအလွ်င္မမွီေတာ့ ခေလးေတြ ေဘးက အိမ္မွာထမင္းစားကၽြန္ခံသေဘာနဲ႔ လုပ္ေပးရတယ္။

ေဘးအိမ္က အႏွိမ္ခံရတာကုိ အေဖနဲ႔အေမလည္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔လင္မယား, အဆင္မေျပေတာ့ ခေလးေတြကုိလည္း ဂရုမစုိက္ႏုိင္။ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအိမ္က ဘယ္လုိမွ နလန္မထူႏုိင္တဲ့ေရာဂါသည္လုိ ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔ေပါ့။ ေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး၊ အေဖနဲ႔အေမက်န္းက်န္းမာမာျဖစ္ရင္ သားေတြသမီးေတြ တင့္တင့္တယ္တယ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိလည္း အေဖနဲ႔အေမသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဦးနဲ႔တဦး မာန, ေတြရွိေနၾကေတာ့ တေယာက္ေယာက္က ေလွ်ာ့မလားဆုိတာကုိေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူမွ မလႈပ္။

အဲဒိအိမ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ျဖစ္တယ္။ အေဖကေတာ့စစ္အစုိးရေပါ့။ အေမကေတာ့ အတုိက္အခံနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြ။ ဒါကုိ က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ အမည္ေပးတယ္။

အေဖကေျပာတယ္..." မင္း..အေမက မွားေနတယ္။ အလားတူ.. အေမကေျပာတယ္ မင္းအေဖက ေပါက္ကရလုပ္တယ္" တဲ့။

ဘယ္ယ္သူမွားလဲ၊ မွန္လဲဆုိတာကို အသက္ငယ္တဲ့သားေတြသမီးေတြ သိတယ္။ မိဘျဖစ္ေတာ့ ေျပာရင္...ငရဲႀကီးမွာေၾကာက္တယ္။ သူတုိ႔ၾကားထဲကုိလည္း ၀င္ပါဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေျပာရင္...အေဖနဲ႔အေမက ငါ့ကုိ ကလန္တယ္ဆုိၿပီးရုိက္မွာ။ ၿပီးရင္ အိမ္ေပၚကေန ႏွင္ခ်မွာ။ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ခေလးေတြ မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတယ္။ ေၾကာက္ရတာကိုး။ ဒါကုိ...က်ေနာ္က ျပည္သူ...လုိ႔ နာမည္ေပးတယ္။

တေန႔အေဖက...သူ႔ခံစားခ်က္ကုိဖြင့္ေျပာတယ္။ " သား...မင္း, အေမကုိေျပာကြာ.. အမဲသားဟင္းခ်က္ရင္ အခ်ိဳမႈန္႔ေလွ်ာ့ကြာ...တဲ့။ အခ်ဳိမႈန္႔က က်န္းမာေရးကုိထိခုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ေစ်းလည္းႀကီးတယ္တဲ့။ မင္း, အေမကုိ...ငါ,အခ်ဳိမႈန္႔ေလွ်ာ့ဖုိ႔ေျပာတာကုိ သူလက္မခံဘူး။ ငါစားခ်င္တာက...အခ်ဳိမႈန္႔နည္းနည္းနဲ႔ အမဲသားဟင္းဟင္းေကာင္းေကာင္းကြ" တဲ့။

ေနာက္ေန႔ေတာ့ အေမကေျပာျပန္ေရာ...။ သူ႔ခံစားခ်က္ကုိ အေမက အေဖ့ကုိ တိုက္ရုိက္မေျပာရဲဘူး။
ေျပာရင္ စဥ္းႏွီးတုံးနဲ႔ ထေပါက္တဲ့အထိ တီးၾကမွာဆုိေတာ့။ ၾကားက..က်ေနာ့္ကုိ ပြဲစားအေနနဲ႔ေျပာတယ္။

သူက " သား...မင္း..အေဖက အရမ္းလြန္တယ္...အေမ..အမဲသားဟင္းခ်က္တာကုိ သူမႀကိဳက္ဘူး...အၿမဲတမ္းအခ်ဳိမႈန္႔မ်ားတယ္ဆုိၿပီး ျပႆနာရွာတယ္။ အေမလည္းအဲဒိေလာက္မထည့္ပါဘူး။ မင္း..အေဖကုိအေမ, မႀကိဳက္တာက...ညေနတုိင္းအရက္ေသာက္တယ္...ေသာက္တာျပႆနာမရွိဘူး...
ေသာက္ၿပီးရင္...ရန္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကုိလည္း စီးပြားေရးအဆင္ေျပေအာင္မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ငါ့သား...စဥ္းစားၾကည့္...ဘယ္သူမွားလဲဆုိတာ"

ေၾသာ္...က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ရဲ ႔ျပႆနာက ဒီလုိကုိး။ က်ေနာ္...ၾကားကေန ၀င္ၿပီး ပြဲစားလုပ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူမွလက္မခံ။ သူတုိ႔ ျပႆနာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေျပလည္ပါေတာ့မလဲ။

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ရဲ ႔ျပႆနာက ဟင္းခ်က္ရင္..အခ်ဳိမႈန္႔မ်ားတဲ့ျပႆနာ နဲ႔ အရက္ေသာက္ၿပီး...အိမ္ရဲ ႔စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ သားေတြသမီးေတြကုိရစ္တဲ့ျပႆနာ။ ဒါ့ေၾကာင့္...အေဖနဲ႔အေမက အဆင္မေျပတာကုိး။ ဒါေလးကုိမ်ား...ဘာ့ေၾကာင့္ ညွိလို႔မရလဲ...အေဖနဲ႔အေမရာ။

အိမ္တစ္အိမ္မွာ အေဖက အိမ္ေထာင္ဦးစီး။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆုိေတာ့ အိမ္ကုိ ဦးေဆာင္ရမွာေပါ့။ ေမတၱာတရားနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ တာ၀န္သိသိ တည္ေဆာက္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား။ အေဖက ေယာက်္ားဆုိေတာ့..ေယာက်ာ္းတုိ႔ရဲ ႔ထုံးစံအတုိင္း...သမာဓိ၊ သီလနဲ႔ျပည့္စုံၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ တည္ေဆာက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ သူမ်ားအိမ္မွာသြားၿပီး အခစားေရထမ္းေပးစရာမလုိဘူးေပါ့။ ေလွ်ာ့သင့္ရင္ေလွ်ာ့ရမွာေပါ့..အေဖရာ။

အေမက မိန္းမသားဆုိေတာ့ သူကေတာ့ ေပ်ာ့ၿပီးသားပါ။ အေဖက အေမ့ကုိ...အခ်ဳိမႈန္႔မထည့္ပဲ...သၾကားထည့္ၿပီးခ်က္လုိ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာရင္လည္းအေမက ကန္႔ကြက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအိမ္က...က်ေနာ့္တုိ႔ ေသြးရင္းသားရင္းေတြေနတဲ့ အိမ္ပဲဗ်ာ။

ေသြးသားအရင္းျဖစ္တဲ့...အေဖဆုိရင္ေတာ့ သားေတြ..သမီးေတြ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ၊ မ်က္ရည္က်တဲ့အခါဆုိရင္ေတာ့...အေဖနဲ႔အေမ ေပ်ာ့, မွာပါ။

ဒါေပမယ့္။...တခါတေလ...အေဖက ပေထြးလား၊ အေမက...မိေထြးလား ဆုိတာကို က်ေနာ္, စဥ္းစားမိတယ္။ အေမကေတာ့...မိေထြးမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အေဖကလည္း ပေထြးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္, က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္ေနတာလဲ။

ေၾသာ္....အေဖက အရက္ႀကိဳက္တာကုိး။ မႈးေနေတာ့...မာနလည္းမေလွ်ာ့။

အေဖ..အၿမဲတမ္း...ဒီလုိ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ဆုေတာင္းပါတယ္။

သား..သူပုန္။






သူခိုး (စာေရးသူ-အမည္မသိ)

ႏႈိးစက္သံေၾကာင့္ သူ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္။ ဒီမနက္ စက္ကိုေစာေစာ သြားရမွာမို႔ ဆက္ၿပီး ႏွပ္မေနေတာ့ဘဲ ထလုိက္ရသည္။

ေရခ်ဳိးခန္း ၀င္ရင္း တစ္ေန႔တာ လုပ္ရမည့္ အလုပ္ေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း အစီအစဥ္ ဆြဲေနမိသည္။ မ်က္ႏွာကို ကပ်ာကယာသစ္ အ၀တ္လဲၿပီး မနက္စာစားဖို႔ ဆင္းလာေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ လူမစံုေသး။ သူ႔အႀကိဳက္ မုန္႔ဟင္းခါးပူပူ၊ အေၾကာ္စံုႏွင့္ ကိုကို တစ္ပန္းကန္စားၿပီး ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနတုန္း သမီး ၀င္လာသည္။

“ေမႀကီး သမီးဖို႔ ဒီေန႔ ဘာလဲ”

“သမီးႀကိဳက္တဲ့ ထမင္းေၾကာ္ ၀က္အူေခ်ာင္းနဲ႕ ေၾကာ္ထားတယ္ေလ”

“အာ ထမင္းေၾကာ္ မစားခ်င္ပါဘူး”

“အဲဒါဆို ေပါင္မုန္႔ ေထာပတ္သုတ္စားမလား။ ေမေမ ကင္ေပးရမလား။ မဟုတ္ရင္လည္း မေန႔က ၀ယ္လာတဲ့ ဟမ္ဘာဂါ တစ္ခု က်န္ေသးတယ္။ စားမလား သမီး”

“အင္း စဥ္းစားလုိက္ဦးမယ္။ မစားေတာ့ပါဘူး ေမႀကီးရာ။ ပပတုိ႔နဲ႔ အျပင္မွာပဲ ဒင္းဆန္းသြားစားေတာ့မယ္။ အဟဲ ေဖႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရေအာင္ ၀င္လာတာ သိလား”

“ေဖႀကီး”

“အင္း ေျပာပါဦး။ ပိုက္ဆံ လုိတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား”

“အဲဒီလုိ အလုိက္သိလို႔ လည္း ဒီေဖႀကီးကို ခ်စ္ေနရတာေပါ့။ သိပ္ မမ်ားပါဘူး ေဖရာ။ ၂ ေသာင္းတည္းပါ။ သမီး သူငယ္ခ်င္းေလ။ သူ႕ေမြးေန႔ေပါ့။ အဲဒါေလ ဖိနပ္ ၀ယ္ခ်င္လို႔”

“သမီးရယ္။ ရွိတဲ့ ဖိနပ္ စီးသြားပါလား။ သမီးမွာ ဖိနပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိသားနဲ႔”

“ဟာ အသစ္ပဲ စီးခ်င္တာေပါ့။ သမီး ဘယ္တုန္းက ၂ ခါစီးလို႔လဲ။ ေဖႀကီးကလည္း ဒီသမီးေလး တစ္ေယာက္တည္းရွိတာဟာကို”

“ကဲ သေဘာ။ သမီး သေဘာပဲ ထားပါေတာ့”

“ကိုကို၊ ခင္မကို ၃၊ ၄ ခုေလာက္ ထားခဲ့ဦး။ ဒီေန႔ခင္း ၀ုိင္းရွိတယ္”

“လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္မ်ဳိး။ မင္းတို႔ သားအမိနဲ႔ေတာ့ ငါခက္တယ္။ ပိုက္ဆံ ဘယ္လုိရွာရတယ္ ဆိုတာလည္း ထည့္တြက္ဦးမွေပါ့ကြ”

“အမယ္ေလးေနာ္။ ရွင့္မွာ ဆန္စက္ခ်ည္းပဲ ၂ လံုး ရွိတယ္ေလ။ စက္ပစၥည္း ဆိုင္ကလည္း တစ္ဆိုင္ ရွိတယ္ေလ။ ေတာမွာ စပါးေပး၊ ပဲေပးေတြကလည္း ရွင္နဲ႔ ကင္းတဲ့သူ ရွိေသးလုိ႔လား။ ကြၽန္မတုိ႔ သားအမိ မသံုးလို႔ ဘယ္သူ သံုးဖို႔ ထားတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး”

“ကဲ ေတာ္ၿပီကြာ။ နားၿငီးတယ္။ ႀကိဳက္သေလာက္သံုး ဟုတ္ၿပီလား”

သူ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပး ၿပီးေတာ့ စက္ဘက္ကို ထြက္လာခ့ဲသည္။ ၾကာၾကာ ဆက္ေနရင္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးထပ္ လာခ်င္ လာႏိုင္ေသးသည္။ သူ႔ မိန္းမ ေျပာတာလည္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား။ သူတို႔မွာ မိသားစုက သံုးေယာက္တည္း။ သူ႔ဆန္စက္ေတြ ရတာနဲ႔တင္ သံုးလို႔ မကုန္ႏိုင္။ အျခားလုပ္ငန္းက ရလာတ့ဲ ေငြေတြနဲ႔ဆို သံုးမကုန္ျဖဳန္း မကုန္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ ျဖစ္မည္။

စက္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနၾကၿပီ။ ဒီေန႔ အ၀င္အထြက္ စာရင္းေတြ သူၾကည့္ ေနတုန္း သူ႔တပည့္ လွေမာင္ ေရာက္လာသည္။

“ဆရာ ဒီေန႔ ဧရာ၀တီ ၂၀၀ ေလာက္ပို႔ရမယ္ဆရာ”

“အိပ္သြတ္ၿပီးၿပီလား”

“မၿပီးေသးဘူး ဆရာ”

“ဒါဆိုရင္ ငါေျပာမယ္။ ဆန္အိတ္သြတ္တဲ့အခါ တစ္၀က္ေလာက္မွာ ဆန္ကြဲ ၄ လံုး ထည့္လုိက္။ ၿပီးရင္ က်န္တဲ့ တစ္၀က္ကိုထည့္။ တစ္အိတ္ကို ၄ လံုးစီ ႏုတ္ ထားလိုက္။ သေဘာေပါက္လား”

“ဟုတ္ကဲ့ ေပါက္တယ္ ဆရာ”

လွေမာင္တို႔ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုက္မီမည္ မထင္။ ခုမနက္ အိမ္က စထြက္ေတာ့ သူ႔မိန္းမက ထူးထူးဆန္းဆန္း ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ ေကြၽးလုိက္ ေသးသည္။ ခါတိုင္းေန႔ဆို ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ အေၾကာ္ တစ္ခုကို ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ အုိးေသာက္ၿပီး မနက္စာ ၿပီးရတာမ်ားသည္။ ခုမနက္မွ ခုမနက္မွ။

လွေမာင္က ဒီသူေဌးရဲ႕ စက္မွာ လုပ္လာတာၾကာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္သူေဌးက လွေမာင္ဆို လက္စြဲ။ သူကလည္း သစၥာရွိပါသည္။ ကိုယ့္ထမင္းရွင္ ဒုကၡေရာက္မွာမ်ဳိး သူဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္။ ေငြေၾကးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မကြာေစရ။ အဲဒီလိုမ်ဳိးဆုိေတာ့လည္း တပည့္ရင္းျဖစ္ေနတာ သိပ္ေတာ့ မဆန္း။

ခုေတာ့ ဟန္က်ၿပီ။ သူေဌးက ဆန္ကြဲေလးလုံး ေရာဖို႔ ေျပာထားသည္။ သူက ေလးလံုး ထပ္ေရာမည္။ အပို ေလးလံုး သူယူမည္။ တစ္တင္းခြဲ တစ္အိပ္မွာ ၂၄ ျပည္။ ျပည္ပို တစ္ျပည္နဲ႔ဆို ၂၅ ျပည္။ ႏို႔ဆီဘူးနဲ႔ တြက္ရင္ အလံုး ၂၀၀။ အလံုး ၂၀၀ မွာ ၈ လံုး ေရာပါသြားေတာ့ ဘယ္သူ သိမွာလဲ။ သူ႕ဆရာလည္း ထိခိုက္မွာ မဟုတ္တာ။ ဒီေန႔ေတာ့ ပြေပါက္ တုိးၿပီ။ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔မ်ား ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ သူ႔မိန္းမကို ျပႏိုင္လို႔ကေတာ့ ခါတိုင္း ကုိလွေမာင္ကေန ”ကိုကိုလွေမာင္ ကိုကိုလွေမာင္” ျဖစ္လာမွာ ၾကားေယာင္မိ ေသးေတာ့။

နံနက္ခင္း ေနျခည္သည္ ကမၻာေလာက တစ္ခုလံုးေပၚကို မွ်တစြာပဲ ထြန္းလင္းေပး ေနသည္။

“သတၱ၀ါေတြ အားလံုး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾက ပါေစ”

“အားလံုး ၾကားၾကား သမွ် အမွ် အမွ် အမွ် ယူ ေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ”

“ဒူ ေ၀ ေ၀ ေ၀ ေ၀”

မနက္ေစာေစာထ ဘုရားရွိခိုး၊ ငါးပါးသီလယူ၊ ပရိတ္ရြတ္ အမွ်ေ၀ၿပီးသြားၿပီ။ သူဘာမွ လုပ္စရာမရွိေတာ့။ အိမ္ေရွ႕မွာပဲ လက္ဖက္ေျခာက္ ျပက္သိကာ ခပ္ထားသည့္ ေရေႏြးၾကမ္း ထုိင္ေသာက္ရင္း လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႕အသက္ ၇၀ ရွိသြားၿပီ။ အလုပ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး သမီးနဲ႔ သမက္ကိုပဲ အားကိုး ေနရတာမို႔ မနက္ သေရစာ မစားျဖစ္တာ ႏွစ္နဲ႔ ခ်ီေနၿပီ။ ဆိုက္ကားနင္းသည့္ သမက္နဲ႔ ကုန္စိမ္းေရာင္းသည့္ သမီး ရွာေသာ ပိုက္ဆံဟာ ဒီမိသားစု အတြက္ ဘယ္လုိမွ မေလာက္ငတာ အေသအခ်ာပင္။

အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီး လင္မယား။ သမီးန႔ဲ သမက္။ ၃ ႏွစ္အရြယ္ ေျမးမေလး စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္၏ ၀မ္းကို ျပည့္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ပါ။ ဒီေန႔ဆို ပိုဆိုးတာက သမီးမေန႔က ကုန္စိမ္း သြားယူရင္းနဲ႔ ေခြးကိုက္ခံရတာမို႔ ဒီမနက္ေတာ့ အဖ်ား တက္ေနၿပီ။ သူ႔သမက္ တစ္ေယာက္တည္း မနက္ကတည္းက ဆိုက္ကားထြက္ နင္းသည္။ ဆန္ဖိုး ရရင္ မနက္စာ ခ်က္ဖို႔ ျပန္လာေပးမည္ဟုလို႔ ေျပာသံေတာ့ ၾကားလိုက္သား။ ခုထိ ျပန္မလာပံု ေထာက္ေတာ့ မဟုတ္မွ လြဲေရာ ေစ်းဦးေပါက္ေသးပံု မရ။

အၾကမ္းအိုး တစ္အိုး ကုန္သြားၿပီ။ ကုန္လုလု ေဆးေပါ့လိပ္ကို ေခြၽၿပီး ဖြာလုိက္ရင္း ေျမးမေလးကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ေျမးမေလးက သံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ စကား တီတီတာတာ ေျပာတတ္ေနၿပီ။ သူ႔အတြက္ အႏွစ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔အႏွစ္ကေလး ေဆာ့ေနေသးသည္။ တစ္ေအာင့္ ၾကာရင္ ဗိုက္ဆာလာေတာ့မည္။ လူႀကီးေတြက အေၾကာင္းမဟုတ္။ ဘာမွမသိ နားမလည္ေသးသည့္ ကေလးမို႔ သနားဖို႔ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသည္။ ေၾသာ္.. ငါ့ေျမးေလး ကံဆိုးလွခ်ည္လားကြယ္။

တျဖည္းျဖည္းေနျမင့္ လာၿပီ။ သူ႔သားမက္ ဆိုက္ကားသံကိုပဲ သူေမွ်ာ္ေနမိသည္။

“ဘိုးဘုိး မီးမီးေလး ဗိုက္ခ်ာၿပီ”

သူမၾကားခ်င္ဆံုး အသံပါလား။ အမယ္ႀကီးက သူ႔ေျမးကို သနားလို႔ထင့္၊ အကႌ် လက္နားေလးပင့္ၿပီး စို႔လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္ေနသည္။ သူ ဘာလုပ္ရပါ့။

“ဘိုးဘိုးလို႔ မၾကားဘူးလား။ မီးမီးေလး ဗိုက္ခ်ာတယ္။ မံမံ ခ်ားမယ္”

ဘုရား ဘုရား။ သူ႕ရင္ဘတ္ကို တည့္တည့္ လာမွန္ေသာ စကားလံုးပါလား။

“မံမံခ်ားမယ္”တဲ့။

သူ႔ေျမးေလးဟာ အမ်ားတကာ ကေလးေတြလို မုန္႔ကို မေတာင္းတတ္ေတာ့ ပါလား။ ထမင္းကိုပဲ ပူဆာ တတ္ေတာ့ပါလား။ သူတုိ႔ အိမ္စီးပြားေရးဟာ ေျမးမကေလးကို မုန္႔၀ယ္ေကြၽး ဖုိ႔ေတာင္ မတတ္ႏိုင္စြမ္း ၿပီပဲ။

“အေမႀကီးေရ ငါေစ်းဘက္ ခဏေလွ်ာက္လိုက္ ဦးမယ္ကြာ” ေျပာၿပီး သူအိမ္ေပၚက ဆင္းလာခဲ့သည္။

“ဘိုးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ပါ ေနာ္”

ေအးပါကြယ္။ ဘုိးဘိုးႀကီး ယူခဲ့ပါမယ္ ကေလးရယ္။ ေစ်းဘက္မွာ ဘိုးဘိုးႀကီးရဲ႕ အသိ အကြၽမ္းေလး ဘာေလးေတြ႕ရင္ သမီးေလးဖို႔ မုန္႔ဖိုးေလး ရေကာင္းပါရဲ႕။

လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေနပူေနၿပီ။ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔မွာ အေဆာင္းမပါလာတာ သိေတာ့သည္။ မထူးၿပီမို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့သည္။ လမ္းမွာ ဘယ္သူမွလည္း မေတြ႕။ ေစ်းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေစ်း၀ိုင္းထဲ ၀င္လာခ့ဲသည္။ ၁၁ နာရီ ဆုိ ေတာ့ ေစ်းထဲမွာ လူျပတ္သေလာက္ ရွိေနၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆိုင္ ေတြဆို ေရာင္းသူေတာင္ မရွိ။ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ၿပီး မုန္႔ေလး ဘာေလး ထြက္စားၾကသည္။

သူေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဆန္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ သြားေတြ႕သည္။ ေတာင္းေတြ ေတာင္းေတြထဲ မွာ ဆန္ေတြ ေမာက္ေနေအာင္ ထည့္ၿပီး ခင္းက်င္းထားပံုက ၀ယ္ခ်င္စရာ။ ေနာက္ဘက္ မွာလည္း ဆန္အိတ္ေတြ အထပ္ထပ္ဆင့္ကာ ပံုထားသည္။ ဒီမွာေတာ့ ဆန္ေတြက ေတာင္ပုံရာပံု၊ သူ႔တုိ႔ အိမ္မွာေတာ့ ခုထိ မနက္စာခ်က္ ဖို႔ ဆန္တစ္ေစ့ေတာင္ မရွိပါလား။ ဆိုင္ရွင္လည္း မေတြ႕။ ဆန္ဆိုင္ေရွ႕ကေန ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေလွ်ာက္ လိုက္သည္။ ဆိုင္ရွင္ ျပန္မေရာက္လာေသး။

“ဘိုးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ ေနာ္”

ေျမးမေလး၏ အသံ ေလးကို ဖ်တ္ခနဲၾကားေယာင္ ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔လက္ေတြ ဆန္ေတာင္းထဲ ေရာက္ၿပီး သြားၿပီ။ အသင့္ေတြ႔သည့္ ႏို႔ဆီဘူးနဲ႔ သူ႔ခါးပိုက္ ေထာင္ ထဲ ကပ်ာကသီ ခပ္ထည့္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ မေတြ႕။ ဆန္ခပ္ေနတုန္း မနက္က ရွိခုိးခဲ့ေသာ ဘုရားကို သတိရမိသည္။

“အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရာမ ဏိသိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ” ခု မနက္စာေတာ့ ရၿပီ။ သူ႕ ေျမးမေလးမ်က္ႏွာ။

“သူခုိးဗ်ဳိ႕ သူခုိး”

သူ လွည့္အထြက္မွာ ဆန္အိတ္ပံုၾကားထဲက ဆိုင္ရွင္ အသံေပၚလာသည္။ သူ႔ေျခလွမ္းကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလိုက္သည္။ ေျခသံေတြ တျဖည္းျဖည္းနီးလာၿပီ။ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘယ္ကေန စုမိလာသည့္ လူအုပ္ႀကီးလဲ မသိ။

“ခ်ကြာ ကဲ ကြာ”

“ဖုန္း ဖုန္း”

“ေဟ့ ေဟ့ မလုပ္ၾက နဲ႔။ ရဲစခန္းေခၚသြား”

“ေသခါနီးေတာင္ တရားမရွိတဲ့ေကာင္”

႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနသည့္ အသံေတြၾကားမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ဖူးေရာင္ကိုင္းေနၿပီ။ သူ႔ေခါင္းဆီမွ ေသြးေတြ က်လာသည္။

အရွင္ဘုရား တပည့္ ေတာ္ သူခုိး မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ငရဲကိုလည္း ယံုၾကည္ပါသည္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေျမးမေလး အသံကို ၾကားေယာင္ မိခ်ိန္မွာ ခုလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနၿပီး သြားပါၿပီဘုရား။

သူ႔စိတ္ထဲက ဘုရားကိုပဲ အာ႐ံုျပဳေနမိသည္။ ေျခေထာက္က ဖိနပ္ကလည္း ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိ ေတာ့။ ေႏြေနပူသည္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေလာင္ၿမိဳက္ ေနၿပီ။ အျမင္အာ႐ံုေတြ မႈန္၀ါးလာၿပီး ေျခလွမ္း မဟန္ေတာ့။ အုန္းခနဲ တစ္ခ်က္ၾကား အၿပီးမွာ အားလံုး ေမွာင္အတိ က်သြားသည္။ သူ႔ခါးပုံစေလးကိုေတာ့ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ထားဆဲ။

“ဘုိးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ပါ ေနာ္”

“လွေမာင္ မင္းဆန္အိတ္သြားပို႔တာ ၾကာလွခ်ည္လား”

“ဟာ ၾကာဆို ဆရာရယ္၊ ဆြမ္းႀကီး ေလာင္းပြဲနဲ႔ တုိးေနလို႔ ၀င္ေလာင္းခဲ့ရေသးတယ္”

“ေဟ့ေကာင္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္က ဆြမ္းခံၾကရမွာလဲ။ မင္းငါ့ကို လာမပတ္နဲ႔၊ ဟုိဆိုင္၀င္ေနတာ မဟုတ္လား”

“မဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္။ ဆရာက တယ္ပိန္းတာကိုး။ သူခိုး ဆရာရယ္ သူခိုး။

အတင့္ရဲလိုက္တာ ဆရာေရ။ ေစ်းေထာင့္က ဆန္ဆိုင္မွာ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ၀င္ခိုးတာ။ တစ္ေစ်းလံုး ၀ိုင္းလုိက္တာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ၀င္အုပ္ခဲ့ ေသးတယ္”

“ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါသြားသတဲ့လဲ”

“၄ လံုးတဲ့ ဆရာ”

ေရးသူ (အမည္မသိ)

လူငယ္ေတြ..ဘာ့ေၾကာင့္ NGO မွာ လုပ္ဖုိ႔စိတ္၀င္စားလဲ (DVB-အင္တာဗ်ဴး)


7/5/10

ျပည္ပမီဒီယာ၊ ျပည္ပအဖြဲ႔အစည္း၊ ျပည္ပႏုိင္ငံေရး ႏွင့္ ျပည္ပ ဘေလာ့ဂ္ဂါ

အေ၀းကေနျမင္ရသည့္အျမင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေျပာပါရေစ။ အေသးစိတ္ေတာ့ စာေရးသူ မသိပါ။ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္၀င္စားသည့္လူငယ္တစ္ေယာက္၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိစိတ္၀င္စားသည့္လူငယ္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မိမိအျမင္ကုိေရးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိအယူအဆ၊ အေတြးအျမင္မ်ားအား ေရးပါသည္။ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္း၊ တစ္ဦးခ်င္းအား ထိခုိက္ျခင္း၊ ေျမွာက္ပင့္ေပးျခင္း ဆႏၵမရွိပါ။

ျပည္ပမီဒီယာ

ျပည္ပ မီဒီယာတြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည္။ ေလလွဴိင္း၊ အင္တာနက္မီဒီယာ၊ Printed Media ဟုေခၚေသာ စာေစာင္၊ ဂ်ာနယ္မ်ား ႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကားအစီစဥ္ ရွိသည္။ RFA BBC DVB VOA တုိ႔သည္ေလလႈိင္းျဖစ္သည္။ ေခတ္ၿပိဳင္၊ Irrawaddy၊ Mizzima စသည့္တုိ႔သည္ အလုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ေသာ မီဒီယာမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိသူတုိ႔သည္ အကုန္လုပ္သည္။ TV၊ အင္တာနက္၊ ဂ်ာနယ္ အမ်ားအျပားလုပ္သည္။ အထူးသျဖင့္ Internet အေပၚအေျခခံေသာ မီဒီယာကုိ ပုိမုိအာရုံစုိက္သည္။ ဒါ့အျပင္ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားတည္ေထာင္ထားေသာ မီဒီယာမ်ားလည္းရွိသည္။ အားလုံးနီးပါး Internet ကိစၥကုိ ပုိမုိအာရုံစုိက္သည္။ အင္တာနက္သည္ အျခားေသာ မီဒီယာမ်ားထက္ထိေရာက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ လူမ်ားအခ်ိန္မေရြးဖက္ႏုိင္သည့္ အားသာခ်က္ရွိသည္။

မီဒီယာေတြ ဘယ္လုိရပ္တည္ၾကလဲ။

ျပည္ပအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားသည္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ အလွဴရွင္မ်ား၏ အလွဴေငြမ်ားအေပၚတြင္ မွီခုိေနရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ပုိင္ျဖစ္ေသာ National Endowment for Democracy (NED) မွ အလွဴေငြအမ်ားစုေပးသည္။ Open Society ေခၚ OSI မွလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားေထာက္ပ့ံေပးသည္။ ယခုအလွဴေငြမ်ားသည္ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ား(တနည္း) Tax payer မ်ားမွရရွိသည့္ေငြမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ ယခုအလွဴေငြမ်ားအား ျဖတ္ေတာက္ခံရပါက ျပည္ပအေျခစုိက္ မီဒီယာမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား မည္သုိ႔ျဖစ္လာႏုိင္ပါသလဲ။ အနည္းဆုံးေတာ့ အထည္ႀကီးပ်က္ ျဖစ္သလုိမ်ဳိးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာလုပ္လုိ႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သူမ်ားအားကုိၿပီး ရပ္တည္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဘေလာ့ဂ္မ်ား


ႏုိင္ယွဥ္ခ်က္အေနျဖင့္ မိမိေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ၿပီး ၀ါသနာအရလုပ္ေသာ မီဒီယာအေသးစား (ဘေလာ့ဂ္ဂါ)မ်ားသည္ ေရရွည္ရပ္တည္ႏုိင္ၿပီးေအာင္ျမင္သူမ်ားျဖစ္လာႏုိင္ပါသည္။ မိမိအျမင္၊ အယူအဆ မ်ားအား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တင္ျပႏုိင္သည္။ သူမ်ားအေပၚမွီခုိမႈ ကင္းေသာေၾကာင့္ မည္သည့္မ်က္ႏွာမွ ငဲ့ညာရန္မလုိ၊ အားကုိးရန္မလုိပဲ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည္။ အုပ္စုႏွင့္ ၀ုိင္းကုိက္သည့္ေခြးလုိလည္း သူတုိ႔မလုပ္။

ေအာင္ျမင္သည့္ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အမ်ားအျပားရွိသည္။ ထုိသူမ်ားထဲမွ တဦးေဖာ္ျပရေသာ္ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့ဂ္သည္ အေတာ္ေအာင္ျမင္ေသာဘေလာ့ဂ္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ အဖတ္မ်ားသည့္ ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္သည္ NED OSI မွ အလွဴေငြအေပၚရပ္တည္ျခင္းမဟုတ္။ ၀ါသနာျဖင့္အရင္းတည္၍ လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္အကုန္ခံရသည္။ ေဆာင္းပါးတပုဒ္၊ ကဗ်ာတပုဒ္ေရး၍ ဧရာ၀တီ၊ Mizzima၊ ေခတ္ၿပိဳင္ သုိ႔ပုိ႔လွ်င္ ေငြရသည္။ ဘေလာ့ဂ္မွာတင္လွ်င္ ေငြရသည္မဟုတ္။ ပီတိကုိစားၿပီး ေအာင္ျမင္ေနေသာဘေလာ့ဂ္ျဖစ္သည္။ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚအေျခခံေသာ အျခားမီဒီယာမ်ားထက္ တန္ဖုိးရွိသည္။ လူအမ်ားအသိအမွတ္ျပဳခံရသည္။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာဂ္အျပင္၊ ညီလင္းဆက္၊ ကုိမုိးသီး၊ နစ္ေနမန္းစသည့္ေအာင္ျမင္ေနေသာ ဘေလာဂ့္ပုိင္ရွင္မ်ားသည္ NED OSI စသည္တုိ႔မွလစာမရ၊ ပင္စင္မရိွေသာ္လည္း လူအမ်ားမွ အလုပ္လုပ္သည့္ဘေလာ့ဂ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳသည္။

ေရစိမ္ခံေသာ ဘေလာ့ဂ္ပုိင္ရွင္မ်ား


NGO မွ ေငြရရွိေနေသာ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္မ်ားယွဥ္လွ်င္ ဆီႏွင့္ေရလုိကြာျခားသည္။ သူမ်ားအားမကုိးေသာ ဘေလာ့ဂ္တခုသည္ ေရရွည္ခံသည္။ သူမ်ားႏွာေခါင္းႏွင့္အသက္ရႈေသာ မီဒီယာႀကီးမ်ားသည္ ေရရွည္မခံ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေငြမရလွ်င္ ပ်က္စီးမည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ေရစိမ္ခံေသာ ဘေလာ့ဂ္မ်ားေၾကာင့္ မၾကားဘူး၊ မေတြ႔ဘူး၊ မျမင္ဘူးေသာ သတင္းမ်ား၊ စာမ်ားဖတ္ရႈ ႔ေနရသည္။ တန္ဖုိးႀကီးေလစြ။

မိမိအမ်ိဳးကုိလုိင္းတင္သည့္မီဒီယာမ်ား

ဘီဘီစီအပါအ၀င္ သတင္းဌာနမ်ားသည္ မိမိနီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္း၊ အမ်ဳိး၊ မိမိဆရာသမား၊ တပည့္သားသမီးမ်ားအား လုိင္း,တင္ေပးသည့္အေလ့အထရွိသည္။ အလုပ္ေပးသည့္ အေလ့အထရွိသည္။ ဥပမာ... ဘီဘီစီမွ ေမာင္နီသည္၊ မိမိသူငယ္ခ်င္းေမာင္ျဖဴအား အင္တာဗ်ဴးလုပ္သည္။ Mizzima မွ ေမာင္၀ါသည္၊ ညီေတာ္ေမာင္ ေမာင္ျပာအား ရာထူးႀကီးႀကီးေပးသည္။ RFA မွ ေမာင္၀ါသည္ မိမိအမ်ဳိးေမာင္လွအား ေျမွာက္ပင့္ေပးသည္။ စသျဖင့္...အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားသည္ ဘက္မလုိက္သည့္အေျခအေနမ်ဳိးျဖစ္ပါသလား။ မျဖစ္ပါ။ အက်ဳိးစီးပြားအေပၚအေျခခံသည့္ မီဒီယာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေကာက္ခ်က္ဆြဲသည္။ ဧရာ၀တီမွ ေမာင္ဦးသည္ ဒုိနာဆီမွ ေငြမ်ားမ်ားရရန္ OSI၊NED ႏွင့္နီးစပ္သည့္ ေမာင္အာ, အာ းဖားရသည္။ ဟုိအဖြဲ၊၊ ဒီအဖြဲ႔ႏွင့္ေပါင္းရသည္။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ မီဒီယာမ်ားမွ မိမိအဖြဲ႔အစည္းအား လူသိေစရန္ မီဒီယာဆရာႀကီးမ်ားအား ေတာအရက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ မစရသည္။ မီဒီယာႀကီးမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ေထာက္ခံမႈ ရရွိေစရန္ ေလလႈိင္းမွ ေျမွာက္ပင့္ေပးရသည္။ ထုိကဲ့သုိ ရႈပ္ေထြးလွသည့္ အေျခအေနေအာက္တြင္ မီဒီယာသမားမ်ားသည္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားလုိ သတင္းအမွန္၊ အယူအဆ၊ အေတြးအျမင္မ်ားအား ဘက္လုိက္မႈမရွိ ေဖာ္ျပန္ရန္ မည္သုိ႔မွမျဖစ္ႏုိင္ပါ။

သနားစရာေကာင္းသည့္ မီဒီယာပိုင္ရွင္မ်ား

တတိယႏုိင္ငံမ်ားတြင္ေရာက္ရွိေနေသာ ျပည္သူမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ ျပည္ပအေျခစုိက္ မီဒီယာသမားမ်ားအေပၚအထင္ႀကီးစိတ္မရွိပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိင္းအေျခစုိက္၊ အိႏၵိယအေျခစုိက္ သတင္းဌာနမ်ားသည္ အေခ်ာင္ရသည့္ ေငြ, မ်ားအေပၚသာယာေနသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မီဒီယာတခုသည္ အေထာက္အပံ့ကင္းကင္းႏွင့္ မိမိေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္္ႏုိင္ရမည္။ဥပမာ...ေၾကာ္ျငာ၀င္ေငြအေပၚရပ္တည္သည့္သတင္းဌာနမ်ား၊ ေရာင္းအားအေပၚအမွီျပဳသည့္ သတင္းဌာနမ်ားျဖစ္ေစခ်င္သည္။ အထူးသျဖင့္ အျမတ္ေငြအေပၚအေျခခံသည့္ မီဒီယာမ်ဳိးျဖစ္ရမည္။ သုိ႔မွသာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ စသည္မ်ားသည္ အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္းေပၚထြန္းေပလိမ့္မည္။ ယခု..လက္ရွိ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားသည္ ဒီလုိမဟုတ္။ အလကားရသည့္ ေငြ, ျဖင့္လည္ပတ္ေနေသာေၾကာင့္ ေရသာခုိအေခ်ာင္လုိက္သည့္၊ အေခ်ာင္စားရသည့္ မီဒီယာသမားမ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ ဧရာ၀တီ၊ ေခတ္ၿပိဳင္၊ Mizzima စသည့္ ထုိင္းအေျခစုိက္ သတင္းဌာနမ်ားသည္ အႏူေတာက လူေခ်ာလုပ္သည့္ အဆင့္မ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ ေရာင္းအားအေပၚအေျခမခံ၊ ေတာင္းအားအေပၚအေျခခံေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားရဲ ႔အထင္ႀကီးေလးစားမႈ ကင္းမဲ့သည္မွာ ေျပာစရာမလုိ။ ဥပမာ..ဒီေကာင္ေတြ သတင္းေရာင္းစားမွာပါကြာ...။ ဒီေကာင္ေတြလုပ္စားေတြပါကြာ..စသျဖင့္..ထုိကဲ့သုိ႔စကားမ်ားအား စာေရးသူမၾကခဏ ျပည္သူၾကားမွၾကားရသည္။ ယခုအေျခအေနသည္ ေကာင္းသည့္အလားအလာမဟုတ္ပါ။ အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့သည့္စကားျဖစ္သည္။

ျပည္ပမီဒီယာမ်ားတန္ဖုိး...


ျပည္ပမီဒီယာေၾကာင့္ မ်က္စိပိတ္၊ နားပိတ္၊ ျဖစ္ေနသည့္ ျပည္သူမ်ား မၾကားဘူူး၊ မျမင္ဘူး၊ မေတြ႔ဘူးသည့္ သတင္းမ်ားၾကားရသည္။ တန္ဖုိးရွိလွပါသည္။ ျပည္ပမီဒီယာေၾကာင့္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးသည္ တစုံတရာေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိေနပါသည္။ ျပည္ပ မီဒီယာရဲ ႔တန္ဖုိး ႀကီးမားေၾကာင္းေရးမည္ဆုိလွ်င္ ၿပီးေတာ့မည္မဟုတ္။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္သည္။

အမွီအခုိကင္းသည့္ ျပည္ပအဖြဲ႔အစည္း၊ ျပည္ပမီဒီယာ ျဖစ္ပါေစ

ယေန႔ေခတ္ ျပည္ပအျခစုိက္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားသည္ အမွီအခုိကင္းႏုိင္ရပါမည္။ အမွီအခုိမကင္းလွ်င္ အရည္အေသြး၊ ယုံၾကည္မႈ ရရွိႏုိင္မည္မဟုတ္။ ေရရွည္ရပ္တည္ႏုိင္မည္လည္းမဟုတ္ပါ။ ျပည္တြင္းအေျခစုိက္ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ မဂဇင္းမ်ားသည္ အမီွအခုိကင္းသည္။ ေရာင္းအား ႏွင့္ ေၾကာ္ျငာအေပၚအေျခခံ၍ လည္ပတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုိင္ရွင္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္ေရး၊ ေငြရရွိေရးအား အထူးအာရုံစုိက္သည္။ ျပည္ပမီဒီယာသည္ ဒီလုိမဟုတ္။ ထုိင္း၊ အိႏၵိယ၊ မေလးရွား စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျမန္မာလူဦးေရ သန္းနဲ႔ခ်ီရွိသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားရွိသည္။ ထုိသူတုိ႔ရဲ ႔၀ယ္အားအေပၚအေျခခံ၍ သတိၱရွိရွိ လုပ္သည့္ ျပည္ပမီဒီယာ ျဖစ္ဖုိ႔ေကာင္းသည္။ ဧရာ၀တီ၊ Mizzima စသည့္ သတင္းဌာနမ်ားအေနျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ျဖစ္သင့္သည္။ သုိ႔ေသာ္...ျပည္ပ မီဒီယာမ်ားသည္ ေရာင္းစားေသာ မီဒီယာမဟုတ္၊ ေတာင္းစားေသာ မီဒီယာအဆင့္အတန္းျဖင့္ ရပ္ေနသည္။ မိမိ စိတ္ဓာတ္ကုိ မိမိမွ ဖ်က္စီးေနသည္ႏွင့္တူေပေတာ့သည္။ အက်ဳိးအျမတ္အေပၚအေျခမခံသည္ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္း၊ မည္သည့္မီဒီယာမရွိပါ။ လုပ္ခ၊ လစာသည္ အက်ဳိးအျမတ္ျဖစ္သည္။ အက်ဳိးအျမတ္ကုိအေျခမခံသည့္မီဒီယာသစ္ရွိသည္။ ထုိမီဒီယာသည္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားသည္ျဖစ္ေၾကာင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါသည္။

7/4/10

ငါ, မေျပာဘူးလား

ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္မယ္္ၾကားေတာ့...ရတဲ့အေပါက္ကေန၀င္ဖုိ႔က်ဳိးစားတယ္။ စစ္အစုိးရက တကယ္လုပ္ေပးမယ္ထင္ေနလားမသိဘူး။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ၀င္တာမွားပါၿပီလုိ႔မေျပာယုံတမယ္ပဲ။ ဒါေတာင္ေရြးေကာက္ပြဲမစေသးဘူး။ ဒီအေၾကာင္းေရးအုံးမယ္။

7/2/10

ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ Ecosystem ကုိမထိန္းရင္ ဗမာေတြေသဖုိ႔သာျပင္ေတာ့။

Ecosystem ဆုိတာက ဗမာလုိ ေဂဟစနစ္လုိ႔ေခၚတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဂေဟေဆာ္သလုိမ်ဳိး တခုနဲ႔တခုကုိခ်ိတ္ဆက္ေပးတဲ့စနစ္ပဲ။ ဥပမာ- အင္းေလကန္ ေရခမ္းတယ္။ ေရခမ္းေတာ့ အင္းေလးကန္ကုိ အမွီျပဳေနတဲ့ လူ၊ ငါး၊ ငွက္ ေတြဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ဒီသုံးမ်ဳိးစလုံးက အင္းေလးကန္ရဲ ႔သဘာ၀ကုိအမွီျပဳၿပီးေနရတယ္။ ေရခမ္းေတာ့ ငါးေသတယ္။ အပင္ေသတယ္။ ငါးလည္မရွိ၊ အပင္လည္းမရွိ၊ ေရလည္းမရွိဆုိေတာ့ လူလည္းစားစရာျပတ္၊ ငွက္လည္းနားစရာျပတ္ကုန္တယ္။ ဒီလုိမ်ဳိးတခုနဲ႔တခုခ်ိတ္ဆက္ေနတာက Ecosystem (ေဂဟစနစ္) ပဲ။ ေဂဟစနစ္မွာ ေရ၊ ေန၊ ေလ၊ ေျမ၊ လူ၊ Animal ေတြအားလုံးအက်ဳံး၀င္တယ္။ ဒါက က်ေနာ္နားလည္တဲ့ ေဂဟစနစ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ေရခမ္းတာလည္းဆုိေတာ့ အင္းေလကန္ရဲ ႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္က Ecosystem တခုလုံးပ်က္စီးေနလုိ႔ပဲ။

ျမန္မာျပည္တခုလုံးရဲ ႔ေဂဟစနစ္လည္းပ်က္စီးေနၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေရမရွိတာ၊ မုိးအရမ္းရြာတာ၊ ေနပူတာ၊ ေရႀကီးတာေတြျဖစ္လာေနတယ္။ ဒါက လူတုိင္းနားလည္တဲ့ သီအုိရီပဲ။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံရဲ ပတ္၀န္းက်င္ ႏုိင္ငံေတြကုိၾကည့္။ လူဦးေရအမ်ားဆုံးတရုတ္၊ ကုလားေတြရွိတယ္။ ဒီႏုိင္ငံႏွစ္ခုရဲ ႔ Ecosystem ကုိၾကည့္။ တရုတ္ျပည္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ အမ်ားဆုံး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးမႈ အမ်ားဆုံးႏုိင္ငံ။ ကမၻာေပၚက စက္ရုံေတြအမ်ားစုဟာ တရုတ္ျပည္မွာသြားၿပီး Made In China လုပ္ကုန္ၿပီ။ အလုပ္သမားေစ်းေပါလုိ႔။ စက္ရုံေတြသြားေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ စက္ရုံနဲ႔အတူ အမိုက္၊ အညစ္အေၾကး၊ အဆိပ္ေငြ႔ေတြပါသြားတယ္။ ဒါေတြက တရုတ္လူဦးေရ သန္းတစ္ေထာင္ကေန သန္းတစ္ရာျဖစ္သြားႏုိင္တဲ့ အေျခအေန။

ကုလားျပည္ကုိလည္းၾကည့္အုံး။ တရုတ္လုိပဲ။ ေနရာတုိင္း ခ်ီးပုံေတြရွိတယ္။ ဗမာေတြလုိပဲ ကုလားေတြလည္း ညစ္ပက္တယ္။ ကုလားျပည္ရဲ ႔သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္လည္း ကမၻာေပၚက အဆုိးဆုံးႏုိင္ငံေတြထဲမွာပါတယ္။ လူဦးေရထူထပ္တယ္။ ေက်းလက္မွာအရမ္းဆင္းရဲတယ္။ အရမ္းဆင္းရဲေသာျပည္သူေတြရဲ ႔သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ဆုိတာက သူတုိ႔အတြက္ တေန႔စာထင္းတစ္စီးရဖုိ႔ေလာက္ေတာင္ အေရးမႀကီးဘူး။

ဒီႏုိင္ငံႏွစ္ခုရဲ ႔ Ecosystem မွားယြင္းေနတယ္။ ညစ္ညမ္းမႈေတြရွိေနတယ္။ ေလထု၊ ေရထု၊ ညစ္ညမ္းမႈေတြျဖစ္ေနတယ္။ ညစ္ညမ္းမႈ Pollution ေတြက အၿငိမ္မေနဘူး။ ေလွ်ာက္ဒုိးေနတာ။ ေလထုကေန ေလတုိက္ရင္ဗမာျပည္ထဲကုိ ေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ေျမေအာက္ေရ၊ ေျမေပၚေရကလည္း တျဖည္းျဖည္းေရႊ ႔ေနတာ ၾကပ္ေျပး, အထိမေရာက္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္လား။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ Arsenate လုိ ့ ေခၚတယ္ ေျမေအာက္အဆိပ္ေရေသာက္ၿပီး ေသသြားႏုိင္တယ္။ ေျမေအာက္အဆိပ္ေရနဲ႔ပက္သက္လုိ႔ ရုိဟင္ဂ်ာႏုိင္ငံ (ဘဂၤလားေဒ့ရွ္) ကုိၾကည့္။ အရမ္းေပါတယ္။ ကုလားေတြ ေရဆိပ္မိလုိ႔ေသကုန္တာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။

ဒီ Pollution ေတြဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ လူေတြေစာက္သုံးမက်လုိ႔ျဖစ္လာတာလုိ႔ေျပာရမွာပဲ။ စက္ရုံအလုပ္ရုံေတြက ထြက္တဲ့အညစ္အေၾကးေတြကုိ စနစ္တက်စြန္႔ပစ္ရမယ္။ ဥပမာ -စက္ရုံကုိမေျပာနဲ႔အုံး။ ကားေတြကုိ ဓာတ္ဆီျဖည့္တဲ့ ဓာတ္ဆီဆုိင္ရဲ ႔အညစ္အေၾကး။ ဓာတ္ဆီသုိေလွာင္ကန္ကေန တျဖည္းျဖည္း စိမ့္ထြက္ၿပီးေျမႀကီးထဲကုိေရာက္မယ္။ ေျမႀကီးထဲကေန ေျမေအာက္ေရရွိတဲ့ေနရာအထိေရာက္မယ္။ ေျမေအာက္ေရထဲေရာက္သြားၿပီပဲထား။ ဓာတ္ဆီဆုိင္ရဲ ႔ေဘးနားက အိမ္မွာ အ၀ီစိတြင္းရွိရင္ေတာ့ ေသဖုိ႔သာျပင္ေတာ့။ ဒါက ေျမေအာက္ေရညစ္ညမ္းမႈ။ ဒီဟာေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္မလာသလုိ၊ ခ်က္ခ်င္းလည္း ေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ အနည္းဆုံး ၁၀- ႏွစ္ေလာက္ၾကာတယ္။

အထက္က ဥပမာက ႏုိင္ငံတုိင္းမွာရွိတယ္။ က်ေနာ္စုိးရိမ္တဲ့ တရုတ္နဲ႔ ကုလားျပည္က အညစ္အေၾကးေတြဟာ မၾကာခင္ ဗမာျပည္ကုိကူးလာေတာ့မယ္။ ဗမာျပည္ဟာ စက္ရုံအလုပ္ရုံအညစ္အေၾကးတင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ လူ,အညစ္အေက်းပါ တရုတ္ျပည္ကေနရေနတယ္။ ဥပမာ - မႏၱေလးကုိၾကည့္။ ယူနန္ II ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဗမာႏုိင္ငံဟာ မိမိရဲ ႔ Ecosystem ကုိ မထိန္းရင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း သုံးရာေလာက္ဆုိရင္ ဗမာျပည္၊ ဗမာလူမ်ဳိးရွိေတာ့မွမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တရုတ္ / ကုလားရဲ ႔အညစ္အေက်းေတြ (Pollution) မိကုန္လုိ႔ပဲ။

Ecosystem ပ်က္စီးေအာင္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေရးႀကီးဆုံးက Irreversible မျဖစ္ဘုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ ဥပမာ - သစ္ပင္ခုတ္လုိက္ရင္ သစ္ပင္ဟာ ၁၀ - ႏွစ္အတြင္းအရြယ္ေရာက္ႏုိင္တယ္။ ေျမႀကီးေအာက္က ေရနံေတြ၊ Gas ေတြအကုန္လုံးကုိ တရုတ္နဲ႔ထုိင္းကုိေရာင္းစားလုိက္တဲ့အခါ ကုန္သြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒါေတြက သစ္ပင္စုိက္သလုိ ၁၀ - ႏွစ္အတြင္းျပန္ၿပီး ျပည့္လာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကုိ Irreversible လုိ႔ေခၚတယ္...ငတုံးသန္းေရႊရဲ ႔၊ ငအ သိန္းစိန္ရဲ ႔။ ေရာင္းစားဖုိ႔ေလာက္ပဲ စိတ္မကူးနဲ႔။ ဗမာျပည္ရဲ ႔ Ecological footprints ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆုိတာကုိလည္း ေလ့လာအုံး။

ဗမာျပည္ရဲ ႔ Ecosystem နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အခုေလာေလာဆယ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ အေျဖကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ျပန္လည္ေမြးျမဴရေတာ့မယ္။ ေရခမ္းသြားလုိ႔ဆုိၿပီး NLD လုိေကာက္ခါငင္ကာ အပင္ထစိုက္သလုိမ်ဳိးမရဘူး။ အပင္ကလည္း တစ္ရက္အတြင္း ၀ုန္းကနဲ႔ထၿပီး ႀကီးသြားတာမဟုတ္ဘူး။  Long Term Plan ရွိရမယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ထုတ္ရေတာ့မယ္။ ဒါေတြ စနစ္တက် ဗမာျပည္မွာမရွိဘူး။ ရွိတဲ့ ဥပေဒေတြကလည္း ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာနဲ႔။ ဥပေဒရွိၿပီး မလုိက္နာရင္လည္း အလကားပဲ။ ေနာက္ၿပီး Instituation ေတြရွိရမယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ Research ဌာနေတြရွိရမယ္။ Enviromental Impact Assessement ေတြကုိ အစုိးရက စနစ္တက်အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္။ အာ...ဒါေတြေျပာရင္ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ေျပာရင္ သန္းေရႊအစုိးရ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ က်ေနာ့္အိမ္လာခဲ့လုိ႔ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္။ ထားပါေတာ့။

ဆုိေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ ႔သဘာပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးေနၿပီလုိ႔ လူတုိင္းနားလည္ထားတယ္။ အုိေက...ရတယ္....ထုိင္းလိုေျပာရင္ မိန္႔ပလိုင္(ျပႆနာမရွိဘူး)။ ပ်က္ေနၿပီးဆုိေတာ့ျပင္ရေတာ့မယ္။ ဘယ္လုိျပင္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ဒီေနရာမွာ ဥပမာတခုရွင္းျပမယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ဥပမာ။

" ဒီျဖစ္ရပ္က Air pollution လုိ႔ေခၚတဲ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ နဲ႔ဆုိင္တယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ Chattanooa လို႔ေခၚတဲ့ၿမိဳ ႔ရွိတယ္။ ၁၉၆၀ မွာ ဒီကိစၥျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒိၿမိဳ ႔ရဲ ႔ေလထုညစ္ညစ္မႈဟာ အေမရိကန္မွာ အဆုိးဆုံးပဲ။ သံရည္က်ဳိစက္ရုံေတြက ထြက္တဲ့အေငြ႔ေတြေၾကာင့္ Chattanooa ၿမိဳ ႔ဟာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာေတာင္ ကားေမာင္းရင္ မီးထုိးၿပီးေမာင္းရတယ္။ မုိးခုိးေငြ႔ေတြဟာ တၿမိဳ ႔လုံးကုိ ေမွာင္ေနတာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၿမိဳ ႔လူထုဟာ တျခားၿမိဳ ႔ေတြကိုလစ္ေျပးကုန္ၾကတယ္။

၁၉၈၄-ခုႏွစ္မွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ ဒီကိစၥအတြက္ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး၊ လူထုနဲ႔တုိင္ပင္တယ္။ အားလုံးသေဘာတူမႈ Consensus တစ္ခုရတယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီၿမိဳ ႔ကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔။

၁၀-ႏွစ္ၾကာၿပီး ၁၉၉၅-ခုႏွစ္မွာ Chattanooa ၿမိဳ ႔ဟာ ေတာ္ေတာ္သန္႔ရွင္းလာတယ္။ စက္ရုံကထြက္တဲ့မီးခုိးေငြ႔ေတြကုိ သုံးညအဆင့္ထိေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္တယ္။ ဒီဇယ္နဲ႔ေမာင္းတဲ့ ဘက္စ္ကားေတြ၊ ရထားေတြအစား၊ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ေမာင္းတဲ့ ရထားေတြ၊ ကားေတြကုိ အစားထုိးသုံးလာတယ္။ Recycling အစီအစဥ္ေတြအေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။ ၃၅ ကီလုိမီတာေလာက္ရွည္တဲ့ ပန္းၿခံတခုကုိတည္ေဆာက္တယ္။ အဲဒိပန္းၿခံမွာ အပင္ေတြ၊ ပန္းေတြစုိက္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းၿမိဳ ႔က ေတာ္ေတာ္စိုျပည္လာတယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီညြတ္လာတယ္။ ၿမိဳ ႔ကေန လစ္ေျပးၿပီး၊ တျခားၿမိဳ ႔မွာ သြားေနၾကတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ လူထုေတြျပန္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံး အျခားၿမိဳ ႔ကလူေတြဟာ တစ္ႏွစ္ကုိ လူတစ္သန္းေလာက္အထိ Chattanooa ၿမိဳ ႔ပန္းၿခံကုိလာၿပီးေတာင္ အပန္းေျဖရတဲ့အဆင့္ျဖစ္တဲ့အထိေအာင္ျမင္လာတယ္"

ဒီျဖစ္ရပ္က အတုယူစရာျဖစ္ရပ္ပါ။ ျဖဳတ္, အုံးေႏွာက္နဲ႔စစ္အစုိးရကုိေျပာမယ္။
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြရဲ ႔ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ကုိအတုမခုိးခ်င္ရင္ လုပ္စရာတခုပဲရွိေတာ့တယ္။ ဗမာျပည္ကုိ FOR SALE ကပ္လုိက္ေတာ့။ အားလုံးမကုန္ေသးခင္ အခ်ိန္မွီေသးတယ္။

မီွျငမ္း....Miller ရဲ ႔Living in the Enviroment ကုိမီွျငမ္းထားသည္။

View My Stats